RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja zbóż zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin zbożowych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały pewne ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin zbożowych, dopuszczając jedynie wprowadzenie do obrotu materiału siewnego o wysokiej jakości; państwa te są w stanie wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin, dokonywanych od wielu dziesiątków lat i osiągnęły wyniki w rozwoju wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin zbożowych które, z uwagi na ich cechy, zapowiadają się na posiadające wielkie znaczenie dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin zbożowych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu, Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne jak jest to możliwe;

uzasadnionym jest jednak ograniczanie wprowadzania obrotu niektórymi odmianami tylko wtedy, jeżeli hodowca może być pewien co do rzeczywistego otrzymywania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu systemy kwalifikacji, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych inspekcji, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

systemy takie już istnieją na poziomie międzynarodowym; Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa zaleca minimalne normy dla kwalifikacji materiału siewnego kukurydzy w krajach europejskich i śródziemnomorskich; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ustanowiła system kwalifikacji odmianowej materiału siewnego traw będących przedmiotem obrotu międzynarodowego;

pożądanym jest ustanowienie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty opierając się na doświadczeniu wynikającemu ze stosowania takich systemów;

taki system powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu między Państwami Członkowskimi, jak i w obrocie krajowym;

zgodnie z ogólną zasadą, materiał siewny roślin zbożowych powinien zostać dopuszczony do obrotu tylko, jeśli został on poddany urzędowemu badaniu i zostały zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny; wybór określenia technicznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” jest oparty na już istniejącej terminologii międzynarodowej;

materiał siewny roślin zbożowych, które nie są wprowadzane do obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze nie powinien podlegać przepisom obowiązującym we Wspólnocie; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania szczególnych przepisów w odniesieniu do takiego materiału;

przepisy Wspólnoty nie powinny być stosowane dla materiału siewnego, przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin zbożowych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, muszą być ustanowione pewne wymagania, odnoszące się do czystości analitycznej, zdolności kiełkowania i stanu zdrowotności;

w celu zapewnienia tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione przepisy Wspólnoty dotyczące pakowania, pobierania prób, plombowania i znakowania; stosowane etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje, niezbędne zarówno dla inspekcji urzędowej, jak i dla hodowców oraz powinny jasno przedstawiać charakter kwalifikacji;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin zbożowych kilku gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb, Państwa Członkowskie powinny zostać upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem niektórych warunków;

w celu zagwarantowania, że zarówno wymagania dotyczące jakości materiału siewnego jak i przepisów zapewniających tożsamość materiału siewnego podczas wprowadzania do obrotu są spełnione, Państwa Członkowskie muszą wprowadzić przepisy o przeprowadzaniu odpowiednich kontroli;

materiał siewny spełniające te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla przepisów art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom handlowym za wyjątkiem tych ustanowionych w przepisach Wspólnoty, oprócz tych przypadków, kiedy przepisy Wspólnoty ustanawiają progi tolerancji w odniesieniu do organizmów szkodliwych;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, stosowane ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i użycia na ich własnych terytoriach;

pod pewnymi warunkami, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny z materiałem siewnym rozmnażanym w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, powinny zostać przyjęte przepisy w celu dopuszczenia do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin zbożowych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany w obrębie Wspólnoty i zgodny z zasadami stosowanymi we Wspólnocie;

w okresach, w których występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii, może zostać czasowo dopuszczony do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymagania;

w celu ujednolicenia stosowanych w różnych Państwach Członkowskich technicznych metod kwalifikacji oraz w celu umożliwienia dokonania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym w obrębie Wspólnoty i tym pochodzącym z państw trzecich, powinny być prowadzone pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych ostatecznych kontroli materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji powinno zostać powierzone zadanie przyjęcia niektórych środków do stosowania niniejszej dyrektywy; w celu ułatwienia wdrożenia proponowanych środków, powinna zostać zapewniona procedura ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w obrębie Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJĘ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z przeznaczeniem do wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym zbóż we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, „obrót” oznacza wystawienie na sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży, ofertę sprzedaży lub jakiekolwiek rozporządzanie, dostawę lub przesyłkę, mające na celu handlowe wykorzystanie materiału siewnego przez strony trzecie, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót materiałem siewnym w celach innych niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak poniższe działania, nie jest traktowany jak sprzedaż:

— dostawa nasion do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażanie materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczony materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

[1] 1. Do celów niniejszej dyrektywy, będą stosowane następujące definicje:

A. Zboża: sadzonki następujących gatunków przeznaczonych do produkcji rolnej lub ogrodniczej innej niż produkcja do celów ozdobnych:

Niniejsza definicja obejmuje również następujące mieszańce będące wynikiem krzyżowania wyżej wymienionych gatunków:

O ile nie ustalono inaczej, materiał siewny wyżej wymienionych mieszańców musi spełniać wymagania norm i inne warunki dotyczące materiału siewnego każdego z tych gatunków, od których pochodzą.

B. Odmiany, mieszańce i linie wsobne kukurydzy oraz Sorghum spp.:

a) odmiany obcopylne: odmiany dostatecznie jednolite i stabilne;

b) linia wsobna: linia dostatecznie jednolita i stabilna, otrzymana albo w drodze sztucznego samozapylenia popartego prowadzoną przez kilka kolejnych pokoleń selekcją, albo w drodze działań równoważnych;

c) mieszaniec prosty: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch linii wsobnych;

d) mieszaniec podwójny: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch mieszańców prostych;

e) mieszaniec trójliniowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej i mieszańca prostego;

f) mieszaniec top cross: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej lub mieszańca prostego z odmianą obcopylną,

g) mieszaniec międzyodmianowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, roślin uprawianych z elitarnego materiału siewnego dwóch odmian obcopylnych.

C. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy durum, pszenicy orkisz i samopylnego pszenżyta):

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami zachowywania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, lub kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego, pokolenia” albo „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. a), spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

Ca. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz):

a) który jest przeznaczony do produkcji mieszańców;

b) który, podlegając przepisom art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla materiału elitarnego; oraz

c) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a) i b).

D. Elitarny materiał siewny (kukurydza, Sorghum spp.):

1) Elitarny materiał siewny odmian obcopylnych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, albo mieszańców top cross lub mieszańców międzyodmianowych;

c) stosownie do przepisów art. 4, spełniają warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

2) Elitarny materiał siewny linii wsobnych: materiał siewny, który

a) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

b) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a).

3) Elitarny materiał siewny mieszańców prostych: materiał siewny, który

a) jest przeznaczony do produkcji mieszańców podwójnych, mieszańców trójliniowych lub mieszańców top cross;

b) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

c) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a) i b).

E. Kwalifikowany materiał siewny (zboże kanaryjskie z wyjątkiem mieszańców, żyto, sorgo, trawa sudańska, kukurydza i mieszańce owsa zwyczajnego, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy durum, pszenicy orkisz i samopylnego pszenżyta): nasiona

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, i które mogą spełnić i spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. b) i art. 4 ust. 2, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

F. Kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie” lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki przewidziane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

G. Kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego pokolenia; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

H. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które także są pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę zaprzysiężoną do tego celu, pod warunkiem, że osoby wymienione w lit. b) i lit. c) nie osiągają żadnych prywatnych korzyści z prowadzenia takich działań.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonych w ust. 1 pkt A zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. W celu objęcia mieszańców mozgi kanaryjskiej, żyta i pszenżyta zakresem stosowania niniejszej dyrektywy wprowadza się zmiany do ustępu 1 lit. C i Ca, lit. E, F i G zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21.

1c. Różne typy odmian razem ze składnikami, nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21. Zgodnie z tą samą procedurą definicje podane w ustępie 1 lit. B zostaną odpowiednio przyjęte.

1d. (uchylony).

1e. Do dnia 30 czerwca 1987 r. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą przyjętą w art. 21, mogą zostać upoważnione do zezwolenia obrotu materiałem siewnym różnych gatunków żyta przeznaczonych głównie do użycia na pasze, które nie spełniają wymagań przyjętych w:

— w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania,

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) włączać kilka pokoleń do kategorii elitarnego materiału siewnego oraz dzielić tę kategorię według pokoleń;

b) ustanawiać, aby nie przeprowadzać urzędowych badań w odniesieniu do laboratoryjnej zdolności kiełkowania i czystości w próbce analitycznej na wszelkich partiach podczas kwalifikacji, chyba że nie ma pewności, że spełnione są odpowiednie przepisy zawarte w załączniku II;

c) w czasie okresu przejściowego trwającego najwyżej trzy lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do dostosowania się do przepisów niniejszej dyrektywy i w drodze odstępstwa od ust. 1 pkt E, F i G za kwalifikowany materiał siewny uznaje się materiał siewny pochodzący bezpośrednio od materiału siewnego oficjalnie skontrolowanego w Państwie Członkowskim według obowiązującego systemu i dających te same gwarancje co elitarny materiał siewny kwalifikowany według zasad niniejszej dyrektywy; przepis ten stosuje się odpowiednio do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszej reprodukcji, określonego w ust. 1 pkt G;

d) uzyskać zezwolenie, na wniosek i zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 dla urzędowej kwalifikacji materiału siewnego gatunków samopylnych z kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”, najpóźniej do dnia 30 czerwca 1989 r. :

— kiedy zamiast urzędowej inspekcji polowej określonej w załączniku I, przeprowadzana jest inspekcja polowa urzędowo kontrolowana na miejscu w odniesieniu do przynajmniej 20 % upraw każdego gatunku,

— pod warunkiem że w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego przynajmniej dwa pokolenia wstępnego elitarnego materiału siewnego bezpośrednio poprzedzające tę kategorię zostały uznane w drodze kontroli urzędowej przeprowadzanej w Państwie Członkowskim za spełniające warunki ustanowione w załącznikach I i II dla tożsamości odmianowej i czystości odmianowej materiału elitarnego.

3. Jeżeli przeprowadza się badanie pod urzędowym nadzorem określone w ust. 1 lit. C pkt. d), ust. 1 lit. Ca pkt. c), ust. 1 lit. D pkt. 1d), ust. 1 lit. D pkt. 2b), ust. 1 lit. D pkt. 3c), ust. 1 lit. E pkt. d), ust. 1 lit. F pkt. d) oraz ust. 1 lit. G pkt. d) należy spełnić następujące wymagania:

A. Inspekcja polowa

a) Inspektorzy:

i) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne,

ii) nie czerpią żadnych korzyści osobistych w związku z prowadzeniem inspekcji,

iii) posiadają urzędową licencję wydaną przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego zajmującą się kwalifikacją materiału siewnego, przy czym taka licencja zawiera albo zaprzysiężenie, albo pisemne oświadczenie złożone przez inspektorów, w którym zobowiązują się oni do przestrzegania zasad przeprowadzania urzędowych badań,

iv) przeprowadzają inspekcje pod urzędowym nadzorem, zgodnie z zasadami stosującymi się do urzędowych inspekcji.

b) Uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadawalające.

c) Część upraw nasiennych jest sprawdzana przez urzędowych inspektorów. Część ta wynosi przynajmniej 5%.

d) Część próbek z partii materiału siewnego zebranego z upraw materiału siewnego, pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori oraz, w stosownym przypadku, w celu przeprowadzenia badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego.

e) Państwo Członkowskie określa reguły dotyczące kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać między innymi na cofnięciu licencji, o których mowa w pierwszym akapicie lit. a) pkt. iii), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo licencjonowani inspektorzy celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, anuluje się każdą kwalifikację badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

B. Badanie materiału siewnego

a) Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest przez laboratoria badające materiał siewny, które zostały upoważnione do tego celu przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego zgodnie z warunkami wymienionymi w lit. b)–d).

b) Laboratorium badające materiał siewny posiada kierownika ds. materiału siewnego, który jest bezpośrednio odpowiedzialny za techniczne działanie laboratorium i posiada będzie niezbędne kwalifikacje do technicznego zarządzania laboratorium badającym materiał siewny.

Analitycy laboratorium badającego materiał siewny posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędowych analityków materiału siewnego potwierdzone w drodze urzędowych egzaminów.

Laboratorium prowadzone jest w pomieszczeniach i z wyposażeniem urzędowo zatwierdzonym przez jednostkę kwalifikującą materiał siewny za wystarczające do celów badania materiału siewnego, w zakresie upoważnienia.

Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi.

c) Laboratorium badające materiał siewny jest:

i) laboratorium niezależnym,

lub

ii) laboratorium należącym do przedsiębiorstwa nasiennego.

W przypadku określonym w pkt. ii) laboratorium może przeprowadzać badanie materiału siewnego wyłącznie na partiach materiału siewnego przedstawionych przez przedsiębiorstwo nasienne, do którego należy, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między przedsiębiorstwem nasiennym, do którego należy, osobą ubiegającą się o kwalifikację i właściwą jednostkę kwalifikującą materiał siewny.

d) Badanie materiału siewnego wykonywane przez laboratorium badające materiał siewny podlega odpowiedniemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest badaniu kontrolnemu w drodze urzędowego badania materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5 %. Jednakże na każde laboratorium badające materiał siewny i na każdą grupę botaniczną gatunków winno przypaść do urzędowego badania przynajmniej 25 próbek.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń zasad krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo upoważnione laboratoria badające materiał siewny celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

4. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zapewniają niedopuszczenie do obrotu materiałem siewnym zbóż bez ich urzędowej kwalifikacji jako „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny, pierwsze pokolenie”, lub ^„kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie”.

2. Państwa Członkowskie wyznaczają, do celów kwalifikacji, maksymalną wilgotność elitarnego materiału siewnego oraz kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania są przeprowadzane zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi, o ile metody takie istnieją.

4. (uchylony).

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że:

— materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać wprowadzony do obrotu.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie mogą jednakże na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 3:

a) zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; w tym celu zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia odpowiednią zdolność kiełkowania, co do celów handlowych potwierdza na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego, zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót do pierwszego nabywcy materiałem siewnym uznanym jako należący do kategorii „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”, pomimo faktu nieprzeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja jest dokonywana jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wykazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania ustala się do celów handlowych, a materiał siewny jest zaopatrzony w specjalną etykietę, na której jest umieszczone nazwisko dostawcy wraz z adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego.

Niniejsze przepisy nie stosują się do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, oprócz innych przepisów ustanowionych w art. 15 w odniesieniu do rozmnażania poza Wspólnotą.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

4. Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w ust. 1 lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie inspekcji.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczeń, pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b) mogą zostać wydane, przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilość i warunki wydania takich pozwoleń przez Państwa Członkowskie ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy ustanowione zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w związku z warunkami podanymi w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej surowe wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion owsa, jęczmienia, ryżu i pszenicy do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji próbki pobierane były urzędowo zgodnie z właściwymi metodami. Jednakże badanie materiału siewnego w celu kontroli zgodnie z art. 19 ma być wykonywane urzędowo.

1a. W przypadku wykonywania badania materiału siewnego pod nadzorem urzędowym, o którym mowa w ust. 1, należy spełnić następujące wymagania:

a) Pobieranie próbek materiału siewnego będzie przeprowadzane przez osoby upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego na warunkach określonych w lit. b)–d).

b) Osoby pobierające próbki materiału siewnego posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędników pobierających próbki materiału siewnego i potwierdzone w drodze egzaminów urzędowych.

Przeprowadzają one pobieranie próbek materiału siewnego zgodnie z obecnymi metodami międzynarodowymi.

c) Osobami pobierającymi próbki materiału siewnego są:

i) niezależne osoby fizyczne;

ii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne lub prawne, których działalność nie obejmuje produkcji materiału siewnego, uprawy materiału siewnego, przetwarzania materiału siewnego lub handlu materiałem siewnym,

lub

iii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne i prawne, których działalność obejmuje produkcję materiału siewnego, uprawę materiału siewnego, przetwarzanie materiału siewnego lub handel materiałem siewnym.

W przypadku określonym w pkt. iii), osoba pobierająca próbki materiału siewnego może przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego wyłącznie z partii materiału siewnego przedstawionych przez jednostkę ją zatrudniającą, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między jednostką ją zatrudniającą, osobą ubiegającą się o kwalifikację i jednostką kwalifikującą materiał siewny.

d) Wykonywanie przez te osoby pobierania próbek materiału siewnego podlega odpowiedniemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny. W przypadku automatycznego pobierania próbek należy stosować się do odpowiednich procedur pod nadzorem urzędowym.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest kontrolnemu pobraniu próbek przez urzędników pobierających próbki materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłaszanych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5%. Niniejsza kontrola próbek nie stosuje się do automatycznego pobierania próbek.

Państwa Członkowskie porównują próbki materiału siewnego pobrane urzędowo z próbkami materiału siewnego z tej samej partii materiału siewnego pobranymi pod nadzorem urzędowym.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że osoby urzędowo upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji pobranego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

1b. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 ust. 2.

2. Do przeprowadzenia badań materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, pobierane są próby z partii jednorodnych; maksymalna masa partii i minimalna masa próby są podane w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów były przedmiotem obrotu tylko w formie jednorodnych przesyłek i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9 i 10.

2. W przypadku wprowadzenia do obrotu niewielkich ilości do ostatecznego odbiorcy, Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do opakowań, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego i materiału siewnego kwalifikowanego wszystkich kategorii były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można ich było otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w drugim akapicie nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Opakowanie, które zostało urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym zaplombowane, nie może być otwarte jedno- lub wielokrotnie, z wyjątkiem urzędowego zerwania plomby. W takim przypadku należy zaznaczyć na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1 fakt umieszczenia nowej plomby, ostatnią datę plombowania oraz organ za nie odpowiedzialny.

3. Państwa Członkowskie mogą ustanowić odstępstwa od stosowania ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowane na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego i wszystkich rodzajów kwalifikowanego materiału siewnego:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki ustanowione w załączniku IV i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego i kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia oraz czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego rozmnożenia. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) i ust. 2, materiał mateczny lub nasiona kukurydzy nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV (A) lit. a) (3), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. Państwa Członkowskie zezwalają na odstępstwa od przepisów ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowanych na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, Państwa Członkowskie mogą być upoważnione do utrzymania w mocy w terminie do dnia 30 czerwca 1980 r. przepisów zezwalających na obrót materiałem siewnym zbóż, których opakowania zawierają określone informacje, ale w innej formie niż opisana w ust. 1 lit. a) zdanie szóste.

Artykuł 10a

1. Państwa Członkowskie, w drodze odstępstwa od art. 8, 9 i 10, mogą wprowadzić uproszczenie przepisów dotyczących urządzeń zamykających oraz oznakowania opakowań, w przypadku sprzedaży luzem konsumentowi końcowemu materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny”.

2. Warunki stosowania odstępstwa, na podstawie ust. 1 powyżej, są ustanawiane zgodnie z procedurą określoną w art. 21 ust. 2.

Do czasu przyjęcia tych środków zastosowanie mają warunki ustanowione w art. 2 decyzji Komisji 94/650/WE (²).

Artykuł 11

Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w przypadkach nieobjętych niniejszą dyrektywą możliwe jest podjęcie przez Państwa Członkowskie decyzji o konieczności umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego bez względu na ich rodzaj (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również podana przez dostawcę w formie nadruku na opakowaniu). Szczegóły podawane na tych etykietach również ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Niniejsza dyrektywa nie narusza prawa Państw Członkowskich do wymagania dołączenia do partii nasion spełniających specjalne warunki dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego spełnienie tych warunków.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych, na każdej etykiecie i w każdym dokumencie dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie należy zezwolić, aby materiał siewny gatunków zbóż był przedmiotem obrotu na rynku w formie specjalnych mieszanek różnych odmian pod warunkiem, że zostanie potwierdzone przez badania naukowotechniczne, że mieszanki te są szczególnie efektywne przeciwko rozprzestrzenianiu się niektórych szkodliwych organizmów oraz także pod warunkiem, że komponenty takich mieszanek, przed zmieszaniem, spełniają przepisy handlowe stosowane w stosunku do nich.

2. Państwa Członkowskie należy dopuścić do obrotu materiał siewny roślin zbożowych w formie mieszanek złożonych z różnych gatunków materiału siewnego roślin zbożowych, pod warunkiem, że różne składniki mieszanki spełniają, przed zmieszaniem, reguły wprowadzenia do obrotu, mające dla nich zastosowanie.

2a. Szczególne warunki dopuszczenia do obrotu tych mieszanek określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Przepisy art. 8, 9 i 11 oraz art. 10 stosuje się, z zastrzeżeniem, że dla mieszanek materiału siewnego etykieta jest zielona.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie tymczasowych doświadczeń na warunkach określonych na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewnią, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganej oceny, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

Artykuł 14a

Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) materiał siewny należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

— jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

— numer partii,

— miesiąc i rok plombowania, lub

— miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki do celów kwalifikacji,

— gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

— odmiana, zapisana przynajmniej alfabetem łacińskim,

— opis „wstępny elitarny materiał siewny”,

— ilość pokoleń poprzedzających nasiona kategorii „kwalifikowany materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny zbóż:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub które zostały bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/45 7/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego materiału kwalifikowanego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału siewnego jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. materiał siewny zbóż, zebrany na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1 należy:

— pakować i oznaczyć urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

— transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają też, że materiał siewny zbóż zebrany w państwie trzecim zostanie w przypadku otrzymania wniosku urzędowo kwalifikowany, jeżeli:

a) został wyprodukowany bezpośrednio z:

i) elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego w pierwszym pokoleniu, urzędowo kwalifikowanego w jednym Państwie Członkowskim lub kilku, lub w państwie trzecim, który uznano za równoważny na podstawie art. 16 ust. 1 lit. b),

lub

ii) ze skrzyżowania elitarnego materiału siewnego urzędowo kwalifikowanego w Państwie Członkowskim z elitarnym materiałem siewnym urzędowo kwalifikowanym w państwie trzecim, o którym mowa w pkt. i);

b) został on poddany inspekcji polowej spełniającej warunki określone w decyzji dotyczącej równorzędności, podjętej na mocy art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii;

c) badanie urzędowe wykazało, że zostały spełnione warunki określone w załączniku II dla tej samej kategorii.

Artykuł 16

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, stwierdza czy:

a) w przypadku przewidzianym w art. 15, inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki przewidziane w załączniku I;

b) materiał siewny zbóż zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki dotyczące jego właściwości i badań, dla zagwarantowania jego tożsamości, oznaczenia i kontroli, są równoważne względem elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego zebranego na obszarze Wspólnoty i spełniają wymagania ustanowione przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1975 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony zezwolenia na wprowadzenie do obrotu na terenie Wspólnoty ilości materiału siewnego niezbędnej do usunięcia trudności w dostawach materiału siewnego kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub materiału siewnego niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Dla kategorii materiału siewnego każdej określonej odmiany należy przygotować etykietę urzędową z zaznaczeniem odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami w kolorze brązowym. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj nasion należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin zbożowych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonym w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolująca;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 20

1. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału siewnego zbóż wprowadzanych do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe oraz podczas pobierania próbek. Testy porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

— materiał siewny zbierany w państwach trzecich,

— materiał siewny nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

— materiał siewny wprowadzony do obrotu w związku z ochroną na miejscu i trwałym użytkowaniem genetycznych zasobów roślinnych.

2. Testy porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać materiał siewny.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 21, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 21 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań oraz prób i ich wynikach.

4. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 1 i 2. Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez organy budżetowe.

5. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład pieniężny Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

6. Badania i próby przewidziane w ust. 1 i 2 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł 21

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, powołany na mocy art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG (zwany dalej „Komitetem”).

2. W przypadku gdy występuje odwołanie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji Komisji 199/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (³).

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 21b

W celu ustalenia warunków, które mają spełniać rośliny uprawne oraz nasiona mieszańców owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej i pszenicy orkisz oraz innych gatunków, których mieszańce są objęte przepisami niniejszej dyrektywy, stosownie do art. 2 ust. 1b, i warunków, które mają spełniać rośliny uprawne i nasiona odmian pszenżyta pochodzących z zapylenia krzyżowego, wprowadza się zmiany załącznikach, które zostaną przyjęte zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

Artykuł 22

Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w załączniku II pkt 3 w odniesieniu do progów tolerancji dla organizmów szkodliwych, niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych ochroną zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochroną własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem genetycznych zasobów roślinnych, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/45 7/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, nie później niż do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania przepisów art. 14 ust. 1 oraz nie później niż do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy niezbędne do wykonania innych przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Na wniosek, Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21, mogą zostać częściowo lub całkowicie zwolnione z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem art. 14 ust. 1:

a) w odniesieniu do gatunków:

– mozgi kanaryjskiej,

– sorga,

– trawy sudańskiej;

b) w odniesieniu do innych gatunków, które są reprodukowane lub wprowadzane do obrotu na swoim terytorium.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja zbóż zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin zbożowych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały pewne ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin zbożowych, dopuszczając jedynie wprowadzenie do obrotu materiału siewnego o wysokiej jakości; państwa te są w stanie wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin, dokonywanych od wielu dziesiątków lat i osiągnęły wyniki w rozwoju wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin zbożowych które, z uwagi na ich cechy, zapowiadają się na posiadające wielkie znaczenie dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin zbożowych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu, Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne jak jest to możliwe;

uzasadnionym jest jednak ograniczanie wprowadzania obrotu niektórymi odmianami tylko wtedy, jeżeli hodowca może być pewien co do rzeczywistego otrzymywania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu systemy kwalifikacji, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych inspekcji, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

systemy takie już istnieją na poziomie międzynarodowym; Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa zaleca minimalne normy dla kwalifikacji materiału siewnego kukurydzy w krajach europejskich i śródziemnomorskich; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ustanowiła system kwalifikacji odmianowej materiału siewnego traw będących przedmiotem obrotu międzynarodowego;

pożądanym jest ustanowienie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty opierając się na doświadczeniu wynikającemu ze stosowania takich systemów;

taki system powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu między Państwami Członkowskimi, jak i w obrocie krajowym;

zgodnie z ogólną zasadą, materiał siewny roślin zbożowych powinien zostać dopuszczony do obrotu tylko, jeśli został on poddany urzędowemu badaniu i zostały zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny; wybór określenia technicznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” jest oparty na już istniejącej terminologii międzynarodowej;

materiał siewny roślin zbożowych, które nie są wprowadzane do obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze nie powinien podlegać przepisom obowiązującym we Wspólnocie; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania szczególnych przepisów w odniesieniu do takiego materiału;

przepisy Wspólnoty nie powinny być stosowane dla materiału siewnego, przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin zbożowych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, muszą być ustanowione pewne wymagania, odnoszące się do czystości analitycznej, zdolności kiełkowania i stanu zdrowotności;

w celu zapewnienia tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione przepisy Wspólnoty dotyczące pakowania, pobierania prób, plombowania i znakowania; stosowane etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje, niezbędne zarówno dla inspekcji urzędowej, jak i dla hodowców oraz powinny jasno przedstawiać charakter kwalifikacji;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin zbożowych kilku gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb, Państwa Członkowskie powinny zostać upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem niektórych warunków;

w celu zagwarantowania, że zarówno wymagania dotyczące jakości materiału siewnego jak i przepisów zapewniających tożsamość materiału siewnego podczas wprowadzania do obrotu są spełnione, Państwa Członkowskie muszą wprowadzić przepisy o przeprowadzaniu odpowiednich kontroli;

materiał siewny spełniające te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla przepisów art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom handlowym za wyjątkiem tych ustanowionych w przepisach Wspólnoty, oprócz tych przypadków, kiedy przepisy Wspólnoty ustanawiają progi tolerancji w odniesieniu do organizmów szkodliwych;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, stosowane ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i użycia na ich własnych terytoriach;

pod pewnymi warunkami, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny z materiałem siewnym rozmnażanym w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, powinny zostać przyjęte przepisy w celu dopuszczenia do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin zbożowych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany w obrębie Wspólnoty i zgodny z zasadami stosowanymi we Wspólnocie;

w okresach, w których występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii, może zostać czasowo dopuszczony do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymagania;

w celu ujednolicenia stosowanych w różnych Państwach Członkowskich technicznych metod kwalifikacji oraz w celu umożliwienia dokonania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym w obrębie Wspólnoty i tym pochodzącym z państw trzecich, powinny być prowadzone pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych ostatecznych kontroli materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji powinno zostać powierzone zadanie przyjęcia niektórych środków do stosowania niniejszej dyrektywy; w celu ułatwienia wdrożenia proponowanych środków, powinna zostać zapewniona procedura ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w obrębie Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJĘ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z przeznaczeniem do wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym zbóż we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, „obrót” oznacza wystawienie na sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży, ofertę sprzedaży lub jakiekolwiek rozporządzanie, dostawę lub przesyłkę, mające na celu handlowe wykorzystanie materiału siewnego przez strony trzecie, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót materiałem siewnym w celach innych niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak poniższe działania, nie jest traktowany jak sprzedaż:

— dostawa nasion do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażanie materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczony materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy, będą stosowane następujące definicje:

A. [1] Zboża: sadzonki następujących gatunków przeznaczonych do produkcji rolnej lub ogrodniczej innej niż produkcja do celów ozdobnych:

Niniejsza definicja obejmuje również następujące mieszańce będące wynikiem krzyżowania wyżej wymienionych gatunków:

O ile nie ustalono inaczej, materiał siewny wyżej wymienionych mieszańców musi spełniać wymagania norm i inne warunki dotyczące materiału siewnego każdego z tych gatunków, od których pochodzą.

B. Odmiany, mieszańce i linie wsobne kukurydzy oraz Sorghum spp.:

a) odmiany obcopylne: odmiany dostatecznie jednolite i stabilne;

b) linia wsobna: linia dostatecznie jednolita i stabilna, otrzymana albo w drodze sztucznego samozapylenia popartego prowadzoną przez kilka kolejnych pokoleń selekcją, albo w drodze działań równoważnych;

c) mieszaniec prosty: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch linii wsobnych;

d) mieszaniec podwójny: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch mieszańców prostych;

e) mieszaniec trójliniowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej i mieszańca prostego;

f) mieszaniec top cross: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej lub mieszańca prostego z odmianą obcopylną,

g) mieszaniec międzyodmianowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, roślin uprawianych z elitarnego materiału siewnego dwóch odmian obcopylnych.

C. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy durum, pszenicy orkisz i samopylnego pszenżyta):

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami zachowywania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, lub kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego, pokolenia” albo „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. a), spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

Ca. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz):

a) który jest przeznaczony do produkcji mieszańców;

b) który, podlegając przepisom art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla materiału elitarnego; oraz

c) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a) i b).

D. Elitarny materiał siewny (kukurydza, Sorghum spp.):

1) Elitarny materiał siewny odmian obcopylnych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, albo mieszańców top cross lub mieszańców międzyodmianowych;

c) stosownie do przepisów art. 4, spełniają warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

2) Elitarny materiał siewny linii wsobnych: materiał siewny, który

a) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

b) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a).

3) Elitarny materiał siewny mieszańców prostych: materiał siewny, który

a) jest przeznaczony do produkcji mieszańców podwójnych, mieszańców trójliniowych lub mieszańców top cross;

b) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

c) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a) i b).

E. Kwalifikowany materiał siewny (zboże kanaryjskie z wyjątkiem mieszańców, żyto, sorgo, trawa sudańska, kukurydza i mieszańce owsa zwyczajnego, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy durum, pszenicy orkisz i samopylnego pszenżyta): nasiona

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, i które mogą spełnić i spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. b) i art. 4 ust. 2, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

F. Kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie” lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki przewidziane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

G. Kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego pokolenia; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

H. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które także są pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę zaprzysiężoną do tego celu, pod warunkiem, że osoby wymienione w lit. b) i lit. c) nie osiągają żadnych prywatnych korzyści z prowadzenia takich działań.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonych w ust. 1 pkt A zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. W celu objęcia mieszańców mozgi kanaryjskiej, żyta i pszenżyta zakresem stosowania niniejszej dyrektywy wprowadza się zmiany do ustępu 1 lit. C i Ca, lit. E, F i G zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21.

1c. Różne typy odmian razem ze składnikami, nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21. Zgodnie z tą samą procedurą definicje podane w ustępie 1 lit. B zostaną odpowiednio przyjęte.

1d. (uchylony).

1e. Do dnia 30 czerwca 1987 r. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą przyjętą w art. 21, mogą zostać upoważnione do zezwolenia obrotu materiałem siewnym różnych gatunków żyta przeznaczonych głównie do użycia na pasze, które nie spełniają wymagań przyjętych w:

— w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania,

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) włączać kilka pokoleń do kategorii elitarnego materiału siewnego oraz dzielić tę kategorię według pokoleń;

b) ustanawiać, aby nie przeprowadzać urzędowych badań w odniesieniu do laboratoryjnej zdolności kiełkowania i czystości w próbce analitycznej na wszelkich partiach podczas kwalifikacji, chyba że nie ma pewności, że spełnione są odpowiednie przepisy zawarte w załączniku II;

c) w czasie okresu przejściowego trwającego najwyżej trzy lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do dostosowania się do przepisów niniejszej dyrektywy i w drodze odstępstwa od ust. 1 pkt E, F i G za kwalifikowany materiał siewny uznaje się materiał siewny pochodzący bezpośrednio od materiału siewnego oficjalnie skontrolowanego w Państwie Członkowskim według obowiązującego systemu i dających te same gwarancje co elitarny materiał siewny kwalifikowany według zasad niniejszej dyrektywy; przepis ten stosuje się odpowiednio do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszej reprodukcji, określonego w ust. 1 pkt G;

d) uzyskać zezwolenie, na wniosek i zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 dla urzędowej kwalifikacji materiału siewnego gatunków samopylnych z kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”, najpóźniej do dnia 30 czerwca 1989 r. :

— kiedy zamiast urzędowej inspekcji polowej określonej w załączniku I, przeprowadzana jest inspekcja polowa urzędowo kontrolowana na miejscu w odniesieniu do przynajmniej 20 % upraw każdego gatunku,

— pod warunkiem że w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego przynajmniej dwa pokolenia wstępnego elitarnego materiału siewnego bezpośrednio poprzedzające tę kategorię zostały uznane w drodze kontroli urzędowej przeprowadzanej w Państwie Członkowskim za spełniające warunki ustanowione w załącznikach I i II dla tożsamości odmianowej i czystości odmianowej materiału elitarnego.

