PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 9 5,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 z dnia 29 maja 1989 r. ustanawiające ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych (³) oraz rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1014/90 z dnia 24 kwietnia 1990 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dla definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych (⁴) okazały się skuteczne w zakresie regulacji sektora napojów spirytusowych. Jednakże w świetle zdobytych ostatnio doświadczeń zachodzi konieczność wyjaśnienia zasad mających zastosowanie do definicji, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych niektórych napojów spirytusowych z uwzględnieniem tradycyjnych metod produkcji. Rozporządzenie (EWG) nr 1576/89 należy zatem uchylić i zastąpić je nowym rozporządzeniem.

(2) Sektor napojów spirytusowych ma istotne znaczenie dla konsumentów, producentów oraz sektora rolniczego Wspólnoty. Środki mające zastosowanie do sektora napojów spirytusowych powinny przyczyniać się do osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony konsumentów, zapobiegania oszukańczym praktykom oraz osiągnięcia przejrzystości rynku i uczciwej konkurencji. Poprzez takie działania środki te powinny chronić renomę, jaką wspólnotowe napoje spirytusowe zyskały na rynku wspólnotowym i światowym, nadal uwzględniając tradycyjne praktyki stosowane przy wytwarzaniu napojów spirytusowych oraz zwiększone zapotrzebowanie na ochronę i informowanie konsumenta. Wskazane jest również uwzględnienie innowacji technologicznych w odniesieniu do tych kategorii, w których innowacje takie służą poprawie jakości, nie naruszając tradycyjnego charakteru danego napoju spirytusowego.

(3) Wytwarzanie napojów spirytusowych tworzy znaczący rynek zbytu dla wspólnotowych produktów rolnych. W uregulowaniach prawnych powinno się podkreślić silne związki z sektorem rolniczym.

(4) W celu zapewnienia bardziej systematycznego podejścia do prawodawstwa regulującego kwestie napojów spirytusowych niniejsze rozporządzenie powinno wskazywać jasno określone kryteria dotyczące wytwarzania, opisu, prezentowania i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych.

(5) W celu ochrony interesu konsumentów niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich napojów spirytusowych wprowadzanych do obrotu we Wspólnocie, zarówno tych wytwarzanych we Wspólnocie, jak i w państwach trzecich. Ze względu na wywóz napojów spirytusowych wysokiej jakości oraz w celu zachowania i zwiększenia renomy wspólnotowych napojów spirytusowych na rynku światowym niniejsze rozporządzenie powinno mieć również zastosowanie do takich napojów wytwarzanych we Wspólnocie do celów wywozu. Niniejsze rozporządzenie powinno mieć również zastosowanie do użycia alkoholu etylowego lub destylatów pochodzenia rolniczego przy wytwarzaniu napojów alkoholowych oraz do stosowania nazw napojów spirytusowych przy prezentacji i etykietowaniu środków spożywczych. W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego prawo państwa trzeciego dokonującego przywozu, niniejsze rozporządzenie powinno umożliwiać przyznanie odstępstwa od przepisów załącznika I i II do niniejszego rozporządzenia zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą.

(6) Zasadniczo niniejsze rozporządzenie powinno nadal koncentrować się na definicjach napojów spirytusowych, które powinny być zaklasyfikowane do poszczególnych kategorii. Definicje te powinny nadal uwzględniać tradycyjne praktyki w zakresie jakości, lecz powinny zostać uzupełnione lub uaktualnione, w przypadku gdy poprzednie definicje zawierały luki lub były niewystarczające lub gdy można je udoskonalić w związku z rozwojem technologicznym.

(7) W celu uwzględnienia oczekiwań konsumentów dotyczących surowców stosowanych do wytwarzania wódki zwłaszcza w państwach członkowskich, w których tradycyjnie produkuje się wódkę, należy zamieścić przepis dotyczący umieszczania odpowiedniej informacji o użytych surowcach, w przypadku gdy wódka jest wytwarzana z surowców pochodzenia rolniczego innych niż zboża lub ziemniaki.

(8) Ponadto, aby spełnić oczekiwania konsumentów i zachować zgodność z tradycyjnymi praktykami, alkohol etylowy stosowany do wytwarzania napojów spirytusowych i innych napojów alkoholowych powinien być wyłącznie pochodzenia rolniczego. Powinno to również zapewnić rynek zbytu dla podstawowych produktów rolnych.

(9) W związku ze znaczeniem i złożonością sektora napojów spirytusowych wskazane jest ustanowienie szczególnych środków w odniesieniu do opisu i prezentacji napojów spirytusowych wykraczających poza horyzontalne zasady ustanowione w dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (⁵). Te szczególne środki powinny również zapobiegać niewłaściwemu wykorzystywaniu określenia „napój spirytusowy” i nazw napojów spirytusowych w odniesieniu do wyrobów, które nie odpowiadają definicjom zawartym w niniejszym rozporządzeniu.

(10) Zapewnienie, aby zasadniczo okres dojrzewania lub wiek odnosił się wyłącznie do najmłodszego składnika alkoholowego, ma duże znaczenie, niemniej jednak niniejsze rozporządzenie powinno dopuszczać możliwość zastosowania odstępstwa od tej zasady w celu uwzględnienia tradycyjnych procesów leżakowania regulowanych przez państwa członkowskie.

(11) Zgodnie z Traktatem, stosując politykę w zakresie jakości oraz aby zapewnić wysoki poziom jakości napojów spirytusowych i zróżnicowania w danym sektorze, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przyjęcia surowszych przepisów niż ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, w odniesieniu do wytwarzania, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych wytwarzanych na ich własnym terytorium.

(12) Do napojów spirytusowych zastosowanie ma dyrektywa Rady 88/388/EWG z dnia 22 czerwca 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków aromatyzujących przeznaczonych do użytku w środkach spożywczych i materiałów źródłowych służących do ich produkcji (⁶). Dlatego w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić jedynie przepisy, które nie zostały przewidziane w tej dyrektywie.

(13) Istotne jest, aby należycie uwzględnić postanowienia Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (dalej zwanego „porozumieniem TRIPS”), w szczególności jego art. 22 i 23, oraz Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu, który stanowi integralną część Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu zatwierdzonego na mocy decyzji Rady 94/800/WE (⁷).

(14) Zważywszy, że rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia dla produktów rolnych i środków spożywczych (⁸) nie ma zastosowania do napojów spirytusowych, niniejsze rozporządzenie powinno ustanawiać przepisy dotyczące ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych. W przypadku gdy daną jakość, renomę czy inne cechy napoju spirytusowego przypisuje się zasadniczo jego pochodzeniu geograficznemu, należy zarejestrować oznaczenia geograficzne wskazujące na pochodzenie napojów spirytusowych z określonego terytorium danego kraju lub regionu czy miejsca na danym terytorium.

(15) Niniejsze rozporządzenie powinno ustanowić niedyskryminacyjną procedurę rejestracji, zgodności, zmiany i ewentualnego unieważnienia oznaczeń geograficznych państw trzecich i UE zgodnie z porozumieniem TRIPS przy jednoczesnym uznaniu szczególnego statusu ustalonych oznaczeń geograficznych.

(16) Środki konieczne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/ 468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁹).

(17) W szczególności Komisja powinna być uprawniona do: udzielania zezwolenia na odstępstwa od niektórych części niniejszego rozporządzenia w przypadkach gdy wymagają tego przepisy państwa będącego importerem; określania maksymalnego poziomu słodzenia do dopełnienia smaku; udzielenia zezwolenia na odstępstwo od zasad dotyczących okresu dojrzewania lub wieku; przyjmowania decyzji w sprawie wniosków o rejestrację, unieważnienie i usunięcie oznaczeń geograficznych, jak również zmiany dokumentacji technicznej; zmiany wykazu definicji i wymagań technicznych, definicji napojów spirytusowych zaklasyfikowanych do poszczególnych kategorii i wykazu zarejestrowanych oznaczeń geograficznych; oraz do odstępstwa od procedury rejestracji oznaczeń geograficznych i zmiany dokumentacji technicznej. Ponieważ środki mają ogólny zasięg i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez usunięcie niektórych jego elementów lub poprzez uzupełnienie niniejszego rozporządzenia nowymi innymi niż istotne elementami, środki te przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą określoną w art. 5 a decyzji 1999/468/WE.

(18) Przy przechodzeniu od przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 do ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu mogą pojawić się trudności, których w niniejszym rozporządzeniu nie przewidziano. Środki konieczne do tego przejścia oraz środki wymagane przy rozwiązywaniu praktycznych problemów sektora napojów spirytusowych powinny być przyjęte zgodnie z decyzją 19 99/46 8/EWG.

(19) W celu ułatwienia przejścia od przepisów przewidzianych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 wytwarzanie napojów spirytusowych zgodnie z tym rozporządzeniem powinno być dozwolone w ciągu pierwszego roku stosowania niniejszego rozporządzenia. Należy także przewidzieć wprowadzanie do obrotu istniejących zapasów do czasu ich wyczerpania,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES ZASTOSOWANIA, DEFINICJA I KLASYFIKACJA NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH

Artykuł 1

Przedmiot i zakres zastosowania

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące definicji, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wszystkich napojów spirytusowych, wprowadzanych do obrotu we Wspólnocie niezależnie od tego, czy zostały wytworzone we Wspólnocie czy w państwach trzecich oraz do napojów wytworzonych we Wspólnocie w celach wywozu. Niniejsze rozporządzenie stosuje się również do użycia alkoholu etylowego lub destylatów pochodzenia rolniczego przy wytwarzaniu napojów alkoholowych oraz do stosowania nazw napojów spirytusowych przy prezentacji i etykietowaniu środków spożywczych.

3. W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego prawo państwa trzeciego dokonującego przywozu, może być przyznane odstępstwo od przepisów załącznika I i II zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 2

Definicja napoju spirytusowego

1. Do celów niniejszego rozporządzenia „napój spirytusowy” oznacza napój alkoholowy:

a) przeznaczony do spożycia przez ludzi;

b) posiadający szczególne właściwości organoleptyczne;

c) o zawartości alkoholu wynoszącej minimum 15 % obj.;

d) wytwarzany:

(i) bezpośrednio:

- w drodze destylacji - z dodatkiem lub bez środków aromatyzujących - naturalnie sfermentowanych wyrobów, lub

- w drodze maceracji - lub podobnego przetwarzania - surowców roślinnych w alkoholu etylowym pochodzenia rolniczego lub destylatów pochodzenia rolniczego lub napojów spirytusowych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, lub

- w drodze dodania środków aromatyzujących, cukrów lub innych substancji słodzących, wymienionych w pkt 3 załącznika I, lub innych produktów rolnych lub środków spożywczych do alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego lub destylatów pochodzenia rolniczego lub napojów spirytusowych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia;

(ii) lub poprzez zmieszanie napoju spirytusowego z jednym lub więcej niż jednym spośród niżej wymienionych:

- inne napoje spirytusowe, lub

- alkohol etylowy pochodzenia rolniczego lub destylat pochodzenia rolniczego, lub

- inne napoje alkoholowe, lub

- napoje.

2. Niemniej jednak za napoje spirytusowe nie uważa się napojów oznaczonych kodami CN 2203, 2204, 2205, 2206 i 2207.

3. Minimalna zawartość alkoholu określona w ust. 1 lit. c) pozostaje bez uszczerbku dla definicji produktu w kategorii 41 w załączniku II.

4. Na użytek niniejszego rozporządzenia definicje techniczne i wymogi określono w załączniku I.

Artykuł 3

Pochodzenie alkoholu etylowego

1. Do wytwarzania napojów spirytusowych oraz ich wszystkich składników stosuje się wyłącznie alkohol etylowy pochodzenia rolniczego w rozumieniu załącznika I do Traktatu.

2. Alkohol etylowy stosowany do wytwarzania napojów spirytusowych odpowiada definicji zamieszczonej w pkt 1 załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

3. Do rozcieńczania lub rozpuszczania środków barwiących, aromatyzujących lub innych dodatków, których stosowanie jest dopuszczalne do przyrządzania napojów spirytusowych, stosuje się alkohol etylowy pochodzenia rolniczego.

4. Napoje alkoholowe nie zawierają alkoholu pochodzenia syntetycznego ani żadnego innego alkoholu pochodzenia nierolniczego w rozumieniu załącznika I do Traktatu.

Artykuł 4

Kategorie napojów spirytusowych

Napoje spirytusowe są sklasyfikowane w kategorie zgodnie z definicjami zawartymi w załączniku II.

Artykuł 5

Ogólne przepisy dotyczące kategorii napojów spirytusowych

1. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych dla każdej z kategorii od 1 do 14 wymienionych w załączniku II napoje spirytusowe tam zdefiniowane:

a) są wytwarzane wyłącznie w drodze fermentacji alkoholowej i destylacji surowców wymienionych w stosownej definicji danego napoju spirytusowego;

b) nie posiadają dodatku alkoholu zgodnie z definicją w załączniku I pkt 5, rozcieńczonego lub nie;

c) nie zawierają dodatku środków aromatyzujących;

d) zawierają wyłącznie dodatek karmelu służący dostosowaniu barwy;

e) można słodzić wyłącznie w celu dopełnienia ostatecznego smaku wyrobu, zgodnie z załącznikiem I pkt 3. Maksymalny poziom produktów stosowanych do dopełnienia smaku wymienionych w załączniku I pkt 3 lit. a)-f) ustala się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3. Uwzględnia się odpowiednie przepisy państw członkowskich.

2. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych dla każdej z kategorii od 15 do 46 wymienionych w załączniku II napoje spirytusowe tam zdefiniowane mogą:

a) być otrzymywane ze wszystkich surowców rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu;

b) posiadać dodatek alkoholu zgodnie z definicją w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

c) zawierać substancje aromatyczne w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych (¹⁰) i preparaty aromatyczne w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. d) tego rozporządzenia;

d) zawierać środek barwiący zdefiniowany w pkt 10 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

e) być słodzone w celu nadania danemu wyrobowi jego cech charakterystycznych oraz zgodnie z pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, oraz z uwzględnieniem przepisów poszczególnych państw członkowskich.

3. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych w załączniku II inne napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów kategorii od 1 do 46, mogą:

a) być otrzymywane ze wszystkich surowców rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu lub środków spożywczych odpowiednich do spożycia przez ludzi;

b) posiadać dodatek alkoholu zgodnie z definicją w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

c) zawierać co najmniej jeden środek aromatyzujący w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1334/2008;

d) zawierać środek barwiący zdefiniowany w pkt 10 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

e) być słodzone w celu nadania danemu wyrobowi jego cech charakterystycznych oraz zgodnie z wymogami zawartymi w pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

Ustawodawstwo państw członkowskich

1. Stosując politykę w zakresie jakości w stosunku do napojów spirytusowych wytwarzanych na ich własnym terytorium, a w szczególności w stosunku do oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III lub do ustanawiania nowych oznaczeń geograficznych, państwa członkowskie mogą w odniesieniu do wytwarzania, opisu, prezentacji i etykietowania ustanawiać przepisy surowsze niż te ustanowione w załączniku II, pod warunkiem że są one zgodne z prawem wspólnotowym.

2. Państwa członkowskie nie mogą zakazać lub ograniczyć przywozu, sprzedaży lub spożywania napojów spirytusowych spełniających wymogi niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II

OPIS, PREZENTACJA I ETYKIETOWANIE NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH

Artykuł 7

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia terminy „opis”, „prezentacja” i „etykietowanie” są zdefiniowane w załączniku I pkt 14, 15 i 16.

Artykuł 8

Nazwa handlowa

Nazwa, pod którą sprzedawany jest środek spożywczy („nazwa handlowa”), zgodnie z art. 5 dyrektywy 2000/13/WE podlega przepisom ustanowionym w niniejszym rozdziale.

Artykuł 9

Przepisy szczegółowe dotyczące nazw handlowych

1. Napoje spirytusowe odpowiadające specyfikacjom produktów zdefiniowanych w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II są w opisie, prezentacji i etykietowaniu opatrzone określoną tam nazwą handlową.

2. Napoje spirytusowe, które odpowiadają definicji zawartej w art. 2, ale które nie spełniają kryteriów włączenia do kategorii od 1 do 46 w załączniku II, są opatrzone w opisie, prezentacji i etykietowaniu nazwą handlową „napój spirytusowy”. Bez uszczerbku dla ust. 5 niniejszego artykułu nazwy tej nie zastępuje się ani nie zmienia.

3. W przypadku gdy napój spirytusowy odpowiada definicji więcej niż jednej kategorii napoju spirytusowego w załączniku II, można go sprzedawać pod jedną lub kilkoma nazwami określonymi dla tych kategorii w załączniku II.

4. Bez uszczerbku dla ust. 9 niniejszego artykułu oraz art. 10 ust. 1 nazw, o których mowa w ust. 1, niniejszego artykułu nie można używać do opisu lub jakiejkolwiek prezentacji napoju innego niż napój spirytusowy, dla którego te nazwy zostały wyszczególnione w załączniku II i zarejestrowane w załączniku III.

5. Nazwy handlowe można uzupełniać lub zastępować oznaczeniem geograficznym zarejestrowanym w załączniku III oraz zgodnie z przepisami rozdziału III, lub uzupełniać -zgodnie z przepisami prawa krajowego - innym oznaczeniem geograficznym, pod warunkiem że nie wprowadzi to konsumenta w błąd.

6. Oznaczenia geograficzne zarejestrowane w załączniku III mogą zostać uzupełnione wyłącznie:

a) terminami używanymi już w dniu 20 lutego 2008 r. w odniesieniu do ustalonych oznaczeń geograficznych w rozumieniu art. 20; albo

b) zgodnie z odpowiednią dokumentacją techniczną, o której mowa w art. 17 ust. 1.

7. Napoju alkoholowego, który nie spełnia jednej z definicji wymienionych w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II, nie można opisywać, prezentować lub etykietować poprzez dodawanie wyrazów lub wyrażeń takich jak „podobny”, „typu”, „w stylu”, „wyprodukowany”, „o smaku” ani żadnych podobnych terminów do nazw handlowych zamieszczonych w niniejszym rozporządzeniu lub oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III.

8. Nazw handlowych napojów spirytusowych nie wolno zastępować żadnymi znakami towarowymi, nazwami marek czy nazwami wymyślonymi.

9. Nazwy, o których mowa w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II, mogą zostać włączone do wykazu składników środków spożywczych, o ile wykaz jest zgodny z dyrektywą 2000/13/WE.

Artykuł 10

Przepisy szczególne dotyczące stosowania nazw handlowych i oznaczeń geograficznych

1. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 2000/13/WE do prezentacji środków spożywczych zakazuje się stosowania w wyrażeniach złożonych określeń wymienionych w kategoriach od 1 do 46 załącznika II lub oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III, lub odniesień do nich, chyba że alkohol został wytworzony wyłącznie z określonego napoju spirytusowego lub określonych napojów spirytusowych.

2. Używanie wyrażenia złożonego, o którym mowa w ust. 1, jest również zabronione, w przypadku gdy napój spirytusowy został tak rozcieńczony, że zawartość alkoholu została zmniejszona i jest niższa niż minimalna zawartość alkoholu określona w definicji tego napoju spirytusowego.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 przepisy niniejszego rozporządzenia nie mają wpływu na ewentualne stosowanie określeń „amer” lub „bitter” w odniesieniu do wyrobów nieobjętych niniejszym rozporządzeniem.

4. W drodze odstępstwa od ust. 1 oraz w celu uwzględnienia uznanych metod wytwarzania wyrażenia złożone wymienione w kategorii 32 lit. d) załącznika II można stosować do prezentacji likierów wytwarzanych we Wspólnocie, na warunkach tam określonych.

Artykuł 11

Opis, prezentacja i etykietowanie mieszanin

1. W przypadku dodania alkoholu, zgodnie z definicją w załączniku I pkt 5, rozcieńczonego lub nie, do napoju spirytusowego wymienionego w kategoriach od 1 do 14 w załączniku II, ten napój spirytusowy nosi nazwę handlową „napój spirytusowy”. W żadnej formie nie może nosić nazwy zarezerwowanej w kategoriach od 1 do 14.

2. W przypadku gdy napój spirytusowy wymieniony w kategoriach od 1 do 46 załącznika II jest zmieszany z:

a) jednym lub kilkoma napojami spirytusowymi; lub

b) jednym lub kilkoma destylatami pochodzenia rolniczego;

napój ten jest opatrzony nazwą handlową „napój spirytusowy”. Nazwa ta jest wskazana w wyraźny sposób w widocznym miejscu na etykiecie i nie jest zastępowana ani zmieniana.

3. Ustępu 2 nie stosuje się do opisu, prezentacji lub etykietowania mieszanin, o których mowa w tym ustępie, jeżeli odpowiadają one jednej z definicji ustanowionych w ramach kategorii od 1 do 46 załącznika II.

4. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 2000/13/WE w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napojów spirytusowych powstałych z mieszanin, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, może występować jeden lub kilka terminów wymienionych w załączniku II, jedynie w przypadku gdy termin ten nie stanowi części nazwy handlowej i jest umieszczony dokładnie w tym samym polu widzenia, co wykaz wszystkich składników alkoholowych danej mieszaniny, przy czym terminy takie są poprzedzone wyrazami „mieszanina napojów spirytusowych”.

Wyrazy „mieszanina napojów spirytusowych” są umieszczone na etykiecie przy zastosowaniu jednolitych znaków o tym samym kroju i kolorze czcionki co określenie nazwy handlowej. Wielkość czcionki nie jest większa niż połowa rozmiaru czcionki występującej w nazwie handlowej.

5. Do celów etykietowania i prezentacji mieszanin, o których mowa w ust. 2 oraz do których odnosi się zawarty w ust. 4 wymóg wymienienia składników alkoholowych, udział każdego składnika alkoholowego jest wyrażony w procentach w porządku malejącym. Udział ten jest równy stosunkowi objętości czystego alkoholu, jaki ma dany składnik, do całkowitej objętości czystego alkoholu w danej mieszaninie.

Artykuł 12

Przepisy szczegółowe dotyczące opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych

1. W przypadku gdy w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego wskazany jest surowiec zastosowany do wytworzenia alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego, każdy alkohol pochodzenia rolniczego musi zostać wymieniony w porządku malejącym według użytej ilości.

