Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
idź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
description

Akt prawny

Akt prawny
obowiązujący
Dziennik Ustaw rok 2021 poz. 2400
Wersja aktualna od 2022-01-01
opcje loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

Dziennik Ustaw rok 2021 poz. 2400
Wersja aktualna od 2022-01-01
Akt prawny
obowiązujący
ZAMKNIJ close

Alerty

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ZDROWIA1)

z dnia 15 grudnia 2021 r.

zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 1.[Rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień] W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 19 czerwca 2019 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień (Dz. U. poz. 1285 i 1640 oraz z 2020 r. poz. 456, 1641, 1785 i 2155) wprowadza się następujące zmiany:

1) w § 2:

a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

„1a) konsylium – naradę personelu udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej w ramach:

a) zespołu środowiskowej opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej dla dzieci i młodzieży – I poziom referencyjny lub ośrodka środowiskowej opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej dla dzieci i młodzieży – I poziom referencyjny, lub centrum zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży – poradnia zdrowia psychicznego – II poziom referencyjny, lub centrum zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży – II poziom referencyjny, lub ośrodka wysokospecjalistycznej całodobowej opieki psychiatrycznej – III poziom referencyjny albo

b) zespołu środowiskowej opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej dla dzieci i młodzieży – I poziom referencyjny lub ośrodka środowiskowej opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej dla dzieci i młodzieży – I poziom referencyjny, lub centrum zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży – poradnia zdrowia psychicznego – II poziom referencyjny, lub centrum zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży – II poziom referencyjny, lub ośrodka wysokospecjalistycznej całodobowej opieki psychiatrycznej – III poziom referencyjny z personelem realizującym świadczenia opieki zdrowotnej u innych świadczeniodawców

– której celem jest uzgodnienie lub uszczegółowienie diagnozy lub dalszego leczenia świadczeniobiorcy; w konsylium uczestniczy personel jednego lub kilku świadczeniodawców; konsylium może odbywać się w siedzibie świadczeniodawcy albo poza nią;”,

b) w pkt 5:

– określenie definiowane otrzymuje brzmienie „osoba posiadająca certyfikat psychoterapeuty”,

– lit. b otrzymuje brzmienie:

„b) ukończyła podyplomowe szkolenie w zakresie oddziaływań psychoterapeutycznych mających zastosowanie w leczeniu zaburzeń zdrowia, prowadzone metodami o udowodnionej naukowo skuteczności, w szczególności metodą terapii humanistyczno-doświadczeniowej lub integracyjnej, lub poznawczo-behawioralnej, lub psychoanalitycznej, lub psychodynamicznej, lub systemowej, w wymiarze co najmniej 1200 godzin albo przed 2007 r. ukończyła podyplomowe szkolenie w zakresie oddziaływań psychoterapeutycznych mających zastosowanie w leczeniu zaburzeń zdrowia w wymiarze czasu określonym w programie tego szkolenia,”,

c) w pkt 8 lit. b otrzymuje brzmienie:

„b) posiada status osoby uczestniczącej co najmniej dwa lata w podyplomowym szkoleniu w zakresie oddziaływań psychoterapeutycznych mających zastosowanie w leczeniu zaburzeń zdrowia, prowadzonym metodami o udowodnionej naukowo skuteczności, w szczególności metodą terapii humanistyczno-doświadczeniowej lub integracyjnej, lub poznawczo-behawioralnej, lub psychoanalitycznej, lub psychodynamicznej, lub systemowej, w wymiarze co najmniej 1200 godzin albo przed 2007 r. ukończyła podyplomowe szkolenie w zakresie oddziaływań psychoterapeutycznych mających zastosowanie w leczeniu zaburzeń zdrowia w wymiarze czasu określonym w programie tego szkolenia,”,

d) po pkt 14 dodaje się pkt 14a w brzmieniu:

„14a) sesja koordynacji – spotkanie personelu udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej w ramach zespołu środowiskowej opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej dla dzieci i młodzieży – I poziom referencyjny lub ośrodka środowiskowej opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej dla dzieci i młodzieży – I poziom referencyjny, lub centrum zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży – poradnia zdrowia psychicznego – II poziom referencyjny, lub centrum zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży – II poziom referencyjny, lub ośrodka wysokospecjalistycznej całodobowej opieki psychiatrycznej – III poziom referencyjny z: personelem innych podmiotów udzielających świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień, zespołami podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarkami środowiska nauczania i wychowania, higienistkami szkolnymi, nauczycielami, osobami udzielającymi pomocy psychologiczno-pedagogicznej w jednostkach systemu oświaty, przedstawicielami zespołów kuratorskiej służby sądowej, asystentami rodzinnymi i pracownikami socjalnymi w podmiotach pomocy społecznej, którego celem jest współpraca dotycząca koordynacji wsparcia dla świadczeniobiorcy; sesja koordynacji odbywa się po uzyskaniu zgody rodziców lub opiekunów prawnych świadczeniobiorcy albo pełnoletniego świadczeniobiorcy; sesja koordynacji może odbywać się w siedzibie świadczeniodawcy albo poza nią;”,

e) po pkt 19 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 20 w brzmieniu:

„20) udokumentowane doświadczenie – doświadczenie w wymaganym zakresie potwierdzone dokumentem w formie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, lub umowy o wolontariat, lub świadectwa pracy, lub oświadczenia zawierającego wskazanie zakresu i numeru umowy zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia i z którego wynika okres zatrudnienia lub świadczenia usług.”;

2) § 3a otrzymuje brzmienie:

„§ 3a. Świadczenia, o których mowa w § 3 pkt 3, z wyłączeniem leczenia środowiskowego (domowego), mogą być realizowane z wykorzystaniem systemów teleinformatycznych, pod warunkiem zapewnienia dostępności personelu wymaganego do ich realizacji w miejscu udzielania świadczeń.”;

3) użyte w:

a) załączniku nr 1 do rozporządzenia w:

– lp. 1 w kolumnie 3 w pkt 3,

– lp. 2 w kolumnie 3 w pkt 3,

– lp. 3 w kolumnie 3 w pkt 3,

– lp. 5 w kolumnie 3 w pkt 3,

– lp. 6 w kolumnie 3 w pkt 3,

– lp. 7 w kolumnie 3 w pkt 2,

– lp. 8 w kolumnie 3 w pkt 2,

– lp. 9 w kolumnie 3 w pkt 4,

– lp. 10 w kolumnie 3 w pkt 3,

– lp. 11 w kolumnie 3 w pkt 3,

– lp. 16 w kolumnie 3 w pkt 2,

b) załączniku nr 4 do rozporządzenia w:

– lp. 1 w kolumnie 3 w pkt 3,

– lp. 2 w kolumnie 3 w pkt 3,

– lp. 3 w kolumnie 3 w pkt 2,

– lp. 4 w kolumnie 3 w pkt 6,

– lp. 5 w kolumnie 3 w pkt 3,

– lp. 6 w kolumnie 3 w pkt 2,

c) załączniku nr 6 do rozporządzenia w:

– lp. 1 w:

– – pkt 6 sesja psychoterapii indywidualnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 7 sesja psychoterapii rodzinnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 8 sesja psychoterapii grupowej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 9 sesja wsparcia psychospołecznego w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 6,

– lp. 2 w:

– – pkt 7 sesja psychoterapii indywidualnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 8 sesja psychoterapii rodzinnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 9 sesja psychoterapii grupowej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 10 sesja wsparcia psychospołecznego w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 9,

– lp. 3 w:

– – pkt 6 sesja psychoterapii indywidualnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 7 sesja psychoterapii rodzinnej w kolumnie 3 w pkt 1 w pkt 1,

– – pkt 8 sesja psychoterapii grupowej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 9 sesja wsparcia psychospołecznego w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 5,

– lp. 4 w:

– – pkt 6 sesja psychoterapii indywidualnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 7 sesja psychoterapii rodzinnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 8 sesja psychoterapii grupowej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 9 sesja wsparcia psychospołecznego w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 4,

– lp. 5 w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3 i 4,

– lp. 6 w:

– – pkt 3 sesja psychoterapii indywidualnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 4 sesja psychoterapii rodzinnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 5 sesja psychoterapii grupowej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 6 sesja wsparcia psychospołecznego w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 2,

– lp. 8 w:

