Jak rozliczać VAT, gdy zakup paliwa odbywa się za pomocą karty paliwowej

TSUE w wyroku z 15 maja 2019 r. (C-235/18) w sprawie Vega International uznał, że udostępnianie kart paliwowych to zasadniczo usługa finansowa. Mimo początkowych obaw, że orzeczenie będzie miało poważne następstwa dla obrotu gospodarczego, praktyka może uspokajać. Organy podatkowe aprobują pogląd (czego dowodzą najnowsze interpretacje), że pod pewnymi warunkami uczestnicy obrotu z wykorzystaniem kart paliwowych mogą mieć do czynienia z dostawami łańcuchowymi. Poza tym 15 listopada 2019 r. NSA zadał kolejne pytanie prejudycjalne zmierzające do ustalenia, czy faktura niezasadnie dokumentująca dostawę paliw jest fakturą pustą, jeśli wystawca działał w dobrej wierze oraz miał poparcie w praktyce orzeczniczej organów podatkowych i sądów.

W związku z oferowaniem tzw. kart paliwowych zapewniana jest możliwość bezgotówkowych rozliczeń, w tym za paliwo nabywane np. w określonej umownie sieci stacji paliw. Podatnik będący emitentem karty zawiera z dostawcami i producentami paliw umowy o współpracy bądź umowy o obsługę, w których określane są m.in. szczegółowe zasady wydawania i używania kart paliwowych oraz rozliczania transakcji dokonywanych przy ich użyciu. Karty paliwowe przekazane przez podatnika na podstawie kolejnych umów, tym razem zawartych już z użytkownikami (korzystającymi), umożliwiają im bezgotówkowe nabywanie paliw oraz usług serwisowych pojazdów. Rozliczenie odbywa się w dwóch etapach.