(1)

Zgodnie z art. 67 TFUE Unia stanowi przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w której zapewnia się brak kontroli osób na granicach wewnętrznych. Zgodnie z dorobkiem Schengen granice wewnętrzne mogą być przekraczane w każdym miejscu bez dokonywania odprawy granicznej osób niezależnie od ich obywatelstwa. Obejmuje to obywateli państw trzecich legalnie przebywających w UE i obywateli państw trzecich, którzy legalnie wjechali na terytorium państwa członkowskiego i którzy mogą swobodnie podróżować po terytorium wszystkich pozostałych państw członkowskich przez okres do 90 dni w każdym okresie 180-dniowym.

(2)

W dniu 30 stycznia 2020 r. dyrektor generalny Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) ogłosił stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym w związku z globalnym występowaniem nowego koronawirusa powodującego chorobę koronawirusową z 2019 r. (COVID-19). W dniu 11 marca 2020 r. WHO ogłosiło, że COVID-19 można scharakteryzować jako pandemię.

(3)

Aby ograniczyć rozprzestrzenianie się wirusa SARS-CoV-2, państwa członkowskie przyjęły różne środki, z których część - np. ograniczenia dotyczące wjazdu lub wymogi odbycia kwarantanny przez osoby podróżujące przekraczające granicę - miała wpływ na prawo do przebywania i swobodnego podróżowania na terytorium państw członkowskich, w tym w odniesieniu do obywateli państw trzecich legalnie przebywających lub zamieszkujących na terytorium danego państwa członkowskiego. Środki te miały szkodliwy i nieproporcjonalny wpływ ze względu na odprawę graniczną osób, niezależnie od obywatelstwa, przy przekraczaniu granic wewnętrznych w strefie Schengen.

(4)

W dniu 13 października 2020 r. na wniosek Komisji Rada przyjęła zalecenie (UE) 2020/1475 w sprawie skoordynowanego podejścia do ograniczania swobodnego przepływu w odpowiedzi na pandemię COVID-19 (1). Zalecenie to określa ogólne zasady i wspólne kryteria, w tym wspólne progi, do stosowania przy rozważaniu wprowadzenia ograniczeń swobodnego przepływu w odpowiedzi na pandemię COVID-19. Ustanawia ono również wspólne ramy w odniesieniu do możliwych środków dotyczących osób podróżujących z obszarów podwyższonego ryzyka. Zaleca się w nim państwom członkowskim koordynację oraz informowanie społeczeństwa o przyjęciu środków ograniczających.

(5)

W zaleceniu Rady (UE) 2020/1632 (2) zalecono, aby ogólne zasady, wspólne kryteria, wspólne progi i wspólne ramy środków, w tym zalecenia dotyczące koordynacji i informowania ustanowione w zaleceniu (UE) 2020/1475, były stosowane również w odniesieniu do podróży w obrębie obszaru bez kontroli na granicach.

(6)

Aby uwzględnić rozwój sytuacji w zakresie pandemii COVID-19 od czasu przyjęcia zalecenia (UE) 2020/1475, Rada, na podstawie wniosku Komisji, zastąpiła to zalecenie zaleceniem (UE) 2022/108.

(7)

W celu zapewnienia, aby wspólne kryteria, progi i ramy środków stosowanych przez państwa członkowskie w celu ułatwienia bezpiecznego podróżowania w obrębie obszaru bez kontroli na granicach wewnętrznych podczas pandemii COVID-19 były aktualne i w pełni zgodne ze wspólnym podejściem mającym ułatwić swobodne przemieszczanie się, jak określono w zaleceniu (UE) 2022/108, odniesienie w zaleceniu Rady (UE) 2020/1632 do zalecenia (UE) 2020/1475 należy zastąpić odniesieniem do zalecenia (UE) 2022/108.

(8)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego zalecenia, nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania - w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego zalecenia - podejmie decyzję, czy dokona jego transpozycji.

(9)

Niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE; Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(10)

W odniesieniu do Bułgarii, Chorwacji, Cypru i Rumunii niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie dorobku Schengen w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r., art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r. i art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2011 r.

(11)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen - w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen - które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. C decyzji Rady 1999/437/WE (3).

(12)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen - w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen - które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt C decyzji 1999/437/WE (4) w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (5).

(13)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen - w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen - które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt C decyzji 1999/437/WE (6) w związku z art. 3 decyzji 2011/350/UE (7),