– – pkt 8 sesja psychoterapii indywidualnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 9 sesja psychoterapii rodzinnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 10 sesja psychoterapii grupowej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 1,

– – pkt 11 sesja wsparcia psychospołecznego w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 5,

d) załączniku nr 7 do rozporządzenia w:

– lp. 1 w:

– – pkt 5 sesja psychoterapii indywidualnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 6 sesja psychoterapii rodzinnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 7 sesja psychoterapii grupowej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 8 sesja psychoedukacyjna w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 5,

– lp. 2 w:

– – pkt 5 sesja psychoterapii indywidualnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 6 sesja psychoterapii rodzinnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 7 sesja psychoterapii grupowej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 8 sesja psychoedukacyjna w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 5,

– lp. 3 w:

– – pkt 5 sesja psychoterapii indywidualnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 6 sesja psychoterapii rodzinnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 7 sesja psychoterapii grupowej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 8 sesja psychoedukacyjna w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 5,

– lp. 4 w:

– – pkt 5 sesja psychoterapii indywidualnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 6 sesja psychoterapii rodzinnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 7 sesja psychoterapii grupowej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 8 sesja psychoedukacyjna w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 5,

– lp. 5 w:

– – pkt 5 sesja psychoterapii indywidualnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 6 sesja psychoterapii rodzinnej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 7 sesja psychoterapii grupowej w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 3,

– – pkt 8 sesja psychoedukacyjna w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 5

– w różnym przypadku wyrazy „osoba prowadząca psychoterapię” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „osoba posiadająca certyfikat psychoterapeuty”;

4) w załączniku nr 1 do rozporządzenia:

a) w lp. 2:

– w kolumnie 2 po wyrazach „obejmujące diagnostykę i leczenie” dodaje się wyrazy „dzieci przed rozpoczęciem realizacji obowiązku szkolnego,”,

– w kolumnie 3 w pkt 3 po wyrazach „osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty” dodaje się wyrazy „ , lub specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2021 r. poz. 1297), lub osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży”,

b) w lp. 8 w kolumnie 3 w pkt 2 po wyrazach „osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty” dodaje się wyrazy „ , lub specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży”,

c) w lp. 11 w kolumnie 3 w pkt 3 po wyrazach „osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty” dodaje się wyrazy „ , lub specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży”;

d) w lp. 16 w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach „osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty” dodaje się wyrazy „ , lub specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży”;

5) w załączniku nr 4 do rozporządzenia w lp. 3:

a) w kolumnie 2 po wyrazach „diagnostykę, leczenie i rehabilitację” dodaje się wyrazy „dzieci przed rozpoczęciem realizacji obowiązku szkolnego,”,

b) w kolumnie 3 w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach „osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty” dodaje się wyrazy „ , lub specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2021 r. poz. 1297), lub osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży”;

6) w załączniku nr 6 do rozporządzenia w lp. 2:

a) w pkt 7 sesja psychoterapii indywidualnej w kolumnie 3 w ust. 1 po pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyraz „lub” oraz pkt 3–5 w brzmieniu:

„3) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub

4) osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2021 r. poz. 1297), lub

5) osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży.”,

b) w pkt 8 sesja psychoterapii rodzinnej w kolumnie 3 w ust. 1 po pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyraz „lub” oraz pkt 3–5 w brzmieniu:

„3) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub

4) osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub

5) osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży.”,

c) w pkt 9 sesja psychoterapii grupowej w kolumnie 3 po w ust. 1 pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyraz „lub” oraz pkt 3–5 w brzmieniu:

„3) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub

4) osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub

5) osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży.”,

d) w pkt 10 sesja wsparcia psychospołecznego w kolumnie 3 w ust. 1 po pkt 10 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyraz „lub” oraz pkt 11–13 w brzmieniu:

„11) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub

12) osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub

13) osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży.”;

7) w załączniku nr 7 do rozporządzenia w lp. 4:

a) w pkt 5 sesja psychoterapii indywidualnej w kolumnie 3 w ust. 1 po pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyraz „lub” oraz pkt 5–7 w brzmieniu:

„5) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub

6) osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub

7) osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży.”,

b) w pkt 6 sesja psychoterapii rodzinnej w kolumnie 3 w ust. 1 po pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyraz „lub” oraz pkt 5–7 w brzmieniu:

„5) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub

6) osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub

7) osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży.”,

c) w pkt 7 sesja psychoterapii grupowej w kolumnie 3 w ust. 1 po pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyraz „lub” oraz pkt 6–8 w brzmieniu:

„6) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub

7) osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub

8) osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży.”,

d) w pkt 8 sesja psychoedukacyjna w kolumnie 3 w ust. 1 po pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyraz „lub” oraz pkt 7–9 w brzmieniu:

„7) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub

8) osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub

9) osobę w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży.”;

8) załącznik nr 8 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 2.[Obowiązki prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia] 1. Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia jest obowiązany w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia do przedstawienia świadczeniodawcom udzielającym świadczeń określonych w:

1) załączniku nr 1 do rozporządzenia zmienianego w § 1 w lp. 2 – świadczenia psychiatryczne dla dzieci i młodzieży obejmujące diagnostykę i leczenie dzieci i młodzieży objętych obowiązkiem szkolnym i obowiązkiem nauki oraz kształcących się w szkołach ponadpodstawowych do ich ukończenia,

2) załączniku nr 4 do rozporządzenia zmienianego w § 1 w lp. 3 – świadczenia dzienne psychiatryczne rehabilitacyjne dla dzieci i młodzieży,

3) załączniku nr 6 do rozporządzenia zmienianego w § 1 w lp. 2 – świadczenia psychiatryczne ambulatoryjne dla dzieci i młodzieży – porady, wizyty domowe lub środowiskowe, sesje psychoterapii, programy

– propozycji zmiany umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, w zakresie określonym w załączniku nr 8 do rozporządzenia zmienianego w § 1 w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, obejmujących postanowienia dotyczące wymagań w zakresie personelu, zakresu udzielanych świadczeń, organizacji udzielania świadczeń, pozostałych wymagań oraz sposobu i poziomu ich finansowania.

2. Świadczeniodawca, o którym mowa w ust. 1, spełniający wymagania określone w załączniku nr 8 do rozporządzenia zmienianego w § 1 w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie do dnia 30 czerwca 2022 r., podpisuje umowę, o której mowa w ust. 1, i przekazuje dyrektorowi właściwego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia.

3. W przypadku nieprzekazania przez świadczeniodawcę w terminie, o którym mowa w ust. 1, umowy, o której mowa w ust. 1, świadczenia są udzielane na dotychczasowych zasadach.

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 3.[Terapia na dotychczasowych zasadach] Świadczeniobiorcy, którzy rozpoczęli terapię w oparciu o wskazania inne niż określone w załączniku nr 8 do rozporządzenia zmienianego w § 1 w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, w zakresie lp. 3 w pkt 6–8 w kolumnie 4 oraz lp. 4 w pkt 7–9 w kolumnie 4, w przypadku podpisania przez świadczeniodawcę umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w ramach centrum zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży – poradnia zdrowia psychicznego – II poziom referencyjny lub centrum zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży – II poziom referencyjny mogą w okresie nieprzekraczającym roku od rozpoczęcia tej terapii kontynuować u dotychczasowego świadczeniodawcy realizację świadczeń: sesji psychoterapii indywidualnej, sesji psychoterapii grupowej oraz sesji psychoterapii rodzinnej na dotychczasowych zasadach.

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 4.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2022 r., z wyjątkiem § 1 pkt 8 w zakresie lp. 4 w kolumnie 3 ust. 3 pkt 3, który wchodzi w życie z dniem 1 września 2023 r.

Minister Zdrowia: A. Niedzielski


1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 sierpnia 2020 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. z 2021 r. poz. 932).

2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2021 r. poz. 1292, 1559, 1773, 1834, 1981, 2105, 2120, 2232 i 2270.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia 15 grudnia 2021 r. (poz. 2400)

WYKAZ ŚWIADCZEŃ GWARANTOWANYCH Z ZAKRESU OPIEKI PSYCHIATRYCZNEJ DZIECI I MŁODZIEŻY I WARUNKI ICH REALIZACJI W RAMACH POZIOMÓW REFERENCYJNYCH

Lp.

