KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2585/2001 (²), w szczególności jego art. 53 i 80,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozdział II Tytułu V i załączniki VII i VIII do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 określają przepisy dotyczące opisu, oznaczania i prezentacji niektórych produktów objętych tym rozporządzeniem („produkty sektora wina”) oraz ochrony niektórych szczegółowych danych i terminów. Należy w związku z tym przyjąć szczegółowe zasady realizacji tych przepisów i uchylić istniejące przepisy prawne w tym zakresie, a mianowicie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3201/90 z dnia 16 października 1990 r. ustanawiające szczegółowe zasady opisu, i prezentacji win i moszczy gronowych (³), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 885/2001 (⁴), rozporządzeniem (EWG) nr 3901/91 z dnia 18 grudnia 1991 r. ustanawiającym szczegółowe zasady opisu i prezentacji win specjalnych (⁵), rozporządzeniem (WE) nr 554/95 z dnia 13 marca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe zasady opisu i prezentacji win musujących i gazowanych win musujących (⁶), zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1915/96 (⁷) i rozporządzeniem (WE) nr 881/98 z dnia 24 kwietnia 1998 r. ustanawiającym szczegółowe zasady ochrony dodatkowych tradycyjnych terminów stosowanych dla oznaczania niektórych rodzajów gatunkowego wina produkowanych w określonych regionach (⁸), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1608/2000 (⁹).

(2) Niektóre reguły w zakresie etykietowania środków spożywczych są określone w dyrektywie Rady nr 75/106/EWG z dnia 19 grudnia 1974 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie objętościowego uzupełniania niektórych wstępnie pakowanych płynów (¹⁰), ostatnio zmienionej dyrektywą 89/676/EWG (¹¹), dyrektywą Rady nr 89/396/ EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie wskazówek lub oznakowań identyfikacyjnych partii artykułów, do których należy dany środek spożywczy (¹²), ostatnio zmienioną dyrektywą nr 92/11/EWG (¹³), oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2000/13/ WE z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamowania środków spożywczych (¹⁴), zmienioną dyrektywą Komisji 2001/101/WE (¹⁵). Te reguły stosuje się również do produktów sektora wina, za wyjątkiem gdzie zostało wyraźnie wyłączone przepisami odpowiednich dyrektyw.

(3) Reguły określone w niniejszym rozporządzeniu uwzględniają doświadczenie uzyskane w stosowaniu istniejących przepisów do produktów sektora wina jak też reguły określone w wymienionych powyżej dyrektywach. W szczególności, należy w jak największym stopniu zapewnić uproszczenie i czytelność przepisów oraz harmonizację przepisów dla różnych grup produktów, biorąc również pod uwagę różnorodność tych produktów.

(4) Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z celami ochrony uzasadnionych interesów konsumentów i producentów, zapewniać sprawne działanie rynku wewnętrznego i promować produkcję wyrobów o wysokiej jakości, zgodnie z przepisami art. 47 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999. Spełnia ono również wymogi art. 77 tego rozporządzenia tak, aby odpowiednio można było jednocześnie uwzględnić cele określone w art. 33 i w art. 131 Traktatu, jak też zobowiązania wynikające z międzynarodowych porozumień zawartych zgodnie z art. 300 ust. 2 Traktatu.

(5) Należy dokładniej wyjaśnić termin „etykietowanie” w celu ograniczenia znaczenia tego terminu do tych aspektów prezentacji produktów sektora wina, które dotyczą charakteru, jakości lub pochodzenia samych produktów.

(6) Dla ułatwienia orientacji konsumentów, niektóre obowiązkowe informacje winny być zgrupowane w jednym polu widzenia na pojemniku, należy również ustalić limity tolerancji dla wskazania rzeczywistej zawartości alkoholu i wziąć pod uwagę specjalny charakter produktów, o których mowa.

(7) Dotychczasowe reguły dotyczące stosowania kodów przy etykietowaniu okazały się przydatne i są w związku z tym utrzymane.

(8) Niektóre produkty sektora wina mogą nie być przeznaczone do bezpośredniego spożycia przez ludzi. Należy wobec tego zezwolić Państwom Członkowskim na zwolnienie takich produktów z reguł w zakresie oznakowań, pod warunkiem wprowadzenia w życie odpowiednich mechanizmów kontrolnych. To samo ma zastosowanie w przypadku niektórych gatunkowych win produkowanych w określonych regionach i dojrzewających w butelkach.

(9) W przypadku produktów sektora wina wywożonych ze Wspólnoty może zachodzić konieczność spełnienia wymogów państw trzecich dotyczących oznakowań lub dostarczania informacji przydatnych dla konsumentów w tych krajach. Państwa Członkowskie powinny w związku z tym móc zezwalać na używanie innych języków dla niektórych terminów umieszczanych na etykietach.

(10) Rozporządzenie (WE) nr 1493/1999 harmonizuje etykietowanie dla wszystkich produktów sektora wina z ustalonym już modelem dla win półmusujących, pozwalając na użycie innych terminów niż te, które są wyraźnie określone przez przepisy wspólnotowe pod warunkiem, że są to terminy dokładne. W związku z tym, należy również zharmonizować w ten sam sposób zasady stosowania niniejszego rozporządzenia stosując model ustalony dla win półmusujących, zapewniając jednocześnie, że nie istnieje ryzyko pomylenia tych innych terminów z terminami objętymi przepisami wspólnotowymi i że takie terminy mogą być stosowane jedynie wtedy, gdy w przypadku jakichkolwiek wątpliwości podmioty gospodarcze mogą udowodnić ich dokładność.

(11) W interesie pewności prawnej, istniejące definicje „butelkujący” i „butelkowanie” powinny pozostać niezmienione oraz należy wprowadzić definicję „ importera”.

(12) Należy zakazać stosowania kapturków osłonowych wykonanych na bazie ołowiu dla zamknięć pojemników zawierających produkty, objętych rozporządzeniem (WE) nr 1493/1999, w celu uniknięcia wszelkiego ryzyka dotyczącego po pierwsze skażenia, szczególnie przez przypadkowy kontakt z takimi produktami, a po drugie zanieczyszczenia środowiska przez odpady zawierające ołów z takich kapturków.

(13) Stosowanie pewnych typów butelek dla niektórych produktów jest powszechnie przyjętą, tradycyjną praktyką we Wspólnocie i państwach trzecich. Takie butelki mogą wywoływać u konsumentów pewne skojarzenia dotyczące charakterystycznych cech lub pochodzenia produktów, związane z ich tradycyjnie przyjętym stosowaniem.

(14) Dla zapewnienia identyfikacji i kontroli produktów sektora wina, niektóre dane szczegółowe na etykietach powinny zostać powtórzone w rejestrach i towarzyszących dokumentach określonych w rozporządzeniu (WE) nr 884/2001 z dnia 24 kwietnia 2001 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania dokumentów towarzyszących przewozowi produktów winiarskich i rejestrów, których prowadzenie jest wymagane w sektorze tych produktów (¹⁶).

(15) Rozporządzenie (WE) nr 1493/1999 ustala warunki określające stosowanie pewnych terminów. W przypadku niektórych z tych terminów, dla sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego potrzebne są przepisy wspólnotowe. Generalnie, takie przepisy są oparte na istniejących przepisach. W zakresie innych terminów, każde Państwo Członkowskie powinno ustalić zasady dla wina produkowanego na ich terytorium zgodnie z prawem wspólnotowym tak, aby można było opracować politykę, która byłaby jak najbliżej producenta. Niemniej jednak należy zapewnić przejrzystość tych zasad.

(16) Jeśli chodzi o obowiązkowe podanie nazwiska lub firmy butelkującego lub ekspedytora i dobrowolne wskazanie nazwiska, adresu i zawodu jednej lub więcej osób zajmujących się wprowadzaniem produktu do obrotu, w celu zapewnienia sprawnego działania rynku wewnętrznego i uniknięcia wprowadzania konsumenta w błąd, należy wprowadzić obowiązek oznaczania działalności tych osób przy użyciu terminów takich jak: „plantator winorośli”, „zebrane przez” , „zbywca”, „dystrybutor”, „importer” , „przywożone przez” i innych podobnych określeń.

(17) Stosowanie terminów dotyczących ekologicznej produkcji winogron regulowane jest wyłącznie rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2092/91 z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie produkcji organicznej produktów rolnych oraz oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych (¹⁷), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 473/2002 (¹⁸), co oznacza możliwość stosowania tych przepisów dla wszystkich produktów sektora wina. Przepisy niniejszego rozporządzenia w sprawie informacji dotyczących sposobu otrzymywania lub metody opracowania nie obejmują w związku z powyższym tych terminów.

(18) Używanie i regulacja niektórych terminów (innych niż oznaczenia pochodzenia) w celu określenia jakości produktów sektora wina jest tradycyjną, powszechną praktyką we Wspólnocie. Takie tradycyjne terminy i określenia mogą wywoływać u konsumentów skojarzenia dotyczące metod produkcji lub dojrzewania wina, czy też przypominać jakość, kolor lub rodzaj wina, a nawet szczególne wydarzenie związane z jego historią. Dla zapewnienia uczciwej konkurencji i uniknięcia wprowadzaniu w błąd konsumentów, należy określić wspólne ramy dla rejestrowania i ochrony takich tradycyjnych terminów i zwrotów.

(19) W interesie prostoty i jasności, należy przeprowadzić jak najdalej idącą harmonizację etykietowania win likierowych i win półmusujących, przy odpowiednim uwzględnieniu różnorodności produktów i stosowaniu podejścia ustanowionego w rozporządzeniu (WE) nr 1493/1999 dla win niemusujących. Należy w podobny sposób przeprowadzić harmonizację etykietowania innych produktów sektora wina, aczkolwiek specyficzny charakter tych produktów i ich rynków wymaga większego stopnia zróżnicowania, szczególnie w zakresie obowiązkowej informacji.

(20) Należy również przeprowadzić jak najszerszą harmonizację przepisów w sprawie etykietowania produktów sektora wina z państw trzecich sprzedawanych na rynku Wspólnoty z podejściem ustalonym dla wspólnotowego sektora produktów winiarskich, w celu uniknięcia wprowadzania w błąd konsumentów i przeciwdziałania nieuczciwej konkurencji dla producentów. Jednakże, należy uwzględniać różnice w warunkach produkcji, tradycjach produkcji wina i w przepisach państw trzecich.

(21) Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się bez uszczerbku dla szczególnych zasad, które mogłyby być wynegocjowane w ramach umów z państwami trzecimi, zawartych na mocy procedury określonej w art. 133 Traktatu.

(22) Szczególne i szczegółowe sposoby etykietowania win musujących zostały już ustanowione w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999. Należy jednakże określić niektóre dodatkowe przepisy wykonawcze.

(23) Tam, gdzie jest to możliwe, reguły dotyczące win półmusujących gazowanych są dostosowane do tych określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1493/1999 dla win musujących gazowanych, przy odpowiednim uwzględnieniu różnorodności produktu.

(24) Artykuł 80 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 określa środki, jakie mają zostać przyjęte dla ułatwienia przejścia od poprzednich przepisów dla sektora wina do tego rozporządzenia. Tak więc, dla uniknięcia niepotrzebnych obciążeń podmiotów gospodarczych, należy przyjąć przepisy zapewniające możliwość dalszego wprowadzania do obrotu produktów etykietowanych zgodnie z dotychczasowych przepisami i stosowania w czasie okresu przejściowego etykiet wydrukowanych zgodnie z tymi przepisami.

(25) Artykuł 81 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 uchyla istniejące przepisy Rady dla sektora wina, łącznie z tymi dotyczącymi aspektów ujętych w tym rozporządzeniu. W celu umożliwienia przejścia do nowych przepisów bez zakłóceń i dla ciągłości odpowiednich ustaleń do czasu finalizacji i przyjęcia środków wykonawczych, rozporządzenie (WE) nr 1608/2000, ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 699/2002 (¹⁹), przewiduje pozostawienie w mocy przez krótki okres przejściowy niektórych przepisów Rady uchylonych przez art. 81. Zmiany w istniejących przepisach spowodowane tym rozporządzeniem wymagają od Państw Członkowskich przyjęcia szeregu środków wprowadzania ich w życie. Tak więc, aby wyznaczyć rozsądny termin dla przyjęcia tych środków i dostosowania się podmiotów gospodarczych do nowych reguł, niektóre z przepisów Rady uchylonych przez art. 81 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 powinny pozostać w mocy przez dalszy krótki okres przejściowy. W związku z tym, należy uchylić rozporządzenie (WE) nr 1608/2000.

(26) Środki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu powinny obowiązywać jedynie dla produktów wymienionych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, bez uszczerbku dla przepisów tego rozporządzenia mających zastosowanie do innych produktów, w szczególności jego art. 52 ust. 2-4 i załączniki VII część C i VIII część I pkt 3 do tego rozporządzenia.

