Jak rozliczać i ewidencjonować transakcje z użyciem kart płatniczych

Rozliczeń pieniężnych w jednostkach dokonuje się w formie gotówkowej lub bezgotówkowej. Rozliczenia pieniężne gotówkowe realizuje się za pośrednictwem wyodrębnionej w jednostce do tego celu kasy. Takie rozliczenia mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeśli przynajmniej jedna ze stron transakcji (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy.

Rozliczenia pieniężne za pośrednictwem banku są przeprowadzane w postaci:

gotówkowej:

- czeku gotówkowego,

- wpłaty gotówkowej na rachunek wierzyciela;

bezgotówkowej:

- polecenia przelewu,

- polecenia zapłaty,

- karty płatniczej - debetowej lub kredytowej,

- czeku rozrachunkowego,

- akredytywy.

Karty płatnicze są jedną z form rozliczeń bezgotówkowych z bankiem. W świetle ustawy - Prawo bankowe karta płatnicza zdefiniowana jest jako karta identyfikująca wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniająca do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu.

Karty płatnicze mogą być zatem:

• debetowe - gdy bank obciąża rachunek bankowy jednostki bezpośrednio po dokonaniu zapłaty kartą płatniczą,
• kredytowe - gdy zapłata jest dokonana z wykorzystaniem kredytu z odroczonym terminem płatności. Przy wykorzystaniu tego typu kart jednostka zawiera z bankiem umowę, w której ustalony jest cykl rozliczeniowy, z reguły miesiąc. W ostatnim dniu cyklu rozliczeniowego bank obciąża rachunek bankowy jednostki na wartość płatności dokonanych kartami kredytowymi wraz z należną bankowi prowizją, dotyczących danego okresu rozliczeniowego. Zapłacone prowizje jednostka ewidencjonuje, w zależności od przyjętych zasad, w koszty działalności operacyjnej na koncie 4 „Usługi obce” lub na koncie zespołu 5.