§ 1. 1. Leczenie, rehabilitację i reintegrację osób uzależnionych umieszczonych w zakładach poprawczych prowadzi się w oddzielnych zakładach poprawczych resocjalizacyjno-terapeutycznych, zwanych dalej „zakładami resocjalizacyjno-terapeutycznymi”.

2. Leczenie, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje detoksykacji, leczenia substytucyjnego oraz postępowania wymagającego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej.

3. Leczenie, rehabilitację i reintegrację osób uzależnionych w zakładach resocjalizacyjno-terapeutycznych prowadzi się metodami i środkami ogólnie stosowanymi w tego rodzaju postępowaniu, a w szczególności poprzez:

1) poradnictwo i konsultacje;

2) zajęcia edukacyjne;

3) terapię grupową i indywidualną;

4) współpracę z rodzinami.

§ 2. Leczenie, rehabilitacja i reintegracja osób uzależnionych w zakładach resocjalizacyjno-terapeutycznych mogą być wspomagane przez psychologa, pedagoga i pielęgniarkę.

§ 3. 1. Używanie środków odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych przez osoby umieszczone w zakładach poprawczych i w schroniskach dla nieletnich ustala się na podstawie:

1) rozmów i obserwacji zachowania od chwili przyjęcia;

2) wyników badań lekarskich;

3) wyników badań psychologicznych;

4) danych zawartych w dokumentacji dotyczącej nieletnich;

5) wyników testów diagnostycznych.

2. W przypadku stwierdzenia faktu używania środków odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych osoby, o których mowa w ust. 1, poddaje się szczegółowym badaniom lekarskim i psychologicznym w celu stwierdzenia uzależnienia od tych środków i jego stopnia oraz potrzeby leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej lub skierowania albo przeniesienia do zakładu resocjalizacyjno-terapeutycznego.

3. Do zakładów resocjalizacyjno-terapeutycznych są kierowane osoby uzależnione w oparciu o diagnozę stwierdzającą uzależnienie, sporządzoną przez lekarza i psychologa.

4. Przeniesienie osoby uzależnionej z zakładu poprawczego innego rodzaju do zakładu resocjalizacyjno-terapeutycznego następuje w oparciu o diagnozę, o której mowa w ust. 3.

§ 4. 1. Jeżeli osoba uzależniona wymaga natychmiastowego leczenia odtruwającego, powinna zostać skierowana niezwłocznie do zakładu opieki zdrowotnej przez lekarza, dyrektora zakładu poprawczego lub dyrektora schroniska dla nieletnich.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dyrektor zakładu poprawczego lub dyrektor schroniska dla nieletnich zawiadamia sąd rodzinny, w którego dyspozycji pozostaje osoba uzależniona.

§ 5. W zakresie leczenia, rehabilitacji i reintegracji osób uzależnionych zakłady resocjalizacyjno-terapeutyczne współdziałają z podmiotami wymienionymi w art. 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

§ 6. W zakładach poprawczych i w schroniskach dla nieletnich prowadzi się profilaktykę uzależnień od środków odurzających, substancji psychotropowych i środków zastępczych oraz działania zmierzające do zmotywowania osób uzależnionych do podjęcia leczenia, a wobec osób uzależnionych, które pomyślnie zakończyły proces leczenia, organizuje się formy pomocy w utrzymywaniu abstynencji.

§ 7. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 października 1999 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu postępowania leczniczego, rehabilitacyjnego i readaptacyjnego w stosunku do osób uzależnionych umieszczonych w zakładach poprawczych (Dz. U. Nr 88, poz. 991).

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.