(27) Komitet Zarządzający ds. Wina nie przedstawił swojej opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego Komitetu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

WSPÓLNE REGUŁY

Artykuł 1

Cel

Niniejsze rozporządzenie określa reguły stosowania przepisów zawartych w rozdziale II tytułu V i w załącznikach VII i VIII do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 dotyczących opisu, oznaczania, prezentacji i ochrony niektórych produktów.

Artykuł 2

Etykietowanie

Słowa, symbole i inne znaki nie stanowią elementów etykiety według definicji w sekcji wstępnej załącznika VII i załącznika VIII część A pkt 2 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, o ile:

a) są wymagane na mocy przepisów wykonawczych Państw Członkowskich dla dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/62/WE (²⁰);

b) odnoszą się do producenta lub objętości pojemnika i są na nim wpisane bezpośrednio i nieusuwalnie;

c) są używane dla kontroli butelkowania. W tym przypadku, Państwa Członkowskie mogą określić lub zatwierdzić system dla wskazania daty butelkowania win i moszczy gronowych butelkowanych na ich terytoriach;

d) są stosowane do identyfikacji produktu za pomocą kodu liczbowego i/lub symbolu do skanowania maszynowego;

e) są wymagane na mocy przepisów Państw Członkowskich dotyczących jakościowej lub ilościowej kontroli produktów, poddawanej systematycznemu i oficjalnemu badaniu;

f) odnoszą się do ceny produktu;

g) są obowiązkowe na mocy przepisów podatkowych Państw Członkowskich;

h) inne niż te objęte punktami a)-g), które nie odnoszą się w jakimkolwiek stopniu do opisu danego produktu i nie są regulowane przepisami rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 lub niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Prezentacja obowiązkowych danych szczegółowych

1. Obowiązkowe dane szczegółowe wymienione w załączniku VII część A do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 mają być zgrupowane w tym samym polu widzenia na pojemniku i przedstawione w formie łatwych do odczytania, nieusuwalnych znaków na tyle dużych, aby wyraźnie się odznaczały od tła, na którym są wydrukowane i wyraźnie odróżniających się od wszelkich innych (pisemnych i graficznych) treści etykiety.

Jednakże obowiązkowe dane szczegółowe dotyczące importera i numer partii produktu mogą być przedstawione poza polem widzenia, na którym znajdują się inne obowiązkowe dane szczegółowe.

2. Rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu wymieniona w tiret trzecim załącznika VII część A pkt 1 i załącznika VIII część B pkt 1 lit. d) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 ma być wyrażona w pełnych jednostkach procentowych lub w jednostkach połówkowych, nie naruszając tolerancji ustalonych dla stosowanej referencyjnej metody analizy. Wykazana zawartość alkoholu nie może się różnić o więcej niż ą0,5 % vol od zawartości określonej drogą analizy. Jednakże zawartość alkoholu w gatunkowych winach produkowanych w określonych regionach i przechowywanych w butelkach przez ponad trzy lata, winach musujących, winach musujących gazowanych, winach półmusujących, winach półmusujących gazowanych i winach likierowych, nie naruszając tolerancji ustalonych dla stosowanej referencyjnej metody analizy, nie może różnić się o więcej niż 0,8 % vol od zawartości określonej drogą analizy. Po liczbie wyrażającej rzeczywistą, objętościową zawartość alkoholu następuje symbol „ % vol”, który może być poprzedzony słowami „ rzeczywista zawartość alkoholu” lub „rzeczywisty alkohol” bądź też skrótem „alk”.

Rzeczywista zawartość alkoholu jest uwidoczniona na etykietach przy zastosowaniu liter o wysokości przynajmniej 5 mm, przy pojemności nominalnej butelki ponad 100 cl, przynajmniej 3 mm dla pojemności mniejszej niż 100 cl, lecz większej niż 20 cl, oraz 2 mm dla pojemności 20 cl lub poniżej.

Artykuł 4

Użycie kodów na etykietach

1. Kody wymienione w załączniku VII część. E do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 są ustalane przez Państwo Członkowskie, w którym butelkujący, ekspedytor lub importer ma swoją centralną siedzibę, zaś kody wymienione w załączniku VIII część D pkt 4 i 5 do tego rozporządzenia ustala Państwo Członkowskie, w którym swoją centralną siedzibę ma producent lub sprzedawca wina.

2. Wszelkie kodowe odniesienia do Państwa Członkowskiego, o których mowa w ust. 1, są przedstawione przy pomocy skrótów pocztowych poprzedzających pozostałe części kodu.

Artykuł 5

Odstępstwa

1. W przypadku win wyprodukowanych na ich terytorium, Państwa Członkowskie mogą odstąpić od wymogu etykietowania zawartego w załączniku VII część G pkt 1 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w stosunku do następujących produktów:

a) produkty transportowane pomiędzy dwoma lub więcej pomieszczeniami jednego przedsiębiorstwa zlokalizowanego na obszarze jednej jednostki administracyjnej lub sąsiadujących jednostek administracyjnych. Takie jednostki nie mogą być większe niż regiony odpowiadające poziomowi III w nomenklaturze jednostek terytorialnych dla celów statystycznych (NUTS III), z wyjątkiem terytoriów wyspiarskich, gdzie jednostka administracyjna odpowiada poziomowi II w nomenklaturze jednostek terytorialnych dla celów statystycznych (NUTS II);

b) moszcz winny i wino w ilościach nie przekraczających 30 litrów w partii produktu i nie przeznaczonych do sprzedaży;

c) moszcz winny i wino przeznaczone do spożycia domowego producentów i ich pracowników.

Ponadto dane Państwo Członkowskie może również ustalić specjalne doraźne odstępstwa dla niektórych gatunkowych win produkowanych w określonych regionach, o których mowa w tiret drugim art. 29 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia, i dojrzewających w butelkach na długo przed sprzedażą, pod warunkiem ustalenia przez te Państwa wymogów kontrolnych i reguł dla obrotu tymi produktami.

2. W drodze odstępstwa od załącznika VII część D pkt 1 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, w przypadkach, gdy dane produkty mają być wywożone i tam, gdzie wymagają tego przepisy państw trzecich, Państwa Członkowskie mogą zezwolić, aby dane szczegółowe na etykietach, szczególnie dane obowiązkowe, były podane w językach innych niż oficjalne języki Wspólnoty.

Artykuł 6

Reguły wspólne dla wszystkich szczegółowych danych na etykietach

1. Dla celów załącznika VII część B pkt 3 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, etykietowanie produktów objętych tym załącznikiem może być uzupełnione innymi szczegółami pod warunkiem, że nie istnieje ryzyko wprowadzenia w błąd przez dodanie takich szczegółów tych do których są one adresowane, szczególnie poprzez wywołanie zamieszania odnośnie obowiązkowych szczegółów określonych w części A pkt 1 lub też szczegółów fakultatywnych określonych w części B pkt 1 tego załącznika.

2. W przypadku produktów wymienionych w załączniku VII część B pkt 3 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, władze wyznaczone na podstawie art. 72 ust. 1 tego rozporządzenia mogą, pod warunkiem ich działania w zgodności z ogólnymi zasadami proceduralnymi przyjętymi przez Państwo Członkowskie, zażądać od butelkujących, wysyłających lub importerów dostarczenia dowodu dokładności terminów stosowanych w opisie w zakresie charakteru, tożsamości, jakości, składu, pochodzenia lub źródła odnośnego produktu lub produktów użytych do jego wytworzenia.

Jeśli prośbę kieruje właściwy organ Państwa Członkowskiego, w którym dany butelkujący, wysyłający lub importer prowadzi swoją działalność gospodarczą, to ten organ zwraca się bezpośrednio o taki dowód.

Jeśli prośbę kieruje właściwy organ innego Państwa Członkowskiego, wówczas ten organ dostarczy właściwemu organowi państwa, w którym dany butelkujący, ekspedytor lub importer prowadzi swoją działalność gospodarczą, w ramach ich bezpośredniej współpracy, wszelkie dane pozwalające organowi tego państwa na żądanie takiego dowodu. Organ zwracający się o dowód jest informowany o działaniach podjętych w związku z tym żądaniem.

Jeśli właściwe władze stwierdzą brak przedstawienia dowodu, dane szczegółowe, o których mowa są traktowane jako niezgodne z rozporządzeniem (WE) nr 1493/1999 lub niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 7

Definicja „ butelkującego”, „butelkowania” i „importera”

Dla celów niniejszego rozporządzenia:

a) „ butelkujący” oznacza osobę fizyczną lub prawną lub grupę takich osób prowadzących butelkowanie lub w imieniu których butelkowanie jest prowadzone;

b) „butelkowanie” oznacza wprowadzanie dla celów handlowych produktu, o którym mowa do opakowań o pojemności nieprzekraczającej 60 litrów;

c) „importer” oznacza osobę fizyczną lub prawną lub grupę takich osób prowadzących działalność gospodarczą w obrębie Wspólnoty i przyjmujących odpowiedzialność za wprowadzenie do obrotu towarów pozawspólnotowych w rozumieniu art. 4 ust. 8 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (²¹).

Artykuł 8

Zakaz stosowania kapturków lub folii wykonanych na bazie ołowiu

Zamknięcia butelek dla produktów wymienionych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 nie mogą być osłaniane kapturkiem lub folią wykonaną na bazie ołowiu.

Artykuł 9

Zastrzeżenia odnośnie niektórych typów butelek

1. Zasady regulujące używanie pewnych typów butelek są wymienione w załączniku I.

2. Aby spełnić wymogi włączenia do załącznika I, typy butelek muszą odpowiadać następującym kryteriom:

a) muszą być w sposób tradycyjny i zgodny ze swoim przeznaczeniem używane przez przynajmniej ostatnie 25 lat w określonych regionach produkcji lub obszarach Wspólnoty;

b) ich użytkowanie musi przywodzić na myśl pewne cechy charakterystyczne dla danego wina lub jego pochodzenia;

c) dany typ butelki nie może być używany dla innych win na rynku Wspólnoty;

3. Państwa Członkowskie poinformują Komisję o:

a) faktach uzasadniających uznanie każdego rodzaju butelki;

b) cechach charakterystycznych typów butelek spełniających wymogi, o których mowa w ust. 2 i wina, dla którego takie butelki są zastrzeżone.

4. W drodze odstępstwa od ust. 1-3, niektóre typy butelek wymienione w załączniku I mogą być stosowane dla prezentacji win pochodzących z państw trzecich pod warunkiem, że:

a) kraje te przedstawiły uzasadnioną wniosek do Komisji; i

b) zostały spełnione wymogi uważane za równoważne do wymienionych w ust. 2 i 3 tego artykułu.

Państwa trzecie zatwierdziły używanie każdego typu butelek wymienionych w załączniku I wraz z regułami jego stosowania.

5. Niektóre butelki tradycyjnie używane w państwach trzecich, lecz nie ujęte w załączniku I mogą być zakwalifikowane do ochrony określonej w tym artykule dla takiego typu butelki w związku z ich wprowadzaniem do obrotu we Wspólnocie o ile obowiązują w tym względzie uzgodnienia na zasadach wzajemności.

Pierwszy akapit jest realizowany poprzez porozumienia z danymi państwami trzecimi, zawartymi zgodnie z trybem przewidzianym w art. 133 Traktatu.

Artykuł 10

Rejestry, dokumenty towarzyszące oraz inne dokumenty

1. Dla produktów wymienionych w załączniku VII część A ust. 1 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, z wyjątkiem win półmusujących i gazowanych win półmusujących, opis w rejestrach prowadzonych przez podmioty gospodarcze wymienionych w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 884/2001 oraz w innych rejestrach oraz dokumenty towarzyszące i inne dokumenty określone przez przepisy wspólnotowe, zaś w przypadkach niesporządzenia dokumentu towarzyszącego stosowne dokumenty handlowe, oprócz danych szczegółowych określonych w rozporządzeniu (WE) nr 884/2001, zawierają fakultatywne dane szczegółowe wymienione w załączniku VII część B pkt 1 i 2 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 pod warunkiem, że zostaną umieszczone na etykietach lub też takie umieszczenie jest przewidziane.

2. Dla produktów wymienionych w załączniku VIII część A pkt 1 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, oraz dla win półmusujących i gazowanych win półmusujących opisy w rejestrach prowadzonych przez producentów win jak i w innych rejestrach, w dokumentach towarzyszących i innych dokumentach określonych przez przepisy wspólnotowe, zaś w przypadkach niesporządzenia dokumentu towarzyszącego w stosownych dokumentach handlowych, oprócz danych szczegółowych przewidzianych rozporządzeniem (WE) nr 884/2001 zawierają:

– w przypadku produktów wymienionych w załączniku VIII część A pkt 1 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 nazwę, pod którą produkt jest sprzedawany i wskazanie rodzaju produktu, o czym wspomina załącznik VIII część B pkt 1 a i c do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, a w przypadku win półmusujących i gazowanych win półmusujących – nazwę, pod którą produkt jest sprzedawany, o którym mowa w załączniku VII część A pkt 2 do rozporządzenie (WE) nr 1493/1999,

– w przypadku produktów wymienionych w załączniku VIII część A pkt 1 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, fakultatywne dane szczegółowe wymienione w załączniku VIII część E do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, a przypadku win półmusujących i gazowanych win półmusujących w załączniku VII część A pkt 2 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 pod warunkiem, że zostaną umieszczone na etykietach lub też takie umieszczenie jest przewidziane.

