(24)

Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację wszystkich informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(97)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje wynikające z wniosku oraz dalsze informacje przedstawione przez wnioskodawcę i zebrane podczas wizyty weryfikacyjnej, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji cyklaminianu sodu

(98)

Aby uwzględnić koszty, których nie ujęto we wspomnianych powyżej czynnikach produkcji, Komisja wzięła również pod uwagę wartość pośrednich kosztów produkcji. Metodykę ustalania tej kwoty należycie wyjaśniono w motywie 106.

(99)

Struktura kosztów produkcji cyklaminianu sodu jest głównie uzależniona od kosztów surowców, tj. różnych chemikaliów, a także energii.

(100)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną ceny importowej stosowanej przy przywozie do reprezentatywnego kraju podanej w GTA, do której dodano należności celne przywozowe. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (48). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ w motywach 44-77 uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Po wykluczeniu ChRL oraz krajów niebędących członkami WTO przywóz z innych państw trzecich pozostawał reprezentatywny.

(101)

Zazwyczaj do tych cen importowych należy dodać również ceny transportu krajowego. Biorąc jednak pod uwagę ustalenie zawarte w motywie 114 oraz charakter przedmiotowego przeglądu wygaśnięcia, który koncentruje się na ustaleniu, czy dumping nadal miał miejsce w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym lub mógłby ponownie wystąpić, a nie na ustaleniu jego dokładnej wielkości, Komisja zdecydowała, że dostosowania w odniesieniu do transportu krajowego nie są konieczne. Dostosowania takie doprowadziłyby jedynie do wzrostu wartości normalnej, a tym samym marginesu dumpingu.

(102)

Komisja wykorzystała statystyki opublikowane przez malezyjski Instytut Informacji i Analiz Rynku Pracy (ILMIA) (49) w celu ustalenia płac w Malezji poprzez wykorzystanie informacji dotyczących średniego kosztu pracy na pracownika w przemyśle wytwórczym w okresie objętym dochodzeniem.

(103)

Ceny energii elektrycznej dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Malezji publikuje przedsiębiorstwo energetyczne Tenaga Nasional Berhad (TNB) na swojej stronie internetowej (50). Najnowsze stawki opublikowano 1 stycznia 2014 r. i nadal miały one zastosowanie w ODP. W celu ustalenia kosztu energii elektrycznej za kWh Komisja wykorzystała stawkę taryfy E1 mającą zastosowanie do ogólnych taryf przemysłowych średniego napięcia, którą uznano za odpowiednią dla przemysłu cyklaminianu sodu.

(230)

Na podstawie wniosków Komisji dotyczących prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu i szkody w przypadku ChRL oraz prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu i szkody w przypadku Indonezji, a także interesu Unii należy utrzymać środki antydumpingowe dotyczące przywozu cyklaminianu sodu pochodzącego z ChRL i Indonezji.

(231)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z dużą różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec "wszystkich pozostałych przedsiębiorstw".

(232)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(233)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(234)

Poszczególne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego przeglądem pochodzącego z ChRL i Indonezji i wytworzonego przez wymienione osoby prawne. Przywożony produkt objęty przeglądem, wytworzony przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, podlega stawce cła stosowanej względem "wszystkich pozostałych przedsiębiorstw". Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(235)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (59). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki należności celnej, która ma do niego zastosowanie, rozporządzenie dotyczące zmiany nazwy zostanie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(236)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (60), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(237)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano zalecić utrzymanie obowiązujących środków antydumpingowych. Wyznaczono również stronom termin do przedstawienia uwag dotyczących ujawnionych informacji. Otrzymano uwagi ze strony rządu Indonezji.

(238)

W swoich uwagach po ujawnieniu informacji rząd Indonezji stwierdził, że obowiązywanie środków od 2004 r. świadczy o tym, że wnioskodawca ubiega się o nadmierną ochronę ze strony Komisji; a skoro wnioskodawca nadal ponosi istotną szkodę, to oznacza to, że cła są nieskuteczne, a zatem nie mają znaczenia dla ochrony wnioskodawcy.

(239)

W odpowiedzi na to stwierdzenie należy zwrócić uwagę, że obowiązywanie środków nie podlega żadnym ograniczeniom czasowym, o ile tylko spełnione są warunki ich wprowadzenia lub utrzymywania. Ponadto w omawianym przypadku środki są uzasadnione, ponieważ w ustaleniach potwierdzono prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu i szkody w odniesieniu do ChRL oraz ponownego wystąpienia dumpingu i szkody w odniesieniu do Indonezji, jak stwierdzono w motywach 116-140 i 203-215. Ponadto w obecnym dochodzeniu prowadzonym na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja nie może zmienić poziomu środków, a zatem nieistotne jest, czy obowiązujące środki są skuteczne czy nie. Przytoczone stwierdzenia zostały zatem odrzucone.

(240)

Rząd Indonezji twierdził również, że zastosowanie środków antydumpingowych jest uzasadnione jedynie w celu poprawy sytuacji przemysłu unijnego w związku z istotną szkodą, którą poniósł on w wyniku przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL, który to przywóz odbywał się na znaczną skalę, a nie w wyniku przywozu z Indonezji, który był nieznaczny.

(241)

Komisja nie zgadza się z tym argumentem. Nawet jeśli przywóz z Indonezji był nieznaczny i w związku z tym nie mógł wyrządzić istotnej szkody przemysłowi unijnemu, jak stwierdzono w motywie 196, to w toku dochodzenia stwierdzono prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu i szkody w wyniku przywozu z Indonezji, jak stwierdzono w motywach 127-140 i 211-215. Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego okres obowiązywania dotychczasowych środków może zostać przedłużony również wówczas, gdy w toku dochodzenia zostanie stwierdzone prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu i szkody. Argument ten został zatem odrzucony.

(242)

Ponadto rząd Indonezji, powołując się na fakt, że przywóz z Indonezji był nieznaczny, zakwestionował wniosek Komisji w sprawie prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody w wyniku przywozu z Indonezji oraz decyzję Komisji o utrzymaniu w mocy obowiązujących środków antydumpingowych w odniesieniu do przywozu z Indonezji.

(243)

Komisja zwraca uwagę, że rząd Indonezji nie odniósł się do żadnego elementu przedstawionej w motywach 127-140 i 211-215 analizy ponownego wystąpienia dumpingu i szkody. Argument ten został więc odrzucony jako nieuzasadniony.

(244)

Rząd Indonezji stwierdził również, że indonezyjscy producenci eksportujący nie współpracowali w obecnym dochodzeniu, ponieważ byli rozczarowani decyzją Komisji podjętą w pierwszym dochodzeniu w ramach przeglądu wygaśnięcia w 2010 r. (61), kiedy to Komisja - stwierdziwszy brak dumpingu w przypadku PT Golden Sari - uznała mimo to, że dumping utrzymywał się w przypadku znacznej części indonezyjskich producentów, i postanowiła o zastosowaniu środków antydumpingowych wobec tego przedsiębiorstwa.

(245)

W dochodzeniu prowadzonym na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja może jedynie postanowić o utrzymaniu środków w mocy bądź ich uchyleniu. W takim dochodzeniu Komisja nie może zmienić poziomu środków, nawet jeśli w odniesieniu do jednego eksportera nie zostanie stwierdzony dumping. Argument ten został zatem odrzucony.

(246)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,