(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1881/2006 (2) ustanowiono najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń, w tym cyjanowodoru, w środkach spożywczych.

(2)

Cyjanowodór jest substancją wysoce toksyczną. Chociaż nie występuje w żywności na poziomach istotnych z toksykologicznego punktu widzenia, jest on uwalniany, gdy uzyskana z roślin żywność zawierająca glikozydy cyjanogenne jest przeżuwana lub w inny sposób trawiona, a glikozydy te wchodzą w kontakt z enzymami hydrolitycznymi. Ponieważ cyjanowodór zawsze występuje jako mieszanina nieulegającego dysocjacji kwasu i ulegających dysocjacji jonów cyjankowych, to orientacyjną wartość bezpieczeństwa dla zdrowia oblicza się dla tej mieszaniny, określanej jako „cyjanek".

(3)

W 2019 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd") przyjął aktualizację opinii naukowej dotyczącej oceny ryzyka dla zdrowia związanego z obecnością glikozydów cyjanogennych w żywności innej niż surowe pestki moreli (3). Urząd stwierdził, że ostra dawka referencyjna (ARfD) na poziomie 20 μg cyjanku/kg masy ciała nie powinna powodować ostrych szkodliwych skutków. W przypadku spożywania niektórych środków spożywczych, takich jak siemię lniane, migdały i maniok o wysokim poziomie glikozydów cyjanogennych, ARfD dla cyjanku może zostać przekroczony. Należy zatem ustalić najwyższe dopuszczalne poziomy cyjanowodoru, w tym cyjanowodoru związanego w glikozydach cyjanogennych, dla tych środków spożywczych. W przypadku spożywania mielonego siemienia lnianego biodostępność cyjanowodoru i poziomy narażenia ludzi na niego są wyższe niż w przypadku spożywania całego siemienia lnianego lub jego obróbki cieplnej. Należy zatem ustanowić surowsze poziomy dla całego siemienia lnianego, które może być mielone przez konsumenta przed spożyciem oraz dla mielonego siemienia lnianego wprowadzanego do obrotu z przeznaczeniem dla konsumenta końcowego, gdy ma być ono spożywane na surowo.

(4)

Należy zatem ustalić najwyższe dopuszczalne poziomy cyjanowodoru w niektórych środkach spożywczych w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1881/2006.

(6)

Aby umożliwić podmiotom gospodarczym przygotowanie się do nowych przepisów wprowadzonych niniejszym rozporządzeniem, należy ustanowić rozsądny termin rozpoczęcia stosowania nowych najwyższych dopuszczalnych poziomów. Należy również przewidzieć okres przejściowy w odniesieniu do środków spożywczych wprowadzonych zgodnie z prawem do obrotu przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,