2. W opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego można dodatkowo umieścić termin „kupażować”, „kupażowanie” lub „kupażowany”, lecz tylko w przypadku gdy dany napój spirytusowy został poddany procesowi kupażowania zdefiniowanemu w załączniku I pkt 7.

3. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek odstępstwa przyjętego zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3 okres dojrzewania lub wiek może być określony w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego tylko w przypadku gdy odnosi się do najmłodszego alkoholowego składnika i pod warunkiem że napój spirytusowy był leżakowany pod nadzorem skarbowym lub nadzorem zapewniającym podobne gwarancje.

Artykuł 13

Zakaz stosowania kapturków lub folii wykonanych na bazie ołowiu

Napoje spirytusowe nie są przechowywane w celu sprzedaży lub wprowadzane do obrotu w pojemnikach wyposażonych w zamknięcia osłaniane kapturkiem lub folią wykonanymi na bazie ołowiu.

Artykuł 14

Języki stosowane w opisie, prezentacji i etykietowaniu napojów spirytusowych

1. Dane szczegółowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu podaje się w jednym lub kilku językach urzędowych Unii Europejskiej w sposób umożliwiający konsumentowi łatwe zrozumienie każdej pozycji, chyba że konsument jest informowany za pomocą innych środków.

2. Na etykiecie ani w prezentacji napoju spirytusowego nie umieszcza się przetłumaczonej wersji wyrazów pisanych kursywą w załączniku II ani oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III.

3. W przypadku napojów spirytusowych pochodzących z państw trzecich zezwala się na stosowanie urzędowego języka państwa trzeciego, w którym dany napój spirytusowy został wytworzony, jeżeli dane szczegółowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu podaje się również w języku urzędowym Unii Europejskiej, w taki sposób, że poszczególne dane są łatwo zrozumiałe dla konsumenta.

4. Bez uszczerbku dla ust. 2 w przypadku napojów spirytusowych wytwarzanych we Wspólnocie i przeznaczonych do wywozu szczegółowe dane przewidziane w niniejszym rozporządzeniu można podać również w języku innym niż język urzędowy Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ III

(uchylony) [1]

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 24

Kontrola i ochrona napojów spirytusowych

1. Państwa członkowskie odpowiadają za kontrolę napojów spirytusowych. Przyjmują środki konieczne do zapewnienia zgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia, a w szczególności wyznaczają właściwy organ lub organy odpowiedzialne za przeprowadzanie kontroli w odniesieniu do zobowiązań ustanowionych przez niniejsze rozporządzenie zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 882/2004.

2. Państwa członkowskie i Komisja przekazują sobie wzajemnie informacje niezbędne do stosowania niniejszego rozporządzenia.

3. Komisja, konsultując się z państwami członkowskimi, zapewnia jednolite stosowanie niniejszego rozporządzenia i, w razie konieczności, przyjmuje środki zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 24a

Odstępstwo od wymogu dotyczącego nominalnych ilości zawartego w dyrektywie 2007/45/WE

Na zasadzie odstępstwa od art. 3 dyrektywy 2007/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹⁴) oraz od szóstego wiersza pkt 1 załącznika do tej dyrektywy poddany pojedynczej destylacji shochu (¹⁵) produkowany przy użyciu aparatu destylacyjnego kotłowego i butelkowany w Japonii może być wprowadzany do obrotu w Unii w ilościach nominalnych wynoszących 720 ml i 1 800 ml.

Artykuł 25

Komitet

1. Prace Komisji wspomaga Komitet ds. Napojów Spirytusowych.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

3. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Artykuł 26

Zmiana załączników

Zmiany w załącznikach wprowadza się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 27

Przepisy wykonawcze

Środki konieczne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 28

Środki przejściowe i inne środki szczególne

1. Zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3, środki służące zmianie niniejszego rozporządzenia przyjmuje się w stosownych przypadkach:

a) w celu uproszczenia do dnia 20 lutego 2011 r. przejścia od przepisów przewidzianych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 do przepisów ustanowionych niniejszym rozporządzeniem;

b) w celu przyznania odstępstw od przepisów art. 17 i 22 w odpowiednio uzasadnionych przypadkach;

c) w celu ustanowienia wspólnotowego symbolu oznaczeń geograficznych dla sektora napojów spirytusowych.

2. Zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2, w stosownych przypadkach przyjmuje się środki w celu rozwiązania szczególnych problemów praktycznych, takich jak wprowadzenie obowiązku podawania w etykietowaniu -w określonych przypadkach - miejsca wytworzenia, aby uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd oraz w celu zachowania i rozwinięcia wspólnotowych metod referencyjnych w odniesieniu do analizy napojów spirytusowych.

3. Napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia, mogą być nadal wytwarzane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1576/89 do dnia 20 maja 2009 r. Napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia, ale które zostały wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1576/89 przed dniem 20 lutego 2008 r. lub do dnia 20 maja 2009 r., mogą być nadal wprowadzane do obrotu do czasu wyczerpania zapasów.

Artykuł 29

Uchylenie

1. Rozporządzenie (EWG) nr 1576/89 niniejszym traci moc. Odniesienia do uchylonego rozporządzenia są rozumiane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

2. Nadal stosuje się rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2009/92 (¹⁶), (WE) nr 1267/94 (¹⁷) oraz (WE) nr 2870/ 2000 (¹⁸).

Artykuł 30

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od 20 maja 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 15 stycznia 2008 r.

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 9 5,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 z dnia 29 maja 1989 r. ustanawiające ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych (³) oraz rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1014/90 z dnia 24 kwietnia 1990 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dla definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych (⁴) okazały się skuteczne w zakresie regulacji sektora napojów spirytusowych. Jednakże w świetle zdobytych ostatnio doświadczeń zachodzi konieczność wyjaśnienia zasad mających zastosowanie do definicji, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych niektórych napojów spirytusowych z uwzględnieniem tradycyjnych metod produkcji. Rozporządzenie (EWG) nr 1576/89 należy zatem uchylić i zastąpić je nowym rozporządzeniem.

(2) Sektor napojów spirytusowych ma istotne znaczenie dla konsumentów, producentów oraz sektora rolniczego Wspólnoty. Środki mające zastosowanie do sektora napojów spirytusowych powinny przyczyniać się do osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony konsumentów, zapobiegania oszukańczym praktykom oraz osiągnięcia przejrzystości rynku i uczciwej konkurencji. Poprzez takie działania środki te powinny chronić renomę, jaką wspólnotowe napoje spirytusowe zyskały na rynku wspólnotowym i światowym, nadal uwzględniając tradycyjne praktyki stosowane przy wytwarzaniu napojów spirytusowych oraz zwiększone zapotrzebowanie na ochronę i informowanie konsumenta. Wskazane jest również uwzględnienie innowacji technologicznych w odniesieniu do tych kategorii, w których innowacje takie służą poprawie jakości, nie naruszając tradycyjnego charakteru danego napoju spirytusowego.

(3) Wytwarzanie napojów spirytusowych tworzy znaczący rynek zbytu dla wspólnotowych produktów rolnych. W uregulowaniach prawnych powinno się podkreślić silne związki z sektorem rolniczym.

(4) W celu zapewnienia bardziej systematycznego podejścia do prawodawstwa regulującego kwestie napojów spirytusowych niniejsze rozporządzenie powinno wskazywać jasno określone kryteria dotyczące wytwarzania, opisu, prezentowania i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych.

(5) W celu ochrony interesu konsumentów niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich napojów spirytusowych wprowadzanych do obrotu we Wspólnocie, zarówno tych wytwarzanych we Wspólnocie, jak i w państwach trzecich. Ze względu na wywóz napojów spirytusowych wysokiej jakości oraz w celu zachowania i zwiększenia renomy wspólnotowych napojów spirytusowych na rynku światowym niniejsze rozporządzenie powinno mieć również zastosowanie do takich napojów wytwarzanych we Wspólnocie do celów wywozu. Niniejsze rozporządzenie powinno mieć również zastosowanie do użycia alkoholu etylowego lub destylatów pochodzenia rolniczego przy wytwarzaniu napojów alkoholowych oraz do stosowania nazw napojów spirytusowych przy prezentacji i etykietowaniu środków spożywczych. W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego prawo państwa trzeciego dokonującego przywozu, niniejsze rozporządzenie powinno umożliwiać przyznanie odstępstwa od przepisów załącznika I i II do niniejszego rozporządzenia zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą.

(6) Zasadniczo niniejsze rozporządzenie powinno nadal koncentrować się na definicjach napojów spirytusowych, które powinny być zaklasyfikowane do poszczególnych kategorii. Definicje te powinny nadal uwzględniać tradycyjne praktyki w zakresie jakości, lecz powinny zostać uzupełnione lub uaktualnione, w przypadku gdy poprzednie definicje zawierały luki lub były niewystarczające lub gdy można je udoskonalić w związku z rozwojem technologicznym.

(7) W celu uwzględnienia oczekiwań konsumentów dotyczących surowców stosowanych do wytwarzania wódki zwłaszcza w państwach członkowskich, w których tradycyjnie produkuje się wódkę, należy zamieścić przepis dotyczący umieszczania odpowiedniej informacji o użytych surowcach, w przypadku gdy wódka jest wytwarzana z surowców pochodzenia rolniczego innych niż zboża lub ziemniaki.

(8) Ponadto, aby spełnić oczekiwania konsumentów i zachować zgodność z tradycyjnymi praktykami, alkohol etylowy stosowany do wytwarzania napojów spirytusowych i innych napojów alkoholowych powinien być wyłącznie pochodzenia rolniczego. Powinno to również zapewnić rynek zbytu dla podstawowych produktów rolnych.

(9) W związku ze znaczeniem i złożonością sektora napojów spirytusowych wskazane jest ustanowienie szczególnych środków w odniesieniu do opisu i prezentacji napojów spirytusowych wykraczających poza horyzontalne zasady ustanowione w dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (⁵). Te szczególne środki powinny również zapobiegać niewłaściwemu wykorzystywaniu określenia „napój spirytusowy” i nazw napojów spirytusowych w odniesieniu do wyrobów, które nie odpowiadają definicjom zawartym w niniejszym rozporządzeniu.

(10) Zapewnienie, aby zasadniczo okres dojrzewania lub wiek odnosił się wyłącznie do najmłodszego składnika alkoholowego, ma duże znaczenie, niemniej jednak niniejsze rozporządzenie powinno dopuszczać możliwość zastosowania odstępstwa od tej zasady w celu uwzględnienia tradycyjnych procesów leżakowania regulowanych przez państwa członkowskie.

(11) Zgodnie z Traktatem, stosując politykę w zakresie jakości oraz aby zapewnić wysoki poziom jakości napojów spirytusowych i zróżnicowania w danym sektorze, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przyjęcia surowszych przepisów niż ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, w odniesieniu do wytwarzania, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych wytwarzanych na ich własnym terytorium.

(12) Do napojów spirytusowych zastosowanie ma dyrektywa Rady 88/388/EWG z dnia 22 czerwca 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków aromatyzujących przeznaczonych do użytku w środkach spożywczych i materiałów źródłowych służących do ich produkcji (⁶). Dlatego w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić jedynie przepisy, które nie zostały przewidziane w tej dyrektywie.

(13) Istotne jest, aby należycie uwzględnić postanowienia Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (dalej zwanego „porozumieniem TRIPS”), w szczególności jego art. 22 i 23, oraz Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu, który stanowi integralną część Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu zatwierdzonego na mocy decyzji Rady 94/800/WE (⁷).

(14) Zważywszy, że rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia dla produktów rolnych i środków spożywczych (⁸) nie ma zastosowania do napojów spirytusowych, niniejsze rozporządzenie powinno ustanawiać przepisy dotyczące ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych. W przypadku gdy daną jakość, renomę czy inne cechy napoju spirytusowego przypisuje się zasadniczo jego pochodzeniu geograficznemu, należy zarejestrować oznaczenia geograficzne wskazujące na pochodzenie napojów spirytusowych z określonego terytorium danego kraju lub regionu czy miejsca na danym terytorium.

(15) Niniejsze rozporządzenie powinno ustanowić niedyskryminacyjną procedurę rejestracji, zgodności, zmiany i ewentualnego unieważnienia oznaczeń geograficznych państw trzecich i UE zgodnie z porozumieniem TRIPS przy jednoczesnym uznaniu szczególnego statusu ustalonych oznaczeń geograficznych.

(16) Środki konieczne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/ 468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁹).

(17) W szczególności Komisja powinna być uprawniona do: udzielania zezwolenia na odstępstwa od niektórych części niniejszego rozporządzenia w przypadkach gdy wymagają tego przepisy państwa będącego importerem; określania maksymalnego poziomu słodzenia do dopełnienia smaku; udzielenia zezwolenia na odstępstwo od zasad dotyczących okresu dojrzewania lub wieku; przyjmowania decyzji w sprawie wniosków o rejestrację, unieważnienie i usunięcie oznaczeń geograficznych, jak również zmiany dokumentacji technicznej; zmiany wykazu definicji i wymagań technicznych, definicji napojów spirytusowych zaklasyfikowanych do poszczególnych kategorii i wykazu zarejestrowanych oznaczeń geograficznych; oraz do odstępstwa od procedury rejestracji oznaczeń geograficznych i zmiany dokumentacji technicznej. Ponieważ środki mają ogólny zasięg i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez usunięcie niektórych jego elementów lub poprzez uzupełnienie niniejszego rozporządzenia nowymi innymi niż istotne elementami, środki te przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą określoną w art. 5 a decyzji 1999/468/WE.

(18) Przy przechodzeniu od przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 do ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu mogą pojawić się trudności, których w niniejszym rozporządzeniu nie przewidziano. Środki konieczne do tego przejścia oraz środki wymagane przy rozwiązywaniu praktycznych problemów sektora napojów spirytusowych powinny być przyjęte zgodnie z decyzją 19 99/46 8/EWG.

(19) W celu ułatwienia przejścia od przepisów przewidzianych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 wytwarzanie napojów spirytusowych zgodnie z tym rozporządzeniem powinno być dozwolone w ciągu pierwszego roku stosowania niniejszego rozporządzenia. Należy także przewidzieć wprowadzanie do obrotu istniejących zapasów do czasu ich wyczerpania,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES ZASTOSOWANIA, DEFINICJA I KLASYFIKACJA NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH

Artykuł 1

Przedmiot i zakres zastosowania

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące definicji, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wszystkich napojów spirytusowych, wprowadzanych do obrotu we Wspólnocie niezależnie od tego, czy zostały wytworzone we Wspólnocie czy w państwach trzecich oraz do napojów wytworzonych we Wspólnocie w celach wywozu. Niniejsze rozporządzenie stosuje się również do użycia alkoholu etylowego lub destylatów pochodzenia rolniczego przy wytwarzaniu napojów alkoholowych oraz do stosowania nazw napojów spirytusowych przy prezentacji i etykietowaniu środków spożywczych.

3. W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego prawo państwa trzeciego dokonującego przywozu, może być przyznane odstępstwo od przepisów załącznika I i II zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 2

Definicja napoju spirytusowego

1. Do celów niniejszego rozporządzenia „napój spirytusowy” oznacza napój alkoholowy:

a) przeznaczony do spożycia przez ludzi;

b) posiadający szczególne właściwości organoleptyczne;

c) o zawartości alkoholu wynoszącej minimum 15 % obj.;

d) wytwarzany:

(i) bezpośrednio:

- w drodze destylacji - z dodatkiem lub bez środków aromatyzujących - naturalnie sfermentowanych wyrobów, lub

- w drodze maceracji - lub podobnego przetwarzania - surowców roślinnych w alkoholu etylowym pochodzenia rolniczego lub destylatów pochodzenia rolniczego lub napojów spirytusowych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, lub

- w drodze dodania środków aromatyzujących, cukrów lub innych substancji słodzących, wymienionych w pkt 3 załącznika I, lub innych produktów rolnych lub środków spożywczych do alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego lub destylatów pochodzenia rolniczego lub napojów spirytusowych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia;

(ii) lub poprzez zmieszanie napoju spirytusowego z jednym lub więcej niż jednym spośród niżej wymienionych:

- inne napoje spirytusowe, lub

- alkohol etylowy pochodzenia rolniczego lub destylat pochodzenia rolniczego, lub

- inne napoje alkoholowe, lub

- napoje.

2. Niemniej jednak za napoje spirytusowe nie uważa się napojów oznaczonych kodami CN 2203, 2204, 2205, 2206 i 2207.

3. Minimalna zawartość alkoholu określona w ust. 1 lit. c) pozostaje bez uszczerbku dla definicji produktu w kategorii 41 w załączniku II.

4. Na użytek niniejszego rozporządzenia definicje techniczne i wymogi określono w załączniku I.

Artykuł 3

Pochodzenie alkoholu etylowego

1. Do wytwarzania napojów spirytusowych oraz ich wszystkich składników stosuje się wyłącznie alkohol etylowy pochodzenia rolniczego w rozumieniu załącznika I do Traktatu.

2. Alkohol etylowy stosowany do wytwarzania napojów spirytusowych odpowiada definicji zamieszczonej w pkt 1 załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

3. Do rozcieńczania lub rozpuszczania środków barwiących, aromatyzujących lub innych dodatków, których stosowanie jest dopuszczalne do przyrządzania napojów spirytusowych, stosuje się alkohol etylowy pochodzenia rolniczego.

4. Napoje alkoholowe nie zawierają alkoholu pochodzenia syntetycznego ani żadnego innego alkoholu pochodzenia nierolniczego w rozumieniu załącznika I do Traktatu.

Artykuł 4

Kategorie napojów spirytusowych

Napoje spirytusowe są sklasyfikowane w kategorie zgodnie z definicjami zawartymi w załączniku II.

Artykuł 5

Ogólne przepisy dotyczące kategorii napojów spirytusowych

1. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych dla każdej z kategorii od 1 do 14 wymienionych w załączniku II napoje spirytusowe tam zdefiniowane:

a) są wytwarzane wyłącznie w drodze fermentacji alkoholowej i destylacji surowców wymienionych w stosownej definicji danego napoju spirytusowego;

b) nie posiadają dodatku alkoholu zgodnie z definicją w załączniku I pkt 5, rozcieńczonego lub nie;

c) nie zawierają dodatku środków aromatyzujących;

d) zawierają wyłącznie dodatek karmelu służący dostosowaniu barwy;

e) można słodzić wyłącznie w celu dopełnienia ostatecznego smaku wyrobu, zgodnie z załącznikiem I pkt 3. Maksymalny poziom produktów stosowanych do dopełnienia smaku wymienionych w załączniku I pkt 3 lit. a)-f) ustala się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3. Uwzględnia się odpowiednie przepisy państw członkowskich.

2. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych dla każdej z kategorii od 15 do 46 wymienionych w załączniku II napoje spirytusowe tam zdefiniowane mogą:

a) być otrzymywane ze wszystkich surowców rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu;

b) posiadać dodatek alkoholu zgodnie z definicją w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

c) zawierać substancje aromatyczne w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych (¹⁰) i preparaty aromatyczne w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. d) tego rozporządzenia;

d) zawierać środek barwiący zdefiniowany w pkt 10 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

e) być słodzone w celu nadania danemu wyrobowi jego cech charakterystycznych oraz zgodnie z pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, oraz z uwzględnieniem przepisów poszczególnych państw członkowskich.

3. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych w załączniku II inne napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów kategorii od 1 do 46, mogą:

a) być otrzymywane ze wszystkich surowców rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu lub środków spożywczych odpowiednich do spożycia przez ludzi;

b) posiadać dodatek alkoholu zgodnie z definicją w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

c) zawierać co najmniej jeden środek aromatyzujący w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1334/2008;

d) zawierać środek barwiący zdefiniowany w pkt 10 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

e) być słodzone w celu nadania danemu wyrobowi jego cech charakterystycznych oraz zgodnie z wymogami zawartymi w pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

Ustawodawstwo państw członkowskich

1. Stosując politykę w zakresie jakości w stosunku do napojów spirytusowych wytwarzanych na ich własnym terytorium, a w szczególności w stosunku do oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III lub do ustanawiania nowych oznaczeń geograficznych, państwa członkowskie mogą w odniesieniu do wytwarzania, opisu, prezentacji i etykietowania ustanawiać przepisy surowsze niż te ustanowione w załączniku II, pod warunkiem że są one zgodne z prawem wspólnotowym.

2. Państwa członkowskie nie mogą zakazać lub ograniczyć przywozu, sprzedaży lub spożywania napojów spirytusowych spełniających wymogi niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II

OPIS, PREZENTACJA I ETYKIETOWANIE NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH

Artykuł 7

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia terminy „opis”, „prezentacja” i „etykietowanie” są zdefiniowane w załączniku I pkt 14, 15 i 16.

Artykuł 8

Nazwa handlowa

Nazwa, pod którą sprzedawany jest środek spożywczy („nazwa handlowa”), zgodnie z art. 5 dyrektywy 2000/13/WE podlega przepisom ustanowionym w niniejszym rozdziale.

Artykuł 9

Przepisy szczegółowe dotyczące nazw handlowych

1. Napoje spirytusowe odpowiadające specyfikacjom produktów zdefiniowanych w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II są w opisie, prezentacji i etykietowaniu opatrzone określoną tam nazwą handlową.

2. Napoje spirytusowe, które odpowiadają definicji zawartej w art. 2, ale które nie spełniają kryteriów włączenia do kategorii od 1 do 46 w załączniku II, są opatrzone w opisie, prezentacji i etykietowaniu nazwą handlową „napój spirytusowy”. Bez uszczerbku dla ust. 5 niniejszego artykułu nazwy tej nie zastępuje się ani nie zmienia.

3. W przypadku gdy napój spirytusowy odpowiada definicji więcej niż jednej kategorii napoju spirytusowego w załączniku II, można go sprzedawać pod jedną lub kilkoma nazwami określonymi dla tych kategorii w załączniku II.

4. Bez uszczerbku dla ust. 9 niniejszego artykułu oraz art. 10 ust. 1 nazw, o których mowa w ust. 1, niniejszego artykułu nie można używać do opisu lub jakiejkolwiek prezentacji napoju innego niż napój spirytusowy, dla którego te nazwy zostały wyszczególnione w załączniku II i zarejestrowane w załączniku III.