3. Dla produktów objętych tytułem II, opisy w rejestrach prowadzonych przez podmioty gospodarcze wymienionych w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 884/2001 i w innych rejestrach, w dokumentach towarzyszących i innych dokumentach określonych przez przepisy wspólnotowe, zaś w przypadkach niesporządzenia dokumentu towarzyszącego w stosownych dokumentach handlowych, oprócz danych szczegółowych przewidzianych rozporządzeniem (WE) nr 884/2001 zawierają fakultatywne dane szczegółowe, o których mowa w art. 13 ust. 1 i art. 14 ust. 1 i 3 niniejszego rozporządzenia pod warunkiem, że zostaną umieszczone na etykietach lub takie umieszczenie jest przewidziane.

4. Opis w rejestrach prowadzonych przez osoby inne niż producenci lub w razie potrzeby przez producentów wina, zawiera przynajmniej dane szczegółowe, o których mowa, zależnie od okoliczności w ust. 1, 2 lub 3. Fakultatywne dane szczegółowe, o których mowa, zależnie od okoliczności w ust. 1, 2 lub 3 można w tych rejestrach zastąpić numerem dokumentu towarzyszącego lub innych dokumentów przewidzianych w ustawodawstwie wspólnotowym z podaniem daty ich sporządzenia.

5. Pojemniki dla przechowywania produktów, o których mowa w ust. 1-3 mają być zidentyfikowane wraz ze wskazaniem ich nominalnej objętości.

Na tych pojemnikach mają być również uwidocznione odpowiednie dane szczegółowe dostarczone przez Państwa Członkowskie w celu umożliwienia organom kontroli identyfikacji ich zawartości przy użyciu rejestrów lub zastępujących je dokumentów.

Jednakże w przypadku pojemników o pojemności do 600 litrów, wypełnionych tym samym produktem i składowanych razem w tej samej partii, oznacza się całą partię, a nie indywidualne pojemniki pod warunkiem, że taka partia jest wyraźnie odseparowana od pozostałych.

TYTUŁ II

REGUŁY DOTYCZĄCE MOSZCZU WINNEGO, MOSZCZU WINNEGO FERMENTUJĄCEGO, KONCENTRATU MOSZCZU WINNEGO, MŁODEGO WINA W TRAKCIE FERMENTACJI ORAZ WINA Z PRZEJRZAŁYCH WINOGRON

Artykuł 11

Przepisy ogólne

1. W przypadkach, gdy produkty objęte przepisami art. 53 ust. 2 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 lub te same produkty wytworzone w państwach trzecich (zwane dalej „produktami tytułu II”) mają być znakowane, etykietowanie jest zgodne z przepisami art. 12-14.

2. Artykuł 3 ust. 1 stosuje się mutatis mutandis do obowiązkowych danych szczegółowych, o których mowa w art. 12.

3. Załącznik VII część E do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 i art. 4 niniejszego rozporządzenia stosują się mutatis mutandis do produktów tytułu II.

Artykuł 12

Obowiązkowe dane szczegółowe

1. Etykiety produktów tytułu II zawierają oznaczenie sprzedaży produktu przy użyciu:

a) terminu określonego w rozporządzeniu (WE) nr 1493/1999, który najdokładniej opisuje produkt;

lub

b) terminów niezdefiniowanych w regułach Wspólnoty, lecz których stosowanie jest regulowane w danym Państwie Członkowskim lub państwie trzecim, pod warunkiem poinformowania o nich Komisji, która podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia upowszechnienia tych terminów.

2. Etykiety produktów tytułu II wskazują nominalną objętość produktu.

3. Etykiety produktów tytułu II wskazują:

a) w przypadku pojemników o nominalnej objętości do 60 litrów nazwisko lub firmę butelkującego oraz nazwę lokalnej jednostki administracyjnej i Państwo Członkowskie, w którym butelkujący ma siedzibę swojej firmy;

b) w przypadku innych pojemników, nazwisko lub firmę wysyłającego oraz nazwę lokalnej jednostki administracyjnej i Państwo Członkowskie w którym wysyłający ma siedzibę swojej firmy;

c) w przypadku produktów przywożonych – importera lub gdy butelkowanie zostało przeprowadzone we Wspólnocie – butelkującego.

W przypadku danych szczegółowych, o których mowa w lit. a)-c), przepisy art. 15 stosują się mutatis mutandis do produktów wytworzonych we Wspólnocie, podczas gdy art. 34 ust. 1 lit. a) stosuje się mutais mutandis do produktów wytworzonych w państwach trzecich.

4. W przypadku moszczu winnego lub koncentratu moszczu winnego, na oznakowaniach należy podać gęstość moszczu.

W przypadku moszczu winnego lub młodego wina w trakcie fermentacji, na etykietach należy podać rzeczywistą i/lub ogólną objętościową zawartość alkoholu.

Tam, gdzie została wykazana ogólna objętościowa zawartość alkoholu, szczególnie dla fermentującego moszczu winnego, nie może się ona różnić o więcej niż ą0,5 % od zawartości ustalonej drogą analizy.

Liczbie wyrażającej ogólną zawartość alkoholu ma towarzyszyć symbol „ % vol” poprzedzany słowami „ogólna zawartość alkoholu” lub „alkohol ogółem”. Liczba ta ma być uwidoczniona na etykietach przy zastosowaniu liter o tej samej minimalnej wysokości, jaka jest ustalona dla rzeczywistej zawartości alkoholu.

W przypadku win otrzymywanych z przejrzałych winogron, etykiety mają wykazywać rzeczywistą objętościową zawartość alkoholu. Rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu jest wyrażona w pełnych jednostkach procentowych lub w jednostkach połówkowych według objętości. Wykazana zawartość alkoholu nie może różnić się o więcej niż 0,5 % od zawartości ustalonej drogą analizy. Liczbie wyrażającej rzeczywistą zawartość alkoholu ma towarzyszyć symbol „ % vol”, który może być poprzedzony słowami „rzeczywista zawartość alkoholu” lub „rzeczywisty alkohol”, bądź skrótem „alk”.

Rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu jest uwidoczniona na etykietach przy zastosowaniu liter o wysokości co najmniej 5 mm przy nominalnej objętości powyżej 100 cl, co najmniej 3 mm przy objętości mniejszej niż 100 cl lecz większej niż 20 cl i 2 mm wysokości przy objętości 20 cl lub mniej.

5. W przypadku wysyłki produktów tytułu II do innego Państwa Członkowskiego lub wywozu, na etykietach należy podać:

a) dla moszczu winnego produkowanego w Państwie Członkowskim, w którym uprawiano winogrona – nazwę tego Państwa Członkowskiego;

b) w przypadku wina, o którym mowa w tym artykule, uzyskanego z winogron uprawianych i przerobionych na wino na terytorium jednego Państwa Członkowskiego – nazwę tego Państwa.

6. W przypadku produktów tytułu II wytworzonych w państwach trzecich, na etykietach podaje się nazwę danego państwa trzeciego.

7. W przypadku produktów tytułu II wytworzonych drogą kupażu z produktów pochodzących z dwóch lub więcej Państw Członkowskich, na etykietach należy podać „kupaż produktów dwóch lub więcej krajów Wspólnoty Europejskiej” .

W przypadku moszczu winnego, niewytworzonego w Państwie Członkowskim, w którym zebrano winogrona użyte do jego produkcji na etykietach należy podać „moszcz uzyskany z ... winogron zebranych w ...”.

W przypadku win, które nie były wyprodukowane w Państwie Członkowskim, w którym zebrano winogrona użyte do wyrobu, na etykietach należy podać „wino wyprodukowane w ... z winogron zebranych w ...”.

8. Na etykietach produktów tytułu II należy podać numer partii, zgodnie z dyrektywą 89/396/EWG.

Artykuł 13

Fakultatywne dane szczegółowe

1. Etykiety produktów tytułu II można uzupełnić następującymi danymi:

a) nazwisko, adres i zawód jednej lub więcej osób zaangażowanych we wprowadzanie produktu do obrotu; do odnośnych produktów stosuje się, z niezbędnymi zmianami, art. 15;

b) rodzaj produktu według ustalenia przez Państwo Członkowskie producenta;

c) specyficzny kolor według ustalenia przez Państwo Członkowskie producenta; do odnośnych produktów stosuje się, z niezbędnymi zmianami, art. 17;

2. Etykiety produktów tytułu II można uzupełnić innymi, nieobowiązkowymi danymi szczegółowymi, zaś do tych produktów stosuje się, z niezbędnymi zmianami, art. 6.

Artykuł 14

Etykietowanie z oznaczeniem geograficznym

1. Moszcz winny w trakcie fermentacji, przeznaczony do bezpośredniego spożycia i wino z przejrzałych winogron wyprodukowane we Wspólnocie mogą być oznaczone przy użyciu oznaczenia geograficznego. W takich przypadkach, oznaczenie sprzedaży, o którym mowa w art. 12 ust. 1 składa się z:

a) odpowiednio słów „ moszcz winny w trakcie fermentacji” bądź „wino z przejrzałych winogron”;

b) nazwy jednostki geograficznej;

c) tradycyjnego, specyficznego terminu, zaś w przypadkach, gdy taki termin obejmuje oznaczenie sprzedaży produktu, nie potrzeba powtarzać tego oznaczenia.

Państwa Członkowskie ustalą tradycyjne, specyficzne terminy, o których mowa w ust. 1 lit. c), które mogą być stosowane dla moszczu winnego w trakcie fermentacji przeznaczonego do bezpośredniego spożycia i dla wina z przejrzałych winogron produkowanego na ich terytorium.

Artykuł 51 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, art. 28 niniejszego rozporządzenia oraz te przepisy rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 i niniejszego rozporządzenia, które dotyczą ochrony nazw win stołowych ze oznaczeniem geograficznym stosują się, z niezbędnymi zmianami, do moszczu winnego ze geograficznym w trakcie fermentacji przeznaczonego dla bezpośredniego spożycia oraz do wina z przejrzałych winogron ze oznaczeniem geograficznym.

2. Państwa Członkowskie powiadomią Komisję o środkach podjętych dla realizacji przepisów ust 1. Komisja podejmie wszelkie stosowne działania dla zapewnienia upowszechnienia tych środków.

3. Etykiety z oznaczeniem geograficznym moszczu winogronowego w trakcie fermentacji i przeznaczonego dla bezpośredniego spożycia i wina z przejrzałych winogron z oznaczeniem geograficznym, wyprodukowanego we Wspólnocie można uzupełnić następującymi danymi:

a) rocznik wina; przepisy art. 18 i 20 stosują się mutatis mutandis;

b) nazwa jednej lub więcej odmian winorośli; przepisy art. 19 i 20 stosują się mutatis mutandis;

c) szczegółowe informacje dotyczące nagród, medali lub wygranych konkursów; przepisy art. 21 stosują mutatis mutandis;

d) dane szczegółowe dotyczące metod produkcji; przepisy art. 22 stosują się mutatis mutandis;

e) dodatkowe tradycyjne terminy; przepisy art. 23 i 24 stosują się mutatis mutandis;

f) nazwa przedsiębiorstwa; przepisy art. 25 stosują się mutatis mutandis;

g) informacja o butelkowaniu produktu w gospodarstwie producenta, przez grupę producencką lub w przedsiębiorstwie w regionie produkcji; przepisy art. 26 stosują się mutatis mutandis.

TYTUŁ III

REGUŁY DLA WIN STOŁOWYCH, WIN STOŁOWYCH Z OZNACZENIEM GEOGRAFICZNYM GATUNKOWYCH WIN PRODUKOWANYCH W OKREŚLONYCH REGIONACH

Artykuł 15

Wskazanie nazwiska, adresu i zawodu jednej lub więcej osób uczestniczących we wprowadzaniu produktu do obrotu

1. Obowiązkowym wskazaniom wymienionym w tiret pierwszym załącznika VII część A pkt 3 lit. a) oraz fakultatywnym oznaczeniom wymienionym w tiret pierwszym załącznika VII część B pkt 1 lit. a do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 towarzyszy oznaczenie określające działalność gospodarczą butelkującego, wysyłającego lub osób zajmujących się wprowadzaniem produktu do obrotu, w którym stosowane są takie wyrażenia jak: „plantator winorośli”, „zebrane przez”, „ zbywca”, „dystrybutor”, „importer”, „ przywożone przez” lub inne im podobne.