Nazwa i zakres świadczenia gwarantowanego

Warunki realizacji świadczenia gwarantowanego

Wskazanie do realizacji świadczenia gwarantowanego zgodnie

z Międzynarodową Statystyczną Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10

1

ZESPÓŁ ŚRODOWISKOWEJ OPIEKI PSYCHOLOGICZNEJ I PSYCHOTERAPEUTYCZNEJ DLA DZIECI I MŁODZIEŻYI poziom referencyjny:

1. Wymagania formalne: poradnia psychologiczna dla dzieci.

2. Personel:

1) specjalista w dziedzinie psychologii klinicznej lub osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychologii klinicznej, lub psycholog z udokumentowanym doświadczeniem w pracy klinicznej z dziećmi i młodzieżą, lub psycholog kliniczny, lub psycholog posiadający co najmniej rok udokumentowanego doświadczenia w pracy z dziećmi i młodzieżą w placówkach działających w ramach systemu opieki zdrowotnej, oświaty, pomocy społecznej, wspierania rodziny lub pieczy zastępczej – równoważnik co najmniej 0,5 etatu;

2) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży lub osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2021 r. poz. 1297), lub osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub osoba posiadająca certyfikat psychoterapeuty, lub osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty – równoważnik co najmniej 0,5 etatu;

3) terapeuta środowiskowy lub osoba posiadająca certyfikat potwierdzający nadanie kwalifikacji rynkowej „Prowadzenie terapii środowiskowej dzieci i młodzieży” włączonej do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji, w rozumieniu art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji (Dz. U. z 2020 r. poz. 226), lub osoba w trakcie szkolenia z terapii środowiskowej dzieci i młodzieży lub osoba podsiadająca co najmniej rok udokumentowanego doświadczenia w pracy środowiskowej z dziećmi i młodzieżą w placówkach działających w ramach systemu opieki zdrowotnej, oświaty, pomocy społecznej, wspierania rodziny lub pieczy zastępczej – równoważnik 0,5 etatu.

Łączny wymiar czasu pracy personelu, o którym mowa w pkt 1 i 2, nie może być niższy niż 1,5 etatu.

3. Organizacja udzielania świadczeń:

1) świadczeniodawca udziela świadczeń opieki zdrowotnej pięć dni w tygodniu, w tym co najmniej raz w tygodniu od godziny 8.00 do godziny 16.00 oraz dwa razy w tygodniu od godziny 11.00 do godziny 20.00;

2) świadczeniodawca realizuje konsylia co najmniej raz w miesiącu;

3) świadczeniodawca realizuje sesje koordynacji co najmniej raz w miesiącu;

4) świadczeniodawca w okresie do 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy o udzielanie świadczeń w ramach I poziomu referencyjnego z Narodowym Funduszem Zdrowia opracowuje i wdraża procedurę współpracy z innymi świadczeniodawcami i podmiotami;

5) świadczeniodawca w okresie do 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy, o której mowa w pkt 4, opracowuje i wdraża sformalizowaną procedurę określającą zasady diagnostyki i leczenia;

6) świadczeniodawca zapewnia superwizję dla osób udzielających świadczeń: sesję psychoterapii indywidualnej, sesję psychoterapii rodzinnej oraz sesję psychoterapii grupowej; superwizja jest zapewniana co najmniej 12 razy w roku, przy czym w przypadku realizowania tego obowiązku na poziomie minimalnym częstotliwość superwizji w miesiącu nie może być wyższa niż 2 razy;

7) wizyty, porady domowe lub środowiskowe powinny stanowić co najmniej 15% zrealizowanych świadczeń; w czasie trwania stanu epidemii lub stanu zagrożenia epidemicznego tego wymogu nie stosuje się.

1. Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania (F00–F99).

2. Obserwacja medyczna i ocena przypadków podejrzanych o chorobę lub stany podobne (Z03) – stosuje się do rozpoznań wstępnych, które można wykluczyć po przeprowadzeniu badań i nie stanowi to podstawy do zakończenia diagnostyki lub terapii; w przypadku udzielania terapii w oparciu o kod ICD-10, Z03 lub Z03 z rozszerzeniami świadczeniodawca na podstawie wyników diagnozy psychologicznej uwzględnia w sprawozdawczości do Narodowego Funduszu Zdrowia co najmniej jedną grupę problemów:

1) zaburzenia eksternalizacyjne:

a) nadaktywność i impulsywność,

b) agresja bezpośrednia,

c) zachowania antyspołeczne;

2) zaburzenia internalizacyjne:

a) nieufność-ksobność,

b) lęk-depresja,

c) zahamowanie społeczne;

3) zaburzenia psychasteniczne:

a) anhedonia,

b) submisyjność,

c) kompulsywność;

4) zaburzenia procesów poznawczych:

a) zaburzenia spostrzegania,

b) zaburzenia myślenia,

c) zaburzenia pamięci,

d) zaburzenia uwagi,

e) zaburzenia funkcji wykonawczych,

f) niepełnosprawność intelektualna;

5) zaburzenia o podłożu neurorozwojowym;

6) zaburzenia wynikające z uwarunkowań środowiskowych – wszystkie objawy wynikające z sytuacji społecznej, w której znaleźli się dziecko lub nastolatek, a źródła ich objawów nie opisują pozostałe kategorie:

a) reakcja adaptacyjna związana z sytuacją rodzinną,

b) reakcja adaptacyjna związana z sytuacją w szkole lub przedszkolu,

c) reakcja adaptacyjna związana z grupą rówieśniczą lub wpływem kulturowym,

d) reakcja związana z rozwojem seksualnym dziecka oraz nastolatka,

e) reakcja związana z sytuacją choroby,

f) stan po doświadczeniu traumy w przeszłości;

7) zachowania autodestrukcyjne:

a) zachowania autodestrukcyjne bez intencji samobójczej,

b) zachowania autodestrukcyjne z intencją samobójczą;

8) objawy i skargi psychosomatyczne;

9) inne.

1) porada psychologiczna diagnostyczna – porada udzielana z wykorzystaniem wystandaryzowanych narzędzi psychologicznych, rozpoczynająca lub weryfikująca proces diagnostyczno-terapeutyczny, który może wymagać od 1 do 3 porad diagnostycznych u jednego świadczeniobiorcy, mająca na celu:

a) wykonanie pogłębionej diagnostyki osobowości,

b) ocenę procesów poznawczych,

c) ocenę innych dyspozycji psychicznych,

d) wykonanie niezbędnych konsultacji specjalistycznych,

e) ustalenie diagnozy psychologicznej i planu terapeutycznego;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1.

Czas udzielania porady wynosi od 50 do 70 minut.

W sytuacji przeprowadzania testów diagnostycznych, które muszą trwać ponad 70 minut, czas udzielania porady wynosi od 80 do 100 minut.

2) porada psychologiczna – porada stanowiąca element wdrożonego planu leczenia, obejmująca:

a) pomoc psychologiczną,

b) niezbędne dodatkowe i kontrolne badania psychologiczne;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1.

Czas udzielania porady wynosi od 25 do 35 minut albo od 50 do 70 minut.

3) sesja psychoterapii indywidualnej – sesja z jednym świadczeniobiorcą, stanowiąca element ustalonego planu leczenia, nastawiona na przepracowanie podstawowych problemów i trudności świadczeniobiorcy, prowadzona według określonej metody, realizowana w formie:

a) interwencji kryzysowej (pomocy psychospołecznej) – do 6 sesji w okresie do 2 tygodni lub

b) psychoterapii krótkoterminowej – do 25 sesji w okresie pół roku, lub

c) psychoterapii długoterminowej – do 75 sesji w okresie roku, lub

d) psychoterapii podtrzymującej (po zakończeniu psychoterapii krótko- lub długoterminowej) – do 15 sesji w okresie pół roku, jako bezpośrednia forma współpracy ze świadczeniobiorcą polegająca na wspieraniu i utrzymywaniu mocnych cech świadczeniobiorcy, bez ingerencji w jego zaburzone procesy;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 2.

Czas udzielania sesji wynosi od 50 do 70 minut.

4) sesja psychoterapii rodzinnej – sesja z rodziną, stanowiąca element ustalonego planu leczenia, nastawiona na przepracowanie nasilających się problemów i trudności oznaczających dysfunkcjonalność rodziny powodującą ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych i somatycznych u członka rodziny, prowadzona według określonej metody, w formie od 6 do 12 sesji w okresie pół roku;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 2, samodzielnie albo z osobą, o której mowa w ust. 2 pkt 2.

