RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomicznego-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja roślin pastewnych zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin pastewnych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały przez pewien czas ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin pastewnych, dopuszczając jedynie obrót materiałem siewnym o wysokiej jakości; kraje te potrafiły wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin dokonywanych od wielu dziesięcioleci, co poskutkowało rozwojem wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin pastewnych, które, z uwagi na swe cechy, zapowiadają się na posiadające wielką wartość dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin pastewnych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne, jak jest to możliwe;

uzasadnione jest jednak ograniczanie obrotu do niektórych odmian, tylko wtedy, gdy użytkownik może być pewien uzyskania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu schematy kwalifikacyjne, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych kontroli, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

schemat taki już istnieje na szczeblu międzynarodowym; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju opracowała schemat odmianowej kwalifikacji nasion traw znajdujących się w obrocie międzynarodowym;

pożądane jest uchwalenie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty, opartego na doświadczeniu zdobytym przy stosowaniu wspomnianego schematu oraz schematów krajowych dla tego produktu;

schemat taki powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu w innych Państwach Członkowskich, jak i na rynkach krajowych;

zgodnie z ogólną zasadą materiał siewny roślin pastewnych, niezależnie od jego przeznaczenia po uprawie, powinien zostać dopuszczony do obrotu, tylko jeśli został poddany urzędowemu badaniu i został zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny lub kwalifikowany materiał siewny lub jeśli, w przypadku pewnych rodzajów lub gatunków, został poddany urzędowemu badaniu i został zatwierdzony jako handlowy materiał siewny; wybór określenia specjalistycznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” oparty jest na istniejącej terminologii międzynarodowej;

należy zatwierdzać handlowy materiał siewny, aby wziąć pod uwagę fakt, że nie wszystkie gatunki i rodzaje roślin pastewnych, mających znaczenie dla uprawy, dały pożądane odmiany lub wystarczające ilości materiału siewnego istniejących odmian, aby spełnić wszystkie potrzeby Wspólnoty; konieczne jest zatem, w przypadku niektórych rodzajów i gatunków, zatwierdzanie materiału siewnego roślin pastewnych, których nazwa odmiany nie została określona, ale które spełniają wymagania pod każdym innym względem;

materiał siewny roślin pastewnych, które nie są przedmiotem obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze, nie powinien podlegać zasadom wspólnotowym; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania przepisów specjalnych w odniesieniu do takiego materiału siewnego;

zasady wspólnotowe nie powinny mieć zastosowania dla materiału siewnego przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin pastewnych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, należy ustalić pewne wymagania co do laboratoryjnej czystości i zdolności kiełkowania;

w celu zagwarantowania tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione wspólnotowe reguły dotyczące pakowania, pobierania próbek, plombowania i znakowania; w tym celu etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje niezbędne zarówno dla urzędowej kontroli, jak i dla informacji użytkowników, oraz powinny jasno przedstawiać wspólnotowy charakter kwalifikacji kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin pastewnych kilku rodzajów i gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb Państwa Członkowskie powinny być upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem pewnych warunków;

w celu zagwarantowania spełniania podczas obrotu wymagań jakościowych oraz przepisów gwarantujących tożsamość materiału siewnego Państwa Członkowskie muszą zapewnić stosowanie właściwych ustaleń dotyczących kontroli;

materiał siewny spełniający te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom w obrocie, innym niż przewidziane przez zasady wspólnotowe;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, dopuszczalne ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i są używane na ich własnych terytoriach;

z zastrzeżeniem pewnych warunków, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z elitarnego materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny materiałowi siewnemu rozmnażanemu w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, należy umożliwić dopuszczanie do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin pastewnych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy taki materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany lub został urzędowo zatwierdzony jako handlowy materiał siewny w obrębie Wspólnoty i zgodny z regułami wspólnotowymi;

w okresie, w którym występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii lub handlowego materiału siewnego, powinno się czasowo dopuszczać do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymogi;

w celu zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji stosowanych w różnych Państwach Członkowskich oraz w celu umożliwienia dokonywania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym we Wspólnocie a tym pochodzącym z państw trzecich, należy ustanowić wspólnotowe pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych kontroli a posteriori materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji należy powierzyć zadanie przyjęcia pewnych środków w celu stosowania niniejszej dyrektywy; dla ułatwienia wdrożenia proponowanych środków należy przewidzieć procedurę ustanowienia ścisłej współpracy pomiędzy Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z zamiarem wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, "obrót"; oznacza sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży lub jakąkolwiek ofertę sprzedaży, dostawa lub przesłanie, mających na celu wykorzystanie handlowe materiału siewnego na rzecz stron trzecich, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót nasionami w celu innym niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak opisane poniżej działania, nie jest uznawany za sprzedaż:

— dostawa materiału siewnego do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażania materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego powinien przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczany materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Dla celów niniejszej dyrektywy mają zastosowanie następujące definicje:

A. Rośliny pastewne: rośliny następujących rodzajów i gatunków:

B. Elitarny materiał siewny:

1. Materiał siewny odmian wyhodowanych: materiał siewny, który:

a) został wyprodukowany pod nadzorem hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymywania odmiany;

b) przeznaczony jest do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

2. Materiał siewny odmian miejscowych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany pod urzędową kontrolą z materiału urzędowo zatwierdzonego jako odmiana miejscowa w jednym lub większej liczbie gospodarstw usytuowanych w obrębie wyraźnie oddzielonego regionu pochodzenia;

b) są przeznaczone do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem przepisów art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

C. kwalifikowany materiał siewny: materiał siewny wszystkich gatunków wymienionych w pkt A, innych niż Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa:

a) wyprodukowane bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) przeznaczone do celu innego niż produkcja materiału siewnego;

c) spełniające, zgodnie z art. 4 lit. b), warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

Ca. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny pierwszego pokolenia (Lupinuspp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) które są przeznaczone są do produkcji materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie"; lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

Cb. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny drugiej generacji (Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia, lub, na wniosek hodowcy, z rozmnożeń przed elitarnym materiałem siewnym, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) który został przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

D. Handlowy materiał siewny: materiał siewny, który

a) jest identyfikowalny jako należący do określonego gatunku;

b) z zastrzeżeniem art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załączniku II dla handlowego materiału siewnego; oraz

c) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a) i b).

E. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które są także pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę fizyczną należycie w tym celu umocowaną,

pod warunkiem że osoby wymienione w lit. b) i c) nie osiągają żadnych osobistych korzyści z takich środków.

F. Małe opakowania WE A: opakowania zawierające mieszanki materiału siewnego nie przeznaczone do produkcji roślin pastewnych, o wadze netto nieprzekraczającej 2 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

G. Małe opakowania WE B: opakowania zawierające elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny, handlowy materiał siewny lub – jeśli określone opakowania nie są małymi opakowaniami EWG A – mieszaninę materiałów siewnych o wadze netto nieprzekraczającej 10 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonym w ust. 1 pkt A, zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. Różne typy odmian, włączając składniki nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

1c. (uchylony)

1d. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, mogą zostać upoważnione do niestosowania warunków zawartych w załączniku II sekcja I B4 dla jednego lub większej ilości omawianych gatunków, jeżeli można będzie założyć przy uwzględnieniu warunków ekologicznych oraz nabytego doświadczenia, że standardy ustanowione w załączniku II sekcja I pkt 2 kolumna 13 tabeli są spełnione.

2. Państwa Członkowskie mogą w okresie przejściowym, trwającym nie więcej niż 4 lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, niezbędnych do wykonania niniejszej dyrektywy i na zasadzie odstępstwa od ust. 1 część C, zakwalifikować jako kwalifikowany materiał siewny materiał siewny pochodzący bezpośrednio z materiału siewnego urzędowo kontrolowanego w Państwie Członkowskim na podstawie obecnego systemu i zapewniający takie same gwarancje jakości jak materiał siewny kwalifikowany jako materiał siewny elitarny lub kwalifikowany materiał siewny zgodnie z zasadami niniejszej dyrektywy.

3. Jeżeli przeprowadza się urzędowe badanie pod urzędowym nadzorem określone w ust. 1 lit. B pkt. 1 d), ust. 1 lit. B pkt. 2 d), ust. 1 lit. C pkt. d), ust. 1 lit. Ca pkt. d), ust. 1 lit. Cb) pkt. d) oraz ust. 1 lit. D pkt. c) należy spełnić następujące wymagania:

A. Inspekcja polowa

a) Inspektorzy:

i) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne,

ii) nie czerpią żadnych korzyści osobistych w związku z prowadzeniem inspekcji,

iii) posiadają urzędową licencję wydaną przez organ zainteresowanego Państwa Członkowskiego zajmujący się kwalifikacją materiału siewnego, przy czym taka licencja zawiera albo zaprzysiężenie, albo pisemne oświadczenie złożone przez inspektorów, w którym zobowiązują się oni do przestrzegania zasad przeprowadzania urzędowych badań,

iv) przeprowadzają inspekcje pod urzędowym nadzorem, zgodnie z zasadami stosującymi się do urzędowych inspekcji.

b) Uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadawalające.

c) Część upraw nasiennych jest sprawdzana przez urzędowych inspektorów. Część ta wynosi przynajmniej 5 %.

d) Część próbek z partii materiału siewnego zebranego z upraw materiału siewnego pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori oraz, w stosownym przypadku, w celu przeprowadzenia badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego.

e) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym, przyjętych zgodnie z tą dyrektywą. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać między innymi na cofnięciu licencji, o których mowa w lit. a) pkt. iii), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo licencjonowani inspektorzy zostali uznani za winnych w sposób celowy lub przez zaniedbanie naruszania zasad przeprowadzania urzędowych badań. W przypadku takiego naruszenia, Państwo Członkowskie zapewni, iż anuluje się każdą kwalifikację badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że materiał siewny nadal spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

B. Badanie materiału siewnego

a) Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest przez laboratoria badające materiał siewny, które zostały upoważnione do tego celu przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego zgodnie z warunkami wymienionymi w lit. b)–d).

b) Laboratorium badające materiał siewny posiada kierownika ds. materiału siewnego, który jest bezpośrednio odpowiedzialny za techniczne działanie laboratorium i posiada niezbędne kwalifikacje do technicznego zarządzania laboratorium badającym materiał siewny. Analitycy laboratorium badającego materiał siewny posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędowych analityków materiału siewnego potwierdzone w drodze urzędowych egzaminów. Laboratorium prowadzone jest w pomieszczeniach i z wyposażeniem urzędowo zatwierdzonym przez jednostkę kwalifikującą materiał siewny za wystarczający do celów badania materiału siewnego, w zakresie upoważnienia. Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi.

c) Laboratorium badające materiał siewny jest:

i) laboratorium niezależnym;

lub

ii) laboratorium należącym do przedsiębiorstwa nasiennego.

W przypadku określonym w pkt. ii) laboratorium może przeprowadzać badanie materiału siewnego wyłącznie na partiach materiału siewnego przedstawionych przez przedsiębiorstwo nasienne, do którego należy, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między przedsiębiorstwem nasiennym, osobą ubiegającą się o kwalifikację i jednostką kwalifikującą materiał siewny.

d) Badanie materiału siewnego wykonywane przez laboratorium badające materiał siewny podlega odpowiedniemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest badaniu kontrolnemu w drodze urzędowego badania materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5 %.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym, przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo upoważnione laboratoria badające materiał siewny celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Państwa Członkowskie zapewniają, że gdy zaistnieją takie okoliczności, anuluje się każdą kwalifikację badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

4. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny:

Brassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.

Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. + var. viridis L.

Dactylis glomerata L.

Festuca arundinacea Schreber

Festuca pratensis Hudson

Festuca rubra L. x Festulolium

Galega orientalis Lam. rutwicy wschodniej

Lolim multiflorum Lam.

Lolim perenne L.

Lolium × hybridum Hausskn

Phleum pratense L.

Medicago sativa L.

Medicago x varia T. Martyn

Pisum sativum L.

Raphanus sativus L. var. oleiformis Pers.