W szczególności, oznaczenie butelkującego jest uzupełnione słowami „butelkujący” lub „ butelkowane przez”.

Jednakże w przypadku butelkowania na zlecenie, oznaczenie butelkującego jest uzupełnione słowami „butelkowane dla” lub tam, gdzie nazwisko, adres i zawód osoby, która przeprowadziła butelkowanie w imieniu strony trzeciej są wskazane, słowami „butelkowane dla ...... przez ...... ”.

W przypadku opakowań innych niż butelki, stosują się przepisy drugiego i trzeciego punktu. Jednakże słowa „pakujący” i „pakowane przez” stosuje się odpowiednio w zastępstwie terminów „butelkujący” i „butelkowane przez”.

Jednakże nie jest wymagane używanie któregokolwiek ze zwrotów wymienionych w drugim, trzecim i czwartym punkcie tam, gdzie używa się jednego z oznaczeń wymienionych w art. 26 i 33.

Przepisy niniejszego ustępu stosuje się bez uszczerbku dla przepisów ust. 2.

W przypadku gdy butelkowanie lub wysyłka odbywa się jednostce administracji lokalnej innej niż jednostka butelkującego bądź ekspedytora, albo w jednostce sąsiedniej, danym szczegółowe wymienionym w tym ustępie mają towarzyszyć odniesienia do jednostki administracji lokalnej, w której te działania miały miejsce, a w przypadku ich przeprowadzenia w innym Państwie Członkowskim – nazwa tego państwa.

2. Określenia wymienione w pierwszym akapicie ust. 1 nie mogą obejmować terminów odnoszących się do gospodarstwa rolnego, o ile produkt, o którym mowa nie był wytworzony wyłącznie z winogron zebranych w winnicach należących do tego gospodarstwa lub do gospodarstwa osoby określonej przez jeden z tych terminów i wyrób wina był prowadzony w tym gospodarstwie.

Dla celów pierwszego akapitu nie bierze się pod uwagę dodawania skoncentrowanego moszczu winnego bądź rektyfikowanego, skoncentrowanego moszczu winnego w celu zwiększenia naturalnej zawartości alkoholu w danym produkcie.

Państwa Członkowskie wyszczególnią te wyrażenia dla win produkowanych na ich terytorium i określą warunki dotyczące ich stosowania.

Państwa Członkowskie powiadomią Komisję o środkach podjętych przez nie dla realizacji przepisów trzeciego akapitu. Komisja podejmie wszelkie stosowne działania dla zapewnienia upowszechnienia tych środków.

3. Fakultatywne dane szczegółowe wymienione w pierwszym akapicie ust. 1 mogą być wykorzystane jedynie za zgodą osoby lub osób, których dotyczą.

Jednakże tam, gdzie przepisy Państwa Członkowskiego wymagają podania nazwiska, adresu i zawodu osoby butelkującej na zlecenie, to przepisy akapitu pierwszego nie stosują się do takiego wskazania.

4. Wskazanie Państwa Członkowskiego osoby butelkującej lub ekspedytora jest uwidocznione na etykietach przy zastosowaniu liter tej samej czcionki i wielkości, jakie zostały użyte dla nazwiska, adresu, zawodu lub firmy danych osób. Państwo Członkowskie należy oznaczyć następująco:

a) w pełnym brzmieniu, po obszarze administracji lokalnej lub jej części;

b) lub też skrótem pocztowym odpowiednio wraz z kodem pocztowym danej jednostki administracji lokalnej.

5. W przypadku win stołowych, nazwa jednostki administracji lokalnej, w której znajduje się siedziba osoby lub osób wymienionych w pierwszym akapicie ust. 1 jest uwidoczniona na etykietach przy zastosowaniu liter nie przekraczających połowy wielkości liter w słowach „wino stołowe”.

W przypadku win stołowych z oznaczeniem geograficznym, nazwa jednostki administracji lokalnej, w której znajduje się siedziba osoby lub osób wymienionych w pierwszym akapicie ust. 1 jest podana na etykiecie przy zastosowaniu liter o wysokości nie większej niż połowa liter użytych dla oznaczenia geograficznego.

W przypadku gatunkowych win produkowanych w określonych regionach, nazwa jednostki administracji lokalnej, w której znajduje się siedziba osoby lub osób wymienionych w pierwszym akapicie ust. 1 jest podana na etykiecie przy zastosowaniu liter o wysokości nie większej niż połowa liter użytych dla wskazania określonego regionu.

Przepisy niniejszego ustępu nie mają zastosowania w przypadkach, w których obszar administracji lokalnej jest wskazany przy pomocy kodu, o którym mowa w załączniku VII część E do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

Artykuł 16

Wskazanie rodzaju produktu

1. Dla celów tiret drugiego załącznika VII część B pkt 1 lit. a) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, następujących terminów można jedynie używać na etykietach win stołowych, win stołowych z oznaczeniem geograficznym i gatunkowych win produkowanych w określonych regionach, z wyjątkiem gatunkowych win likierowych produkowanych w określonych regionach i gatunkowych win półmusujących produkowanych w określonych regionach objętych przez art. 39 ust. 1 lit. b):

a) „sec”, „trocken” , „secco”, „asciuttto”, „dry”, „ tør”, „ξηρòς”, „ seco”, „kuiva”, „droog” lub „torri” (wytrawne), pod warunkiem że wino, którego to dotyczy ma resztkową zawartość cukru nie przekraczającą

i) 4 gramy na litr; lub

ii) 9 gramów na litr, pod warunkiem, że ogólna kwasowość wyrażona w gramach kwasu winowego na litr nie jest większa niż 2 gramy poniżej resztkowej zawartości cukru;

b) „demi-sec”, „halbtrocken”, „abboccato” , „medium dry”, „halvtør”, „ημ ξηρος”, „semiseco”, „meio seco”, „adamado”, „puolikuiva”, „halfdroog” , „halvtom” (półwytrawne), pod warunkiem że wino, którego to dotyczy ma resztkową zawartość cukru powyżej ustalonej w lit. a) lecz nie przekraczającą:

i) 12 gramów na litr; lub

ii) 18 gramów na litr tam, gdzie minimalna ogólna kwasowość została ustalona przez Państwo Członkowskie zgodnie z ust. 2;

c) „moelleux”, „lieblich” , „amabile”, „medium”, „medium sweet” , „halvsød”, „ημίγλυ κος”, „semidulce”, „meio doce” , „puolimakea”, „halfzoet”, „halvsftt” (półsłodkie), pod warunkiem że wino, którego to dotyczy ma resztkową zawartość cukru powyżej ustalonej w lit. b) lecz nie przekraczającą 45 gramów na litr;

d) „doux”, „süss” , „dolce”, „sweet”, „sød”, „ γλυκòς”, „dulce”, „ doce”, „makea”, „zoet” „sftt” (słodkie), pod warunkiem że wino, którego to dotyczy ma resztkową zawartość cukru przynajmniej 45 gramów na litr;

2. Państwa Członkowskie mogą, jako warunek używania:

a) terminów wymienionych w ust. 1 lit. a) i b) ustalić wielkość minimalnej, ogólnej kwasowości jako kryterium uzupełniające w przypadku niektórych win produkowanych na ich terytorium;

b) terminów wymienionych w ust. 1 lit. d) ustalić minimalną resztkową zawartość cukru nie niższą niż 35 gramów na litr w przypadku niektórych win markowych produkowanych w określonych regionach ich terytorium.

3. Państwa Członkowskie powiadomią Komisję o środkach podjętych przez nie w celu wdrożenia przepisów ust. 2. Komisja podejmie wszelkie stosowne działania dla zapewnienia upowszechnienia tych środków.

Artykuł 17

Wskazania dotyczące koloru

W przypadku gdy Państwa Członkowskie dla win produkowanych na ich terytorium szczegółowo określają, dla celów tiret trzeciego załącznika VII część B pkt 1 lit. a) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, sposób wskazania specyficznego koloru win stołowych, win stołowych z oznaczeniem geograficznym, gatunkowych win produkowanych w określonych regionach, Państwa te określą warunki związane z użyciem takiego wskazania i powiadomią Komisję o tych środkach. Komisja podejmie wszelkie stosowne działania dla zapewnienia upowszechnienia tych środków.

TYTUŁ IV

REGUŁY DLA WIN STOŁOWYCH Z OZNACZENIEM GEOGRAFICZNYM I GATUNKOWYCH WIN PRODUKOWANYCH W OKREŚLONYCH REGIONACH

ROZDZIAŁ I

REGUŁY WSPÓLNE

Artykuł 18

Wskazanie rocznika wina

Rocznik wina wymieniony w tiret pierwszym załączniku VII część B pkt 1 lit. b) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 można podać na etykietach wina stołowego z oznaczeniem geograficznym lub gatunkowego wina produkowanego w określonych regionach pod warunkiem, że co najmniej 85 % winogron użytych do wyrobu wina, nie uwzględniając żadnych ilości produktów użytych do dosłodzenia, zostało zebrane w danym roku.

Dla win tradycyjnie wyrabianych z winogron zebranych w zimie, wykazuje się rok rozpoczynający bieżący rok gospodarczy, a nie rocznik wina.

Artykuł 19

Wskazanie odmiany winorośli

1. Nazwy odmian winorośli używanych do produkcji wina stołowego z oznaczeniem geograficznym lub gatunkowego wina produkowanego w określonych regionach, bądź też synonimy tych nazw można podać na etykietach danego wina, pod warunkiem że:

a) odmiany, o których mowa oraz ewentualnie ich synonimy znajdują się w klasyfikacji odmian sporządzonej przez Państwo Członkowskie na podstawie art. 19 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999;

b) odmiany są ustalane dla danego wina przez Państwo Członkowskie na mocy załącznika VI część B pkt 1 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 i ust. 2 art. 28 niniejszego rozporządzenia;

c) nazwa odmiany lub jeden z jej synonimów nie obejmuje oznaczenia geograficznego stosowanego dla opisu gatunkowego wina produkowanego w określonych regionach, wina stołowego lub wina przywożonego wymienionych w porozumieniach zawartych miedzy Wspólnotą a państwami trzecimi, a w przypadkach innego terminu geograficznego towarzyszącego tej nazwie, nazwa ta jest podana na etykietach bez tego terminu geograficznego;

d) jeśli wymieniono z nazwy jedynie jedną odmianę lub jej synonim oznacza to, że co najmniej 85 % danego produktu wyprodukowano z tej odmiany, nie uwzględniając żadnej ilości produktów użytych do dosłodzenia. Taka odmiana musi określać charakter danego wina, jednakże gdy dany produkt jest wyprodukowany wyłącznie z odmiany, o której mowa, wraz z każdą ilością produktu użytego do dosłodzenia z wyjątkiem rektyfikowanego moszczu winnego, dopuszcza się wskazanie, że produkt został sporządzony wyłącznie z odmiany, o której mowa;

e) o ile dwie lub trzy odmiany lub ich synonimy wymieniono z nazwy oznacza to, że 100 % danego produktu wyprodukowano z tych odmian, nie uwzględniając żadnej ilości produktów użytych do dosłodzenia. W takim przypadku odmiany należy wymienić w porządku malejącym ich proporcjonalnego udziału i oznaczyć przy zastosowaniu tej samej wielkości liter;

f) o ile więcej niż trzy odmiany lub ich synonimy wymieniono z nazwy, to te nazwy odmian lub ich synonimy są uwidocznione poza polem widzenia, na którym przedstawiono obowiązkowe dane szczegółowe wymienione w art. 3 ust. 1 i muszą być oznaczone przy zastosowaniu liter o wysokości nieprzekraczającej 3 mm.

2. W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1 lit. c):

a) nazwę odmiany lub jeden z synonimów obejmujących wskazanie geograficzne można uwidocznić na etykiecie wina z tym oznaczeniem geograficznym;

b) nazwy odmian i ich synonimy wymienione w załączniku II można stosować zgodnie z krajowymi i wspólnotowymi przepisami obowiązującymi w dniu wejścia niniejszego rozporządzenia w życie.

3. Zainteresowane Państwa Członkowskie powiadomią Komisję o środkach wymienionych w ust. 2 lit. b) do dnia 1 października 2002 r. Komisja podejmie wszelkie stosowne działania dla zapewnienia upowszechnienia tych środków.

Artykuł 20

Reguła 85 %

Artykuł 18 i 19 ust.1 lit. d) można stosować jednocześnie pod warunkiem, że co najmniej 85 % (bez uwzględnienia jakichkolwiek ilości produktów użytych do dosłodzenia) wina w kupażu pochodzi z odmiany winorośli i rocznika przedstawionych w opisie danego wina.