Czas udzielania sesji wynosi od 80 do 100 minut.

5) sesja psychoterapii grupowej – sesja realizowana w grupach świadczeniobiorców, stanowiąca element ustalonego planu leczenia, prowadzona według określonej metody, realizowana z grupą od 4 do 12 osób, w formie:

a) psychoterapii krótkoterminowej – do 50 sesji w okresie pół roku,

b) psychoterapii długoterminowej – do 110 sesji w okresie roku,

c) psychoterapii podtrzymującej (po zakończeniu psychoterapii krótko- lub długoterminowej) – do 15 sesji w okresie pół roku;

Realizują dwie osoby, o których mowa w ust. 2 pkt 2, lub realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 2, z osobą, o której mowa w ust. 2 pkt 1.

Czas udzielania sesji wynosi od 80 do 100 minut.

6) sesja wsparcia psychospołecznego – oddziaływanie psychospołeczne na jedną osobę lub w grupie od 2 do 6 osób, kierowane do świadczeniobiorców lub ich rodzin, lub innych osób stanowiących oparcie społeczne świadczeniobiorcy; wsparcie psychospołeczne może obejmować do 12 sesji w okresie pół roku; w ramach sesji podejmowane są działania edukacyjno-konsultacyjne;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lub 2.

Czas udzielania sesji wynosi od 50 do 70 minut.

7) wizyta, porada domowa lub środowiskowa – wizyta, porada diagnostyczna, terapeutyczna lub psychologiczna udzielana w miejscu pobytu świadczeniobiorcy, kontynuująca leczenie według ustalonego planu terapeutycznego, dotycząca także rodzin lub innych osób stanowiących oparcie społeczne świadczeniobiorcy i obejmująca:

a) ocenę postępu leczenia,

b) realizację i koordynację zadań zaplanowanych w indywidualnym planie leczenia;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1–3, samodzielnie albo w uzasadnionych przypadkach z osobą, o której mowa w ust. 2 pkt 1–3.

Czas udzielania wizyty, porady wynosi od 80 do 100 minut i zawiera średni czas dojazdu do miejsca udzielania świadczenia, przy czym w przypadku gdy świadczenie udzielane jest w tym samym dniu i w tym samym miejscu więcej niż jednej osobie, każde kolejne świadczenie wynosi od 50 do 70 minut.

8) wizyta osoby prowadzącej terapię środowiskową – wizyta udzielana przez osobę prowadzącą terapię środowiskową, dotycząca także rodzin lub opiekunów i obejmująca:

a) ocenę postępu leczenia,

b) realizację i koordynację zadań zaplanowanych w indywidualnym planie leczenia,

c) niezbędne, w razie potrzeby, kierowanie do lekarza lub psychologa,

d) działania informacyjno-motywacyjne.

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 3.

Czas udzielania sesji wynosi od 40 do 50 minut.

2

OŚRODEK ŚRODOWISKOWEJ OPIEKI PSYCHOLOGICZNEJ I PSYCHOTERAPEUTYCZNEJ DLA DZIECI I MŁODZIEŻYI poziom referencyjny.

Porady, sesje, wizyty, porady domowe lub środowiskowe przeprowadzane są na rzecz dzieci przed rozpoczęciem realizacji obowiązku szkolnego, dzieci i młodzieży objętych obowiązkiem szkolnym i obowiązkiem nauki oraz kształcących się w szkołach ponadpodstawowych – do ich ukończenia, a także ich rodziny lub opiekunów, przedstawicieli ustawowych lub innych osób stanowiących oparcie społeczne.

1. Wymagania formalne: poradnia psychologiczna dla dzieci.

2. Personel:

1) specjalista w dziedzinie psychologii klinicznej lub osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychologii klinicznej, lub psycholog z udokumentowanym doświadczeniem w pracy klinicznej z dziećmi i młodzieżą, lub psycholog kliniczny, lub psycholog posiadający co najmniej rok udokumentowanego doświadczenia w pracy z dziećmi i młodzieżą w placówkach działających w ramach systemu opieki zdrowotnej, oświaty, pomocy społecznej, wspierania rodziny lub pieczy zastępczej – równoważnik co najmniej 1 etatu;

2) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży lub osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub osoba posiadająca certyfikat psychoterapeuty, lub osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty – równoważnik co najmniej 1 etatu;

3) terapeuta środowiskowy lub osoba posiadająca certyfikat potwierdzający nadanie kwalifikacji rynkowej „Prowadzenie terapii środowiskowej dzieci i młodzieży” włączonej do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji, w rozumieniu art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji, lub osoba w trakcie szkolenia z terapii środowiskowej dzieci i młodzieży, lub osoba podsiadająca co najmniej rok udokumentowanego doświadczenia w pracy środowiskowej z dziećmi i młodzieżą w placówkach działających w ramach systemu opieki zdrowotnej, oświaty, pomocy społecznej, wspierania rodziny lub pieczy zastępczej – równoważnik 1 etatu. Łączny wymiar czasu pracy personelu, o którym mowa w pkt 1 i 2, nie może być niższy niż 3 etaty.

3. Organizacja udzielania świadczeń:

1) świadczeniodawca udziela świadczeń opieki zdrowotnej pięć dni w tygodniu, w tym co najmniej raz w tygodniu od godziny 8.00 do godziny 16.00 oraz dwa razy w tygodniu od godziny 11.00 do godziny 20.00;

2) świadczeniodawca realizuje konsylia co najmniej raz w miesiącu;

3) świadczeniodawca realizuje sesje koordynacji co najmniej raz w miesiącu;

4) świadczeniodawca w okresie do 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy o udzielanie świadczeń w ramach I poziomu referencyjnego z Narodowym Funduszem Zdrowia opracowuje i wdraża procedurę współpracy z innymi świadczeniodawcami i podmiotami;

5) świadczeniodawca w okresie do 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy, o której mowa w pkt 4, opracowuje i wdraża sformalizowaną procedurę określającą zasady diagnostyki i leczenia;

6) świadczeniodawca zapewnia superwizję dla osób udzielających świadczeń: sesję psychoterapii indywidualnej, sesję psychoterapii rodzinnej oraz sesję psychoterapii grupowej; superwizja jest zapewniana co najmniej 12 razy w roku, przy czym w przypadku realizowania tego obowiązku na poziomie minimalnym częstotliwość superwizji w miesiącu nie może być wyższa niż 2 razy;

7) wizyty, porady domowe lub środowiskowe powinny stanowić co najmniej 15% zrealizowanych świadczeń; w czasie trwania stanu epidemii lub stanu zagrożenia epidemicznego tego wymogu nie stosuje się.

1. Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania (F00–F99).

2. Obserwacja medyczna i ocena przypadków podejrzanych o chorobę lub stany podobne (Z03) jest stosowana do rozpoznań wstępnych, które można wykluczyć po przeprowadzeniu badań i nie stanowi to podstawy do zakończenia diagnostyki lub terapii; w przypadku udzielania terapii w oparciu o kod ICD-10, Z03 lub Z03 z rozszerzeniami świadczeniodawca na podstawie wyników diagnozy psychologicznej uwzględnia w sprawozdawczości do Narodowego Funduszu Zdrowia co najmniej jedną grupę problemów:

1) zaburzenia eksternalizacyjne:

a) nadaktywność i impulsywność,

b) agresja bezpośrednia,

c) zachowania antyspołeczne;

2) zaburzenia internalizacyjne:

a) nieufność-ksobność,

b) lęk-depresja,

c) zahamowanie społeczne;

3) zaburzenia psychasteniczne:

a) anhedonia,

b) submisyjność,

c) kompulsywność;

4) zaburzenia procesów poznawczych:

a) zaburzenia spostrzegania,

b) zaburzenia myślenia,

c) zaburzenia pamięci,

d) zaburzenia uwagi,

e) zaburzenia funkcji wykonawczych,

f) niepełnosprawność intelektualna;

5) zaburzenia o podłożu neurorozwojowym;

6) zaburzenia wynikające z uwarunkowań środowiskowych – wszystkie objawy wynikające z sytuacji społecznej, w której znaleźli się dziecko lub nastolatek, a źródła ich objawów nie opisują pozostałe kategorie:

a) reakcja adaptacyjna związana z sytuacją rodzinną,

b) reakcja adaptacyjna związana z sytuacją w szkole lub przedszkolu,

c) reakcja adaptacyjna związana z grupą rówieśniczą lub wpływem kulturowym,

d) reakcja związana z rozwojem seksualnym dziecka oraz nastolatka,

e) reakcja związana z sytuacją choroby,

f) stan po doświadczeniu traumy w przeszłości;

7) zachowania autodestrukcyjne:

a) zachowania autodestrukcyjne bez intencji samobójczej,

b) zachowania autodestrukcyjne z intencją samobójczą;

8) objawy i skargi psychosomatyczne;

9) inne.