3. Jeżeli przeprowadza się badanie pod urzędowym nadzorem określone w ust. 1 lit. C pkt. d), ust. 1 lit. Ca pkt. c), ust. 1 lit. D pkt. 1d), ust. 1 lit. D pkt. 2b), ust. 1 lit. D pkt. 3c), ust. 1 lit. E pkt. d), ust. 1 lit. F pkt. d) oraz ust. 1 lit. G pkt. d) należy spełnić następujące wymagania:

A. Inspekcja polowa

a) Inspektorzy:

i) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne,

ii) nie czerpią żadnych korzyści osobistych w związku z prowadzeniem inspekcji,

iii) posiadają urzędową licencję wydaną przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego zajmującą się kwalifikacją materiału siewnego, przy czym taka licencja zawiera albo zaprzysiężenie, albo pisemne oświadczenie złożone przez inspektorów, w którym zobowiązują się oni do przestrzegania zasad przeprowadzania urzędowych badań,

iv) przeprowadzają inspekcje pod urzędowym nadzorem, zgodnie z zasadami stosującymi się do urzędowych inspekcji.

b) Uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadawalające.

c) Część upraw nasiennych jest sprawdzana przez urzędowych inspektorów. Część ta wynosi przynajmniej 5%.

d) Część próbek z partii materiału siewnego zebranego z upraw materiału siewnego, pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori oraz, w stosownym przypadku, w celu przeprowadzenia badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego.

e) Państwo Członkowskie określa reguły dotyczące kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać między innymi na cofnięciu licencji, o których mowa w pierwszym akapicie lit. a) pkt. iii), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo licencjonowani inspektorzy celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, anuluje się każdą kwalifikację badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

B. Badanie materiału siewnego

a) Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest przez laboratoria badające materiał siewny, które zostały upoważnione do tego celu przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego zgodnie z warunkami wymienionymi w lit. b)–d).

b) Laboratorium badające materiał siewny posiada kierownika ds. materiału siewnego, który jest bezpośrednio odpowiedzialny za techniczne działanie laboratorium i posiada będzie niezbędne kwalifikacje do technicznego zarządzania laboratorium badającym materiał siewny.

Analitycy laboratorium badającego materiał siewny posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędowych analityków materiału siewnego potwierdzone w drodze urzędowych egzaminów.

Laboratorium prowadzone jest w pomieszczeniach i z wyposażeniem urzędowo zatwierdzonym przez jednostkę kwalifikującą materiał siewny za wystarczające do celów badania materiału siewnego, w zakresie upoważnienia.

Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi.

c) Laboratorium badające materiał siewny jest:

i) laboratorium niezależnym,

lub

ii) laboratorium należącym do przedsiębiorstwa nasiennego.

W przypadku określonym w pkt. ii) laboratorium może przeprowadzać badanie materiału siewnego wyłącznie na partiach materiału siewnego przedstawionych przez przedsiębiorstwo nasienne, do którego należy, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między przedsiębiorstwem nasiennym, do którego należy, osobą ubiegającą się o kwalifikację i właściwą jednostkę kwalifikującą materiał siewny.

d) Badanie materiału siewnego wykonywane przez laboratorium badające materiał siewny podlega odpowiedniemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest badaniu kontrolnemu w drodze urzędowego badania materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5 %. Jednakże na każde laboratorium badające materiał siewny i na każdą grupę botaniczną gatunków winno przypaść do urzędowego badania przynajmniej 25 próbek.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń zasad krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo upoważnione laboratoria badające materiał siewny celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

4. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zapewniają niedopuszczenie do obrotu materiałem siewnym zbóż bez ich urzędowej kwalifikacji jako „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny, pierwsze pokolenie”, lub ^„kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie”.

2. Państwa Członkowskie wyznaczają, do celów kwalifikacji, maksymalną wilgotność elitarnego materiału siewnego oraz kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania są przeprowadzane zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi, o ile metody takie istnieją.

4. (uchylony).

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że:

— materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać wprowadzony do obrotu.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie mogą jednakże na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 3:

a) zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; w tym celu zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia odpowiednią zdolność kiełkowania, co do celów handlowych potwierdza na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego, zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót do pierwszego nabywcy materiałem siewnym uznanym jako należący do kategorii „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”, pomimo faktu nieprzeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja jest dokonywana jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wykazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania ustala się do celów handlowych, a materiał siewny jest zaopatrzony w specjalną etykietę, na której jest umieszczone nazwisko dostawcy wraz z adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego.

Niniejsze przepisy nie stosują się do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, oprócz innych przepisów ustanowionych w art. 15 w odniesieniu do rozmnażania poza Wspólnotą.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

4. Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w ust. 1 lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie inspekcji.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczeń, pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b) mogą zostać wydane, przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilość i warunki wydania takich pozwoleń przez Państwa Członkowskie ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy ustanowione zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w związku z warunkami podanymi w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej surowe wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion owsa, jęczmienia, ryżu i pszenicy do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji próbki pobierane były urzędowo zgodnie z właściwymi metodami. Jednakże badanie materiału siewnego w celu kontroli zgodnie z art. 19 ma być wykonywane urzędowo.

1a. W przypadku wykonywania badania materiału siewnego pod nadzorem urzędowym, o którym mowa w ust. 1, należy spełnić następujące wymagania:

a) Pobieranie próbek materiału siewnego będzie przeprowadzane przez osoby upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego na warunkach określonych w lit. b)–d).

b) Osoby pobierające próbki materiału siewnego posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędników pobierających próbki materiału siewnego i potwierdzone w drodze egzaminów urzędowych.

Przeprowadzają one pobieranie próbek materiału siewnego zgodnie z obecnymi metodami międzynarodowymi.

c) Osobami pobierającymi próbki materiału siewnego są:

i) niezależne osoby fizyczne;

ii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne lub prawne, których działalność nie obejmuje produkcji materiału siewnego, uprawy materiału siewnego, przetwarzania materiału siewnego lub handlu materiałem siewnym,

lub

iii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne i prawne, których działalność obejmuje produkcję materiału siewnego, uprawę materiału siewnego, przetwarzanie materiału siewnego lub handel materiałem siewnym.

W przypadku określonym w pkt. iii), osoba pobierająca próbki materiału siewnego może przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego wyłącznie z partii materiału siewnego przedstawionych przez jednostkę ją zatrudniającą, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między jednostką ją zatrudniającą, osobą ubiegającą się o kwalifikację i jednostką kwalifikującą materiał siewny.

d) Wykonywanie przez te osoby pobierania próbek materiału siewnego podlega odpowiedniemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny. W przypadku automatycznego pobierania próbek należy stosować się do odpowiednich procedur pod nadzorem urzędowym.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest kontrolnemu pobraniu próbek przez urzędników pobierających próbki materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłaszanych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5%. Niniejsza kontrola próbek nie stosuje się do automatycznego pobierania próbek.

Państwa Członkowskie porównują próbki materiału siewnego pobrane urzędowo z próbkami materiału siewnego z tej samej partii materiału siewnego pobranymi pod nadzorem urzędowym.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że osoby urzędowo upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji pobranego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

1b. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 ust. 2.

2. Do przeprowadzenia badań materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, pobierane są próby z partii jednorodnych; maksymalna masa partii i minimalna masa próby są podane w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów były przedmiotem obrotu tylko w formie jednorodnych przesyłek i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9 i 10.

2. W przypadku wprowadzenia do obrotu niewielkich ilości do ostatecznego odbiorcy, Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do opakowań, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego i materiału siewnego kwalifikowanego wszystkich kategorii były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można ich było otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w drugim akapicie nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Opakowanie, które zostało urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym zaplombowane, nie może być otwarte jedno- lub wielokrotnie, z wyjątkiem urzędowego zerwania plomby. W takim przypadku należy zaznaczyć na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1 fakt umieszczenia nowej plomby, ostatnią datę plombowania oraz organ za nie odpowiedzialny.

3. Państwa Członkowskie mogą ustanowić odstępstwa od stosowania ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowane na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego i wszystkich rodzajów kwalifikowanego materiału siewnego:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki ustanowione w załączniku IV i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego i kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia oraz czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego rozmnożenia. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) i ust. 2, materiał mateczny lub nasiona kukurydzy nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV (A) lit. a) (3), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. Państwa Członkowskie zezwalają na odstępstwa od przepisów ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowanych na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, Państwa Członkowskie mogą być upoważnione do utrzymania w mocy w terminie do dnia 30 czerwca 1980 r. przepisów zezwalających na obrót materiałem siewnym zbóż, których opakowania zawierają określone informacje, ale w innej formie niż opisana w ust. 1 lit. a) zdanie szóste.

Artykuł 10a

1. Państwa Członkowskie, w drodze odstępstwa od art. 8, 9 i 10, mogą wprowadzić uproszczenie przepisów dotyczących urządzeń zamykających oraz oznakowania opakowań, w przypadku sprzedaży luzem konsumentowi końcowemu materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny”.

2. Warunki stosowania odstępstwa, na podstawie ust. 1 powyżej, są ustanawiane zgodnie z procedurą określoną w art. 21 ust. 2.

Do czasu przyjęcia tych środków zastosowanie mają warunki ustanowione w art. 2 decyzji Komisji 94/650/WE (²).

Artykuł 11

Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w przypadkach nieobjętych niniejszą dyrektywą możliwe jest podjęcie przez Państwa Członkowskie decyzji o konieczności umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego bez względu na ich rodzaj (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również podana przez dostawcę w formie nadruku na opakowaniu). Szczegóły podawane na tych etykietach również ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Niniejsza dyrektywa nie narusza prawa Państw Członkowskich do wymagania dołączenia do partii nasion spełniających specjalne warunki dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego spełnienie tych warunków.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych, na każdej etykiecie i w każdym dokumencie dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie należy zezwolić, aby materiał siewny gatunków zbóż był przedmiotem obrotu na rynku w formie specjalnych mieszanek różnych odmian pod warunkiem, że zostanie potwierdzone przez badania naukowotechniczne, że mieszanki te są szczególnie efektywne przeciwko rozprzestrzenianiu się niektórych szkodliwych organizmów oraz także pod warunkiem, że komponenty takich mieszanek, przed zmieszaniem, spełniają przepisy handlowe stosowane w stosunku do nich.

2. Państwa Członkowskie należy dopuścić do obrotu materiał siewny roślin zbożowych w formie mieszanek złożonych z różnych gatunków materiału siewnego roślin zbożowych, pod warunkiem, że różne składniki mieszanki spełniają, przed zmieszaniem, reguły wprowadzenia do obrotu, mające dla nich zastosowanie.

2a. Szczególne warunki dopuszczenia do obrotu tych mieszanek określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Przepisy art. 8, 9 i 11 oraz art. 10 stosuje się, z zastrzeżeniem, że dla mieszanek materiału siewnego etykieta jest zielona.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie tymczasowych doświadczeń na warunkach określonych na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewnią, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganej oceny, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

Artykuł 14a

Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) materiał siewny należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

— jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

— numer partii,

— miesiąc i rok plombowania, lub

— miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki do celów kwalifikacji,

— gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

— odmiana, zapisana przynajmniej alfabetem łacińskim,

— opis „wstępny elitarny materiał siewny”,

— ilość pokoleń poprzedzających nasiona kategorii „kwalifikowany materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny zbóż:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub które zostały bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/45 7/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego materiału kwalifikowanego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału siewnego jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. materiał siewny zbóż, zebrany na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1 należy:

— pakować i oznaczyć urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

— transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają też, że materiał siewny zbóż zebrany w państwie trzecim zostanie w przypadku otrzymania wniosku urzędowo kwalifikowany, jeżeli:

a) został wyprodukowany bezpośrednio z:

i) elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego w pierwszym pokoleniu, urzędowo kwalifikowanego w jednym Państwie Członkowskim lub kilku, lub w państwie trzecim, który uznano za równoważny na podstawie art. 16 ust. 1 lit. b),

lub

ii) ze skrzyżowania elitarnego materiału siewnego urzędowo kwalifikowanego w Państwie Członkowskim z elitarnym materiałem siewnym urzędowo kwalifikowanym w państwie trzecim, o którym mowa w pkt. i);

b) został on poddany inspekcji polowej spełniającej warunki określone w decyzji dotyczącej równorzędności, podjętej na mocy art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii;

c) badanie urzędowe wykazało, że zostały spełnione warunki określone w załączniku II dla tej samej kategorii.

Artykuł 16

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, stwierdza czy:

a) w przypadku przewidzianym w art. 15, inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki przewidziane w załączniku I;

b) materiał siewny zbóż zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki dotyczące jego właściwości i badań, dla zagwarantowania jego tożsamości, oznaczenia i kontroli, są równoważne względem elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego zebranego na obszarze Wspólnoty i spełniają wymagania ustanowione przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1975 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony zezwolenia na wprowadzenie do obrotu na terenie Wspólnoty ilości materiału siewnego niezbędnej do usunięcia trudności w dostawach materiału siewnego kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub materiału siewnego niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Dla kategorii materiału siewnego każdej określonej odmiany należy przygotować etykietę urzędową z zaznaczeniem odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami w kolorze brązowym. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj nasion należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin zbożowych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonym w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolująca;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 20

1. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału siewnego zbóż wprowadzanych do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe oraz podczas pobierania próbek. Testy porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

— materiał siewny zbierany w państwach trzecich,

— materiał siewny nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

— materiał siewny wprowadzony do obrotu w związku z ochroną na miejscu i trwałym użytkowaniem genetycznych zasobów roślinnych.

2. Testy porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać materiał siewny.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 21, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 21 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań oraz prób i ich wynikach.

4. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 1 i 2. Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez organy budżetowe.

5. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład pieniężny Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

6. Badania i próby przewidziane w ust. 1 i 2 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł 21

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, powołany na mocy art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG (zwany dalej „Komitetem”).

2. W przypadku gdy występuje odwołanie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji Komisji 199/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (³).

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 21b

W celu ustalenia warunków, które mają spełniać rośliny uprawne oraz nasiona mieszańców owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej i pszenicy orkisz oraz innych gatunków, których mieszańce są objęte przepisami niniejszej dyrektywy, stosownie do art. 2 ust. 1b, i warunków, które mają spełniać rośliny uprawne i nasiona odmian pszenżyta pochodzących z zapylenia krzyżowego, wprowadza się zmiany załącznikach, które zostaną przyjęte zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

Artykuł 22

Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w załączniku II pkt 3 w odniesieniu do progów tolerancji dla organizmów szkodliwych, niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych ochroną zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochroną własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem genetycznych zasobów roślinnych, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/45 7/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, nie później niż do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania przepisów art. 14 ust. 1 oraz nie później niż do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy niezbędne do wykonania innych przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Na wniosek, Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21, mogą zostać częściowo lub całkowicie zwolnione z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem art. 14 ust. 1:

a) w odniesieniu do gatunków:

– mozgi kanaryjskiej,

– sorga,

– trawy sudańskiej;

b) w odniesieniu do innych gatunków, które są reprodukowane lub wprowadzane do obrotu na swoim terytorium.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja zbóż zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin zbożowych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały pewne ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin zbożowych, dopuszczając jedynie wprowadzenie do obrotu materiału siewnego o wysokiej jakości; państwa te są w stanie wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin, dokonywanych od wielu dziesiątków lat i osiągnęły wyniki w rozwoju wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin zbożowych które, z uwagi na ich cechy, zapowiadają się na posiadające wielkie znaczenie dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin zbożowych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu, Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne jak jest to możliwe;

uzasadnionym jest jednak ograniczanie wprowadzania obrotu niektórymi odmianami tylko wtedy, jeżeli hodowca może być pewien co do rzeczywistego otrzymywania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu systemy kwalifikacji, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych inspekcji, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

systemy takie już istnieją na poziomie międzynarodowym; Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa zaleca minimalne normy dla kwalifikacji materiału siewnego kukurydzy w krajach europejskich i śródziemnomorskich; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ustanowiła system kwalifikacji odmianowej materiału siewnego traw będących przedmiotem obrotu międzynarodowego;

pożądanym jest ustanowienie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty opierając się na doświadczeniu wynikającemu ze stosowania takich systemów;

taki system powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu między Państwami Członkowskimi, jak i w obrocie krajowym;

zgodnie z ogólną zasadą, materiał siewny roślin zbożowych powinien zostać dopuszczony do obrotu tylko, jeśli został on poddany urzędowemu badaniu i zostały zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny; wybór określenia technicznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” jest oparty na już istniejącej terminologii międzynarodowej;

materiał siewny roślin zbożowych, które nie są wprowadzane do obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze nie powinien podlegać przepisom obowiązującym we Wspólnocie; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania szczególnych przepisów w odniesieniu do takiego materiału;

przepisy Wspólnoty nie powinny być stosowane dla materiału siewnego, przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin zbożowych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, muszą być ustanowione pewne wymagania, odnoszące się do czystości analitycznej, zdolności kiełkowania i stanu zdrowotności;

w celu zapewnienia tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione przepisy Wspólnoty dotyczące pakowania, pobierania prób, plombowania i znakowania; stosowane etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje, niezbędne zarówno dla inspekcji urzędowej, jak i dla hodowców oraz powinny jasno przedstawiać charakter kwalifikacji;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin zbożowych kilku gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb, Państwa Członkowskie powinny zostać upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem niektórych warunków;

w celu zagwarantowania, że zarówno wymagania dotyczące jakości materiału siewnego jak i przepisów zapewniających tożsamość materiału siewnego podczas wprowadzania do obrotu są spełnione, Państwa Członkowskie muszą wprowadzić przepisy o przeprowadzaniu odpowiednich kontroli;

materiał siewny spełniające te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla przepisów art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom handlowym za wyjątkiem tych ustanowionych w przepisach Wspólnoty, oprócz tych przypadków, kiedy przepisy Wspólnoty ustanawiają progi tolerancji w odniesieniu do organizmów szkodliwych;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, stosowane ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i użycia na ich własnych terytoriach;

pod pewnymi warunkami, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny z materiałem siewnym rozmnażanym w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, powinny zostać przyjęte przepisy w celu dopuszczenia do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin zbożowych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany w obrębie Wspólnoty i zgodny z zasadami stosowanymi we Wspólnocie;

w okresach, w których występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii, może zostać czasowo dopuszczony do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymagania;

w celu ujednolicenia stosowanych w różnych Państwach Członkowskich technicznych metod kwalifikacji oraz w celu umożliwienia dokonania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym w obrębie Wspólnoty i tym pochodzącym z państw trzecich, powinny być prowadzone pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych ostatecznych kontroli materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji powinno zostać powierzone zadanie przyjęcia niektórych środków do stosowania niniejszej dyrektywy; w celu ułatwienia wdrożenia proponowanych środków, powinna zostać zapewniona procedura ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w obrębie Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJĘ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z przeznaczeniem do wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym zbóż we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, „obrót” oznacza wystawienie na sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży, ofertę sprzedaży lub jakiekolwiek rozporządzanie, dostawę lub przesyłkę, mające na celu handlowe wykorzystanie materiału siewnego przez strony trzecie, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót materiałem siewnym w celach innych niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak poniższe działania, nie jest traktowany jak sprzedaż:

— dostawa nasion do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażanie materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczony materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy, będą stosowane następujące definicje:

A. Zboża: sadzonki następujących gatunków przeznaczonych do produkcji rolnej lub ogrodniczej innej niż produkcja do celów ozdobnych:

Niniejsza definicja obejmuje również następujące mieszańce będące wynikiem krzyżowania wyżej wymienionych gatunków:

O ile nie ustalono inaczej, materiał siewny wyżej wymienionych mieszańców musi spełniać wymagania norm i inne warunki dotyczące materiału siewnego każdego z tych gatunków, od których pochodzą.

B. Odmiany, mieszańce i linie wsobne kukurydzy oraz Sorghum spp.:

a) odmiany obcopylne: odmiany dostatecznie jednolite i stabilne;

b) linia wsobna: linia dostatecznie jednolita i stabilna, otrzymana albo w drodze sztucznego samozapylenia popartego prowadzoną przez kilka kolejnych pokoleń selekcją, albo w drodze działań równoważnych;

c) mieszaniec prosty: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch linii wsobnych;

d) mieszaniec podwójny: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch mieszańców prostych;

e) mieszaniec trójliniowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej i mieszańca prostego;

f) mieszaniec top cross: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej lub mieszańca prostego z odmianą obcopylną,

g) mieszaniec międzyodmianowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, roślin uprawianych z elitarnego materiału siewnego dwóch odmian obcopylnych.

C. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy durum, pszenicy orkisz i samopylnego pszenżyta):

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami zachowywania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, lub kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego, pokolenia” albo „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. a), spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) [1] który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

Ca. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz):

a) który jest przeznaczony do produkcji mieszańców;

b) który, podlegając przepisom art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla materiału elitarnego; oraz

c) [2] który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a) i b).

D. Elitarny materiał siewny (kukurydza, Sorghum spp.):

1) Elitarny materiał siewny odmian obcopylnych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, albo mieszańców top cross lub mieszańców międzyodmianowych;

c) stosownie do przepisów art. 4, spełniają warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) [3] który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

2) Elitarny materiał siewny linii wsobnych: materiał siewny, który

a) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

b) [4] który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a).

3) Elitarny materiał siewny mieszańców prostych: materiał siewny, który

a) jest przeznaczony do produkcji mieszańców podwójnych, mieszańców trójliniowych lub mieszańców top cross;

b) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

c) [5] który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a) i b).

E. Kwalifikowany materiał siewny (zboże kanaryjskie z wyjątkiem mieszańców, żyto, sorgo, trawa sudańska, kukurydza i mieszańce owsa zwyczajnego, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy durum, pszenicy orkisz i samopylnego pszenżyta): nasiona

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, i które mogą spełnić i spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. b) i art. 4 ust. 2, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) [6] który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

F. Kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie” lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki przewidziane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia; oraz

d) [7] który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

G. Kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego pokolenia; oraz

d) [8] który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

H. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które także są pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę zaprzysiężoną do tego celu, pod warunkiem, że osoby wymienione w lit. b) i lit. c) nie osiągają żadnych prywatnych korzyści z prowadzenia takich działań.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonych w ust. 1 pkt A zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. W celu objęcia mieszańców mozgi kanaryjskiej, żyta i pszenżyta zakresem stosowania niniejszej dyrektywy wprowadza się zmiany do ustępu 1 lit. C i Ca, lit. E, F i G zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21.

1c. Różne typy odmian razem ze składnikami, nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21. Zgodnie z tą samą procedurą definicje podane w ustępie 1 lit. B zostaną odpowiednio przyjęte.

1d. (uchylony).

1e. Do dnia 30 czerwca 1987 r. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą przyjętą w art. 21, mogą zostać upoważnione do zezwolenia obrotu materiałem siewnym różnych gatunków żyta przeznaczonych głównie do użycia na pasze, które nie spełniają wymagań przyjętych w:

— w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania,

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) włączać kilka pokoleń do kategorii elitarnego materiału siewnego oraz dzielić tę kategorię według pokoleń;

b) ustanawiać, aby nie przeprowadzać urzędowych badań w odniesieniu do laboratoryjnej zdolności kiełkowania i czystości w próbce analitycznej na wszelkich partiach podczas kwalifikacji, chyba że nie ma pewności, że spełnione są odpowiednie przepisy zawarte w załączniku II;

c) w czasie okresu przejściowego trwającego najwyżej trzy lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do dostosowania się do przepisów niniejszej dyrektywy i w drodze odstępstwa od ust. 1 pkt E, F i G za kwalifikowany materiał siewny uznaje się materiał siewny pochodzący bezpośrednio od materiału siewnego oficjalnie skontrolowanego w Państwie Członkowskim według obowiązującego systemu i dających te same gwarancje co elitarny materiał siewny kwalifikowany według zasad niniejszej dyrektywy; przepis ten stosuje się odpowiednio do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszej reprodukcji, określonego w ust. 1 pkt G;

d) uzyskać zezwolenie, na wniosek i zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 dla urzędowej kwalifikacji materiału siewnego gatunków samopylnych z kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”, najpóźniej do dnia 30 czerwca 1989 r. :

— kiedy zamiast urzędowej inspekcji polowej określonej w załączniku I, przeprowadzana jest inspekcja polowa urzędowo kontrolowana na miejscu w odniesieniu do przynajmniej 20 % upraw każdego gatunku,

— pod warunkiem że w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego przynajmniej dwa pokolenia wstępnego elitarnego materiału siewnego bezpośrednio poprzedzające tę kategorię zostały uznane w drodze kontroli urzędowej przeprowadzanej w Państwie Członkowskim za spełniające warunki ustanowione w załącznikach I i II dla tożsamości odmianowej i czystości odmianowej materiału elitarnego.

3. [9] Jeżeli przeprowadza się badanie pod urzędowym nadzorem określone w ust. 1 lit. C pkt. d), ust. 1 lit. Ca pkt. c), ust. 1 lit. D pkt. 1d), ust. 1 lit. D pkt. 2b), ust. 1 lit. D pkt. 3c), ust. 1 lit. E pkt. d), ust. 1 lit. F pkt. d) oraz ust. 1 lit. G pkt. d) należy spełnić następujące wymagania:

A. Inspekcja polowa

a) Inspektorzy:

i) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne,

ii) nie czerpią żadnych korzyści osobistych w związku z prowadzeniem inspekcji,

iii) posiadają urzędową licencję wydaną przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego zajmującą się kwalifikacją materiału siewnego, przy czym taka licencja zawiera albo zaprzysiężenie, albo pisemne oświadczenie złożone przez inspektorów, w którym zobowiązują się oni do przestrzegania zasad przeprowadzania urzędowych badań,

iv) przeprowadzają inspekcje pod urzędowym nadzorem, zgodnie z zasadami stosującymi się do urzędowych inspekcji.

b) Uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadawalające.

c) Część upraw nasiennych jest sprawdzana przez urzędowych inspektorów. Część ta wynosi przynajmniej 5%.

d) Część próbek z partii materiału siewnego zebranego z upraw materiału siewnego, pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori oraz, w stosownym przypadku, w celu przeprowadzenia badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego.

e) Państwo Członkowskie określa reguły dotyczące kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać między innymi na cofnięciu licencji, o których mowa w pierwszym akapicie lit. a) pkt. iii), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo licencjonowani inspektorzy celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, anuluje się każdą kwalifikację badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

B. Badanie materiału siewnego

a) Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest przez laboratoria badające materiał siewny, które zostały upoważnione do tego celu przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego zgodnie z warunkami wymienionymi w lit. b)–d).

b) Laboratorium badające materiał siewny posiada kierownika ds. materiału siewnego, który jest bezpośrednio odpowiedzialny za techniczne działanie laboratorium i posiada będzie niezbędne kwalifikacje do technicznego zarządzania laboratorium badającym materiał siewny.

Analitycy laboratorium badającego materiał siewny posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędowych analityków materiału siewnego potwierdzone w drodze urzędowych egzaminów.

Laboratorium prowadzone jest w pomieszczeniach i z wyposażeniem urzędowo zatwierdzonym przez jednostkę kwalifikującą materiał siewny za wystarczające do celów badania materiału siewnego, w zakresie upoważnienia.

Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi.

c) Laboratorium badające materiał siewny jest:

i) laboratorium niezależnym,

lub

ii) laboratorium należącym do przedsiębiorstwa nasiennego.

W przypadku określonym w pkt. ii) laboratorium może przeprowadzać badanie materiału siewnego wyłącznie na partiach materiału siewnego przedstawionych przez przedsiębiorstwo nasienne, do którego należy, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między przedsiębiorstwem nasiennym, do którego należy, osobą ubiegającą się o kwalifikację i właściwą jednostkę kwalifikującą materiał siewny.

d) Badanie materiału siewnego wykonywane przez laboratorium badające materiał siewny podlega odpowiedniemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest badaniu kontrolnemu w drodze urzędowego badania materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5 %. Jednakże na każde laboratorium badające materiał siewny i na każdą grupę botaniczną gatunków winno przypaść do urzędowego badania przynajmniej 25 próbek.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń zasad krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo upoważnione laboratoria badające materiał siewny celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

4. [10] Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zapewniają niedopuszczenie do obrotu materiałem siewnym zbóż bez ich urzędowej kwalifikacji jako „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny, pierwsze pokolenie”, lub ^„kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie”.

2. Państwa Członkowskie wyznaczają, do celów kwalifikacji, maksymalną wilgotność elitarnego materiału siewnego oraz kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania są przeprowadzane zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi, o ile metody takie istnieją.

4. (uchylony).

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że:

— materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać wprowadzony do obrotu.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie mogą jednakże na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 3:

a) zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; w tym celu zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia odpowiednią zdolność kiełkowania, co do celów handlowych potwierdza na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego, zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót do pierwszego nabywcy materiałem siewnym uznanym jako należący do kategorii „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”, pomimo faktu nieprzeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja jest dokonywana jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wykazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania ustala się do celów handlowych, a materiał siewny jest zaopatrzony w specjalną etykietę, na której jest umieszczone nazwisko dostawcy wraz z adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego.

Niniejsze przepisy nie stosują się do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, oprócz innych przepisów ustanowionych w art. 15 w odniesieniu do rozmnażania poza Wspólnotą.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

4. Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w ust. 1 lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie inspekcji.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczeń, pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b) mogą zostać wydane, przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilość i warunki wydania takich pozwoleń przez Państwa Członkowskie ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy ustanowione zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w związku z warunkami podanymi w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej surowe wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion owsa, jęczmienia, ryżu i pszenicy do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. [11] Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji próbki pobierane były urzędowo zgodnie z właściwymi metodami. Jednakże badanie materiału siewnego w celu kontroli zgodnie z art. 19 ma być wykonywane urzędowo.

1a. [12] W przypadku wykonywania badania materiału siewnego pod nadzorem urzędowym, o którym mowa w ust. 1, należy spełnić następujące wymagania:

a) Pobieranie próbek materiału siewnego będzie przeprowadzane przez osoby upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego na warunkach określonych w lit. b)–d).

b) Osoby pobierające próbki materiału siewnego posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędników pobierających próbki materiału siewnego i potwierdzone w drodze egzaminów urzędowych.

Przeprowadzają one pobieranie próbek materiału siewnego zgodnie z obecnymi metodami międzynarodowymi.

c) Osobami pobierającymi próbki materiału siewnego są:

i) niezależne osoby fizyczne;

ii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne lub prawne, których działalność nie obejmuje produkcji materiału siewnego, uprawy materiału siewnego, przetwarzania materiału siewnego lub handlu materiałem siewnym,

lub

iii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne i prawne, których działalność obejmuje produkcję materiału siewnego, uprawę materiału siewnego, przetwarzanie materiału siewnego lub handel materiałem siewnym.

W przypadku określonym w pkt. iii), osoba pobierająca próbki materiału siewnego może przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego wyłącznie z partii materiału siewnego przedstawionych przez jednostkę ją zatrudniającą, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między jednostką ją zatrudniającą, osobą ubiegającą się o kwalifikację i jednostką kwalifikującą materiał siewny.

d) Wykonywanie przez te osoby pobierania próbek materiału siewnego podlega odpowiedniemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny. W przypadku automatycznego pobierania próbek należy stosować się do odpowiednich procedur pod nadzorem urzędowym.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest kontrolnemu pobraniu próbek przez urzędników pobierających próbki materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłaszanych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5%. Niniejsza kontrola próbek nie stosuje się do automatycznego pobierania próbek.

Państwa Członkowskie porównują próbki materiału siewnego pobrane urzędowo z próbkami materiału siewnego z tej samej partii materiału siewnego pobranymi pod nadzorem urzędowym.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że osoby urzędowo upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji pobranego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

1b. [13] Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 ust. 2.

2. Do przeprowadzenia badań materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, pobierane są próby z partii jednorodnych; maksymalna masa partii i minimalna masa próby są podane w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów były przedmiotem obrotu tylko w formie jednorodnych przesyłek i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9 i 10.

2. W przypadku wprowadzenia do obrotu niewielkich ilości do ostatecznego odbiorcy, Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do opakowań, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego i materiału siewnego kwalifikowanego wszystkich kategorii były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można ich było otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w drugim akapicie nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Opakowanie, które zostało urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym zaplombowane, nie może być otwarte jedno- lub wielokrotnie, z wyjątkiem urzędowego zerwania plomby. W takim przypadku należy zaznaczyć na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1 fakt umieszczenia nowej plomby, ostatnią datę plombowania oraz organ za nie odpowiedzialny.

3. Państwa Członkowskie mogą ustanowić odstępstwa od stosowania ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowane na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego i wszystkich rodzajów kwalifikowanego materiału siewnego:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki ustanowione w załączniku IV i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego i kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia oraz czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego rozmnożenia. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) i ust. 2, materiał mateczny lub nasiona kukurydzy nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV (A) lit. a) (3), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. Państwa Członkowskie zezwalają na odstępstwa od przepisów ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowanych na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, Państwa Członkowskie mogą być upoważnione do utrzymania w mocy w terminie do dnia 30 czerwca 1980 r. przepisów zezwalających na obrót materiałem siewnym zbóż, których opakowania zawierają określone informacje, ale w innej formie niż opisana w ust. 1 lit. a) zdanie szóste.

Artykuł 10a

1. Państwa Członkowskie, w drodze odstępstwa od art. 8, 9 i 10, mogą wprowadzić uproszczenie przepisów dotyczących urządzeń zamykających oraz oznakowania opakowań, w przypadku sprzedaży luzem konsumentowi końcowemu materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny”.