Artykuł 21

Nagrody i medale

Dla celów tiret trzeciego załącznika VII część B pkt 1 lit. b) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, nagrody i medale można przedstawić na etykietach win stołowych z oznaczeniem geograficznym i gatunkowych win produkowanych w określonych regionach pod warunkiem, że takie nagrody przyznano partiom danego wina w konkursach odbywających się za zgodą Państwa Członkowskiego bądź państwa trzeciego i prowadzonych absolutnie bezstronnie. Państwa Członkowskie i państwa trzecie przedstawią Komisji listy zatwierdzonych konkursów, a Komisja podejmie wszelkie stosowne działania dla zapewnienia upowszechnienia takich list.

Artykuł 22

Wskazania dotyczące metody produkcji

1. Tam, gdzie dla celów tiret czwartego załącznika VII część B pkt 1 lit. b) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 Państwa Członkowskie wyszczególniają dla win produkowanych na ich terytorium wskazania dotyczące metody produkcji win stołowych ze oznaczeniem geograficznym i win markowych produkowanych w określonych regionach, to określą one również warunki ich stosowania.

Wskazania te nie obejmują odniesień do ekologicznej produkcji winogron regulowanej rozporządzeniem (EWG) nr 2092/91.

2. Państwa Członkowskie powiadomią Komisję o środkach podjętych dla wprowadzenia w życie przepisów ust. 1. Komisja podejmie wszelkie stosowne działania dla zapewnienia upowszechnienia tych środków.

Artykuł 23

Definicja „inne tradycyjne terminy”

Dla celów tiret piątego załącznika VII część B pkt 1 lit. b) do rozporządzenia nr 1493/1999 określenie „inne tradycyjne terminy” oznacza dodatkowe terminy tradycyjnie stosowane w Państwach Członkowskich producenta dla oznaczenia, w przypadku win wymienionych w niniejszym tytule, produkcji bądź metody dojrzewania, albo jakości, koloru, rodzaju miejsca lub szczególnego wydarzenia związanego z historią danego wina i zdefiniowane w ustawodawstwie Państwa Członkowskiego dla celów oznaczania win, o których mowa, pochodzących z terytorium tego państwa.

Artykuł 24

Ochrona tradycyjnych terminów

1. Dla celów niniejszego artykułu, określenie „tradycyjne terminy” oznacza dodatkowe tradycyjne terminy wymienione w art. 23, terminy wymienione w art. 28 i tradycyjne specyficzne terminy wymienione w art. 14 ust. 1 pierwszy akapit, lit. c), art. 29 i art. 38 ust. 3.

2. Tradycyjne terminy wymienione w załączniku III są zarezerwowane dla win, z którymi są związane, oraz są chronione przed:

a) wszelkiego rodzaju niewłaściwym stosowaniem, imitacją bądź przywołaniem, nawet w przypadkach, gdy terminowi objętemu ochroną towarzyszą określenia takie jak: „rodzaj”, „typ”, „styl”, „imitacja”, „gatunek” itp.;

b) wszelkim innym bezpodstawnym, fałszywym lub wprowadzającym w błąd wskazaniem co do charakteru bądź zasadniczych cech wina, umieszczonym na wewnętrznym lub zewnętrznym opakowaniu, w materiałach reklamowych lub jakichkolwiek dokumentach dotyczących tego wina;

c) wszelkimi innym praktykami mogącymi wprowadzić konsumentów w błąd, szczególnie sprawiającymi wrażenie, że wino kwalifikuje się do określenia tradycyjnie chronionym terminem.

3. Znaki handlowe stosowane do opisu wina na jego etykietach nie mogą zawierać tradycyjnych terminów wymienionych w załączniku III o ile wino nie kwalifikuje się do określenia takim tradycyjnym terminem.

Jednakże pierwszy akapit nie ma zastosowania w przypadku znaków handlowych legalnie i w dobrej wierze zarejestrowanych we Wspólnocie bądź takich, które legalnie uzyskały prawa we Wspólnocie na skutek ich stosowania w dobrej wierze przed dniem opublikowania niniejszego rozporządzenia (lub w przypadku tradycyjnych terminów dodanych do załącznika III po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, a przed terminem ich dodania) i które od momentu zarejestrowania lub uzyskania praw wspólnotowych są faktycznie używane zgodnie z prawem i w dobrej wierze. Ten akapit ma jedynie zastosowanie w Państwie Członkowskim, w którym dana nazwa firmowa została zarejestrowana lub w którym przez takie jej stosowanie została zalegalizowana.

Niniejszy ustęp stosuje się bez uszczerbku dla przepisów załącznika II część F i VIII część H do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

4. Jeśli tradycyjny termin wymieniony w załączniku III do niniejszego rozporządzenia mieści się również w jednej z kategorii wskazań wymienionych w załączniku VII część A i B pkt 1 i 2 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, to do tego tradycyjnego terminu mają zastosowanie przepisy niniejszego artykułu, a nie inne przepisy tytułu IV lub tytułu V.

Ochrona tradycyjnego terminu ma jedynie zastosowanie do języka(ów), w którym ten termin jest przedstawiony w załączniku III.

Każdy tradycyjny termin wymieniony w załączniku III będzie powiązany z jedną lub więcej wymienionych poniżej kategorii win:

a) gatunkowych win likierowych produkowanych w określonych regionach i win likierowych z oznaczeniem geograficznym; w tym przypadku ochrona tradycyjnego terminu ma zastosowanie jedynie przy oznaczaniu win likierowych;

b) gatunkowych win musujących produkowanych (w tym markowych win musujących produkowanych w określonych regionach typu aromatycznego); w tym przypadku ochrona tradycyjnego terminu ma zastosowanie jedynie do oznaczania win musujących i gazowanych win musujących;

c) gatunkowych win półmusujących produkowanych w określonych regionach i win półmusujących z oznaczeniem geograficznym; w tym przypadku ochrona tradycyjnego terminu ma zastosowanie jedynie do oznaczania win półmusujących i gazowanych win półmusujących;

d) gatunkowych win produkowanych w określonych regionach, innych niż te, o których mowa w lit. a), b) lub c) oraz win stołowych i win stołowych z oznaczeniem geograficznym; w tym przypadku ochrona tradycyjnego terminu ma zastosowanie jedynie do oznaczania win innych niż wina likierowe, wina musujące, gazowane wina musujące, wina półmusujące i gazowane wina półmusujące;

e) moszczu winnego w trakcie fermentacji przeznaczonego do bezpośredniego spożycia, z oznaczeniem geograficznym; w tym przypadku ochrona tradycyjnego terminu ma zastosowanie jedynie do oznaczania moszczu winnego w trakcie fermentacji;

f) wina z przejrzałych winogron z oznaczeniem geograficznym; w tym przypadku ochrona tradycyjnego terminu ma zastosowanie jedynie do oznaczania wina z przejrzałych winogron.

5. Aby zakwalifikować się do włączenia do załącznika III część A tradycyjny termin musi:

a) być szczegółowy sam w sobie i precyzyjnie zdefiniowany w ustawodawstwie Państwa Członkowskiego;

b) być w dostatecznym stopniu wyróżniającym się i/lub cieszyć się uznaną renomą na rynku Wspólnoty;

c) być tradycyjnie używanym co najmniej od 10 lat w danym Państwie Członkowskim;

d) być stosowanym dla jednego lub więcej wina wspólnotowego, albo jednej lub więcej kategorii wina wspólnotowego.

6. Aby zakwalifikować się do włączenia do załącznika III część B tradycyjny termin musi spełnić warunki określone w ust. 5, musi być stosowany dla wina z oznaczeniem geograficznym i musi identyfikować to wino jako pochodzące z regionu lub okolicy na terytorium Wspólnoty, gdzie określona jakość, renoma bądź inne cechy charakterystyczne wina określane przez ten tradycyjny termin są zasadniczo związane z tym pochodzeniem geograficznym.

7. Państwa Członkowskie powiadomią Komisję:

a) o faktach uzasadniających uznanie każdego terminu;

b) o tradycyjnych terminach znajdujących się w ich ustawodawstwie i spełniających powyższe wymogi, jak też o winach, dla których takie terminy są zastrzeżone;

c) o wszelkich tradycyjnych terminach nie znajdujących się już pod ochroną w państwie pochodzenia.

8. W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1-7 stosowanie niektórych tradycyjnych terminów wymienionych w załączniku III część A może być dopuszczone na etykietach win z oznaczeniem geograficznym pochodzących z państw trzecich w języku pochodzenia państwa trzeciego lub w innym języku, gdzie tradycyjnie taki język jest stosowany dla tych terminów, pod warunkiem, że:

a) państwa te przedstawiły Komisji uzasadniony wniosek w tej sprawie i przekazały teksty ustawodawstwa dotyczącego danego terminu; oraz

b) zostały spełnione warunki wymienione w ust. 5 i 9; oraz

c) wymogi określone przez zainteresowane państwa trzecie nie mogą wprowadzać konsumenta w błąd odnośnie do danego terminu.

Dla każdego tradycyjnego terminu w załączniku III część A wymieniono państwa trzecie, których to dotyczy.

9. Dla celów szóstego akapitu załącznika VII część D pkt 1 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 i ust. 8 niniejszego artykułu, użycie języka innego niż oficjalny język kraju traktowane będzie jako tradycyjne w przypadkach stosowania tego języka dla tradycyjnych terminów, o ile przepisy danego kraju przewiduje używanie tego języka i jeśli jest on stale stosowany dla tradycyjnych terminów od co najmniej 25 lat.

10. Przepisy niniejszego artykułu stosują się bez uszczerbku dla przepisów art. 28 i 29.

Artykuł 25

Nazwa przedsiębiorstwa

1. Nazwy przedsiębiorstwa można użyć, zgodnie z przepisami tiret szóstego załącznika VII część B ust. 1 lit. b) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, jedynie w przypadkach uczestniczenia przez to przedsiębiorstwo w dystrybucji produktu i wyrażenia zgody przez to przedsiębiorstwo na używanie jego nazwy.

W przypadku gdy przedsiębiorstwo jest gospodarstwem uprawy winorośli, w którym produkuje się wino, nazwa tego przedsiębiorstwa może być użyta jedynie wtedy, gdy wino zostało wyprodukowane wyłącznie z winogron zebranych z winorośli uprawianych w tym gospodarstwie i wino to było również w tym gospodarstwie wyprodukowane.

Państwa Członkowskie szczegółowo określą warunki stosowania takich nazw dla win produkowanych na ich terytorium.

2. Państwa Członkowskie powiadomią Komisję o środkach podjętych dla wprowadzenia w życie przepisów ust. 1. Komisja podejmie wszelkie stosowne działania dla zapewnienia upowszechnienia tych środków.

Artykuł 26

Wskazania dotyczące butelkowania

1. Dla win produkowanych na ich terytorium Państwa Członkowskie szczegółowo określą, dla celów tiret siódmego załącznika VII część B pkt 1 lit. b) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, wskazania stwierdzające, że wina stołowe z oznaczeniem geograficznym i gatunkowe wina produkowane w określonych regionach są butelkowane:

a) w gospodarstwie producenta; lub

b) przez grupę producentów; albo

c) w przedsiębiorstwie zlokalizowanym w regionie produkcji lub, w przypadku gatunkowych win produkowanych w określonych regionach wymienionych w załączniku VI część D pkt 3 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, w bezpośrednim sąsiedztwie regionu produkcji.

Państwa Członkowskie określą warunki dotyczące stosowania takich wskazań.

2. Państwa Członkowskie powiadomią Komisję o środkach podjętych przez nie dla wprowadzenia w życie przepisów ust. 1. Komisja podejmie wszelkie stosowne działania dla zapewnienia upowszechnienia tych środków.

Artykuł 27

Dodatkowe przepisy określone przez Państwa Członkowskie producenta

Przepisy określone w niniejszym tytule, odnoszące się do niektórych terminów fakultatywnych, stosują się bez naruszenia praw Państw Członkowskich producenta do wprowadzenia obowiązku stosowania tych wskazań, do ich zakazu lub ograniczenia w przypadku win uzyskanych na ich terytorium, zgodnie z przepisami załącznika VII część B pkt 4 do rozporządzenie (WE) nr 1493/1999. Przy ograniczaniu zastosowania tych fakultatywnych terminów, Państwa Członkowskie mogą wprowadzić warunki ostrzejsze niż te, które są określone w niniejszym tytule.