Trifolium repens L.,

a także, począwszy od dnia 1 lipca 1971 r., Trifolium pratense L. nie mogą być wprowadzane do obrotu, jeśli nie zostały urzędowo zakwalifikowane jako: ‘elitarny materiał siewny’ lub ‘kwalifikowany materiał siewny’.

1a. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 Królestwo Hiszpanii może uzyskać zgodę na wprowadzanie zwolnień do dnia 31 grudnia 1989 r., w ust. 1 w odniesieniu do materiału siewnego Medicago sativa, Brassica oleracea convar. acephala i Raphanus sativus.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych z rodzajów i gatunków innych niż te wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny” lub jeżeli nie jest handlowym materiałem siewnym.

3. Komisja może, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, określić, że po upływie określonych terminów materiał siewny należący do rodzajów i gatunków roślin pastewnych innych niż wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”;

4. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania przeprowadzane są zgodnie z aktualnymi, międzynarodowo przyjętymi metodami, o ile metody takie istnieją.

5. (skreślony)

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że

— nasiona wyhodowane z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać dopuszczony do obrotu.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie mogą jednakże w drodze odstępstwa od przepisów art. 3:

a) usankcjonować urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; podobne odstępstwa mogą być także przyznane w odniesieniu do kwalifikowanego materiału siewnego Trifolium pratense, jeśli taki materiał siewny przeznaczony jest do dalszej produkcji kwalifikowanego materiału siewnego.

W powyższych przypadkach podejmuje się wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić, że dostawca gwarantuje ściśle określoną zdolność kiełkowania, którą umieszcza on dla celów handlowych na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego sankcjonować urzędową kwalifikację lub zatwierdzenie oraz obrót aż do pierwszego kupującego poprzez handel materiałem siewnym należącym do kategorii „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny” lub „handlowy materiał siewny”, pomimo braku przeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja lub zatwierdzenie jest dokonywane jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wskazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; podejmuje się wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że dostawca gwarantuje zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania umieszcza się dla celów handlowych na specjalnej etykiecie, z nazwiskiem dostawcy, adresem i numerem referencyjnym partii.

Niniejsze przepisy nie mają zastosowania do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, z zastrzeżeniem przepisów art. 15 w odniesieniu do reprodukcji poza Wspólnotą.

Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie kontroli.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczalnych pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b), przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilości i warunki wydania takich pozwoleń ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy określone zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w odniesieniu do warunków podanych w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej rygorystyczne wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego oraz dla badania handlowego materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa do „kwalifikowanego materiału siewnego”; pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, a także w celu zbadania handlowego materiału siewnego, próbki pobierane były urzędowo zgodnie z właściwymi metodami. Jednakże badanie materiału siewnego w celu kontroli zgodnie z art. 19 ma być wykonywane urzędowo.

1a. W przypadku wykonywania badania materiału siewnego pod nadzorem urzędowym, o którym mowa w ust. 1, należy spełnić następujące wymagania:

a) Pobieranie próbek materiału siewnego jest przeprowadzane przez osoby upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego na warunkach określonych w lit. b)-d).

b) Osoby pobierające próbki materiału siewnego posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędników pobierających próbki materiału siewnego i potwierdzone w drodze egzaminów urzędowych.

Będą one przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego zgodnie z obecnymi metodami międzynarodowymi.

c) Osobami pobierającymi próbki materiału siewnego są:

i) niezależne osoby fizyczne,

ii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne lub prawne, których działalność nie obejmuje produkcji materiału siewnego, uprawy materiału siewnego, przetwarzania materiału siewnego lub handlu materiałem siewnym,

lub

iii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne i prawne, których działalność obejmuje produkcję materiału siewnego, uprawę materiału siewnego, przetwarzanie materiału siewnego lub handel materiałem siewnym.

W przypadku określonym w pkt. iii), osoba pobierająca próbki materiału siewnego może przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego wyłącznie z partii materiału siewnego przedstawionych przez jednostkę ją zatrudniającą, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między jednostką ją zatrudniającą, osobą ubiegającą się o kwalifikację i jednostką kwalifikującą materiał siewny.

d) Wykonywanie przez nie pobierania próbek materiału siewnego podlega stosownemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny. W przypadku automatycznego pobierania próbek należy stosować się do odpowiednich procedur pod nadzorem urzędowym.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest kontrolnemu pobraniu próbek przez urzędników pobierających próbki materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5%. Niniejsza kontrola próbek nie stosuje się do automatycznego pobierania próbek.

Państwa Członkowskie porównują próbki materiału siewnego pobrane urzędowo z próbkami materiału siewnego z tej samej partii materiału siewnego pobranymi pod nadzorem urzędowym.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że osoby urzędowo upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji pobranego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

1b. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 ust. 2.

2. Dla przeprowadzenia badania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji i przeprowadzenia badania handlowego materiału siewnego próbki pobiera się z partii jednorodnych; maksymalna waga partii i minimalna waga próbki znajdują się w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny i handlowy materiał siewny były sprzedawane tylko w formie dostatecznie jednolitych partii i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9, 10 lub 10 a, którykolwiek jest właściwy.

2. W przypadku sprzedaży niewielkich ilości do konsumenta finalnego Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do pakowania, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego, materiału siewnego kwalifikowanego i materiału siewnego handlowego, za wyjątkiem, gdy materiał siewny tych ostatnich dwóch kategorii jest przedstawiany w formie opakowań WE B, były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania, system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w akapicie drugim nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Państwa Członkowskie wymagają, z wyjątkiem przypadku małych opakowań WE B, aby opakowania nie były ponownie plombowane, chyba że urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym. Jeśli opakowania są ponownie plombowane, fakt powtórnego plombowania, data plombowania oraz władza odpowiedzialna są umieszczane na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1.

3. Państwa Członkowskie wymagają, by małe opakowania WE B były zapieczętowane w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia etykiety lub opakowania. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu. Opakowania nie mogą być ponownie zapieczętowane chyba, że zostanie to dokonane pod urzędowym nadzorem.

4. (uchylony)

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego i handlowego materiału siewnego, z wyjątkiem przypadku gdy materiał siewny z ostatnich dwóch kategorii pakowany jest w formie małych opakowań WE B:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki określone w załączniku IV (A) i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego rozmnożenia występującego po elitarnym materiale siewnym, czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego następnych rozmnożeń oraz brązowy dla handlowego materiału siewnego. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 lit. a), elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV, (A) (I) lit. a) (3), (4) i (5), a w przypadku handlowego materiału siewnego lit. b) (2), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. (uchylony)

Artykuł 10a

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby małe opakowania WE B:

a) nosiły na zewnątrz, zgodnie z załącznikiem IV lit. b), etykietę dostawcy, drukowaną informację lub stempel w jednym z urzędowych języków Wspólnoty; w przypadku opakowań przezroczystych etykieta może zostać umiejscowiona wewnątrz, pod warunkiem że może być odczytana przez opakowanie; co się tyczy koloru etykiety, stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a);

b) nosiły na zewnątrz lub na etykiecie dostawcy, określonej w lit. a), przydzielony urzędowy numer seryjny; jeżeli używane się urzędowe etykiety przylepne, odnośnie do koloru etykiety stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a); metody przytwierdzenia numeru seryjnego mogą zostać ustalone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

2. Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby urzędowe etykiety przylepne zawierające część informacji ustanowionych w załączniku IV B były używane do oznaczania małych opakowań WE B pakowanych na ich terytorium; tak długo jak informacja podana jest na etykiecie, oznakowanie określone w ust. 1 lit. a) nie będzie wymagane.

Artykuł 10b

Państwa Członkowskie mogą postanowić, że po złożeniu wniosku, możliwe będzie plombowanie i znakowanie małych opakowań WE B materiału siewnego urzędowo lub pod urzędowym nadzorem zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 10.

Artykuł 10c

Państwa Członkowskie podejmują wszystkie niezbędne środki działania w celu zapewnienia, że w przypadku małych opakowań materiału siewnego tożsamość materiału siewnego może zostać sprawdzona, w szczególności w czasie, kiedy próbki materiału siewnego są podzielone. W tym celu Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby małe opakowania podzielone na ich terytorium były urzędowo plombowane lub plombowane pod urzędowym nadzorem.

Artykuł 10d

1. Państwa Członkowskie mogą, w drodze odstępstwa od art. 8, 9 i 10, wprowadzić uproszczenia przepisów dotyczących urządzeń zamykających oraz oznakowania opakowań, w przypadku sprzedaży luzem konsumentowi końcowemu materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny".

2. Warunki stosowania odstępstwa na podstawie ust. 1 powyżej są ustanawiane zgodnie z procedurą, określoną w art. 21 ust. 1.

Do czasu przyjęcia tych środków, zastosowanie mają warunki ustanowione w art. 2 decyzji Komisji 94/650/WE (²).

Artykuł 11

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, można postanowić, że Państwa Członkowskie mają prawo, w przypadkach innych niż objęte niniejszą dyrektywą, wymagać umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również przedstawiona w formie nadruku dostawcy na opakowaniu), lub konieczności dołączenia do partii materiału siewnego spełniającej warunki szczególne dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego zgodność z tymi warunkami.

2. Dane szczegółowe na tych etykietach należy również ustalić zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych na każdej etykiecie i w każdym dokumencie, urzędowym lub nie, dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny lub handlowy materiał siewny.

Artykuł 13

1. (skreślony)

1. Państwa Członkowskie określają warunki dopuszczalności wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin różnych gatunków w sposób następujący:

– jeśli nie jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona gatunków roślin wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, z wyjątkiem odmian wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 70/457/EWG;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w celu ochrony środowiska naturalnego w kontekście ochrony zasobów genetycznych, określonych w art. 22a lit. b), w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz nasiona roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy.

W przypadkach określonych w tiret pierwszym i drugim, różne składniki mieszanek, jeśli należą do gatunków wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, muszą, przed zmieszaniem, spełniać warunki dotyczące przepisów o ich obrocie.

Inne warunki, w tym etykietowanie technicznego zatwierdzenia firm produkujących mieszanki materiału siewnego, inspekcji produkcji mieszanek, a także pobierania próbek partii składników początkowych oraz mieszanek końcowych, określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

W przypadku określonym w tiret trzecim, warunki, na jakich te mieszanki mogą zostać dopuszczone do obrotu, określone są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

3. Artykuły 8, 9, 10b, 11 oraz 12 są stosowane oraz art. 10 i 10a są stosowane z zastrzeżeniem, że etykieta jest koloru zielonego. Do tego celu małe opakowania WE A uważa się za małe opakowania EWG B.

Jakkolwiek dla małych opakowań WE A urzędowo przyznany numer seryjny, określony w art. 10 lit. a) ust. 1 lit. b) nie jest wymagany.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie czasowych doświadczeń na szczególnych warunkach na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganych badań, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony)

3. (uchylony)

Artykuł 14a

1. Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny, wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) nasiona należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

- jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

- numer partii,

- miesiąc i rok plombowania, lub

- miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki w celach kwalifikacji,

- gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

- odmiana, zapisana alfabetem łacińskim,

- opis „wstępny elitarny materiał siewny”;,

- liczba pokoleń poprzedzających materiał siewny kategorii „kwalifikowany materiał siewny”; lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych,

- który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

- który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/457/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym, spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego kwalifikowanego materiału siewnego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. Nasiona roślin pastewnych, zebrane na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1, należy:

- pakować i oznaczać urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

- transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów; jasno wskazuje, że ta odmiana jest genetycznie modyfikowana.

3. Państwa Członkowskie przewidują też, że materiał siewny roślin pastewnych zebrany w państwie trzecim zostanie w przypadku otrzymania wniosku urzędowo kwalifikowany, jeżeli:

a) został wyprodukowany bezpośrednio z:

i) elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego w pierwszym pokoleniu, urzędowo kwalifikowanego w jednym Państwie Członkowskim lub kilku, lub w państwie trzecim, który uznano za równoważny na podstawie art. 16 ust. 1 lit. b),

lub

ii) ze skrzyżowania elitarnego materiału siewnego urzędowo kwalifikowanego w Państwie Członkowskim z elitarnym materiałem siewnym urzędowo kwalifikowanym w państwie trzecim, o którym mowa w pkt. i);

b) został on poddany inspekcji polowej spełniającej warunki określone w decyzji dotyczącej równorzędności, podjętej na mocy art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii;

c) badanie urzędowe wykazało, że zostały spełnione warunki określone w załączniku II dla tej samej kategorii.