2. Warunki stosowania odstępstwa, na podstawie ust. 1 powyżej, są ustanawiane zgodnie z procedurą określoną w art. 21 ust. 2.

Do czasu przyjęcia tych środków zastosowanie mają warunki ustanowione w art. 2 decyzji Komisji 94/650/WE (²).

Artykuł 11

Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w przypadkach nieobjętych niniejszą dyrektywą możliwe jest podjęcie przez Państwa Członkowskie decyzji o konieczności umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego bez względu na ich rodzaj (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również podana przez dostawcę w formie nadruku na opakowaniu). Szczegóły podawane na tych etykietach również ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Niniejsza dyrektywa nie narusza prawa Państw Członkowskich do wymagania dołączenia do partii nasion spełniających specjalne warunki dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego spełnienie tych warunków.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych, na każdej etykiecie i w każdym dokumencie dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie należy zezwolić, aby materiał siewny gatunków zbóż był przedmiotem obrotu na rynku w formie specjalnych mieszanek różnych odmian pod warunkiem, że zostanie potwierdzone przez badania naukowotechniczne, że mieszanki te są szczególnie efektywne przeciwko rozprzestrzenianiu się niektórych szkodliwych organizmów oraz także pod warunkiem, że komponenty takich mieszanek, przed zmieszaniem, spełniają przepisy handlowe stosowane w stosunku do nich.

2. Państwa Członkowskie należy dopuścić do obrotu materiał siewny roślin zbożowych w formie mieszanek złożonych z różnych gatunków materiału siewnego roślin zbożowych, pod warunkiem, że różne składniki mieszanki spełniają, przed zmieszaniem, reguły wprowadzenia do obrotu, mające dla nich zastosowanie.

2a. Szczególne warunki dopuszczenia do obrotu tych mieszanek określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Przepisy art. 8, 9 i 11 oraz art. 10 stosuje się, z zastrzeżeniem, że dla mieszanek materiału siewnego etykieta jest zielona.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie tymczasowych doświadczeń na warunkach określonych na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewnią, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganej oceny, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

Artykuł 14a

Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) materiał siewny należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

— jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

— numer partii,

— miesiąc i rok plombowania, lub

— miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki do celów kwalifikacji,

— gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

— odmiana, zapisana przynajmniej alfabetem łacińskim,

— opis „wstępny elitarny materiał siewny”,

— ilość pokoleń poprzedzających nasiona kategorii „kwalifikowany materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny zbóż:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub które zostały bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/45 7/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego materiału kwalifikowanego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału siewnego jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. materiał siewny zbóż, zebrany na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1 należy:

— pakować i oznaczyć urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

— transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów.

3. [14] Państwa Członkowskie zapewniają też, że materiał siewny zbóż zebrany w państwie trzecim zostanie w przypadku otrzymania wniosku urzędowo kwalifikowany, jeżeli:

a) został wyprodukowany bezpośrednio z:

i) elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego w pierwszym pokoleniu, urzędowo kwalifikowanego w jednym Państwie Członkowskim lub kilku, lub w państwie trzecim, który uznano za równoważny na podstawie art. 16 ust. 1 lit. b),

lub

ii) ze skrzyżowania elitarnego materiału siewnego urzędowo kwalifikowanego w Państwie Członkowskim z elitarnym materiałem siewnym urzędowo kwalifikowanym w państwie trzecim, o którym mowa w pkt. i);

b) został on poddany inspekcji polowej spełniającej warunki określone w decyzji dotyczącej równorzędności, podjętej na mocy art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii;

c) badanie urzędowe wykazało, że zostały spełnione warunki określone w załączniku II dla tej samej kategorii.

Artykuł 16

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, stwierdza czy:

a) w przypadku przewidzianym w art. 15, inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki przewidziane w załączniku I;

b) [15] materiał siewny zbóż zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki dotyczące jego właściwości i badań, dla zagwarantowania jego tożsamości, oznaczenia i kontroli, są równoważne względem elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego zebranego na obszarze Wspólnoty i spełniają wymagania ustanowione przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1975 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony zezwolenia na wprowadzenie do obrotu na terenie Wspólnoty ilości materiału siewnego niezbędnej do usunięcia trudności w dostawach materiału siewnego kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub materiału siewnego niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Dla kategorii materiału siewnego każdej określonej odmiany należy przygotować etykietę urzędową z zaznaczeniem odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami w kolorze brązowym. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj nasion należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin zbożowych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonym w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolująca;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 20

1. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału siewnego zbóż wprowadzanych do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe oraz podczas pobierania próbek. Testy porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

— materiał siewny zbierany w państwach trzecich,

— materiał siewny nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

— materiał siewny wprowadzony do obrotu w związku z ochroną na miejscu i trwałym użytkowaniem genetycznych zasobów roślinnych.

2. Testy porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać materiał siewny.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 21, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 21 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań oraz prób i ich wynikach.

4. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 1 i 2. Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez organy budżetowe.

5. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład pieniężny Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

6. Badania i próby przewidziane w ust. 1 i 2 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł 21

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, powołany na mocy art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG (zwany dalej „Komitetem”).

2. W przypadku gdy występuje odwołanie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji Komisji 199/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (³).

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 21b

W celu ustalenia warunków, które mają spełniać rośliny uprawne oraz nasiona mieszańców owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej i pszenicy orkisz oraz innych gatunków, których mieszańce są objęte przepisami niniejszej dyrektywy, stosownie do art. 2 ust. 1b, i warunków, które mają spełniać rośliny uprawne i nasiona odmian pszenżyta pochodzących z zapylenia krzyżowego, wprowadza się zmiany załącznikach, które zostaną przyjęte zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

Artykuł 22

Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w załączniku II pkt 3 w odniesieniu do progów tolerancji dla organizmów szkodliwych, niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych ochroną zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochroną własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem genetycznych zasobów roślinnych, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/45 7/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, nie później niż do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania przepisów art. 14 ust. 1 oraz nie później niż do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy niezbędne do wykonania innych przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Na wniosek, Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21, mogą zostać częściowo lub całkowicie zwolnione z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem art. 14 ust. 1:

a) w odniesieniu do gatunków:

– mozgi kanaryjskiej,

– sorga,

– trawy sudańskiej;

b) w odniesieniu do innych gatunków, które są reprodukowane lub wprowadzane do obrotu na swoim terytorium.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja zbóż zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin zbożowych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały pewne ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin zbożowych, dopuszczając jedynie wprowadzenie do obrotu materiału siewnego o wysokiej jakości; państwa te są w stanie wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin, dokonywanych od wielu dziesiątków lat i osiągnęły wyniki w rozwoju wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin zbożowych które, z uwagi na ich cechy, zapowiadają się na posiadające wielkie znaczenie dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin zbożowych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu, Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne jak jest to możliwe;

uzasadnionym jest jednak ograniczanie wprowadzania obrotu niektórymi odmianami tylko wtedy, jeżeli hodowca może być pewien co do rzeczywistego otrzymywania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu systemy kwalifikacji, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych inspekcji, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

systemy takie już istnieją na poziomie międzynarodowym; Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa zaleca minimalne normy dla kwalifikacji materiału siewnego kukurydzy w krajach europejskich i śródziemnomorskich; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ustanowiła system kwalifikacji odmianowej materiału siewnego traw będących przedmiotem obrotu międzynarodowego;

pożądanym jest ustanowienie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty opierając się na doświadczeniu wynikającemu ze stosowania takich systemów;

taki system powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu między Państwami Członkowskimi, jak i w obrocie krajowym;

zgodnie z ogólną zasadą, materiał siewny roślin zbożowych powinien zostać dopuszczony do obrotu tylko, jeśli został on poddany urzędowemu badaniu i zostały zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny; wybór określenia technicznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” jest oparty na już istniejącej terminologii międzynarodowej;

materiał siewny roślin zbożowych, które nie są wprowadzane do obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze nie powinien podlegać przepisom obowiązującym we Wspólnocie; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania szczególnych przepisów w odniesieniu do takiego materiału;

przepisy Wspólnoty nie powinny być stosowane dla materiału siewnego, przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin zbożowych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, muszą być ustanowione pewne wymagania, odnoszące się do czystości analitycznej, zdolności kiełkowania i stanu zdrowotności;

w celu zapewnienia tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione przepisy Wspólnoty dotyczące pakowania, pobierania prób, plombowania i znakowania; stosowane etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje, niezbędne zarówno dla inspekcji urzędowej, jak i dla hodowców oraz powinny jasno przedstawiać charakter kwalifikacji;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin zbożowych kilku gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb, Państwa Członkowskie powinny zostać upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem niektórych warunków;

w celu zagwarantowania, że zarówno wymagania dotyczące jakości materiału siewnego jak i przepisów zapewniających tożsamość materiału siewnego podczas wprowadzania do obrotu są spełnione, Państwa Członkowskie muszą wprowadzić przepisy o przeprowadzaniu odpowiednich kontroli;

materiał siewny spełniające te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla przepisów art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom handlowym za wyjątkiem tych ustanowionych w przepisach Wspólnoty, oprócz tych przypadków, kiedy przepisy Wspólnoty ustanawiają progi tolerancji w odniesieniu do organizmów szkodliwych;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, stosowane ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i użycia na ich własnych terytoriach;

pod pewnymi warunkami, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny z materiałem siewnym rozmnażanym w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, powinny zostać przyjęte przepisy w celu dopuszczenia do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin zbożowych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany w obrębie Wspólnoty i zgodny z zasadami stosowanymi we Wspólnocie;

w okresach, w których występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii, może zostać czasowo dopuszczony do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymagania;

w celu ujednolicenia stosowanych w różnych Państwach Członkowskich technicznych metod kwalifikacji oraz w celu umożliwienia dokonania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym w obrębie Wspólnoty i tym pochodzącym z państw trzecich, powinny być prowadzone pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych ostatecznych kontroli materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji powinno zostać powierzone zadanie przyjęcia niektórych środków do stosowania niniejszej dyrektywy; w celu ułatwienia wdrożenia proponowanych środków, powinna zostać zapewniona procedura ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w obrębie Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJĘ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z przeznaczeniem do wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym zbóż we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, „obrót” oznacza wystawienie na sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży, ofertę sprzedaży lub jakiekolwiek rozporządzanie, dostawę lub przesyłkę, mające na celu handlowe wykorzystanie materiału siewnego przez strony trzecie, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót materiałem siewnym w celach innych niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak poniższe działania, nie jest traktowany jak sprzedaż:

— dostawa nasion do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażanie materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczony materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy, będą stosowane następujące definicje:

A. Zboża: sadzonki następujących gatunków przeznaczonych do produkcji rolnej lub ogrodniczej innej niż produkcja do celów ozdobnych:

Niniejsza definicja obejmuje również następujące mieszańce będące wynikiem krzyżowania wyżej wymienionych gatunków:

O ile nie ustalono inaczej, materiał siewny wyżej wymienionych mieszańców musi spełniać wymagania norm i inne warunki dotyczące materiału siewnego każdego z tych gatunków, od których pochodzą.

B. Odmiany, mieszańce i linie wsobne kukurydzy oraz Sorghum spp.:

a) odmiany obcopylne: odmiany dostatecznie jednolite i stabilne;

b) linia wsobna: linia dostatecznie jednolita i stabilna, otrzymana albo w drodze sztucznego samozapylenia popartego prowadzoną przez kilka kolejnych pokoleń selekcją, albo w drodze działań równoważnych;

c) mieszaniec prosty: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch linii wsobnych;

d) mieszaniec podwójny: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch mieszańców prostych;

e) mieszaniec trójliniowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej i mieszańca prostego;

f) mieszaniec top cross: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej lub mieszańca prostego z odmianą obcopylną,

g) mieszaniec międzyodmianowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, roślin uprawianych z elitarnego materiału siewnego dwóch odmian obcopylnych.

C. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy durum, pszenicy orkisz i samopylnego pszenżyta):

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami zachowywania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, lub kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego, pokolenia” albo „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. a), spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

Ca. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz):

a) który jest przeznaczony do produkcji mieszańców;

b) który, podlegając przepisom art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla materiału elitarnego; oraz

c) który spełnia powyższe warunki potwierdzone urzędowymi badaniami.

D. Elitarny materiał siewny (kukurydza, Sorghum spp.):

1) Elitarny materiał siewny odmian obcopylnych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, albo mieszańców top cross lub mieszańców międzyodmianowych;

c) stosownie do przepisów art. 4, spełniają warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

2) Elitarny materiał siewny linii wsobnych: materiał siewny, który

a) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

b) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

3) Elitarny materiał siewny mieszańców prostych: materiał siewny, który

a) jest przeznaczony do produkcji mieszańców podwójnych, mieszańców trójliniowych lub mieszańców top cross;

b) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

c) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

E. Kwalifikowany materiał siewny (zboże kanaryjskie z wyjątkiem mieszańców, żyto, sorgo, trawa sudańska, kukurydza i mieszańce owsa zwyczajnego, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy durum, pszenicy orkisz i samopylnego pszenżyta): nasiona

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, i które mogą spełnić i spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. b) i art. 4 ust. 2, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) i) dla których zostało stwierdzone, w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

F. Kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie” lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki przewidziane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia; oraz

d) i) dla których zostało stwierdzone, w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

G. Kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego pokolenia; oraz

d) i) dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

H. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które także są pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę zaprzysiężoną do tego celu, pod warunkiem, że osoby wymienione w lit. b) i lit. c) nie osiągają żadnych prywatnych korzyści z prowadzenia takich działań.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonych w ust. 1 pkt A zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. W celu objęcia mieszańców mozgi kanaryjskiej, żyta i pszenżyta zakresem stosowania niniejszej dyrektywy wprowadza się zmiany do ustępu 1 lit. C i Ca, lit. E, F i G zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21.

1c. Różne typy odmian razem ze składnikami, nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21. Zgodnie z tą samą procedurą definicje podane w ustępie 1 lit. B zostaną odpowiednio przyjęte.

1d. (uchylony).

1e. Do dnia 30 czerwca 1987 r. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą przyjętą w art. 21, mogą zostać upoważnione do zezwolenia obrotu materiałem siewnym różnych gatunków żyta przeznaczonych głównie do użycia na pasze, które nie spełniają wymagań przyjętych w:

— w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania,

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) włączać kilka pokoleń do kategorii elitarnego materiału siewnego oraz dzielić tę kategorię według pokoleń;

b) ustanawiać, aby nie przeprowadzać urzędowych badań w odniesieniu do laboratoryjnej zdolności kiełkowania i czystości w próbce analitycznej na wszelkich partiach podczas kwalifikacji, chyba że nie ma pewności, że spełnione są odpowiednie przepisy zawarte w załączniku II;

c) w czasie okresu przejściowego trwającego najwyżej trzy lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do dostosowania się do przepisów niniejszej dyrektywy i w drodze odstępstwa od ust. 1 pkt E, F i G za kwalifikowany materiał siewny uznaje się materiał siewny pochodzący bezpośrednio od materiału siewnego oficjalnie skontrolowanego w Państwie Członkowskim według obowiązującego systemu i dających te same gwarancje co elitarny materiał siewny kwalifikowany według zasad niniejszej dyrektywy; przepis ten stosuje się odpowiednio do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszej reprodukcji, określonego w ust. 1 pkt G;

d) uzyskać zezwolenie, na wniosek i zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 dla urzędowej kwalifikacji materiału siewnego gatunków samopylnych z kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”, najpóźniej do dnia 30 czerwca 1989 r. :

— kiedy zamiast urzędowej inspekcji polowej określonej w załączniku I, przeprowadzana jest inspekcja polowa urzędowo kontrolowana na miejscu w odniesieniu do przynajmniej 20 % upraw każdego gatunku,

— pod warunkiem że w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego przynajmniej dwa pokolenia wstępnego elitarnego materiału siewnego bezpośrednio poprzedzające tę kategorię zostały uznane w drodze kontroli urzędowej przeprowadzanej w Państwie Członkowskim za spełniające warunki ustanowione w załącznikach I i II dla tożsamości odmianowej i czystości odmianowej materiału elitarnego.

3. Badanie przeprowadzane pod nadzorem urzędowym, określonym w ust. 1 pkt E lit. d) ii), ust. 1 pkt F lit. d) ii) i ust. 1 pkt G lit. d) ii), odbywa się pod następującymi warunkami:

i) inspektorzy:

a) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne;

b) nie czerpią osobistych korzyści w związku z prowadzeniem inspekcji;

c) są urzędowo zatwierdzeni przez jednostkę kwalifikującą dla materiału siewnego danego Państwa Członkowskiego, przy czym zatwierdzenie to obejmuje zaprzysiężenie inspektorów albo podpisanie przez inspektora oświadczenia o przestrzeganiu zasad regulujących urzędowe badania;

d) przeprowadzają inspekcje pod nadzorem urzędowym zgodnie z zasadami mającymi zastosowanie do urzędowych inspekcji;

ii) uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadowalające;

iii) część upraw nasiennych stanowi przedmiot inspekcji prowadzonej przez urzędowych inspektorów. Dla upraw samopylnych część ta wynosi 10 % a 20 % dla upraw o zapylaniu krzyżowym, lub dla gatunków dla których Państwa Członkowskie przewidują prowadzenie urzędowej analizy laboratoryjnej materiału siewnego za pomocą procedur morfologicznych, fizjologicznych, lub, w stosownym przypadku, biochemicznych, w celu określenia tożsamości i czystości odmian, odpowiednio 5 % i 15 %;

iv) część próbek z partii materiału siewnego z upraw nasiennych pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori, a w razie potrzeby w celu przeprowadzenia urzędowych badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmian materiału siewnego;

v) Państwa Członkowskie określają kary stosowane za naruszenia zasad regulujących badania prowadzone pod urzędowym nadzorem. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Jeżeli urzędowo zatwierdzeni inspektorzy naruszają, w sposób celowy lub przez zaniedbanie, zasady regulujące urzędowe badania, kary mogą przewidywać w szczególności cofnięcie zatwierdzenia określonego w ust. 3 i) lit. c). W tym przypadku wszelkie zatwierdzenia badanego materiału siewnego zostają unieważnione, chyba że zostanie dowiedzione że materiał siewny spełnia jednak wszystkie wymagane warunki.

4. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Do czasu przyjęcia takich środków należy przestrzegać warunków określonych w art. 2 decyzji Komisji 89/540/EWG.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zapewniają niedopuszczenie do obrotu materiałem siewnym zbóż bez ich urzędowej kwalifikacji jako „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny, pierwsze pokolenie”, lub ^„kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie”.

2. Państwa Członkowskie wyznaczają, do celów kwalifikacji, maksymalną wilgotność elitarnego materiału siewnego oraz kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania są przeprowadzane zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi, o ile metody takie istnieją.

4. (uchylony).

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że:

— materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać wprowadzony do obrotu.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie mogą jednakże na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 3:

a) zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; w tym celu zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia odpowiednią zdolność kiełkowania, co do celów handlowych potwierdza na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego, zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót do pierwszego nabywcy materiałem siewnym uznanym jako należący do kategorii „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”, pomimo faktu nieprzeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja jest dokonywana jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wykazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania ustala się do celów handlowych, a materiał siewny jest zaopatrzony w specjalną etykietę, na której jest umieszczone nazwisko dostawcy wraz z adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego.

Niniejsze przepisy nie stosują się do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, oprócz innych przepisów ustanowionych w art. 15 w odniesieniu do rozmnażania poza Wspólnotą.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

4. Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w ust. 1 lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie inspekcji.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczeń, pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b) mogą zostać wydane, przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilość i warunki wydania takich pozwoleń przez Państwa Członkowskie ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy ustanowione zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w związku z warunkami podanymi w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej surowe wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion owsa, jęczmienia, ryżu i pszenicy do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian i linii wsobnych kukurydzy, oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, były urzędowo pobierane próby zgodnie z odpowiednimi metodami.

2. Do przeprowadzenia badań materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, pobierane są próby z partii jednorodnych; maksymalna masa partii i minimalna masa próby są podane w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów były przedmiotem obrotu tylko w formie jednorodnych przesyłek i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9 i 10.

2. W przypadku wprowadzenia do obrotu niewielkich ilości do ostatecznego odbiorcy, Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do opakowań, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego i materiału siewnego kwalifikowanego wszystkich kategorii były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można ich było otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w drugim akapicie nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Opakowanie, które zostało urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym zaplombowane, nie może być otwarte jedno- lub wielokrotnie, z wyjątkiem urzędowego zerwania plomby. W takim przypadku należy zaznaczyć na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1 fakt umieszczenia nowej plomby, ostatnią datę plombowania oraz organ za nie odpowiedzialny.

3. Państwa Członkowskie mogą ustanowić odstępstwa od stosowania ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowane na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego i wszystkich rodzajów kwalifikowanego materiału siewnego:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki ustanowione w załączniku IV i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego i kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia oraz czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego rozmnożenia. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) i ust. 2, materiał mateczny lub nasiona kukurydzy nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV (A) lit. a) (3), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. Państwa Członkowskie zezwalają na odstępstwa od przepisów ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowanych na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, Państwa Członkowskie mogą być upoważnione do utrzymania w mocy w terminie do dnia 30 czerwca 1980 r. przepisów zezwalających na obrót materiałem siewnym zbóż, których opakowania zawierają określone informacje, ale w innej formie niż opisana w ust. 1 lit. a) zdanie szóste.

Artykuł 10a

1. Państwa Członkowskie, w drodze odstępstwa od art. 8, 9 i 10, mogą wprowadzić uproszczenie przepisów dotyczących urządzeń zamykających oraz oznakowania opakowań, w przypadku sprzedaży luzem konsumentowi końcowemu materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny”.

2. Warunki stosowania odstępstwa, na podstawie ust. 1 powyżej, są ustanawiane zgodnie z procedurą określoną w art. 21 ust. 2.

Do czasu przyjęcia tych środków zastosowanie mają warunki ustanowione w art. 2 decyzji Komisji 94/650/WE (²).

Artykuł 11

Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w przypadkach nieobjętych niniejszą dyrektywą możliwe jest podjęcie przez Państwa Członkowskie decyzji o konieczności umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego bez względu na ich rodzaj (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również podana przez dostawcę w formie nadruku na opakowaniu). Szczegóły podawane na tych etykietach również ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Niniejsza dyrektywa nie narusza prawa Państw Członkowskich do wymagania dołączenia do partii nasion spełniających specjalne warunki dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego spełnienie tych warunków.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych, na każdej etykiecie i w każdym dokumencie dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie należy zezwolić, aby materiał siewny gatunków zbóż był przedmiotem obrotu na rynku w formie specjalnych mieszanek różnych odmian pod warunkiem, że zostanie potwierdzone przez badania naukowotechniczne, że mieszanki te są szczególnie efektywne przeciwko rozprzestrzenianiu się niektórych szkodliwych organizmów oraz także pod warunkiem, że komponenty takich mieszanek, przed zmieszaniem, spełniają przepisy handlowe stosowane w stosunku do nich.

2. Państwa Członkowskie należy dopuścić do obrotu materiał siewny roślin zbożowych w formie mieszanek złożonych z różnych gatunków materiału siewnego roślin zbożowych, pod warunkiem, że różne składniki mieszanki spełniają, przed zmieszaniem, reguły wprowadzenia do obrotu, mające dla nich zastosowanie.

2a. Szczególne warunki dopuszczenia do obrotu tych mieszanek określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Przepisy art. 8, 9 i 11 oraz art. 10 stosuje się, z zastrzeżeniem, że dla mieszanek materiału siewnego etykieta jest zielona.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie tymczasowych doświadczeń na warunkach określonych na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewnią, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganej oceny, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

Artykuł 14a

Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) materiał siewny należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

— jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

— numer partii,

— miesiąc i rok plombowania, lub

— miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki do celów kwalifikacji,

— gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

— odmiana, zapisana przynajmniej alfabetem łacińskim,

— opis „wstępny elitarny materiał siewny”,

— ilość pokoleń poprzedzających nasiona kategorii „kwalifikowany materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny zbóż:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub które zostały bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/45 7/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego materiału kwalifikowanego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału siewnego jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. materiał siewny zbóż, zebrany na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1 należy:

— pakować i oznaczyć urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

— transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają także, że materiał siewny roślin zbożowych:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b) lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, gdzie materiał elitarny lub kwalifikowany, określony powyżej, został albo wyprodukowany, albo urzędowo poddany kwalifikacji, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w równoważnej decyzji w ramach art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badania wykazały, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione. Inne Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację takiego materiału siewnego.

Artykuł 16

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, stwierdza czy:

a) w przypadku przewidzianym w art. 15, inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki przewidziane w załączniku I;

b) materiał siewny roślin zbożowych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki, dotyczące ich cech i przeprowadzonych badań, dla zapewnienia ich tożsamości, oznaczenia i kontroli, jest równoważny w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego lub drugiego pokolenia, zebranych w obrębie Wspólnoty i zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1975 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony zezwolenia na wprowadzenie do obrotu na terenie Wspólnoty ilości materiału siewnego niezbędnej do usunięcia trudności w dostawach materiału siewnego kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub materiału siewnego niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Dla kategorii materiału siewnego każdej określonej odmiany należy przygotować etykietę urzędową z zaznaczeniem odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami w kolorze brązowym. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj nasion należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin zbożowych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonym w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolująca;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 20

[1] 1. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału siewnego zbóż wprowadzanych do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe oraz podczas pobierania próbek. Testy porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

— materiał siewny zbierany w państwach trzecich,

— materiał siewny nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

— materiał siewny wprowadzony do obrotu w związku z ochroną na miejscu i trwałym użytkowaniem genetycznych zasobów roślinnych.

2. Testy porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać materiał siewny.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 21, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 21 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań oraz prób i ich wynikach.

4. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 1 i 2. Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez organy budżetowe.

5. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład pieniężny Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

6. Badania i próby przewidziane w ust. 1 i 2 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł 21

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, powołany na mocy art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG (zwany dalej „Komitetem”).

2. W przypadku gdy występuje odwołanie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji Komisji 199/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (³).

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 21b

W celu ustalenia warunków, które mają spełniać rośliny uprawne oraz nasiona mieszańców owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej i pszenicy orkisz oraz innych gatunków, których mieszańce są objęte przepisami niniejszej dyrektywy, stosownie do art. 2 ust. 1b, i warunków, które mają spełniać rośliny uprawne i nasiona odmian pszenżyta pochodzących z zapylenia krzyżowego, wprowadza się zmiany załącznikach, które zostaną przyjęte zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

Artykuł 22

Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w załączniku II pkt 3 w odniesieniu do progów tolerancji dla organizmów szkodliwych, niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych ochroną zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochroną własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem genetycznych zasobów roślinnych, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/45 7/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, nie później niż do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania przepisów art. 14 ust. 1 oraz nie później niż do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy niezbędne do wykonania innych przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Na wniosek, Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21, mogą zostać częściowo lub całkowicie zwolnione z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem art. 14 ust. 1:

a) w odniesieniu do gatunków:

– mozgi kanaryjskiej,

– sorga,

– trawy sudańskiej;

b) w odniesieniu do innych gatunków, które są reprodukowane lub wprowadzane do obrotu na swoim terytorium.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja zbóż zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin zbożowych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały pewne ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin zbożowych, dopuszczając jedynie wprowadzenie do obrotu materiału siewnego o wysokiej jakości; państwa te są w stanie wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin, dokonywanych od wielu dziesiątków lat i osiągnęły wyniki w rozwoju wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin zbożowych które, z uwagi na ich cechy, zapowiadają się na posiadające wielkie znaczenie dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin zbożowych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu, Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne jak jest to możliwe;

uzasadnionym jest jednak ograniczanie wprowadzania obrotu niektórymi odmianami tylko wtedy, jeżeli hodowca może być pewien co do rzeczywistego otrzymywania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu systemy kwalifikacji, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych inspekcji, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

systemy takie już istnieją na poziomie międzynarodowym; Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa zaleca minimalne normy dla kwalifikacji materiału siewnego kukurydzy w krajach europejskich i śródziemnomorskich; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ustanowiła system kwalifikacji odmianowej materiału siewnego traw będących przedmiotem obrotu międzynarodowego;

pożądanym jest ustanowienie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty opierając się na doświadczeniu wynikającemu ze stosowania takich systemów;

taki system powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu między Państwami Członkowskimi, jak i w obrocie krajowym;

zgodnie z ogólną zasadą, materiał siewny roślin zbożowych powinien zostać dopuszczony do obrotu tylko, jeśli został on poddany urzędowemu badaniu i zostały zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny; wybór określenia technicznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” jest oparty na już istniejącej terminologii międzynarodowej;

materiał siewny roślin zbożowych, które nie są wprowadzane do obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze nie powinien podlegać przepisom obowiązującym we Wspólnocie; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania szczególnych przepisów w odniesieniu do takiego materiału;

przepisy Wspólnoty nie powinny być stosowane dla materiału siewnego, przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin zbożowych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, muszą być ustanowione pewne wymagania, odnoszące się do czystości analitycznej, zdolności kiełkowania i stanu zdrowotności;

w celu zapewnienia tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione przepisy Wspólnoty dotyczące pakowania, pobierania prób, plombowania i znakowania; stosowane etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje, niezbędne zarówno dla inspekcji urzędowej, jak i dla hodowców oraz powinny jasno przedstawiać charakter kwalifikacji;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin zbożowych kilku gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb, Państwa Członkowskie powinny zostać upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem niektórych warunków;

w celu zagwarantowania, że zarówno wymagania dotyczące jakości materiału siewnego jak i przepisów zapewniających tożsamość materiału siewnego podczas wprowadzania do obrotu są spełnione, Państwa Członkowskie muszą wprowadzić przepisy o przeprowadzaniu odpowiednich kontroli;

materiał siewny spełniające te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla przepisów art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom handlowym za wyjątkiem tych ustanowionych w przepisach Wspólnoty, oprócz tych przypadków, kiedy przepisy Wspólnoty ustanawiają progi tolerancji w odniesieniu do organizmów szkodliwych;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, stosowane ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i użycia na ich własnych terytoriach;

pod pewnymi warunkami, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny z materiałem siewnym rozmnażanym w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, powinny zostać przyjęte przepisy w celu dopuszczenia do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin zbożowych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany w obrębie Wspólnoty i zgodny z zasadami stosowanymi we Wspólnocie;

w okresach, w których występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii, może zostać czasowo dopuszczony do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymagania;

w celu ujednolicenia stosowanych w różnych Państwach Członkowskich technicznych metod kwalifikacji oraz w celu umożliwienia dokonania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym w obrębie Wspólnoty i tym pochodzącym z państw trzecich, powinny być prowadzone pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych ostatecznych kontroli materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji powinno zostać powierzone zadanie przyjęcia niektórych środków do stosowania niniejszej dyrektywy; w celu ułatwienia wdrożenia proponowanych środków, powinna zostać zapewniona procedura ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w obrębie Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJĘ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z przeznaczeniem do wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym zbóż we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, „obrót” oznacza wystawienie na sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży, ofertę sprzedaży lub jakiekolwiek rozporządzanie, dostawę lub przesyłkę, mające na celu handlowe wykorzystanie materiału siewnego przez strony trzecie, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót materiałem siewnym w celach innych niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak poniższe działania, nie jest traktowany jak sprzedaż:

— dostawa nasion do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażanie materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczony materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy, będą stosowane następujące definicje:

A. Zboża: sadzonki następujących gatunków przeznaczonych do produkcji rolnej lub ogrodniczej innej niż produkcja do celów ozdobnych:

Niniejsza definicja obejmuje również następujące mieszańce będące wynikiem krzyżowania wyżej wymienionych gatunków:

O ile nie ustalono inaczej, materiał siewny wyżej wymienionych mieszańców musi spełniać wymagania norm i inne warunki dotyczące materiału siewnego każdego z tych gatunków, od których pochodzą.

B. Odmiany, mieszańce i linie wsobne kukurydzy oraz Sorghum spp.:

a) odmiany obcopylne: odmiany dostatecznie jednolite i stabilne;

b) linia wsobna: linia dostatecznie jednolita i stabilna, otrzymana albo w drodze sztucznego samozapylenia popartego prowadzoną przez kilka kolejnych pokoleń selekcją, albo w drodze działań równoważnych;

c) mieszaniec prosty: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch linii wsobnych;

d) mieszaniec podwójny: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch mieszańców prostych;

e) mieszaniec trójliniowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej i mieszańca prostego;

f) mieszaniec top cross: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej lub mieszańca prostego z odmianą obcopylną,

g) mieszaniec międzyodmianowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, roślin uprawianych z elitarnego materiału siewnego dwóch odmian obcopylnych.

C. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy durum, pszenicy orkisz i samopylnego pszenżyta):

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami zachowywania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, lub kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego, pokolenia” albo „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. a), spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

Ca. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz):

a) który jest przeznaczony do produkcji mieszańców;

b) który, podlegając przepisom art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla materiału elitarnego; oraz

c) który spełnia powyższe warunki potwierdzone urzędowymi badaniami.

D. Elitarny materiał siewny (kukurydza, Sorghum spp.):

1) Elitarny materiał siewny odmian obcopylnych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, albo mieszańców top cross lub mieszańców międzyodmianowych;

c) stosownie do przepisów art. 4, spełniają warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

2) Elitarny materiał siewny linii wsobnych: materiał siewny, który

a) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

b) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

3) Elitarny materiał siewny mieszańców prostych: materiał siewny, który

a) jest przeznaczony do produkcji mieszańców podwójnych, mieszańców trójliniowych lub mieszańców top cross;

b) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

c) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

E. Kwalifikowany materiał siewny (zboże kanaryjskie z wyjątkiem mieszańców, żyto, sorgo, trawa sudańska, kukurydza i mieszańce owsa zwyczajnego, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy durum, pszenicy orkisz i samopylnego pszenżyta): nasiona

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, i które mogą spełnić i spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. b) i art. 4 ust. 2, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) i) dla których zostało stwierdzone, w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

F. Kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie” lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki przewidziane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia; oraz

d) i) dla których zostało stwierdzone, w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

G. Kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego pokolenia; oraz

d) i) dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

H. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które także są pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę zaprzysiężoną do tego celu, pod warunkiem, że osoby wymienione w lit. b) i lit. c) nie osiągają żadnych prywatnych korzyści z prowadzenia takich działań.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonych w ust. 1 pkt A zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. W celu objęcia mieszańców mozgi kanaryjskiej, żyta i pszenżyta zakresem stosowania niniejszej dyrektywy wprowadza się zmiany do ustępu 1 lit. C i Ca, lit. E, F i G zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21.