5. Nazwy handlowe można uzupełniać lub zastępować oznaczeniem geograficznym zarejestrowanym w załączniku III oraz zgodnie z przepisami rozdziału III, lub uzupełniać -zgodnie z przepisami prawa krajowego - innym oznaczeniem geograficznym, pod warunkiem że nie wprowadzi to konsumenta w błąd.

6. Oznaczenia geograficzne zarejestrowane w załączniku III mogą zostać uzupełnione wyłącznie:

a) terminami używanymi już w dniu 20 lutego 2008 r. w odniesieniu do ustalonych oznaczeń geograficznych w rozumieniu art. 20; albo

b) zgodnie z odpowiednią dokumentacją techniczną, o której mowa w art. 17 ust. 1.

7. Napoju alkoholowego, który nie spełnia jednej z definicji wymienionych w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II, nie można opisywać, prezentować lub etykietować poprzez dodawanie wyrazów lub wyrażeń takich jak „podobny”, „typu”, „w stylu”, „wyprodukowany”, „o smaku” ani żadnych podobnych terminów do nazw handlowych zamieszczonych w niniejszym rozporządzeniu lub oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III.

8. Nazw handlowych napojów spirytusowych nie wolno zastępować żadnymi znakami towarowymi, nazwami marek czy nazwami wymyślonymi.

9. Nazwy, o których mowa w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II, mogą zostać włączone do wykazu składników środków spożywczych, o ile wykaz jest zgodny z dyrektywą 2000/13/WE.

Artykuł 10

Przepisy szczególne dotyczące stosowania nazw handlowych i oznaczeń geograficznych

1. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 2000/13/WE do prezentacji środków spożywczych zakazuje się stosowania w wyrażeniach złożonych określeń wymienionych w kategoriach od 1 do 46 załącznika II lub oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III, lub odniesień do nich, chyba że alkohol został wytworzony wyłącznie z określonego napoju spirytusowego lub określonych napojów spirytusowych.

2. Używanie wyrażenia złożonego, o którym mowa w ust. 1, jest również zabronione, w przypadku gdy napój spirytusowy został tak rozcieńczony, że zawartość alkoholu została zmniejszona i jest niższa niż minimalna zawartość alkoholu określona w definicji tego napoju spirytusowego.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 przepisy niniejszego rozporządzenia nie mają wpływu na ewentualne stosowanie określeń „amer” lub „bitter” w odniesieniu do wyrobów nieobjętych niniejszym rozporządzeniem.

4. W drodze odstępstwa od ust. 1 oraz w celu uwzględnienia uznanych metod wytwarzania wyrażenia złożone wymienione w kategorii 32 lit. d) załącznika II można stosować do prezentacji likierów wytwarzanych we Wspólnocie, na warunkach tam określonych.

Artykuł 11

Opis, prezentacja i etykietowanie mieszanin

1. W przypadku dodania alkoholu, zgodnie z definicją w załączniku I pkt 5, rozcieńczonego lub nie, do napoju spirytusowego wymienionego w kategoriach od 1 do 14 w załączniku II, ten napój spirytusowy nosi nazwę handlową „napój spirytusowy”. W żadnej formie nie może nosić nazwy zarezerwowanej w kategoriach od 1 do 14.

2. W przypadku gdy napój spirytusowy wymieniony w kategoriach od 1 do 46 załącznika II jest zmieszany z:

a) jednym lub kilkoma napojami spirytusowymi; lub

b) jednym lub kilkoma destylatami pochodzenia rolniczego;

napój ten jest opatrzony nazwą handlową „napój spirytusowy”. Nazwa ta jest wskazana w wyraźny sposób w widocznym miejscu na etykiecie i nie jest zastępowana ani zmieniana.

3. Ustępu 2 nie stosuje się do opisu, prezentacji lub etykietowania mieszanin, o których mowa w tym ustępie, jeżeli odpowiadają one jednej z definicji ustanowionych w ramach kategorii od 1 do 46 załącznika II.

4. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 2000/13/WE w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napojów spirytusowych powstałych z mieszanin, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, może występować jeden lub kilka terminów wymienionych w załączniku II, jedynie w przypadku gdy termin ten nie stanowi części nazwy handlowej i jest umieszczony dokładnie w tym samym polu widzenia, co wykaz wszystkich składników alkoholowych danej mieszaniny, przy czym terminy takie są poprzedzone wyrazami „mieszanina napojów spirytusowych”.

Wyrazy „mieszanina napojów spirytusowych” są umieszczone na etykiecie przy zastosowaniu jednolitych znaków o tym samym kroju i kolorze czcionki co określenie nazwy handlowej. Wielkość czcionki nie jest większa niż połowa rozmiaru czcionki występującej w nazwie handlowej.

5. Do celów etykietowania i prezentacji mieszanin, o których mowa w ust. 2 oraz do których odnosi się zawarty w ust. 4 wymóg wymienienia składników alkoholowych, udział każdego składnika alkoholowego jest wyrażony w procentach w porządku malejącym. Udział ten jest równy stosunkowi objętości czystego alkoholu, jaki ma dany składnik, do całkowitej objętości czystego alkoholu w danej mieszaninie.

Artykuł 12

Przepisy szczegółowe dotyczące opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych

1. W przypadku gdy w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego wskazany jest surowiec zastosowany do wytworzenia alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego, każdy alkohol pochodzenia rolniczego musi zostać wymieniony w porządku malejącym według użytej ilości.

2. W opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego można dodatkowo umieścić termin „kupażować”, „kupażowanie” lub „kupażowany”, lecz tylko w przypadku gdy dany napój spirytusowy został poddany procesowi kupażowania zdefiniowanemu w załączniku I pkt 7.

3. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek odstępstwa przyjętego zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3 okres dojrzewania lub wiek może być określony w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego tylko w przypadku gdy odnosi się do najmłodszego alkoholowego składnika i pod warunkiem że napój spirytusowy był leżakowany pod nadzorem skarbowym lub nadzorem zapewniającym podobne gwarancje.

Artykuł 13

Zakaz stosowania kapturków lub folii wykonanych na bazie ołowiu

Napoje spirytusowe nie są przechowywane w celu sprzedaży lub wprowadzane do obrotu w pojemnikach wyposażonych w zamknięcia osłaniane kapturkiem lub folią wykonanymi na bazie ołowiu.

Artykuł 14

Języki stosowane w opisie, prezentacji i etykietowaniu napojów spirytusowych

1. Dane szczegółowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu podaje się w jednym lub kilku językach urzędowych Unii Europejskiej w sposób umożliwiający konsumentowi łatwe zrozumienie każdej pozycji, chyba że konsument jest informowany za pomocą innych środków.

2. Na etykiecie ani w prezentacji napoju spirytusowego nie umieszcza się przetłumaczonej wersji wyrazów pisanych kursywą w załączniku II ani oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III.

3. W przypadku napojów spirytusowych pochodzących z państw trzecich zezwala się na stosowanie urzędowego języka państwa trzeciego, w którym dany napój spirytusowy został wytworzony, jeżeli dane szczegółowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu podaje się również w języku urzędowym Unii Europejskiej, w taki sposób, że poszczególne dane są łatwo zrozumiałe dla konsumenta.

4. Bez uszczerbku dla ust. 2 w przypadku napojów spirytusowych wytwarzanych we Wspólnocie i przeznaczonych do wywozu szczegółowe dane przewidziane w niniejszym rozporządzeniu można podać również w języku innym niż język urzędowy Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ III

OZNACZENIA GEOGRAFICZNE

Artykuł 15

Oznaczenia geograficzne

1. Do celów niniejszego rozporządzenia oznaczeniem geograficznym jest oznaczenie wskazujące na pochodzenie napoju spirytusowego z terytorium kraju lub z regionu, lub miejsca na danym terytorium, w przypadku gdy daną jakość, renomę bądź inną właściwość napoju spirytusowego zasadniczo przypisuje się pochodzeniu geograficznemu.

2. Oznaczenia geograficzne, o których mowa w ust. 1, są zarejestrowane w załączniku III.

3. Oznaczenia geograficzne zarejestrowane w załączniku III nie mogą stać się nazwami rodzajowymi.

Nazwy, które stały się nazwami rodzajowymi, nie mogą być zamieszczane w załączniku III.

Nazwa, która stała się nazwą rodzajową, oznacza nazwę napoju spirytusowego, która przyjęła się jako powszechnie stosowana we Wspólnocie, pomimo iż nawiązuje do miejsca lub regionu, w którym dany wyrób był pierwotnie wytwarzany lub wprowadzany do obrotu.

4. Napoje spirytusowe opatrzone oznaczeniem geograficznym zarejestrowanym w załączniku III muszą spełniać wszystkie wymogi określone w dokumentacji technicznej, o której mowa w art. 17 ust. 1.

Artykuł 16

Ochrona oznaczeń geograficznych

Bez uszczerbku dla art. 10 oznaczenia geograficzne zamieszczone w załączniku III są chronione przed:

a) bezpośrednim lub pośrednim wykorzystaniem w celach handlowych w odniesieniu do wyrobów nieobjętych rejestracją - w zakresie, w jakim są one porównywalne z napojem spirytusowym zarejestrowanym pod danym oznaczeniem geograficznym lub w zakresie, w jakim takie stosowanie pozwala na czerpanie korzyści z renomy zarejestrowanego oznaczenia geograficznego;

b) niewłaściwym wykorzystaniem, imitacją lub przywołaniem, nawet jeśli wskazane jest prawdziwe pochodzenie wyrobu lub jeśli oznaczenie geograficzne zostało przetłumaczone, lub jeśli towarzyszy mu określenie takie jak „podobny”, „typu”, „w stylu”, „wyprodukowany”, „o smaku” czy inne podobne określenie;

c) nieprawdziwym lub wprowadzającym w błąd określeniem miejsca pochodzenia lub wytwarzania, właściwości lub podstawowych cech produktu w opisie, prezentacji lub etykietowaniu wyrobu, które mogłoby stworzyć fałszywe wrażenie co do jego pochodzenia;

d) wszelkimi innymi praktykami, które mogłyby wprowadzać konsumenta w błąd co do rzeczywistego pochodzenia wyrobu.

Artykuł 17

Rejestracja oznaczeń geograficznych

1. Wniosek o włączenie oznaczenia geograficznego do załącznika III składa się do Komisji w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej lub z załączonym tłumaczeniem na jeden z tych języków. Wniosek ten jest należycie uzasadniany i zawiera dokumentację techniczną przedstawiającą specyfikacje, którym musi odpowiadać dany napój spirytusowy.

2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie Wspólnoty wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany przez państwo członkowskie, z którego pochodzi dany napój spirytusowy.

3. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie państwa trzeciego wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest przesyłany Komisji bezpośrednio albo poprzez organy danego państwa trzeciego i zawiera dowód, że dane oznaczenie podlega ochronie w państwie, z którego pochodzi.

4. Dokumentacja techniczna, o której mowa w ust. 1, zawiera co najmniej następujące podstawowe specyfikacje:

a) nazwę i kategorię napoju spirytusowego, w tym oznaczenie geograficzne;

b) opis napoju spirytusowego, w tym podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne lub organoleptyczne wyrobu oraz szczególne właściwości tego napoju spirytusowego w porównaniu z odpowiednią kategorią;

c) określenie danego obszaru geograficznego;

d) opis metody otrzymywania napoju spirytusowego oraz, w stosownych przypadkach, autentycznych i niezmiennych metod lokalnych;

e) szczegółowe informacje wskazujące związek ze środowiskiem geograficznym lub pochodzeniem geograficznym;

f) wymogi ustanowione przez Wspólnotę lub przepisy krajowe lub regionalne;

g) nazwę i adres kontaktowy wnioskodawcy;

h) każdą dodatkową informację na temat oznaczenia geograficznego lub przepisy szczególne dotyczące etykietowania, zgodnie z odpowiednią dokumentacją techniczną.

5. W terminie dwunastu miesięcy od daty złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, Komisja sprawdza zgodność wniosku z niniejszym rozporządzeniem.

6. W przypadku gdy Komisja stwierdzi, że wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, podstawowe specyfikacje dokumentacji technicznej, o której mowa w ust. 4, są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C.

7. Osoba fizyczna lub prawna mająca uzasadniony interes może w terminie sześciu miesięcy od daty publikacji dokumentacji technicznej zgłosić zastrzeżenia do umieszczenia oznaczenia geograficznego w załączniku III ze względu na niespełnienie warunków przewidzianych niniejszym rozporządzeniem. Zastrzeżenie, które musi być należycie uzasadnione, składa się do Komisji w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej lub z załączonym tłumaczeniem na jeden z tych języków.

8. Komisja podejmuje decyzję co do rejestracji oznaczenia geograficznego w załączniku III zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3, z uwzględnieniem wszelkich zastrzeżeń zgłoszonych zgodnie z ust. 7 niniejszego artykułu. Decyzja ta publikowana jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C.

Artykuł 18

Unieważnienie oznaczenia geograficznego

W przypadku gdy nie jest zapewniana zgodność ze specyfikacjami dokumentacji technicznej, Komisja podejmuje decyzję o unieważnieniu rejestracji zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3. Decyzja ta publikowana jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C.

Artykuł 19

Homonimiczne oznaczenia geograficzne

Homonimiczne oznaczenie geograficzne spełniające wymogi niniejszego rozporządzenia rejestruje się z należytym uwzględnieniem jego lokalnego i tradycyjnego stosowania oraz rzeczywistego ryzyka błędnego zrozumienia, w szczególności:

- nazwa homonimiczna prowadząca do błędnego przekonania konsumenta, że wyroby pochodzą z innego terytorium, nie jest rejestrowana nawet w przypadku gdy nazwa ta i jej brzmienie dokładnie odpowiadają nazwie faktycznego terytorium, regionu lub miejsca pochodzenia danego napoju spirytusowego,

- stosowanie zarejestrowanego homonimicznego oznaczenia geograficznego uwarunkowane jest w praktyce wyraźnym rozróżnieniem między homonimem rejestrowanym później a nazwą zamieszczoną już w rejestrze, z uwzględnieniem konieczności sprawiedliwego traktowania zainteresowanych wytwórców i unikania sytuacji, w której konsumenci mogliby zostać wprowadzeni w błąd. 

Artykuł 20

Uznane oznaczenia geograficzne

1. W odniesieniu do wszystkich oznaczeń geograficznych zamieszczonych w załączniku III najpóźniej w dniu 20 lutego 2008 r. państwa członkowskie przedkładają Komisji dokumentację techniczną, o której mowa w art. 17 ust. 1, nie później niż dnia 20 lutego 2015 r.

2. Państwa członkowskie zapewniają publiczny dostęp do tej dokumentacji technicznej.

3. W przypadku gdy nie przedłożono Komisji dokumentacji technicznej do dnia 20 lutego 2015 r., Komisja usuwa oznaczenie geograficzne z załącznika III zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

4. Termin przedkładania dokumentacji technicznej, o którym mowa w ust. 1, ma także zastosowanie w odniesieniu do chorwackich oznaczeń geograficznych wymienionych w załączniku III.

Artykuł 21

Zmiana dokumentacji technicznej

Procedurę, o której mowa w art. 17, stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy dokumentacja techniczna, o której mowa w art. 17 ust. 1 i w art. 20 ust. 1, ma być zmieniona.

Artykuł 22

Kontrola zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej

1. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie Wspólnoty kontrola zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu jest zapewniana przez:

- jeden lub kilka właściwych organów, o których mowa w art. 24 ust. 1, lub

- jeden lub kilka organów kontrolnych w rozumieniu art. 2 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (¹¹), działających jako jednostki certyfikujące produkty.

Niezależnie od prawodawstwa krajowego koszty takiej kontroli zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej są ponoszone przez podmioty podlegające kontroli.

2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie państwa trzeciego kontrola zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu jest zapewniana przez:

- jeden lub kilka organów publicznych wyznaczonych przez państwo trzecie, lub

- jedną lub kilka jednostek certyfikujących produkty. 

3. Jednostki certyfikujące produkty - o których mowa w ust. 1 i 2 - spełniają wymogi europejskiej normy EN 45011, a od 1 maja 2010 r. są akredytowane zgodnie z tą normą, lub spełniają wymogi przewodnika ISO/IEC 6 5 (Wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów).

4. W przypadku gdy organy lub jednostki, o których mowa w ust. 1 i 2, postanowiły dokonać kontroli zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej, muszą one zapewnić odpowiednie gwarancje obiektywności i bezstronności oraz dysponować wykwalifikowanym personelem oraz środkami niezbędnymi do wykonywania swoich funkcji.

Artykuł 23

Zależność między znakami towarowymi a oznaczeniami geograficznymi

1. Znak towarowy zawierający zarejestrowane w załączniku III oznaczenie geograficzne lub składający się z takiego oznaczenia nie podlega rejestracji lub jego rejestracja ulega unieważnieniu, w przypadku gdy stosowanie takiego znaku skutkowałoby sytuacjami, o których mowa w art. 16.

2. W poszanowaniu prawa wspólnotowego znak towarowy, którego używanie odpowiada jednej z sytuacji, o których mowa w art. 16, zgłoszony, zarejestrowany lub - o ile jest to przewidziane przez odpowiednie przepisy - nabyty poprzez używanie w dobrej wierze na terytorium Wspólnoty, przed dniem objęcia ochroną oznaczenia geograficznego w kraju pochodzenia lub przed dniem 1 stycznia 1996 r., może być dalej dozwolony, niezależnie od rejestracji oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że nie ma podstaw do stwierdzenia nieważności lub wygaśnięcia znaku towarowego określonych w pierwszej dyrektywie Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (¹²) lub w rozporządzeniu Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (¹³).

3. Oznaczenie geograficzne nie jest rejestrowane, jeśli -wziąwszy pod uwagę renomę danego znaku towarowego, jego powszechną znajomość oraz czas, od jakiego jest używany we Wspólnocie - rejestracja mogłaby wprowadzić w błąd konsumenta co do prawdziwego pochodzenia produktu.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 24

Kontrola i ochrona napojów spirytusowych

1. Państwa członkowskie odpowiadają za kontrolę napojów spirytusowych. Przyjmują środki konieczne do zapewnienia zgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia, a w szczególności wyznaczają właściwy organ lub organy odpowiedzialne za przeprowadzanie kontroli w odniesieniu do zobowiązań ustanowionych przez niniejsze rozporządzenie zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 882/2004.

2. Państwa członkowskie i Komisja przekazują sobie wzajemnie informacje niezbędne do stosowania niniejszego rozporządzenia.

3. Komisja, konsultując się z państwami członkowskimi, zapewnia jednolite stosowanie niniejszego rozporządzenia i, w razie konieczności, przyjmuje środki zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 24a

Odstępstwo od wymogu dotyczącego nominalnych ilości zawartego w dyrektywie 2007/45/WE

[1] Na zasadzie odstępstwa od art. 3 dyrektywy 2007/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹⁴) oraz od szóstego wiersza pkt 1 załącznika do tej dyrektywy poddany pojedynczej destylacji shochu (¹⁵) produkowany przy użyciu aparatu destylacyjnego kotłowego i butelkowany w Japonii może być wprowadzany do obrotu w Unii w ilościach nominalnych wynoszących 720 ml i 1 800 ml.

Artykuł 25

Komitet

1. Prace Komisji wspomaga Komitet ds. Napojów Spirytusowych.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

3. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Artykuł 26

Zmiana załączników

Zmiany w załącznikach wprowadza się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 27

Przepisy wykonawcze

Środki konieczne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 28

Środki przejściowe i inne środki szczególne

1. Zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3, środki służące zmianie niniejszego rozporządzenia przyjmuje się w stosownych przypadkach:

a) w celu uproszczenia do dnia 20 lutego 2011 r. przejścia od przepisów przewidzianych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 do przepisów ustanowionych niniejszym rozporządzeniem;

b) w celu przyznania odstępstw od przepisów art. 17 i 22 w odpowiednio uzasadnionych przypadkach;

c) w celu ustanowienia wspólnotowego symbolu oznaczeń geograficznych dla sektora napojów spirytusowych.

2. Zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2, w stosownych przypadkach przyjmuje się środki w celu rozwiązania szczególnych problemów praktycznych, takich jak wprowadzenie obowiązku podawania w etykietowaniu -w określonych przypadkach - miejsca wytworzenia, aby uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd oraz w celu zachowania i rozwinięcia wspólnotowych metod referencyjnych w odniesieniu do analizy napojów spirytusowych.

3. Napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia, mogą być nadal wytwarzane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1576/89 do dnia 20 maja 2009 r. Napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia, ale które zostały wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1576/89 przed dniem 20 lutego 2008 r. lub do dnia 20 maja 2009 r., mogą być nadal wprowadzane do obrotu do czasu wyczerpania zapasów.

Artykuł 29

Uchylenie

1. Rozporządzenie (EWG) nr 1576/89 niniejszym traci moc. Odniesienia do uchylonego rozporządzenia są rozumiane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

2. Nadal stosuje się rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2009/92 (¹⁶), (WE) nr 1267/94 (¹⁷) oraz (WE) nr 2870/ 2000 (¹⁸).

Artykuł 30

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od 20 maja 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 15 stycznia 2008 r.

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 9 5,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 z dnia 29 maja 1989 r. ustanawiające ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych (³) oraz rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1014/90 z dnia 24 kwietnia 1990 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dla definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych (⁴) okazały się skuteczne w zakresie regulacji sektora napojów spirytusowych. Jednakże w świetle zdobytych ostatnio doświadczeń zachodzi konieczność wyjaśnienia zasad mających zastosowanie do definicji, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych niektórych napojów spirytusowych z uwzględnieniem tradycyjnych metod produkcji. Rozporządzenie (EWG) nr 1576/89 należy zatem uchylić i zastąpić je nowym rozporządzeniem.

(2) Sektor napojów spirytusowych ma istotne znaczenie dla konsumentów, producentów oraz sektora rolniczego Wspólnoty. Środki mające zastosowanie do sektora napojów spirytusowych powinny przyczyniać się do osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony konsumentów, zapobiegania oszukańczym praktykom oraz osiągnięcia przejrzystości rynku i uczciwej konkurencji. Poprzez takie działania środki te powinny chronić renomę, jaką wspólnotowe napoje spirytusowe zyskały na rynku wspólnotowym i światowym, nadal uwzględniając tradycyjne praktyki stosowane przy wytwarzaniu napojów spirytusowych oraz zwiększone zapotrzebowanie na ochronę i informowanie konsumenta. Wskazane jest również uwzględnienie innowacji technologicznych w odniesieniu do tych kategorii, w których innowacje takie służą poprawie jakości, nie naruszając tradycyjnego charakteru danego napoju spirytusowego.