Artykuł 16

1. Rada, działając na wniosek Komisji kwalifikowaną większością głosów, określa, czy:

a) w przypadku określonym w art. 15 inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki ustanowione w załączniku I;

b) materiał siewny roślin pastewnych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki dotyczące jego właściwości i badań, dla zagwarantowania jego tożsamości, oznaczenia i kontroli, są równoważne względem elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego zebranego na obszarze Wspólnoty i spełniają wymagania ustanowione przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1980 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony pozwolenia do wprowadzenia do obrotu w całej Wspólnocie materiału siewnego w ilości niezbędnej do zlikwidowania trudności w dostawach nasion kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub nasion niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Materiał siewny kategorii z każdej danej odmiany, należy oznaczać etykietami przewidzianymi dla odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami jak dla handlowego materiału siewnego. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj materiału siewnego należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin pastewnych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z wymogami i warunkami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonymi w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolna;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych można określić zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 20

1. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału siewnego roślin pastewnych wprowadzanego do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe, oraz podczas pobierania próbek. Badania porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

- materiał siewny zbierany w państwach trzecich,

- materiał siewny nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

- materiał siewny wprowadzony do obrotu w związku z ochroną na miejscu i trwałym użytkowaniem genetycznych zasobów roślinnych.

2. Powyższe testy porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać materiał siewny.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 21, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 21 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań i prób i ich wynikach.

4. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 1 i 2. Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez władze budżetowe.

5. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład finansowy Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

6. Badania i próby przewidziane w ust. 1 i 2 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł 21

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, powołany na mocy art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG (zwany dalej "Komitetem").

2. W przypadku gdy występuje odwołanie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji Komisji 199/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (³).

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 22

Niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych względami ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem zasobów genetycznych roślin, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/457/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, w terminie do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów art. 14 ust. 1 oraz, w terminie do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Zgodnie z przepisami art. 21 Państwo Członkowskie może wnieść o całkowite lub częściowe zwolnienie z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy w odniesieniu do niektórych gatunków, jeśli na jego obszarze gatunki te nie są zwykle reprodukowane i wprowadzane do obrotu.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomicznego-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja roślin pastewnych zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin pastewnych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały przez pewien czas ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin pastewnych, dopuszczając jedynie obrót materiałem siewnym o wysokiej jakości; kraje te potrafiły wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin dokonywanych od wielu dziesięcioleci, co poskutkowało rozwojem wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin pastewnych, które, z uwagi na swe cechy, zapowiadają się na posiadające wielką wartość dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin pastewnych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne, jak jest to możliwe;

uzasadnione jest jednak ograniczanie obrotu do niektórych odmian, tylko wtedy, gdy użytkownik może być pewien uzyskania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu schematy kwalifikacyjne, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych kontroli, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

schemat taki już istnieje na szczeblu międzynarodowym; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju opracowała schemat odmianowej kwalifikacji nasion traw znajdujących się w obrocie międzynarodowym;

pożądane jest uchwalenie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty, opartego na doświadczeniu zdobytym przy stosowaniu wspomnianego schematu oraz schematów krajowych dla tego produktu;

schemat taki powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu w innych Państwach Członkowskich, jak i na rynkach krajowych;

zgodnie z ogólną zasadą materiał siewny roślin pastewnych, niezależnie od jego przeznaczenia po uprawie, powinien zostać dopuszczony do obrotu, tylko jeśli został poddany urzędowemu badaniu i został zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny lub kwalifikowany materiał siewny lub jeśli, w przypadku pewnych rodzajów lub gatunków, został poddany urzędowemu badaniu i został zatwierdzony jako handlowy materiał siewny; wybór określenia specjalistycznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” oparty jest na istniejącej terminologii międzynarodowej;

należy zatwierdzać handlowy materiał siewny, aby wziąć pod uwagę fakt, że nie wszystkie gatunki i rodzaje roślin pastewnych, mających znaczenie dla uprawy, dały pożądane odmiany lub wystarczające ilości materiału siewnego istniejących odmian, aby spełnić wszystkie potrzeby Wspólnoty; konieczne jest zatem, w przypadku niektórych rodzajów i gatunków, zatwierdzanie materiału siewnego roślin pastewnych, których nazwa odmiany nie została określona, ale które spełniają wymagania pod każdym innym względem;

materiał siewny roślin pastewnych, które nie są przedmiotem obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze, nie powinien podlegać zasadom wspólnotowym; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania przepisów specjalnych w odniesieniu do takiego materiału siewnego;

zasady wspólnotowe nie powinny mieć zastosowania dla materiału siewnego przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin pastewnych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, należy ustalić pewne wymagania co do laboratoryjnej czystości i zdolności kiełkowania;

w celu zagwarantowania tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione wspólnotowe reguły dotyczące pakowania, pobierania próbek, plombowania i znakowania; w tym celu etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje niezbędne zarówno dla urzędowej kontroli, jak i dla informacji użytkowników, oraz powinny jasno przedstawiać wspólnotowy charakter kwalifikacji kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin pastewnych kilku rodzajów i gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb Państwa Członkowskie powinny być upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem pewnych warunków;

w celu zagwarantowania spełniania podczas obrotu wymagań jakościowych oraz przepisów gwarantujących tożsamość materiału siewnego Państwa Członkowskie muszą zapewnić stosowanie właściwych ustaleń dotyczących kontroli;

materiał siewny spełniający te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom w obrocie, innym niż przewidziane przez zasady wspólnotowe;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, dopuszczalne ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i są używane na ich własnych terytoriach;

z zastrzeżeniem pewnych warunków, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z elitarnego materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny materiałowi siewnemu rozmnażanemu w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, należy umożliwić dopuszczanie do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin pastewnych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy taki materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany lub został urzędowo zatwierdzony jako handlowy materiał siewny w obrębie Wspólnoty i zgodny z regułami wspólnotowymi;

w okresie, w którym występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii lub handlowego materiału siewnego, powinno się czasowo dopuszczać do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymogi;

w celu zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji stosowanych w różnych Państwach Członkowskich oraz w celu umożliwienia dokonywania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym we Wspólnocie a tym pochodzącym z państw trzecich, należy ustanowić wspólnotowe pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych kontroli a posteriori materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji należy powierzyć zadanie przyjęcia pewnych środków w celu stosowania niniejszej dyrektywy; dla ułatwienia wdrożenia proponowanych środków należy przewidzieć procedurę ustanowienia ścisłej współpracy pomiędzy Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z zamiarem wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, "obrót"; oznacza sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży lub jakąkolwiek ofertę sprzedaży, dostawa lub przesłanie, mających na celu wykorzystanie handlowe materiału siewnego na rzecz stron trzecich, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót nasionami w celu innym niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak opisane poniżej działania, nie jest uznawany za sprzedaż:

— dostawa materiału siewnego do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażania materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego powinien przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczany materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Dla celów niniejszej dyrektywy mają zastosowanie następujące definicje:

A. Rośliny pastewne: rośliny następujących rodzajów i gatunków:

B. Elitarny materiał siewny:

1. Materiał siewny odmian wyhodowanych: materiał siewny, który:

a) został wyprodukowany pod nadzorem hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymywania odmiany;

b) przeznaczony jest do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

2. Materiał siewny odmian miejscowych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany pod urzędową kontrolą z materiału urzędowo zatwierdzonego jako odmiana miejscowa w jednym lub większej liczbie gospodarstw usytuowanych w obrębie wyraźnie oddzielonego regionu pochodzenia;

b) są przeznaczone do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem przepisów art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

C. kwalifikowany materiał siewny: materiał siewny wszystkich gatunków wymienionych w pkt A, innych niż Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa:

a) wyprodukowane bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) przeznaczone do celu innego niż produkcja materiału siewnego;

c) spełniające, zgodnie z art. 4 lit. b), warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

Ca. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny pierwszego pokolenia (Lupinuspp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) które są przeznaczone są do produkcji materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie"; lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

Cb. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny drugiej generacji (Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia, lub, na wniosek hodowcy, z rozmnożeń przed elitarnym materiałem siewnym, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) który został przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

D. Handlowy materiał siewny: materiał siewny, który

a) jest identyfikowalny jako należący do określonego gatunku;

b) z zastrzeżeniem art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załączniku II dla handlowego materiału siewnego; oraz

c) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a) i b).

E. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które są także pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę fizyczną należycie w tym celu umocowaną,

pod warunkiem że osoby wymienione w lit. b) i c) nie osiągają żadnych osobistych korzyści z takich środków.

F. Małe opakowania WE A: opakowania zawierające mieszanki materiału siewnego nie przeznaczone do produkcji roślin pastewnych, o wadze netto nieprzekraczającej 2 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

G. Małe opakowania WE B: opakowania zawierające elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny, handlowy materiał siewny lub – jeśli określone opakowania nie są małymi opakowaniami EWG A – mieszaninę materiałów siewnych o wadze netto nieprzekraczającej 10 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonym w ust. 1 pkt A, zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. Różne typy odmian, włączając składniki nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

1c. (uchylony)

1d. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, mogą zostać upoważnione do niestosowania warunków zawartych w załączniku II sekcja I B4 dla jednego lub większej ilości omawianych gatunków, jeżeli można będzie założyć przy uwzględnieniu warunków ekologicznych oraz nabytego doświadczenia, że standardy ustanowione w załączniku II sekcja I pkt 2 kolumna 13 tabeli są spełnione.

2. Państwa Członkowskie mogą w okresie przejściowym, trwającym nie więcej niż 4 lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, niezbędnych do wykonania niniejszej dyrektywy i na zasadzie odstępstwa od ust. 1 część C, zakwalifikować jako kwalifikowany materiał siewny materiał siewny pochodzący bezpośrednio z materiału siewnego urzędowo kontrolowanego w Państwie Członkowskim na podstawie obecnego systemu i zapewniający takie same gwarancje jakości jak materiał siewny kwalifikowany jako materiał siewny elitarny lub kwalifikowany materiał siewny zgodnie z zasadami niniejszej dyrektywy.

3. Jeżeli przeprowadza się urzędowe badanie pod urzędowym nadzorem określone w ust. 1 lit. B pkt. 1 d), ust. 1 lit. B pkt. 2 d), ust. 1 lit. C pkt. d), ust. 1 lit. Ca pkt. d), ust. 1 lit. Cb) pkt. d) oraz ust. 1 lit. D pkt. c) należy spełnić następujące wymagania:

A. Inspekcja polowa

a) Inspektorzy:

i) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne,

ii) nie czerpią żadnych korzyści osobistych w związku z prowadzeniem inspekcji,

iii) posiadają urzędową licencję wydaną przez organ zainteresowanego Państwa Członkowskiego zajmujący się kwalifikacją materiału siewnego, przy czym taka licencja zawiera albo zaprzysiężenie, albo pisemne oświadczenie złożone przez inspektorów, w którym zobowiązują się oni do przestrzegania zasad przeprowadzania urzędowych badań,

iv) przeprowadzają inspekcje pod urzędowym nadzorem, zgodnie z zasadami stosującymi się do urzędowych inspekcji.

b) Uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadawalające.

c) Część upraw nasiennych jest sprawdzana przez urzędowych inspektorów. Część ta wynosi przynajmniej 5 %.

d) Część próbek z partii materiału siewnego zebranego z upraw materiału siewnego pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori oraz, w stosownym przypadku, w celu przeprowadzenia badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego.

e) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym, przyjętych zgodnie z tą dyrektywą. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać między innymi na cofnięciu licencji, o których mowa w lit. a) pkt. iii), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo licencjonowani inspektorzy zostali uznani za winnych w sposób celowy lub przez zaniedbanie naruszania zasad przeprowadzania urzędowych badań. W przypadku takiego naruszenia, Państwo Członkowskie zapewni, iż anuluje się każdą kwalifikację badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że materiał siewny nadal spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

B. Badanie materiału siewnego

a) Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest przez laboratoria badające materiał siewny, które zostały upoważnione do tego celu przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego zgodnie z warunkami wymienionymi w lit. b)–d).

b) Laboratorium badające materiał siewny posiada kierownika ds. materiału siewnego, który jest bezpośrednio odpowiedzialny za techniczne działanie laboratorium i posiada niezbędne kwalifikacje do technicznego zarządzania laboratorium badającym materiał siewny. Analitycy laboratorium badającego materiał siewny posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędowych analityków materiału siewnego potwierdzone w drodze urzędowych egzaminów. Laboratorium prowadzone jest w pomieszczeniach i z wyposażeniem urzędowo zatwierdzonym przez jednostkę kwalifikującą materiał siewny za wystarczający do celów badania materiału siewnego, w zakresie upoważnienia. Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi.

c) Laboratorium badające materiał siewny jest:

i) laboratorium niezależnym;

lub

ii) laboratorium należącym do przedsiębiorstwa nasiennego.