1c. Różne typy odmian razem ze składnikami, nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21. Zgodnie z tą samą procedurą definicje podane w ustępie 1 lit. B zostaną odpowiednio przyjęte.

1d. (uchylony).

1e. Do dnia 30 czerwca 1987 r. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą przyjętą w art. 21, mogą zostać upoważnione do zezwolenia obrotu materiałem siewnym różnych gatunków żyta przeznaczonych głównie do użycia na pasze, które nie spełniają wymagań przyjętych w:

— w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania,

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) włączać kilka pokoleń do kategorii elitarnego materiału siewnego oraz dzielić tę kategorię według pokoleń;

b) ustanawiać, aby nie przeprowadzać urzędowych badań w odniesieniu do laboratoryjnej zdolności kiełkowania i czystości w próbce analitycznej na wszelkich partiach podczas kwalifikacji, chyba że nie ma pewności, że spełnione są odpowiednie przepisy zawarte w załączniku II;

c) w czasie okresu przejściowego trwającego najwyżej trzy lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do dostosowania się do przepisów niniejszej dyrektywy i w drodze odstępstwa od ust. 1 pkt E, F i G za kwalifikowany materiał siewny uznaje się materiał siewny pochodzący bezpośrednio od materiału siewnego oficjalnie skontrolowanego w Państwie Członkowskim według obowiązującego systemu i dających te same gwarancje co elitarny materiał siewny kwalifikowany według zasad niniejszej dyrektywy; przepis ten stosuje się odpowiednio do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszej reprodukcji, określonego w ust. 1 pkt G;

d) uzyskać zezwolenie, na wniosek i zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 dla urzędowej kwalifikacji materiału siewnego gatunków samopylnych z kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”, najpóźniej do dnia 30 czerwca 1989 r. :

— kiedy zamiast urzędowej inspekcji polowej określonej w załączniku I, przeprowadzana jest inspekcja polowa urzędowo kontrolowana na miejscu w odniesieniu do przynajmniej 20 % upraw każdego gatunku,

— pod warunkiem że w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego przynajmniej dwa pokolenia wstępnego elitarnego materiału siewnego bezpośrednio poprzedzające tę kategorię zostały uznane w drodze kontroli urzędowej przeprowadzanej w Państwie Członkowskim za spełniające warunki ustanowione w załącznikach I i II dla tożsamości odmianowej i czystości odmianowej materiału elitarnego.

3. Badanie przeprowadzane pod nadzorem urzędowym, określonym w ust. 1 pkt E lit. d) ii), ust. 1 pkt F lit. d) ii) i ust. 1 pkt G lit. d) ii), odbywa się pod następującymi warunkami:

i) inspektorzy:

a) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne;

b) nie czerpią osobistych korzyści w związku z prowadzeniem inspekcji;

c) są urzędowo zatwierdzeni przez jednostkę kwalifikującą dla materiału siewnego danego Państwa Członkowskiego, przy czym zatwierdzenie to obejmuje zaprzysiężenie inspektorów albo podpisanie przez inspektora oświadczenia o przestrzeganiu zasad regulujących urzędowe badania;

d) przeprowadzają inspekcje pod nadzorem urzędowym zgodnie z zasadami mającymi zastosowanie do urzędowych inspekcji;

ii) uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadowalające;

iii) część upraw nasiennych stanowi przedmiot inspekcji prowadzonej przez urzędowych inspektorów. Dla upraw samopylnych część ta wynosi 10 % a 20 % dla upraw o zapylaniu krzyżowym, lub dla gatunków dla których Państwa Członkowskie przewidują prowadzenie urzędowej analizy laboratoryjnej materiału siewnego za pomocą procedur morfologicznych, fizjologicznych, lub, w stosownym przypadku, biochemicznych, w celu określenia tożsamości i czystości odmian, odpowiednio 5 % i 15 %;

iv) część próbek z partii materiału siewnego z upraw nasiennych pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori, a w razie potrzeby w celu przeprowadzenia urzędowych badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmian materiału siewnego;

v) Państwa Członkowskie określają kary stosowane za naruszenia zasad regulujących badania prowadzone pod urzędowym nadzorem. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Jeżeli urzędowo zatwierdzeni inspektorzy naruszają, w sposób celowy lub przez zaniedbanie, zasady regulujące urzędowe badania, kary mogą przewidywać w szczególności cofnięcie zatwierdzenia określonego w ust. 3 i) lit. c). W tym przypadku wszelkie zatwierdzenia badanego materiału siewnego zostają unieważnione, chyba że zostanie dowiedzione że materiał siewny spełnia jednak wszystkie wymagane warunki.

4. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Do czasu przyjęcia takich środków należy przestrzegać warunków określonych w art. 2 decyzji Komisji 89/540/EWG.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zapewniają niedopuszczenie do obrotu materiałem siewnym zbóż bez ich urzędowej kwalifikacji jako „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny, pierwsze pokolenie”, lub ^„kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie”.

2. Państwa Członkowskie wyznaczają, do celów kwalifikacji, maksymalną wilgotność elitarnego materiału siewnego oraz kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania są przeprowadzane zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi, o ile metody takie istnieją.

4. (uchylony).

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że:

— materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać wprowadzony do obrotu.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie mogą jednakże na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 3:

a) zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; w tym celu zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia odpowiednią zdolność kiełkowania, co do celów handlowych potwierdza na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego, zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót do pierwszego nabywcy materiałem siewnym uznanym jako należący do kategorii „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”, pomimo faktu nieprzeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja jest dokonywana jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wykazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania ustala się do celów handlowych, a materiał siewny jest zaopatrzony w specjalną etykietę, na której jest umieszczone nazwisko dostawcy wraz z adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego.

Niniejsze przepisy nie stosują się do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, oprócz innych przepisów ustanowionych w art. 15 w odniesieniu do rozmnażania poza Wspólnotą.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

4. Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w ust. 1 lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie inspekcji.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczeń, pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b) mogą zostać wydane, przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilość i warunki wydania takich pozwoleń przez Państwa Członkowskie ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy ustanowione zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w związku z warunkami podanymi w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej surowe wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion owsa, jęczmienia, ryżu i pszenicy do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian i linii wsobnych kukurydzy, oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, były urzędowo pobierane próby zgodnie z odpowiednimi metodami.

2. Do przeprowadzenia badań materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, pobierane są próby z partii jednorodnych; maksymalna masa partii i minimalna masa próby są podane w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów były przedmiotem obrotu tylko w formie jednorodnych przesyłek i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9 i 10.

2. W przypadku wprowadzenia do obrotu niewielkich ilości do ostatecznego odbiorcy, Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do opakowań, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego i materiału siewnego kwalifikowanego wszystkich kategorii były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można ich było otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w drugim akapicie nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Opakowanie, które zostało urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym zaplombowane, nie może być otwarte jedno- lub wielokrotnie, z wyjątkiem urzędowego zerwania plomby. W takim przypadku należy zaznaczyć na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1 fakt umieszczenia nowej plomby, ostatnią datę plombowania oraz organ za nie odpowiedzialny.

3. Państwa Członkowskie mogą ustanowić odstępstwa od stosowania ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowane na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego i wszystkich rodzajów kwalifikowanego materiału siewnego:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki ustanowione w załączniku IV i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego i kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia oraz czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego rozmnożenia. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) i ust. 2, materiał mateczny lub nasiona kukurydzy nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV (A) lit. a) (3), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. Państwa Członkowskie zezwalają na odstępstwa od przepisów ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowanych na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, Państwa Członkowskie mogą być upoważnione do utrzymania w mocy w terminie do dnia 30 czerwca 1980 r. przepisów zezwalających na obrót materiałem siewnym zbóż, których opakowania zawierają określone informacje, ale w innej formie niż opisana w ust. 1 lit. a) zdanie szóste.

Artykuł 10a

[1] 1. Państwa Członkowskie, w drodze odstępstwa od art. 8, 9 i 10, mogą wprowadzić uproszczenie przepisów dotyczących urządzeń zamykających oraz oznakowania opakowań, w przypadku sprzedaży luzem konsumentowi końcowemu materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny”.

2. Warunki stosowania odstępstwa, na podstawie ust. 1 powyżej, są ustanawiane zgodnie z procedurą określoną w art. 21 ust. 2.

Do czasu przyjęcia tych środków zastosowanie mają warunki ustanowione w art. 2 decyzji Komisji 94/650/WE (²).

Artykuł 11

Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w przypadkach nieobjętych niniejszą dyrektywą możliwe jest podjęcie przez Państwa Członkowskie decyzji o konieczności umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego bez względu na ich rodzaj (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również podana przez dostawcę w formie nadruku na opakowaniu). Szczegóły podawane na tych etykietach również ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Niniejsza dyrektywa nie narusza prawa Państw Członkowskich do wymagania dołączenia do partii nasion spełniających specjalne warunki dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego spełnienie tych warunków.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych, na każdej etykiecie i w każdym dokumencie dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie należy zezwolić, aby materiał siewny gatunków zbóż był przedmiotem obrotu na rynku w formie specjalnych mieszanek różnych odmian pod warunkiem, że zostanie potwierdzone przez badania naukowotechniczne, że mieszanki te są szczególnie efektywne przeciwko rozprzestrzenianiu się niektórych szkodliwych organizmów oraz także pod warunkiem, że komponenty takich mieszanek, przed zmieszaniem, spełniają przepisy handlowe stosowane w stosunku do nich.

2. Państwa Członkowskie należy dopuścić do obrotu materiał siewny roślin zbożowych w formie mieszanek złożonych z różnych gatunków materiału siewnego roślin zbożowych, pod warunkiem, że różne składniki mieszanki spełniają, przed zmieszaniem, reguły wprowadzenia do obrotu, mające dla nich zastosowanie.

2a. Szczególne warunki dopuszczenia do obrotu tych mieszanek określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Przepisy art. 8, 9 i 11 oraz art. 10 stosuje się, z zastrzeżeniem, że dla mieszanek materiału siewnego etykieta jest zielona.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie tymczasowych doświadczeń na warunkach określonych na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewnią, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganej oceny, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

Artykuł 14a

Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) materiał siewny należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

— jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

— numer partii,

— miesiąc i rok plombowania, lub

— miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki do celów kwalifikacji,

— gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

— odmiana, zapisana przynajmniej alfabetem łacińskim,

— opis „wstępny elitarny materiał siewny”,

— ilość pokoleń poprzedzających nasiona kategorii „kwalifikowany materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny zbóż:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub które zostały bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/45 7/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego materiału kwalifikowanego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału siewnego jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. materiał siewny zbóż, zebrany na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1 należy:

— pakować i oznaczyć urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

— transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają także, że materiał siewny roślin zbożowych:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b) lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, gdzie materiał elitarny lub kwalifikowany, określony powyżej, został albo wyprodukowany, albo urzędowo poddany kwalifikacji, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w równoważnej decyzji w ramach art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badania wykazały, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione. Inne Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację takiego materiału siewnego.

Artykuł 16

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, stwierdza czy:

a) w przypadku przewidzianym w art. 15, inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki przewidziane w załączniku I;

b) materiał siewny roślin zbożowych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki, dotyczące ich cech i przeprowadzonych badań, dla zapewnienia ich tożsamości, oznaczenia i kontroli, jest równoważny w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego lub drugiego pokolenia, zebranych w obrębie Wspólnoty i zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1975 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony zezwolenia na wprowadzenie do obrotu na terenie Wspólnoty ilości materiału siewnego niezbędnej do usunięcia trudności w dostawach materiału siewnego kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub materiału siewnego niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Dla kategorii materiału siewnego każdej określonej odmiany należy przygotować etykietę urzędową z zaznaczeniem odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami w kolorze brązowym. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj nasion należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin zbożowych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonym w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolująca;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 20

1. Testy porównawcze Wspólnoty są przeprowadzane na terenie Wspólnoty, aby umożliwić wybiórczą wtórną kontrolę próbek elitarnego materiału siewnego z wyłączeniem materiału siewnego odmian mieszańcowych, syntetycznych i kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów roślin zbożowych. Ocena norm, jakim musi sprostać kwalifikowany materiał siewny, może być zawarta we wtórnej kontroli. Przebieg przeprowadzania testów oraz ich wyniki są przedkładane Komitetowi w myśl art. 21.

2. Takie testy porównawcze służą, w pierwszym etapie, do zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji, aby uzyskać równoważne wyniki. Kiedy tylko cel ten zostanie osiągnięty, sporządza się coroczne sprawozdania z postępu prac w sprawie testów porównawczych i wysyła je z zachowaniem poufności do Państw Członkowskich i do Komisji. Komisja zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, ustala datę sporządzenia pierwszego sprawozdania.

3. Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, podejmuje konieczne ustalenia w sprawie przeprowadzania testów porównawczych. Testom porównawczym może także podlegać materiał siewny roślin zbożowych wyprodukowany w państwach trzecich.

Artykuł 21

[2] 1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, powołany na mocy art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG (zwany dalej „Komitetem”).

2. W przypadku gdy występuje odwołanie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji Komisji 199/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (³).

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 21b

W celu ustalenia warunków, które mają spełniać rośliny uprawne oraz nasiona mieszańców owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej i pszenicy orkisz oraz innych gatunków, których mieszańce są objęte przepisami niniejszej dyrektywy, stosownie do art. 2 ust. 1b, i warunków, które mają spełniać rośliny uprawne i nasiona odmian pszenżyta pochodzących z zapylenia krzyżowego, wprowadza się zmiany załącznikach, które zostaną przyjęte zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

Artykuł 22

Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w załączniku II pkt 3 w odniesieniu do progów tolerancji dla organizmów szkodliwych, niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych ochroną zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochroną własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem genetycznych zasobów roślinnych, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/45 7/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, nie później niż do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania przepisów art. 14 ust. 1 oraz nie później niż do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy niezbędne do wykonania innych przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Na wniosek, Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21, mogą zostać częściowo lub całkowicie zwolnione z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem art. 14 ust. 1:

a) w odniesieniu do gatunków:

– mozgi kanaryjskiej,

– sorga,

– trawy sudańskiej;

b) w odniesieniu do innych gatunków, które są reprodukowane lub wprowadzane do obrotu na swoim terytorium.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja zbóż zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin zbożowych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały pewne ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin zbożowych, dopuszczając jedynie wprowadzenie do obrotu materiału siewnego o wysokiej jakości; państwa te są w stanie wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin, dokonywanych od wielu dziesiątków lat i osiągnęły wyniki w rozwoju wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin zbożowych które, z uwagi na ich cechy, zapowiadają się na posiadające wielkie znaczenie dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin zbożowych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu, Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne jak jest to możliwe;

uzasadnionym jest jednak ograniczanie wprowadzania obrotu niektórymi odmianami tylko wtedy, jeżeli hodowca może być pewien co do rzeczywistego otrzymywania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu systemy kwalifikacji, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych inspekcji, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

systemy takie już istnieją na poziomie międzynarodowym; Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa zaleca minimalne normy dla kwalifikacji materiału siewnego kukurydzy w krajach europejskich i śródziemnomorskich; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ustanowiła system kwalifikacji odmianowej materiału siewnego traw będących przedmiotem obrotu międzynarodowego;

pożądanym jest ustanowienie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty opierając się na doświadczeniu wynikającemu ze stosowania takich systemów;

taki system powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu między Państwami Członkowskimi, jak i w obrocie krajowym;

zgodnie z ogólną zasadą, materiał siewny roślin zbożowych powinien zostać dopuszczony do obrotu tylko, jeśli został on poddany urzędowemu badaniu i zostały zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny; wybór określenia technicznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” jest oparty na już istniejącej terminologii międzynarodowej;

materiał siewny roślin zbożowych, które nie są wprowadzane do obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze nie powinien podlegać przepisom obowiązującym we Wspólnocie; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania szczególnych przepisów w odniesieniu do takiego materiału;

przepisy Wspólnoty nie powinny być stosowane dla materiału siewnego, przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin zbożowych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, muszą być ustanowione pewne wymagania, odnoszące się do czystości analitycznej, zdolności kiełkowania i stanu zdrowotności;

w celu zapewnienia tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione przepisy Wspólnoty dotyczące pakowania, pobierania prób, plombowania i znakowania; stosowane etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje, niezbędne zarówno dla inspekcji urzędowej, jak i dla hodowców oraz powinny jasno przedstawiać charakter kwalifikacji;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin zbożowych kilku gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb, Państwa Członkowskie powinny zostać upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem niektórych warunków;

w celu zagwarantowania, że zarówno wymagania dotyczące jakości materiału siewnego jak i przepisów zapewniających tożsamość materiału siewnego podczas wprowadzania do obrotu są spełnione, Państwa Członkowskie muszą wprowadzić przepisy o przeprowadzaniu odpowiednich kontroli;

materiał siewny spełniające te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla przepisów art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom handlowym za wyjątkiem tych ustanowionych w przepisach Wspólnoty, oprócz tych przypadków, kiedy przepisy Wspólnoty ustanawiają progi tolerancji w odniesieniu do organizmów szkodliwych;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, stosowane ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i użycia na ich własnych terytoriach;

pod pewnymi warunkami, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny z materiałem siewnym rozmnażanym w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, powinny zostać przyjęte przepisy w celu dopuszczenia do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin zbożowych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany w obrębie Wspólnoty i zgodny z zasadami stosowanymi we Wspólnocie;

w okresach, w których występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii, może zostać czasowo dopuszczony do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymagania;

w celu ujednolicenia stosowanych w różnych Państwach Członkowskich technicznych metod kwalifikacji oraz w celu umożliwienia dokonania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym w obrębie Wspólnoty i tym pochodzącym z państw trzecich, powinny być prowadzone pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych ostatecznych kontroli materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji powinno zostać powierzone zadanie przyjęcia niektórych środków do stosowania niniejszej dyrektywy; w celu ułatwienia wdrożenia proponowanych środków, powinna zostać zapewniona procedura ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w obrębie Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJĘ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z przeznaczeniem do wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym zbóż we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, „obrót” oznacza wystawienie na sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży, ofertę sprzedaży lub jakiekolwiek rozporządzanie, dostawę lub przesyłkę, mające na celu handlowe wykorzystanie materiału siewnego przez strony trzecie, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót materiałem siewnym w celach innych niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak poniższe działania, nie jest traktowany jak sprzedaż:

— dostawa nasion do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażanie materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczony materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy, będą stosowane następujące definicje:

A. Zboża: sadzonki następujących gatunków przeznaczonych do produkcji rolnej lub ogrodniczej innej niż produkcja do celów ozdobnych:

Niniejsza definicja obejmuje również następujące mieszańce będące wynikiem krzyżowania wyżej wymienionych gatunków:

O ile nie ustalono inaczej, materiał siewny wyżej wymienionych mieszańców musi spełniać wymagania norm i inne warunki dotyczące materiału siewnego każdego z tych gatunków, od których pochodzą.

B. Odmiany, mieszańce i linie wsobne kukurydzy oraz Sorghum spp.:

a) odmiany obcopylne: odmiany dostatecznie jednolite i stabilne;

b) linia wsobna: linia dostatecznie jednolita i stabilna, otrzymana albo w drodze sztucznego samozapylenia popartego prowadzoną przez kilka kolejnych pokoleń selekcją, albo w drodze działań równoważnych;

c) mieszaniec prosty: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch linii wsobnych;

d) mieszaniec podwójny: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch mieszańców prostych;

e) mieszaniec trójliniowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej i mieszańca prostego;

f) mieszaniec top cross: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej lub mieszańca prostego z odmianą obcopylną,

g) mieszaniec międzyodmianowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, roślin uprawianych z elitarnego materiału siewnego dwóch odmian obcopylnych.

C. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy durum, pszenicy orkisz i samopylnego pszenżyta): [1]

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami zachowywania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, lub kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego, pokolenia” albo „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. a), spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

Ca. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz):

a) który jest przeznaczony do produkcji mieszańców;

b) który, podlegając przepisom art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla materiału elitarnego; oraz

c) który spełnia powyższe warunki potwierdzone urzędowymi badaniami.

D. Elitarny materiał siewny (kukurydza, Sorghum spp.):

1) Elitarny materiał siewny odmian obcopylnych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, albo mieszańców top cross lub mieszańców międzyodmianowych;

c) stosownie do przepisów art. 4, spełniają warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

2) Elitarny materiał siewny linii wsobnych: materiał siewny, który

a) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

b) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

3) Elitarny materiał siewny mieszańców prostych: materiał siewny, który

a) jest przeznaczony do produkcji mieszańców podwójnych, mieszańców trójliniowych lub mieszańców top cross;

b) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

c) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

E. Kwalifikowany materiał siewny (zboże kanaryjskie z wyjątkiem mieszańców, żyto, sorgo, trawa sudańska, kukurydza i mieszańce owsa zwyczajnego, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy durum, pszenicy orkisz i samopylnego pszenżyta): nasiona [2]

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, i które mogą spełnić i spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. b) i art. 4 ust. 2, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) i) dla których zostało stwierdzone, w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

F. Kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie” lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki przewidziane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia; oraz

d) i) dla których zostało stwierdzone, w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

G. Kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego pokolenia; oraz

d) i) dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

H. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które także są pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę zaprzysiężoną do tego celu, pod warunkiem, że osoby wymienione w lit. b) i lit. c) nie osiągają żadnych prywatnych korzyści z prowadzenia takich działań.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonych w ust. 1 pkt A zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. W celu objęcia mieszańców mozgi kanaryjskiej, żyta i pszenżyta zakresem stosowania niniejszej dyrektywy wprowadza się zmiany do ustępu 1 lit. C i Ca, lit. E, F i G zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21.

1c. Różne typy odmian razem ze składnikami, nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21. Zgodnie z tą samą procedurą definicje podane w ustępie 1 lit. B zostaną odpowiednio przyjęte.

1d. (uchylony).

1e. Do dnia 30 czerwca 1987 r. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą przyjętą w art. 21, mogą zostać upoważnione do zezwolenia obrotu materiałem siewnym różnych gatunków żyta przeznaczonych głównie do użycia na pasze, które nie spełniają wymagań przyjętych w:

— w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania,

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) włączać kilka pokoleń do kategorii elitarnego materiału siewnego oraz dzielić tę kategorię według pokoleń;

b) ustanawiać, aby nie przeprowadzać urzędowych badań w odniesieniu do laboratoryjnej zdolności kiełkowania i czystości w próbce analitycznej na wszelkich partiach podczas kwalifikacji, chyba że nie ma pewności, że spełnione są odpowiednie przepisy zawarte w załączniku II;

c) w czasie okresu przejściowego trwającego najwyżej trzy lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do dostosowania się do przepisów niniejszej dyrektywy i w drodze odstępstwa od ust. 1 pkt E, F i G za kwalifikowany materiał siewny uznaje się materiał siewny pochodzący bezpośrednio od materiału siewnego oficjalnie skontrolowanego w Państwie Członkowskim według obowiązującego systemu i dających te same gwarancje co elitarny materiał siewny kwalifikowany według zasad niniejszej dyrektywy; przepis ten stosuje się odpowiednio do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszej reprodukcji, określonego w ust. 1 pkt G;

d) uzyskać zezwolenie, na wniosek i zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 dla urzędowej kwalifikacji materiału siewnego gatunków samopylnych z kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”, najpóźniej do dnia 30 czerwca 1989 r. :

— kiedy zamiast urzędowej inspekcji polowej określonej w załączniku I, przeprowadzana jest inspekcja polowa urzędowo kontrolowana na miejscu w odniesieniu do przynajmniej 20 % upraw każdego gatunku,

— pod warunkiem że w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego przynajmniej dwa pokolenia wstępnego elitarnego materiału siewnego bezpośrednio poprzedzające tę kategorię zostały uznane w drodze kontroli urzędowej przeprowadzanej w Państwie Członkowskim za spełniające warunki ustanowione w załącznikach I i II dla tożsamości odmianowej i czystości odmianowej materiału elitarnego.

3. Badanie przeprowadzane pod nadzorem urzędowym, określonym w ust. 1 pkt E lit. d) ii), ust. 1 pkt F lit. d) ii) i ust. 1 pkt G lit. d) ii), odbywa się pod następującymi warunkami:

i) inspektorzy:

a) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne;

b) nie czerpią osobistych korzyści w związku z prowadzeniem inspekcji;

c) są urzędowo zatwierdzeni przez jednostkę kwalifikującą dla materiału siewnego danego Państwa Członkowskiego, przy czym zatwierdzenie to obejmuje zaprzysiężenie inspektorów albo podpisanie przez inspektora oświadczenia o przestrzeganiu zasad regulujących urzędowe badania;

d) przeprowadzają inspekcje pod nadzorem urzędowym zgodnie z zasadami mającymi zastosowanie do urzędowych inspekcji;

ii) uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadowalające;

iii) część upraw nasiennych stanowi przedmiot inspekcji prowadzonej przez urzędowych inspektorów. Dla upraw samopylnych część ta wynosi 10 % a 20 % dla upraw o zapylaniu krzyżowym, lub dla gatunków dla których Państwa Członkowskie przewidują prowadzenie urzędowej analizy laboratoryjnej materiału siewnego za pomocą procedur morfologicznych, fizjologicznych, lub, w stosownym przypadku, biochemicznych, w celu określenia tożsamości i czystości odmian, odpowiednio 5 % i 15 %;

iv) część próbek z partii materiału siewnego z upraw nasiennych pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori, a w razie potrzeby w celu przeprowadzenia urzędowych badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmian materiału siewnego;

v) Państwa Członkowskie określają kary stosowane za naruszenia zasad regulujących badania prowadzone pod urzędowym nadzorem. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Jeżeli urzędowo zatwierdzeni inspektorzy naruszają, w sposób celowy lub przez zaniedbanie, zasady regulujące urzędowe badania, kary mogą przewidywać w szczególności cofnięcie zatwierdzenia określonego w ust. 3 i) lit. c). W tym przypadku wszelkie zatwierdzenia badanego materiału siewnego zostają unieważnione, chyba że zostanie dowiedzione że materiał siewny spełnia jednak wszystkie wymagane warunki.

4. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Do czasu przyjęcia takich środków należy przestrzegać warunków określonych w art. 2 decyzji Komisji 89/540/EWG.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zapewniają niedopuszczenie do obrotu materiałem siewnym zbóż bez ich urzędowej kwalifikacji jako „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny, pierwsze pokolenie”, lub ^„kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie”.

2. Państwa Członkowskie wyznaczają, do celów kwalifikacji, maksymalną wilgotność elitarnego materiału siewnego oraz kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania są przeprowadzane zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi, o ile metody takie istnieją.

4. (uchylony).

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że:

— materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać wprowadzony do obrotu.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie mogą jednakże na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 3:

a) zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; w tym celu zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia odpowiednią zdolność kiełkowania, co do celów handlowych potwierdza na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego, zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót do pierwszego nabywcy materiałem siewnym uznanym jako należący do kategorii „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”, pomimo faktu nieprzeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja jest dokonywana jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wykazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania ustala się do celów handlowych, a materiał siewny jest zaopatrzony w specjalną etykietę, na której jest umieszczone nazwisko dostawcy wraz z adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego.

Niniejsze przepisy nie stosują się do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, oprócz innych przepisów ustanowionych w art. 15 w odniesieniu do rozmnażania poza Wspólnotą.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

4. Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w ust. 1 lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie inspekcji.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczeń, pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b) mogą zostać wydane, przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilość i warunki wydania takich pozwoleń przez Państwa Członkowskie ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy ustanowione zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w związku z warunkami podanymi w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej surowe wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion owsa, jęczmienia, ryżu i pszenicy do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian i linii wsobnych kukurydzy, oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, były urzędowo pobierane próby zgodnie z odpowiednimi metodami.

2. Do przeprowadzenia badań materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, pobierane są próby z partii jednorodnych; maksymalna masa partii i minimalna masa próby są podane w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów były przedmiotem obrotu tylko w formie jednorodnych przesyłek i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9 i 10.

2. W przypadku wprowadzenia do obrotu niewielkich ilości do ostatecznego odbiorcy, Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do opakowań, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego i materiału siewnego kwalifikowanego wszystkich kategorii były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można ich było otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w drugim akapicie nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Opakowanie, które zostało urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym zaplombowane, nie może być otwarte jedno- lub wielokrotnie, z wyjątkiem urzędowego zerwania plomby. W takim przypadku należy zaznaczyć na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1 fakt umieszczenia nowej plomby, ostatnią datę plombowania oraz organ za nie odpowiedzialny.

3. Państwa Członkowskie mogą ustanowić odstępstwa od stosowania ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowane na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego i wszystkich rodzajów kwalifikowanego materiału siewnego:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki ustanowione w załączniku IV i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego i kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia oraz czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego rozmnożenia. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) i ust. 2, materiał mateczny lub nasiona kukurydzy nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV (A) lit. a) (3), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. Państwa Członkowskie zezwalają na odstępstwa od przepisów ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowanych na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, Państwa Członkowskie mogą być upoważnione do utrzymania w mocy w terminie do dnia 30 czerwca 1980 r. przepisów zezwalających na obrót materiałem siewnym zbóż, których opakowania zawierają określone informacje, ale w innej formie niż opisana w ust. 1 lit. a) zdanie szóste.

Artykuł 11

Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w przypadkach nieobjętych niniejszą dyrektywą możliwe jest podjęcie przez Państwa Członkowskie decyzji o konieczności umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego bez względu na ich rodzaj (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również podana przez dostawcę w formie nadruku na opakowaniu). Szczegóły podawane na tych etykietach również ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Niniejsza dyrektywa nie narusza prawa Państw Członkowskich do wymagania dołączenia do partii nasion spełniających specjalne warunki dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego spełnienie tych warunków.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych, na każdej etykiecie i w każdym dokumencie dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie należy zezwolić, aby materiał siewny gatunków zbóż był przedmiotem obrotu na rynku w formie specjalnych mieszanek różnych odmian pod warunkiem, że zostanie potwierdzone przez badania naukowotechniczne, że mieszanki te są szczególnie efektywne przeciwko rozprzestrzenianiu się niektórych szkodliwych organizmów oraz także pod warunkiem, że komponenty takich mieszanek, przed zmieszaniem, spełniają przepisy handlowe stosowane w stosunku do nich.

2. Państwa Członkowskie należy dopuścić do obrotu materiał siewny roślin zbożowych w formie mieszanek złożonych z różnych gatunków materiału siewnego roślin zbożowych, pod warunkiem, że różne składniki mieszanki spełniają, przed zmieszaniem, reguły wprowadzenia do obrotu, mające dla nich zastosowanie.

2a. Szczególne warunki dopuszczenia do obrotu tych mieszanek określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Przepisy art. 8, 9 i 11 oraz art. 10 stosuje się, z zastrzeżeniem, że dla mieszanek materiału siewnego etykieta jest zielona.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie tymczasowych doświadczeń na warunkach określonych na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewnią, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganej oceny, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

Artykuł 14a

Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) materiał siewny należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

— jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

— numer partii,

— miesiąc i rok plombowania, lub

— miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki do celów kwalifikacji,

— gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

— odmiana, zapisana przynajmniej alfabetem łacińskim,

— opis „wstępny elitarny materiał siewny”,

— ilość pokoleń poprzedzających nasiona kategorii „kwalifikowany materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny zbóż:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub które zostały bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/45 7/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego materiału kwalifikowanego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału siewnego jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. materiał siewny zbóż, zebrany na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1 należy:

— pakować i oznaczyć urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

— transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają także, że materiał siewny roślin zbożowych:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b) lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, gdzie materiał elitarny lub kwalifikowany, określony powyżej, został albo wyprodukowany, albo urzędowo poddany kwalifikacji, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w równoważnej decyzji w ramach art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badania wykazały, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione. Inne Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację takiego materiału siewnego.

Artykuł 16

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, stwierdza czy:

a) w przypadku przewidzianym w art. 15, inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki przewidziane w załączniku I;

b) materiał siewny roślin zbożowych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki, dotyczące ich cech i przeprowadzonych badań, dla zapewnienia ich tożsamości, oznaczenia i kontroli, jest równoważny w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego lub drugiego pokolenia, zebranych w obrębie Wspólnoty i zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1975 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony zezwolenia na wprowadzenie do obrotu na terenie Wspólnoty ilości materiału siewnego niezbędnej do usunięcia trudności w dostawach materiału siewnego kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub materiału siewnego niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Dla kategorii materiału siewnego każdej określonej odmiany należy przygotować etykietę urzędową z zaznaczeniem odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami w kolorze brązowym. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj nasion należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin zbożowych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonym w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolująca;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 20

1. Testy porównawcze Wspólnoty są przeprowadzane na terenie Wspólnoty, aby umożliwić wybiórczą wtórną kontrolę próbek elitarnego materiału siewnego z wyłączeniem materiału siewnego odmian mieszańcowych, syntetycznych i kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów roślin zbożowych. Ocena norm, jakim musi sprostać kwalifikowany materiał siewny, może być zawarta we wtórnej kontroli. Przebieg przeprowadzania testów oraz ich wyniki są przedkładane Komitetowi w myśl art. 21.