(3) Wytwarzanie napojów spirytusowych tworzy znaczący rynek zbytu dla wspólnotowych produktów rolnych. W uregulowaniach prawnych powinno się podkreślić silne związki z sektorem rolniczym.

(4) W celu zapewnienia bardziej systematycznego podejścia do prawodawstwa regulującego kwestie napojów spirytusowych niniejsze rozporządzenie powinno wskazywać jasno określone kryteria dotyczące wytwarzania, opisu, prezentowania i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych.

(5) W celu ochrony interesu konsumentów niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich napojów spirytusowych wprowadzanych do obrotu we Wspólnocie, zarówno tych wytwarzanych we Wspólnocie, jak i w państwach trzecich. Ze względu na wywóz napojów spirytusowych wysokiej jakości oraz w celu zachowania i zwiększenia renomy wspólnotowych napojów spirytusowych na rynku światowym niniejsze rozporządzenie powinno mieć również zastosowanie do takich napojów wytwarzanych we Wspólnocie do celów wywozu. Niniejsze rozporządzenie powinno mieć również zastosowanie do użycia alkoholu etylowego lub destylatów pochodzenia rolniczego przy wytwarzaniu napojów alkoholowych oraz do stosowania nazw napojów spirytusowych przy prezentacji i etykietowaniu środków spożywczych. W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego prawo państwa trzeciego dokonującego przywozu, niniejsze rozporządzenie powinno umożliwiać przyznanie odstępstwa od przepisów załącznika I i II do niniejszego rozporządzenia zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą.

(6) Zasadniczo niniejsze rozporządzenie powinno nadal koncentrować się na definicjach napojów spirytusowych, które powinny być zaklasyfikowane do poszczególnych kategorii. Definicje te powinny nadal uwzględniać tradycyjne praktyki w zakresie jakości, lecz powinny zostać uzupełnione lub uaktualnione, w przypadku gdy poprzednie definicje zawierały luki lub były niewystarczające lub gdy można je udoskonalić w związku z rozwojem technologicznym.

(7) W celu uwzględnienia oczekiwań konsumentów dotyczących surowców stosowanych do wytwarzania wódki zwłaszcza w państwach członkowskich, w których tradycyjnie produkuje się wódkę, należy zamieścić przepis dotyczący umieszczania odpowiedniej informacji o użytych surowcach, w przypadku gdy wódka jest wytwarzana z surowców pochodzenia rolniczego innych niż zboża lub ziemniaki.

(8) Ponadto, aby spełnić oczekiwania konsumentów i zachować zgodność z tradycyjnymi praktykami, alkohol etylowy stosowany do wytwarzania napojów spirytusowych i innych napojów alkoholowych powinien być wyłącznie pochodzenia rolniczego. Powinno to również zapewnić rynek zbytu dla podstawowych produktów rolnych.

(9) W związku ze znaczeniem i złożonością sektora napojów spirytusowych wskazane jest ustanowienie szczególnych środków w odniesieniu do opisu i prezentacji napojów spirytusowych wykraczających poza horyzontalne zasady ustanowione w dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (⁵). Te szczególne środki powinny również zapobiegać niewłaściwemu wykorzystywaniu określenia „napój spirytusowy” i nazw napojów spirytusowych w odniesieniu do wyrobów, które nie odpowiadają definicjom zawartym w niniejszym rozporządzeniu.

(10) Zapewnienie, aby zasadniczo okres dojrzewania lub wiek odnosił się wyłącznie do najmłodszego składnika alkoholowego, ma duże znaczenie, niemniej jednak niniejsze rozporządzenie powinno dopuszczać możliwość zastosowania odstępstwa od tej zasady w celu uwzględnienia tradycyjnych procesów leżakowania regulowanych przez państwa członkowskie.

(11) Zgodnie z Traktatem, stosując politykę w zakresie jakości oraz aby zapewnić wysoki poziom jakości napojów spirytusowych i zróżnicowania w danym sektorze, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przyjęcia surowszych przepisów niż ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, w odniesieniu do wytwarzania, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych wytwarzanych na ich własnym terytorium.

(12) Do napojów spirytusowych zastosowanie ma dyrektywa Rady 88/388/EWG z dnia 22 czerwca 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków aromatyzujących przeznaczonych do użytku w środkach spożywczych i materiałów źródłowych służących do ich produkcji (⁶). Dlatego w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić jedynie przepisy, które nie zostały przewidziane w tej dyrektywie.

(13) Istotne jest, aby należycie uwzględnić postanowienia Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (dalej zwanego „porozumieniem TRIPS”), w szczególności jego art. 22 i 23, oraz Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu, który stanowi integralną część Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu zatwierdzonego na mocy decyzji Rady 94/800/WE (⁷).

(14) Zważywszy, że rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia dla produktów rolnych i środków spożywczych (⁸) nie ma zastosowania do napojów spirytusowych, niniejsze rozporządzenie powinno ustanawiać przepisy dotyczące ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych. W przypadku gdy daną jakość, renomę czy inne cechy napoju spirytusowego przypisuje się zasadniczo jego pochodzeniu geograficznemu, należy zarejestrować oznaczenia geograficzne wskazujące na pochodzenie napojów spirytusowych z określonego terytorium danego kraju lub regionu czy miejsca na danym terytorium.

(15) Niniejsze rozporządzenie powinno ustanowić niedyskryminacyjną procedurę rejestracji, zgodności, zmiany i ewentualnego unieważnienia oznaczeń geograficznych państw trzecich i UE zgodnie z porozumieniem TRIPS przy jednoczesnym uznaniu szczególnego statusu ustalonych oznaczeń geograficznych.

(16) Środki konieczne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/ 468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁹).

(17) W szczególności Komisja powinna być uprawniona do: udzielania zezwolenia na odstępstwa od niektórych części niniejszego rozporządzenia w przypadkach gdy wymagają tego przepisy państwa będącego importerem; określania maksymalnego poziomu słodzenia do dopełnienia smaku; udzielenia zezwolenia na odstępstwo od zasad dotyczących okresu dojrzewania lub wieku; przyjmowania decyzji w sprawie wniosków o rejestrację, unieważnienie i usunięcie oznaczeń geograficznych, jak również zmiany dokumentacji technicznej; zmiany wykazu definicji i wymagań technicznych, definicji napojów spirytusowych zaklasyfikowanych do poszczególnych kategorii i wykazu zarejestrowanych oznaczeń geograficznych; oraz do odstępstwa od procedury rejestracji oznaczeń geograficznych i zmiany dokumentacji technicznej. Ponieważ środki mają ogólny zasięg i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez usunięcie niektórych jego elementów lub poprzez uzupełnienie niniejszego rozporządzenia nowymi innymi niż istotne elementami, środki te przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą określoną w art. 5 a decyzji 1999/468/WE.

(18) Przy przechodzeniu od przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 do ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu mogą pojawić się trudności, których w niniejszym rozporządzeniu nie przewidziano. Środki konieczne do tego przejścia oraz środki wymagane przy rozwiązywaniu praktycznych problemów sektora napojów spirytusowych powinny być przyjęte zgodnie z decyzją 19 99/46 8/EWG.

(19) W celu ułatwienia przejścia od przepisów przewidzianych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 wytwarzanie napojów spirytusowych zgodnie z tym rozporządzeniem powinno być dozwolone w ciągu pierwszego roku stosowania niniejszego rozporządzenia. Należy także przewidzieć wprowadzanie do obrotu istniejących zapasów do czasu ich wyczerpania,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES ZASTOSOWANIA, DEFINICJA I KLASYFIKACJA NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH

Artykuł 1

Przedmiot i zakres zastosowania

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące definicji, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wszystkich napojów spirytusowych, wprowadzanych do obrotu we Wspólnocie niezależnie od tego, czy zostały wytworzone we Wspólnocie czy w państwach trzecich oraz do napojów wytworzonych we Wspólnocie w celach wywozu. Niniejsze rozporządzenie stosuje się również do użycia alkoholu etylowego lub destylatów pochodzenia rolniczego przy wytwarzaniu napojów alkoholowych oraz do stosowania nazw napojów spirytusowych przy prezentacji i etykietowaniu środków spożywczych.

3. W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego prawo państwa trzeciego dokonującego przywozu, może być przyznane odstępstwo od przepisów załącznika I i II zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 2

Definicja napoju spirytusowego

1. Do celów niniejszego rozporządzenia „napój spirytusowy” oznacza napój alkoholowy:

a) przeznaczony do spożycia przez ludzi;

b) posiadający szczególne właściwości organoleptyczne;

c) o zawartości alkoholu wynoszącej minimum 15 % obj.;

d) wytwarzany:

(i) bezpośrednio:

- w drodze destylacji - z dodatkiem lub bez środków aromatyzujących - naturalnie sfermentowanych wyrobów, lub

- w drodze maceracji - lub podobnego przetwarzania - surowców roślinnych w alkoholu etylowym pochodzenia rolniczego lub destylatów pochodzenia rolniczego lub napojów spirytusowych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, lub

- w drodze dodania środków aromatyzujących, cukrów lub innych substancji słodzących, wymienionych w pkt 3 załącznika I, lub innych produktów rolnych lub środków spożywczych do alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego lub destylatów pochodzenia rolniczego lub napojów spirytusowych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia;

(ii) lub poprzez zmieszanie napoju spirytusowego z jednym lub więcej niż jednym spośród niżej wymienionych:

- inne napoje spirytusowe, lub

- alkohol etylowy pochodzenia rolniczego lub destylat pochodzenia rolniczego, lub

- inne napoje alkoholowe, lub

- napoje.

2. Niemniej jednak za napoje spirytusowe nie uważa się napojów oznaczonych kodami CN 2203, 2204, 2205, 2206 i 2207.

3. Minimalna zawartość alkoholu określona w ust. 1 lit. c) pozostaje bez uszczerbku dla definicji produktu w kategorii 41 w załączniku II.

4. Na użytek niniejszego rozporządzenia definicje techniczne i wymogi określono w załączniku I.

Artykuł 3

Pochodzenie alkoholu etylowego

1. Do wytwarzania napojów spirytusowych oraz ich wszystkich składników stosuje się wyłącznie alkohol etylowy pochodzenia rolniczego w rozumieniu załącznika I do Traktatu.

2. Alkohol etylowy stosowany do wytwarzania napojów spirytusowych odpowiada definicji zamieszczonej w pkt 1 załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

3. Do rozcieńczania lub rozpuszczania środków barwiących, aromatyzujących lub innych dodatków, których stosowanie jest dopuszczalne do przyrządzania napojów spirytusowych, stosuje się alkohol etylowy pochodzenia rolniczego.

4. Napoje alkoholowe nie zawierają alkoholu pochodzenia syntetycznego ani żadnego innego alkoholu pochodzenia nierolniczego w rozumieniu załącznika I do Traktatu.

Artykuł 4

Kategorie napojów spirytusowych

Napoje spirytusowe są sklasyfikowane w kategorie zgodnie z definicjami zawartymi w załączniku II.

Artykuł 5

Ogólne przepisy dotyczące kategorii napojów spirytusowych

1. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych dla każdej z kategorii od 1 do 14 wymienionych w załączniku II napoje spirytusowe tam zdefiniowane:

a) są wytwarzane wyłącznie w drodze fermentacji alkoholowej i destylacji surowców wymienionych w stosownej definicji danego napoju spirytusowego;

b) nie posiadają dodatku alkoholu zgodnie z definicją w załączniku I pkt 5, rozcieńczonego lub nie;

c) nie zawierają dodatku środków aromatyzujących;

d) zawierają wyłącznie dodatek karmelu służący dostosowaniu barwy;

e) można słodzić wyłącznie w celu dopełnienia ostatecznego smaku wyrobu, zgodnie z załącznikiem I pkt 3. Maksymalny poziom produktów stosowanych do dopełnienia smaku wymienionych w załączniku I pkt 3 lit. a)-f) ustala się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3. Uwzględnia się odpowiednie przepisy państw członkowskich.

2. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych dla każdej z kategorii od 15 do 46 wymienionych w załączniku II napoje spirytusowe tam zdefiniowane mogą:

a) być otrzymywane ze wszystkich surowców rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu;

b) posiadać dodatek alkoholu zgodnie z definicją w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

c) zawierać substancje aromatyczne w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych (¹⁰) i preparaty aromatyczne w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. d) tego rozporządzenia;

d) zawierać środek barwiący zdefiniowany w pkt 10 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

e) być słodzone w celu nadania danemu wyrobowi jego cech charakterystycznych oraz zgodnie z pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, oraz z uwzględnieniem przepisów poszczególnych państw członkowskich.

3. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych w załączniku II inne napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów kategorii od 1 do 46, mogą:

a) być otrzymywane ze wszystkich surowców rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu lub środków spożywczych odpowiednich do spożycia przez ludzi;

b) posiadać dodatek alkoholu zgodnie z definicją w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

c) zawierać co najmniej jeden środek aromatyzujący w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1334/2008;

d) zawierać środek barwiący zdefiniowany w pkt 10 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

e) być słodzone w celu nadania danemu wyrobowi jego cech charakterystycznych oraz zgodnie z wymogami zawartymi w pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

Ustawodawstwo państw członkowskich

1. Stosując politykę w zakresie jakości w stosunku do napojów spirytusowych wytwarzanych na ich własnym terytorium, a w szczególności w stosunku do oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III lub do ustanawiania nowych oznaczeń geograficznych, państwa członkowskie mogą w odniesieniu do wytwarzania, opisu, prezentacji i etykietowania ustanawiać przepisy surowsze niż te ustanowione w załączniku II, pod warunkiem że są one zgodne z prawem wspólnotowym.

2. Państwa członkowskie nie mogą zakazać lub ograniczyć przywozu, sprzedaży lub spożywania napojów spirytusowych spełniających wymogi niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II

OPIS, PREZENTACJA I ETYKIETOWANIE NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH

Artykuł 7

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia terminy „opis”, „prezentacja” i „etykietowanie” są zdefiniowane w załączniku I pkt 14, 15 i 16.

Artykuł 8

Nazwa handlowa

Nazwa, pod którą sprzedawany jest środek spożywczy („nazwa handlowa”), zgodnie z art. 5 dyrektywy 2000/13/WE podlega przepisom ustanowionym w niniejszym rozdziale.

Artykuł 9

Przepisy szczegółowe dotyczące nazw handlowych

1. Napoje spirytusowe odpowiadające specyfikacjom produktów zdefiniowanych w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II są w opisie, prezentacji i etykietowaniu opatrzone określoną tam nazwą handlową.

2. Napoje spirytusowe, które odpowiadają definicji zawartej w art. 2, ale które nie spełniają kryteriów włączenia do kategorii od 1 do 46 w załączniku II, są opatrzone w opisie, prezentacji i etykietowaniu nazwą handlową „napój spirytusowy”. Bez uszczerbku dla ust. 5 niniejszego artykułu nazwy tej nie zastępuje się ani nie zmienia.

3. W przypadku gdy napój spirytusowy odpowiada definicji więcej niż jednej kategorii napoju spirytusowego w załączniku II, można go sprzedawać pod jedną lub kilkoma nazwami określonymi dla tych kategorii w załączniku II.

4. Bez uszczerbku dla ust. 9 niniejszego artykułu oraz art. 10 ust. 1 nazw, o których mowa w ust. 1, niniejszego artykułu nie można używać do opisu lub jakiejkolwiek prezentacji napoju innego niż napój spirytusowy, dla którego te nazwy zostały wyszczególnione w załączniku II i zarejestrowane w załączniku III.

5. Nazwy handlowe można uzupełniać lub zastępować oznaczeniem geograficznym zarejestrowanym w załączniku III oraz zgodnie z przepisami rozdziału III, lub uzupełniać -zgodnie z przepisami prawa krajowego - innym oznaczeniem geograficznym, pod warunkiem że nie wprowadzi to konsumenta w błąd.

6. Oznaczenia geograficzne zarejestrowane w załączniku III mogą zostać uzupełnione wyłącznie:

a) terminami używanymi już w dniu 20 lutego 2008 r. w odniesieniu do ustalonych oznaczeń geograficznych w rozumieniu art. 20; albo

b) zgodnie z odpowiednią dokumentacją techniczną, o której mowa w art. 17 ust. 1.

7. Napoju alkoholowego, który nie spełnia jednej z definicji wymienionych w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II, nie można opisywać, prezentować lub etykietować poprzez dodawanie wyrazów lub wyrażeń takich jak „podobny”, „typu”, „w stylu”, „wyprodukowany”, „o smaku” ani żadnych podobnych terminów do nazw handlowych zamieszczonych w niniejszym rozporządzeniu lub oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III.

8. Nazw handlowych napojów spirytusowych nie wolno zastępować żadnymi znakami towarowymi, nazwami marek czy nazwami wymyślonymi.

9. Nazwy, o których mowa w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II, mogą zostać włączone do wykazu składników środków spożywczych, o ile wykaz jest zgodny z dyrektywą 2000/13/WE.

Artykuł 10

Przepisy szczególne dotyczące stosowania nazw handlowych i oznaczeń geograficznych

1. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 2000/13/WE do prezentacji środków spożywczych zakazuje się stosowania w wyrażeniach złożonych określeń wymienionych w kategoriach od 1 do 46 załącznika II lub oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III, lub odniesień do nich, chyba że alkohol został wytworzony wyłącznie z określonego napoju spirytusowego lub określonych napojów spirytusowych.

2. Używanie wyrażenia złożonego, o którym mowa w ust. 1, jest również zabronione, w przypadku gdy napój spirytusowy został tak rozcieńczony, że zawartość alkoholu została zmniejszona i jest niższa niż minimalna zawartość alkoholu określona w definicji tego napoju spirytusowego.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 przepisy niniejszego rozporządzenia nie mają wpływu na ewentualne stosowanie określeń „amer” lub „bitter” w odniesieniu do wyrobów nieobjętych niniejszym rozporządzeniem.

4. W drodze odstępstwa od ust. 1 oraz w celu uwzględnienia uznanych metod wytwarzania wyrażenia złożone wymienione w kategorii 32 lit. d) załącznika II można stosować do prezentacji likierów wytwarzanych we Wspólnocie, na warunkach tam określonych.

Artykuł 11

Opis, prezentacja i etykietowanie mieszanin

1. W przypadku dodania alkoholu, zgodnie z definicją w załączniku I pkt 5, rozcieńczonego lub nie, do napoju spirytusowego wymienionego w kategoriach od 1 do 14 w załączniku II, ten napój spirytusowy nosi nazwę handlową „napój spirytusowy”. W żadnej formie nie może nosić nazwy zarezerwowanej w kategoriach od 1 do 14.

2. W przypadku gdy napój spirytusowy wymieniony w kategoriach od 1 do 46 załącznika II jest zmieszany z:

a) jednym lub kilkoma napojami spirytusowymi; lub

b) jednym lub kilkoma destylatami pochodzenia rolniczego;

napój ten jest opatrzony nazwą handlową „napój spirytusowy”. Nazwa ta jest wskazana w wyraźny sposób w widocznym miejscu na etykiecie i nie jest zastępowana ani zmieniana.

3. Ustępu 2 nie stosuje się do opisu, prezentacji lub etykietowania mieszanin, o których mowa w tym ustępie, jeżeli odpowiadają one jednej z definicji ustanowionych w ramach kategorii od 1 do 46 załącznika II.

4. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 2000/13/WE w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napojów spirytusowych powstałych z mieszanin, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, może występować jeden lub kilka terminów wymienionych w załączniku II, jedynie w przypadku gdy termin ten nie stanowi części nazwy handlowej i jest umieszczony dokładnie w tym samym polu widzenia, co wykaz wszystkich składników alkoholowych danej mieszaniny, przy czym terminy takie są poprzedzone wyrazami „mieszanina napojów spirytusowych”.

Wyrazy „mieszanina napojów spirytusowych” są umieszczone na etykiecie przy zastosowaniu jednolitych znaków o tym samym kroju i kolorze czcionki co określenie nazwy handlowej. Wielkość czcionki nie jest większa niż połowa rozmiaru czcionki występującej w nazwie handlowej.

5. Do celów etykietowania i prezentacji mieszanin, o których mowa w ust. 2 oraz do których odnosi się zawarty w ust. 4 wymóg wymienienia składników alkoholowych, udział każdego składnika alkoholowego jest wyrażony w procentach w porządku malejącym. Udział ten jest równy stosunkowi objętości czystego alkoholu, jaki ma dany składnik, do całkowitej objętości czystego alkoholu w danej mieszaninie.

Artykuł 12

Przepisy szczegółowe dotyczące opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych

1. W przypadku gdy w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego wskazany jest surowiec zastosowany do wytworzenia alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego, każdy alkohol pochodzenia rolniczego musi zostać wymieniony w porządku malejącym według użytej ilości.

2. W opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego można dodatkowo umieścić termin „kupażować”, „kupażowanie” lub „kupażowany”, lecz tylko w przypadku gdy dany napój spirytusowy został poddany procesowi kupażowania zdefiniowanemu w załączniku I pkt 7.

3. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek odstępstwa przyjętego zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3 okres dojrzewania lub wiek może być określony w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego tylko w przypadku gdy odnosi się do najmłodszego alkoholowego składnika i pod warunkiem że napój spirytusowy był leżakowany pod nadzorem skarbowym lub nadzorem zapewniającym podobne gwarancje.

Artykuł 13

Zakaz stosowania kapturków lub folii wykonanych na bazie ołowiu

Napoje spirytusowe nie są przechowywane w celu sprzedaży lub wprowadzane do obrotu w pojemnikach wyposażonych w zamknięcia osłaniane kapturkiem lub folią wykonanymi na bazie ołowiu.

Artykuł 14

Języki stosowane w opisie, prezentacji i etykietowaniu napojów spirytusowych

1. Dane szczegółowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu podaje się w jednym lub kilku językach urzędowych Unii Europejskiej w sposób umożliwiający konsumentowi łatwe zrozumienie każdej pozycji, chyba że konsument jest informowany za pomocą innych środków.