ROZDZIAŁ II

SZCZEGÓLNE REGUŁY DOTYCZĄCE WIN STOŁOWYCH Z OZNACZENIEM GEOGRAFICZNYM

Artykuł 28

Stosowanie oznaczeń geograficznych

W odniesieniu do win stołowych, scharakteryzowanych jako:

– „Landwein” w przypadku win stołowych pochodzących z Niemiec, Austrii i prowincji Bolzano we Włoszech,

– „ vin de pays” w przypadku win stołowych pochodzących z Francji, Luksemburga i regionu Valle d'Aosta we Włoszech,

– „ indicazione geografica tipica” w przypadku win stołowych pochodzących z Włoch,

– „vino de la tierra” w przypadku win stołowych pochodzących z Hiszpanii,

– „ ονομασία κατά παράδοση”” (appellation traditionnelle) lub „τοπικός οίνος” (vin de pays) w przypadku win stołowych pochodzących z Grecji,

– „vinho regional” w przypadku win stołowych pochodzących z Portugalii,

– „regional wine (wino regionalne)” w przypadku win stołowych pochodzących z Wielkiej Brytanii, oraz

– „landwijn” w przypadku win stołowych pochodzących z Niderlandów,

każde Państwo Członkowskie producenta poda do wiadomości Komisji, zgodnie z tiret trzecim załącznika VII część A pkt 2 lit. b) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999:

a) wykaz nazw jednostek geograficznych mniejszych niż Państwo Członkowskie, o których mowa w art. 51 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, jakie mogą być używane oraz przepisy regulujące stosowanie terminów i nazw jednostek;

b) wszelkie kolejne zmiany do wykazu i przepisów wymienionych w lit. a).

Przepisy krajowe w zakresie stosowania terminów podanych w pierwszym akapicie muszą obowiązkowo wymagać, aby te terminy były związane z używaniem określonego oznaczenie geograficznego mniejszego niż Państwo Członkowskie i zastrzeżonego dla win stołowych spełniających pewne warunki produkcji, zwłaszcza dotyczące odmiany winorośli, minimalnej objętościowej zawartości alkoholu oraz oceny lub wskazania charakterystyki organoleptycznej.

Przepisy wymienione w ust. 2 mogą jednakże dopuścić, aby takie terminy jak, „ονομασία κ ατά παράδοση” ” (appellation traditionnelle) lub „τοπ ικός οίνος” (vin de pays) były stosowane w połączeniu z „Ρετσ ίνα”, „retsina” bez powiązania z określonym oznaczeniem geograficznym.

Państwa Członkowskie producenta mogą przyjąć bardziej rygorystyczne przepisy odnośnie stosowania tych terminów dla win produkowanych na ich terytorium.

Komisja opublikuje nazwy jednostek geograficznych przekazanych do jej wiadomości zgodnie z pierwszym akapitem w serii C Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich.

ROZDZIAŁ III

SPECJALNE REGUŁY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO GATUNKOWYCH WIN PRODUKOWANYCH W OKREŚLONYCH REGIONACH

Artykuł 29

Tradycyjne terminy szczególne

1. Bez uszczerbku dla dodatkowych terminów przyjętych w ustawodawstwie krajowym tradycyjne terminy szczególne, wymienione w tiret czwartym załącznika VII część A pkt 2 lit. c) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, pod warunkiem, że przepisy wspólnotowe i krajowe dotyczące danych win jest przestrzegane są następujące:

a) Belgia:

– „gecontroleerde oorsprongsbenaming”

– „appellation d'origine contrôlé e”;

b) Niemcy:

(termin towarzyszący wskazaniu pochodzenia wina):

– „Qualitä tswein”, „Qualitätswein garantierten Ursprungs”

– „Qualitätswein mit Prädikat” plus „Kabinett”, „Spätlese”, „Auslese” , „Beerenauslese”, „Trockenbeerenauslese” lub „ Eiswein”;

c) Grecja:

– „Ονομασία προ ελεύσεως ελεγ χόμενη” („ΟΠΕ” ) (appellation d'origine contrólée)

– „Ονομασία προ ελεύσεως ανωτ έρας ποιότητο ς” („ΟΠΑΠ”) (appellation d'origine de qualité supérieure)

Jednakże, jeśli na etykiecie podana jest nazwa gospodarstwa, odmiany winorośli lub też nazwa firmowa, nazwa określonego regionu zostaje powtórzona między słowami „Ονο- μασία π ροελεύσεως” i „ Ονο- μασία προε λεύσεως” i „Αν ωτέρας Ποιότη τος”, a wszystkie te nazwy są podane literami tego samego typu, wielkości i koloru;

– „Ο ίνος γλυκός φυ σικός”” (vin doux naturel)

– „Οίνος φυ σικώς γλυκύς” ” (vin naturellement doux);

d) Hiszpania:

– „Denominación de origen”, „Denominación de origen calificada”, „D.O.”, „D.O.Ca”

jednakże te terminy należy podać na etykietach tuż poniżej nazwy określonego regionu;

– „vino generoso” , „vino generoso de licor”, „vino dulce natural” ;

e) Francja:

– „appellation d'origine contrôlée”, „appellation contrô lée”

Jednakże, jeśli na etykietach podana jest nazwa gospodarstwa, odmiany winorośli lub też nazwa firmowa, nazwa określonego regionu zostaje powtórzona między słowami „appellation” i „contrôlée”, a wszystkie te nazwy są podane literami tego samego typu, wielkości i koloru;

– „appellation d'origine vin délimité de qualité supérieure”, „vin doux naturel”

te terminy mogą być podane jedynie w formie akronimu i jeśli towarzyszy im logo zdefiniowane przez Francję dla każdej z tych kategorii;

f) Włochy:

– „Denominazione di origine controllata” , „Denominazione di origine controllata e garantita”, „ vino dolce naturale”, „D.O.C”, „D.O.C.G.”

słowa „Kontrollierte Ursprungsbezeichnung” mogą być podane na etykietach win D.O.C. produkowanych w prowincji Bolzano, a słowa „Kontrollierte und garantierte Ursprungsbezeichnung” na etykietach win D.O.C.G. produkowanych w tej prowincji;

g) Luksemburg:

– „Marque nationale”, po których następuje „Appellation contrôlée” albo „Appellation d'origine contrôlée” plus nazwa określonego regionu „Moselle luxemburgeoise”, „A.O.C.”

słowa „marque nationale” mogą być podane na dodatkowych etykietach;

– „vendange tardive” , „vin de paille” i „vin de glace” wraz z nazwą określonego regionu „Moselle luxemburgeoise – Appellation contrô lée”;

h) Austria:

nazwy towarzyszące wskazaniom pochodzenia wina:

– „ Qualitätswein mit staatlicher Prüfnummer”

– „Qualitätswein”

– „Kabinett” lub „Kabinettwein”

– „Qualitä tswein besonderer Reife und Leseart” lub „Prädikatswein”

– „Spätlese” lub „Spä tlesewein”

– „Auslese” lub „ Auslesewein”

– „Beerenauslese” lub „Beerenauslesewein”

– „Ausbruch” lub „Ausbruchwein”

– „Trockenbeerenauslese” lub „Trockenbeerenauslesewein”

– „ Eiswein”

– „Strohwein”

– „Schilfwein”

– „ Districtus Austria Controllatus” lub „DAC”;

i) Portugalia:

– „Denominação de origem”, „Denominação de origem controlada” „Indicação de provenięncia regulamentada”, „ vinho generoso”, „vinho dolce natural”, „D.O.” , „D.O.C” i „I.P.R”

Termin „ região demarcada” może być stosowany łącznie z terminem „ denominação de origem controlada”;

j) Zjednoczone Królestwo:

– „Gatunkowe wino produkowane w określonych regionach z angielskiej winorośli” i „Gatunkowe wino produkowane w określonych regionach”.

2. Tradycyjne terminy szczególne, wymienione w tiret drugim załącznika VIII część D pkt 2 lit. c) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 do stosowania jako oznaczenia sprzedaży dla gatunkowych win produkowanych w określonych regionach:

a) Niemcy:

– „Qualitätsschaumwein garantierten Ursprungs”;

b) Grecja:

– „Ον ομασία προελε ύσεως ελεγχόμ ενη” („ΟΠΕ”) (appellation d'origine contrólée)

- „Ον ομασία προελε ύσεως ανωτέρα ς ποιότητος” („ ΟΠΑΠ”) (appellation d'origine de qualité supérieure)

Jednakże, jeśli na etykietach podana jest nazwa gospodarstwa, odmiany winorośli lub też nazwa firmowa, nazwa określonego regionu zostaje powtórzona między słowami „Ονομασία πρ οελεύσεως” i „ ελεγχόμενη” lub między słowami „Ονομασία προελεύσεως” i „ανωτέρας πο ιότητος”, a wszystkie te nazwy są podane literami tego samego typu, wielkości i koloru;

c) Hiszpania:

– „Denominación de origen” i „Denominación de origen calificada”; „D.O.” i „D.O.Ca”

jednakże te terminy muszą być podane na etykietach tuż poniżej nazwy określonego regionu;

d) Francja:

– „appellation d'origine contrô lée”

– „appellation contrô lée”

jednakże, jeśli na etykiecie opatrzonym terminem „appellation contrôlée” podana jest nazwa gospodarstwa, odmiany winorośli lub też nazwa firmowa, nazwa określonego regionu zostaje powtórzona między słowami „appellation” i „ contrôlée”, a wszystkie te nazwy są podane literami tego samego typu, wielkości i koloru;

– „ appellation d'origine vin délimité de qualité supérieure”

te terminy mogą być podane jedynie w formie akronimu i jeśli towarzyszy im logo zdefiniowane przez Francję dla każdej z tych kategorii;

e) Włochy:

– „Denominazione di origine controllata” , „Denominazione di origine controllata e garantita”, „ D.O.C” i „D.O.C.G.”

słowa „Kontrollierte Ursprungsbezeichnung” mogą być podane na etykietach win D.O.C. produkowanych w prowincji Bolzano, a słowa „Kontrollierte und garantierte Ursprungsbezeichnung” na etykietach win D.O.C.G. produkowanych w tej prowincji;

f) Luksemburg:

– „Marque nationale” , po których następuje „Appellation contrôlée” bądź „Appellation d'origine contrôlée” plus nazwa określonego regionu „Moselle Luxemburgeoise” i „ A.O.”

słowa „marque nationale” mogą być podane na dodatkowych etykietach;

g) Portugalia:

– „Denominação de origem” , „Denominação de origem controlada”„Indicaç ão de provenięncia regulamentada”, „D.O.”, „ D.O.C” i „I.P.R”.

Artykuł 30

Odstępstwo od obowiązku używania tradycyjnego terminu szczególnego

W drodze odstępstwa od przepisów tiret drugiego załącznika VII część A pkt 2 lit. c) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, wina opatrzone jedną poniższych, określonych nazw regionu mogą na mocy stosownych przepisów Wspólnoty i prawa krajowego być wprowadzane do obrotu jedynie pod taką nazwą:

a) Grecja:

– „ Σάμος” („Samos”);

b) Hiszpania:

– „Cava”

– „Jerez”, „Xérčs” lub „Sherry”

– „Manzanilla”;

c) Francja:

– „Champagne”;

d) Włochy:

– „Asti”

– „ Marsala”

– „Franciacorta”;

e) Portugalia:

– „Madeira” lub „Madère”

– „Porto” lub „Port”.

Artykuł 31

Jednostka geograficzna mniejsza od określonego regionu

1. Dla celów opisu gatunkowego wina produkowanego w określonych regionach na etykiecie, zgodnie z tiret pierwszym załącznika VII część B ust. 1) lit. c) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, nazwa „jednostka geograficzna mniejsza od określonego regionu” oznacza nazwę:

a) małej miejscowości lub grupy miejscowości;

b) jednostki administracji lokalnej lub jej części;

c) podregionu uprawy winorośli lub jego części.

2. Państwa Członkowskie producenta mogą przydzielić dla gatunkowego wina produkowanego w określonych regionach nazwę jednostki geograficznej mniejszej od określonego regionu, którego to dotyczy, pod warunkiem, że:

a) jednostka geograficzna jest dobrze zdefiniowana;

b) wszystkie winogrona użyte do produkcji win pochodzą z tej jednostki.

3. W przypadkach uzyskiwania gatunkowego wina produkowanego w określonych regionach z produktów uzyskanych z winogron zebranych w różnych jednostkach geograficznych, o których mowa w ust. 1, zlokalizowanych na obszarze określonego regionu, jedyną informacją, jaką można dodać do nazwy określonego regionu jest nazwa większej jednostki geograficznej obejmującej wszystkie odnośne obszary produkcji wina.