2. Takie testy porównawcze służą, w pierwszym etapie, do zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji, aby uzyskać równoważne wyniki. Kiedy tylko cel ten zostanie osiągnięty, sporządza się coroczne sprawozdania z postępu prac w sprawie testów porównawczych i wysyła je z zachowaniem poufności do Państw Członkowskich i do Komisji. Komisja zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, ustala datę sporządzenia pierwszego sprawozdania.

3. Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, podejmuje konieczne ustalenia w sprawie przeprowadzania testów porównawczych. Testom porównawczym może także podlegać materiał siewny roślin zbożowych wyprodukowany w państwach trzecich.

Artykuł 21

1. W przypadku stosowania procedury przewidzianej w niniejszym artykule, wszelkie sprawy są przekazywane przez przewodniczącego, zarówno z jego własnej inicjatywy, jak i na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego, do Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa (zwanego dalej „Komitetem”), ustanowionego decyzją Rady z dnia 14 czerwca 1966 r. (²).

2. W Komitecie głosy Państw Członkowskich ważone są zgodnie z przepisami przewidzianymi w art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie ma prawa głosu.

3. Przedstawiciel Komisji przedkłada projekt środków, jakie mają być podjęte. Komitet przekazuje jego opinię dotyczącą takich środków w terminie ustalonym przez przewodniczącego, stosownie do pilności sprawy. Opinie powinny zostać przyjęte większością czterdziestu pięciu głosów.

4. Komisja podejmuje środki, które mają zastosowanie ze skutkiem natychmiastowym. Jednakże, jeśli środki te nie są zgodne z opinią Komitetu, Komisja niezwłocznie powiadamia o tym Radę. W takim przypadku Komisja może wstrzymać stosowanie środków, które przyjęła, na okres nie dłuższy niż jeden miesiąc licząc od daty powiadomienia.

Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością, może podjąć inną decyzję w ciągu jednego miesiąca.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 21b

W celu ustalenia warunków, które mają spełniać rośliny uprawne oraz nasiona mieszańców owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej i pszenicy orkisz oraz innych gatunków, których mieszańce są objęte przepisami niniejszej dyrektywy, stosownie do art. 2 ust. 1b, i warunków, które mają spełniać rośliny uprawne i nasiona odmian pszenżyta pochodzących z zapylenia krzyżowego, wprowadza się zmiany załącznikach, które zostaną przyjęte zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

Artykuł 22

Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w załączniku II pkt 3 w odniesieniu do progów tolerancji dla organizmów szkodliwych, niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych ochroną zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochroną własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem genetycznych zasobów roślinnych, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/45 7/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, nie później niż do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania przepisów art. 14 ust. 1 oraz nie później niż do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy niezbędne do wykonania innych przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Na wniosek, Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21, mogą zostać częściowo lub całkowicie zwolnione z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem art. 14 ust. 1:

a) w odniesieniu do gatunków:

– mozgi kanaryjskiej,

– sorga,

– trawy sudańskiej;

b) w odniesieniu do innych gatunków, które są reprodukowane lub wprowadzane do obrotu na swoim terytorium.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja zbóż zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin zbożowych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały pewne ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin zbożowych, dopuszczając jedynie wprowadzenie do obrotu materiału siewnego o wysokiej jakości; państwa te są w stanie wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin, dokonywanych od wielu dziesiątków lat i osiągnęły wyniki w rozwoju wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin zbożowych które, z uwagi na ich cechy, zapowiadają się na posiadające wielkie znaczenie dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin zbożowych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu, Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne jak jest to możliwe;

uzasadnionym jest jednak ograniczanie wprowadzania obrotu niektórymi odmianami tylko wtedy, jeżeli hodowca może być pewien co do rzeczywistego otrzymywania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu systemy kwalifikacji, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych inspekcji, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

systemy takie już istnieją na poziomie międzynarodowym; Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa zaleca minimalne normy dla kwalifikacji materiału siewnego kukurydzy w krajach europejskich i śródziemnomorskich; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ustanowiła system kwalifikacji odmianowej materiału siewnego traw będących przedmiotem obrotu międzynarodowego;

pożądanym jest ustanowienie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty opierając się na doświadczeniu wynikającemu ze stosowania takich systemów;

taki system powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu między Państwami Członkowskimi, jak i w obrocie krajowym;

zgodnie z ogólną zasadą, materiał siewny roślin zbożowych powinien zostać dopuszczony do obrotu tylko, jeśli został on poddany urzędowemu badaniu i zostały zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny; wybór określenia technicznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” jest oparty na już istniejącej terminologii międzynarodowej;

materiał siewny roślin zbożowych, które nie są wprowadzane do obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze nie powinien podlegać przepisom obowiązującym we Wspólnocie; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania szczególnych przepisów w odniesieniu do takiego materiału;

przepisy Wspólnoty nie powinny być stosowane dla materiału siewnego, przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin zbożowych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, muszą być ustanowione pewne wymagania, odnoszące się do czystości analitycznej, zdolności kiełkowania i stanu zdrowotności;

w celu zapewnienia tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione przepisy Wspólnoty dotyczące pakowania, pobierania prób, plombowania i znakowania; stosowane etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje, niezbędne zarówno dla inspekcji urzędowej, jak i dla hodowców oraz powinny jasno przedstawiać charakter kwalifikacji;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin zbożowych kilku gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb, Państwa Członkowskie powinny zostać upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem niektórych warunków;

w celu zagwarantowania, że zarówno wymagania dotyczące jakości materiału siewnego jak i przepisów zapewniających tożsamość materiału siewnego podczas wprowadzania do obrotu są spełnione, Państwa Członkowskie muszą wprowadzić przepisy o przeprowadzaniu odpowiednich kontroli;

materiał siewny spełniające te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla przepisów art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom handlowym za wyjątkiem tych ustanowionych w przepisach Wspólnoty, oprócz tych przypadków, kiedy przepisy Wspólnoty ustanawiają progi tolerancji w odniesieniu do organizmów szkodliwych;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, stosowane ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i użycia na ich własnych terytoriach;

pod pewnymi warunkami, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny z materiałem siewnym rozmnażanym w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, powinny zostać przyjęte przepisy w celu dopuszczenia do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin zbożowych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany w obrębie Wspólnoty i zgodny z zasadami stosowanymi we Wspólnocie;

w okresach, w których występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii, może zostać czasowo dopuszczony do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymagania;

w celu ujednolicenia stosowanych w różnych Państwach Członkowskich technicznych metod kwalifikacji oraz w celu umożliwienia dokonania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym w obrębie Wspólnoty i tym pochodzącym z państw trzecich, powinny być prowadzone pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych ostatecznych kontroli materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji powinno zostać powierzone zadanie przyjęcia niektórych środków do stosowania niniejszej dyrektywy; w celu ułatwienia wdrożenia proponowanych środków, powinna zostać zapewniona procedura ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w obrębie Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJĘ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

[1] Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z przeznaczeniem do wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym zbóż we Wspólnocie.

Artykuł 1a

[2] Do celów niniejszej dyrektywy, „obrót” oznacza wystawienie na sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży, ofertę sprzedaży lub jakiekolwiek rozporządzanie, dostawę lub przesyłkę, mające na celu handlowe wykorzystanie materiału siewnego przez strony trzecie, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót materiałem siewnym w celach innych niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak poniższe działania, nie jest traktowany jak sprzedaż:

— dostawa nasion do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażanie materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczony materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy, będą stosowane następujące definicje:

A. Zboża: sadzonki następujących gatunków przeznaczonych do produkcji rolnej lub ogrodniczej innej niż produkcja do celów ozdobnych:

Niniejsza definicja obejmuje również następujące mieszańce będące wynikiem krzyżowania wyżej wymienionych gatunków:

O ile nie ustalono inaczej, materiał siewny wyżej wymienionych mieszańców musi spełniać wymagania norm i inne warunki dotyczące materiału siewnego każdego z tych gatunków, od których pochodzą.

B. Odmiany, mieszańce i linie wsobne kukurydzy oraz Sorghum spp.:

a) odmiany obcopylne: odmiany dostatecznie jednolite i stabilne;

b) linia wsobna: linia dostatecznie jednolita i stabilna, otrzymana albo w drodze sztucznego samozapylenia popartego prowadzoną przez kilka kolejnych pokoleń selekcją, albo w drodze działań równoważnych;

c) mieszaniec prosty: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch linii wsobnych;

d) mieszaniec podwójny: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch mieszańców prostych;

e) mieszaniec trójliniowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej i mieszańca prostego;

f) mieszaniec top cross: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej lub mieszańca prostego z odmianą obcopylną,

g) mieszaniec międzyodmianowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, roślin uprawianych z elitarnego materiału siewnego dwóch odmian obcopylnych.

C. Elitarny materiał siewny (owsa, jęczmienia, ryżu, mozgi kanaryjskiej, żyta, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce): materiał siewny:

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami zachowywania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, lub kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego, pokolenia” albo „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. a), spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

Ca. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz):

a) który jest przeznaczony do produkcji mieszańców;

b) który, podlegając przepisom art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla materiału elitarnego; oraz

c) który spełnia powyższe warunki potwierdzone urzędowymi badaniami.

D. Elitarny materiał siewny (kukurydza, Sorghum spp.):

1) Elitarny materiał siewny odmian obcopylnych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, albo mieszańców top cross lub mieszańców międzyodmianowych;

c) stosownie do przepisów art. 4, spełniają warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

2) Elitarny materiał siewny linii wsobnych: materiał siewny, który

a) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

b) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

3) Elitarny materiał siewny mieszańców prostych: materiał siewny, który

a) jest przeznaczony do produkcji mieszańców podwójnych, mieszańców trójliniowych lub mieszańców top cross;

b) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

c) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

E. Kwalifikowany materiał siewny (mozga kanaryjska, inny niż mieszańce, żyto, sorgo, trawy sudańskiej, kukurydzy oraz mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, i które mogą spełnić i spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. b) i art. 4 ust. 2, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) i) dla których zostało stwierdzone, w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

F. Kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie” lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki przewidziane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia; oraz

d) i) dla których zostało stwierdzone, w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

G. Kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego pokolenia; oraz

d) i) dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

H. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które także są pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę zaprzysiężoną do tego celu, pod warunkiem, że osoby wymienione w lit. b) i lit. c) nie osiągają żadnych prywatnych korzyści z prowadzenia takich działań.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonych w ust. 1 pkt A zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. W celu objęcia mieszańców mozgi kanaryjskiej, żyta i pszenżyta zakresem stosowania niniejszej dyrektywy wprowadza się zmiany do ustępu 1 lit. C i Ca, lit. E, F i G zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21.

1c. Różne typy odmian razem ze składnikami, nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21. Zgodnie z tą samą procedurą definicje podane w ustępie 1 lit. B zostaną odpowiednio przyjęte.

1d. [3] (uchylony).

1e. Do dnia 30 czerwca 1987 r. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą przyjętą w art. 21, mogą zostać upoważnione do zezwolenia obrotu materiałem siewnym różnych gatunków żyta przeznaczonych głównie do użycia na pasze, które nie spełniają wymagań przyjętych w:

— w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania,

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) włączać kilka pokoleń do kategorii elitarnego materiału siewnego oraz dzielić tę kategorię według pokoleń;

b) ustanawiać, aby nie przeprowadzać urzędowych badań w odniesieniu do laboratoryjnej zdolności kiełkowania i czystości w próbce analitycznej na wszelkich partiach podczas kwalifikacji, chyba że nie ma pewności, że spełnione są odpowiednie przepisy zawarte w załączniku II;

c) w czasie okresu przejściowego trwającego najwyżej trzy lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do dostosowania się do przepisów niniejszej dyrektywy i w drodze odstępstwa od ust. 1 pkt E, F i G za kwalifikowany materiał siewny uznaje się materiał siewny pochodzący bezpośrednio od materiału siewnego oficjalnie skontrolowanego w Państwie Członkowskim według obowiązującego systemu i dających te same gwarancje co elitarny materiał siewny kwalifikowany według zasad niniejszej dyrektywy; przepis ten stosuje się odpowiednio do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszej reprodukcji, określonego w ust. 1 pkt G;

d) uzyskać zezwolenie, na wniosek i zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 dla urzędowej kwalifikacji materiału siewnego gatunków samopylnych z kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”, najpóźniej do dnia 30 czerwca 1989 r. :

— kiedy zamiast urzędowej inspekcji polowej określonej w załączniku I, przeprowadzana jest inspekcja polowa urzędowo kontrolowana na miejscu w odniesieniu do przynajmniej 20 % upraw każdego gatunku,

— pod warunkiem że w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego przynajmniej dwa pokolenia wstępnego elitarnego materiału siewnego bezpośrednio poprzedzające tę kategorię zostały uznane w drodze kontroli urzędowej przeprowadzanej w Państwie Członkowskim za spełniające warunki ustanowione w załącznikach I i II dla tożsamości odmianowej i czystości odmianowej materiału elitarnego.

3. Badanie przeprowadzane pod nadzorem urzędowym, określonym w ust. 1 pkt E lit. d) ii), ust. 1 pkt F lit. d) ii) i ust. 1 pkt G lit. d) ii), odbywa się pod następującymi warunkami:

i) inspektorzy:

a) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne;

b) nie czerpią osobistych korzyści w związku z prowadzeniem inspekcji;

c) są urzędowo zatwierdzeni przez jednostkę kwalifikującą dla materiału siewnego danego Państwa Członkowskiego, przy czym zatwierdzenie to obejmuje zaprzysiężenie inspektorów albo podpisanie przez inspektora oświadczenia o przestrzeganiu zasad regulujących urzędowe badania;

d) przeprowadzają inspekcje pod nadzorem urzędowym zgodnie z zasadami mającymi zastosowanie do urzędowych inspekcji;

ii) uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadowalające;

iii) część upraw nasiennych stanowi przedmiot inspekcji prowadzonej przez urzędowych inspektorów. Dla upraw samopylnych część ta wynosi 10 % a 20 % dla upraw o zapylaniu krzyżowym, lub dla gatunków dla których Państwa Członkowskie przewidują prowadzenie urzędowej analizy laboratoryjnej materiału siewnego za pomocą procedur morfologicznych, fizjologicznych, lub, w stosownym przypadku, biochemicznych, w celu określenia tożsamości i czystości odmian, odpowiednio 5 % i 15 %;

iv) część próbek z partii materiału siewnego z upraw nasiennych pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori, a w razie potrzeby w celu przeprowadzenia urzędowych badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmian materiału siewnego;

v) Państwa Członkowskie określają kary stosowane za naruszenia zasad regulujących badania prowadzone pod urzędowym nadzorem. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Jeżeli urzędowo zatwierdzeni inspektorzy naruszają, w sposób celowy lub przez zaniedbanie, zasady regulujące urzędowe badania, kary mogą przewidywać w szczególności cofnięcie zatwierdzenia określonego w ust. 3 i) lit. c). W tym przypadku wszelkie zatwierdzenia badanego materiału siewnego zostają unieważnione, chyba że zostanie dowiedzione że materiał siewny spełnia jednak wszystkie wymagane warunki.

4. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Do czasu przyjęcia takich środków należy przestrzegać warunków określonych w art. 2 decyzji Komisji 89/540/EWG.

Artykuł 3

1. [4] Państwa Członkowskie zapewniają niedopuszczenie do obrotu materiałem siewnym zbóż bez ich urzędowej kwalifikacji jako „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny, pierwsze pokolenie”, lub ^„kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie”.

2. [5] Państwa Członkowskie wyznaczają, do celów kwalifikacji, maksymalną wilgotność elitarnego materiału siewnego oraz kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania są przeprowadzane zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi, o ile metody takie istnieją.

4. [6] (uchylony).

Artykuł 3a

[7] Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że:

— materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać wprowadzony do obrotu.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie mogą jednakże na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 3:

a) zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; w tym celu zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia odpowiednią zdolność kiełkowania, co do celów handlowych potwierdza na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego, zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót do pierwszego nabywcy materiałem siewnym uznanym jako należący do kategorii „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”, pomimo faktu nieprzeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja jest dokonywana jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wykazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania ustala się do celów handlowych, a materiał siewny jest zaopatrzony w specjalną etykietę, na której jest umieszczone nazwisko dostawcy wraz z adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego.

Niniejsze przepisy nie stosują się do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, oprócz innych przepisów ustanowionych w art. 15 w odniesieniu do rozmnażania poza Wspólnotą.

2. [8] (uchylony).

3. [9] (uchylony).

4. [10] Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w ust. 1 lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie inspekcji.

Artykuł 4a

[11] 1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczeń, pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b) mogą zostać wydane, przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilość i warunki wydania takich pozwoleń przez Państwa Członkowskie ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy ustanowione zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w związku z warunkami podanymi w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej surowe wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

[12] Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion owsa, jęczmienia, ryżu i pszenicy do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian i linii wsobnych kukurydzy, oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, były urzędowo pobierane próby zgodnie z odpowiednimi metodami.

2. Do przeprowadzenia badań materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, pobierane są próby z partii jednorodnych; maksymalna masa partii i minimalna masa próby są podane w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów były przedmiotem obrotu tylko w formie jednorodnych przesyłek i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9 i 10.

2. W przypadku wprowadzenia do obrotu niewielkich ilości do ostatecznego odbiorcy, Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do opakowań, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego i materiału siewnego kwalifikowanego wszystkich kategorii były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można ich było otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w drugim akapicie nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Opakowanie, które zostało urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym zaplombowane, nie może być otwarte jedno- lub wielokrotnie, z wyjątkiem urzędowego zerwania plomby. W takim przypadku należy zaznaczyć na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1 fakt umieszczenia nowej plomby, ostatnią datę plombowania oraz organ za nie odpowiedzialny.

3. Państwa Członkowskie mogą ustanowić odstępstwa od stosowania ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowane na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21. [13]

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego i wszystkich rodzajów kwalifikowanego materiału siewnego:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki ustanowione w załączniku IV i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego i kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia oraz czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego rozmnożenia. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) i ust. 2, materiał mateczny lub nasiona kukurydzy nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV (A) lit. a) (3), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. [14] Państwa Członkowskie zezwalają na odstępstwa od przepisów ust. 1 w przypadku małych opakowań plombowanych na ich terytorium. Warunki dotyczące tych wyjątkowych przypadków określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, Państwa Członkowskie mogą być upoważnione do utrzymania w mocy w terminie do dnia 30 czerwca 1980 r. przepisów zezwalających na obrót materiałem siewnym zbóż, których opakowania zawierają określone informacje, ale w innej formie niż opisana w ust. 1 lit. a) zdanie szóste.

Artykuł 11

[15] Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w przypadkach nieobjętych niniejszą dyrektywą możliwe jest podjęcie przez Państwa Członkowskie decyzji o konieczności umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego bez względu na ich rodzaj (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również podana przez dostawcę w formie nadruku na opakowaniu). Szczegóły podawane na tych etykietach również ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. [16] Niniejsza dyrektywa nie narusza prawa Państw Członkowskich do wymagania dołączenia do partii nasion spełniających specjalne warunki dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego spełnienie tych warunków.

Artykuł 11a

[17] W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych, na każdej etykiecie i w każdym dokumencie dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie należy [18] zezwolić, aby materiał siewny gatunków zbóż był przedmiotem obrotu na rynku w formie specjalnych mieszanek różnych odmian pod warunkiem, że zostanie potwierdzone przez badania naukowotechniczne, że mieszanki te są szczególnie efektywne przeciwko rozprzestrzenianiu się niektórych szkodliwych organizmów oraz także pod warunkiem, że komponenty takich mieszanek, przed zmieszaniem, spełniają przepisy handlowe stosowane w stosunku do nich.

2. Państwa Członkowskie należy [19] dopuścić do obrotu materiał siewny roślin zbożowych w formie mieszanek złożonych z różnych gatunków materiału siewnego roślin zbożowych, pod warunkiem, że różne składniki mieszanki spełniają, przed zmieszaniem, reguły wprowadzenia do obrotu, mające dla nich zastosowanie.

2a. [20] Szczególne warunki dopuszczenia do obrotu tych mieszanek określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Przepisy art. 8, 9 i 11 oraz art. 10 stosuje się, z zastrzeżeniem, że dla mieszanek materiału siewnego etykieta jest zielona.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie tymczasowych doświadczeń na warunkach określonych na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. [21] Państwa Członkowskie zapewnią, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganej oceny, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. [22] (uchylony).

3. [23] (uchylony).

Artykuł 14a

[24] Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny wyhodowany z elitarnego materiału siewnego zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) materiał siewny należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

— jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

— numer partii,

— miesiąc i rok plombowania, lub

— miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki do celów kwalifikacji,

— gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

— odmiana, zapisana przynajmniej alfabetem łacińskim,

— opis „wstępny elitarny materiał siewny”,

— ilość pokoleń poprzedzających nasiona kategorii „kwalifikowany materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny zbóż:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub które zostały bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/45 7/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego materiału kwalifikowanego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału siewnego jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. [25] materiał siewny zbóż, zebrany na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1 należy:

— pakować i oznaczyć urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

— transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają także, że materiał siewny roślin zbożowych:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b) lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, gdzie materiał elitarny lub kwalifikowany, określony powyżej, został albo wyprodukowany, albo urzędowo poddany kwalifikacji, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w równoważnej decyzji w ramach art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badania wykazały, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione. Inne Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację takiego materiału siewnego.

Artykuł 16

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, stwierdza czy:

a) w przypadku przewidzianym w art. 15, inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki przewidziane w załączniku I;

b) materiał siewny roślin zbożowych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki, dotyczące ich cech i przeprowadzonych badań, dla zapewnienia ich tożsamości, oznaczenia i kontroli, jest równoważny w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego lub drugiego pokolenia, zebranych w obrębie Wspólnoty i zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1975 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

[26] 1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony zezwolenia na wprowadzenie do obrotu na terenie Wspólnoty ilości materiału siewnego niezbędnej do usunięcia trudności w dostawach materiału siewnego kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub materiału siewnego niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Dla kategorii materiału siewnego każdej określonej odmiany należy przygotować etykietę urzędową z zaznaczeniem odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami w kolorze brązowym. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj nasion należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin zbożowych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. [27] Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. [28] Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonym w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolująca;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 20

1. Testy porównawcze Wspólnoty są przeprowadzane na terenie Wspólnoty, aby umożliwić wybiórczą wtórną kontrolę próbek elitarnego materiału siewnego z wyłączeniem materiału siewnego odmian mieszańcowych, syntetycznych i kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów roślin zbożowych. Ocena norm, jakim musi sprostać kwalifikowany materiał siewny, może być zawarta we wtórnej kontroli. Przebieg przeprowadzania testów oraz ich wyniki są przedkładane Komitetowi w myśl art. 21.

2. Takie testy porównawcze służą, w pierwszym etapie, do zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji, aby uzyskać równoważne wyniki. Kiedy tylko cel ten zostanie osiągnięty, sporządza się coroczne sprawozdania z postępu prac w sprawie testów porównawczych i wysyła je z zachowaniem poufności do Państw Członkowskich i do Komisji. Komisja zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, ustala datę sporządzenia pierwszego sprawozdania.

3. Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, podejmuje konieczne ustalenia w sprawie przeprowadzania testów porównawczych. Testom porównawczym może także podlegać materiał siewny roślin zbożowych wyprodukowany w państwach trzecich.

Artykuł 21

1. W przypadku stosowania procedury przewidzianej w niniejszym artykule, wszelkie sprawy są przekazywane przez przewodniczącego, zarówno z jego własnej inicjatywy, jak i na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego, do Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa (zwanego dalej „Komitetem”), ustanowionego decyzją Rady z dnia 14 czerwca 1966 r. (²).

2. W Komitecie głosy Państw Członkowskich ważone są zgodnie z przepisami przewidzianymi w art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie ma prawa głosu.

3. Przedstawiciel Komisji przedkłada projekt środków, jakie mają być podjęte. Komitet przekazuje jego opinię dotyczącą takich środków w terminie ustalonym przez przewodniczącego, stosownie do pilności sprawy. Opinie powinny zostać przyjęte większością czterdziestu pięciu głosów.

4. Komisja podejmuje środki, które mają zastosowanie ze skutkiem natychmiastowym. Jednakże, jeśli środki te nie są zgodne z opinią Komitetu, Komisja niezwłocznie powiadamia o tym Radę. W takim przypadku Komisja może wstrzymać stosowanie środków, które przyjęła, na okres nie dłuższy niż jeden miesiąc licząc od daty powiadomienia.

Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością, może podjąć inną decyzję w ciągu jednego miesiąca.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 21b

W celu ustalenia warunków, które mają spełniać rośliny uprawne oraz nasiona mieszańców owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej i pszenicy orkisz oraz innych gatunków, których mieszańce są objęte przepisami niniejszej dyrektywy, stosownie do art. 2 ust. 1b, i warunków, które mają spełniać rośliny uprawne i nasiona odmian pszenżyta pochodzących z zapylenia krzyżowego, wprowadza się zmiany załącznikach, które zostaną przyjęte zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

Artykuł 22

Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w załączniku II pkt 3 w odniesieniu do progów tolerancji dla organizmów szkodliwych, niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych ochroną zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochroną własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

[29] 1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem genetycznych zasobów roślinnych, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/45 7/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, nie później niż do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania przepisów art. 14 ust. 1 oraz nie później niż do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy niezbędne do wykonania innych przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Na wniosek, Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21, mogą zostać częściowo lub całkowicie zwolnione z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem art. 14 ust. 1:

a) w odniesieniu do gatunków:

– mozgi kanaryjskiej,

– sorga,

– trawy sudańskiej;

b) w odniesieniu do innych gatunków, które są reprodukowane lub wprowadzane do obrotu na swoim terytorium.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja zbóż zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin zbożowych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały pewne ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin zbożowych, dopuszczając jedynie wprowadzenie do obrotu materiału siewnego o wysokiej jakości; państwa te są w stanie wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin, dokonywanych od wielu dziesiątków lat i osiągnęły wyniki w rozwoju wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin zbożowych które, z uwagi na ich cechy, zapowiadają się na posiadające wielkie znaczenie dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin zbożowych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu, Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne jak jest to możliwe;

uzasadnionym jest jednak ograniczanie wprowadzania obrotu niektórymi odmianami tylko wtedy, jeżeli hodowca może być pewien co do rzeczywistego otrzymywania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu systemy kwalifikacji, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych inspekcji, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

systemy takie już istnieją na poziomie międzynarodowym; Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa zaleca minimalne normy dla kwalifikacji materiału siewnego kukurydzy w krajach europejskich i śródziemnomorskich; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ustanowiła system kwalifikacji odmianowej materiału siewnego traw będących przedmiotem obrotu międzynarodowego;

pożądanym jest ustanowienie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty opierając się na doświadczeniu wynikającemu ze stosowania takich systemów;

taki system powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu między Państwami Członkowskimi, jak i w obrocie krajowym;

zgodnie z ogólną zasadą, materiał siewny roślin zbożowych powinien zostać dopuszczony do obrotu tylko, jeśli został on poddany urzędowemu badaniu i zostały zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny; wybór określenia technicznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” jest oparty na już istniejącej terminologii międzynarodowej;

materiał siewny roślin zbożowych, które nie są wprowadzane do obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze nie powinien podlegać przepisom obowiązującym we Wspólnocie; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania szczególnych przepisów w odniesieniu do takiego materiału;

przepisy Wspólnoty nie powinny być stosowane dla materiału siewnego, przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin zbożowych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, muszą być ustanowione pewne wymagania, odnoszące się do czystości analitycznej, zdolności kiełkowania i stanu zdrowotności;

w celu zapewnienia tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione przepisy Wspólnoty dotyczące pakowania, pobierania prób, plombowania i znakowania; stosowane etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje, niezbędne zarówno dla inspekcji urzędowej, jak i dla hodowców oraz powinny jasno przedstawiać charakter kwalifikacji;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin zbożowych kilku gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb, Państwa Członkowskie powinny zostać upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem niektórych warunków;

w celu zagwarantowania, że zarówno wymagania dotyczące jakości materiału siewnego jak i przepisów zapewniających tożsamość materiału siewnego podczas wprowadzania do obrotu są spełnione, Państwa Członkowskie muszą wprowadzić przepisy o przeprowadzaniu odpowiednich kontroli;

materiał siewny spełniające te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla przepisów art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom handlowym za wyjątkiem tych ustanowionych w przepisach Wspólnoty, oprócz tych przypadków, kiedy przepisy Wspólnoty ustanawiają progi tolerancji w odniesieniu do organizmów szkodliwych;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, stosowane ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i użycia na ich własnych terytoriach;

pod pewnymi warunkami, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny z materiałem siewnym rozmnażanym w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, powinny zostać przyjęte przepisy w celu dopuszczenia do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin zbożowych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany w obrębie Wspólnoty i zgodny z zasadami stosowanymi we Wspólnocie;

w okresach, w których występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii, może zostać czasowo dopuszczony do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymagania;

w celu ujednolicenia stosowanych w różnych Państwach Członkowskich technicznych metod kwalifikacji oraz w celu umożliwienia dokonania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym w obrębie Wspólnoty i tym pochodzącym z państw trzecich, powinny być prowadzone pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych ostatecznych kontroli materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji powinno zostać powierzone zadanie przyjęcia niektórych środków do stosowania niniejszej dyrektywy; w celu ułatwienia wdrożenia proponowanych środków, powinna zostać zapewniona procedura ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w obrębie Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJĘ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa dotyczy materiału siewnego roślin zbożowych będącego przedmiotem obrotu w obrębie Wspólnoty.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy, będą stosowane następujące definicje:

A. Zboża: sadzonki następujących gatunków przeznaczonych do produkcji rolnej lub ogrodniczej innej niż produkcja do celów ozdobnych:

Niniejsza definicja obejmuje również następujące mieszańce będące wynikiem krzyżowania wyżej wymienionych gatunków:

O ile nie ustalono inaczej, materiał siewny wyżej wymienionych mieszańców musi spełniać wymagania norm i inne warunki dotyczące materiału siewnego każdego z tych gatunków, od których pochodzą.

B. Odmiany, mieszańce i linie wsobne kukurydzy oraz Sorghum spp.:

a) odmiany obcopylne: odmiany dostatecznie jednolite i stabilne;

b) linia wsobna: linia dostatecznie jednolita i stabilna, otrzymana albo w drodze sztucznego samozapylenia popartego prowadzoną przez kilka kolejnych pokoleń selekcją, albo w drodze działań równoważnych;

c) mieszaniec prosty: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch linii wsobnych;

d) mieszaniec podwójny: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch mieszańców prostych;

e) mieszaniec trójliniowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej i mieszańca prostego;

f) mieszaniec top cross: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej lub mieszańca prostego z odmianą obcopylną,

g) mieszaniec międzyodmianowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, roślin uprawianych z elitarnego materiału siewnego dwóch odmian obcopylnych.

C. Elitarny materiał siewny (owsa, jęczmienia, ryżu, mozgi kanaryjskiej, żyta, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce): materiał siewny:

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami zachowywania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, lub kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego, pokolenia” albo „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. a), spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

Ca. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz):

a) który jest przeznaczony do produkcji mieszańców;

b) który, podlegając przepisom art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla materiału elitarnego; oraz

c) który spełnia powyższe warunki potwierdzone urzędowymi badaniami.

D. Elitarny materiał siewny (kukurydza, Sorghum spp.):

1) Elitarny materiał siewny odmian obcopylnych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, albo mieszańców top cross lub mieszańców międzyodmianowych;

c) stosownie do przepisów art. 4, spełniają warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

2) Elitarny materiał siewny linii wsobnych: materiał siewny, który

a) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

b) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

3) Elitarny materiał siewny mieszańców prostych: materiał siewny, który

a) jest przeznaczony do produkcji mieszańców podwójnych, mieszańców trójliniowych lub mieszańców top cross;

b) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

c) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

E. Kwalifikowany materiał siewny (mozga kanaryjska, inny niż mieszańce, żyto, sorgo, trawy sudańskiej, kukurydzy oraz mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, i które mogą spełnić i spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. b) i art. 4 ust. 2, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) [1] i) dla których zostało stwierdzone, w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

F. Kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie” lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki przewidziane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia; oraz

d) [2] i) dla których zostało stwierdzone, w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

G. Kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego pokolenia; oraz

d) [3] i) dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione; lub

ii) w przypadku warunków ustanowionych w załączniku I, dla których zostało stwierdzone w trakcie urzędowej oceny lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym, że warunki te zostały spełnione.

H. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które także są pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę zaprzysiężoną do tego celu, pod warunkiem, że osoby wymienione w lit. b) i lit. c) nie osiągają żadnych prywatnych korzyści z prowadzenia takich działań.

1a. [4] Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonych w ust. 1 pkt A zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. W celu objęcia mieszańców mozgi kanaryjskiej, żyta i pszenżyta zakresem stosowania niniejszej dyrektywy wprowadza się zmiany do ustępu 1 lit. C i Ca, lit. E, F i G zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21.

1c. Różne typy odmian razem ze składnikami, nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21. Zgodnie z tą samą procedurą definicje podane w ustępie 1 lit. B zostaną odpowiednio przyjęte.