1) Porada psychologiczna diagnostyczna – porada udzielana z wykorzystaniem wystandaryzowanych narzędzi psychologicznych, rozpoczynająca lub weryfikująca proces diagnostyczno-terapeutyczny, który może wymagać od 1 do 3 porad diagnostycznych u jednego świadczeniobiorcy, mająca na celu:

a) wykonanie pogłębionej diagnostyki osobowości,

b) ocenę procesów poznawczych,

c) ocenę innych dyspozycji psychicznych,

d) wykonanie niezbędnych konsultacji specjalistycznych,

e) ustalenie diagnozy psychologicznej i planu terapeutycznego;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1.

Czas udzielania porady wynosi od 50 do 70 minut.

W sytuacji przeprowadzania testów diagnostycznych wymagających ciągłości w czasie wykraczającym ponad standard od 50 do 70 minut czas udzielania porady wynosi od 80 do 100 minut.

2) porada psychologiczna – porada stanowiąca element wdrożonego planu leczenia, obejmująca:

a) pomoc psychologiczną,

b) niezbędne dodatkowe i kontrolne badania psychologiczne;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1.

Czas udzielania porady wynosi od 25 do 35 minut albo od 50 do 70 minut.

3) sesja psychoterapii indywidualnej – sesja z jednym świadczeniobiorcą, stanowiąca element ustalonego planu leczenia, nastawiona na przepracowanie podstawowych problemów i trudności świadczeniobiorcy, prowadzona według określonej metody, realizowana w formie:

a) interwencji kryzysowej (pomocy psychospołecznej) – do 6 sesji w okresie do 2 tygodni lub

b) psychoterapii krótkoterminowej – do 25 sesji w okresie pół roku, lub

c) psychoterapii długoterminowej – do 75 sesji w okresie roku, lub

d) psychoterapii podtrzymującej (po zakończeniu psychoterapii krótko- lub długoterminowej) – do 15 sesji w okresie pół roku, jako bezpośrednia forma współpracy ze świadczeniobiorcą polegająca na wspieraniu i utrzymywaniu mocnych cech świadczeniobiorcy, bez ingerencji w jego zaburzone procesy;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 2.

Czas udzielania sesji wynosi od 50 do 70 minut.

4) sesja psychoterapii rodzinnej – sesja z rodziną, stanowiąca element ustalonego planu leczenia, nastawiona na przepracowanie nasilających się problemów i trudności oznaczających dysfunkcjonalność rodziny powodującą ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych i somatycznych u członka rodziny, prowadzona według określonej metody, w formie od 6 do 12 sesji w okresie pół roku;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 2, samodzielnie albo z osobą, o której mowa w ust. 2 pkt 2.

Czas udzielania sesji wynosi od 80 do 100 minut.

5) sesja psychoterapii grupowej – sesja realizowana w grupach świadczeniobiorców, stanowiąca element ustalonego planu leczenia, prowadzona według określonej metody, realizowana z grupą od 4 do 12 osób, w formie:

a) psychoterapii krótkoterminowej – do 50 sesji w okresie pół roku,

b) psychoterapii długoterminowej – do 110 sesji w okresie roku,

c) psychoterapii podtrzymującej (po zakończeniu psychoterapii krótko- lub długoterminowej) – do 15 sesji w okresie pół roku;

Realizują dwie osoby, o których mowa w ust. 2 pkt 2, albo osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 2, z osobą, o której mowa w ust. 2 pkt 1.

Czas udzielania sesji wynosi od 80 do 100 minut.

6) sesja wsparcia psychospołecznego – oddziaływanie psychospołeczne na jedną osobę lub w grupie od 2 do 6 osób, kierowane do świadczeniobiorców lub ich rodzin, lub innych osób stanowiących oparcie społeczne świadczeniobiorcy; wsparcie psychospołeczne może obejmować do 12 sesji w okresie pół roku; w ramach sesji podejmowane są działania edukacyjno-konsultacyjne;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lub 2.

Czas udzielania sesji wynosi od 50 do 70 minut.

7) wizyta, porada domowa lub środowiskowa – wizyta, porada diagnostyczna, terapeutyczna lub psychologiczna udzielana w miejscu pobytu świadczeniobiorcy, kontynuująca leczenie według ustalonego planu terapeutycznego, dotycząca także rodzin lub innych osób stanowiących oparcie społeczne świadczeniobiorcy i obejmująca:

a) ocenę postępu leczenia,

b) realizację i koordynację zadań zaplanowanych w indywidualnym planie leczenia.

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lub 3, samodzielnie albo w uzasadnionych przypadkach z osobą, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lub 3.

Czas udzielania wizyty, porady wynosi od 80 do 100 minut i zawiera średni czas dojazdu do miejsca udzielania świadczenia, przy czym w przypadku gdy świadczenie udzielane jest w tym samym dniu i w tym samym miejscu więcej niż jednej osobie każde kolejne świadczenie wynosi od 50 do 70 minut.

8) wizyta osoby prowadzącej terapię środowiskową – wizyta udzielana przez osobę prowadzącą terapię środowiskową, dotycząca także rodzin lub opiekunów i obejmująca:

a) ocenę postępu leczenia,

b) realizację i koordynację zadań zaplanowanych w indywidualnym planie leczenia,

c) niezbędne, w razie potrzeby, kierowanie do lekarza lub psychologa,

d) działania informacyjno-motywacyjne.

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 3.

Czas udzielania sesji wynosi od 40 do 50 minut.

3

CENTRUM ZDROWIA PSYCHICZNEGO DLA DZIECI I MŁODZIEŻYporadnia zdrowia psychicznegoII poziom referencyjny:

1. Wymagania formalne: poradnia zdrowia psychicznego dla dzieci.

2. Personel:

W skład zespołu terapeutycznego wchodzi co najmniej:

1) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży lub osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub osoba posiadająca certyfikat psychoterapeuty, lub osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty – co najmniej 2 osoby, równoważnik co najmniej 1 etatu łącznie;

2) specjalista w dziedzinie psychologii klinicznej lub psycholog w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychologii klinicznej, lub psycholog z udokumentowanym co najmniej dwuletnim doświadczeniem w pracy klinicznej z dziećmi i młodzieżą, lub psycholog kliniczny – równoważnik co najmniej 0,5 etatu;

3) lekarz specjalista w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży lub lekarz specjalista psychiatrii, lub lekarz w trakcie specjalizacji z psychiatrii dzieci i młodzieży, lub lekarz ze specjalizacją pierwszego stopnia z psychiatrii dzieci i młodzieży – równoważnik co najmniej 1 etatu.

3. Organizacja udzielania świadczeń:

1) świadczeniodawca udziela świadczeń w poradni co najmniej pięć dni w tygodniu, co najmniej 4 godziny dziennie, w tym co najmniej dwa razy w tygodniu od godziny 15.00 do godziny 20.00;

2) świadczeniodawca realizuje konsylia co najmniej raz w miesiącu;

3) świadczeniodawca jest zobowiązany do realizacji konsylium na rzecz pacjentów korzystających w danym miesiącu ze świadczeń ośrodków I i II poziomu referencyjnego; konsylium to odbywa się co najmniej raz w miesiącu z każdym ośrodkiem I poziomu referencyjnego realizującym świadczenia na rzecz pacjentów leczonych w danym miesiącu na II poziomie referencyjnym; w konsylium uczestniczy personel udzielający świadczeń opieki zdrowotnej, w tym osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 3;

4) świadczeniodawca realizuje sesje koordynacji co najmniej raz w miesiącu;

5) świadczeniodawca w okresie do 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej opracowuje i wdraża procedurę współpracy z innymi świadczeniodawcami i podmiotami;

6) świadczeniodawca w okresie do 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy w ramach II poziomu referencyjnego z Narodowym Funduszem Zdrowia opracowuje i wdraża sformalizowaną procedurę określającą zasady diagnostyki i leczenia;

7) świadczeniodawca przedstawia świadczeniobiorcy w sposób przystępny i zrozumiały informację o zalecanym dalszym postępowaniu; zalecenia są formułowane w sposób pisemny;

8) świadczeniodawca zapewnia superwizję dla osób udzielających świadczeń: psychoterapię indywidualną, sesję psychoterapii rodzinnej oraz sesję psychoterapii grupowej; superwizja jest zapewniana co najmniej 12 razy w roku, przy czym w przypadku realizowania tego obowiązku na poziomie minimalnym częstotliwość superwizji w jednym miesiącu nie może być wyższa niż 2.

1. Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania (F00–F99).

2. Obserwacja medyczna i ocena przypadków podejrzanych o chorobę lub stany podobne (Z03) (dla porady lekarskiej diagnostycznej, w przypadku gdy nie jest możliwe określenie leczonej jednostki chorobowej).

1) porada lekarska diagnostyczna – porada rozpoczynająca lub weryfikująca proces diagnostyczno-terapeutyczny, który może wymagać od 1 do 3 porad diagnostycznych u jednego świadczeniobiorcy i obejmuje:

a) zebranie wywiadu, w tym od rodziców lub opiekunów,

b) ocenę stanu psychicznego i somatycznego,

c) skierowanie na niezbędne badanie psychologiczne,

d) niezbędne badania diagnostyczne, w tym laboratoryjne,

e) ustalenie rozpoznania i planu terapeutycznego (obejmuje również omówienie rozpoznania i ustalenie planu terapeutycznego z rodzicem lub przedstawicielem ustawowym);

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 3.

Czas udzielania porady wynosi od 50 do 70 minut.

2) porada lekarska terapeutyczna – porada kontynuująca leczenie według planu terapeutycznego, obejmująca:

a) ocenę stanu psychicznego i somatycznego,

b) ocenę postępów leczenia (obejmuje również ocenę postępów leczenia z rodzicem lub opiekunem),

c) niezbędne kontrolne badania diagnostyczne, w tym laboratoryjne;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 3.

Czas udzielania porady wynosi od 50 do 70 minut.

3) porada lekarska kontrolna – porada obejmująca:

a) ogólną ocenę przebiegu leczenia, w tym ogólną ocenę przebiegu leczenia z rodzicem lub opiekunem,

b) ocenę stanu somatycznego, w szczególności przy objawach polekowych,

c) wydanie niezbędnych zaleceń odnośnie kontynuacji leczenia,

d) niezbędne kontrolne badania diagnostyczne, w tym laboratoryjne;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 3.

Czas udzielania porady wynosi od 25 do 35 minut.

4) porada psychologiczna diagnostyczna – porada udzielana z wykorzystaniem wystandaryzowanych narzędzi psychologicznych, rozpoczynająca lub weryfikująca proces diagnostyczno-terapeutyczny, który może wymagać od 1 do 3 porad diagnostycznych u jednego świadczeniobiorcy, mająca na celu:

a) wykonanie pogłębionej diagnostyki osobowości, przy uwzględnieniu wywiadu z rodzicem lub opiekunem,

b) ocenę procesów poznawczych, w tym ocenę procesów poznawczych przy udziale rodzica lub opiekuna,

c) ocenę innych dyspozycji psychicznych,

d) wykonanie niezbędnych konsultacji specjalistycznych,

e) ustalenie diagnozy psychologicznej i planu terapeutycznego;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 2.

Czas udzielania porady wynosi od 50 do 70 minut.

W sytuacji przeprowadzania testów diagnostycznych, które muszą trwać ponad 70 minut, czas udzielania porady wynosi od 80 do 100 minut.

5) wizyta, porada domowa lub środowiskowa – wizyta, porada diagnostyczna, terapeutyczna lub kontrolna udzielana w miejscu pobytu świadczeniobiorcy;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 3.

Czas udzielania wizyty, porady wynosi od 80 do 100 minut i zawiera czas dojazdu do miejsca udzielania świadczenia, przy czym w przypadku gdy świadczenie udzielane jest w tym samym miejscu więcej niż jednej osobie, każde kolejne świadczenie wynosi od 50 do 70 minut.

6) sesja psychoterapii indywidualnej – sesja z jednym świadczeniobiorcą, stanowiąca element ustalonego planu leczenia, nastawiona na przepracowanie podstawowych problemów i trudności świadczeniobiorcy, prowadzona według określonej metody, realizowana w formie:

a) interwencji kryzysowej (pomocy psychospołecznej) – do 6 sesji w okresie do 2 tygodni lub

b) psychoterapii krótkoterminowej – do 25 sesji w okresie pół roku, lub

c) psychoterapii długoterminowej – do 75 sesji w okresie roku, lub

d) psychoterapii podtrzymującej (po zakończeniu psychoterapii krótko- lub długoterminowej) – do 15 sesji w okresie pół roku, jako bezpośrednia forma współpracy ze świadczeniobiorcą polegająca na wspieraniu i utrzymywaniu mocnych cech świadczeniobiorcy, bez ingerencji w jego zaburzone procesy;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1.

Czas udzielania sesji wynosi od 50 do 70 minut.

Schizofrenia, zaburzenia schizotypowe i urojeniowe (F20–29);

Epizod maniakalny (F30);

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe (F31);

Epizod depresji ciężki, bez objawów psychotycznych (F32.2);

Epizod depresji ciężki, z objawami psychotycznymi (F32.3);

Zaburzenia depresyjne nawracające (F.33);

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (F.42);

Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne) F44;

Zaburzenia wegetatywne występujące pod postacią somatyczną (F45.3);

Uporczywe bóle psychogenne (F45.4);

Zaburzenia odżywiania (F.50);

Specyficzne zaburzenia osobowości (F60);

Zaburzenia osobowości mieszane i inne (F61);

Trwałe zmiany osobowości niewynikające z uszkodzenia ani z choroby mózgu (F62).

7) sesja psychoterapii rodzinnej – sesja z rodziną, stanowiąca element ustalonego planu leczenia, nastawiona na przepracowanie nasilających się problemów i trudności oznaczających dysfunkcjonalność rodziny powodującą ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych i somatycznych u członka rodziny, prowadzona według określonej metody, w formie od 6 do 12 sesji w okresie pół roku;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1, samodzielnie albo z osobą, o której mowa ust. 2 w pkt 1.

Czas udzielania sesji wynosi od 80 do 100 minut.

8) sesja psychoterapii grupowej – sesja realizowana w grupach świadczeniobiorców, stanowiąca element ustalonego planu leczenia, prowadzona według określonej metody, realizowana z grupą od 4 do 12 osób, w formie:

a) psychoterapii krótkoterminowej – do 50 sesji w okresie pół roku,

b) psychoterapii długoterminowej – do 110 sesji w okresie roku,

c) psychoterapii podtrzymującej (po zakończeniu psychoterapii krótko- lub długoterminowej) – do 15 sesji w okresie pół roku.

Realizują dwie osoby, o których mowa w ust. 2 pkt 1, lub realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1, z osobą, o której mowa w ust. 2 pkt 2.

Czas udzielania sesji wynosi od 80 do 100 minut.

4

CENTRUM ZDROWIA PSYCHICZNEGO DLA DZIECI I MŁODZIEŻYII poziom referencyjny.

Porady ambulatoryjne oraz świadczenia dzienne psychiatryczne dla dzieci i młodzieży. Świadczenia na rzecz dzieci przed rozpoczęciem realizacji obowiązku szkolnego, dzieci i młodzieży objętych obowiązkiem szkolnym i obowiązkiem nauki oraz kształcących się w szkołach ponadpodstawowych – do ich ukończenia, a także ich rodziny lub opiekunów, przedstawicieli ustawowych lub innych osób stanowiących oparcie społeczne.

1. Wymagania formalne:

1) poradnia zdrowia psychicznego dla dzieci;

2) Oddział dzienny psychiatryczny rehabilitacyjny dla dzieci – co najmniej 15 miejsc.