W przypadku określonym w pkt. ii) laboratorium może przeprowadzać badanie materiału siewnego wyłącznie na partiach materiału siewnego przedstawionych przez przedsiębiorstwo nasienne, do którego należy, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między przedsiębiorstwem nasiennym, osobą ubiegającą się o kwalifikację i jednostką kwalifikującą materiał siewny.

d) Badanie materiału siewnego wykonywane przez laboratorium badające materiał siewny podlega odpowiedniemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest badaniu kontrolnemu w drodze urzędowego badania materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5 %.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym, przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo upoważnione laboratoria badające materiał siewny celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Państwa Członkowskie zapewniają, że gdy zaistnieją takie okoliczności, anuluje się każdą kwalifikację badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

4. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 3

1. [4] Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny:

Brassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.

Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. + var. viridis L.

Dactylis glomerata L.

Festuca arundinacea Schreber

Festuca pratensis Hudson

Festuca rubra L. x Festulolium

Galega orientalis Lam. rutwicy wschodniej

Lolim multiflorum Lam.

Lolim perenne L.

Lolium × hybridum Hausskn

Phleum pratense L.

Medicago sativa L.

Medicago x varia T. Martyn

Pisum sativum L.

Raphanus sativus L. var. oleiformis Pers.

Trifolium repens L.,

a także, począwszy od dnia 1 lipca 1971 r., Trifolium pratense L. nie mogą być wprowadzane do obrotu, jeśli nie zostały urzędowo zakwalifikowane jako: ‘elitarny materiał siewny’ lub ‘kwalifikowany materiał siewny’.

1a. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 Królestwo Hiszpanii może uzyskać zgodę na wprowadzanie zwolnień do dnia 31 grudnia 1989 r., w ust. 1 w odniesieniu do materiału siewnego Medicago sativa, Brassica oleracea convar. acephala i Raphanus sativus.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych z rodzajów i gatunków innych niż te wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny” lub jeżeli nie jest handlowym materiałem siewnym.

3. Komisja może, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, określić, że po upływie określonych terminów materiał siewny należący do rodzajów i gatunków roślin pastewnych innych niż wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”;

4. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania przeprowadzane są zgodnie z aktualnymi, międzynarodowo przyjętymi metodami, o ile metody takie istnieją.

5. (skreślony)

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że

— nasiona wyhodowane z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać dopuszczony do obrotu.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie mogą jednakże w drodze odstępstwa od przepisów art. 3:

a) usankcjonować urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; podobne odstępstwa mogą być także przyznane w odniesieniu do kwalifikowanego materiału siewnego Trifolium pratense, jeśli taki materiał siewny przeznaczony jest do dalszej produkcji kwalifikowanego materiału siewnego.

W powyższych przypadkach podejmuje się wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić, że dostawca gwarantuje ściśle określoną zdolność kiełkowania, którą umieszcza on dla celów handlowych na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego sankcjonować urzędową kwalifikację lub zatwierdzenie oraz obrót aż do pierwszego kupującego poprzez handel materiałem siewnym należącym do kategorii „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny” lub „handlowy materiał siewny”, pomimo braku przeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja lub zatwierdzenie jest dokonywane jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wskazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; podejmuje się wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że dostawca gwarantuje zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania umieszcza się dla celów handlowych na specjalnej etykiecie, z nazwiskiem dostawcy, adresem i numerem referencyjnym partii.

Niniejsze przepisy nie mają zastosowania do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, z zastrzeżeniem przepisów art. 15 w odniesieniu do reprodukcji poza Wspólnotą.

Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie kontroli.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczalnych pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b), przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilości i warunki wydania takich pozwoleń ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy określone zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w odniesieniu do warunków podanych w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej rygorystyczne wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego oraz dla badania handlowego materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa do „kwalifikowanego materiału siewnego”; pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, a także w celu zbadania handlowego materiału siewnego, próbki pobierane były urzędowo zgodnie z właściwymi metodami. Jednakże badanie materiału siewnego w celu kontroli zgodnie z art. 19 ma być wykonywane urzędowo.

1a. W przypadku wykonywania badania materiału siewnego pod nadzorem urzędowym, o którym mowa w ust. 1, należy spełnić następujące wymagania:

a) Pobieranie próbek materiału siewnego jest przeprowadzane przez osoby upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego na warunkach określonych w lit. b)-d).

b) Osoby pobierające próbki materiału siewnego posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędników pobierających próbki materiału siewnego i potwierdzone w drodze egzaminów urzędowych.

Będą one przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego zgodnie z obecnymi metodami międzynarodowymi.

c) Osobami pobierającymi próbki materiału siewnego są:

i) niezależne osoby fizyczne,

ii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne lub prawne, których działalność nie obejmuje produkcji materiału siewnego, uprawy materiału siewnego, przetwarzania materiału siewnego lub handlu materiałem siewnym,

lub

iii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne i prawne, których działalność obejmuje produkcję materiału siewnego, uprawę materiału siewnego, przetwarzanie materiału siewnego lub handel materiałem siewnym.

W przypadku określonym w pkt. iii), osoba pobierająca próbki materiału siewnego może przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego wyłącznie z partii materiału siewnego przedstawionych przez jednostkę ją zatrudniającą, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między jednostką ją zatrudniającą, osobą ubiegającą się o kwalifikację i jednostką kwalifikującą materiał siewny.

d) Wykonywanie przez nie pobierania próbek materiału siewnego podlega stosownemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny. W przypadku automatycznego pobierania próbek należy stosować się do odpowiednich procedur pod nadzorem urzędowym.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest kontrolnemu pobraniu próbek przez urzędników pobierających próbki materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5%. Niniejsza kontrola próbek nie stosuje się do automatycznego pobierania próbek.

Państwa Członkowskie porównują próbki materiału siewnego pobrane urzędowo z próbkami materiału siewnego z tej samej partii materiału siewnego pobranymi pod nadzorem urzędowym.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że osoby urzędowo upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji pobranego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

1b. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 ust. 2.

2. Dla przeprowadzenia badania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji i przeprowadzenia badania handlowego materiału siewnego próbki pobiera się z partii jednorodnych; maksymalna waga partii i minimalna waga próbki znajdują się w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny i handlowy materiał siewny były sprzedawane tylko w formie dostatecznie jednolitych partii i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9, 10 lub 10 a, którykolwiek jest właściwy.

2. W przypadku sprzedaży niewielkich ilości do konsumenta finalnego Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do pakowania, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego, materiału siewnego kwalifikowanego i materiału siewnego handlowego, za wyjątkiem, gdy materiał siewny tych ostatnich dwóch kategorii jest przedstawiany w formie opakowań WE B, były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania, system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w akapicie drugim nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Państwa Członkowskie wymagają, z wyjątkiem przypadku małych opakowań WE B, aby opakowania nie były ponownie plombowane, chyba że urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym. Jeśli opakowania są ponownie plombowane, fakt powtórnego plombowania, data plombowania oraz władza odpowiedzialna są umieszczane na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1.

3. Państwa Członkowskie wymagają, by małe opakowania WE B były zapieczętowane w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia etykiety lub opakowania. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu. Opakowania nie mogą być ponownie zapieczętowane chyba, że zostanie to dokonane pod urzędowym nadzorem.

4. (uchylony)

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego i handlowego materiału siewnego, z wyjątkiem przypadku gdy materiał siewny z ostatnich dwóch kategorii pakowany jest w formie małych opakowań WE B:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki określone w załączniku IV (A) i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego rozmnożenia występującego po elitarnym materiale siewnym, czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego następnych rozmnożeń oraz brązowy dla handlowego materiału siewnego. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 lit. a), elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV, (A) (I) lit. a) (3), (4) i (5), a w przypadku handlowego materiału siewnego lit. b) (2), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. (uchylony)

Artykuł 10a

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby małe opakowania WE B:

a) nosiły na zewnątrz, zgodnie z załącznikiem IV lit. b), etykietę dostawcy, drukowaną informację lub stempel w jednym z urzędowych języków Wspólnoty; w przypadku opakowań przezroczystych etykieta może zostać umiejscowiona wewnątrz, pod warunkiem że może być odczytana przez opakowanie; co się tyczy koloru etykiety, stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a);

b) nosiły na zewnątrz lub na etykiecie dostawcy, określonej w lit. a), przydzielony urzędowy numer seryjny; jeżeli używane się urzędowe etykiety przylepne, odnośnie do koloru etykiety stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a); metody przytwierdzenia numeru seryjnego mogą zostać ustalone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

2. Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby urzędowe etykiety przylepne zawierające część informacji ustanowionych w załączniku IV B były używane do oznaczania małych opakowań WE B pakowanych na ich terytorium; tak długo jak informacja podana jest na etykiecie, oznakowanie określone w ust. 1 lit. a) nie będzie wymagane.

Artykuł 10b

Państwa Członkowskie mogą postanowić, że po złożeniu wniosku, możliwe będzie plombowanie i znakowanie małych opakowań WE B materiału siewnego urzędowo lub pod urzędowym nadzorem zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 10.

Artykuł 10c

Państwa Członkowskie podejmują wszystkie niezbędne środki działania w celu zapewnienia, że w przypadku małych opakowań materiału siewnego tożsamość materiału siewnego może zostać sprawdzona, w szczególności w czasie, kiedy próbki materiału siewnego są podzielone. W tym celu Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby małe opakowania podzielone na ich terytorium były urzędowo plombowane lub plombowane pod urzędowym nadzorem.

Artykuł 10d

1. Państwa Członkowskie mogą, w drodze odstępstwa od art. 8, 9 i 10, wprowadzić uproszczenia przepisów dotyczących urządzeń zamykających oraz oznakowania opakowań, w przypadku sprzedaży luzem konsumentowi końcowemu materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny".

2. Warunki stosowania odstępstwa na podstawie ust. 1 powyżej są ustanawiane zgodnie z procedurą, określoną w art. 21 ust. 1.

Do czasu przyjęcia tych środków, zastosowanie mają warunki ustanowione w art. 2 decyzji Komisji 94/650/WE (²).

Artykuł 11

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, można postanowić, że Państwa Członkowskie mają prawo, w przypadkach innych niż objęte niniejszą dyrektywą, wymagać umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również przedstawiona w formie nadruku dostawcy na opakowaniu), lub konieczności dołączenia do partii materiału siewnego spełniającej warunki szczególne dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego zgodność z tymi warunkami.

2. Dane szczegółowe na tych etykietach należy również ustalić zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych na każdej etykiecie i w każdym dokumencie, urzędowym lub nie, dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny lub handlowy materiał siewny.

Artykuł 13

1. (skreślony)

1. Państwa Członkowskie określają warunki dopuszczalności wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin różnych gatunków w sposób następujący:

– jeśli nie jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona gatunków roślin wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, z wyjątkiem odmian wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 70/457/EWG;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w celu ochrony środowiska naturalnego w kontekście ochrony zasobów genetycznych, określonych w art. 22a lit. b), w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz nasiona roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy.