1d. Państwa Członkowskie mogą zostać upoważnione, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, do wydania zezwolenia, w drodze ustępstwa od ust. 1 (F) lit. a) lub (G) lit. a), do zatwierdzenia jako kwalifikowany materiał siewny pierwszego rozmnożenia lub kwalifikowany materiał siewny drugiego rozmnożenia materiału siewnego gatunków samozapyleniowych, które zostały przyjęte do kwalifikacji jako elitarny materiał siewny i które zostały wyprodukowane z pokolenia nasion występujących przed elitarnym materiałem siewnym, ale które nie zostały urzędowo zbadane. Przepis ten nie jest stosowany w odniesieniu do materiału siewnego mieszańców. Kwalifikacja jako kwalifikowany materiał siewny może nastąpić jedynie, jeśli żąda tego wnioskujący za zgodą hodowcy oraz jeśli urzędowy test pokontrolny wykonany w oparciu o próbki pobrane oficjalnie i przeprowadzony najpóźniej w czasie sezonu uprawnego nasion pokaże, że materiał siewny z poprzedniego rozmnożenia spełniał wymagania dla elitarnego materiału siewnego w odniesieniu do tożsamości i czystości odmianowej. W takim przypadku, gdy pobierane są próbki, hodowca podaje całkowity obszar, na którym produkowano nasiona z poprzedniego pokolenia. Warunki te mogą zostać zmienione, w świetle rozwoju wiedzy naukowej i technicznej, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Państwa Członkowskie wymagają, aby etykiety urzędowe dla nasion wprowadzonych do obrotu zgodnie z upoważnieniem, określonym w akapicie pierwszym, były oznaczone: „przekazane do obrotu jedynie w… (dane Państwo Członkowskie)”; dodatkowo, Państwa Członkowskie mogą w tym przypadku wymagać, aby etykiety urzędowe zostały również oznaczone: „przeznaczone tylko do dalszego rozmnażania”.

1e. Do dnia 30 czerwca 1987 r. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą przyjętą w art. 21, mogą zostać upoważnione do zezwolenia obrotu materiałem siewnym różnych gatunków żyta przeznaczonych głównie do użycia na pasze, które nie spełniają wymagań przyjętych w:

— w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania,

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) włączać kilka pokoleń do kategorii elitarnego materiału siewnego oraz dzielić tę kategorię według pokoleń;

b) ustanawiać, aby nie przeprowadzać urzędowych badań w odniesieniu do laboratoryjnej zdolności kiełkowania i czystości w próbce analitycznej na wszelkich partiach podczas kwalifikacji, chyba że nie ma pewności, że spełnione są odpowiednie przepisy zawarte w załączniku II;

c) w czasie okresu przejściowego trwającego najwyżej trzy lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do dostosowania się do przepisów niniejszej dyrektywy i w drodze odstępstwa od ust. 1 pkt E, F i G za kwalifikowany materiał siewny uznaje się materiał siewny pochodzący bezpośrednio od materiału siewnego oficjalnie skontrolowanego w Państwie Członkowskim według obowiązującego systemu i dających te same gwarancje co elitarny materiał siewny kwalifikowany według zasad niniejszej dyrektywy; przepis ten stosuje się odpowiednio do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszej reprodukcji, określonego w ust. 1 pkt G;

d) uzyskać zezwolenie, na wniosek i zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 dla urzędowej kwalifikacji materiału siewnego gatunków samopylnych z kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”, najpóźniej do dnia 30 czerwca 1989 r. :

— kiedy zamiast urzędowej inspekcji polowej określonej w załączniku I, przeprowadzana jest inspekcja polowa urzędowo kontrolowana na miejscu w odniesieniu do przynajmniej 20 % upraw każdego gatunku,

— pod warunkiem że w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego przynajmniej dwa pokolenia wstępnego elitarnego materiału siewnego bezpośrednio poprzedzające tę kategorię zostały uznane w drodze kontroli urzędowej przeprowadzanej w Państwie Członkowskim za spełniające warunki ustanowione w załącznikach I i II dla tożsamości odmianowej i czystości odmianowej materiału elitarnego.

3. [5] Badanie przeprowadzane pod nadzorem urzędowym, określonym w ust. 1 pkt E lit. d) ii), ust. 1 pkt F lit. d) ii) i ust. 1 pkt G lit. d) ii), odbywa się pod następującymi warunkami:

i) inspektorzy:

a) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne;

b) nie czerpią osobistych korzyści w związku z prowadzeniem inspekcji;

c) są urzędowo zatwierdzeni przez jednostkę kwalifikującą dla materiału siewnego danego Państwa Członkowskiego, przy czym zatwierdzenie to obejmuje zaprzysiężenie inspektorów albo podpisanie przez inspektora oświadczenia o przestrzeganiu zasad regulujących urzędowe badania;

d) przeprowadzają inspekcje pod nadzorem urzędowym zgodnie z zasadami mającymi zastosowanie do urzędowych inspekcji;

ii) uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadowalające;

iii) część upraw nasiennych stanowi przedmiot inspekcji prowadzonej przez urzędowych inspektorów. Dla upraw samopylnych część ta wynosi 10 % a 20 % dla upraw o zapylaniu krzyżowym, lub dla gatunków dla których Państwa Członkowskie przewidują prowadzenie urzędowej analizy laboratoryjnej materiału siewnego za pomocą procedur morfologicznych, fizjologicznych, lub, w stosownym przypadku, biochemicznych, w celu określenia tożsamości i czystości odmian, odpowiednio 5 % i 15 %;

iv) część próbek z partii materiału siewnego z upraw nasiennych pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori, a w razie potrzeby w celu przeprowadzenia urzędowych badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmian materiału siewnego;

v) Państwa Członkowskie określają kary stosowane za naruszenia zasad regulujących badania prowadzone pod urzędowym nadzorem. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Jeżeli urzędowo zatwierdzeni inspektorzy naruszają, w sposób celowy lub przez zaniedbanie, zasady regulujące urzędowe badania, kary mogą przewidywać w szczególności cofnięcie zatwierdzenia określonego w ust. 3 i) lit. c). W tym przypadku wszelkie zatwierdzenia badanego materiału siewnego zostają unieważnione, chyba że zostanie dowiedzione że materiał siewny spełnia jednak wszystkie wymagane warunki.

4. [6] Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Do czasu przyjęcia takich środków należy przestrzegać warunków określonych w art. 2 decyzji Komisji 89/540/EWG.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie stanowią, że materiał siewny roślin zbożowych nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia” oraz jeśli nie spełnia warunków podanych w załączniku II.

2. Państwa Członkowskie wyznaczają, do celów kwalifikacji i obrotu, maksymalną wilgotność elitarnego materiału siewnego oraz kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania są przeprowadzane zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi, o ile metody takie istnieją.

4. Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 i 2:

a) dla materiału siewnego wyhodowanego z pokoleń przed elitarnym materiałem siewnym;

b) dla badań lub do celów naukowych;

c) dla pracy selekcyjnej;

d) dla materiału siewnego przeznaczonego do przetwórstwa, pod warunkiem, że zapewniona jest tożsamość materiału siewnego.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie mogą jednakże na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 3:

a) zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; w tym celu zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia odpowiednią zdolność kiełkowania, co do celów handlowych potwierdza na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego, zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót do pierwszego nabywcy materiałem siewnym uznanym jako należący do kategorii „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”, pomimo faktu nieprzeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja jest dokonywana jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wykazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania ustala się do celów handlowych, a materiał siewny jest zaopatrzony w specjalną etykietę, na której jest umieszczone nazwisko dostawcy wraz z adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego.

Niniejsze przepisy nie stosują się do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, oprócz innych przepisów ustanowionych w art. 15 w odniesieniu do rozmnażania poza Wspólnotą.

2. W odniesieniu do materiału siewnego kukurydzy, Państwa Członkowskie mogą obniżyć do 85 % minimalną zdolność kiełkowania, wymaganą zgodnie z załącznikiem II.

3. W przypadku materiału siewnego pszenżyta przeznaczonego do obrotu na ich terenie, Państwa Członkowskie mogą zmniejszyć do 80 % minimalne warunki dotyczące kiełkowania materiału siewnego wymagane zgodnie z załącznikiem II. Jeśli w takich przypadkach materiał siewny pszenżyta nie spełnia warunków dotyczących kiełkowania ustanowionych w załączniku II, fakt ten, jak również fakt, że ten materiał siewny jest przedmiotem obrotu tylko na terytorium danego Państwa Członkowskiego, określonym umową, jest umieszczany na etykiecie.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w związku z warunkami podanymi w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej surowe wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian i linii wsobnych kukurydzy, oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, były urzędowo pobierane próby zgodnie z odpowiednimi metodami.

2. Do przeprowadzenia badań materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, pobierane są próby z partii jednorodnych; maksymalna masa partii i minimalna masa próby są podane w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów były przedmiotem obrotu tylko w formie jednorodnych przesyłek i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9 i 10.

2. W przypadku wprowadzenia do obrotu niewielkich ilości do ostatecznego odbiorcy, Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do opakowań, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego i materiału siewnego kwalifikowanego wszystkich kategorii były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można ich było otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w drugim akapicie nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Opakowanie, które zostało urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym zaplombowane, nie może być otwarte jedno- lub wielokrotnie, z wyjątkiem urzędowego zerwania plomby. W takim przypadku należy zaznaczyć na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1 fakt umieszczenia nowej plomby, ostatnią datę plombowania oraz organ za nie odpowiedzialny.

3. Państwa Członkowskie mogą ustanowić odstępstwa od stosowania ust. 1 w przypadku małych opakowań.

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego i wszystkich rodzajów kwalifikowanego materiału siewnego:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki ustanowione w załączniku IV i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego i kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia oraz czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego rozmnożenia. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) i ust. 2, materiał mateczny lub nasiona kukurydzy nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV (A) lit. a) (3), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. Państwa Członkowskie mogą ustanowić wyjątki dla ust. 1 w przypadku małych opakowań elitarnego materiału siewnego, gdy oznaczone są przez wyrazy: „przekazane do obrotu jedynie w… (dane Państwo Członkowskie)”.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, Państwa Członkowskie mogą być upoważnione do utrzymania w mocy w terminie do dnia 30 czerwca 1980 r. przepisów zezwalających na obrót materiałem siewnym zbóż, których opakowania zawierają określone informacje, ale w innej formie niż opisana w ust. 1 lit. a) zdanie szóste.

Artykuł 11

1. Niniejsza dyrektywa nie ogranicza prawa Państw Członkowskich do wymagania, aby w przypadkach innych niż te wymienione w art. 4, pojemniki elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów, zarówno tych wyprodukowanych na ich terytoriach, jak i przywożonych, musiały posiadać etykietę dostawcy, jeśli materiał siewny ma być przedmiotem obrotu na ich terytoriach lub aby partie materiału siewnego odpowiadającego specjalnym warunkom dotyczącym obecności Avena fatua ustanowionym zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 posiadały oficjalny certyfikat potwierdzający spełnienie tych warunków.

2. Etykietę określoną w ust. 1 wykonuje się w taki sposób, aby nie była mylona z etykietą urzędową określoną w art. 10 ust. 1.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie mogą zezwolić, aby materiał siewny gatunków zbóż był przedmiotem obrotu na rynku w formie specjalnych mieszanek różnych odmian pod warunkiem, że zostanie potwierdzone przez badania naukowotechniczne, że mieszanki te są szczególnie efektywne przeciwko rozprzestrzenianiu się niektórych szkodliwych organizmów oraz także pod warunkiem, że komponenty takich mieszanek, przed zmieszaniem, spełniają przepisy handlowe stosowane w stosunku do nich.

2. Państwa Członkowskie mogą dopuścić do obrotu materiał siewny roślin zbożowych w formie mieszanek złożonych z różnych gatunków materiału siewnego roślin zbożowych, pod warunkiem, że różne składniki mieszanki spełniają, przed zmieszaniem, reguły wprowadzenia do obrotu, mające dla nich zastosowanie.

3. Przepisy art. 8, 9 i 11 oraz art. 10 stosuje się, z zastrzeżeniem, że dla mieszanek materiału siewnego etykieta jest zielona.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie tymczasowych doświadczeń na warunkach określonych na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21. [7]

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów, które zostały urzędowo zakwalifikowane i których pojemniki zostały zamknięte i urzędowo oznaczone lub pod nadzorem urzędowym jak zalecono w niniejszej dyrektywie, nie podlegają żadnym ograniczeniom handlowym ze względu na ich cechy, przeprowadzone badania, sposób oznakowania lub plombowania, inne niż te podane w niniejszej dyrektywie.

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) ograniczyć obrót kwalifikowanym materiałem siewnym owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta pszenicy lub orkiszu do materiału pierwszego pokolenia;

b) w terminie nie późniejszym niż do dnia 1 stycznia 1970 r., dopóki nie zostanie wprowadzony wspólny katalog odmian, ograniczać obrót materiałem siewnym roślin zbożowych do tych odmian, które są wprowadzone do wykazu krajowego w oparciu o ich przydatność do uprawy i stosowanie na ich terytorium; warunki dotyczące wpisywania do takiego wykazu powinny są takie same dla odmian pochodzących z innych Państw Członkowskich, jak dla odmian krajowych.

3. Państwa Członkowskie, które przewidziały odstępstwa zgodnie z przepisami art. 3 ust. 4 lit. a), zapewnią, aby materiał rozmnożeniowy z pokoleń poprzednich w stosunku do elitarnego materiału siewnego nie podlegał żadnym ograniczeniom w obrocie ze względu na ich cechy, przepisy dotyczące badania, oznaczania i pieczętowania:

a) jeżeli został poddany urzędowej kontroli przez jednostkę właściwą w zakresie certyfikacji, zgodnie z przepisami stosowanymi przy certyfikacji elitarnego materiału siewnego;

b) jeżeli jest pakowany zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy; i

c) jeżeli na opakowaniach umieszczono urzędową etykietę określającą co najmniej następujące dane:

— jednostkę certyfikującą i Państwo Członkowskie lub identyfikujący je skrót,

— numer referencyjny partii,

— miesiąc i rok zapieczętowania, lub

— miesiąc i rok ostatniej próbki urzędowej pobranej do celów certyfikacji,

— gatunki, określone co najmniej swoją nazwą botaniczną, która może być podana w skróconej formie i bez nazwy urzędowej, określone nazwą łacińską,

— odmiana, określona co najmniej nazwą łacińską,

— opis „wstępny elitarny materiał siewny”,

— liczbę poprzednich pokoleń materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny” z pierwszego rozmnożenia.

Etykieta jest koloru białego z ukośną fioletową linią.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z obowiązku określenia nazwy botanicznej w odniesieniu do indywidualnych gatunków i, gdzie jest to właściwe, mogą zostać zwolnione na ograniczony okres z obowiązku określenia nazwy botanicznej w odniesieniu do indywidualnych gatunków, kiedy zostało ustalone, że szkody z ich wdrożenia przewyższą oczekiwane korzyści z obrotu materiałem siewnym.

Artykuł 15

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny zbóż:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub które zostały bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/45 7/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego materiału kwalifikowanego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału siewnego jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. Materiał siewny roślin zbożowych, który został zebrany w innym Państwie Członkowskim i który ma być poddany kwalifikacji zgodnie z przepisami ustanowionymi w ust. 1:

– jest pakowany i znakowany urzędowymi etykietami spełniającymi warunki ustanowione w załączniku V części A i B, zgodnie z przepisami ustanowionymi w art. 9 ust. 1, i

– jest zaopatrzony w urzędowy dokument spełniający warunki ustanowione w załączniku V część C.

3. Państwa Członkowskie zapewniają także, że materiał siewny roślin zbożowych:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b) lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, gdzie materiał elitarny lub kwalifikowany, określony powyżej, został albo wyprodukowany, albo urzędowo poddany kwalifikacji, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w równoważnej decyzji w ramach art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badania wykazały, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione. Inne Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację takiego materiału siewnego.

Artykuł 16

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, stwierdza czy:

a) w przypadku przewidzianym w art. 15, inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki przewidziane w załączniku I;

b) materiał siewny roślin zbożowych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki, dotyczące ich cech i przeprowadzonych badań, dla zapewnienia ich tożsamości, oznaczenia i kontroli, jest równoważny w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego lub drugiego pokolenia, zebranych w obrębie Wspólnoty i zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1975 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. W celu usunięcia wszelkich tymczasowych trudności w ogólnym dostarczaniu elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego, które występują w jednym lub wielu Państwach Członkowskich i nie mogą być przezwyciężone w obrębie Wspólnoty, jedno lub wiele Państw Członkowskich mogą zostać upoważnione, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, do dopuszczenia do obrotu, na określony czas, materiału siewnego z kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom lub materiału siewnego odmian nieumieszczonych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Rolniczych lub w krajowych katalogach odmian.

2. Partia materiału siewnego każdej danej odmiany lub linii wsobnej powinna być zaopatrzona w urzędową etykietę przewidzianą dla odpowiadającej jej kategorii; w każdym innym przypadku etykieta jest brązowa. Etykieta zawiera informację, że materiał siewny w odniesieniu do ich kategorii spełnia mniej rygorystyczne wymagania.

3. Zasady stosowania ust. 1 mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin zbożowych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie podejmują odpowiednie ustalenia dotyczące urzędowego kontrolowania obrotu materiałem siewnym roślin zbożowych, co najmniej przez sprawdzanie prób odnośnie do ich zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy.

2. Państwa Członkowskie przyjmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że następujące dane są dostarczane przy sprzedaży ilości przekraczających 2 kg materiału siewnego pochodzącego z innego Państwa Członkowskiego lub z państwa trzeciego:

a) gatunek,

b) odmiana,

c) kategoria,

d) kraj produkcji i organ kontroli urzędowej,

e) kraj wysyłki,

f) importer,

g) ilość nasion.

Sposób, w jaki dane muszą być przedstawione, może zostać określony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 20

1. Testy porównawcze Wspólnoty są przeprowadzane na terenie Wspólnoty, aby umożliwić wybiórczą wtórną kontrolę próbek elitarnego materiału siewnego z wyłączeniem materiału siewnego odmian mieszańcowych, syntetycznych i kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów roślin zbożowych. Ocena norm, jakim musi sprostać kwalifikowany materiał siewny, może być zawarta we wtórnej kontroli. Przebieg przeprowadzania testów oraz ich wyniki są przedkładane Komitetowi w myśl art. 21.

2. Takie testy porównawcze służą, w pierwszym etapie, do zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji, aby uzyskać równoważne wyniki. Kiedy tylko cel ten zostanie osiągnięty, sporządza się coroczne sprawozdania z postępu prac w sprawie testów porównawczych i wysyła je z zachowaniem poufności do Państw Członkowskich i do Komisji. Komisja zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, ustala datę sporządzenia pierwszego sprawozdania.

3. Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, podejmuje konieczne ustalenia w sprawie przeprowadzania testów porównawczych. Testom porównawczym może także podlegać materiał siewny roślin zbożowych wyprodukowany w państwach trzecich.

Artykuł 21

1. W przypadku stosowania procedury przewidzianej w niniejszym artykule, wszelkie sprawy są przekazywane przez przewodniczącego, zarówno z jego własnej inicjatywy, jak i na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego, do Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa (zwanego dalej „Komitetem”), ustanowionego decyzją Rady z dnia 14 czerwca 1966 r. (²).

2. W Komitecie głosy Państw Członkowskich ważone są zgodnie z przepisami przewidzianymi w art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie ma prawa głosu.

3. Przedstawiciel Komisji przedkłada projekt środków, jakie mają być podjęte. Komitet przekazuje jego opinię dotyczącą takich środków w terminie ustalonym przez przewodniczącego, stosownie do pilności sprawy. Opinie powinny zostać przyjęte większością czterdziestu pięciu głosów.

4. Komisja podejmuje środki, które mają zastosowanie ze skutkiem natychmiastowym. Jednakże, jeśli środki te nie są zgodne z opinią Komitetu, Komisja niezwłocznie powiadamia o tym Radę. W takim przypadku Komisja może wstrzymać stosowanie środków, które przyjęła, na okres nie dłuższy niż jeden miesiąc licząc od daty powiadomienia.

Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością, może podjąć inną decyzję w ciągu jednego miesiąca.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 21b

W celu ustalenia warunków, które mają spełniać rośliny uprawne oraz nasiona mieszańców owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej i pszenicy orkisz oraz innych gatunków, których mieszańce są objęte przepisami niniejszej dyrektywy, stosownie do art. 2 ust. 1b, i warunków, które mają spełniać rośliny uprawne i nasiona odmian pszenżyta pochodzących z zapylenia krzyżowego, wprowadza się zmiany załącznikach, które zostaną przyjęte zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

Artykuł 22

Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w załączniku II pkt 3 w odniesieniu do progów tolerancji dla organizmów szkodliwych, niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych ochroną zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochroną własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, nie później niż do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania przepisów art. 14 ust. 1 oraz nie później niż do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy niezbędne do wykonania innych przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Na wniosek, Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21, mogą zostać częściowo lub całkowicie zwolnione z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem art. 14 ust. 1:

a) w odniesieniu do gatunków:

– mozgi kanaryjskiej,

– sorga,

– trawy sudańskiej;

b) w odniesieniu do innych gatunków, które są reprodukowane lub wprowadzane do obrotu na swoim terytorium.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja zbóż zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin zbożowych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały pewne ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin zbożowych, dopuszczając jedynie wprowadzenie do obrotu materiału siewnego o wysokiej jakości; państwa te są w stanie wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin, dokonywanych od wielu dziesiątków lat i osiągnęły wyniki w rozwoju wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin zbożowych które, z uwagi na ich cechy, zapowiadają się na posiadające wielkie znaczenie dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin zbożowych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu, Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne jak jest to możliwe;

uzasadnionym jest jednak ograniczanie wprowadzania obrotu niektórymi odmianami tylko wtedy, jeżeli hodowca może być pewien co do rzeczywistego otrzymywania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu systemy kwalifikacji, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych inspekcji, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

systemy takie już istnieją na poziomie międzynarodowym; Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa zaleca minimalne normy dla kwalifikacji materiału siewnego kukurydzy w krajach europejskich i śródziemnomorskich; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ustanowiła system kwalifikacji odmianowej materiału siewnego traw będących przedmiotem obrotu międzynarodowego;

pożądanym jest ustanowienie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty opierając się na doświadczeniu wynikającemu ze stosowania takich systemów;

taki system powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu między Państwami Członkowskimi, jak i w obrocie krajowym;

zgodnie z ogólną zasadą, materiał siewny roślin zbożowych powinien zostać dopuszczony do obrotu tylko, jeśli został on poddany urzędowemu badaniu i zostały zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny; wybór określenia technicznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” jest oparty na już istniejącej terminologii międzynarodowej;

materiał siewny roślin zbożowych, które nie są wprowadzane do obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze nie powinien podlegać przepisom obowiązującym we Wspólnocie; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania szczególnych przepisów w odniesieniu do takiego materiału;

przepisy Wspólnoty nie powinny być stosowane dla materiału siewnego, przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin zbożowych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, muszą być ustanowione pewne wymagania, odnoszące się do czystości analitycznej, zdolności kiełkowania i stanu zdrowotności;

w celu zapewnienia tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione przepisy Wspólnoty dotyczące pakowania, pobierania prób, plombowania i znakowania; stosowane etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje, niezbędne zarówno dla inspekcji urzędowej, jak i dla hodowców oraz powinny jasno przedstawiać charakter kwalifikacji;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin zbożowych kilku gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb, Państwa Członkowskie powinny zostać upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem niektórych warunków;

w celu zagwarantowania, że zarówno wymagania dotyczące jakości materiału siewnego jak i przepisów zapewniających tożsamość materiału siewnego podczas wprowadzania do obrotu są spełnione, Państwa Członkowskie muszą wprowadzić przepisy o przeprowadzaniu odpowiednich kontroli;

materiał siewny spełniające te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla przepisów art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom handlowym za wyjątkiem tych ustanowionych w przepisach Wspólnoty, oprócz tych przypadków, kiedy przepisy Wspólnoty ustanawiają progi tolerancji w odniesieniu do organizmów szkodliwych;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, stosowane ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i użycia na ich własnych terytoriach;

pod pewnymi warunkami, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny z materiałem siewnym rozmnażanym w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, powinny zostać przyjęte przepisy w celu dopuszczenia do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin zbożowych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany w obrębie Wspólnoty i zgodny z zasadami stosowanymi we Wspólnocie;

w okresach, w których występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii, może zostać czasowo dopuszczony do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymagania;

w celu ujednolicenia stosowanych w różnych Państwach Członkowskich technicznych metod kwalifikacji oraz w celu umożliwienia dokonania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym w obrębie Wspólnoty i tym pochodzącym z państw trzecich, powinny być prowadzone pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych ostatecznych kontroli materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji powinno zostać powierzone zadanie przyjęcia niektórych środków do stosowania niniejszej dyrektywy; w celu ułatwienia wdrożenia proponowanych środków, powinna zostać zapewniona procedura ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w obrębie Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJĘ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa dotyczy materiału siewnego roślin zbożowych będącego przedmiotem obrotu w obrębie Wspólnoty.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy, będą stosowane następujące definicje:

A. Zboża: sadzonki następujących gatunków przeznaczonych do produkcji rolnej lub ogrodniczej innej niż produkcja do celów ozdobnych:

Niniejsza definicja obejmuje również następujące mieszańce będące wynikiem krzyżowania wyżej wymienionych gatunków:

O ile nie ustalono inaczej, materiał siewny wyżej wymienionych mieszańców musi spełniać wymagania norm i inne warunki dotyczące materiału siewnego każdego z tych gatunków, od których pochodzą.

B. Odmiany, mieszańce i linie wsobne kukurydzy oraz Sorghum spp.:

a) odmiany obcopylne: odmiany dostatecznie jednolite i stabilne;

b) linia wsobna: linia dostatecznie jednolita i stabilna, otrzymana albo w drodze sztucznego samozapylenia popartego prowadzoną przez kilka kolejnych pokoleń selekcją, albo w drodze działań równoważnych;

c) mieszaniec prosty: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch linii wsobnych;

d) mieszaniec podwójny: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch mieszańców prostych;

e) mieszaniec trójliniowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej i mieszańca prostego;

f) mieszaniec top cross: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej lub mieszańca prostego z odmianą obcopylną,

g) mieszaniec międzyodmianowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, roślin uprawianych z elitarnego materiału siewnego dwóch odmian obcopylnych.

C. Elitarny materiał siewny (owsa, jęczmienia, ryżu, mozgi kanaryjskiej, żyta, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce): materiał siewny:

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami zachowywania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, lub kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego, pokolenia” albo „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. a), spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

Ca. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, żyta [1] , pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz):

a) który jest przeznaczony do produkcji mieszańców;

b) który, podlegając przepisom art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla materiału elitarnego; oraz

c) który spełnia powyższe warunki potwierdzone urzędowymi badaniami.

D. Elitarny materiał siewny (kukurydza, Sorghum spp.):

1) Elitarny materiał siewny odmian obcopylnych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, albo mieszańców top cross lub mieszańców międzyodmianowych;

c) stosownie do przepisów art. 4, spełniają warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

2) Elitarny materiał siewny linii wsobnych: materiał siewny, który

a) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

b) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

3) Elitarny materiał siewny mieszańców prostych: materiał siewny, który

a) jest przeznaczony do produkcji mieszańców podwójnych, mieszańców trójliniowych lub mieszańców top cross;

b) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

c) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

E. Kwalifikowany materiał siewny (mozga kanaryjska, inny niż mieszańce, żyto, sorgo, [2] trawy sudańskiej, kukurydzy oraz mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, i które mogą spełnić i spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. b) i art. 4 ust. 2, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

F. Kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie” lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki przewidziane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

G. Kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego pokolenia; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

H. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które także są pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę zaprzysiężoną do tego celu, pod warunkiem, że osoby wymienione w lit. b) i lit. c) nie osiągają żadnych prywatnych korzyści z prowadzenia takich działań.

1a. Zmiany, mające być wprowadzone do wykazu gatunków określonych w ust. 1 lit. a) w świetle rozwoju wiedzy naukowej i technicznej dotyczącej nazewnictwa i mieszańców powstałych ze skrzyżowania gatunków objętych niniejszą dyrektywą, zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. W celu objęcia mieszańców mozgi kanaryjskiej, żyta i pszenżyta zakresem stosowania niniejszej dyrektywy wprowadza się zmiany do ustępu 1 lit. C i Ca, lit. E, F i G zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21.

1c. Różne typy odmian razem ze składnikami, nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21. Zgodnie z tą samą procedurą definicje podane w ustępie 1 lit. B zostaną odpowiednio przyjęte.

1d. Państwa Członkowskie mogą zostać upoważnione, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, do wydania zezwolenia, w drodze ustępstwa od ust. 1 (F) lit. a) lub (G) lit. a), do zatwierdzenia jako kwalifikowany materiał siewny pierwszego rozmnożenia lub kwalifikowany materiał siewny drugiego rozmnożenia materiału siewnego gatunków samozapyleniowych, które zostały przyjęte do kwalifikacji jako elitarny materiał siewny i które zostały wyprodukowane z pokolenia nasion występujących przed elitarnym materiałem siewnym, ale które nie zostały urzędowo zbadane. Przepis ten nie jest stosowany w odniesieniu do materiału siewnego mieszańców. Kwalifikacja jako kwalifikowany materiał siewny może nastąpić jedynie, jeśli żąda tego wnioskujący za zgodą hodowcy oraz jeśli urzędowy test pokontrolny wykonany w oparciu o próbki pobrane oficjalnie i przeprowadzony najpóźniej w czasie sezonu uprawnego nasion pokaże, że materiał siewny z poprzedniego rozmnożenia spełniał wymagania dla elitarnego materiału siewnego w odniesieniu do tożsamości i czystości odmianowej. W takim przypadku, gdy pobierane są próbki, hodowca podaje całkowity obszar, na którym produkowano nasiona z poprzedniego pokolenia. Warunki te mogą zostać zmienione, w świetle rozwoju wiedzy naukowej i technicznej, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Państwa Członkowskie wymagają, aby etykiety urzędowe dla nasion wprowadzonych do obrotu zgodnie z upoważnieniem, określonym w akapicie pierwszym, były oznaczone: „przekazane do obrotu jedynie w… (dane Państwo Członkowskie)”; dodatkowo, Państwa Członkowskie mogą w tym przypadku wymagać, aby etykiety urzędowe zostały również oznaczone: „przeznaczone tylko do dalszego rozmnażania”.

1e. Do dnia 30 czerwca 1987 r. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą przyjętą w art. 21, mogą zostać upoważnione do zezwolenia obrotu materiałem siewnym różnych gatunków żyta przeznaczonych głównie do użycia na pasze, które nie spełniają wymagań przyjętych w:

— w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania,

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) włączać kilka pokoleń do kategorii elitarnego materiału siewnego oraz dzielić tę kategorię według pokoleń;

b) ustanawiać, aby nie przeprowadzać urzędowych badań w odniesieniu do laboratoryjnej zdolności kiełkowania i czystości w próbce analitycznej na wszelkich partiach podczas kwalifikacji, chyba że nie ma pewności, że spełnione są odpowiednie przepisy zawarte w załączniku II;

c) w czasie okresu przejściowego trwającego najwyżej trzy lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do dostosowania się do przepisów niniejszej dyrektywy i w drodze odstępstwa od ust. 1 pkt E, F i G za kwalifikowany materiał siewny uznaje się materiał siewny pochodzący bezpośrednio od materiału siewnego oficjalnie skontrolowanego w Państwie Członkowskim według obowiązującego systemu i dających te same gwarancje co elitarny materiał siewny kwalifikowany według zasad niniejszej dyrektywy; przepis ten stosuje się odpowiednio do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszej reprodukcji, określonego w ust. 1 pkt G;

d) uzyskać zezwolenie, na wniosek i zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 dla urzędowej kwalifikacji materiału siewnego gatunków samopylnych z kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”, najpóźniej do dnia 30 czerwca 1989 r. :

— kiedy zamiast urzędowej inspekcji polowej określonej w załączniku I, przeprowadzana jest inspekcja polowa urzędowo kontrolowana na miejscu w odniesieniu do przynajmniej 20 % upraw każdego gatunku,

— pod warunkiem że w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego przynajmniej dwa pokolenia wstępnego elitarnego materiału siewnego bezpośrednio poprzedzające tę kategorię zostały uznane w drodze kontroli urzędowej przeprowadzanej w Państwie Członkowskim za spełniające warunki ustanowione w załącznikach I i II dla tożsamości odmianowej i czystości odmianowej materiału elitarnego.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie stanowią, że materiał siewny roślin zbożowych nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia” oraz jeśli nie spełnia warunków podanych w załączniku II.

2. Państwa Członkowskie wyznaczają, do celów kwalifikacji i obrotu, maksymalną wilgotność elitarnego materiału siewnego oraz kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania są przeprowadzane zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi, o ile metody takie istnieją.

4. Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 i 2:

a) dla materiału siewnego wyhodowanego z pokoleń przed elitarnym materiałem siewnym;

b) dla badań lub do celów naukowych;

c) dla pracy selekcyjnej;

d) dla materiału siewnego przeznaczonego do przetwórstwa, pod warunkiem, że zapewniona jest tożsamość materiału siewnego.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie mogą jednakże na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 3:

a) zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; w tym celu zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia odpowiednią zdolność kiełkowania, co do celów handlowych potwierdza na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego, zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót do pierwszego nabywcy materiałem siewnym uznanym jako należący do kategorii „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”, pomimo faktu nieprzeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja jest dokonywana jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wykazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania ustala się do celów handlowych, a materiał siewny jest zaopatrzony w specjalną etykietę, na której jest umieszczone nazwisko dostawcy wraz z adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego.

Niniejsze przepisy nie stosują się do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, oprócz innych przepisów ustanowionych w art. 15 w odniesieniu do rozmnażania poza Wspólnotą.

2. W odniesieniu do materiału siewnego kukurydzy, Państwa Członkowskie mogą obniżyć do 85 % minimalną zdolność kiełkowania, wymaganą zgodnie z załącznikiem II.

3. W przypadku materiału siewnego pszenżyta przeznaczonego do obrotu na ich terenie, Państwa Członkowskie mogą zmniejszyć do 80 % minimalne warunki dotyczące kiełkowania materiału siewnego wymagane zgodnie z załącznikiem II. Jeśli w takich przypadkach materiał siewny pszenżyta nie spełnia warunków dotyczących kiełkowania ustanowionych w załączniku II, fakt ten, jak również fakt, że ten materiał siewny jest przedmiotem obrotu tylko na terytorium danego Państwa Członkowskiego, określonym umową, jest umieszczany na etykiecie.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w związku z warunkami podanymi w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej surowe wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian i linii wsobnych kukurydzy, oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, były urzędowo pobierane próby zgodnie z odpowiednimi metodami.