2. Na etykiecie ani w prezentacji napoju spirytusowego nie umieszcza się przetłumaczonej wersji wyrazów pisanych kursywą w załączniku II ani oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III.

3. W przypadku napojów spirytusowych pochodzących z państw trzecich zezwala się na stosowanie urzędowego języka państwa trzeciego, w którym dany napój spirytusowy został wytworzony, jeżeli dane szczegółowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu podaje się również w języku urzędowym Unii Europejskiej, w taki sposób, że poszczególne dane są łatwo zrozumiałe dla konsumenta.

4. Bez uszczerbku dla ust. 2 w przypadku napojów spirytusowych wytwarzanych we Wspólnocie i przeznaczonych do wywozu szczegółowe dane przewidziane w niniejszym rozporządzeniu można podać również w języku innym niż język urzędowy Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ III

OZNACZENIA GEOGRAFICZNE

Artykuł 15

Oznaczenia geograficzne

1. Do celów niniejszego rozporządzenia oznaczeniem geograficznym jest oznaczenie wskazujące na pochodzenie napoju spirytusowego z terytorium kraju lub z regionu, lub miejsca na danym terytorium, w przypadku gdy daną jakość, renomę bądź inną właściwość napoju spirytusowego zasadniczo przypisuje się pochodzeniu geograficznemu.

2. Oznaczenia geograficzne, o których mowa w ust. 1, są zarejestrowane w załączniku III.

3. Oznaczenia geograficzne zarejestrowane w załączniku III nie mogą stać się nazwami rodzajowymi.

Nazwy, które stały się nazwami rodzajowymi, nie mogą być zamieszczane w załączniku III.

Nazwa, która stała się nazwą rodzajową, oznacza nazwę napoju spirytusowego, która przyjęła się jako powszechnie stosowana we Wspólnocie, pomimo iż nawiązuje do miejsca lub regionu, w którym dany wyrób był pierwotnie wytwarzany lub wprowadzany do obrotu.

4. Napoje spirytusowe opatrzone oznaczeniem geograficznym zarejestrowanym w załączniku III muszą spełniać wszystkie wymogi określone w dokumentacji technicznej, o której mowa w art. 17 ust. 1.

Artykuł 16

Ochrona oznaczeń geograficznych

Bez uszczerbku dla art. 10 oznaczenia geograficzne zamieszczone w załączniku III są chronione przed:

a) bezpośrednim lub pośrednim wykorzystaniem w celach handlowych w odniesieniu do wyrobów nieobjętych rejestracją - w zakresie, w jakim są one porównywalne z napojem spirytusowym zarejestrowanym pod danym oznaczeniem geograficznym lub w zakresie, w jakim takie stosowanie pozwala na czerpanie korzyści z renomy zarejestrowanego oznaczenia geograficznego;

b) niewłaściwym wykorzystaniem, imitacją lub przywołaniem, nawet jeśli wskazane jest prawdziwe pochodzenie wyrobu lub jeśli oznaczenie geograficzne zostało przetłumaczone, lub jeśli towarzyszy mu określenie takie jak „podobny”, „typu”, „w stylu”, „wyprodukowany”, „o smaku” czy inne podobne określenie;

c) nieprawdziwym lub wprowadzającym w błąd określeniem miejsca pochodzenia lub wytwarzania, właściwości lub podstawowych cech produktu w opisie, prezentacji lub etykietowaniu wyrobu, które mogłoby stworzyć fałszywe wrażenie co do jego pochodzenia;

d) wszelkimi innymi praktykami, które mogłyby wprowadzać konsumenta w błąd co do rzeczywistego pochodzenia wyrobu.

Artykuł 17

Rejestracja oznaczeń geograficznych

1. Wniosek o włączenie oznaczenia geograficznego do załącznika III składa się do Komisji w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej lub z załączonym tłumaczeniem na jeden z tych języków. Wniosek ten jest należycie uzasadniany i zawiera dokumentację techniczną przedstawiającą specyfikacje, którym musi odpowiadać dany napój spirytusowy.

2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie Wspólnoty wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany przez państwo członkowskie, z którego pochodzi dany napój spirytusowy.

3. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie państwa trzeciego wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest przesyłany Komisji bezpośrednio albo poprzez organy danego państwa trzeciego i zawiera dowód, że dane oznaczenie podlega ochronie w państwie, z którego pochodzi.

4. Dokumentacja techniczna, o której mowa w ust. 1, zawiera co najmniej następujące podstawowe specyfikacje:

a) nazwę i kategorię napoju spirytusowego, w tym oznaczenie geograficzne;

b) opis napoju spirytusowego, w tym podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne lub organoleptyczne wyrobu oraz szczególne właściwości tego napoju spirytusowego w porównaniu z odpowiednią kategorią;

c) określenie danego obszaru geograficznego;

d) opis metody otrzymywania napoju spirytusowego oraz, w stosownych przypadkach, autentycznych i niezmiennych metod lokalnych;

e) szczegółowe informacje wskazujące związek ze środowiskiem geograficznym lub pochodzeniem geograficznym;

f) wymogi ustanowione przez Wspólnotę lub przepisy krajowe lub regionalne;

g) nazwę i adres kontaktowy wnioskodawcy;

h) każdą dodatkową informację na temat oznaczenia geograficznego lub przepisy szczególne dotyczące etykietowania, zgodnie z odpowiednią dokumentacją techniczną.

5. W terminie dwunastu miesięcy od daty złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, Komisja sprawdza zgodność wniosku z niniejszym rozporządzeniem.

6. W przypadku gdy Komisja stwierdzi, że wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, podstawowe specyfikacje dokumentacji technicznej, o której mowa w ust. 4, są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C.

7. Osoba fizyczna lub prawna mająca uzasadniony interes może w terminie sześciu miesięcy od daty publikacji dokumentacji technicznej zgłosić zastrzeżenia do umieszczenia oznaczenia geograficznego w załączniku III ze względu na niespełnienie warunków przewidzianych niniejszym rozporządzeniem. Zastrzeżenie, które musi być należycie uzasadnione, składa się do Komisji w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej lub z załączonym tłumaczeniem na jeden z tych języków.

8. Komisja podejmuje decyzję co do rejestracji oznaczenia geograficznego w załączniku III zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3, z uwzględnieniem wszelkich zastrzeżeń zgłoszonych zgodnie z ust. 7 niniejszego artykułu. Decyzja ta publikowana jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C.

Artykuł 18

Unieważnienie oznaczenia geograficznego

W przypadku gdy nie jest zapewniana zgodność ze specyfikacjami dokumentacji technicznej, Komisja podejmuje decyzję o unieważnieniu rejestracji zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3. Decyzja ta publikowana jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C.

Artykuł 19

Homonimiczne oznaczenia geograficzne

Homonimiczne oznaczenie geograficzne spełniające wymogi niniejszego rozporządzenia rejestruje się z należytym uwzględnieniem jego lokalnego i tradycyjnego stosowania oraz rzeczywistego ryzyka błędnego zrozumienia, w szczególności:

- nazwa homonimiczna prowadząca do błędnego przekonania konsumenta, że wyroby pochodzą z innego terytorium, nie jest rejestrowana nawet w przypadku gdy nazwa ta i jej brzmienie dokładnie odpowiadają nazwie faktycznego terytorium, regionu lub miejsca pochodzenia danego napoju spirytusowego,

- stosowanie zarejestrowanego homonimicznego oznaczenia geograficznego uwarunkowane jest w praktyce wyraźnym rozróżnieniem między homonimem rejestrowanym później a nazwą zamieszczoną już w rejestrze, z uwzględnieniem konieczności sprawiedliwego traktowania zainteresowanych wytwórców i unikania sytuacji, w której konsumenci mogliby zostać wprowadzeni w błąd. 

Artykuł 20

Uznane oznaczenia geograficzne

1. W odniesieniu do wszystkich oznaczeń geograficznych zamieszczonych w załączniku III najpóźniej w dniu 20 lutego 2008 r. państwa członkowskie przedkładają Komisji dokumentację techniczną, o której mowa w art. 17 ust. 1, nie później niż dnia 20 lutego 2015 r.

2. Państwa członkowskie zapewniają publiczny dostęp do tej dokumentacji technicznej.

3. W przypadku gdy nie przedłożono Komisji dokumentacji technicznej do dnia 20 lutego 2015 r., Komisja usuwa oznaczenie geograficzne z załącznika III zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

4. [1] Termin przedkładania dokumentacji technicznej, o którym mowa w ust. 1, ma także zastosowanie w odniesieniu do chorwackich oznaczeń geograficznych wymienionych w załączniku III.

Artykuł 21

Zmiana dokumentacji technicznej

Procedurę, o której mowa w art. 17, stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy dokumentacja techniczna, o której mowa w art. 17 ust. 1 i w art. 20 ust. 1, ma być zmieniona.

Artykuł 22

Kontrola zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej

1. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie Wspólnoty kontrola zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu jest zapewniana przez:

- jeden lub kilka właściwych organów, o których mowa w art. 24 ust. 1, lub

- jeden lub kilka organów kontrolnych w rozumieniu art. 2 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (¹¹), działających jako jednostki certyfikujące produkty.

Niezależnie od prawodawstwa krajowego koszty takiej kontroli zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej są ponoszone przez podmioty podlegające kontroli.

2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie państwa trzeciego kontrola zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu jest zapewniana przez:

- jeden lub kilka organów publicznych wyznaczonych przez państwo trzecie, lub

- jedną lub kilka jednostek certyfikujących produkty. 

3. Jednostki certyfikujące produkty - o których mowa w ust. 1 i 2 - spełniają wymogi europejskiej normy EN 45011, a od 1 maja 2010 r. są akredytowane zgodnie z tą normą, lub spełniają wymogi przewodnika ISO/IEC 6 5 (Wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów).

4. W przypadku gdy organy lub jednostki, o których mowa w ust. 1 i 2, postanowiły dokonać kontroli zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej, muszą one zapewnić odpowiednie gwarancje obiektywności i bezstronności oraz dysponować wykwalifikowanym personelem oraz środkami niezbędnymi do wykonywania swoich funkcji.

Artykuł 23

Zależność między znakami towarowymi a oznaczeniami geograficznymi

1. Znak towarowy zawierający zarejestrowane w załączniku III oznaczenie geograficzne lub składający się z takiego oznaczenia nie podlega rejestracji lub jego rejestracja ulega unieważnieniu, w przypadku gdy stosowanie takiego znaku skutkowałoby sytuacjami, o których mowa w art. 16.

2. W poszanowaniu prawa wspólnotowego znak towarowy, którego używanie odpowiada jednej z sytuacji, o których mowa w art. 16, zgłoszony, zarejestrowany lub - o ile jest to przewidziane przez odpowiednie przepisy - nabyty poprzez używanie w dobrej wierze na terytorium Wspólnoty, przed dniem objęcia ochroną oznaczenia geograficznego w kraju pochodzenia lub przed dniem 1 stycznia 1996 r., może być dalej dozwolony, niezależnie od rejestracji oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że nie ma podstaw do stwierdzenia nieważności lub wygaśnięcia znaku towarowego określonych w pierwszej dyrektywie Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (¹²) lub w rozporządzeniu Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (¹³).

3. Oznaczenie geograficzne nie jest rejestrowane, jeśli -wziąwszy pod uwagę renomę danego znaku towarowego, jego powszechną znajomość oraz czas, od jakiego jest używany we Wspólnocie - rejestracja mogłaby wprowadzić w błąd konsumenta co do prawdziwego pochodzenia produktu.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 24

Kontrola i ochrona napojów spirytusowych

1. Państwa członkowskie odpowiadają za kontrolę napojów spirytusowych. Przyjmują środki konieczne do zapewnienia zgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia, a w szczególności wyznaczają właściwy organ lub organy odpowiedzialne za przeprowadzanie kontroli w odniesieniu do zobowiązań ustanowionych przez niniejsze rozporządzenie zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 882/2004.

2. Państwa członkowskie i Komisja przekazują sobie wzajemnie informacje niezbędne do stosowania niniejszego rozporządzenia.

3. Komisja, konsultując się z państwami członkowskimi, zapewnia jednolite stosowanie niniejszego rozporządzenia i, w razie konieczności, przyjmuje środki zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 25

Komitet

1. Prace Komisji wspomaga Komitet ds. Napojów Spirytusowych.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

3. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Artykuł 26

Zmiana załączników

Zmiany w załącznikach wprowadza się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 27

Przepisy wykonawcze

Środki konieczne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 28

Środki przejściowe i inne środki szczególne

1. Zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3, środki służące zmianie niniejszego rozporządzenia przyjmuje się w stosownych przypadkach:

a) w celu uproszczenia do dnia 20 lutego 2011 r. przejścia od przepisów przewidzianych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 do przepisów ustanowionych niniejszym rozporządzeniem;

b) w celu przyznania odstępstw od przepisów art. 17 i 22 w odpowiednio uzasadnionych przypadkach;

c) w celu ustanowienia wspólnotowego symbolu oznaczeń geograficznych dla sektora napojów spirytusowych.

2. Zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2, w stosownych przypadkach przyjmuje się środki w celu rozwiązania szczególnych problemów praktycznych, takich jak wprowadzenie obowiązku podawania w etykietowaniu -w określonych przypadkach - miejsca wytworzenia, aby uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd oraz w celu zachowania i rozwinięcia wspólnotowych metod referencyjnych w odniesieniu do analizy napojów spirytusowych.

3. Napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia, mogą być nadal wytwarzane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1576/89 do dnia 20 maja 2009 r. Napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia, ale które zostały wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1576/89 przed dniem 20 lutego 2008 r. lub do dnia 20 maja 2009 r., mogą być nadal wprowadzane do obrotu do czasu wyczerpania zapasów.

Artykuł 29

Uchylenie

1. Rozporządzenie (EWG) nr 1576/89 niniejszym traci moc. Odniesienia do uchylonego rozporządzenia są rozumiane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

2. Nadal stosuje się rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2009/92 (¹⁴), (WE) nr 1267/94 (¹⁵) oraz (WE) nr 2870/ 2000 (¹⁶).

Artykuł 30

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od 20 maja 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 15 stycznia 2008 r.

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 9 5,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 z dnia 29 maja 1989 r. ustanawiające ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych (³) oraz rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1014/90 z dnia 24 kwietnia 1990 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dla definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych (⁴) okazały się skuteczne w zakresie regulacji sektora napojów spirytusowych. Jednakże w świetle zdobytych ostatnio doświadczeń zachodzi konieczność wyjaśnienia zasad mających zastosowanie do definicji, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych niektórych napojów spirytusowych z uwzględnieniem tradycyjnych metod produkcji. Rozporządzenie (EWG) nr 1576/89 należy zatem uchylić i zastąpić je nowym rozporządzeniem.

(2) Sektor napojów spirytusowych ma istotne znaczenie dla konsumentów, producentów oraz sektora rolniczego Wspólnoty. Środki mające zastosowanie do sektora napojów spirytusowych powinny przyczyniać się do osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony konsumentów, zapobiegania oszukańczym praktykom oraz osiągnięcia przejrzystości rynku i uczciwej konkurencji. Poprzez takie działania środki te powinny chronić renomę, jaką wspólnotowe napoje spirytusowe zyskały na rynku wspólnotowym i światowym, nadal uwzględniając tradycyjne praktyki stosowane przy wytwarzaniu napojów spirytusowych oraz zwiększone zapotrzebowanie na ochronę i informowanie konsumenta. Wskazane jest również uwzględnienie innowacji technologicznych w odniesieniu do tych kategorii, w których innowacje takie służą poprawie jakości, nie naruszając tradycyjnego charakteru danego napoju spirytusowego.

(3) Wytwarzanie napojów spirytusowych tworzy znaczący rynek zbytu dla wspólnotowych produktów rolnych. W uregulowaniach prawnych powinno się podkreślić silne związki z sektorem rolniczym.

(4) W celu zapewnienia bardziej systematycznego podejścia do prawodawstwa regulującego kwestie napojów spirytusowych niniejsze rozporządzenie powinno wskazywać jasno określone kryteria dotyczące wytwarzania, opisu, prezentowania i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych.

(5) W celu ochrony interesu konsumentów niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich napojów spirytusowych wprowadzanych do obrotu we Wspólnocie, zarówno tych wytwarzanych we Wspólnocie, jak i w państwach trzecich. Ze względu na wywóz napojów spirytusowych wysokiej jakości oraz w celu zachowania i zwiększenia renomy wspólnotowych napojów spirytusowych na rynku światowym niniejsze rozporządzenie powinno mieć również zastosowanie do takich napojów wytwarzanych we Wspólnocie do celów wywozu. Niniejsze rozporządzenie powinno mieć również zastosowanie do użycia alkoholu etylowego lub destylatów pochodzenia rolniczego przy wytwarzaniu napojów alkoholowych oraz do stosowania nazw napojów spirytusowych przy prezentacji i etykietowaniu środków spożywczych. W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego prawo państwa trzeciego dokonującego przywozu, niniejsze rozporządzenie powinno umożliwiać przyznanie odstępstwa od przepisów załącznika I i II do niniejszego rozporządzenia zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą.

(6) Zasadniczo niniejsze rozporządzenie powinno nadal koncentrować się na definicjach napojów spirytusowych, które powinny być zaklasyfikowane do poszczególnych kategorii. Definicje te powinny nadal uwzględniać tradycyjne praktyki w zakresie jakości, lecz powinny zostać uzupełnione lub uaktualnione, w przypadku gdy poprzednie definicje zawierały luki lub były niewystarczające lub gdy można je udoskonalić w związku z rozwojem technologicznym.

(7) W celu uwzględnienia oczekiwań konsumentów dotyczących surowców stosowanych do wytwarzania wódki zwłaszcza w państwach członkowskich, w których tradycyjnie produkuje się wódkę, należy zamieścić przepis dotyczący umieszczania odpowiedniej informacji o użytych surowcach, w przypadku gdy wódka jest wytwarzana z surowców pochodzenia rolniczego innych niż zboża lub ziemniaki.

(8) Ponadto, aby spełnić oczekiwania konsumentów i zachować zgodność z tradycyjnymi praktykami, alkohol etylowy stosowany do wytwarzania napojów spirytusowych i innych napojów alkoholowych powinien być wyłącznie pochodzenia rolniczego. Powinno to również zapewnić rynek zbytu dla podstawowych produktów rolnych.

(9) W związku ze znaczeniem i złożonością sektora napojów spirytusowych wskazane jest ustanowienie szczególnych środków w odniesieniu do opisu i prezentacji napojów spirytusowych wykraczających poza horyzontalne zasady ustanowione w dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (⁵). Te szczególne środki powinny również zapobiegać niewłaściwemu wykorzystywaniu określenia „napój spirytusowy” i nazw napojów spirytusowych w odniesieniu do wyrobów, które nie odpowiadają definicjom zawartym w niniejszym rozporządzeniu.

(10) Zapewnienie, aby zasadniczo okres dojrzewania lub wiek odnosił się wyłącznie do najmłodszego składnika alkoholowego, ma duże znaczenie, niemniej jednak niniejsze rozporządzenie powinno dopuszczać możliwość zastosowania odstępstwa od tej zasady w celu uwzględnienia tradycyjnych procesów leżakowania regulowanych przez państwa członkowskie.

(11) Zgodnie z Traktatem, stosując politykę w zakresie jakości oraz aby zapewnić wysoki poziom jakości napojów spirytusowych i zróżnicowania w danym sektorze, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przyjęcia surowszych przepisów niż ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, w odniesieniu do wytwarzania, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych wytwarzanych na ich własnym terytorium.

(12) Do napojów spirytusowych zastosowanie ma dyrektywa Rady 88/388/EWG z dnia 22 czerwca 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków aromatyzujących przeznaczonych do użytku w środkach spożywczych i materiałów źródłowych służących do ich produkcji (⁶). Dlatego w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić jedynie przepisy, które nie zostały przewidziane w tej dyrektywie.

(13) Istotne jest, aby należycie uwzględnić postanowienia Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (dalej zwanego „porozumieniem TRIPS”), w szczególności jego art. 22 i 23, oraz Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu, który stanowi integralną część Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu zatwierdzonego na mocy decyzji Rady 94/800/WE (⁷).

(14) Zważywszy, że rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia dla produktów rolnych i środków spożywczych (⁸) nie ma zastosowania do napojów spirytusowych, niniejsze rozporządzenie powinno ustanawiać przepisy dotyczące ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych. W przypadku gdy daną jakość, renomę czy inne cechy napoju spirytusowego przypisuje się zasadniczo jego pochodzeniu geograficznemu, należy zarejestrować oznaczenia geograficzne wskazujące na pochodzenie napojów spirytusowych z określonego terytorium danego kraju lub regionu czy miejsca na danym terytorium.

(15) Niniejsze rozporządzenie powinno ustanowić niedyskryminacyjną procedurę rejestracji, zgodności, zmiany i ewentualnego unieważnienia oznaczeń geograficznych państw trzecich i UE zgodnie z porozumieniem TRIPS przy jednoczesnym uznaniu szczególnego statusu ustalonych oznaczeń geograficznych.

(16) Środki konieczne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/ 468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁹).

(17) W szczególności Komisja powinna być uprawniona do: udzielania zezwolenia na odstępstwa od niektórych części niniejszego rozporządzenia w przypadkach gdy wymagają tego przepisy państwa będącego importerem; określania maksymalnego poziomu słodzenia do dopełnienia smaku; udzielenia zezwolenia na odstępstwo od zasad dotyczących okresu dojrzewania lub wieku; przyjmowania decyzji w sprawie wniosków o rejestrację, unieważnienie i usunięcie oznaczeń geograficznych, jak również zmiany dokumentacji technicznej; zmiany wykazu definicji i wymagań technicznych, definicji napojów spirytusowych zaklasyfikowanych do poszczególnych kategorii i wykazu zarejestrowanych oznaczeń geograficznych; oraz do odstępstwa od procedury rejestracji oznaczeń geograficznych i zmiany dokumentacji technicznej. Ponieważ środki mają ogólny zasięg i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez usunięcie niektórych jego elementów lub poprzez uzupełnienie niniejszego rozporządzenia nowymi innymi niż istotne elementami, środki te przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą określoną w art. 5 a decyzji 1999/468/WE.

