§ 1. 1. Dopuszczalne stężenia substancji zanieczyszczających powietrze ustala się odrębnie dla obszarów specjalnie chronionych i dla pozostałych obszarów.

2. Obszary specjalnie chronione obejmują tereny uzdrowisk, ochrony uzdrowiskowej. parków narodowych, rezerwatów przyrody i parków krajobrazowych.

§ 2. 1. Wielkość dopuszczalnych stężeń substancji zanieczyszczających powietrze dla obszarów specjalnie chronionych i pozostałych obszarów określa załącznik nr 1.

2. Wielkości dopuszczalnych stężeń substancji zanieczyszczających powietrze określone w załączniku nr 1 nie dotyczą terenów zajmowanych przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność gospodarczą powodującą zanieczyszczenie powietrza.

3. Na terenach, o których mowa w ust. 2, obowiązują przepisy w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.

§ 3. 1. Decyzję określającą rodzaje i ilości substancji zanieczyszczających powietrze, dopuszczalnych do wprowadzania do powietrza, zwaną dalej "decyzją o dopuszczalnej emisji", wydaje na czas oznaczony terenowy organ administracji państwowej stopnia wojewódzkiego. Jednostka organizacyjna jest obowiązana przedstawić dokumentację zawierającą w szczególności:

1) opis stosowanej technologii,

2) charakterystykę poszczególnych emitorów,

3) określenie czasu pracy jednostki organizacyjnej w ciągu roku oddzielnie dla każdego emitora,

4) określenie rodzajów i ilości zanieczyszczeń pyłowych i gazowych w tonach w ciągu roku, w kilogramach w ciągu godziny (wartości średnie), w gramach na sekundę (wartości maksymalne) oraz w kg na jednostkę produkcji dla poszczególnych źródeł emisji i emitorów,

5) określenie rodzaju urządzeń oczyszczających i ich skuteczności działania,

6) określenie warunków wprowadzania zanieczyszczeń do powietrza,

7) stan zanieczyszczenia powietrza istniejący oraz przewidywany w związku z działalnością jednostki organizacyjnej,

8) określenie czasu występowania i zasięgu maksymalnych stężeń emitowanych substancji oraz ich wielkości,

9) warunki rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w powietrzu,

10) plany dotyczące działań zmierzających do zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza powodowanego działalnością jednostki organizacyjnej.

2. Decyzja o dopuszczalnej emisji określa rodzaje i ilości substancji zanieczyszczających dopuszczonych do wprowadzania do powietrza łącznie i osobno dla każdego źródła emisji i emitora oraz warunki ich wprowadzania.

3. W decyzji o dopuszczalnej emisji mogą być nałożone obowiązki wynikające z potrzeby ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem.

4. Obowiązki, o których mowa w ust. 3, mogą być nałożone w drodze odrębnej decyzji także po ustaleniu dopuszczalnej emisji.

§ 4.1. Dopuszczalne do wprowadzania do powietrza ilości dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i pyłu powstające w procesie energetycznego spalania paliw określa załącznik nr 2.

2. Terenowy organ administracji państwowej stopnia wojewódzkiego dla zachowania wymagań określonych w § 5 ustala dla źródeł emisji substancji zanieczyszczających wartości emisji dopuszczalnych niższe niż podane w załączniku nr 2.

§ 5.Dopuszczalna wielkość emisji zanieczyszczeń wprowadzanych do powietrza, określona w decyzji o dopuszczalnej emisji, nie może powodować przekroczeń stężeń substancji na obszarach specjalnie chronionych i pozostałych obszarach, o których mowa w § 1.

§ 6.1. Jednostki organizacyjne wprowadzające przez jeden emitor do powietrza w ciągu jednej godziny powyżej 1200 kg dwutlenku siarki lub 800 kg pyłów są obowiązane prowadzić w sposób ciągły pomiary ilości tych substancji odprowadzanych do powietrza.

2. Jednostki organizacyjne mające możliwość wprowadzania do powietrza w ciągu godziny powyżej 100 kg dwutlenku siarki albo powyżej 100 kg pyłów są obowiązane przeprowadzić dwukrotnie w ciągu roku w terminach uzgodnionych z terenowym organem administracji państwowej stopnia wojewódzkiego pomiary ilości tych substancji, odprowadzanych do powietrza.

3. Jednostki, o których mowa w ust. 1 i 2, są obowiązane przynajmniej raz na dwa lata dokonać oceny skuteczności posiadanych urządzeń ochronnych.

4. Terenowy organ administracji państwowej stopnia wojewódzkiego w odniesieniu do pomiarów prowadzonych przez jednostki organizacyjne:

1) określa rodzaje substancji podlegających pomiarom oraz szczegółowe warunki ich prowadzenia,

2) kontroluje prawidłowość wykonywania pomiarów oraz w miarę potrzeby wykonuje pomiary kontrolne we własnym zakresie.

§ 7.Przepisy dotyczące jednostek organizacyjnych stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.

§ 8.Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o terenowym organie administracji państwowej stopnia wojewódzkiego, rozumie się przez to terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw ochrony środowiska stopnia wojewódzkiego.

§ 9.Sprawy wszczęte i nie zakończone decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie rozporządzenia rozpatruje się według przepisów niniejszego rozporządzenia.

§ 10.Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie ochrony powietrza atmosferycznego przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 24, poz. 89).

§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.