2. Do przeprowadzenia badań materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, pobierane są próby z partii jednorodnych; maksymalna masa partii i minimalna masa próby są podane w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów były przedmiotem obrotu tylko w formie jednorodnych przesyłek i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9 i 10.

2. W przypadku wprowadzenia do obrotu niewielkich ilości do ostatecznego odbiorcy, Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do opakowań, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego i materiału siewnego kwalifikowanego wszystkich kategorii były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można ich było otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w drugim akapicie nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Opakowanie, które zostało urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym zaplombowane, nie może być otwarte jedno- lub wielokrotnie, z wyjątkiem urzędowego zerwania plomby. W takim przypadku należy zaznaczyć na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1 fakt umieszczenia nowej plomby, ostatnią datę plombowania oraz organ za nie odpowiedzialny.

3. Państwa Członkowskie mogą ustanowić odstępstwa od stosowania ust. 1 w przypadku małych opakowań.

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego i wszystkich rodzajów kwalifikowanego materiału siewnego:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki ustanowione w załączniku IV i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego i kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia oraz czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego rozmnożenia. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) i ust. 2, materiał mateczny lub nasiona kukurydzy nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV (A) lit. a) (3), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. Państwa Członkowskie mogą ustanowić wyjątki dla ust. 1 w przypadku małych opakowań elitarnego materiału siewnego, gdy oznaczone są przez wyrazy: „przekazane do obrotu jedynie w… (dane Państwo Członkowskie)”.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, Państwa Członkowskie mogą być upoważnione do utrzymania w mocy w terminie do dnia 30 czerwca 1980 r. przepisów zezwalających na obrót materiałem siewnym zbóż, których opakowania zawierają określone informacje, ale w innej formie niż opisana w ust. 1 lit. a) zdanie szóste.

Artykuł 11

1. Niniejsza dyrektywa nie ogranicza prawa Państw Członkowskich do wymagania, aby w przypadkach innych niż te wymienione w art. 4, pojemniki elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów, zarówno tych wyprodukowanych na ich terytoriach, jak i przywożonych, musiały posiadać etykietę dostawcy, jeśli materiał siewny ma być przedmiotem obrotu na ich terytoriach lub aby partie materiału siewnego odpowiadającego specjalnym warunkom dotyczącym obecności Avena fatua ustanowionym zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 posiadały oficjalny certyfikat potwierdzający spełnienie tych warunków.

2. Etykietę określoną w ust. 1 wykonuje się w taki sposób, aby nie była mylona z etykietą urzędową określoną w art. 10 ust. 1.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie mogą zezwolić, aby materiał siewny gatunków zbóż był przedmiotem obrotu na rynku w formie specjalnych mieszanek różnych odmian pod warunkiem, że zostanie potwierdzone przez badania naukowotechniczne, że mieszanki te są szczególnie efektywne przeciwko rozprzestrzenianiu się niektórych szkodliwych organizmów oraz także pod warunkiem, że komponenty takich mieszanek, przed zmieszaniem, spełniają przepisy handlowe stosowane w stosunku do nich.

2. Państwa Członkowskie mogą dopuścić do obrotu materiał siewny roślin zbożowych w formie mieszanek złożonych z różnych gatunków materiału siewnego roślin zbożowych, pod warunkiem, że różne składniki mieszanki spełniają, przed zmieszaniem, reguły wprowadzenia do obrotu, mające dla nich zastosowanie.

3. Przepisy art. 8, 9 i 11 oraz art. 10 stosuje się, z zastrzeżeniem, że dla mieszanek materiału siewnego etykieta jest zielona.

Artykuł 13a

W celu znalezienia ulepszonych alternatywnych rozwiązań w stosunku do niektórych elementów programów kwalifikacji przyjętych w ramach niniejszej dyrektywy, można zdecydować o zorganizowaniu czasowych eksperymentów przeprowadzonych w określonych warunkach na poziomie Wspólnoty, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów, które zostały urzędowo zakwalifikowane i których pojemniki zostały zamknięte i urzędowo oznaczone lub pod nadzorem urzędowym jak zalecono w niniejszej dyrektywie, nie podlegają żadnym ograniczeniom handlowym ze względu na ich cechy, przeprowadzone badania, sposób oznakowania lub plombowania, inne niż te podane w niniejszej dyrektywie.

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) ograniczyć obrót kwalifikowanym materiałem siewnym owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta pszenicy lub orkiszu do materiału pierwszego pokolenia;

b) w terminie nie późniejszym niż do dnia 1 stycznia 1970 r., dopóki nie zostanie wprowadzony wspólny katalog odmian, ograniczać obrót materiałem siewnym roślin zbożowych do tych odmian, które są wprowadzone do wykazu krajowego w oparciu o ich przydatność do uprawy i stosowanie na ich terytorium; warunki dotyczące wpisywania do takiego wykazu powinny są takie same dla odmian pochodzących z innych Państw Członkowskich, jak dla odmian krajowych.

3. Państwa Członkowskie, które przewidziały odstępstwa zgodnie z przepisami art. 3 ust. 4 lit. a), zapewnią, aby materiał rozmnożeniowy z pokoleń poprzednich w stosunku do elitarnego materiału siewnego nie podlegał żadnym ograniczeniom w obrocie ze względu na ich cechy, przepisy dotyczące badania, oznaczania i pieczętowania:

a) jeżeli został poddany urzędowej kontroli przez jednostkę właściwą w zakresie certyfikacji, zgodnie z przepisami stosowanymi przy certyfikacji elitarnego materiału siewnego;

b) jeżeli jest pakowany zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy; i

c) jeżeli na opakowaniach umieszczono urzędową etykietę określającą co najmniej następujące dane:

— jednostkę certyfikującą i Państwo Członkowskie lub identyfikujący je skrót,

— numer referencyjny partii,

— miesiąc i rok zapieczętowania, lub

— miesiąc i rok ostatniej próbki urzędowej pobranej do celów certyfikacji,

— gatunki, określone co najmniej swoją nazwą botaniczną, która może być podana w skróconej formie i bez nazwy urzędowej, określone nazwą łacińską,

— odmiana, określona co najmniej nazwą łacińską,

— opis „wstępny elitarny materiał siewny”,

— liczbę poprzednich pokoleń materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny” z pierwszego rozmnożenia.

Etykieta jest koloru białego z ukośną fioletową linią.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z obowiązku określenia nazwy botanicznej w odniesieniu do indywidualnych gatunków i, gdzie jest to właściwe, mogą zostać zwolnione na ograniczony okres z obowiązku określenia nazwy botanicznej w odniesieniu do indywidualnych gatunków, kiedy zostało ustalone, że szkody z ich wdrożenia przewyższą oczekiwane korzyści z obrotu materiałem siewnym.

Artykuł 15

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny zbóż:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub które zostały bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/45 7/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego materiału kwalifikowanego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału siewnego jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. Materiał siewny roślin zbożowych, który został zebrany w innym Państwie Członkowskim i który ma być poddany kwalifikacji zgodnie z przepisami ustanowionymi w ust. 1:

– jest pakowany i znakowany urzędowymi etykietami spełniającymi warunki ustanowione w załączniku V części A i B, zgodnie z przepisami ustanowionymi w art. 9 ust. 1, i

– jest zaopatrzony w urzędowy dokument spełniający warunki ustanowione w załączniku V część C.

3. Państwa Członkowskie zapewniają także, że materiał siewny roślin zbożowych:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b) lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, gdzie materiał elitarny lub kwalifikowany, określony powyżej, został albo wyprodukowany, albo urzędowo poddany kwalifikacji, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w równoważnej decyzji w ramach art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badania wykazały, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione. Inne Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację takiego materiału siewnego.

Artykuł 16

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, stwierdza czy:

a) w przypadku przewidzianym w art. 15, inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki przewidziane w załączniku I;

b) materiał siewny roślin zbożowych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki, dotyczące ich cech i przeprowadzonych badań, dla zapewnienia ich tożsamości, oznaczenia i kontroli, jest równoważny w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego lub drugiego pokolenia, zebranych w obrębie Wspólnoty i zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1975 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. W celu usunięcia wszelkich tymczasowych trudności w ogólnym dostarczaniu elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego, które występują w jednym lub wielu Państwach Członkowskich i nie mogą być przezwyciężone w obrębie Wspólnoty, jedno lub wiele Państw Członkowskich mogą zostać upoważnione, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, do dopuszczenia do obrotu, na określony czas, materiału siewnego z kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom lub materiału siewnego odmian nieumieszczonych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Rolniczych lub w krajowych katalogach odmian.

2. Partia materiału siewnego każdej danej odmiany lub linii wsobnej powinna być zaopatrzona w urzędową etykietę przewidzianą dla odpowiadającej jej kategorii; w każdym innym przypadku etykieta jest brązowa. Etykieta zawiera informację, że materiał siewny w odniesieniu do ich kategorii spełnia mniej rygorystyczne wymagania.

3. Zasady stosowania ust. 1 mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin zbożowych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie podejmują odpowiednie ustalenia dotyczące urzędowego kontrolowania obrotu materiałem siewnym roślin zbożowych, co najmniej przez sprawdzanie prób odnośnie do ich zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy.

2. Państwa Członkowskie przyjmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że następujące dane są dostarczane przy sprzedaży ilości przekraczających 2 kg materiału siewnego pochodzącego z innego Państwa Członkowskiego lub z państwa trzeciego:

a) gatunek,

b) odmiana,

c) kategoria,

d) kraj produkcji i organ kontroli urzędowej,

e) kraj wysyłki,

f) importer,

g) ilość nasion.

Sposób, w jaki dane muszą być przedstawione, może zostać określony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 20

1. Testy porównawcze Wspólnoty są przeprowadzane na terenie Wspólnoty, aby umożliwić wybiórczą wtórną kontrolę próbek elitarnego materiału siewnego z wyłączeniem materiału siewnego odmian mieszańcowych, syntetycznych i kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów roślin zbożowych. Ocena norm, jakim musi sprostać kwalifikowany materiał siewny, może być zawarta we wtórnej kontroli. Przebieg przeprowadzania testów oraz ich wyniki są przedkładane Komitetowi w myśl art. 21.

2. Takie testy porównawcze służą, w pierwszym etapie, do zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji, aby uzyskać równoważne wyniki. Kiedy tylko cel ten zostanie osiągnięty, sporządza się coroczne sprawozdania z postępu prac w sprawie testów porównawczych i wysyła je z zachowaniem poufności do Państw Członkowskich i do Komisji. Komisja zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, ustala datę sporządzenia pierwszego sprawozdania.

3. Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, podejmuje konieczne ustalenia w sprawie przeprowadzania testów porównawczych. Testom porównawczym może także podlegać materiał siewny roślin zbożowych wyprodukowany w państwach trzecich.

Artykuł 21

1. W przypadku stosowania procedury przewidzianej w niniejszym artykule, wszelkie sprawy są przekazywane przez przewodniczącego, zarówno z jego własnej inicjatywy, jak i na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego, do Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa (zwanego dalej „Komitetem”), ustanowionego decyzją Rady z dnia 14 czerwca 1966 r. (²).

2. W Komitecie głosy Państw Członkowskich ważone są zgodnie z przepisami przewidzianymi w art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie ma prawa głosu.

3. Przedstawiciel Komisji przedkłada projekt środków, jakie mają być podjęte. Komitet przekazuje jego opinię dotyczącą takich środków w terminie ustalonym przez przewodniczącego, stosownie do pilności sprawy. Opinie powinny zostać przyjęte większością czterdziestu pięciu głosów.

4. Komisja podejmuje środki, które mają zastosowanie ze skutkiem natychmiastowym. Jednakże, jeśli środki te nie są zgodne z opinią Komitetu, Komisja niezwłocznie powiadamia o tym Radę. W takim przypadku Komisja może wstrzymać stosowanie środków, które przyjęła, na okres nie dłuższy niż jeden miesiąc licząc od daty powiadomienia.

Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością, może podjąć inną decyzję w ciągu jednego miesiąca.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 21b

W celu ustalenia warunków, które mają spełniać rośliny uprawne oraz nasiona mieszańców owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej i pszenicy orkisz oraz innych gatunków, których mieszańce są objęte przepisami niniejszej dyrektywy, stosownie do art. 2 ust. 1b, i warunków, które mają spełniać rośliny uprawne i nasiona odmian pszenżyta pochodzących z zapylenia krzyżowego, wprowadza się zmiany załącznikach, które zostaną przyjęte zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

Artykuł 22

Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w załączniku II pkt 3 w odniesieniu do progów tolerancji dla organizmów szkodliwych, niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych ochroną zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochroną własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, nie później niż do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania przepisów art. 14 ust. 1 oraz nie później niż do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy niezbędne do wykonania innych przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Na wniosek, Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21, mogą zostać częściowo lub całkowicie zwolnione z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem art. 14 ust. 1:

a) w odniesieniu do gatunków:

– mozgi kanaryjskiej,

– sorga,

– trawy sudańskiej;

b) w odniesieniu do innych gatunków, które są reprodukowane lub wprowadzane do obrotu na swoim terytorium.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja zbóż zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin zbożowych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały pewne ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin zbożowych, dopuszczając jedynie wprowadzenie do obrotu materiału siewnego o wysokiej jakości; państwa te są w stanie wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin, dokonywanych od wielu dziesiątków lat i osiągnęły wyniki w rozwoju wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin zbożowych które, z uwagi na ich cechy, zapowiadają się na posiadające wielkie znaczenie dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin zbożowych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu, Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne jak jest to możliwe;

uzasadnionym jest jednak ograniczanie wprowadzania obrotu niektórymi odmianami tylko wtedy, jeżeli hodowca może być pewien co do rzeczywistego otrzymywania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu systemy kwalifikacji, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych inspekcji, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

systemy takie już istnieją na poziomie międzynarodowym; Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa zaleca minimalne normy dla kwalifikacji materiału siewnego kukurydzy w krajach europejskich i śródziemnomorskich; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ustanowiła system kwalifikacji odmianowej materiału siewnego traw będących przedmiotem obrotu międzynarodowego;

pożądanym jest ustanowienie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty opierając się na doświadczeniu wynikającemu ze stosowania takich systemów;

taki system powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu między Państwami Członkowskimi, jak i w obrocie krajowym;

zgodnie z ogólną zasadą, materiał siewny roślin zbożowych powinien zostać dopuszczony do obrotu tylko, jeśli został on poddany urzędowemu badaniu i zostały zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny; wybór określenia technicznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” jest oparty na już istniejącej terminologii międzynarodowej;

materiał siewny roślin zbożowych, które nie są wprowadzane do obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze nie powinien podlegać przepisom obowiązującym we Wspólnocie; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania szczególnych przepisów w odniesieniu do takiego materiału;

przepisy Wspólnoty nie powinny być stosowane dla materiału siewnego, przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin zbożowych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, muszą być ustanowione pewne wymagania, odnoszące się do czystości analitycznej, zdolności kiełkowania i stanu zdrowotności;

w celu zapewnienia tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione przepisy Wspólnoty dotyczące pakowania, pobierania prób, plombowania i znakowania; stosowane etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje, niezbędne zarówno dla inspekcji urzędowej, jak i dla hodowców oraz powinny jasno przedstawiać charakter kwalifikacji;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin zbożowych kilku gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb, Państwa Członkowskie powinny zostać upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem niektórych warunków;

w celu zagwarantowania, że zarówno wymagania dotyczące jakości materiału siewnego jak i przepisów zapewniających tożsamość materiału siewnego podczas wprowadzania do obrotu są spełnione, Państwa Członkowskie muszą wprowadzić przepisy o przeprowadzaniu odpowiednich kontroli;

materiał siewny spełniające te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla przepisów art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom handlowym za wyjątkiem tych ustanowionych w przepisach Wspólnoty, oprócz tych przypadków, kiedy przepisy Wspólnoty ustanawiają progi tolerancji w odniesieniu do organizmów szkodliwych;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, stosowane ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i użycia na ich własnych terytoriach;

pod pewnymi warunkami, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny z materiałem siewnym rozmnażanym w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, powinny zostać przyjęte przepisy w celu dopuszczenia do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin zbożowych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany w obrębie Wspólnoty i zgodny z zasadami stosowanymi we Wspólnocie;

w okresach, w których występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii, może zostać czasowo dopuszczony do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymagania;

w celu ujednolicenia stosowanych w różnych Państwach Członkowskich technicznych metod kwalifikacji oraz w celu umożliwienia dokonania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym w obrębie Wspólnoty i tym pochodzącym z państw trzecich, powinny być prowadzone pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych ostatecznych kontroli materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji powinno zostać powierzone zadanie przyjęcia niektórych środków do stosowania niniejszej dyrektywy; w celu ułatwienia wdrożenia proponowanych środków, powinna zostać zapewniona procedura ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w obrębie Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJĘ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa dotyczy materiału siewnego roślin zbożowych będącego przedmiotem obrotu w obrębie Wspólnoty.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy, będą stosowane następujące definicje:

A. Zboża: sadzonki następujących gatunków przeznaczonych do produkcji rolnej lub ogrodniczej innej niż produkcja do celów ozdobnych:

Niniejsza definicja obejmuje również następujące mieszańce będące wynikiem krzyżowania wyżej wymienionych gatunków:

O ile nie ustalono inaczej, materiał siewny wyżej wymienionych mieszańców musi spełniać wymagania norm i inne warunki dotyczące materiału siewnego każdego z tych gatunków, od których pochodzą.

B. Odmiany, mieszańce i linie wsobne kukurydzy oraz Sorghum spp.:

a) odmiany obcopylne: odmiany dostatecznie jednolite i stabilne;

b) linia wsobna: linia dostatecznie jednolita i stabilna, otrzymana albo w drodze sztucznego samozapylenia popartego prowadzoną przez kilka kolejnych pokoleń selekcją, albo w drodze działań równoważnych;

c) mieszaniec prosty: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch linii wsobnych;

d) mieszaniec podwójny: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch mieszańców prostych;

e) mieszaniec trójliniowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej i mieszańca prostego;

f) mieszaniec top cross: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej lub mieszańca prostego z odmianą obcopylną,

g) mieszaniec międzyodmianowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, roślin uprawianych z elitarnego materiału siewnego dwóch odmian obcopylnych.

C. Elitarny materiał siewny (owsa, jęczmienia, ryżu, mozgi kanaryjskiej, żyta, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce): materiał siewny:

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami zachowywania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, lub kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego, pokolenia” albo „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. a), spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

Ca. Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz):

a) który jest przeznaczony do produkcji mieszańców;

b) który, podlegając przepisom art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla materiału elitarnego; oraz

c) który spełnia powyższe warunki potwierdzone urzędowymi badaniami.

D. Elitarny materiał siewny (kukurydza, Sorghum spp.):

1) Elitarny materiał siewny odmian obcopylnych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, albo mieszańców top cross lub mieszańców międzyodmianowych;

c) stosownie do przepisów art. 4, spełniają warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

2) Elitarny materiał siewny linii wsobnych: materiał siewny, który

a) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

b) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

3) Elitarny materiał siewny mieszańców prostych: materiał siewny, który

a) jest przeznaczony do produkcji mieszańców podwójnych, mieszańców trójliniowych lub mieszańców top cross;

b) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

c) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

E. Kwalifikowany materiał siewny (mozgi kanaryjskiej i żyta, inny niż mieszańce ww. materiału siewnego, sorga, trawy sudańskiej, kukurydzy oraz mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, i które mogą spełnić i spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. b) i art. 4 ust. 2, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

F. Kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie” lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki przewidziane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

G. Kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego pokolenia; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

H. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które także są pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę zaprzysiężoną do tego celu, pod warunkiem, że osoby wymienione w lit. b) i lit. c) nie osiągają żadnych prywatnych korzyści z prowadzenia takich działań.

1a. Zmiany, mające być wprowadzone do wykazu gatunków określonych w ust. 1 lit. a) w świetle rozwoju wiedzy naukowej i technicznej dotyczącej nazewnictwa i mieszańców powstałych ze skrzyżowania gatunków objętych niniejszą dyrektywą, zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. W celu objęcia mieszańców mozgi kanaryjskiej, żyta i pszenżyta zakresem stosowania niniejszej dyrektywy wprowadza się zmiany do ustępu 1 lit. C i Ca, lit. E, F i G zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21.

1c. Różne typy odmian razem ze składnikami, nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21. Zgodnie z tą samą procedurą definicje podane w ustępie 1 lit. B zostaną odpowiednio przyjęte.

1d. Państwa Członkowskie mogą zostać upoważnione, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, do wydania zezwolenia, w drodze ustępstwa od ust. 1 (F) lit. a) lub (G) lit. a), do zatwierdzenia jako kwalifikowany materiał siewny pierwszego rozmnożenia lub kwalifikowany materiał siewny drugiego rozmnożenia materiału siewnego gatunków samozapyleniowych, które zostały przyjęte do kwalifikacji jako elitarny materiał siewny i które zostały wyprodukowane z pokolenia nasion występujących przed elitarnym materiałem siewnym, ale które nie zostały urzędowo zbadane. Przepis ten nie jest stosowany w odniesieniu do materiału siewnego mieszańców. Kwalifikacja jako kwalifikowany materiał siewny może nastąpić jedynie, jeśli żąda tego wnioskujący za zgodą hodowcy oraz jeśli urzędowy test pokontrolny wykonany w oparciu o próbki pobrane oficjalnie i przeprowadzony najpóźniej w czasie sezonu uprawnego nasion pokaże, że materiał siewny z poprzedniego rozmnożenia spełniał wymagania dla elitarnego materiału siewnego w odniesieniu do tożsamości i czystości odmianowej. W takim przypadku, gdy pobierane są próbki, hodowca podaje całkowity obszar, na którym produkowano nasiona z poprzedniego pokolenia. Warunki te mogą zostać zmienione, w świetle rozwoju wiedzy naukowej i technicznej, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Państwa Członkowskie wymagają, aby etykiety urzędowe dla nasion wprowadzonych do obrotu zgodnie z upoważnieniem, określonym w akapicie pierwszym, były oznaczone: „przekazane do obrotu jedynie w… (dane Państwo Członkowskie)”; dodatkowo, Państwa Członkowskie mogą w tym przypadku wymagać, aby etykiety urzędowe zostały również oznaczone: „przeznaczone tylko do dalszego rozmnażania”.

1e. Do dnia 30 czerwca 1987 r. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą przyjętą w art. 21, mogą zostać upoważnione do zezwolenia obrotu materiałem siewnym różnych gatunków żyta przeznaczonych głównie do użycia na pasze, które nie spełniają wymagań przyjętych w:

— w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania,

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) włączać kilka pokoleń do kategorii elitarnego materiału siewnego oraz dzielić tę kategorię według pokoleń;

b) ustanawiać, aby nie przeprowadzać urzędowych badań w odniesieniu do laboratoryjnej zdolności kiełkowania i czystości w próbce analitycznej na wszelkich partiach podczas kwalifikacji, chyba że nie ma pewności, że spełnione są odpowiednie przepisy zawarte w załączniku II;

c) w czasie okresu przejściowego trwającego najwyżej trzy lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do dostosowania się do przepisów niniejszej dyrektywy i w drodze odstępstwa od ust. 1 pkt E, F i G za kwalifikowany materiał siewny uznaje się materiał siewny pochodzący bezpośrednio od materiału siewnego oficjalnie skontrolowanego w Państwie Członkowskim według obowiązującego systemu i dających te same gwarancje co elitarny materiał siewny kwalifikowany według zasad niniejszej dyrektywy; przepis ten stosuje się odpowiednio do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszej reprodukcji, określonego w ust. 1 pkt G;

d) uzyskać zezwolenie, na wniosek i zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 dla urzędowej kwalifikacji materiału siewnego gatunków samopylnych z kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”, najpóźniej do dnia 30 czerwca 1989 r. :

— kiedy zamiast urzędowej inspekcji polowej określonej w załączniku I, przeprowadzana jest inspekcja polowa urzędowo kontrolowana na miejscu w odniesieniu do przynajmniej 20 % upraw każdego gatunku,

— pod warunkiem że w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego przynajmniej dwa pokolenia wstępnego elitarnego materiału siewnego bezpośrednio poprzedzające tę kategorię zostały uznane w drodze kontroli urzędowej przeprowadzanej w Państwie Członkowskim za spełniające warunki ustanowione w załącznikach I i II dla tożsamości odmianowej i czystości odmianowej materiału elitarnego.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie stanowią, że materiał siewny roślin zbożowych nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia” oraz jeśli nie spełnia warunków podanych w załączniku II.

2. Państwa Członkowskie wyznaczają, do celów kwalifikacji i obrotu, maksymalną wilgotność elitarnego materiału siewnego oraz kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania są przeprowadzane zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi, o ile metody takie istnieją.

4. Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 i 2:

a) dla materiału siewnego wyhodowanego z pokoleń przed elitarnym materiałem siewnym;

b) dla badań lub do celów naukowych;

c) dla pracy selekcyjnej;

d) dla materiału siewnego przeznaczonego do przetwórstwa, pod warunkiem, że zapewniona jest tożsamość materiału siewnego.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie mogą jednakże na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 3:

a) zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; w tym celu zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia odpowiednią zdolność kiełkowania, co do celów handlowych potwierdza na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego, zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót do pierwszego nabywcy materiałem siewnym uznanym jako należący do kategorii „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”, pomimo faktu nieprzeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja jest dokonywana jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wykazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania ustala się do celów handlowych, a materiał siewny jest zaopatrzony w specjalną etykietę, na której jest umieszczone nazwisko dostawcy wraz z adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego.

Niniejsze przepisy nie stosują się do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, oprócz innych przepisów ustanowionych w art. 15 w odniesieniu do rozmnażania poza Wspólnotą.

2. W odniesieniu do materiału siewnego kukurydzy, Państwa Członkowskie mogą obniżyć do 85 % minimalną zdolność kiełkowania, wymaganą zgodnie z załącznikiem II.

3. W przypadku materiału siewnego pszenżyta przeznaczonego do obrotu na ich terenie, Państwa Członkowskie mogą zmniejszyć do 80 % minimalne warunki dotyczące kiełkowania materiału siewnego wymagane zgodnie z załącznikiem II. Jeśli w takich przypadkach materiał siewny pszenżyta nie spełnia warunków dotyczących kiełkowania ustanowionych w załączniku II, fakt ten, jak również fakt, że ten materiał siewny jest przedmiotem obrotu tylko na terytorium danego Państwa Członkowskiego, określonym umową, jest umieszczany na etykiecie.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w związku z warunkami podanymi w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej surowe wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian i linii wsobnych kukurydzy, oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, były urzędowo pobierane próby zgodnie z odpowiednimi metodami.

2. Do przeprowadzenia badań materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, pobierane są próby z partii jednorodnych; maksymalna masa partii i minimalna masa próby są podane w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów były przedmiotem obrotu tylko w formie jednorodnych przesyłek i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9 i 10.

2. W przypadku wprowadzenia do obrotu niewielkich ilości do ostatecznego odbiorcy, Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do opakowań, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego i materiału siewnego kwalifikowanego wszystkich kategorii były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można ich było otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w drugim akapicie nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Opakowanie, które zostało urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym zaplombowane, nie może być otwarte jedno- lub wielokrotnie, z wyjątkiem urzędowego zerwania plomby. W takim przypadku należy zaznaczyć na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1 fakt umieszczenia nowej plomby, ostatnią datę plombowania oraz organ za nie odpowiedzialny.

3. Państwa Członkowskie mogą ustanowić odstępstwa od stosowania ust. 1 w przypadku małych opakowań.

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego i wszystkich rodzajów kwalifikowanego materiału siewnego:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki ustanowione w załączniku IV i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego i kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia oraz czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego rozmnożenia. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) i ust. 2, materiał mateczny lub nasiona kukurydzy nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV (A) lit. a) (3), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. Państwa Członkowskie mogą ustanowić wyjątki dla ust. 1 w przypadku małych opakowań elitarnego materiału siewnego, gdy oznaczone są przez wyrazy: „przekazane do obrotu jedynie w… (dane Państwo Członkowskie)”.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, Państwa Członkowskie mogą być upoważnione do utrzymania w mocy w terminie do dnia 30 czerwca 1980 r. przepisów zezwalających na obrót materiałem siewnym zbóż, których opakowania zawierają określone informacje, ale w innej formie niż opisana w ust. 1 lit. a) zdanie szóste.

Artykuł 11

1. Niniejsza dyrektywa nie ogranicza prawa Państw Członkowskich do wymagania, aby w przypadkach innych niż te wymienione w art. 4, pojemniki elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów, zarówno tych wyprodukowanych na ich terytoriach, jak i przywożonych, musiały posiadać etykietę dostawcy, jeśli materiał siewny ma być przedmiotem obrotu na ich terytoriach lub aby partie materiału siewnego odpowiadającego specjalnym warunkom dotyczącym obecności Avena fatua ustanowionym zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 posiadały oficjalny certyfikat potwierdzający spełnienie tych warunków.

2. Etykietę określoną w ust. 1 wykonuje się w taki sposób, aby nie była mylona z etykietą urzędową określoną w art. 10 ust. 1.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie mogą zezwolić, aby materiał siewny gatunków zbóż był przedmiotem obrotu na rynku w formie specjalnych mieszanek różnych odmian pod warunkiem, że zostanie potwierdzone przez badania naukowotechniczne, że mieszanki te są szczególnie efektywne przeciwko rozprzestrzenianiu się niektórych szkodliwych organizmów oraz także pod warunkiem, że komponenty takich mieszanek, przed zmieszaniem, spełniają przepisy handlowe stosowane w stosunku do nich.

2. Państwa Członkowskie mogą dopuścić do obrotu materiał siewny roślin zbożowych w formie mieszanek złożonych z różnych gatunków materiału siewnego roślin zbożowych, pod warunkiem, że różne składniki mieszanki spełniają, przed zmieszaniem, reguły wprowadzenia do obrotu, mające dla nich zastosowanie.

3. Przepisy art. 8, 9 i 11 oraz art. 10 stosuje się, z zastrzeżeniem, że dla mieszanek materiału siewnego etykieta jest zielona.

Artykuł 13a

W celu znalezienia ulepszonych alternatywnych rozwiązań w stosunku do niektórych elementów programów kwalifikacji przyjętych w ramach niniejszej dyrektywy, można zdecydować o zorganizowaniu czasowych eksperymentów przeprowadzonych w określonych warunkach na poziomie Wspólnoty, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów, które zostały urzędowo zakwalifikowane i których pojemniki zostały zamknięte i urzędowo oznaczone lub pod nadzorem urzędowym jak zalecono w niniejszej dyrektywie, nie podlegają żadnym ograniczeniom handlowym ze względu na ich cechy, przeprowadzone badania, sposób oznakowania lub plombowania, inne niż te podane w niniejszej dyrektywie.

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) ograniczyć obrót kwalifikowanym materiałem siewnym owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta pszenicy lub orkiszu do materiału pierwszego pokolenia;

b) w terminie nie późniejszym niż do dnia 1 stycznia 1970 r., dopóki nie zostanie wprowadzony wspólny katalog odmian, ograniczać obrót materiałem siewnym roślin zbożowych do tych odmian, które są wprowadzone do wykazu krajowego w oparciu o ich przydatność do uprawy i stosowanie na ich terytorium; warunki dotyczące wpisywania do takiego wykazu powinny są takie same dla odmian pochodzących z innych Państw Członkowskich, jak dla odmian krajowych.

3. Państwa Członkowskie, które przewidziały odstępstwa zgodnie z przepisami art. 3 ust. 4 lit. a), zapewnią, aby materiał rozmnożeniowy z pokoleń poprzednich w stosunku do elitarnego materiału siewnego nie podlegał żadnym ograniczeniom w obrocie ze względu na ich cechy, przepisy dotyczące badania, oznaczania i pieczętowania:

a) jeżeli został poddany urzędowej kontroli przez jednostkę właściwą w zakresie certyfikacji, zgodnie z przepisami stosowanymi przy certyfikacji elitarnego materiału siewnego;

b) jeżeli jest pakowany zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy; i

c) jeżeli na opakowaniach umieszczono urzędową etykietę określającą co najmniej następujące dane:

— jednostkę certyfikującą i Państwo Członkowskie lub identyfikujący je skrót,

— numer referencyjny partii,

— miesiąc i rok zapieczętowania, lub

— miesiąc i rok ostatniej próbki urzędowej pobranej do celów certyfikacji,

— gatunki, określone co najmniej swoją nazwą botaniczną, która może być podana w skróconej formie i bez nazwy urzędowej, określone nazwą łacińską,

— odmiana, określona co najmniej nazwą łacińską,

— opis „wstępny elitarny materiał siewny”,

— liczbę poprzednich pokoleń materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny” z pierwszego rozmnożenia.

Etykieta jest koloru białego z ukośną fioletową linią.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z obowiązku określenia nazwy botanicznej w odniesieniu do indywidualnych gatunków i, gdzie jest to właściwe, mogą zostać zwolnione na ograniczony okres z obowiązku określenia nazwy botanicznej w odniesieniu do indywidualnych gatunków, kiedy zostało ustalone, że szkody z ich wdrożenia przewyższą oczekiwane korzyści z obrotu materiałem siewnym.

Artykuł 15

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny zbóż:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub które zostały bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/45 7/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego materiału kwalifikowanego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału siewnego jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. Materiał siewny roślin zbożowych, który został zebrany w innym Państwie Członkowskim i który ma być poddany kwalifikacji zgodnie z przepisami ustanowionymi w ust. 1:

– jest pakowany i znakowany urzędowymi etykietami spełniającymi warunki ustanowione w załączniku V części A i B, zgodnie z przepisami ustanowionymi w art. 9 ust. 1, i

– jest zaopatrzony w urzędowy dokument spełniający warunki ustanowione w załączniku V część C.