Jednakże, z zastrzeżeniem art. 20, Państwa Członkowskie producentów mogą zatwierdzić dla oznaczania gatunkowego wina produkowanego w określonych regionach:

a) nazwy jednostki geograficznej, o której mowa w ust. 1, gdzie wino zostało dosłodzone produktem wyprodukowanym w tym samym określonym regionie, z wyłączeniem rektyfikowanego, skoncentrowanego moszczu winnego;

b) nazwy jednostki geograficznej, o której mowa w ust. 1, gdzie wino jest uzyskiwane z mieszanki winogron, moszczu winnego, młodych win w trakcie fermentacji lub, do dnia 31 sierpnia 2003 r., win pochodzących z jednostki geograficznej, której nazwa ma być używana dla oznaczenia z produktem uzyskanym w tym samym określonym regionie, lecz na zewnątrz tej jednostki, pod warunkiem, że co najmniej 85 % markowego wina psr, którego to dotyczy, uzyskano z winogron zebranych w jednostce geograficznej której nazwą jest to wino opatrzone i pod warunkiem, w odniesieniu do wyjątku tracącego ważność 31 sierpnia 2003 r., że takie ustalenia były dopuszczalne na mocy przepisów danego Państwa Członkowskiego producenta przed dniem 1 września 1995 r.;

c) nazwę jednostki geograficznej, o której mowa w ust. 1, wraz z nazwą jednostki administracji lokalnej lub jej części, albo jednej z jednostek administracji lokalnej na której obszar wchodzi dana jednostka geograficzna pod warunkiem, że:

i) takie ustalenia są tradycyjne i zwyczajowe oraz dopuszczalne na mocy przepisów ustawodawstwa danego Państwa Członkowskiego przed dniem 1 września 1976 r.; oraz

ii) nazwa jednostki administracji lokalnej lub jej części, albo jedna z nazw takich jednostek znajdująca się na liście, która ma zostać sporządzona, jest używana jako nazwa reprezentatywna dla wszystkich jednostek administracji lokalnej objętych tą jednostką geograficzną.

Państwo Członkowskie producenta opracuje wykaz rodzajów tych jednostek geograficznych wraz z nazwami określonych regionów, do których należą te jednostki, objętych odstępstwem, które będzie obowiązywać do dnia 31 sierpnia 2003 r. i jest przewidziane w lit. b). Taki wykaz zostanie przekazany do Komisji.

Państwo Członkowskie producenta opracuje wykaz nazw jednostek administracji lokalnej, o których mowa powyżej w pkt ii) lit. c) i przekaże ten wykaz do Komisji.

Komisja podejmie wszelkie stosowne działania dla zapewnienia upowszechnienia tych wykazów.

4. Nazwy określonego regionu i nazwy jednostki geograficznej, o których mowa w ust. 1, nie można przydzielić:

– dla wina powstałego z mieszanki gatunkowego wina musującego produkowanego w określonych regionach i produktu uzyskanego poza tym określonym regionem,

– dla gatunkowego wina musującego produkowanego w określonych regionach dosładzanego produktem uzyskanym poza tym określonym regionem.

Pierwszy akapit nie stosuje się do win znajdujących się na liście, której przyjęcie przewidziano na mocy przepisów załączniku VI część D pkt 2 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

Artykuł 32

Jednostka geograficzna większa od określonego regionu

W przypadkach sporządzania przez Państwa Członkowskie, dla celów tiret drugiego załącznika VII część B pkt 1 lit. c) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, wykazu jednostek geograficznych większych od określonego regionu dla win produkowanych na ich terytorium, Państwa Członkowskie określą warunki dotyczące ich stosowania i powiadomią Komisję o podjętych przez siebie środkach. Komisja podejmie wszelkie stosowne działania dla zapewnienia upowszechnienia tych środków.

Artykuł 33

Butelkowanie w określonym regionie

1. Dla celów tiret trzeciego załącznika VII część B pkt 1 lit. c) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, Państwa Członkowskie określą szczegółowo, dla win produkowanych na ich terytorium, wyrażenie wskazujące, że wino zostało zabutelkowane w określonym regionie i zdefiniują warunki jego stosowania.

2. Państwa Członkowskie powiadomią Komisję o środkach podjętych dla wprowadzenia w życie przepisów ust. 1. Komisja podejmie wszelkie stosowne działania dla zapewnienia upowszechnienia tych środków.

3. Wyrażenia, o których mowa w ust. 1, można stosować jedynie wtedy, gdy butelkowanie miało miejsce w danym, określonym regionie lub w przedsiębiorstwach zlokalizowanych w bezpośrednim sąsiedztwie takiego regionu, w rozumieniu przepisów art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1607/2000 (²²).

TYTUŁ V

REGUŁY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO PRODUKTÓW PRZYWOŻONYCH

Artykuł 34

Reguły ogólne

1. Dla celów załącznika VII część B pkt2 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, na etykietach win pochodzących z państw trzecich, z wyjątkiem win musujących i gazowanych win musujących, oraz produktów Tytułu II wyprodukowanych w państwach trzecich, można podać następujące dane dodatkowe:

a) nazwa, adres i zawód jednej lub więcej osób zajmujących się wprowadzaniem produktu do obrotu, o ile warunki używania tych danych są regulowane w danym państwie trzecim;

b) rodzaj produktu. Przepisy art. 16 stosują się mutatis mutandis;

c) specyficzny kolor, o ile warunki używania tych terminów są regulowane w danym państwie trzecim.

W przypadku win likierowych, win półmusujących, gazowanych win półmusujących i produktów Tytułu II wyprodukowanych w państwach trzecich, można używać szczegółowych danych określonych w pierwszym akapicie lit. b), o ile warunki ich używania są regulowane w danym państwie trzecim.

2. W odniesieniu do danych szczegółowych o których mowa w lit. a) pierwszego akapitu ust. 1 i wskazań importera, albo – jeśli butelkowanie odbywa się we Wspólnocie – wskazań butelkującego, o których mowa w załączniku VII część A pkt 3 lit. b) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, stosuje się z niezbędnymi zmianami art. 15 ust. 1, pierwszy i drugi akapit ust. 2, pierwszy akapit ust. 3 oraz ust. 4 niniejszego rozporządzenia.

W przypadku produktów z państw trzecich bez oznaczenia geograficznego, nazwa jednostki administracji lokalnej, w której znajduje się główna siedziba osoby lub osób wymienionych w pierwszym akapicie, jest podana na etykietach przy zastosowaniu liter nie większych niż połowa wielkości liter w słowie „wino”, a następnie podana jest nazwa państwa trzeciego.

W przypadku produktów z państw trzecich ze oznaczeniem geograficznym, nazwa jednostki administracji lokalnej, w której znajduje się główna siedziba osoby lub osób wymienionych w pierwszym akapicie, jest podana na etykietach przy zastosowaniu liter nie większych niż połowa wielkości liter oznaczenia geograficznego.

Drugi i trzeci akapit nie mają zastosowania w przypadkach wskazania jednostki administracji lokalnej lub jej części za pomocą kodu, o którym mowa w załączniku VII część E do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

Artykuł 35

Nazwy państw trzecich

Do nazwy kraju pochodzenia, o której mowa w załączniku VII część A pkt 2 lit. d) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, dodaje się następujące informacje uzupełniające:

a) słowa „kupaż win z różnych krajów spoza Wspólnoty Europejskiej” lub „kupaż win z ...” podając nazwy tych państw trzecich, dla win kupażowanych w państwie trzecim, win pochodzących z dwóch lub więcej państw trzecich; lub

b) słowa „wino wyprodukowane w ... z winogron zebranych w ...”, podając nazwy tych państw trzecich, dla win wyprodukowanych w państwie trzecim z winogron uzyskanych w innym państwie trzecim.

Artykuł 36

Wina przywożone z oznaczeniem geograficznym

1. Etykiety win przywożonych, w tym win produkowanych z przejrzałych winogron lub moszczu winnego w trakcie fermentacji do bezpośredniego spożycia, pochodzących z państw trzecich będących członkami Światowej Organizacja Handlu mogą uwidaczniać nazwę obszaru geograficznego, o której mowa w załączniku VII część A pkt 2 lit. d) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, o ile służy ona identyfikacji wina jako pochodzącego z terytorium państwa trzeciego lub regionu albo miejscowości takiego państwa trzeciego, gdzie dana jakość, renoma lub inne cechy charakterystyczne są zasadniczo związane z tym pochodzeniem geograficznym.

Jednakże, jeśli chodzi o wskazania wyjątkowo służące do identyfikacji wina jako pochodzącego z terytorium państwa trzeciego jako całości, na etykietach win przywożonych można stosować wskazania wymienione w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia.

2. Jeśli produkt, o którym mowa w ust. 1, pochodzi z państwa trzeciego nie należącego do Światowej Organizacji Handlu, oprócz warunków określonych w tym ustępie, muszą być również spełnione następujące warunki dodatkowe:

a) dane oznaczenie geograficzne dotyczy wyraźnie zdefiniowanego obszaru produkcyjnego mniejszego niż cały obszar uprawy winorośli danego państwa trzeciego;

b) winogrona użyte do wyrobu produktu pochodzą z tej jednostki geograficznej;

c) winogrona użyte do wyrobu win spełniających typowe kryteria jakościowe są zebrane w tej jednostce geograficznej; oraz

d) wskazanie jest stosowane dla oznaczenia wina na rynku krajowym danego państwa trzeciego i wyznaczone do tego celu przez przepisy tego państwa.

Dane państwo trzecie przekaże swoje przepisy do Komisji. Jeśli niniejsze warunki są spełnione, nazwa państwa trzeciego zostanie włączona do wykazu w załączniku V do niniejszego rozporządzenia.

3. Oznaczenia geograficzne, o których mowa w ust. 1 i 2 nie mogą być mylone z oznaczeniami geograficznymi stosowanymi do identyfikacji gatunkowego wina produkowanego w określonych regionach, wina stołowego lub innego wina przywożonego znajdującego się na listach porozumień zawartych między Wspólnotą a państwami trzecimi.

Jednakże niektóre oznaczenia geograficzne państwa trzeciego, o których mowa w pierwszym akapicie, będące homonimicznymi oznaczeniami geograficznymi dla gatunkowych win produkowanych w określonych regionach, win stołowych lub win przywożonych, mogą być stosowane z zastrzeżeniem warunków praktycznych, w których będą od siebie odróżniane, jak też z uwzględnieniem konieczności zapewnienia równorzędnego traktowania danych producentów i unikania wprowadzania w błąd konsumentów.

Podobnie, niektóre terminy państwa trzeciego służące do identyfikacji wina jako pochodzącego z regionu lub miejscowości tego państwa trzeciego, gdzie określona jakość, renoma lub inne cechy charakterystyczne wina wyrażane w tych terminach są zasadniczo związane z tym pochodzeniem geograficznym, a które są homonimami tradycyjnych terminów wymienionych w załączniku III część B, mogą być stosowane z zastrzeżeniem warunków praktycznych, w których będą od siebie odróżniane, jak też z uwzględnieniem konieczności zapewnienia równorzędnego traktowania producentów i niewprowadzania w błąd konsumentów.

Te wskazania jak i warunki praktyczne ich stosowania są ustanowiono w załączniku VI.

4. Oznaczenia geograficzne i terminy tradycyjne, o których mowa w ust. 1-3, nie mogą być stosowane, jeśli pomimo tego, że są formalnie prawdziwe dla terytorium, regionu lub miejscowości pochodzenia towarów, fałszywie przedstawiają konsumentom, że produkty pochodzą z innego terytorium.

5. Wino przywożone ze Stanów Zjednoczonych Ameryki może być identyfikowane poprzez nazwę stanu, z dodaniem, odpowiednio, nazwy hrabstwa lub regionu uprawy winorośli, nawet jeśli jedynie 75 % danego wina jest produkowane w tym stanie lub w pojedynczym hrabstwie, którego nazwę nosi to wino, o ile jest ono wyprodukowane całkowicie z winogron zebranych w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Jednakże pierwszy akapit stosuje się jedynie do czasu wejścia w życie, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2003 r., porozumienia wynikającego z prowadzonych ze Stanami Zjednoczonymi negocjacji dotyczących zawarcia porozumienia w sprawie handlu winem i metod enologicznych, w szczególności o ochronie oznaczeń geograficznych.