W przypadkach określonych w tiret pierwszym i drugim, różne składniki mieszanek, jeśli należą do gatunków wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, muszą, przed zmieszaniem, spełniać warunki dotyczące przepisów o ich obrocie.

Inne warunki, w tym etykietowanie technicznego zatwierdzenia firm produkujących mieszanki materiału siewnego, inspekcji produkcji mieszanek, a także pobierania próbek partii składników początkowych oraz mieszanek końcowych, określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

W przypadku określonym w tiret trzecim, warunki, na jakich te mieszanki mogą zostać dopuszczone do obrotu, określone są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

3. Artykuły 8, 9, 10b, 11 oraz 12 są stosowane oraz art. 10 i 10a są stosowane z zastrzeżeniem, że etykieta jest koloru zielonego. Do tego celu małe opakowania WE A uważa się za małe opakowania EWG B.

Jakkolwiek dla małych opakowań WE A urzędowo przyznany numer seryjny, określony w art. 10 lit. a) ust. 1 lit. b) nie jest wymagany.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie czasowych doświadczeń na szczególnych warunkach na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganych badań, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony)

3. (uchylony)

Artykuł 14a

1. Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny, wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) nasiona należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

- jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

- numer partii,

- miesiąc i rok plombowania, lub

- miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki w celach kwalifikacji,

- gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

- odmiana, zapisana alfabetem łacińskim,

- opis „wstępny elitarny materiał siewny”;,

- liczba pokoleń poprzedzających materiał siewny kategorii „kwalifikowany materiał siewny”; lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych,

- który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

- który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/457/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym, spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego kwalifikowanego materiału siewnego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. Nasiona roślin pastewnych, zebrane na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1, należy:

- pakować i oznaczać urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

- transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów; jasno wskazuje, że ta odmiana jest genetycznie modyfikowana.

3. Państwa Członkowskie przewidują też, że materiał siewny roślin pastewnych zebrany w państwie trzecim zostanie w przypadku otrzymania wniosku urzędowo kwalifikowany, jeżeli:

a) został wyprodukowany bezpośrednio z:

i) elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego w pierwszym pokoleniu, urzędowo kwalifikowanego w jednym Państwie Członkowskim lub kilku, lub w państwie trzecim, który uznano za równoważny na podstawie art. 16 ust. 1 lit. b),

lub

ii) ze skrzyżowania elitarnego materiału siewnego urzędowo kwalifikowanego w Państwie Członkowskim z elitarnym materiałem siewnym urzędowo kwalifikowanym w państwie trzecim, o którym mowa w pkt. i);

b) został on poddany inspekcji polowej spełniającej warunki określone w decyzji dotyczącej równorzędności, podjętej na mocy art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii;

c) badanie urzędowe wykazało, że zostały spełnione warunki określone w załączniku II dla tej samej kategorii.

Artykuł 16

1. Rada, działając na wniosek Komisji kwalifikowaną większością głosów, określa, czy:

a) w przypadku określonym w art. 15 inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki ustanowione w załączniku I;

b) materiał siewny roślin pastewnych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki dotyczące jego właściwości i badań, dla zagwarantowania jego tożsamości, oznaczenia i kontroli, są równoważne względem elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego zebranego na obszarze Wspólnoty i spełniają wymagania ustanowione przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1980 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony pozwolenia do wprowadzenia do obrotu w całej Wspólnocie materiału siewnego w ilości niezbędnej do zlikwidowania trudności w dostawach nasion kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub nasion niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Materiał siewny kategorii z każdej danej odmiany, należy oznaczać etykietami przewidzianymi dla odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami jak dla handlowego materiału siewnego. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj materiału siewnego należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin pastewnych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z wymogami i warunkami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonymi w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolna;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych można określić zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 20

1. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału siewnego roślin pastewnych wprowadzanego do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe, oraz podczas pobierania próbek. Badania porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

- materiał siewny zbierany w państwach trzecich,

- materiał siewny nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

- materiał siewny wprowadzony do obrotu w związku z ochroną na miejscu i trwałym użytkowaniem genetycznych zasobów roślinnych.

2. Powyższe testy porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać materiał siewny.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 21, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 21 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań i prób i ich wynikach.

4. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 1 i 2. Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez władze budżetowe.

5. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład finansowy Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

6. Badania i próby przewidziane w ust. 1 i 2 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł 21

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, powołany na mocy art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG (zwany dalej "Komitetem").

2. W przypadku gdy występuje odwołanie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji Komisji 199/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (³).

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 22

Niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych względami ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem zasobów genetycznych roślin, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/457/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, w terminie do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów art. 14 ust. 1 oraz, w terminie do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Zgodnie z przepisami art. 21 Państwo Członkowskie może wnieść o całkowite lub częściowe zwolnienie z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy w odniesieniu do niektórych gatunków, jeśli na jego obszarze gatunki te nie są zwykle reprodukowane i wprowadzane do obrotu.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomicznego-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja roślin pastewnych zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin pastewnych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały przez pewien czas ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin pastewnych, dopuszczając jedynie obrót materiałem siewnym o wysokiej jakości; kraje te potrafiły wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin dokonywanych od wielu dziesięcioleci, co poskutkowało rozwojem wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin pastewnych, które, z uwagi na swe cechy, zapowiadają się na posiadające wielką wartość dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin pastewnych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne, jak jest to możliwe;

uzasadnione jest jednak ograniczanie obrotu do niektórych odmian, tylko wtedy, gdy użytkownik może być pewien uzyskania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu schematy kwalifikacyjne, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych kontroli, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

schemat taki już istnieje na szczeblu międzynarodowym; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju opracowała schemat odmianowej kwalifikacji nasion traw znajdujących się w obrocie międzynarodowym;

pożądane jest uchwalenie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty, opartego na doświadczeniu zdobytym przy stosowaniu wspomnianego schematu oraz schematów krajowych dla tego produktu;

schemat taki powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu w innych Państwach Członkowskich, jak i na rynkach krajowych;

zgodnie z ogólną zasadą materiał siewny roślin pastewnych, niezależnie od jego przeznaczenia po uprawie, powinien zostać dopuszczony do obrotu, tylko jeśli został poddany urzędowemu badaniu i został zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny lub kwalifikowany materiał siewny lub jeśli, w przypadku pewnych rodzajów lub gatunków, został poddany urzędowemu badaniu i został zatwierdzony jako handlowy materiał siewny; wybór określenia specjalistycznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” oparty jest na istniejącej terminologii międzynarodowej;

należy zatwierdzać handlowy materiał siewny, aby wziąć pod uwagę fakt, że nie wszystkie gatunki i rodzaje roślin pastewnych, mających znaczenie dla uprawy, dały pożądane odmiany lub wystarczające ilości materiału siewnego istniejących odmian, aby spełnić wszystkie potrzeby Wspólnoty; konieczne jest zatem, w przypadku niektórych rodzajów i gatunków, zatwierdzanie materiału siewnego roślin pastewnych, których nazwa odmiany nie została określona, ale które spełniają wymagania pod każdym innym względem;

materiał siewny roślin pastewnych, które nie są przedmiotem obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze, nie powinien podlegać zasadom wspólnotowym; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania przepisów specjalnych w odniesieniu do takiego materiału siewnego;

zasady wspólnotowe nie powinny mieć zastosowania dla materiału siewnego przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin pastewnych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, należy ustalić pewne wymagania co do laboratoryjnej czystości i zdolności kiełkowania;

w celu zagwarantowania tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione wspólnotowe reguły dotyczące pakowania, pobierania próbek, plombowania i znakowania; w tym celu etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje niezbędne zarówno dla urzędowej kontroli, jak i dla informacji użytkowników, oraz powinny jasno przedstawiać wspólnotowy charakter kwalifikacji kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin pastewnych kilku rodzajów i gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb Państwa Członkowskie powinny być upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem pewnych warunków;

w celu zagwarantowania spełniania podczas obrotu wymagań jakościowych oraz przepisów gwarantujących tożsamość materiału siewnego Państwa Członkowskie muszą zapewnić stosowanie właściwych ustaleń dotyczących kontroli;

materiał siewny spełniający te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom w obrocie, innym niż przewidziane przez zasady wspólnotowe;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, dopuszczalne ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i są używane na ich własnych terytoriach;

z zastrzeżeniem pewnych warunków, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z elitarnego materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny materiałowi siewnemu rozmnażanemu w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, należy umożliwić dopuszczanie do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin pastewnych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy taki materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany lub został urzędowo zatwierdzony jako handlowy materiał siewny w obrębie Wspólnoty i zgodny z regułami wspólnotowymi;

w okresie, w którym występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii lub handlowego materiału siewnego, powinno się czasowo dopuszczać do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymogi;

w celu zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji stosowanych w różnych Państwach Członkowskich oraz w celu umożliwienia dokonywania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym we Wspólnocie a tym pochodzącym z państw trzecich, należy ustanowić wspólnotowe pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych kontroli a posteriori materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji należy powierzyć zadanie przyjęcia pewnych środków w celu stosowania niniejszej dyrektywy; dla ułatwienia wdrożenia proponowanych środków należy przewidzieć procedurę ustanowienia ścisłej współpracy pomiędzy Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z zamiarem wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, "obrót"; oznacza sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży lub jakąkolwiek ofertę sprzedaży, dostawa lub przesłanie, mających na celu wykorzystanie handlowe materiału siewnego na rzecz stron trzecich, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót nasionami w celu innym niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak opisane poniżej działania, nie jest uznawany za sprzedaż:

— dostawa materiału siewnego do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażania materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego powinien przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczany materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Dla celów niniejszej dyrektywy mają zastosowanie następujące definicje:

A. Rośliny pastewne: rośliny następujących rodzajów i gatunków:

B. Elitarny materiał siewny:

1. Materiał siewny odmian wyhodowanych: materiał siewny, który:

a) został wyprodukowany pod nadzorem hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymywania odmiany;

b) przeznaczony jest do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

2. Materiał siewny odmian miejscowych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany pod urzędową kontrolą z materiału urzędowo zatwierdzonego jako odmiana miejscowa w jednym lub większej liczbie gospodarstw usytuowanych w obrębie wyraźnie oddzielonego regionu pochodzenia;

b) są przeznaczone do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem przepisów art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

C. kwalifikowany materiał siewny: materiał siewny wszystkich gatunków wymienionych w pkt A, innych niż Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa:

a) wyprodukowane bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) przeznaczone do celu innego niż produkcja materiału siewnego;

c) spełniające, zgodnie z art. 4 lit. b), warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

Ca. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny pierwszego pokolenia (Lupinuspp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) które są przeznaczone są do produkcji materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie"; lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

Cb. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny drugiej generacji (Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia, lub, na wniosek hodowcy, z rozmnożeń przed elitarnym materiałem siewnym, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) który został przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

D. Handlowy materiał siewny: materiał siewny, który

a) jest identyfikowalny jako należący do określonego gatunku;

b) z zastrzeżeniem art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załączniku II dla handlowego materiału siewnego; oraz

c) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a) i b).

E. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które są także pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę fizyczną należycie w tym celu umocowaną,

pod warunkiem że osoby wymienione w lit. b) i c) nie osiągają żadnych osobistych korzyści z takich środków.

F. Małe opakowania WE A: opakowania zawierające mieszanki materiału siewnego nie przeznaczone do produkcji roślin pastewnych, o wadze netto nieprzekraczającej 2 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

G. Małe opakowania WE B: opakowania zawierające elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny, handlowy materiał siewny lub – jeśli określone opakowania nie są małymi opakowaniami EWG A – mieszaninę materiałów siewnych o wadze netto nieprzekraczającej 10 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonym w ust. 1 pkt A, zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. Różne typy odmian, włączając składniki nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

1c. (uchylony)

1d. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, mogą zostać upoważnione do niestosowania warunków zawartych w załączniku II sekcja I B4 dla jednego lub większej ilości omawianych gatunków, jeżeli można będzie założyć przy uwzględnieniu warunków ekologicznych oraz nabytego doświadczenia, że standardy ustanowione w załączniku II sekcja I pkt 2 kolumna 13 tabeli są spełnione.