(18) Przy przechodzeniu od przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 do ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu mogą pojawić się trudności, których w niniejszym rozporządzeniu nie przewidziano. Środki konieczne do tego przejścia oraz środki wymagane przy rozwiązywaniu praktycznych problemów sektora napojów spirytusowych powinny być przyjęte zgodnie z decyzją 19 99/46 8/EWG.

(19) W celu ułatwienia przejścia od przepisów przewidzianych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 wytwarzanie napojów spirytusowych zgodnie z tym rozporządzeniem powinno być dozwolone w ciągu pierwszego roku stosowania niniejszego rozporządzenia. Należy także przewidzieć wprowadzanie do obrotu istniejących zapasów do czasu ich wyczerpania,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES ZASTOSOWANIA, DEFINICJA I KLASYFIKACJA NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH

Artykuł 1

Przedmiot i zakres zastosowania

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące definicji, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wszystkich napojów spirytusowych, wprowadzanych do obrotu we Wspólnocie niezależnie od tego, czy zostały wytworzone we Wspólnocie czy w państwach trzecich oraz do napojów wytworzonych we Wspólnocie w celach wywozu. Niniejsze rozporządzenie stosuje się również do użycia alkoholu etylowego lub destylatów pochodzenia rolniczego przy wytwarzaniu napojów alkoholowych oraz do stosowania nazw napojów spirytusowych przy prezentacji i etykietowaniu środków spożywczych.

3. W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego prawo państwa trzeciego dokonującego przywozu, może być przyznane odstępstwo od przepisów załącznika I i II zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 2

Definicja napoju spirytusowego

1. Do celów niniejszego rozporządzenia „napój spirytusowy” oznacza napój alkoholowy:

a) przeznaczony do spożycia przez ludzi;

b) posiadający szczególne właściwości organoleptyczne;

c) o zawartości alkoholu wynoszącej minimum 15 % obj.;

d) wytwarzany:

(i) bezpośrednio:

- w drodze destylacji - z dodatkiem lub bez środków aromatyzujących - naturalnie sfermentowanych wyrobów, lub

- w drodze maceracji - lub podobnego przetwarzania - surowców roślinnych w alkoholu etylowym pochodzenia rolniczego lub destylatów pochodzenia rolniczego lub napojów spirytusowych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, lub

- w drodze dodania środków aromatyzujących, cukrów lub innych substancji słodzących, wymienionych w pkt 3 załącznika I, lub innych produktów rolnych lub środków spożywczych do alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego lub destylatów pochodzenia rolniczego lub napojów spirytusowych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia;

(ii) lub poprzez zmieszanie napoju spirytusowego z jednym lub więcej niż jednym spośród niżej wymienionych:

- inne napoje spirytusowe, lub

- alkohol etylowy pochodzenia rolniczego lub destylat pochodzenia rolniczego, lub

- inne napoje alkoholowe, lub

- napoje.

2. Niemniej jednak za napoje spirytusowe nie uważa się napojów oznaczonych kodami CN 2203, 2204, 2205, 2206 i 2207.

3. Minimalna zawartość alkoholu określona w ust. 1 lit. c) pozostaje bez uszczerbku dla definicji produktu w kategorii 41 w załączniku II.

4. Na użytek niniejszego rozporządzenia definicje techniczne i wymogi określono w załączniku I.

Artykuł 3

Pochodzenie alkoholu etylowego

1. Do wytwarzania napojów spirytusowych oraz ich wszystkich składników stosuje się wyłącznie alkohol etylowy pochodzenia rolniczego w rozumieniu załącznika I do Traktatu.

2. Alkohol etylowy stosowany do wytwarzania napojów spirytusowych odpowiada definicji zamieszczonej w pkt 1 załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

3. Do rozcieńczania lub rozpuszczania środków barwiących, aromatyzujących lub innych dodatków, których stosowanie jest dopuszczalne do przyrządzania napojów spirytusowych, stosuje się alkohol etylowy pochodzenia rolniczego.

4. Napoje alkoholowe nie zawierają alkoholu pochodzenia syntetycznego ani żadnego innego alkoholu pochodzenia nierolniczego w rozumieniu załącznika I do Traktatu.

Artykuł 4

Kategorie napojów spirytusowych

Napoje spirytusowe są sklasyfikowane w kategorie zgodnie z definicjami zawartymi w załączniku II.

Artykuł 5

Ogólne przepisy dotyczące kategorii napojów spirytusowych

1. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych dla każdej z kategorii od 1 do 14 wymienionych w załączniku II napoje spirytusowe tam zdefiniowane:

a) są wytwarzane wyłącznie w drodze fermentacji alkoholowej i destylacji surowców wymienionych w stosownej definicji danego napoju spirytusowego;

b) nie posiadają dodatku alkoholu zgodnie z definicją w załączniku I pkt 5, rozcieńczonego lub nie;

c) nie zawierają dodatku środków aromatyzujących;

d) zawierają wyłącznie dodatek karmelu służący dostosowaniu barwy;

e) można słodzić wyłącznie w celu dopełnienia ostatecznego smaku wyrobu, zgodnie z załącznikiem I pkt 3. Maksymalny poziom produktów stosowanych do dopełnienia smaku wymienionych w załączniku I pkt 3 lit. a)-f) ustala się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3. Uwzględnia się odpowiednie przepisy państw członkowskich.

2. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych dla każdej z kategorii od 15 do 46 wymienionych w załączniku II napoje spirytusowe tam zdefiniowane mogą:

a) być otrzymywane ze wszystkich surowców rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu;

b) posiadać dodatek alkoholu zgodnie z definicją w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

c) [1] zawierać substancje aromatyczne w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych (¹⁰) i preparaty aromatyczne w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. d) tego rozporządzenia;

d) zawierać środek barwiący zdefiniowany w pkt 10 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

e) być słodzone w celu nadania danemu wyrobowi jego cech charakterystycznych oraz zgodnie z pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, oraz z uwzględnieniem przepisów poszczególnych państw członkowskich.

3. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych w załączniku II inne napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów kategorii od 1 do 46, mogą:

a) być otrzymywane ze wszystkich surowców rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu lub środków spożywczych odpowiednich do spożycia przez ludzi;

b) posiadać dodatek alkoholu zgodnie z definicją w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

c) [2] zawierać co najmniej jeden środek aromatyzujący w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1334/2008;

d) zawierać środek barwiący zdefiniowany w pkt 10 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

e) być słodzone w celu nadania danemu wyrobowi jego cech charakterystycznych oraz zgodnie z wymogami zawartymi w pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

Ustawodawstwo państw członkowskich

1. Stosując politykę w zakresie jakości w stosunku do napojów spirytusowych wytwarzanych na ich własnym terytorium, a w szczególności w stosunku do oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III lub do ustanawiania nowych oznaczeń geograficznych, państwa członkowskie mogą w odniesieniu do wytwarzania, opisu, prezentacji i etykietowania ustanawiać przepisy surowsze niż te ustanowione w załączniku II, pod warunkiem że są one zgodne z prawem wspólnotowym.

2. Państwa członkowskie nie mogą zakazać lub ograniczyć przywozu, sprzedaży lub spożywania napojów spirytusowych spełniających wymogi niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II

OPIS, PREZENTACJA I ETYKIETOWANIE NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH

Artykuł 7

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia terminy „opis”, „prezentacja” i „etykietowanie” są zdefiniowane w załączniku I pkt 14, 15 i 16.

Artykuł 8

Nazwa handlowa

Nazwa, pod którą sprzedawany jest środek spożywczy („nazwa handlowa”), zgodnie z art. 5 dyrektywy 2000/13/WE podlega przepisom ustanowionym w niniejszym rozdziale.

Artykuł 9

Przepisy szczegółowe dotyczące nazw handlowych

1. Napoje spirytusowe odpowiadające specyfikacjom produktów zdefiniowanych w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II są w opisie, prezentacji i etykietowaniu opatrzone określoną tam nazwą handlową.

2. Napoje spirytusowe, które odpowiadają definicji zawartej w art. 2, ale które nie spełniają kryteriów włączenia do kategorii od 1 do 46 w załączniku II, są opatrzone w opisie, prezentacji i etykietowaniu nazwą handlową „napój spirytusowy”. Bez uszczerbku dla ust. 5 niniejszego artykułu nazwy tej nie zastępuje się ani nie zmienia.

3. W przypadku gdy napój spirytusowy odpowiada definicji więcej niż jednej kategorii napoju spirytusowego w załączniku II, można go sprzedawać pod jedną lub kilkoma nazwami określonymi dla tych kategorii w załączniku II.

4. Bez uszczerbku dla ust. 9 niniejszego artykułu oraz art. 10 ust. 1 nazw, o których mowa w ust. 1, niniejszego artykułu nie można używać do opisu lub jakiejkolwiek prezentacji napoju innego niż napój spirytusowy, dla którego te nazwy zostały wyszczególnione w załączniku II i zarejestrowane w załączniku III.

5. Nazwy handlowe można uzupełniać lub zastępować oznaczeniem geograficznym zarejestrowanym w załączniku III oraz zgodnie z przepisami rozdziału III, lub uzupełniać -zgodnie z przepisami prawa krajowego - innym oznaczeniem geograficznym, pod warunkiem że nie wprowadzi to konsumenta w błąd.

6. Oznaczenia geograficzne zarejestrowane w załączniku III mogą zostać uzupełnione wyłącznie:

a) terminami używanymi już w dniu 20 lutego 2008 r. w odniesieniu do ustalonych oznaczeń geograficznych w rozumieniu art. 20; albo

b) zgodnie z odpowiednią dokumentacją techniczną, o której mowa w art. 17 ust. 1.

7. Napoju alkoholowego, który nie spełnia jednej z definicji wymienionych w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II, nie można opisywać, prezentować lub etykietować poprzez dodawanie wyrazów lub wyrażeń takich jak „podobny”, „typu”, „w stylu”, „wyprodukowany”, „o smaku” ani żadnych podobnych terminów do nazw handlowych zamieszczonych w niniejszym rozporządzeniu lub oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III.

8. Nazw handlowych napojów spirytusowych nie wolno zastępować żadnymi znakami towarowymi, nazwami marek czy nazwami wymyślonymi.

9. Nazwy, o których mowa w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II, mogą zostać włączone do wykazu składników środków spożywczych, o ile wykaz jest zgodny z dyrektywą 2000/13/WE.

Artykuł 10

Przepisy szczególne dotyczące stosowania nazw handlowych i oznaczeń geograficznych

1. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 2000/13/WE do prezentacji środków spożywczych zakazuje się stosowania w wyrażeniach złożonych określeń wymienionych w kategoriach od 1 do 46 załącznika II lub oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III, lub odniesień do nich, chyba że alkohol został wytworzony wyłącznie z określonego napoju spirytusowego lub określonych napojów spirytusowych.

2. Używanie wyrażenia złożonego, o którym mowa w ust. 1, jest również zabronione, w przypadku gdy napój spirytusowy został tak rozcieńczony, że zawartość alkoholu została zmniejszona i jest niższa niż minimalna zawartość alkoholu określona w definicji tego napoju spirytusowego.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 przepisy niniejszego rozporządzenia nie mają wpływu na ewentualne stosowanie określeń „amer” lub „bitter” w odniesieniu do wyrobów nieobjętych niniejszym rozporządzeniem.

4. W drodze odstępstwa od ust. 1 oraz w celu uwzględnienia uznanych metod wytwarzania wyrażenia złożone wymienione w kategorii 32 lit. d) załącznika II można stosować do prezentacji likierów wytwarzanych we Wspólnocie, na warunkach tam określonych.

Artykuł 11

Opis, prezentacja i etykietowanie mieszanin

1. W przypadku dodania alkoholu, zgodnie z definicją w załączniku I pkt 5, rozcieńczonego lub nie, do napoju spirytusowego wymienionego w kategoriach od 1 do 14 w załączniku II, ten napój spirytusowy nosi nazwę handlową „napój spirytusowy”. W żadnej formie nie może nosić nazwy zarezerwowanej w kategoriach od 1 do 14.

2. W przypadku gdy napój spirytusowy wymieniony w kategoriach od 1 do 46 załącznika II jest zmieszany z:

a) jednym lub kilkoma napojami spirytusowymi; lub

b) jednym lub kilkoma destylatami pochodzenia rolniczego;

napój ten jest opatrzony nazwą handlową „napój spirytusowy”. Nazwa ta jest wskazana w wyraźny sposób w widocznym miejscu na etykiecie i nie jest zastępowana ani zmieniana.

3. Ustępu 2 nie stosuje się do opisu, prezentacji lub etykietowania mieszanin, o których mowa w tym ustępie, jeżeli odpowiadają one jednej z definicji ustanowionych w ramach kategorii od 1 do 46 załącznika II.

4. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 2000/13/WE w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napojów spirytusowych powstałych z mieszanin, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, może występować jeden lub kilka terminów wymienionych w załączniku II, jedynie w przypadku gdy termin ten nie stanowi części nazwy handlowej i jest umieszczony dokładnie w tym samym polu widzenia, co wykaz wszystkich składników alkoholowych danej mieszaniny, przy czym terminy takie są poprzedzone wyrazami „mieszanina napojów spirytusowych”.

Wyrazy „mieszanina napojów spirytusowych” są umieszczone na etykiecie przy zastosowaniu jednolitych znaków o tym samym kroju i kolorze czcionki co określenie nazwy handlowej. Wielkość czcionki nie jest większa niż połowa rozmiaru czcionki występującej w nazwie handlowej.

5. Do celów etykietowania i prezentacji mieszanin, o których mowa w ust. 2 oraz do których odnosi się zawarty w ust. 4 wymóg wymienienia składników alkoholowych, udział każdego składnika alkoholowego jest wyrażony w procentach w porządku malejącym. Udział ten jest równy stosunkowi objętości czystego alkoholu, jaki ma dany składnik, do całkowitej objętości czystego alkoholu w danej mieszaninie.

Artykuł 12

Przepisy szczegółowe dotyczące opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych

1. W przypadku gdy w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego wskazany jest surowiec zastosowany do wytworzenia alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego, każdy alkohol pochodzenia rolniczego musi zostać wymieniony w porządku malejącym według użytej ilości.

2. W opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego można dodatkowo umieścić termin „kupażować”, „kupażowanie” lub „kupażowany”, lecz tylko w przypadku gdy dany napój spirytusowy został poddany procesowi kupażowania zdefiniowanemu w załączniku I pkt 7.

3. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek odstępstwa przyjętego zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3 okres dojrzewania lub wiek może być określony w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego tylko w przypadku gdy odnosi się do najmłodszego alkoholowego składnika i pod warunkiem że napój spirytusowy był leżakowany pod nadzorem skarbowym lub nadzorem zapewniającym podobne gwarancje.

Artykuł 13

Zakaz stosowania kapturków lub folii wykonanych na bazie ołowiu

Napoje spirytusowe nie są przechowywane w celu sprzedaży lub wprowadzane do obrotu w pojemnikach wyposażonych w zamknięcia osłaniane kapturkiem lub folią wykonanymi na bazie ołowiu.

Artykuł 14

Języki stosowane w opisie, prezentacji i etykietowaniu napojów spirytusowych

1. Dane szczegółowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu podaje się w jednym lub kilku językach urzędowych Unii Europejskiej w sposób umożliwiający konsumentowi łatwe zrozumienie każdej pozycji, chyba że konsument jest informowany za pomocą innych środków.

2. Na etykiecie ani w prezentacji napoju spirytusowego nie umieszcza się przetłumaczonej wersji wyrazów pisanych kursywą w załączniku II ani oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III.

3. W przypadku napojów spirytusowych pochodzących z państw trzecich zezwala się na stosowanie urzędowego języka państwa trzeciego, w którym dany napój spirytusowy został wytworzony, jeżeli dane szczegółowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu podaje się również w języku urzędowym Unii Europejskiej, w taki sposób, że poszczególne dane są łatwo zrozumiałe dla konsumenta.

4. Bez uszczerbku dla ust. 2 w przypadku napojów spirytusowych wytwarzanych we Wspólnocie i przeznaczonych do wywozu szczegółowe dane przewidziane w niniejszym rozporządzeniu można podać również w języku innym niż język urzędowy Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ III

OZNACZENIA GEOGRAFICZNE

Artykuł 15

Oznaczenia geograficzne

1. Do celów niniejszego rozporządzenia oznaczeniem geograficznym jest oznaczenie wskazujące na pochodzenie napoju spirytusowego z terytorium kraju lub z regionu, lub miejsca na danym terytorium, w przypadku gdy daną jakość, renomę bądź inną właściwość napoju spirytusowego zasadniczo przypisuje się pochodzeniu geograficznemu.

2. Oznaczenia geograficzne, o których mowa w ust. 1, są zarejestrowane w załączniku III.

3. Oznaczenia geograficzne zarejestrowane w załączniku III nie mogą stać się nazwami rodzajowymi.

Nazwy, które stały się nazwami rodzajowymi, nie mogą być zamieszczane w załączniku III.

Nazwa, która stała się nazwą rodzajową, oznacza nazwę napoju spirytusowego, która przyjęła się jako powszechnie stosowana we Wspólnocie, pomimo iż nawiązuje do miejsca lub regionu, w którym dany wyrób był pierwotnie wytwarzany lub wprowadzany do obrotu.

4. Napoje spirytusowe opatrzone oznaczeniem geograficznym zarejestrowanym w załączniku III muszą spełniać wszystkie wymogi określone w dokumentacji technicznej, o której mowa w art. 17 ust. 1.

Artykuł 16

Ochrona oznaczeń geograficznych

Bez uszczerbku dla art. 10 oznaczenia geograficzne zamieszczone w załączniku III są chronione przed:

a) bezpośrednim lub pośrednim wykorzystaniem w celach handlowych w odniesieniu do wyrobów nieobjętych rejestracją - w zakresie, w jakim są one porównywalne z napojem spirytusowym zarejestrowanym pod danym oznaczeniem geograficznym lub w zakresie, w jakim takie stosowanie pozwala na czerpanie korzyści z renomy zarejestrowanego oznaczenia geograficznego;

b) niewłaściwym wykorzystaniem, imitacją lub przywołaniem, nawet jeśli wskazane jest prawdziwe pochodzenie wyrobu lub jeśli oznaczenie geograficzne zostało przetłumaczone, lub jeśli towarzyszy mu określenie takie jak „podobny”, „typu”, „w stylu”, „wyprodukowany”, „o smaku” czy inne podobne określenie;

c) nieprawdziwym lub wprowadzającym w błąd określeniem miejsca pochodzenia lub wytwarzania, właściwości lub podstawowych cech produktu w opisie, prezentacji lub etykietowaniu wyrobu, które mogłoby stworzyć fałszywe wrażenie co do jego pochodzenia;

d) wszelkimi innymi praktykami, które mogłyby wprowadzać konsumenta w błąd co do rzeczywistego pochodzenia wyrobu.

Artykuł 17

Rejestracja oznaczeń geograficznych

1. Wniosek o włączenie oznaczenia geograficznego do załącznika III składa się do Komisji w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej lub z załączonym tłumaczeniem na jeden z tych języków. Wniosek ten jest należycie uzasadniany i zawiera dokumentację techniczną przedstawiającą specyfikacje, którym musi odpowiadać dany napój spirytusowy.

2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie Wspólnoty wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany przez państwo członkowskie, z którego pochodzi dany napój spirytusowy.

3. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie państwa trzeciego wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest przesyłany Komisji bezpośrednio albo poprzez organy danego państwa trzeciego i zawiera dowód, że dane oznaczenie podlega ochronie w państwie, z którego pochodzi.

4. Dokumentacja techniczna, o której mowa w ust. 1, zawiera co najmniej następujące podstawowe specyfikacje:

a) nazwę i kategorię napoju spirytusowego, w tym oznaczenie geograficzne;

b) opis napoju spirytusowego, w tym podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne lub organoleptyczne wyrobu oraz szczególne właściwości tego napoju spirytusowego w porównaniu z odpowiednią kategorią;

c) określenie danego obszaru geograficznego;

d) opis metody otrzymywania napoju spirytusowego oraz, w stosownych przypadkach, autentycznych i niezmiennych metod lokalnych;

e) szczegółowe informacje wskazujące związek ze środowiskiem geograficznym lub pochodzeniem geograficznym;

f) wymogi ustanowione przez Wspólnotę lub przepisy krajowe lub regionalne;

g) nazwę i adres kontaktowy wnioskodawcy;

h) każdą dodatkową informację na temat oznaczenia geograficznego lub przepisy szczególne dotyczące etykietowania, zgodnie z odpowiednią dokumentacją techniczną.

5. W terminie dwunastu miesięcy od daty złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, Komisja sprawdza zgodność wniosku z niniejszym rozporządzeniem.

6. W przypadku gdy Komisja stwierdzi, że wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, podstawowe specyfikacje dokumentacji technicznej, o której mowa w ust. 4, są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C.

7. Osoba fizyczna lub prawna mająca uzasadniony interes może w terminie sześciu miesięcy od daty publikacji dokumentacji technicznej zgłosić zastrzeżenia do umieszczenia oznaczenia geograficznego w załączniku III ze względu na niespełnienie warunków przewidzianych niniejszym rozporządzeniem. Zastrzeżenie, które musi być należycie uzasadnione, składa się do Komisji w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej lub z załączonym tłumaczeniem na jeden z tych języków.

8. Komisja podejmuje decyzję co do rejestracji oznaczenia geograficznego w załączniku III zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3, z uwzględnieniem wszelkich zastrzeżeń zgłoszonych zgodnie z ust. 7 niniejszego artykułu. Decyzja ta publikowana jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C.

Artykuł 18

Unieważnienie oznaczenia geograficznego

W przypadku gdy nie jest zapewniana zgodność ze specyfikacjami dokumentacji technicznej, Komisja podejmuje decyzję o unieważnieniu rejestracji zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3. Decyzja ta publikowana jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C.

Artykuł 19

Homonimiczne oznaczenia geograficzne

Homonimiczne oznaczenie geograficzne spełniające wymogi niniejszego rozporządzenia rejestruje się z należytym uwzględnieniem jego lokalnego i tradycyjnego stosowania oraz rzeczywistego ryzyka błędnego zrozumienia, w szczególności:

- nazwa homonimiczna prowadząca do błędnego przekonania konsumenta, że wyroby pochodzą z innego terytorium, nie jest rejestrowana nawet w przypadku gdy nazwa ta i jej brzmienie dokładnie odpowiadają nazwie faktycznego terytorium, regionu lub miejsca pochodzenia danego napoju spirytusowego,

- stosowanie zarejestrowanego homonimicznego oznaczenia geograficznego uwarunkowane jest w praktyce wyraźnym rozróżnieniem między homonimem rejestrowanym później a nazwą zamieszczoną już w rejestrze, z uwzględnieniem konieczności sprawiedliwego traktowania zainteresowanych wytwórców i unikania sytuacji, w której konsumenci mogliby zostać wprowadzeni w błąd. 