Artykuł 37

Inne dane szczegółowe, które mogą być uwidaczniane na etykietach win przywożonych z oznaczeniem geograficznym

1. Dla celów załącznika VII część B pkt 2 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, na oznaczeniach win pochodzących z państw trzecich (z wyłączeniem win musujących i gazowanych win musujących, ale łącznie z winami z przejrzałych winogron), moszczy winnych w trakcie fermentacji produkowanych w państwach trzecich do bezpośredniego spożycia, mających oznaczenie geograficzne zgodnie z art. 36, można dodać następujące dane:

a) rocznik wina; można używać o ile warunki stosowania są regulowane w danym państwie trzecim i gdy co najmniej 85 % winogron użytych do wyrobu wina zostało zebrane w danym roku, nie uwzględniając ilości jakichkolwiek produktów użytych w celu dosłodzenia;

b) nazwę jednej lub więcej odmian winorośli; te nazwy odmian mogą być stosowane o ile:

i) warunki ich stosowania są regulowane w danym państwie trzecim;

ii) nazwy odmian i ich synonimy są zgodne z art. 20 ust.3 lit.a)-c) rozporządzenia Komisji (WE) nr 1227/2000 (²³); oraz

iii) spełnione zostały wymogi art. 19 ust.1 lit.c)-f) niniejszego rozporządzenia; stosuje się mutatis mutandis art. 19 ust. 2;

c) szczegóły dotyczące nagród, medali lub wygranych konkursów; stosuje się mutatis mutandis art. 21;

d) dane szczegółowe dotyczące metod produkcji, o ile warunki ich stosowania są regulowane w danym państwie trzecim;

e) w przypadku win z państw trzecich i moszczy winnych w trakcie fermentacji produkowanych w krajach trzecich do bezpośredniego spożycia, tradycyjne terminy, z wyłączeniem terminów wymienionych w załączniku III zgodnie z ustawodawstwem danego państwa trzeciego i dodatkowe terminy tradycyjne wymienione w załączniku III, o ile warunki ich stosowania są regulowane w danym państwie trzecim zgodnie z art. 23 i 24;

f) nazwę przedsiębiorstwa, o ile warunki ich stosowania są regulowane w danym państwie trzecim; stosuje się art. 25 ust. 1;

g) informacje o butelkowaniu produktu:

i) albo w gospodarstwie producenta, przez grupę producencką, w przedsiębiorstwie w regionie produkcji;

ii) lub w regionie produkcji, o ile butelkowanie odbyło się w danym regionie produkcji lub w przedsiębiorstwach zlokalizowanych w bezpośrednim sąsiedztwie tego regionu, o ile warunki stosowania są regulowane w danym państwie trzecim;

2. Dane szczegółowe, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b) mogą być stosowane łącznie, o ile co najmniej 85 % produktów w kupażu pochodzi z odmiany winorośli i rocznika stosowanych do identyfikacji danych produktów, nie uwzględniając jakichkolwiek ilości produktów użytych do dosłodzenia.

3. W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1 lit. b), dla wina przywożonego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki można używać nazwy odmiany nawet jeśli tylko 75 % danego wina wyprodukowano z winogron tej odmiany, której nazwę nadano temu winu, o ile ta odmiana określa charakter danego wina.

Jednakże takie odstępstwo stosuje się jedynie do czasu wejścia w życie, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2003 r., porozumienia wynikającego z prowadzonych ze Stanami Zjednoczonymi negocjacji dotyczących zawarcia porozumienia w sprawie handlu winem i metod enologicznych, w szczególności o ochronie wskazań geograficznych.

TYTUŁ VI

REGUŁY DLA WIN LIKIEROWYCH, WIN PÓŁMUSUJĄCYCH I GAZOWANYCH WIN PÓŁMUSUJĄCYCH

Artykuł 38

Obowiązkowe dane szczegółowe

1. Dla celów załącznika VII część A pkt 4 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, na etykietach win likierowych, win półmusujących i gazowanych win półmusujących do obowiązkowych danych szczegółowych, o których mowa w części A pkt 1 tego załącznika, dodaje się następujące dane:

a) nazwisko lub nazwę firmową, nazwę jednostki administracji lokalnej i Państwa Członkowskiego butelkującego lub – dla pojemników o nominalnej pojemności powyżej 60 litrów – wysyłającego; w przypadku win półmusujących nazwisko/ nazwa butelkującego może być zastąpione nazwiskiem/ nazwą producenta wina;

b) w przypadku wina przywożonego, nazwisko/nazwę importera lub – jeśli wino butelkowano we Wspólnocie – nazwisko/nazwę butelkującego.

Jeśli chodzi o dane szczegółowe, o których mowa w pierwszym akapicie, do produktów wyprodukowanych we Wspólnocie stosuje się art. 15, zaś do wyprodukowanych w państwach trzecich art. 34 ust. 1 lit. a).

2. Termin „gazowane wino półmusujące”, o którym mowa w załączniku VII część A pkt 2 lit. g) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, zostanie podany na etykietach zawierających obowiązkowe dane szczegółowe wymagane przez ten załącznik. O ile z samego terminu nie wynika jasno, iż dodano dodanie dwutlenek węgla, wówczas termin jest uzupełniony słowami „uzyskane przez dodatek dwutlenku węgla” z zastosowaniem liter o tej samej wielkości i czcionce.

Powyższa informacja będzie podana w tym samym wierszu, co oznaczenie sprzedaży lub w wierszu bezpośrednio poniżej.

3. Dla celów załącznika VII część A pkt 4 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, wina likierowe i półmusujące produkowane we Wspólnocie mogą posiadać oznaczenie geograficzne. W takich przypadkach oznaczenie sprzedaży składa się z:

a) terminu „wino likierowe” lub „wino półmusujące” ;

b) nazwy jednostki geograficznej;

c) tradycyjnego, specyficznego terminu; tam gdzie taki termin obejmuje oznaczenie sprzedaży produktu, nie potrzeba powtarzać oznaczenia.

Państwa Członkowskie wyszczególnią tradycyjne, specyficzne terminy do stosowania dla win produkowanych na ich terytorium.

Artykuł 51 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, art. 28 niniejszego rozporządzenia i przepisy rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 i niniejszego rozporządzenia dotyczące ochrony nazw win stołowych z oznaczeniem geograficznym mają zastosowanie do win likierowych z oznaczeniem geograficznym i do win półmusujących z oznaczeniem geograficznym.

4. Państwa Członkowskie powiadomią Komisje o środkach podjętych dla wprowadzenia w życie przepisów ust. 3. Komisja podejmie wszelkie stosowne działania dla zapewnienia upowszechnienia tych środków.

5. Przepisy niniejszego artykułu nie mają zastosowania do gatunkowych win likierowych produkowanych w określonych regionach i gatunkowych win półmusujących produkowanych w określonych regionach objętych Tytułem III.

Artykuł 39

Fakultatywne dane szczegółowe

1. Dla celów załącznika VII część B pkt 2 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, na etykietach win likierowych, win półmusujących i gazowanych win półmusujących pochodzących ze Wspólnoty, można dodać następujące dane:

a) nazwisko, adres i zawód jednej lub więcej osób zajmujących się wprowadzaniem produktu do obrotu; art. 15 niniejszego rozporządzenia stosuje się mutatis mutandis;

b) rodzaj produktu, zgodnie z przepisami Państwa Członkowskiego producenta;

c) specyficzny kolor zgodnie z przepisami Państwa Członkowskiego producenta; art. 17 niniejszego rozporządzenia stosuje się mutatis mutandis;

2. Dla celów załącznika VII część B pkt 2 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, na etykietach win likierowych z oznaczeniem geograficznym oraz win półmusujących z oznaczeniem geograficznym pochodzących ze Wspólnoty, można dodać następujące dane:

a) rocznik; art. 18 i 20 niniejszego rozporządzenia stosuje się mutatis mutandis;

b) nazwę jednej lub więcej odmian winorośli; art. 19 i 20 niniejszego rozporządzenia stosuje się mutatis mutandis;

c) szczegóły dotyczące nagród, medali lub wygranych konkursów; art. 21 stosuje się mutatis mutandis;

d) dane szczegółowe dotyczące metod produkcji; art. 22 stosuje się mutatis mutandis;

e) dodatkowe terminy tradycyjne; art. 23 i 24 stosuje się mutatis mutandis;

f) nazwę przedsiębiorstwa; art. 25 stosuje się mutatis mutandis;

g) informacje o butelkowaniu produktu w gospodarstwie producenta lub przez grupę producencką, albo w przedsiębiorstwie w regionie produkcji; art. 26 stosuje się mutatis mutandis.

3. Przepisy ust. 1, z wyjątkiem lit. b), i ust. 2 nie stosują się do gatunkowych win likierowych produkowanych w określonych regionach i gatunkowych win półmusujących produkowanych w określonych regionach objętych Tytułem IV.

Artykuł 40

Warunki stosowania terminów „wino likierowe”, „wino półmusujące” i „gazowane wino półmusujące” dla win z państw trzecich.

W drodze odstępstwa od przepisów załączniku VII część C pkt 3 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, do win z państw trzecich można stosować terminy „ wino likierowe”, „wino półmusujące” i „gazowane wino półmusujące” o ile wina te spełniają warunki ustanowione odpowiednio w lit. d), g) i h) załącznika XI do rozporządzenia Komisji (WE) nr 883/2001 (²⁴).

TYTUŁ VII

REGUŁY DLA WIN MUSUJĄCYCH I GAZOWANYCH WIN MUSUJĄCYCH

Artykuł 41

Gazowane wina musujące

Termin „gazowane wino musujące”, o którym mowa w załączniku VIII część D pkt 2 lit. f) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, podaje się na etykietach zawierających obowiązkowe dane szczegółowe wymagane w tym załączniku. O ile z samego terminu nie wynika jasno, iż dodano dwutlenek węgla, wówczas termin uzupełnia się słowami „uzyskane przez dodatek dwutlenku węgla” z zastosowaniem liter o tej samej wielkości i czcionce.

Powyższa informacja ma zostać podana w tym samym wierszu, co oznaczenie sprzedaży lub w wierszu bezpośrednio poniżej.

Artykuł 42

Definicja „zbywcy”

1. Za zbywcę, o którym mowa w tiret drugim załącznika VIII część B pkt 2 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, uważa się każdą osobę fizyczną lub prawną nie objętą definicją producenta wina, trzymającą w swoim imieniu na składzie wina musujące lub gazowane wina musujące w celu wprowadzenia ich do obrotu do spożycia. Ta definicja stosuje się również do grup takich osób fizycznych lub prawnych.

2. Artykuł 15 ust. 1 akapit pierwszy stosuje się do danych szczegółowych, o których mowa w załączniku VIII część B pkt 2 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999.

Artykuł 43

Wskazanie jednostki geograficznej innej niż określony region

Nazwy jednostek geograficznych (innych niż określone regiony) mniejszych niż Państwo Członkowskie, które można stosować na etykietach gatunkowych win musujących pochodzących ze Wspólnoty zgodnie z tiret drugim załącznika VIII część E pkt 1 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, zostały wymienione w załączniku VII do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 44

Wina musujące pochodzące z państwa trzeciego

Wina musujące pochodzące z państwa trzeciego, o którym mowa w tiret trzecim załącznika VIII część E pkt 1 do rozporządzenia (EWG) nr 1493/1999, zostały wymienione w załączniku VIII do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 45

Przepisy dodatkowe

1. Artykuł 23 i 24 stosuje się mutatis mutandis do win musujących.

2. Artykuł 29 ust.2, 30 i 31 ust.4 stosuje się do gatunkowych win musujących produkowanych w określonych regionach.

Dla celów tiret drugiego załącznika VIII część E pkt 12 lit. a) do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, art. 22 stosuje się mutatis mutandis do gatunkowych win musujących produkowanych w określonych regionach.

3. Przepisów tytułów III i IV, z wyjątkiem tych określonych w ust. 1 i 2, nie stosuje się do gatunkowych win musujących produkowanych w określonych regionach.

Artykuł 46

Odmiany winorośli „Pinot”

W przypadku gatunkowych win musujących produkowanych w określonych regionach lub gatunkowych win musujących, nazwy odmian używane dodatkowo do opisu produktu, a mianowicie „Pinot blanc”, „Pinot noir” lub „Pinot gris” i równoważniki tych nazw w innych językach Wspólnoty, można zastąpić synonimem „Pinot”.

TYTUŁ VIII

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 47

Przepisy przejściowe

1. Produkty objęte tym rozporządzeniem, których opis i prezentacja były zgodne z przepisami obowiązującymi w czasie wprowadzania tych produktów do obrotu, lecz które obecnie nie odpowiadają tym przepisom w wyniku wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, mogą być trzymane na składzie w celu sprzedaży, mogą być wprowadzone do obrotu i wywożone aż do wyczerpania zapasów.

Etykiety i opakowania opatrzone szczegółowymi danymi wydrukowanymi zgodnie z przepisami obowiązującymi w czasie wprowadzania produktów do obrotu, lecz które już nie odpowiadają tym przepisom od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, mogą być w dalszym ciągu używane do 1 sierpnia 2003 r.

2. W drodze odstępstwa od niektórych przepisów rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, następujące przepisy w dalszym ciągu obowiązują jedynie do dnia 31 lipca 2003 r. [1]:

a) artykuł 15 ust. 2 i 7 rozporządzenia Rady (EWG) nr 823/87 (²⁵);

b) rozporządzenie Rady (EWG) nr 2392/89 (²⁶);

c) artykuł 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3895/91 (²⁷);

d) artykuł 8, 9 i 11 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2333/92 (²⁸);

e) artykuł 72 rozporządzenia Rady (EWG) nr 822/87 (²⁹).

Artykuł 48

Uchylenia

1. Rozporządzenia (EWG) nr 3201/90, (EWG) nr 3901/91 i (WE) nr 554/95 zostają niniejszym uchylone.

2. Rozporządzenia (WE) nr 881/98 i (WE) nr 1608/2000 zostają niniejszym uchylone.

Artykuł 49

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 sierpnia 2003 r. [2], z wyjątkiem art. 19 ust., 47 ust. 2 i 48 ust. 2, które stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 kwietnia 2002 r.