2. Państwa Członkowskie mogą w okresie przejściowym, trwającym nie więcej niż 4 lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, niezbędnych do wykonania niniejszej dyrektywy i na zasadzie odstępstwa od ust. 1 część C, zakwalifikować jako kwalifikowany materiał siewny materiał siewny pochodzący bezpośrednio z materiału siewnego urzędowo kontrolowanego w Państwie Członkowskim na podstawie obecnego systemu i zapewniający takie same gwarancje jakości jak materiał siewny kwalifikowany jako materiał siewny elitarny lub kwalifikowany materiał siewny zgodnie z zasadami niniejszej dyrektywy.

3. Jeżeli przeprowadza się urzędowe badanie pod urzędowym nadzorem określone w ust. 1 lit. B pkt. 1 d), ust. 1 lit. B pkt. 2 d), ust. 1 lit. C pkt. d), ust. 1 lit. Ca pkt. d), ust. 1 lit. Cb) pkt. d) oraz ust. 1 lit. D pkt. c) należy spełnić następujące wymagania:

A. Inspekcja polowa

a) Inspektorzy:

i) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne,

ii) nie czerpią żadnych korzyści osobistych w związku z prowadzeniem inspekcji,

iii) posiadają urzędową licencję wydaną przez organ zainteresowanego Państwa Członkowskiego zajmujący się kwalifikacją materiału siewnego, przy czym taka licencja zawiera albo zaprzysiężenie, albo pisemne oświadczenie złożone przez inspektorów, w którym zobowiązują się oni do przestrzegania zasad przeprowadzania urzędowych badań,

iv) przeprowadzają inspekcje pod urzędowym nadzorem, zgodnie z zasadami stosującymi się do urzędowych inspekcji.

b) Uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadawalające.

c) Część upraw nasiennych jest sprawdzana przez urzędowych inspektorów. Część ta wynosi przynajmniej 5 %.

d) Część próbek z partii materiału siewnego zebranego z upraw materiału siewnego pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori oraz, w stosownym przypadku, w celu przeprowadzenia badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego.

e) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym, przyjętych zgodnie z tą dyrektywą. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać między innymi na cofnięciu licencji, o których mowa w lit. a) pkt. iii), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo licencjonowani inspektorzy zostali uznani za winnych w sposób celowy lub przez zaniedbanie naruszania zasad przeprowadzania urzędowych badań. W przypadku takiego naruszenia, Państwo Członkowskie zapewni, iż anuluje się każdą kwalifikację badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że materiał siewny nadal spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

B. Badanie materiału siewnego

a) Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest przez laboratoria badające materiał siewny, które zostały upoważnione do tego celu przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego zgodnie z warunkami wymienionymi w lit. b)–d).

b) Laboratorium badające materiał siewny posiada kierownika ds. materiału siewnego, który jest bezpośrednio odpowiedzialny za techniczne działanie laboratorium i posiada niezbędne kwalifikacje do technicznego zarządzania laboratorium badającym materiał siewny. Analitycy laboratorium badającego materiał siewny posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędowych analityków materiału siewnego potwierdzone w drodze urzędowych egzaminów. Laboratorium prowadzone jest w pomieszczeniach i z wyposażeniem urzędowo zatwierdzonym przez jednostkę kwalifikującą materiał siewny za wystarczający do celów badania materiału siewnego, w zakresie upoważnienia. Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi.

c) Laboratorium badające materiał siewny jest:

i) laboratorium niezależnym;

lub

ii) laboratorium należącym do przedsiębiorstwa nasiennego.

W przypadku określonym w pkt. ii) laboratorium może przeprowadzać badanie materiału siewnego wyłącznie na partiach materiału siewnego przedstawionych przez przedsiębiorstwo nasienne, do którego należy, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między przedsiębiorstwem nasiennym, osobą ubiegającą się o kwalifikację i jednostką kwalifikującą materiał siewny.

d) Badanie materiału siewnego wykonywane przez laboratorium badające materiał siewny podlega odpowiedniemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest badaniu kontrolnemu w drodze urzędowego badania materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5 %.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym, przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo upoważnione laboratoria badające materiał siewny celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Państwa Członkowskie zapewniają, że gdy zaistnieją takie okoliczności, anuluje się każdą kwalifikację badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

4. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny:

Brassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.

Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. + var. viridis L.

Dactylis glomerata L.

Festuca arundinacea Schreber

Festuca pratensis Hudson

Festuca rubra L. x Festulolium

Galega orientalis Lam. rutwicy wschodniej

Lolim multiflorum Lam.

Lolim perenne L.

Lolium x boucheanum Kunth

Phleum pratense L.

Medicago sativa L.

Medicago x varia T. Martyn

Pisum sativum L.

Raphanus sativus L. var. oleiformis Pers.

Trifolium repens L.,

a także, począwszy od dnia 1 lipca 1971 r., Trifolium pratense L. nie mogą być wprowadzane do obrotu, jeśli nie zostały urzędowo zakwalifikowane jako: ‘elitarny materiał siewny’ lub ‘kwalifikowany materiał siewny’.

1a. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 Królestwo Hiszpanii może uzyskać zgodę na wprowadzanie zwolnień do dnia 31 grudnia 1989 r., w ust. 1 w odniesieniu do materiału siewnego Medicago sativa, Brassica oleracea convar. acephala i Raphanus sativus.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych z rodzajów i gatunków innych niż te wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny” lub jeżeli nie jest handlowym materiałem siewnym.

3. Komisja może, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, określić, że po upływie określonych terminów materiał siewny należący do rodzajów i gatunków roślin pastewnych innych niż wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”;

4. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania przeprowadzane są zgodnie z aktualnymi, międzynarodowo przyjętymi metodami, o ile metody takie istnieją.

5. (skreślony)

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że

— nasiona wyhodowane z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać dopuszczony do obrotu.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie mogą jednakże w drodze odstępstwa od przepisów art. 3:

a) usankcjonować urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; podobne odstępstwa mogą być także przyznane w odniesieniu do kwalifikowanego materiału siewnego Trifolium pratense, jeśli taki materiał siewny przeznaczony jest do dalszej produkcji kwalifikowanego materiału siewnego.

W powyższych przypadkach podejmuje się wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić, że dostawca gwarantuje ściśle określoną zdolność kiełkowania, którą umieszcza on dla celów handlowych na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego sankcjonować urzędową kwalifikację lub zatwierdzenie oraz obrót aż do pierwszego kupującego poprzez handel materiałem siewnym należącym do kategorii „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny” lub „handlowy materiał siewny”, pomimo braku przeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja lub zatwierdzenie jest dokonywane jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wskazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; podejmuje się wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że dostawca gwarantuje zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania umieszcza się dla celów handlowych na specjalnej etykiecie, z nazwiskiem dostawcy, adresem i numerem referencyjnym partii.

Niniejsze przepisy nie mają zastosowania do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, z zastrzeżeniem przepisów art. 15 w odniesieniu do reprodukcji poza Wspólnotą.

Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie kontroli.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczalnych pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b), przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilości i warunki wydania takich pozwoleń ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy określone zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w odniesieniu do warunków podanych w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej rygorystyczne wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego oraz dla badania handlowego materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa do „kwalifikowanego materiału siewnego”; pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, a także w celu zbadania handlowego materiału siewnego, próbki pobierane były urzędowo zgodnie z właściwymi metodami. Jednakże badanie materiału siewnego w celu kontroli zgodnie z art. 19 ma być wykonywane urzędowo.

1a. W przypadku wykonywania badania materiału siewnego pod nadzorem urzędowym, o którym mowa w ust. 1, należy spełnić następujące wymagania:

a) Pobieranie próbek materiału siewnego jest przeprowadzane przez osoby upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego na warunkach określonych w lit. b)-d).

b) Osoby pobierające próbki materiału siewnego posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędników pobierających próbki materiału siewnego i potwierdzone w drodze egzaminów urzędowych.

Będą one przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego zgodnie z obecnymi metodami międzynarodowymi.

c) Osobami pobierającymi próbki materiału siewnego są:

i) niezależne osoby fizyczne,

ii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne lub prawne, których działalność nie obejmuje produkcji materiału siewnego, uprawy materiału siewnego, przetwarzania materiału siewnego lub handlu materiałem siewnym,

lub

iii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne i prawne, których działalność obejmuje produkcję materiału siewnego, uprawę materiału siewnego, przetwarzanie materiału siewnego lub handel materiałem siewnym.

W przypadku określonym w pkt. iii), osoba pobierająca próbki materiału siewnego może przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego wyłącznie z partii materiału siewnego przedstawionych przez jednostkę ją zatrudniającą, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między jednostką ją zatrudniającą, osobą ubiegającą się o kwalifikację i jednostką kwalifikującą materiał siewny.

d) Wykonywanie przez nie pobierania próbek materiału siewnego podlega stosownemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny. W przypadku automatycznego pobierania próbek należy stosować się do odpowiednich procedur pod nadzorem urzędowym.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest kontrolnemu pobraniu próbek przez urzędników pobierających próbki materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5%. Niniejsza kontrola próbek nie stosuje się do automatycznego pobierania próbek.

Państwa Członkowskie porównują próbki materiału siewnego pobrane urzędowo z próbkami materiału siewnego z tej samej partii materiału siewnego pobranymi pod nadzorem urzędowym.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że osoby urzędowo upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji pobranego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

1b. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 ust. 2.

2. Dla przeprowadzenia badania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji i przeprowadzenia badania handlowego materiału siewnego próbki pobiera się z partii jednorodnych; maksymalna waga partii i minimalna waga próbki znajdują się w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny i handlowy materiał siewny były sprzedawane tylko w formie dostatecznie jednolitych partii i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9, 10 lub 10 a, którykolwiek jest właściwy.

2. W przypadku sprzedaży niewielkich ilości do konsumenta finalnego Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do pakowania, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego, materiału siewnego kwalifikowanego i materiału siewnego handlowego, za wyjątkiem, gdy materiał siewny tych ostatnich dwóch kategorii jest przedstawiany w formie opakowań WE B, były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania, system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w akapicie drugim nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Państwa Członkowskie wymagają, z wyjątkiem przypadku małych opakowań WE B, aby opakowania nie były ponownie plombowane, chyba że urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym. Jeśli opakowania są ponownie plombowane, fakt powtórnego plombowania, data plombowania oraz władza odpowiedzialna są umieszczane na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1.

3. Państwa Członkowskie wymagają, by małe opakowania WE B były zapieczętowane w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia etykiety lub opakowania. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu. Opakowania nie mogą być ponownie zapieczętowane chyba, że zostanie to dokonane pod urzędowym nadzorem.

4. (uchylony)

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego i handlowego materiału siewnego, z wyjątkiem przypadku gdy materiał siewny z ostatnich dwóch kategorii pakowany jest w formie małych opakowań WE B:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki określone w załączniku IV (A) i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego rozmnożenia występującego po elitarnym materiale siewnym, czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego następnych rozmnożeń oraz brązowy dla handlowego materiału siewnego. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 lit. a), elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV, (A) (I) lit. a) (3), (4) i (5), a w przypadku handlowego materiału siewnego lit. b) (2), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. (uchylony)

Artykuł 10a

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby małe opakowania WE B:

a) nosiły na zewnątrz, zgodnie z załącznikiem IV lit. b), etykietę dostawcy, drukowaną informację lub stempel w jednym z urzędowych języków Wspólnoty; w przypadku opakowań przezroczystych etykieta może zostać umiejscowiona wewnątrz, pod warunkiem że może być odczytana przez opakowanie; co się tyczy koloru etykiety, stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a);

b) nosiły na zewnątrz lub na etykiecie dostawcy, określonej w lit. a), przydzielony urzędowy numer seryjny; jeżeli używane się urzędowe etykiety przylepne, odnośnie do koloru etykiety stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a); metody przytwierdzenia numeru seryjnego mogą zostać ustalone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

2. Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby urzędowe etykiety przylepne zawierające część informacji ustanowionych w załączniku IV B były używane do oznaczania małych opakowań WE B pakowanych na ich terytorium; tak długo jak informacja podana jest na etykiecie, oznakowanie określone w ust. 1 lit. a) nie będzie wymagane.