Artykuł 20

Uznane oznaczenia geograficzne

1. W odniesieniu do wszystkich oznaczeń geograficznych zamieszczonych w załączniku III najpóźniej w dniu 20 lutego 2008 r. państwa członkowskie przedkładają Komisji dokumentację techniczną, o której mowa w art. 17 ust. 1, nie później niż dnia 20 lutego 2015 r.

2. Państwa członkowskie zapewniają publiczny dostęp do tej dokumentacji technicznej.

3. W przypadku gdy nie przedłożono Komisji dokumentacji technicznej do dnia 20 lutego 2015 r., Komisja usuwa oznaczenie geograficzne z załącznika III zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 21

Zmiana dokumentacji technicznej

Procedurę, o której mowa w art. 17, stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy dokumentacja techniczna, o której mowa w art. 17 ust. 1 i w art. 20 ust. 1, ma być zmieniona.

Artykuł 22

Kontrola zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej

1. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie Wspólnoty kontrola zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu jest zapewniana przez:

- jeden lub kilka właściwych organów, o których mowa w art. 24 ust. 1, lub

- jeden lub kilka organów kontrolnych w rozumieniu art. 2 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (¹¹), działających jako jednostki certyfikujące produkty.

Niezależnie od prawodawstwa krajowego koszty takiej kontroli zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej są ponoszone przez podmioty podlegające kontroli.

2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie państwa trzeciego kontrola zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu jest zapewniana przez:

- jeden lub kilka organów publicznych wyznaczonych przez państwo trzecie, lub

- jedną lub kilka jednostek certyfikujących produkty. 

3. Jednostki certyfikujące produkty - o których mowa w ust. 1 i 2 - spełniają wymogi europejskiej normy EN 45011, a od 1 maja 2010 r. są akredytowane zgodnie z tą normą, lub spełniają wymogi przewodnika ISO/IEC 6 5 (Wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów).

4. W przypadku gdy organy lub jednostki, o których mowa w ust. 1 i 2, postanowiły dokonać kontroli zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej, muszą one zapewnić odpowiednie gwarancje obiektywności i bezstronności oraz dysponować wykwalifikowanym personelem oraz środkami niezbędnymi do wykonywania swoich funkcji.

Artykuł 23

Zależność między znakami towarowymi a oznaczeniami geograficznymi

1. Znak towarowy zawierający zarejestrowane w załączniku III oznaczenie geograficzne lub składający się z takiego oznaczenia nie podlega rejestracji lub jego rejestracja ulega unieważnieniu, w przypadku gdy stosowanie takiego znaku skutkowałoby sytuacjami, o których mowa w art. 16.

2. W poszanowaniu prawa wspólnotowego znak towarowy, którego używanie odpowiada jednej z sytuacji, o których mowa w art. 16, zgłoszony, zarejestrowany lub - o ile jest to przewidziane przez odpowiednie przepisy - nabyty poprzez używanie w dobrej wierze na terytorium Wspólnoty, przed dniem objęcia ochroną oznaczenia geograficznego w kraju pochodzenia lub przed dniem 1 stycznia 1996 r., może być dalej dozwolony, niezależnie od rejestracji oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że nie ma podstaw do stwierdzenia nieważności lub wygaśnięcia znaku towarowego określonych w pierwszej dyrektywie Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (¹²) lub w rozporządzeniu Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (¹³).

3. Oznaczenie geograficzne nie jest rejestrowane, jeśli -wziąwszy pod uwagę renomę danego znaku towarowego, jego powszechną znajomość oraz czas, od jakiego jest używany we Wspólnocie - rejestracja mogłaby wprowadzić w błąd konsumenta co do prawdziwego pochodzenia produktu.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 24

Kontrola i ochrona napojów spirytusowych

1. Państwa członkowskie odpowiadają za kontrolę napojów spirytusowych. Przyjmują środki konieczne do zapewnienia zgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia, a w szczególności wyznaczają właściwy organ lub organy odpowiedzialne za przeprowadzanie kontroli w odniesieniu do zobowiązań ustanowionych przez niniejsze rozporządzenie zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 882/2004.

2. Państwa członkowskie i Komisja przekazują sobie wzajemnie informacje niezbędne do stosowania niniejszego rozporządzenia.

3. Komisja, konsultując się z państwami członkowskimi, zapewnia jednolite stosowanie niniejszego rozporządzenia i, w razie konieczności, przyjmuje środki zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 25

Komitet

1. Prace Komisji wspomaga Komitet ds. Napojów Spirytusowych.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

3. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Artykuł 26

Zmiana załączników

Zmiany w załącznikach wprowadza się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 27

Przepisy wykonawcze

Środki konieczne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 28

Środki przejściowe i inne środki szczególne

1. Zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3, środki służące zmianie niniejszego rozporządzenia przyjmuje się w stosownych przypadkach:

a) w celu uproszczenia do dnia 20 lutego 2011 r. przejścia od przepisów przewidzianych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 do przepisów ustanowionych niniejszym rozporządzeniem;

b) w celu przyznania odstępstw od przepisów art. 17 i 22 w odpowiednio uzasadnionych przypadkach;

c) w celu ustanowienia wspólnotowego symbolu oznaczeń geograficznych dla sektora napojów spirytusowych.

2. Zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2, w stosownych przypadkach przyjmuje się środki w celu rozwiązania szczególnych problemów praktycznych, takich jak wprowadzenie obowiązku podawania w etykietowaniu -w określonych przypadkach - miejsca wytworzenia, aby uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd oraz w celu zachowania i rozwinięcia wspólnotowych metod referencyjnych w odniesieniu do analizy napojów spirytusowych.

3. Napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia, mogą być nadal wytwarzane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1576/89 do dnia 20 maja 2009 r. Napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia, ale które zostały wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1576/89 przed dniem 20 lutego 2008 r. lub do dnia 20 maja 2009 r., mogą być nadal wprowadzane do obrotu do czasu wyczerpania zapasów.

Artykuł 29

Uchylenie

1. Rozporządzenie (EWG) nr 1576/89 niniejszym traci moc. Odniesienia do uchylonego rozporządzenia są rozumiane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

2. Nadal stosuje się rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2009/92 (¹⁴), (WE) nr 1267/94 (¹⁵) oraz (WE) nr 2870/ 2000 (¹⁶).

Artykuł 30

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od 20 maja 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 15 stycznia 2008 r.

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 9 5,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 z dnia 29 maja 1989 r. ustanawiające ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych (³) oraz rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1014/90 z dnia 24 kwietnia 1990 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dla definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych (⁴) okazały się skuteczne w zakresie regulacji sektora napojów spirytusowych. Jednakże w świetle zdobytych ostatnio doświadczeń zachodzi konieczność wyjaśnienia zasad mających zastosowanie do definicji, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych niektórych napojów spirytusowych z uwzględnieniem tradycyjnych metod produkcji. Rozporządzenie (EWG) nr 1576/89 należy zatem uchylić i zastąpić je nowym rozporządzeniem.

(2) Sektor napojów spirytusowych ma istotne znaczenie dla konsumentów, producentów oraz sektora rolniczego Wspólnoty. Środki mające zastosowanie do sektora napojów spirytusowych powinny przyczyniać się do osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony konsumentów, zapobiegania oszukańczym praktykom oraz osiągnięcia przejrzystości rynku i uczciwej konkurencji. Poprzez takie działania środki te powinny chronić renomę, jaką wspólnotowe napoje spirytusowe zyskały na rynku wspólnotowym i światowym, nadal uwzględniając tradycyjne praktyki stosowane przy wytwarzaniu napojów spirytusowych oraz zwiększone zapotrzebowanie na ochronę i informowanie konsumenta. Wskazane jest również uwzględnienie innowacji technologicznych w odniesieniu do tych kategorii, w których innowacje takie służą poprawie jakości, nie naruszając tradycyjnego charakteru danego napoju spirytusowego.

(3) Wytwarzanie napojów spirytusowych tworzy znaczący rynek zbytu dla wspólnotowych produktów rolnych. W uregulowaniach prawnych powinno się podkreślić silne związki z sektorem rolniczym.

(4) W celu zapewnienia bardziej systematycznego podejścia do prawodawstwa regulującego kwestie napojów spirytusowych niniejsze rozporządzenie powinno wskazywać jasno określone kryteria dotyczące wytwarzania, opisu, prezentowania i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych.

(5) W celu ochrony interesu konsumentów niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich napojów spirytusowych wprowadzanych do obrotu we Wspólnocie, zarówno tych wytwarzanych we Wspólnocie, jak i w państwach trzecich. Ze względu na wywóz napojów spirytusowych wysokiej jakości oraz w celu zachowania i zwiększenia renomy wspólnotowych napojów spirytusowych na rynku światowym niniejsze rozporządzenie powinno mieć również zastosowanie do takich napojów wytwarzanych we Wspólnocie do celów wywozu. Niniejsze rozporządzenie powinno mieć również zastosowanie do użycia alkoholu etylowego lub destylatów pochodzenia rolniczego przy wytwarzaniu napojów alkoholowych oraz do stosowania nazw napojów spirytusowych przy prezentacji i etykietowaniu środków spożywczych. W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego prawo państwa trzeciego dokonującego przywozu, niniejsze rozporządzenie powinno umożliwiać przyznanie odstępstwa od przepisów załącznika I i II do niniejszego rozporządzenia zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą.

(6) Zasadniczo niniejsze rozporządzenie powinno nadal koncentrować się na definicjach napojów spirytusowych, które powinny być zaklasyfikowane do poszczególnych kategorii. Definicje te powinny nadal uwzględniać tradycyjne praktyki w zakresie jakości, lecz powinny zostać uzupełnione lub uaktualnione, w przypadku gdy poprzednie definicje zawierały luki lub były niewystarczające lub gdy można je udoskonalić w związku z rozwojem technologicznym.

(7) W celu uwzględnienia oczekiwań konsumentów dotyczących surowców stosowanych do wytwarzania wódki zwłaszcza w państwach członkowskich, w których tradycyjnie produkuje się wódkę, należy zamieścić przepis dotyczący umieszczania odpowiedniej informacji o użytych surowcach, w przypadku gdy wódka jest wytwarzana z surowców pochodzenia rolniczego innych niż zboża lub ziemniaki.

(8) Ponadto, aby spełnić oczekiwania konsumentów i zachować zgodność z tradycyjnymi praktykami, alkohol etylowy stosowany do wytwarzania napojów spirytusowych i innych napojów alkoholowych powinien być wyłącznie pochodzenia rolniczego. Powinno to również zapewnić rynek zbytu dla podstawowych produktów rolnych.

(9) W związku ze znaczeniem i złożonością sektora napojów spirytusowych wskazane jest ustanowienie szczególnych środków w odniesieniu do opisu i prezentacji napojów spirytusowych wykraczających poza horyzontalne zasady ustanowione w dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (⁵). Te szczególne środki powinny również zapobiegać niewłaściwemu wykorzystywaniu określenia „napój spirytusowy” i nazw napojów spirytusowych w odniesieniu do wyrobów, które nie odpowiadają definicjom zawartym w niniejszym rozporządzeniu.

(10) Zapewnienie, aby zasadniczo okres dojrzewania lub wiek odnosił się wyłącznie do najmłodszego składnika alkoholowego, ma duże znaczenie, niemniej jednak niniejsze rozporządzenie powinno dopuszczać możliwość zastosowania odstępstwa od tej zasady w celu uwzględnienia tradycyjnych procesów leżakowania regulowanych przez państwa członkowskie.

(11) Zgodnie z Traktatem, stosując politykę w zakresie jakości oraz aby zapewnić wysoki poziom jakości napojów spirytusowych i zróżnicowania w danym sektorze, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przyjęcia surowszych przepisów niż ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, w odniesieniu do wytwarzania, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych wytwarzanych na ich własnym terytorium.

(12) Do napojów spirytusowych zastosowanie ma dyrektywa Rady 88/388/EWG z dnia 22 czerwca 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków aromatyzujących przeznaczonych do użytku w środkach spożywczych i materiałów źródłowych służących do ich produkcji (⁶). Dlatego w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić jedynie przepisy, które nie zostały przewidziane w tej dyrektywie.

(13) Istotne jest, aby należycie uwzględnić postanowienia Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (dalej zwanego „porozumieniem TRIPS”), w szczególności jego art. 22 i 23, oraz Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu, który stanowi integralną część Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu zatwierdzonego na mocy decyzji Rady 94/800/WE (⁷).

(14) Zważywszy, że rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia dla produktów rolnych i środków spożywczych (⁸) nie ma zastosowania do napojów spirytusowych, niniejsze rozporządzenie powinno ustanawiać przepisy dotyczące ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych [1]. W przypadku gdy daną jakość, renomę czy inne cechy napoju spirytusowego przypisuje się zasadniczo jego pochodzeniu geograficznemu, należy zarejestrować oznaczenia geograficzne wskazujące na pochodzenie napojów spirytusowych z określonego terytorium danego kraju lub regionu czy miejsca na danym terytorium.

(15) Niniejsze rozporządzenie powinno ustanowić niedyskryminacyjną procedurę rejestracji, zgodności, zmiany i ewentualnego unieważnienia oznaczeń geograficznych państw trzecich i UE zgodnie z porozumieniem TRIPS przy jednoczesnym uznaniu szczególnego statusu ustalonych oznaczeń geograficznych.

(16) Środki konieczne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/ 468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁹).

(17) W szczególności Komisja powinna być uprawniona do: udzielania zezwolenia na odstępstwa od niektórych części niniejszego rozporządzenia w przypadkach gdy wymagają tego przepisy państwa będącego importerem; określania maksymalnego poziomu słodzenia do dopełnienia smaku; udzielenia zezwolenia na odstępstwo od zasad dotyczących okresu dojrzewania lub wieku; przyjmowania decyzji w sprawie wniosków o rejestrację, unieważnienie i usunięcie oznaczeń geograficznych, jak również zmiany dokumentacji technicznej; zmiany wykazu definicji i wymagań technicznych, definicji napojów spirytusowych zaklasyfikowanych do poszczególnych kategorii i wykazu zarejestrowanych oznaczeń geograficznych; oraz do odstępstwa od procedury rejestracji oznaczeń geograficznych i zmiany dokumentacji technicznej. Ponieważ środki mają ogólny zasięg i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez usunięcie niektórych jego elementów lub poprzez uzupełnienie niniejszego rozporządzenia nowymi innymi niż istotne elementami, środki te przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą określoną w art. 5 a decyzji 1999/468/WE.

(18) Przy przechodzeniu od przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 do ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu mogą pojawić się trudności, których w niniejszym rozporządzeniu nie przewidziano. Środki konieczne do tego przejścia oraz środki wymagane przy rozwiązywaniu praktycznych problemów sektora napojów spirytusowych powinny być przyjęte zgodnie z decyzją 19 99/46 8/EWG.

(19) W celu ułatwienia przejścia od przepisów przewidzianych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 wytwarzanie napojów spirytusowych zgodnie z tym rozporządzeniem powinno być dozwolone w ciągu pierwszego roku stosowania niniejszego rozporządzenia. Należy także przewidzieć wprowadzanie do obrotu istniejących zapasów do czasu ich wyczerpania,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES ZASTOSOWANIA, DEFINICJA I KLASYFIKACJA NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH

Artykuł 1

Przedmiot i zakres zastosowania

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące definicji, opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych, jak również ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wszystkich napojów spirytusowych, wprowadzanych do obrotu we Wspólnocie niezależnie od tego, czy zostały wytworzone we Wspólnocie czy w państwach trzecich oraz do napojów wytworzonych we Wspólnocie w celach wywozu. Niniejsze rozporządzenie stosuje się również do użycia alkoholu etylowego lub destylatów pochodzenia rolniczego przy wytwarzaniu napojów alkoholowych oraz do stosowania nazw napojów spirytusowych przy prezentacji i etykietowaniu środków spożywczych.

3. W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego prawo państwa trzeciego dokonującego przywozu, może być przyznane odstępstwo od przepisów załącznika I i II zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 2

Definicja napoju spirytusowego

1. Do celów niniejszego rozporządzenia „napój spirytusowy” oznacza napój alkoholowy:

a) przeznaczony do spożycia przez ludzi;

b) posiadający szczególne właściwości organoleptyczne;

c) o zawartości alkoholu wynoszącej minimum 15 % obj.;

d) wytwarzany:

(i) bezpośrednio:

- w drodze destylacji - z dodatkiem lub bez środków aromatyzujących - naturalnie sfermentowanych wyrobów, lub

- w drodze maceracji - lub podobnego przetwarzania - surowców roślinnych w alkoholu etylowym pochodzenia rolniczego lub destylatów pochodzenia rolniczego lub napojów spirytusowych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, lub

- w drodze dodania środków aromatyzujących, cukrów lub innych substancji słodzących, wymienionych w pkt 3 załącznika I, lub innych produktów rolnych lub środków spożywczych do alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego lub destylatów pochodzenia rolniczego lub napojów spirytusowych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia;

(ii) lub poprzez zmieszanie napoju spirytusowego z jednym lub więcej niż jednym spośród niżej wymienionych:

- inne napoje spirytusowe, lub

- alkohol etylowy pochodzenia rolniczego lub destylat pochodzenia rolniczego, lub

- inne napoje alkoholowe, lub

- napoje.

2. Niemniej jednak za napoje spirytusowe nie uważa się napojów oznaczonych kodami CN 2203, 2204, 2205, 2206 i 2207.

3. Minimalna zawartość alkoholu określona w ust. 1 lit. c) pozostaje bez uszczerbku dla definicji produktu w kategorii 41 w załączniku II.

4. Na użytek niniejszego rozporządzenia definicje techniczne i wymogi określono w załączniku I.

Artykuł 3

Pochodzenie alkoholu etylowego

1. Do wytwarzania napojów spirytusowych oraz ich wszystkich składników stosuje się wyłącznie alkohol etylowy pochodzenia rolniczego w rozumieniu załącznika I do Traktatu.

2. Alkohol etylowy stosowany do wytwarzania napojów spirytusowych odpowiada definicji zamieszczonej w pkt 1 załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

3. Do rozcieńczania lub rozpuszczania środków barwiących, aromatyzujących lub innych dodatków, których stosowanie jest dopuszczalne do przyrządzania napojów spirytusowych, stosuje się alkohol etylowy pochodzenia rolniczego.

4. Napoje alkoholowe nie zawierają alkoholu pochodzenia syntetycznego ani żadnego innego alkoholu pochodzenia nierolniczego w rozumieniu załącznika I do Traktatu.

Artykuł 4

Kategorie napojów spirytusowych

Napoje spirytusowe są sklasyfikowane w kategorie zgodnie z definicjami zawartymi w załączniku II.

Artykuł 5

Ogólne przepisy dotyczące kategorii napojów spirytusowych

1. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych dla każdej z kategorii od 1 do 14 wymienionych w załączniku II napoje spirytusowe tam zdefiniowane:

a) są wytwarzane wyłącznie w drodze fermentacji alkoholowej i destylacji surowców wymienionych w stosownej definicji danego napoju spirytusowego;

b) nie posiadają dodatku alkoholu zgodnie z definicją w załączniku I pkt 5, rozcieńczonego lub nie;

c) nie zawierają dodatku środków aromatyzujących;

d) zawierają wyłącznie dodatek karmelu służący dostosowaniu barwy;

e) można słodzić wyłącznie w celu dopełnienia ostatecznego smaku wyrobu, zgodnie z załącznikiem I pkt 3. Maksymalny poziom produktów stosowanych do dopełnienia smaku wymienionych w załączniku I pkt 3 lit. a)-f) ustala się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3. Uwzględnia się odpowiednie przepisy państw członkowskich.

2. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych dla każdej z kategorii od 15 do 46 wymienionych w załączniku II napoje spirytusowe tam zdefiniowane mogą:

a) być otrzymywane ze wszystkich surowców rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu;

b) posiadać dodatek alkoholu zgodnie z definicją w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

c) zawierać naturalne lub identyczne z naturalnymi środki i preparaty aromatyzujące określone w art. 1 ust. 2 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) i w art. 1 ust. 2 lit. c) dyrektywy 88/388/EWG;

d) zawierać środek barwiący zdefiniowany w pkt 10 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

e) być słodzone w celu nadania danemu wyrobowi jego cech charakterystycznych oraz zgodnie z pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, oraz z uwzględnieniem przepisów poszczególnych państw członkowskich.

3. Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów przewidzianych w załączniku II inne napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów kategorii od 1 do 46, mogą:

a) być otrzymywane ze wszystkich surowców rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu lub środków spożywczych odpowiednich do spożycia przez ludzi;

b) posiadać dodatek alkoholu zgodnie z definicją w pkt 5 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

c) zawierać co najmniej jeden środek aromatyzujący zgodnie z definicją w art. 1 ust. 2 lit. a) dyrektywy 88/388/EWG;

d) zawierać środek barwiący zdefiniowany w pkt 10 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

e) być słodzone w celu nadania danemu wyrobowi jego cech charakterystycznych oraz zgodnie z wymogami zawartymi w pkt 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

Ustawodawstwo państw członkowskich

1. Stosując politykę w zakresie jakości w stosunku do napojów spirytusowych wytwarzanych na ich własnym terytorium, a w szczególności w stosunku do oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III lub do ustanawiania nowych oznaczeń geograficznych, państwa członkowskie mogą w odniesieniu do wytwarzania, opisu, prezentacji i etykietowania ustanawiać przepisy surowsze niż te ustanowione w załączniku II, pod warunkiem że są one zgodne z prawem wspólnotowym.

2. Państwa członkowskie nie mogą zakazać lub ograniczyć przywozu, sprzedaży lub spożywania napojów spirytusowych spełniających wymogi niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II

OPIS, PREZENTACJA I ETYKIETOWANIE NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH

Artykuł 7

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia terminy „opis”, „prezentacja” i „etykietowanie” są zdefiniowane w załączniku I pkt 14, 15 i 16.