3. Państwa Członkowskie zapewniają także, że materiał siewny roślin zbożowych:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b) lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, gdzie materiał elitarny lub kwalifikowany, określony powyżej, został albo wyprodukowany, albo urzędowo poddany kwalifikacji, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w równoważnej decyzji w ramach art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badania wykazały, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione. Inne Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację takiego materiału siewnego.

Artykuł 16

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, stwierdza czy:

a) w przypadku przewidzianym w art. 15, inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki przewidziane w załączniku I;

b) materiał siewny roślin zbożowych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki, dotyczące ich cech i przeprowadzonych badań, dla zapewnienia ich tożsamości, oznaczenia i kontroli, jest równoważny w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego lub drugiego pokolenia, zebranych w obrębie Wspólnoty i zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1975 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. W celu usunięcia wszelkich tymczasowych trudności w ogólnym dostarczaniu elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego, które występują w jednym lub wielu Państwach Członkowskich i nie mogą być przezwyciężone w obrębie Wspólnoty, jedno lub wiele Państw Członkowskich mogą zostać upoważnione, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, do dopuszczenia do obrotu, na określony czas, materiału siewnego z kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom lub materiału siewnego odmian nieumieszczonych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Rolniczych lub w krajowych katalogach odmian.

2. Partia materiału siewnego każdej danej odmiany lub linii wsobnej powinna być zaopatrzona w urzędową etykietę przewidzianą dla odpowiadającej jej kategorii; w każdym innym przypadku etykieta jest brązowa. Etykieta zawiera informację, że materiał siewny w odniesieniu do ich kategorii spełnia mniej rygorystyczne wymagania.

3. [1] Zasady stosowania ust. 1 mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin zbożowych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie podejmują odpowiednie ustalenia dotyczące urzędowego kontrolowania obrotu materiałem siewnym roślin zbożowych, co najmniej przez sprawdzanie prób odnośnie do ich zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy.

2. Państwa Członkowskie przyjmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że następujące dane są dostarczane przy sprzedaży ilości przekraczających 2 kg materiału siewnego pochodzącego z innego Państwa Członkowskiego lub z państwa trzeciego:

a) gatunek,

b) odmiana,

c) kategoria,

d) kraj produkcji i organ kontroli urzędowej,

e) kraj wysyłki,

f) importer,

g) ilość nasion.

Sposób, w jaki dane muszą być przedstawione, może zostać określony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 20

1. Testy porównawcze Wspólnoty są przeprowadzane na terenie Wspólnoty, aby umożliwić wybiórczą wtórną kontrolę próbek elitarnego materiału siewnego z wyłączeniem materiału siewnego odmian mieszańcowych, syntetycznych i kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów roślin zbożowych. Ocena norm, jakim musi sprostać kwalifikowany materiał siewny, może być zawarta we wtórnej kontroli. Przebieg przeprowadzania testów oraz ich wyniki są przedkładane Komitetowi w myśl art. 21.

2. Takie testy porównawcze służą, w pierwszym etapie, do zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji, aby uzyskać równoważne wyniki. Kiedy tylko cel ten zostanie osiągnięty, sporządza się coroczne sprawozdania z postępu prac w sprawie testów porównawczych i wysyła je z zachowaniem poufności do Państw Członkowskich i do Komisji. Komisja zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, ustala datę sporządzenia pierwszego sprawozdania.

3. Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, podejmuje konieczne ustalenia w sprawie przeprowadzania testów porównawczych. Testom porównawczym może także podlegać materiał siewny roślin zbożowych wyprodukowany w państwach trzecich.

Artykuł 21

1. W przypadku stosowania procedury przewidzianej w niniejszym artykule, wszelkie sprawy są przekazywane przez przewodniczącego, zarówno z jego własnej inicjatywy, jak i na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego, do Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa (zwanego dalej „Komitetem”), ustanowionego decyzją Rady z dnia 14 czerwca 1966 r. (²).

2. W Komitecie głosy Państw Członkowskich ważone są zgodnie z przepisami przewidzianymi w art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie ma prawa głosu.

3. Przedstawiciel Komisji przedkłada projekt środków, jakie mają być podjęte. Komitet przekazuje jego opinię dotyczącą takich środków w terminie ustalonym przez przewodniczącego, stosownie do pilności sprawy. Opinie powinny zostać przyjęte większością czterdziestu pięciu głosów.

4. Komisja podejmuje środki, które mają zastosowanie ze skutkiem natychmiastowym. Jednakże, jeśli środki te nie są zgodne z opinią Komitetu, Komisja niezwłocznie powiadamia o tym Radę. W takim przypadku Komisja może wstrzymać stosowanie środków, które przyjęła, na okres nie dłuższy niż jeden miesiąc licząc od daty powiadomienia.

Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością, może podjąć inną decyzję w ciągu jednego miesiąca.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 21b

W celu ustalenia warunków, które mają spełniać rośliny uprawne oraz nasiona mieszańców owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej i pszenicy orkisz oraz innych gatunków, których mieszańce są objęte przepisami niniejszej dyrektywy, stosownie do art. 2 ust. 1b, i warunków, które mają spełniać rośliny uprawne i nasiona odmian pszenżyta pochodzących z zapylenia krzyżowego, wprowadza się zmiany załącznikach, które zostaną przyjęte zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

Artykuł 22

Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w załączniku II pkt 3 w odniesieniu do progów tolerancji dla organizmów szkodliwych, niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych ochroną zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochroną własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, nie później niż do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania przepisów art. 14 ust. 1 oraz nie później niż do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy niezbędne do wykonania innych przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Na wniosek, Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21, mogą zostać częściowo lub całkowicie zwolnione z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem art. 14 ust. 1:

a) w odniesieniu do gatunków:

– mozgi kanaryjskiej,

– sorga,

– trawy sudańskiej;

b) w odniesieniu do innych gatunków, które są reprodukowane lub wprowadzane do obrotu na swoim terytorium.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja zbóż zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin zbożowych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały pewne ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin zbożowych, dopuszczając jedynie wprowadzenie do obrotu materiału siewnego o wysokiej jakości; państwa te są w stanie wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin, dokonywanych od wielu dziesiątków lat i osiągnęły wyniki w rozwoju wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin zbożowych które, z uwagi na ich cechy, zapowiadają się na posiadające wielkie znaczenie dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin zbożowych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu, Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne jak jest to możliwe;

uzasadnionym jest jednak ograniczanie wprowadzania obrotu niektórymi odmianami tylko wtedy, jeżeli hodowca może być pewien co do rzeczywistego otrzymywania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu systemy kwalifikacji, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych inspekcji, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

systemy takie już istnieją na poziomie międzynarodowym; Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa zaleca minimalne normy dla kwalifikacji materiału siewnego kukurydzy w krajach europejskich i śródziemnomorskich; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ustanowiła system kwalifikacji odmianowej materiału siewnego traw będących przedmiotem obrotu międzynarodowego;

pożądanym jest ustanowienie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty opierając się na doświadczeniu wynikającemu ze stosowania takich systemów;

taki system powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu między Państwami Członkowskimi, jak i w obrocie krajowym;

zgodnie z ogólną zasadą, materiał siewny roślin zbożowych powinien zostać dopuszczony do obrotu tylko, jeśli został on poddany urzędowemu badaniu i zostały zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny; wybór określenia technicznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” jest oparty na już istniejącej terminologii międzynarodowej;

materiał siewny roślin zbożowych, które nie są wprowadzane do obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze nie powinien podlegać przepisom obowiązującym we Wspólnocie; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania szczególnych przepisów w odniesieniu do takiego materiału;

przepisy Wspólnoty nie powinny być stosowane dla materiału siewnego, przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin zbożowych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, muszą być ustanowione pewne wymagania, odnoszące się do czystości analitycznej, zdolności kiełkowania i stanu zdrowotności;

w celu zapewnienia tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione przepisy Wspólnoty dotyczące pakowania, pobierania prób, plombowania i znakowania; stosowane etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje, niezbędne zarówno dla inspekcji urzędowej, jak i dla hodowców oraz powinny jasno przedstawiać charakter kwalifikacji;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin zbożowych kilku gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb, Państwa Członkowskie powinny zostać upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem niektórych warunków;

w celu zagwarantowania, że zarówno wymagania dotyczące jakości materiału siewnego jak i przepisów zapewniających tożsamość materiału siewnego podczas wprowadzania do obrotu są spełnione, Państwa Członkowskie muszą wprowadzić przepisy o przeprowadzaniu odpowiednich kontroli;

materiał siewny spełniające te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla przepisów art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom handlowym za wyjątkiem tych ustanowionych w przepisach Wspólnoty, oprócz tych przypadków, kiedy przepisy Wspólnoty ustanawiają progi tolerancji w odniesieniu do organizmów szkodliwych;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, stosowane ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i użycia na ich własnych terytoriach;

pod pewnymi warunkami, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny z materiałem siewnym rozmnażanym w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, powinny zostać przyjęte przepisy w celu dopuszczenia do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin zbożowych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany w obrębie Wspólnoty i zgodny z zasadami stosowanymi we Wspólnocie;

w okresach, w których występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii, może zostać czasowo dopuszczony do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymagania;

w celu ujednolicenia stosowanych w różnych Państwach Członkowskich technicznych metod kwalifikacji oraz w celu umożliwienia dokonania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym w obrębie Wspólnoty i tym pochodzącym z państw trzecich, powinny być prowadzone pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych ostatecznych kontroli materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji powinno zostać powierzone zadanie przyjęcia niektórych środków do stosowania niniejszej dyrektywy; w celu ułatwienia wdrożenia proponowanych środków, powinna zostać zapewniona procedura ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w obrębie Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJĘ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa dotyczy materiału siewnego roślin zbożowych będącego przedmiotem obrotu w obrębie Wspólnoty.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy, będą stosowane następujące definicje:

A. [1] Zboża: sadzonki następujących gatunków przeznaczonych do produkcji rolnej lub ogrodniczej innej niż produkcja do celów ozdobnych:

Niniejsza definicja obejmuje również następujące mieszańce będące wynikiem krzyżowania wyżej wymienionych gatunków:

O ile nie ustalono inaczej, materiał siewny wyżej wymienionych mieszańców musi spełniać wymagania norm i inne warunki dotyczące materiału siewnego każdego z tych gatunków, od których pochodzą.

B. Odmiany, mieszańce i linie wsobne kukurydzy oraz Sorghum spp.:

a) odmiany obcopylne: odmiany dostatecznie jednolite i stabilne;

b) linia wsobna: linia dostatecznie jednolita i stabilna, otrzymana albo w drodze sztucznego samozapylenia popartego prowadzoną przez kilka kolejnych pokoleń selekcją, albo w drodze działań równoważnych;

c) mieszaniec prosty: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch linii wsobnych;

d) mieszaniec podwójny: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, dwóch mieszańców prostych;

e) mieszaniec trójliniowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej i mieszańca prostego;

f) mieszaniec top cross: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, linii wsobnej lub mieszańca prostego z odmianą obcopylną,

g) mieszaniec międzyodmianowy: pierwsze pokolenie skrzyżowania, określone przez hodowcę, roślin uprawianych z elitarnego materiału siewnego dwóch odmian obcopylnych.

C. Elitarny materiał siewny (owsa, jęczmienia, ryżu, mozgi kanaryjskiej, żyta, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce): materiał siewny: [2]

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami zachowywania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, lub kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego, pokolenia” albo „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. a), spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

Ca. [3] Elitarny materiał siewny (mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz):

a) który jest przeznaczony do produkcji mieszańców;

b) który, podlegając przepisom art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla materiału elitarnego; oraz

c) który spełnia powyższe warunki potwierdzone urzędowymi badaniami.

D. Elitarny materiał siewny (kukurydza, Sorghum spp.):

1) Elitarny materiał siewny odmian obcopylnych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany na odpowiedzialność hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymania odmiany;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego mieszczącego się w kategorii „kwalifikowany materiał siewny”, albo mieszańców top cross lub mieszańców międzyodmianowych;

c) stosownie do przepisów art. 4, spełniają warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

2) Elitarny materiał siewny linii wsobnych: materiał siewny, który

a) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

b) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

3) Elitarny materiał siewny mieszańców prostych: materiał siewny, który

a) jest przeznaczony do produkcji mieszańców podwójnych, mieszańców trójliniowych lub mieszańców top cross;

b) stosownie do przepisów art. 4, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

c) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

E. Kwalifikowany materiał siewny (mozgi kanaryjskiej i żyta, inny niż mieszańce ww. materiału siewnego, sorga, trawy sudańskiej, kukurydzy oraz mieszańce owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz): materiał siewny [4]

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, i które mogą spełnić i spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) stosownie do przepisów art. 4 ust. 1 lit. b) i art. 4 ust. 2, spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

F. Kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny [5]

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla elitarnego materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii „kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie” lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki przewidziane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

G. Kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia (owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta, pszenicy, pszenicy twardej, pszenicy orkisz, innych niż mieszańce ww. materiału siewnego): materiał siewny [6]

a) które pochodzą bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia lub, na wniosek hodowcy, z materiału siewnego pokolenia wcześniejszego od elitarnego materiału siewnego, które spełniły, co wykazały urzędowe badania, warunki przewidziane dla materiału siewnego w załącznikach I i II;

b) jest przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin zbożowych;

c) spełnia warunki podane w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego pokolenia; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

H. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które także są pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę zaprzysiężoną do tego celu, pod warunkiem, że osoby wymienione w lit. b) i lit. c) nie osiągają żadnych prywatnych korzyści z prowadzenia takich działań.

1a. Zmiany, mające być wprowadzone do wykazu gatunków określonych w ust. 1 lit. a) w świetle rozwoju wiedzy naukowej i technicznej dotyczącej nazewnictwa i mieszańców powstałych ze skrzyżowania gatunków objętych niniejszą dyrektywą, zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. [7] W celu objęcia mieszańców mozgi kanaryjskiej, żyta i pszenżyta zakresem stosowania niniejszej dyrektywy wprowadza się zmiany do ustępu 1 lit. C i Ca, lit. E, F i G zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21.

1c. [8] Różne typy odmian razem ze składnikami, nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21. Zgodnie z tą samą procedurą definicje podane w ustępie 1 lit. B zostaną odpowiednio przyjęte.

1d. Państwa Członkowskie mogą zostać upoważnione, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, do wydania zezwolenia, w drodze ustępstwa od ust. 1 (F) lit. a) lub (G) lit. a), do zatwierdzenia jako kwalifikowany materiał siewny pierwszego rozmnożenia lub kwalifikowany materiał siewny drugiego rozmnożenia materiału siewnego gatunków samozapyleniowych, które zostały przyjęte do kwalifikacji jako elitarny materiał siewny i które zostały wyprodukowane z pokolenia nasion występujących przed elitarnym materiałem siewnym, ale które nie zostały urzędowo zbadane. Przepis ten nie jest stosowany w odniesieniu do materiału siewnego mieszańców. Kwalifikacja jako kwalifikowany materiał siewny może nastąpić jedynie, jeśli żąda tego wnioskujący za zgodą hodowcy oraz jeśli urzędowy test pokontrolny wykonany w oparciu o próbki pobrane oficjalnie i przeprowadzony najpóźniej w czasie sezonu uprawnego nasion pokaże, że materiał siewny z poprzedniego rozmnożenia spełniał wymagania dla elitarnego materiału siewnego w odniesieniu do tożsamości i czystości odmianowej. W takim przypadku, gdy pobierane są próbki, hodowca podaje całkowity obszar, na którym produkowano nasiona z poprzedniego pokolenia. Warunki te mogą zostać zmienione, w świetle rozwoju wiedzy naukowej i technicznej, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Państwa Członkowskie wymagają, aby etykiety urzędowe dla nasion wprowadzonych do obrotu zgodnie z upoważnieniem, określonym w akapicie pierwszym, były oznaczone: „przekazane do obrotu jedynie w… (dane Państwo Członkowskie)”; dodatkowo, Państwa Członkowskie mogą w tym przypadku wymagać, aby etykiety urzędowe zostały również oznaczone: „przeznaczone tylko do dalszego rozmnażania”.

1e. Do dnia 30 czerwca 1987 r. [9] Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą przyjętą w art. 21, mogą zostać upoważnione do zezwolenia obrotu materiałem siewnym różnych gatunków żyta przeznaczonych głównie do użycia na pasze, które nie spełniają wymagań przyjętych w:

— w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania,

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) włączać kilka pokoleń do kategorii elitarnego materiału siewnego oraz dzielić tę kategorię według pokoleń;

b) ustanawiać, aby nie przeprowadzać urzędowych badań w odniesieniu do laboratoryjnej zdolności kiełkowania i czystości w próbce analitycznej na wszelkich partiach podczas kwalifikacji, chyba że nie ma pewności, że spełnione są odpowiednie przepisy zawarte w załączniku II;

c) w czasie okresu przejściowego trwającego najwyżej trzy lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do dostosowania się do przepisów niniejszej dyrektywy i w drodze odstępstwa od ust. 1 pkt E, F i G za kwalifikowany materiał siewny uznaje się materiał siewny pochodzący bezpośrednio od materiału siewnego oficjalnie skontrolowanego w Państwie Członkowskim według obowiązującego systemu i dających te same gwarancje co elitarny materiał siewny kwalifikowany według zasad niniejszej dyrektywy; przepis ten stosuje się odpowiednio do kwalifikowanego materiału siewnego pierwszej reprodukcji, określonego w ust. 1 pkt G;

d) uzyskać zezwolenie, na wniosek i zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 dla urzędowej kwalifikacji materiału siewnego gatunków samopylnych z kategorii „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia”, najpóźniej do dnia 30 czerwca 1989 r. [10] :

— kiedy zamiast urzędowej inspekcji polowej określonej w załączniku I, przeprowadzana jest inspekcja polowa urzędowo kontrolowana na miejscu w odniesieniu do przynajmniej 20 % upraw każdego gatunku,

— pod warunkiem że w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego przynajmniej dwa pokolenia wstępnego elitarnego materiału siewnego bezpośrednio poprzedzające tę kategorię zostały uznane w drodze kontroli urzędowej przeprowadzanej w Państwie Członkowskim za spełniające warunki ustanowione w załącznikach I i II dla tożsamości odmianowej i czystości odmianowej materiału elitarnego.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie stanowią, że materiał siewny roślin zbożowych nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia” lub „kwalifikowany materiał siewny drugiego pokolenia” oraz jeśli nie spełnia warunków podanych w załączniku II.

2. Państwa Członkowskie wyznaczają, do celów kwalifikacji i obrotu, maksymalną wilgotność elitarnego materiału siewnego oraz kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania są przeprowadzane zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi, o ile metody takie istnieją.

4. Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 i 2:

a) dla materiału siewnego wyhodowanego z pokoleń przed elitarnym materiałem siewnym;

b) dla badań lub do celów naukowych;

c) dla pracy selekcyjnej;

d) dla materiału siewnego przeznaczonego do przetwórstwa, pod warunkiem, że zapewniona jest tożsamość materiału siewnego.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie mogą jednakże na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 3:

a) zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; w tym celu zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia odpowiednią zdolność kiełkowania, co do celów handlowych potwierdza na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego, zezwolić na urzędową kwalifikację i obrót do pierwszego nabywcy materiałem siewnym uznanym jako należący do kategorii „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”, pomimo faktu nieprzeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja jest dokonywana jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wykazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; zostają podjęte wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że dostawca zapewnia zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania ustala się do celów handlowych, a materiał siewny jest zaopatrzony w specjalną etykietę, na której jest umieszczone nazwisko dostawcy wraz z adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego.

Niniejsze przepisy nie stosują się do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, oprócz innych przepisów ustanowionych w art. 15 w odniesieniu do rozmnażania poza Wspólnotą.

2. W odniesieniu do materiału siewnego kukurydzy, Państwa Członkowskie mogą obniżyć do 85 % minimalną zdolność kiełkowania, wymaganą zgodnie z załącznikiem II.

3. [11] W przypadku materiału siewnego pszenżyta przeznaczonego do obrotu na ich terenie, Państwa Członkowskie mogą zmniejszyć do 80 % minimalne warunki dotyczące kiełkowania materiału siewnego wymagane zgodnie z załącznikiem II. Jeśli w takich przypadkach materiał siewny pszenżyta nie spełnia warunków dotyczących kiełkowania ustanowionych w załączniku II, fakt ten, jak również fakt, że ten materiał siewny jest przedmiotem obrotu tylko na terytorium danego Państwa Członkowskiego, określonym umową, jest umieszczany na etykiecie.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w związku z warunkami podanymi w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej surowe wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian i linii wsobnych kukurydzy, oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, były urzędowo pobierane próby zgodnie z odpowiednimi metodami.

2. Do przeprowadzenia badań materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, pobierane są próby z partii jednorodnych; maksymalna masa partii i minimalna masa próby są podane w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów były przedmiotem obrotu tylko w formie jednorodnych przesyłek i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9 i 10.

2. W przypadku wprowadzenia do obrotu niewielkich ilości do ostatecznego odbiorcy, Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do opakowań, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego i materiału siewnego kwalifikowanego wszystkich kategorii były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można ich było otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w drugim akapicie nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Opakowanie, które zostało urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym zaplombowane, nie może być otwarte jedno- lub wielokrotnie, z wyjątkiem urzędowego zerwania plomby. W takim przypadku należy zaznaczyć na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1 fakt umieszczenia nowej plomby, ostatnią datę plombowania oraz organ za nie odpowiedzialny.

3. Państwa Członkowskie mogą ustanowić odstępstwa od stosowania ust. 1 w przypadku małych opakowań.

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego i wszystkich rodzajów kwalifikowanego materiału siewnego:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki ustanowione w załączniku IV i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego i kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia oraz czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego drugiego rozmnożenia. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 ust. 1 lit. a) i ust. 2, materiał mateczny lub nasiona kukurydzy nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV (A) lit. a) (3), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. Państwa Członkowskie mogą ustanowić wyjątki dla ust. 1 w przypadku małych opakowań elitarnego materiału siewnego, gdy oznaczone są przez wyrazy: „przekazane do obrotu jedynie w… (dane Państwo Członkowskie)”.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, Państwa Członkowskie mogą być upoważnione do utrzymania w mocy w terminie do dnia 30 czerwca 1980 r. przepisów zezwalających na obrót materiałem siewnym zbóż, których opakowania zawierają określone informacje, ale w innej formie niż opisana w ust. 1 lit. a) zdanie szóste.

Artykuł 11

1. Niniejsza dyrektywa nie ogranicza prawa Państw Członkowskich do wymagania, aby w przypadkach innych niż te wymienione w art. 4, pojemniki elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów, zarówno tych wyprodukowanych na ich terytoriach, jak i przywożonych, musiały posiadać etykietę dostawcy, jeśli materiał siewny ma być przedmiotem obrotu na ich terytoriach lub aby partie materiału siewnego odpowiadającego specjalnym warunkom dotyczącym obecności Avena fatua ustanowionym zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 posiadały oficjalny certyfikat potwierdzający spełnienie tych warunków.

2. [12] Etykietę określoną w ust. 1 wykonuje się w taki sposób, aby nie była mylona z etykietą urzędową określoną w art. 10 ust. 1.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie mogą zezwolić, aby materiał siewny gatunków zbóż był przedmiotem obrotu na rynku w formie specjalnych mieszanek różnych odmian pod warunkiem, że zostanie potwierdzone przez badania naukowotechniczne, że mieszanki te są szczególnie efektywne przeciwko rozprzestrzenianiu się niektórych szkodliwych organizmów oraz także pod warunkiem, że komponenty takich mieszanek, przed zmieszaniem, spełniają przepisy handlowe stosowane w stosunku do nich.

2. Państwa Członkowskie mogą dopuścić do obrotu materiał siewny roślin zbożowych w formie mieszanek złożonych z różnych gatunków materiału siewnego roślin zbożowych, pod warunkiem, że różne składniki mieszanki spełniają, przed zmieszaniem, reguły wprowadzenia do obrotu, mające dla nich zastosowanie.

3. Przepisy art. 8, 9 i 11 oraz art. 10 stosuje się, z zastrzeżeniem, że dla mieszanek materiału siewnego etykieta jest zielona.

Artykuł 13a

[13] W celu znalezienia ulepszonych alternatywnych rozwiązań w stosunku do niektórych elementów programów kwalifikacji przyjętych w ramach niniejszej dyrektywy, można zdecydować o zorganizowaniu czasowych eksperymentów przeprowadzonych w określonych warunkach na poziomie Wspólnoty, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że elitarny materiał siewny i kwalifikowany materiał siewny wszystkich rodzajów, które zostały urzędowo zakwalifikowane i których pojemniki zostały zamknięte i urzędowo oznaczone lub pod nadzorem urzędowym jak zalecono w niniejszej dyrektywie, nie podlegają żadnym ograniczeniom handlowym ze względu na ich cechy, przeprowadzone badania, sposób oznakowania lub plombowania, inne niż te podane w niniejszej dyrektywie.

2. Państwa Członkowskie mogą:

a) ograniczyć obrót kwalifikowanym materiałem siewnym owsa, jęczmienia, ryżu, pszenżyta [14] pszenicy lub orkiszu do materiału pierwszego pokolenia;

b) w terminie nie późniejszym niż do dnia 1 stycznia 1970 r., dopóki nie zostanie wprowadzony wspólny katalog odmian, ograniczać obrót materiałem siewnym roślin zbożowych do tych odmian, które są wprowadzone do wykazu krajowego w oparciu o ich przydatność do uprawy i stosowanie na ich terytorium; warunki dotyczące wpisywania do takiego wykazu powinny są takie same dla odmian pochodzących z innych Państw Członkowskich, jak dla odmian krajowych.

3. Państwa Członkowskie, które przewidziały odstępstwa zgodnie z przepisami art. 3 ust. 4 lit. a), zapewnią, aby materiał rozmnożeniowy z pokoleń poprzednich w stosunku do elitarnego materiału siewnego nie podlegał żadnym ograniczeniom w obrocie ze względu na ich cechy, przepisy dotyczące badania, oznaczania i pieczętowania:

a) jeżeli został poddany urzędowej kontroli przez jednostkę właściwą w zakresie certyfikacji, zgodnie z przepisami stosowanymi przy certyfikacji elitarnego materiału siewnego;

b) jeżeli jest pakowany zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy; i

c) [15] jeżeli na opakowaniach umieszczono urzędową etykietę określającą co najmniej następujące dane:

— jednostkę certyfikującą i Państwo Członkowskie lub identyfikujący je skrót,

— numer referencyjny partii,

— miesiąc i rok zapieczętowania, lub

— miesiąc i rok ostatniej próbki urzędowej pobranej do celów certyfikacji,

— gatunki, określone co najmniej swoją nazwą botaniczną, która może być podana w skróconej formie i bez nazwy urzędowej, określone nazwą łacińską,

— odmiana, określona co najmniej nazwą łacińską,

— opis „wstępny elitarny materiał siewny”,

— liczbę poprzednich pokoleń materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny” z pierwszego rozmnożenia.

Etykieta jest koloru białego z ukośną fioletową linią.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z obowiązku określenia nazwy botanicznej w odniesieniu do indywidualnych gatunków i, gdzie jest to właściwe, mogą zostać zwolnione na ograniczony okres z obowiązku określenia nazwy botanicznej w odniesieniu do indywidualnych gatunków, kiedy zostało ustalone, że szkody z ich wdrożenia przewyższą oczekiwane korzyści z obrotu materiałem siewnym. [16]

Artykuł 15

[17] 1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny zbóż:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub które zostały bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/45 7/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego materiału kwalifikowanego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału siewnego jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. Materiał siewny roślin zbożowych, który został zebrany w innym Państwie Członkowskim i który ma być poddany kwalifikacji zgodnie z przepisami ustanowionymi w ust. 1:

– jest pakowany i znakowany urzędowymi etykietami spełniającymi warunki ustanowione w załączniku V części A i B, zgodnie z przepisami ustanowionymi w art. 9 ust. 1, i

– jest zaopatrzony w urzędowy dokument spełniający warunki ustanowione w załączniku V część C.

3. Państwa Członkowskie zapewniają także, że materiał siewny roślin zbożowych:

– który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego pierwszego pokolenia urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b) lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

– który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, gdzie materiał elitarny lub kwalifikowany, określony powyżej, został albo wyprodukowany, albo urzędowo poddany kwalifikacji, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w równoważnej decyzji w ramach art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badania wykazały, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione. Inne Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację takiego materiału siewnego.

Artykuł 16

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, stwierdza czy:

a) w przypadku przewidzianym w art. 15, inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki przewidziane w załączniku I;

b) materiał siewny roślin zbożowych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki, dotyczące ich cech i przeprowadzonych badań, dla zapewnienia ich tożsamości, oznaczenia i kontroli, jest równoważny w odniesieniu do elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego lub drugiego pokolenia, zebranych w obrębie Wspólnoty i zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1975 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. W celu usunięcia wszelkich tymczasowych trudności w ogólnym dostarczaniu elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego, które występują w jednym lub wielu Państwach Członkowskich i nie mogą być przezwyciężone w obrębie Wspólnoty, jedno lub wiele Państw Członkowskich mogą zostać upoważnione, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, do dopuszczenia do obrotu, na określony czas, materiału siewnego z kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom lub materiału siewnego odmian nieumieszczonych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Rolniczych lub w krajowych katalogach odmian.

2. Partia materiału siewnego każdej danej odmiany lub linii wsobnej powinna być zaopatrzona w urzędową etykietę przewidzianą dla odpowiadającej jej kategorii; w każdym innym przypadku etykieta jest brązowa. Etykieta zawiera informację, że materiał siewny w odniesieniu do ich kategorii spełnia mniej rygorystyczne wymagania.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin zbożowych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie podejmują odpowiednie ustalenia dotyczące urzędowego kontrolowania obrotu materiałem siewnym roślin zbożowych, co najmniej przez sprawdzanie prób odnośnie do ich zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy.

2. Państwa Członkowskie przyjmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że następujące dane są dostarczane przy sprzedaży ilości przekraczających 2 kg materiału siewnego pochodzącego z innego Państwa Członkowskiego lub z państwa trzeciego:

a) gatunek,

b) odmiana,

c) kategoria,

d) kraj produkcji i organ kontroli urzędowej,

e) kraj wysyłki,

f) importer,

g) ilość nasion.

Sposób, w jaki dane muszą być przedstawione, może zostać określony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 20

1. Testy porównawcze Wspólnoty są przeprowadzane na terenie Wspólnoty, aby umożliwić wybiórczą wtórną kontrolę próbek elitarnego materiału siewnego z wyłączeniem materiału siewnego odmian mieszańcowych, syntetycznych i kwalifikowanego materiału siewnego wszystkich rodzajów roślin zbożowych. Ocena norm, jakim musi sprostać kwalifikowany materiał siewny, może być zawarta we wtórnej kontroli. Przebieg przeprowadzania testów oraz ich wyniki są przedkładane Komitetowi w myśl art. 21.

2. Takie testy porównawcze służą, w pierwszym etapie, do zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji, aby uzyskać równoważne wyniki. Kiedy tylko cel ten zostanie osiągnięty, sporządza się coroczne sprawozdania z postępu prac w sprawie testów porównawczych i wysyła je z zachowaniem poufności do Państw Członkowskich i do Komisji. Komisja zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, ustala datę sporządzenia pierwszego sprawozdania.

3. Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 21, podejmuje konieczne ustalenia w sprawie przeprowadzania testów porównawczych. Testom porównawczym może także podlegać materiał siewny roślin zbożowych wyprodukowany w państwach trzecich.

Artykuł 21

1. W przypadku stosowania procedury przewidzianej w niniejszym artykule, wszelkie sprawy są przekazywane przez przewodniczącego, zarówno z jego własnej inicjatywy, jak i na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego, do Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa (zwanego dalej „Komitetem”), ustanowionego decyzją Rady z dnia 14 czerwca 1966 r. (²).

2. W Komitecie głosy Państw Członkowskich ważone są zgodnie z przepisami przewidzianymi w art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie ma prawa głosu.

3. Przedstawiciel Komisji przedkłada projekt środków, jakie mają być podjęte. Komitet przekazuje jego opinię dotyczącą takich środków w terminie ustalonym przez przewodniczącego, stosownie do pilności sprawy. Opinie powinny zostać przyjęte większością czterdziestu pięciu głosów.

4. Komisja podejmuje środki, które mają zastosowanie ze skutkiem natychmiastowym. Jednakże, jeśli środki te nie są zgodne z opinią Komitetu, Komisja niezwłocznie powiadamia o tym Radę. W takim przypadku Komisja może wstrzymać stosowanie środków, które przyjęła, na okres nie dłuższy niż jeden miesiąc licząc od daty powiadomienia.

Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością, może podjąć inną decyzję w ciągu jednego miesiąca.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 21b

[18] W celu ustalenia warunków, które mają spełniać rośliny uprawne oraz nasiona mieszańców owsa, jęczmienia, ryżu, pszenicy, pszenicy twardej i pszenicy orkisz oraz innych gatunków, których mieszańce są objęte przepisami niniejszej dyrektywy, stosownie do art. 2 ust. 1b, i warunków, które mają spełniać rośliny uprawne i nasiona odmian pszenżyta pochodzących z zapylenia krzyżowego, wprowadza się zmiany załącznikach, które zostaną przyjęte zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

Artykuł 22

Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w załączniku II pkt 3 [19] w odniesieniu do progów tolerancji dla organizmów szkodliwych, niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych ochroną zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochroną własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, nie później niż do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania przepisów art. 14 ust. 1 oraz nie później niż do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy niezbędne do wykonania innych przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

[20] Na wniosek, Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną art. 21, mogą zostać częściowo lub całkowicie zwolnione z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem art. 14 ust. 1:

a) w odniesieniu do gatunków:

– mozgi kanaryjskiej,

– sorga,

– trawy sudańskiej;

b) w odniesieniu do innych gatunków, które są reprodukowane lub wprowadzane do obrotu na swoim terytorium.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.