2. Personel:

W skład zespołu terapeutycznego wchodzi co najmniej:

1) w poradni zdrowia psychicznego dla dzieci:

a) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży lub osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub osoba posiadająca certyfikat psychoterapeuty, lub osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty – co najmniej 2 osoby, równoważnik co najmniej 1 etatu łącznie,

b) specjalista w dziedzinie psychologii klinicznej lub psycholog w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychologii klinicznej, lub psycholog z udokumentowanym co najmniej dwuletnim doświadczeniem w pracy klinicznej z dziećmi i młodzieżą lub psycholog kliniczny – równoważnik co najmniej 0,5 etatu,

c) lekarz specjalista w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży lub lekarz specjalista psychiatrii, lub lekarz w trakcie specjalizacji z psychiatrii dzieci i młodzieży, lub lekarz ze specjalizacją pierwszego stopnia z psychiatrii dzieci i młodzieży – równoważnik co najmniej 1 etatu;

2) w Oddziale dziennym psychiatrycznym rehabilitacyjnym dla dzieci:

a) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży lub osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub osoba posiadająca certyfikat psychoterapeuty, lub osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty – równoważnik 2 etatów przeliczeniowych na 15 miejsc*,

b) terapeuta zajęciowy – równoważnik 0,75 etatu przeliczeniowych na 15 miejsc*,

c) psycholog z udokumentowanym co najmniej rocznym doświadczeniem w pracy z dziećmi i młodzieżą – równoważnik 0,3 etatu przeliczeniowego na 15 miejsc*,

d) pielęgniarka – równoważnik 0,25 etatu przeliczeniowego na 15 miejsc*,

e) lekarz specjalista w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży lub lekarz specjalista psychiatrii, lub lekarz w trakcie specjalizacji z psychiatrii dzieci i młodzieży, lub lekarz ze specjalizacją pierwszego stopnia z psychiatrii dzieci i młodzieży – równoważnik 0,5 etatu przeliczeniowego na 15 miejsc*.

3. Organizacja udzielania świadczeń:

1) świadczeniodawca udziela świadczeń w poradni co najmniej pięć dni w tygodniu, co najmniej 4 godziny dziennie, w tym co najmniej dwa razy w tygodniu od godziny 15.00 do godziny 20.00;

2) realizacja świadczeń w oddziale dziennym odbywa się przez 5 dni w tygodniu;

3) realizacja świadczeń w oddziale dziennym odbywa się z realizacją obowiązku szkolnego w miejscu udzielania świadczeń w czasie roku szkolnego;

4) oddziaływania terapeutyczne w oddziale muszą być realizowane co najmniej 3 godziny dziennie; w tygodniu każdy świadczeniobiorca uczestniczy w co najmniej 2 sesjach psychoterapii indywidualnej oraz co najmniej 2 sesjach psychoterapii grupowej;

5) świadczeniodawca realizuje konsylia co najmniej raz w miesiącu;

6) świadczeniodawca jest zobowiązany do realizacji konsylium na rzecz pacjentów korzystających w danym miesiącu ze świadczeń ośrodków I i II poziomu referencyjnego; konsylium to odbywa się co najmniej raz w miesiącu z każdym ośrodkiem I poziomu referencyjnego, realizującym świadczenia na rzecz pacjentów leczonych w danym miesiącu na II poziomie referencyjnym; w konsylium uczestniczy personel udzielający świadczeń opieki zdrowotnej, w tym osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. c;

7) świadczeniodawca realizuje sesje koordynacji co najmniej raz w miesiącu;

8) świadczeniodawca w okresie do 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej opracowuje i wdraża procedurę współpracy z innymi świadczeniodawcami i podmiotami;

9) świadczeniodawca w okresie do 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy w ramach II poziomu referencyjnego z Narodowym Funduszem Zdrowia opracowuje i wdraża sformalizowaną procedurę określającą zasady diagnostyki i leczenia;

10) świadczeniodawca przedstawia świadczeniobiorcy w sposób przystępny i zrozumiały informację o zalecanym dalszym postępowaniu; zalecenia są formułowane w sposób pisemny;

11) świadczeniodawca zapewnia superwizję dla osób udzielających świadczeń psychoterapii indywidualnej: sesję psychoterapii rodzinnej oraz sesję psychoterapii grupowej; superwizja jest zapewniana co najmniej 12 razy w roku, przy czym w przypadku realizowania tego obowiązku na poziomie minimalnym częstotliwość superwizji w jednym miesiącu nie może być wyższa niż 2.

1. Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania (F00–F99).

2. Obserwacja medyczna i ocena przypadków podejrzanych o chorobę lub stany podobne (Z03) (dla porady lekarskiej diagnostycznej, w przypadku gdy nie jest możliwe określenie leczonej jednostki chorobowej).

1) Świadczenia dzienne psychiatryczne rehabilitacyjne dla dzieci i młodzieży obejmujące diagnostykę, leczenie i rehabilitację dzieci i młodzieży z zaburzeniami psychicznymi, zwłaszcza psychotycznymi, ze znacznymi, zagrażającymi lub utrwalonymi zaburzeniami funkcjonowania życiowego; wskazany jest podział oddziału dziennego psychiatrycznego dla dzieci i młodzieży na pododdział dla dzieci do 13 roku życia i pododdział młodzieżowy; w ramach pobytu są podejmowane działania konsultacyjno-edukacyjne dla rodzin osób z zaburzeniami psychicznymi;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 2.

2) porada lekarska diagnostyczna – porada rozpoczynająca lub weryfikująca proces diagnostyczno-terapeutyczny, który może wymagać od 1 do 3 porad diagnostycznych u jednego świadczeniobiorcy i obejmuje:

a) zebranie wywiadu, w tym od rodziców lub opiekunów,

b) ocenę stanu psychicznego i somatycznego,

c) skierowanie na niezbędne badanie psychologiczne,

d) niezbędne badania diagnostyczne, w tym laboratoryjne,

e) ustalenie rozpoznania i planu terapeutycznego (obejmuje również omówienie rozpoznania i ustalenie planu terapeutycznego z rodzicem lub przedstawicielem ustawowym);

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. c.

Czas udzielania porady wynosi od 50 do 70 minut.

3) porada lekarska terapeutyczna – porada kontynuująca leczenie według planu terapeutycznego, obejmująca:

a) ocenę stanu psychicznego i somatycznego,

b) ocenę postępów leczenia (obejmuje również ocenę postępów leczenia z rodzicem lub opiekunem),

c) niezbędne kontrolne badania diagnostyczne, w tym laboratoryjne;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. c.

Czas udzielania porady wynosi od 50 do 70 minut.

4) porada lekarska kontrolna – porada obejmująca:

a) ogólną ocenę przebiegu leczenia, w tym ogólną ocenę przebiegu leczenia z rodzicem lub opiekunem,

b) ocenę stanu somatycznego, w szczególności przy objawach polekowych,

c) wydanie niezbędnych zaleceń odnośnie kontynuacji leczenia,

d) niezbędne kontrolne badania diagnostyczne, w tym laboratoryjne;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. c.

Czas udzielania porady wynosi od 25 do 35 minut.

5) porada psychologiczna diagnostyczna – porada udzielana z wykorzystaniem wystandaryzowanych narzędzi psychologicznych, rozpoczynająca lub weryfikująca proces diagnostyczno-terapeutyczny, który może wymagać od 1 do 3 porad diagnostycznych u jednego świadczeniobiorcy, mająca na celu:

a) wykonanie pogłębionej diagnostyki osobowości, przy uwzględnieniu wywiadu z rodzicem lub opiekunem,

b) ocenę procesów poznawczych, w tym ocenę procesów poznawczych przy udziale rodzica lub opiekuna,

c) ocenę innych dyspozycji psychicznych,

d) wykonanie niezbędnych konsultacji specjalistycznych,

e) ustalenie diagnozy psychologicznej i planu terapeutycznego;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. b.

Czas udzielania porady wynosi od 50 do 70 minut.

W przypadku przeprowadzania testów diagnostycznych, które muszą trwać ponad 70 minut, czas udzielania porady wynosi od 80 do 100 minut.

6) wizyta, porada domowa lub środowiskowa – wizyta, porada diagnostyczna, terapeutyczna lub kontrolna udzielana w miejscu pobytu świadczeniobiorcy.

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. c.

Czas udzielania wizyty, porady wynosi od 80 do 100 minut i zawiera czas dojazdu do miejsca udzielania świadczenia, przy czym w przypadku gdy świadczenie udzielane jest w tym samym miejscu więcej niż jednej osobie, każde kolejne świadczenie wynosi od 50 do 70 minut.