Artykuł 8

Nazwa handlowa

Nazwa, pod którą sprzedawany jest środek spożywczy („nazwa handlowa”), zgodnie z art. 5 dyrektywy 2000/13/WE podlega przepisom ustanowionym w niniejszym rozdziale.

Artykuł 9

Przepisy szczegółowe dotyczące nazw handlowych

1. Napoje spirytusowe odpowiadające specyfikacjom produktów zdefiniowanych w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II są w opisie, prezentacji i etykietowaniu opatrzone określoną tam nazwą handlową.

2. Napoje spirytusowe, które odpowiadają definicji zawartej w art. 2, ale które nie spełniają kryteriów włączenia do kategorii od 1 do 46 w załączniku II, są opatrzone w opisie, prezentacji i etykietowaniu nazwą handlową „napój spirytusowy”. Bez uszczerbku dla ust. 5 niniejszego artykułu nazwy tej nie zastępuje się ani nie zmienia.

3. W przypadku gdy napój spirytusowy odpowiada definicji więcej niż jednej kategorii napoju spirytusowego w załączniku II, można go sprzedawać pod jedną lub kilkoma nazwami określonymi dla tych kategorii w załączniku II.

4. Bez uszczerbku dla ust. 9 niniejszego artykułu oraz art. 10 ust. 1 nazw, o których mowa w ust. 1, niniejszego artykułu nie można używać do opisu lub jakiejkolwiek prezentacji napoju innego niż napój spirytusowy, dla którego te nazwy zostały wyszczególnione w załączniku II i zarejestrowane w załączniku III.

5. Nazwy handlowe można uzupełniać lub zastępować oznaczeniem geograficznym zarejestrowanym w załączniku III oraz zgodnie z przepisami rozdziału III, lub uzupełniać -zgodnie z przepisami prawa krajowego - innym oznaczeniem geograficznym, pod warunkiem że nie wprowadzi to konsumenta w błąd.

6. Oznaczenia geograficzne zarejestrowane w załączniku III mogą zostać uzupełnione wyłącznie:

a) terminami używanymi już w dniu 20 lutego 2008 r. w odniesieniu do ustalonych oznaczeń geograficznych w rozumieniu art. 20; albo

b) zgodnie z odpowiednią dokumentacją techniczną, o której mowa w art. 17 ust. 1.

7. Napoju alkoholowego, który nie spełnia jednej z definicji wymienionych w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II, nie można opisywać, prezentować lub etykietować poprzez dodawanie wyrazów lub wyrażeń takich jak „podobny”, „typu”, „w stylu”, „wyprodukowany”, „o smaku” ani żadnych podobnych terminów do nazw handlowych zamieszczonych w niniejszym rozporządzeniu lub oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III.

8. [2] Nazw handlowych napojów spirytusowych nie wolno zastępować żadnymi znakami towarowymi, nazwami marek czy nazwami wymyślonymi.

9. Nazwy, o których mowa w kategoriach od 1 do 46 w załączniku II, mogą zostać włączone do wykazu składników środków spożywczych, o ile wykaz jest zgodny z dyrektywą 2000/13/WE.

Artykuł 10

Przepisy szczególne dotyczące stosowania nazw handlowych i oznaczeń geograficznych

1. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 2000/13/WE do prezentacji środków spożywczych zakazuje się stosowania w wyrażeniach złożonych określeń wymienionych w kategoriach od 1 do 46 załącznika II lub oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III, lub odniesień do nich, chyba że alkohol został wytworzony wyłącznie z określonego napoju spirytusowego lub określonych napojów spirytusowych.

2. Używanie wyrażenia złożonego, o którym mowa w ust. 1, jest również zabronione, w przypadku gdy napój spirytusowy został tak rozcieńczony, że zawartość alkoholu została zmniejszona i jest niższa niż minimalna zawartość alkoholu określona w definicji tego napoju spirytusowego.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 przepisy niniejszego rozporządzenia nie mają wpływu na ewentualne stosowanie określeń „amer” lub „bitter” w odniesieniu do wyrobów nieobjętych niniejszym rozporządzeniem.

4. W drodze odstępstwa od ust. 1 oraz w celu uwzględnienia uznanych metod wytwarzania wyrażenia złożone wymienione w kategorii 32 lit. d) załącznika II można stosować do prezentacji likierów wytwarzanych we Wspólnocie, na warunkach tam określonych.

Artykuł 11

Opis, prezentacja i etykietowanie mieszanin

1. W przypadku dodania alkoholu, zgodnie z definicją w załączniku I pkt 5, rozcieńczonego lub nie, do napoju spirytusowego wymienionego w kategoriach od 1 do 14 w załączniku II, ten napój spirytusowy nosi nazwę handlową „napój spirytusowy”. W żadnej formie nie może nosić nazwy zarezerwowanej w kategoriach od 1 do 14.

2. W przypadku gdy napój spirytusowy wymieniony w kategoriach od 1 do 46 załącznika II jest zmieszany z:

a) jednym lub kilkoma napojami spirytusowymi; lub

b) jednym lub kilkoma destylatami pochodzenia rolniczego;

napój ten jest opatrzony nazwą handlową „napój spirytusowy”. Nazwa ta jest wskazana w wyraźny sposób w widocznym miejscu na etykiecie i nie jest zastępowana ani zmieniana.

3. Ustępu 2 nie stosuje się do opisu, prezentacji lub etykietowania mieszanin, o których mowa w tym ustępie, jeżeli odpowiadają one jednej z definicji ustanowionych w ramach kategorii od 1 do 46 załącznika II.

4. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 2000/13/WE w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napojów spirytusowych powstałych z mieszanin, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, może występować jeden lub kilka terminów wymienionych w załączniku II, jedynie w przypadku gdy termin ten nie stanowi części nazwy handlowej i jest umieszczony dokładnie w tym samym polu widzenia, co wykaz wszystkich składników alkoholowych danej mieszaniny, przy czym terminy takie są poprzedzone wyrazami „mieszanina napojów spirytusowych”.

Wyrazy „mieszanina napojów spirytusowych” są umieszczone na etykiecie przy zastosowaniu jednolitych znaków o tym samym kroju i kolorze czcionki co określenie nazwy handlowej. Wielkość czcionki nie jest większa niż połowa rozmiaru czcionki występującej w nazwie handlowej.

5. Do celów etykietowania i prezentacji mieszanin, o których mowa w ust. 2 oraz do których odnosi się zawarty w ust. 4 wymóg wymienienia składników alkoholowych, udział każdego składnika alkoholowego jest wyrażony w procentach w porządku malejącym. Udział ten jest równy stosunkowi objętości czystego alkoholu, jaki ma dany składnik, do całkowitej objętości czystego alkoholu w danej mieszaninie.

Artykuł 12

Przepisy szczegółowe dotyczące opisu, prezentacji i etykietowania napojów spirytusowych

1. W przypadku gdy w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego wskazany jest surowiec zastosowany do wytworzenia alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego, każdy alkohol pochodzenia rolniczego musi zostać wymieniony w porządku malejącym według użytej ilości.

2. W opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego można dodatkowo umieścić termin „kupażować”, „kupażowanie” lub „kupażowany”, lecz tylko w przypadku gdy dany napój spirytusowy został poddany procesowi kupażowania zdefiniowanemu w załączniku I pkt 7.

3. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek odstępstwa przyjętego zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3 okres dojrzewania lub wiek może być określony w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napoju spirytusowego tylko w przypadku gdy odnosi się do najmłodszego alkoholowego składnika i pod warunkiem że napój spirytusowy był leżakowany pod nadzorem skarbowym lub nadzorem zapewniającym podobne gwarancje.

Artykuł 13

Zakaz stosowania kapturków lub folii wykonanych na bazie ołowiu

Napoje spirytusowe nie są przechowywane w celu sprzedaży lub wprowadzane do obrotu w pojemnikach wyposażonych w zamknięcia osłaniane kapturkiem lub folią wykonanymi na bazie ołowiu.

Artykuł 14

Języki stosowane w opisie, prezentacji i etykietowaniu napojów spirytusowych

1. Dane szczegółowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu podaje się w jednym lub kilku językach urzędowych Unii Europejskiej w sposób umożliwiający konsumentowi łatwe zrozumienie każdej pozycji, chyba że konsument jest informowany za pomocą innych środków.

2. Na etykiecie ani w prezentacji napoju spirytusowego nie umieszcza się przetłumaczonej wersji wyrazów pisanych kursywą w załączniku II ani oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w załączniku III.

3. W przypadku napojów spirytusowych pochodzących z państw trzecich zezwala się na stosowanie urzędowego języka państwa trzeciego, w którym dany napój spirytusowy został wytworzony, jeżeli dane szczegółowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu podaje się również w języku urzędowym Unii Europejskiej, w taki sposób, że poszczególne dane są łatwo zrozumiałe dla konsumenta.

4. Bez uszczerbku dla ust. 2 w przypadku napojów spirytusowych wytwarzanych we Wspólnocie i przeznaczonych do wywozu szczegółowe dane przewidziane w niniejszym rozporządzeniu można podać również w języku innym niż język urzędowy Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ III

OZNACZENIA GEOGRAFICZNE

Artykuł 15

Oznaczenia geograficzne

1. Do celów niniejszego rozporządzenia oznaczeniem geograficznym jest oznaczenie wskazujące na pochodzenie napoju spirytusowego z terytorium kraju lub z regionu, lub miejsca na danym terytorium, w przypadku gdy daną jakość, renomę bądź inną właściwość napoju spirytusowego zasadniczo przypisuje się pochodzeniu geograficznemu.

2. Oznaczenia geograficzne, o których mowa w ust. 1, są zarejestrowane w załączniku III.

3. Oznaczenia geograficzne zarejestrowane w załączniku III nie mogą stać się nazwami rodzajowymi.

Nazwy, które stały się nazwami rodzajowymi, nie mogą być zamieszczane w załączniku III.

Nazwa, która stała się nazwą rodzajową, oznacza nazwę napoju spirytusowego, która przyjęła się jako powszechnie stosowana we Wspólnocie, pomimo iż nawiązuje do miejsca lub regionu, w którym dany wyrób był pierwotnie wytwarzany lub wprowadzany do obrotu.

4. Napoje spirytusowe opatrzone oznaczeniem geograficznym zarejestrowanym w załączniku III muszą spełniać wszystkie wymogi określone w dokumentacji technicznej, o której mowa w art. 17 ust. 1.

Artykuł 16

Ochrona oznaczeń geograficznych

Bez uszczerbku dla art. 10 oznaczenia geograficzne zamieszczone w załączniku III są chronione przed:

a) bezpośrednim lub pośrednim wykorzystaniem w celach handlowych w odniesieniu do wyrobów nieobjętych rejestracją - w zakresie, w jakim są one porównywalne z napojem spirytusowym zarejestrowanym pod danym oznaczeniem geograficznym lub w zakresie, w jakim takie stosowanie pozwala na czerpanie korzyści z renomy zarejestrowanego oznaczenia geograficznego;

b) niewłaściwym wykorzystaniem, imitacją lub przywołaniem, nawet jeśli wskazane jest prawdziwe pochodzenie wyrobu lub jeśli oznaczenie geograficzne zostało przetłumaczone, lub jeśli towarzyszy mu określenie takie jak „podobny”, „typu”, „w stylu”, „wyprodukowany”, „o smaku” czy inne podobne określenie;

c) nieprawdziwym lub wprowadzającym w błąd określeniem miejsca pochodzenia lub wytwarzania, właściwości lub podstawowych cech produktu w opisie, prezentacji lub etykietowaniu wyrobu, które mogłoby stworzyć fałszywe wrażenie co do jego pochodzenia;

d) wszelkimi innymi praktykami, które mogłyby wprowadzać konsumenta w błąd co do rzeczywistego pochodzenia wyrobu.

Artykuł 17

Rejestracja oznaczeń geograficznych

1. Wniosek o włączenie oznaczenia geograficznego do załącznika III składa się do Komisji w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej lub z załączonym tłumaczeniem na jeden z tych języków. Wniosek ten jest należycie uzasadniany i zawiera dokumentację techniczną przedstawiającą specyfikacje, którym musi odpowiadać dany napój spirytusowy.

2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie Wspólnoty wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany przez państwo członkowskie, z którego pochodzi dany napój spirytusowy.

3. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie państwa trzeciego wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest przesyłany Komisji bezpośrednio albo poprzez organy danego państwa trzeciego i zawiera dowód, że dane oznaczenie podlega ochronie w państwie, z którego pochodzi.

4. Dokumentacja techniczna, o której mowa w ust. 1, zawiera co najmniej następujące podstawowe specyfikacje:

a) nazwę i kategorię napoju spirytusowego, w tym oznaczenie geograficzne;

b) opis napoju spirytusowego, w tym podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne lub organoleptyczne wyrobu oraz szczególne właściwości tego napoju spirytusowego w porównaniu z odpowiednią kategorią;

c) określenie danego obszaru geograficznego;

d) opis metody otrzymywania napoju spirytusowego oraz, w stosownych przypadkach, autentycznych i niezmiennych metod lokalnych;

e) szczegółowe informacje wskazujące związek ze środowiskiem geograficznym lub pochodzeniem geograficznym;

f) wymogi ustanowione przez Wspólnotę lub przepisy krajowe lub regionalne;

g) nazwę i adres kontaktowy wnioskodawcy;

h) każdą dodatkową informację na temat oznaczenia geograficznego lub przepisy szczególne dotyczące etykietowania, zgodnie z odpowiednią dokumentacją techniczną.

5. W terminie dwunastu miesięcy od daty złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, Komisja sprawdza zgodność wniosku z niniejszym rozporządzeniem.

6. W przypadku gdy Komisja stwierdzi, że wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, podstawowe specyfikacje dokumentacji technicznej, o której mowa w ust. 4, są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C.

7. Osoba fizyczna lub prawna mająca uzasadniony interes może w terminie sześciu miesięcy od daty publikacji dokumentacji technicznej zgłosić zastrzeżenia do umieszczenia oznaczenia geograficznego w załączniku III ze względu na niespełnienie warunków przewidzianych niniejszym rozporządzeniem. Zastrzeżenie, które musi być należycie uzasadnione, składa się do Komisji w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej lub z załączonym tłumaczeniem na jeden z tych języków.

8. Komisja podejmuje decyzję co do rejestracji oznaczenia geograficznego w załączniku III zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3, z uwzględnieniem wszelkich zastrzeżeń zgłoszonych zgodnie z ust. 7 niniejszego artykułu. Decyzja ta publikowana jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C.

Artykuł 18

Unieważnienie oznaczenia geograficznego

W przypadku gdy nie jest zapewniana zgodność ze specyfikacjami dokumentacji technicznej, Komisja podejmuje decyzję o unieważnieniu rejestracji zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3. Decyzja ta publikowana jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C.

Artykuł 19

Homonimiczne oznaczenia geograficzne

Homonimiczne oznaczenie geograficzne spełniające wymogi niniejszego rozporządzenia rejestruje się z należytym uwzględnieniem jego lokalnego i tradycyjnego stosowania oraz rzeczywistego ryzyka błędnego zrozumienia, w szczególności:

- nazwa homonimiczna prowadząca do błędnego przekonania konsumenta, że wyroby pochodzą z innego terytorium, nie jest rejestrowana nawet w przypadku gdy nazwa ta i jej brzmienie dokładnie odpowiadają nazwie faktycznego terytorium, regionu lub miejsca pochodzenia danego napoju spirytusowego,

- stosowanie zarejestrowanego homonimicznego oznaczenia geograficznego uwarunkowane jest w praktyce wyraźnym rozróżnieniem między homonimem rejestrowanym później a nazwą zamieszczoną już w rejestrze, z uwzględnieniem konieczności sprawiedliwego traktowania zainteresowanych wytwórców i unikania sytuacji, w której konsumenci mogliby zostać wprowadzeni w błąd. 

Artykuł 20

Uznane oznaczenia geograficzne

1. W odniesieniu do wszystkich oznaczeń geograficznych zamieszczonych w załączniku III najpóźniej w dniu 20 lutego 2008 r. państwa członkowskie przedkładają Komisji dokumentację techniczną, o której mowa w art. 17 ust. 1, nie później niż dnia 20 lutego 2015 r.

2. Państwa członkowskie zapewniają publiczny dostęp do tej dokumentacji technicznej.

3. W przypadku gdy nie przedłożono Komisji dokumentacji technicznej do dnia 20 lutego 2015 r., Komisja usuwa oznaczenie geograficzne z załącznika III zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 21

Zmiana dokumentacji technicznej

Procedurę, o której mowa w art. 17, stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy dokumentacja techniczna, o której mowa w art. 17 ust. 1 i w art. 20 ust. 1, ma być zmieniona.

Artykuł 22

Kontrola zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej

1. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie Wspólnoty kontrola zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu jest zapewniana przez:

- jeden lub kilka właściwych organów, o których mowa w art. 24 ust. 1, lub

- jeden lub kilka organów kontrolnych w rozumieniu art. 2 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (¹⁰), działających jako jednostki certyfikujące produkty.

Niezależnie od prawodawstwa krajowego koszty takiej kontroli zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej są ponoszone przez podmioty podlegające kontroli.

2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych na terenie państwa trzeciego kontrola zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu jest zapewniana przez:

- jeden lub kilka organów publicznych wyznaczonych przez państwo trzecie, lub

- jedną lub kilka jednostek certyfikujących produkty. 

3. Jednostki certyfikujące produkty - o których mowa w ust. 1 i 2 - spełniają wymogi europejskiej normy EN 45011, a od 1 maja 2010 r. są akredytowane zgodnie z tą normą, lub spełniają wymogi przewodnika ISO/IEC 6 5 (Wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów).

4. W przypadku gdy organy lub jednostki, o których mowa w ust. 1 i 2, postanowiły dokonać kontroli zgodności ze specyfikacjami dokumentacji technicznej, muszą one zapewnić odpowiednie gwarancje obiektywności i bezstronności oraz dysponować wykwalifikowanym personelem oraz środkami niezbędnymi do wykonywania swoich funkcji.

Artykuł 23

Zależność między znakami towarowymi a oznaczeniami geograficznymi

1. Znak towarowy zawierający zarejestrowane w załączniku III oznaczenie geograficzne lub składający się z takiego oznaczenia nie podlega rejestracji lub jego rejestracja ulega unieważnieniu, w przypadku gdy stosowanie takiego znaku skutkowałoby sytuacjami, o których mowa w art. 16.

2. W poszanowaniu prawa wspólnotowego znak towarowy, którego używanie odpowiada jednej z sytuacji, o których mowa w art. 16, zgłoszony, zarejestrowany lub - o ile jest to przewidziane przez odpowiednie przepisy - nabyty poprzez używanie w dobrej wierze na terytorium Wspólnoty, przed dniem objęcia ochroną oznaczenia geograficznego w kraju pochodzenia lub przed dniem 1 stycznia 1996 r., może być dalej dozwolony, niezależnie od rejestracji oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że nie ma podstaw do stwierdzenia nieważności lub wygaśnięcia znaku towarowego określonych w pierwszej dyrektywie Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (¹¹) lub w rozporządzeniu Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (¹²).

3. Oznaczenie geograficzne nie jest rejestrowane, jeśli -wziąwszy pod uwagę renomę danego znaku towarowego, jego powszechną znajomość oraz czas, od jakiego jest używany we Wspólnocie - rejestracja mogłaby wprowadzić w błąd konsumenta co do prawdziwego pochodzenia produktu.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 24

Kontrola i ochrona napojów spirytusowych

1. Państwa członkowskie odpowiadają za kontrolę napojów spirytusowych. Przyjmują środki konieczne do zapewnienia zgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia, a w szczególności wyznaczają właściwy organ lub organy odpowiedzialne za przeprowadzanie kontroli w odniesieniu do zobowiązań ustanowionych przez niniejsze rozporządzenie zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 882/2004.

2. Państwa członkowskie i Komisja przekazują sobie wzajemnie informacje niezbędne do stosowania niniejszego rozporządzenia.

3. Komisja, konsultując się z państwami członkowskimi, zapewnia jednolite stosowanie niniejszego rozporządzenia i, w razie konieczności, przyjmuje środki zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 25

Komitet

1. Prace Komisji wspomaga Komitet ds. Napojów Spirytusowych.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

3. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Artykuł 26

Zmiana załączników

Zmiany w załącznikach wprowadza się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3.

Artykuł 27

Przepisy wykonawcze

Środki konieczne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2.

Artykuł 28

Środki przejściowe i inne środki szczególne

1. Zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 25 ust. 3, środki służące zmianie niniejszego rozporządzenia przyjmuje się w stosownych przypadkach:

a) w celu uproszczenia do dnia 20 lutego 2011 r. przejścia od przepisów przewidzianych w rozporządzeniu (EWG) nr 1576/89 do przepisów ustanowionych niniejszym rozporządzeniem;

b) w celu przyznania odstępstw od przepisów art. 17 i 22 w odpowiednio uzasadnionych przypadkach;

c) w celu ustanowienia wspólnotowego symbolu oznaczeń geograficznych dla sektora napojów spirytusowych.

2. Zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 25 ust. 2, w stosownych przypadkach przyjmuje się środki w celu rozwiązania szczególnych problemów praktycznych, takich jak wprowadzenie obowiązku podawania w etykietowaniu -w określonych przypadkach - miejsca wytworzenia, aby uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd oraz w celu zachowania i rozwinięcia wspólnotowych metod referencyjnych w odniesieniu do analizy napojów spirytusowych.

3. Napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia, mogą być nadal wytwarzane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1576/89 do dnia 20 maja 2009 r. Napoje spirytusowe, które nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia, ale które zostały wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1576/89 przed dniem 20 lutego 2008 r. lub do dnia 20 maja 2009 r., mogą być nadal wprowadzane do obrotu do czasu wyczerpania zapasów.

Artykuł 29

Uchylenie

1. Rozporządzenie (EWG) nr 1576/89 niniejszym traci moc. Odniesienia do uchylonego rozporządzenia są rozumiane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

2. Nadal stosuje się rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2009/92 (¹³), (WE) nr 1267/94 (¹⁴) oraz (WE) nr 2870/ 2000 (¹⁵).

Artykuł 30

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od 20 maja 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 15 stycznia 2008 r.