7) sesja psychoterapii indywidualnej – sesja z jednym świadczeniobiorcą, stanowiąca element ustalonego planu leczenia, nastawiona na przepracowanie podstawowych problemów i trudności świadczeniobiorcy, prowadzona według określonej metody, realizowana w formie:

a) interwencji kryzysowej (pomocy psychospołecznej) – do 6 sesji w okresie do 2 tygodni lub

b) psychoterapii krótkoterminowej – do 25 sesji w okresie pół roku, lub

c) psychoterapii długoterminowej – do 75 sesji w okresie roku, lub

d) psychoterapii podtrzymującej (po zakończeniu psychoterapii krótko- lub długoterminowej) – do 15 sesji w okresie pół roku, jako bezpośrednia forma współpracy ze świadczeniobiorcą polegająca na wspieraniu i utrzymywaniu mocnych cech świadczeniobiorcy, bez ingerencji w jego zaburzone procesy;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a.

Czas udzielania sesji wynosi od 50 do 70 minut.

Schizofrenia, zaburzenia schizotypowe i urojeniowe (F20–29);

Epizod maniakalny (F30);

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe (F31);

Epizod depresji ciężki, bez objawów psychotycznych (F32.2);

Epizod depresji ciężki, z objawami psychotycznymi (F32.3);

Zaburzenia depresyjne nawracające (F.33);

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (F.42);

Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne) F44;

Zaburzenia wegetatywne występujące pod postacią somatyczną (F45.3);

Uporczywe bóle psychogenne (F45.4);

Zaburzenia odżywiania (F.50);

Specyficzne zaburzenia osobowości (F60);

Zaburzenia osobowości mieszane i inne (F61);

Trwałe zmiany osobowości niewynikające z uszkodzenia ani z choroby mózgu (F62).

8) sesja psychoterapii rodzinnej – sesja z rodziną, stanowiąca element ustalonego planu leczenia, nastawiona na przepracowanie nasilających się problemów i trudności oznaczających dysfunkcjonalność rodziny powodującą ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych i somatycznych u członka rodziny, prowadzona według określonej metody, w formie od 6 do 12 sesji w okresie pół roku;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, samodzielnie albo z osobą, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a.

Czas udzielania sesji wynosi od 80 do 100 minut.

9) sesja psychoterapii grupowej – sesja realizowana w grupach świadczeniobiorców, stanowiąca element ustalonego planu leczenia, prowadzona według określonej metody, realizowana z grupą od 4 do 12 osób, w formie:

a) psychoterapii krótkoterminowej – do 50 sesji w okresie pół roku,

b) psychoterapii długoterminowej – do 110 sesji w okresie roku,

c) psychoterapii podtrzymującej (po zakończeniu psychoterapii krótko- lub długoterminowej) – do 15 sesji w okresie pół roku.

Realizują dwie osoby, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, lub realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, z osobą, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. b.

Czas udzielania sesji wynosi od 80 do 100 minut.

5

OŚRODEK WYSOKOSPECJALISTYCZNEJ CAŁODOBOWEJ OPIEKI PSYCHIATRYCZNEJIII poziom referencyjny.

Świadczenia w izbie przyjęć oraz świadczenia psychiatryczne dla dzieci i młodzieży przeprowadzane na rzecz dzieci przed rozpoczęciem realizacji obowiązku szkolnego, dzieci i młodzieży objętych obowiązkiem szkolnym i obowiązkiem nauki oraz kształcących się w szkołach ponadpodstawowych – do ich ukończenia, a także ich rodziny, przedstawicieli ustawowych lub innych osób stanowiących oparcie społeczne.

1. Wymagania formalne:

1) Oddział psychiatryczny dla dzieci;

2) w lokalizacji:

a) izba przyjęć z osobnym działem przyjęć dla dzieci lub

b) szpitalny oddział ratunkowy z osobnym działem przyjęć dla dzieci;

3) realizacja świadczeń w zakresie Centrum zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży – II poziom referencyjny.

2. Personel:

W skład zespołu terapeutycznego komórek, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, wchodzi co najmniej:

1) psycholog lub specjalista psychologii klinicznej, lub psycholog w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychologii klinicznej, lub psycholog kliniczny, lub psycholog z udokumentowanym co najmniej dwuletnim doświadczeniem w pracy klinicznej z dziećmi i młodzieżą – równoważnik 1 etatu przeliczeniowego na 40 łóżek*;

2) specjalista w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży lub osoba posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dorobku naukowego lub zawodowego za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego w tej dziedzinie, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, lub osoba w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży, lub osoba posiadająca certyfikat psychoterapeuty, lub osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty – równoważnik 4 etatów przeliczeniowych na 40 łóżek*;

3) terapeuta zajęciowy – równoważnik 1,5 etatu przeliczeniowego na 40 łóżek*;

4) pielęgniarki;

5) lekarz specjalista psychiatrii dzieci i młodzieży – równoważnik 1 etatu przeliczeniowego na 40 łóżek*;

6) lekarz specjalista psychiatrii dzieci i młodzieży lub specjalista psychiatrii, lub lekarz w trakcie specjalizacji z psychiatrii dzieci i młodzieży, lub lekarz ze specjalizacją pierwszego stopnia z psychiatrii dzieci i młodzieży lub psychiatrii – równoważnik 3 etatów przeliczeniowych na 40 łóżek*.

3. Organizacja udzielania świadczeń:

1) świadczeniodawca udziela świadczeń całodobowych przez 7 dni w tygodniu;

2) świadczeniodawca zapewnia dostęp do konsultacji lekarza specjalisty w dziedzinie pediatrii lub chorób wewnętrznych, lekarza specjalisty w dziedzinie neurologii, lekarza specjalisty w dziedzinie kardiologii, gastroenterologa oraz endokrynologa;

3) świadczeniodawca realizuje konsylia z podmiotami I i II poziomu referencyjnego, w których leczony był pacjent;

4) świadczeniodawca realizuje sesje koordynacji co najmniej raz w miesiącu;

5) świadczeniodawca w okresie do 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opracowuje i wdraża procedurę współpracy z innymi świadczeniodawcami i podmiotami;

6) świadczeniodawca w okresie do 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy opracowuje i wdraża sformalizowaną procedurę określającą zasady diagnostyki i leczenia;

7) świadczeniodawca przedstawia świadczeniobiorcy w sposób przystępny i zrozumiały informacje o zalecanym dalszym postępowaniu; zalecenia są formułowane w sposób pisemny;

8) świadczeniodawca zapewnia superwizję dla osób udzielających świadczeń: psychoterapii indywidualnej, sesji psychoterapii rodzinnej oraz sesji psychoterapii grupowej; superwizja jest zapewniana co najmniej 12 razy w roku, przy czym w przypadku realizacji tego obowiązku na minimalnym poziomie liczba superwizji w miesiącu nie może być większa niż 2;

9) świadczeniodawca współpracuje z ośrodkami interwencji kryzysowej oraz wydziałami rodzinnymi i nieletnich sądów rejonowych.

Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania (F00–F99).

Obserwacja medyczna i ocena przypadków podejrzanych o chorobę lub stany podobne (Z03).

1) Świadczenia w izbie przyjęć albo świadczenia w dziale przyjęć udzielane całodobowo w trybie nagłym, w tym świadczenia diagnostyczno-terapeutyczne, niezakończone hospitalizacją w oddziale lub pobytem w ośrodku lub zakładzie; świadczenia obejmują w razie potrzeby zabezpieczenie medyczne świadczeniobiorców oraz zapewnienie transportu – w razie konieczności kontynuacji leczenia specjalistycznego;

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 4–6.

2) świadczenia psychiatryczne dla dzieci i młodzieży obejmujące diagnostykę, leczenie i wczesną rehabilitację osób z zaburzeniami psychicznymi; wskazany jest podział oddziału szpitalnego psychiatrycznego dla dzieci i młodzieży na pododdział dla dzieci do 13 roku życia i pododdział młodzieżowy.

Realizuje osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1–6.

Objaśnienie:

* Maksymalnie do liczby łóżek lub miejsc wpisanych do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 105 ust. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2021 r. poz. 711, z późn. zm.).

Treść przypisu ZAMKNIJ close
Treść przypisu ZAMKNIJ close
close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00