Artykuł 10b

Państwa Członkowskie mogą postanowić, że po złożeniu wniosku, możliwe będzie plombowanie i znakowanie małych opakowań WE B materiału siewnego urzędowo lub pod urzędowym nadzorem zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 10.

Artykuł 10c

Państwa Członkowskie podejmują wszystkie niezbędne środki działania w celu zapewnienia, że w przypadku małych opakowań materiału siewnego tożsamość materiału siewnego może zostać sprawdzona, w szczególności w czasie, kiedy próbki materiału siewnego są podzielone. W tym celu Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby małe opakowania podzielone na ich terytorium były urzędowo plombowane lub plombowane pod urzędowym nadzorem.

Artykuł 10d

1. Państwa Członkowskie mogą, w drodze odstępstwa od art. 8, 9 i 10, wprowadzić uproszczenia przepisów dotyczących urządzeń zamykających oraz oznakowania opakowań, w przypadku sprzedaży luzem konsumentowi końcowemu materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny".

2. Warunki stosowania odstępstwa na podstawie ust. 1 powyżej są ustanawiane zgodnie z procedurą, określoną w art. 21 ust. 1.

Do czasu przyjęcia tych środków, zastosowanie mają warunki ustanowione w art. 2 decyzji Komisji 94/650/WE (²).

Artykuł 11

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, można postanowić, że Państwa Członkowskie mają prawo, w przypadkach innych niż objęte niniejszą dyrektywą, wymagać umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również przedstawiona w formie nadruku dostawcy na opakowaniu), lub konieczności dołączenia do partii materiału siewnego spełniającej warunki szczególne dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego zgodność z tymi warunkami.

2. Dane szczegółowe na tych etykietach należy również ustalić zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych na każdej etykiecie i w każdym dokumencie, urzędowym lub nie, dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny lub handlowy materiał siewny.

Artykuł 13

1. (skreślony)

1. Państwa Członkowskie określają warunki dopuszczalności wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin różnych gatunków w sposób następujący:

– jeśli nie jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona gatunków roślin wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, z wyjątkiem odmian wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 70/457/EWG;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w celu ochrony środowiska naturalnego w kontekście ochrony zasobów genetycznych, określonych w art. 22a lit. b), w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz nasiona roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy.

W przypadkach określonych w tiret pierwszym i drugim, różne składniki mieszanek, jeśli należą do gatunków wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, muszą, przed zmieszaniem, spełniać warunki dotyczące przepisów o ich obrocie.

Inne warunki, w tym etykietowanie technicznego zatwierdzenia firm produkujących mieszanki materiału siewnego, inspekcji produkcji mieszanek, a także pobierania próbek partii składników początkowych oraz mieszanek końcowych, określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

W przypadku określonym w tiret trzecim, warunki, na jakich te mieszanki mogą zostać dopuszczone do obrotu, określone są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

3. Artykuły 8, 9, 10b, 11 oraz 12 są stosowane oraz art. 10 i 10a są stosowane z zastrzeżeniem, że etykieta jest koloru zielonego. Do tego celu małe opakowania WE A uważa się za małe opakowania EWG B.

Jakkolwiek dla małych opakowań WE A urzędowo przyznany numer seryjny, określony w art. 10 lit. a) ust. 1 lit. b) nie jest wymagany.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie czasowych doświadczeń na szczególnych warunkach na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganych badań, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony)

3. (uchylony)

Artykuł 14a

1. Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny, wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) nasiona należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

- jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

- numer partii,

- miesiąc i rok plombowania, lub

- miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki w celach kwalifikacji,

- gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

- odmiana, zapisana alfabetem łacińskim,

- opis „wstępny elitarny materiał siewny”;,

- liczba pokoleń poprzedzających materiał siewny kategorii „kwalifikowany materiał siewny”; lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych,

- który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

- który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/457/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym, spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego kwalifikowanego materiału siewnego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. Nasiona roślin pastewnych, zebrane na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1, należy:

- pakować i oznaczać urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

- transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów; jasno wskazuje, że ta odmiana jest genetycznie modyfikowana.

3. Państwa Członkowskie przewidują też, że materiał siewny roślin pastewnych zebrany w państwie trzecim zostanie w przypadku otrzymania wniosku urzędowo kwalifikowany, jeżeli:

a) został wyprodukowany bezpośrednio z:

i) elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego w pierwszym pokoleniu, urzędowo kwalifikowanego w jednym Państwie Członkowskim lub kilku, lub w państwie trzecim, który uznano za równoważny na podstawie art. 16 ust. 1 lit. b),

lub

ii) ze skrzyżowania elitarnego materiału siewnego urzędowo kwalifikowanego w Państwie Członkowskim z elitarnym materiałem siewnym urzędowo kwalifikowanym w państwie trzecim, o którym mowa w pkt. i);

b) został on poddany inspekcji polowej spełniającej warunki określone w decyzji dotyczącej równorzędności, podjętej na mocy art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii;

c) badanie urzędowe wykazało, że zostały spełnione warunki określone w załączniku II dla tej samej kategorii.

Artykuł 16

1. Rada, działając na wniosek Komisji kwalifikowaną większością głosów, określa, czy:

a) w przypadku określonym w art. 15 inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki ustanowione w załączniku I;

b) materiał siewny roślin pastewnych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki dotyczące jego właściwości i badań, dla zagwarantowania jego tożsamości, oznaczenia i kontroli, są równoważne względem elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego zebranego na obszarze Wspólnoty i spełniają wymagania ustanowione przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1980 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony pozwolenia do wprowadzenia do obrotu w całej Wspólnocie materiału siewnego w ilości niezbędnej do zlikwidowania trudności w dostawach nasion kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub nasion niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Materiał siewny kategorii z każdej danej odmiany, należy oznaczać etykietami przewidzianymi dla odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami jak dla handlowego materiału siewnego. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj materiału siewnego należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin pastewnych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z wymogami i warunkami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonymi w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolna;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych można określić zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 20

1. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału siewnego roślin pastewnych wprowadzanego do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe, oraz podczas pobierania próbek. Badania porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

- materiał siewny zbierany w państwach trzecich,

- materiał siewny nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

- materiał siewny wprowadzony do obrotu w związku z ochroną na miejscu i trwałym użytkowaniem genetycznych zasobów roślinnych.

2. Powyższe testy porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać materiał siewny.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 21, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 21 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań i prób i ich wynikach.

4. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 1 i 2. Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez władze budżetowe.

5. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład finansowy Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

6. Badania i próby przewidziane w ust. 1 i 2 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł 21

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, powołany na mocy art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG (zwany dalej "Komitetem").

2. W przypadku gdy występuje odwołanie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji Komisji 199/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (³).

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 22

Niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych względami ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem zasobów genetycznych roślin, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/457/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, w terminie do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów art. 14 ust. 1 oraz, w terminie do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Zgodnie z przepisami art. 21 Państwo Członkowskie może wnieść o całkowite lub częściowe zwolnienie z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy w odniesieniu do niektórych gatunków, jeśli na jego obszarze gatunki te nie są zwykle reprodukowane i wprowadzane do obrotu.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomicznego-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja roślin pastewnych zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin pastewnych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały przez pewien czas ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin pastewnych, dopuszczając jedynie obrót materiałem siewnym o wysokiej jakości; kraje te potrafiły wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin dokonywanych od wielu dziesięcioleci, co poskutkowało rozwojem wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin pastewnych, które, z uwagi na swe cechy, zapowiadają się na posiadające wielką wartość dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin pastewnych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne, jak jest to możliwe;

uzasadnione jest jednak ograniczanie obrotu do niektórych odmian, tylko wtedy, gdy użytkownik może być pewien uzyskania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu schematy kwalifikacyjne, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych kontroli, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

schemat taki już istnieje na szczeblu międzynarodowym; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju opracowała schemat odmianowej kwalifikacji nasion traw znajdujących się w obrocie międzynarodowym;

pożądane jest uchwalenie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty, opartego na doświadczeniu zdobytym przy stosowaniu wspomnianego schematu oraz schematów krajowych dla tego produktu;

schemat taki powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu w innych Państwach Członkowskich, jak i na rynkach krajowych;

zgodnie z ogólną zasadą materiał siewny roślin pastewnych, niezależnie od jego przeznaczenia po uprawie, powinien zostać dopuszczony do obrotu, tylko jeśli został poddany urzędowemu badaniu i został zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny lub kwalifikowany materiał siewny lub jeśli, w przypadku pewnych rodzajów lub gatunków, został poddany urzędowemu badaniu i został zatwierdzony jako handlowy materiał siewny; wybór określenia specjalistycznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” oparty jest na istniejącej terminologii międzynarodowej;

należy zatwierdzać handlowy materiał siewny, aby wziąć pod uwagę fakt, że nie wszystkie gatunki i rodzaje roślin pastewnych, mających znaczenie dla uprawy, dały pożądane odmiany lub wystarczające ilości materiału siewnego istniejących odmian, aby spełnić wszystkie potrzeby Wspólnoty; konieczne jest zatem, w przypadku niektórych rodzajów i gatunków, zatwierdzanie materiału siewnego roślin pastewnych, których nazwa odmiany nie została określona, ale które spełniają wymagania pod każdym innym względem;

materiał siewny roślin pastewnych, które nie są przedmiotem obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze, nie powinien podlegać zasadom wspólnotowym; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania przepisów specjalnych w odniesieniu do takiego materiału siewnego;

zasady wspólnotowe nie powinny mieć zastosowania dla materiału siewnego przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin pastewnych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, należy ustalić pewne wymagania co do laboratoryjnej czystości i zdolności kiełkowania;

w celu zagwarantowania tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione wspólnotowe reguły dotyczące pakowania, pobierania próbek, plombowania i znakowania; w tym celu etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje niezbędne zarówno dla urzędowej kontroli, jak i dla informacji użytkowników, oraz powinny jasno przedstawiać wspólnotowy charakter kwalifikacji kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin pastewnych kilku rodzajów i gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb Państwa Członkowskie powinny być upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem pewnych warunków;

w celu zagwarantowania spełniania podczas obrotu wymagań jakościowych oraz przepisów gwarantujących tożsamość materiału siewnego Państwa Członkowskie muszą zapewnić stosowanie właściwych ustaleń dotyczących kontroli;

materiał siewny spełniający te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom w obrocie, innym niż przewidziane przez zasady wspólnotowe;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, dopuszczalne ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i są używane na ich własnych terytoriach;

z zastrzeżeniem pewnych warunków, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z elitarnego materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny materiałowi siewnemu rozmnażanemu w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, należy umożliwić dopuszczanie do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin pastewnych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy taki materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany lub został urzędowo zatwierdzony jako handlowy materiał siewny w obrębie Wspólnoty i zgodny z regułami wspólnotowymi;

w okresie, w którym występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii lub handlowego materiału siewnego, powinno się czasowo dopuszczać do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymogi;

w celu zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji stosowanych w różnych Państwach Członkowskich oraz w celu umożliwienia dokonywania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym we Wspólnocie a tym pochodzącym z państw trzecich, należy ustanowić wspólnotowe pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych kontroli a posteriori materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji należy powierzyć zadanie przyjęcia pewnych środków w celu stosowania niniejszej dyrektywy; dla ułatwienia wdrożenia proponowanych środków należy przewidzieć procedurę ustanowienia ścisłej współpracy pomiędzy Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z zamiarem wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, "obrót"; oznacza sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży lub jakąkolwiek ofertę sprzedaży, dostawa lub przesłanie, mających na celu wykorzystanie handlowe materiału siewnego na rzecz stron trzecich, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót nasionami w celu innym niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak opisane poniżej działania, nie jest uznawany za sprzedaż:

— dostawa materiału siewnego do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażania materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego powinien przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczany materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Dla celów niniejszej dyrektywy mają zastosowanie następujące definicje:

A. Rośliny pastewne: rośliny następujących rodzajów i gatunków:

B. Elitarny materiał siewny:

1. Materiał siewny odmian wyhodowanych: materiał siewny, który:

a) został wyprodukowany pod nadzorem hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymywania odmiany;

b) przeznaczony jest do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

2. Materiał siewny odmian miejscowych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany pod urzędową kontrolą z materiału urzędowo zatwierdzonego jako odmiana miejscowa w jednym lub większej liczbie gospodarstw usytuowanych w obrębie wyraźnie oddzielonego regionu pochodzenia;

b) są przeznaczone do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem przepisów art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

C. kwalifikowany materiał siewny: materiał siewny wszystkich gatunków wymienionych w pkt A, innych niż Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa:

a) wyprodukowane bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) przeznaczone do celu innego niż produkcja materiału siewnego;

c) spełniające, zgodnie z art. 4 lit. b), warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

Ca. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny pierwszego pokolenia (Lupinuspp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) które są przeznaczone są do produkcji materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie"; lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

Cb. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny drugiej generacji (Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia, lub, na wniosek hodowcy, z rozmnożeń przed elitarnym materiałem siewnym, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) który został przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

D. Handlowy materiał siewny: materiał siewny, który

a) jest identyfikowalny jako należący do określonego gatunku;

b) z zastrzeżeniem art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załączniku II dla handlowego materiału siewnego; oraz

c) który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a) i b).

E. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które są także pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę fizyczną należycie w tym celu umocowaną,

pod warunkiem że osoby wymienione w lit. b) i c) nie osiągają żadnych osobistych korzyści z takich środków.

F. Małe opakowania WE A: opakowania zawierające mieszanki materiału siewnego nie przeznaczone do produkcji roślin pastewnych, o wadze netto nieprzekraczającej 2 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

G. Małe opakowania WE B: opakowania zawierające elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny, handlowy materiał siewny lub – jeśli określone opakowania nie są małymi opakowaniami EWG A – mieszaninę materiałów siewnych o wadze netto nieprzekraczającej 10 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonym w ust. 1 pkt A, zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. Różne typy odmian, włączając składniki nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

1c. (uchylony)

1d. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, mogą zostać upoważnione do niestosowania warunków zawartych w załączniku II sekcja I B4 dla jednego lub większej ilości omawianych gatunków, jeżeli można będzie założyć przy uwzględnieniu warunków ekologicznych oraz nabytego doświadczenia, że standardy ustanowione w załączniku II sekcja I pkt 2 kolumna 13 tabeli są spełnione.

2. Państwa Członkowskie mogą w okresie przejściowym, trwającym nie więcej niż 4 lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, niezbędnych do wykonania niniejszej dyrektywy i na zasadzie odstępstwa od ust. 1 część C, zakwalifikować jako kwalifikowany materiał siewny materiał siewny pochodzący bezpośrednio z materiału siewnego urzędowo kontrolowanego w Państwie Członkowskim na podstawie obecnego systemu i zapewniający takie same gwarancje jakości jak materiał siewny kwalifikowany jako materiał siewny elitarny lub kwalifikowany materiał siewny zgodnie z zasadami niniejszej dyrektywy.

3. Jeżeli przeprowadza się urzędowe badanie pod urzędowym nadzorem określone w ust. 1 lit. B pkt. 1 d), ust. 1 lit. B pkt. 2 d), ust. 1 lit. C pkt. d), ust. 1 lit. Ca pkt. d), ust. 1 lit. Cb) pkt. d) oraz ust. 1 lit. D pkt. c) należy spełnić następujące wymagania:

A. Inspekcja polowa

a) Inspektorzy:

i) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne,

ii) nie czerpią żadnych korzyści osobistych w związku z prowadzeniem inspekcji,

iii) posiadają urzędową licencję wydaną przez organ zainteresowanego Państwa Członkowskiego zajmujący się kwalifikacją materiału siewnego, przy czym taka licencja zawiera albo zaprzysiężenie, albo pisemne oświadczenie złożone przez inspektorów, w którym zobowiązują się oni do przestrzegania zasad przeprowadzania urzędowych badań,

iv) przeprowadzają inspekcje pod urzędowym nadzorem, zgodnie z zasadami stosującymi się do urzędowych inspekcji.

b) Uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadawalające.

c) Część upraw nasiennych jest sprawdzana przez urzędowych inspektorów. Część ta wynosi przynajmniej 5 %.

d) Część próbek z partii materiału siewnego zebranego z upraw materiału siewnego pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori oraz, w stosownym przypadku, w celu przeprowadzenia badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego.

e) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym, przyjętych zgodnie z tą dyrektywą. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać między innymi na cofnięciu licencji, o których mowa w lit. a) pkt. iii), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo licencjonowani inspektorzy zostali uznani za winnych w sposób celowy lub przez zaniedbanie naruszania zasad przeprowadzania urzędowych badań. W przypadku takiego naruszenia, Państwo Członkowskie zapewni, iż anuluje się każdą kwalifikację badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że materiał siewny nadal spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

B. Badanie materiału siewnego

a) Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest przez laboratoria badające materiał siewny, które zostały upoważnione do tego celu przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego zgodnie z warunkami wymienionymi w lit. b)–d).

b) Laboratorium badające materiał siewny posiada kierownika ds. materiału siewnego, który jest bezpośrednio odpowiedzialny za techniczne działanie laboratorium i posiada niezbędne kwalifikacje do technicznego zarządzania laboratorium badającym materiał siewny. Analitycy laboratorium badającego materiał siewny posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędowych analityków materiału siewnego potwierdzone w drodze urzędowych egzaminów. Laboratorium prowadzone jest w pomieszczeniach i z wyposażeniem urzędowo zatwierdzonym przez jednostkę kwalifikującą materiał siewny za wystarczający do celów badania materiału siewnego, w zakresie upoważnienia. Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi.

c) Laboratorium badające materiał siewny jest:

i) laboratorium niezależnym;

lub

ii) laboratorium należącym do przedsiębiorstwa nasiennego.

W przypadku określonym w pkt. ii) laboratorium może przeprowadzać badanie materiału siewnego wyłącznie na partiach materiału siewnego przedstawionych przez przedsiębiorstwo nasienne, do którego należy, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między przedsiębiorstwem nasiennym, osobą ubiegającą się o kwalifikację i jednostką kwalifikującą materiał siewny.

d) Badanie materiału siewnego wykonywane przez laboratorium badające materiał siewny podlega odpowiedniemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest badaniu kontrolnemu w drodze urzędowego badania materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5 %.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym, przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo upoważnione laboratoria badające materiał siewny celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Państwa Członkowskie zapewniają, że gdy zaistnieją takie okoliczności, anuluje się każdą kwalifikację badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

4. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 3

1. [2] Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny:

Brassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.

Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. + var. viridis L.

Dactylis glomerata L.

Festuca arundinacea Schreber

Festuca pratensis Hudson

Festuca rubra L. x Festulolium

Galega orientalis Lam. rutwicy wschodniej

Lolim multiflorum Lam.

Lolim perenne L.

Lolium x boucheanum Kunth

Phleum pratense L.

Medicago sativa L.

Medicago x varia T. Martyn

Pisum sativum L.

Raphanus sativus L. var. oleiformis Pers.

Trifolium repens L.,

a także, począwszy od dnia 1 lipca 1971 r., Trifolium pratense L. nie mogą być wprowadzane do obrotu, jeśli nie zostały urzędowo zakwalifikowane jako: ‘elitarny materiał siewny’ lub ‘kwalifikowany materiał siewny’.

1a. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 Królestwo Hiszpanii może uzyskać zgodę na wprowadzanie zwolnień do dnia 31 grudnia 1989 r., w ust. 1 w odniesieniu do materiału siewnego Medicago sativa, Brassica oleracea convar. acephala i Raphanus sativus.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych z rodzajów i gatunków innych niż te wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny” lub jeżeli nie jest handlowym materiałem siewnym.

3. Komisja może, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, określić, że po upływie określonych terminów materiał siewny należący do rodzajów i gatunków roślin pastewnych innych niż wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”;

4. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania przeprowadzane są zgodnie z aktualnymi, międzynarodowo przyjętymi metodami, o ile metody takie istnieją.

5. (skreślony)

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że

— nasiona wyhodowane z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać dopuszczony do obrotu.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie mogą jednakże w drodze odstępstwa od przepisów art. 3:

a) usankcjonować urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; podobne odstępstwa mogą być także przyznane w odniesieniu do kwalifikowanego materiału siewnego Trifolium pratense, jeśli taki materiał siewny przeznaczony jest do dalszej produkcji kwalifikowanego materiału siewnego.

W powyższych przypadkach podejmuje się wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić, że dostawca gwarantuje ściśle określoną zdolność kiełkowania, którą umieszcza on dla celów handlowych na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego sankcjonować urzędową kwalifikację lub zatwierdzenie oraz obrót aż do pierwszego kupującego poprzez handel materiałem siewnym należącym do kategorii „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny” lub „handlowy materiał siewny”, pomimo braku przeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja lub zatwierdzenie jest dokonywane jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wskazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; podejmuje się wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że dostawca gwarantuje zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania umieszcza się dla celów handlowych na specjalnej etykiecie, z nazwiskiem dostawcy, adresem i numerem referencyjnym partii.

Niniejsze przepisy nie mają zastosowania do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, z zastrzeżeniem przepisów art. 15 w odniesieniu do reprodukcji poza Wspólnotą.

Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie kontroli.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczalnych pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b), przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilości i warunki wydania takich pozwoleń ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy określone zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w odniesieniu do warunków podanych w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej rygorystyczne wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego oraz dla badania handlowego materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa do „kwalifikowanego materiału siewnego”; pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, a także w celu zbadania handlowego materiału siewnego, próbki pobierane były urzędowo zgodnie z właściwymi metodami. Jednakże badanie materiału siewnego w celu kontroli zgodnie z art. 19 ma być wykonywane urzędowo.

1a. W przypadku wykonywania badania materiału siewnego pod nadzorem urzędowym, o którym mowa w ust. 1, należy spełnić następujące wymagania:

a) Pobieranie próbek materiału siewnego jest przeprowadzane przez osoby upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego na warunkach określonych w lit. b)-d).

b) Osoby pobierające próbki materiału siewnego posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędników pobierających próbki materiału siewnego i potwierdzone w drodze egzaminów urzędowych.

Będą one przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego zgodnie z obecnymi metodami międzynarodowymi.

c) Osobami pobierającymi próbki materiału siewnego są:

i) niezależne osoby fizyczne,

ii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne lub prawne, których działalność nie obejmuje produkcji materiału siewnego, uprawy materiału siewnego, przetwarzania materiału siewnego lub handlu materiałem siewnym,

lub

iii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne i prawne, których działalność obejmuje produkcję materiału siewnego, uprawę materiału siewnego, przetwarzanie materiału siewnego lub handel materiałem siewnym.

W przypadku określonym w pkt. iii), osoba pobierająca próbki materiału siewnego może przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego wyłącznie z partii materiału siewnego przedstawionych przez jednostkę ją zatrudniającą, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między jednostką ją zatrudniającą, osobą ubiegającą się o kwalifikację i jednostką kwalifikującą materiał siewny.

d) Wykonywanie przez nie pobierania próbek materiału siewnego podlega stosownemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny. W przypadku automatycznego pobierania próbek należy stosować się do odpowiednich procedur pod nadzorem urzędowym.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest kontrolnemu pobraniu próbek przez urzędników pobierających próbki materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5%. Niniejsza kontrola próbek nie stosuje się do automatycznego pobierania próbek.

Państwa Członkowskie porównują próbki materiału siewnego pobrane urzędowo z próbkami materiału siewnego z tej samej partii materiału siewnego pobranymi pod nadzorem urzędowym.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że osoby urzędowo upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji pobranego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

1b. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 ust. 2.

2. Dla przeprowadzenia badania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji i przeprowadzenia badania handlowego materiału siewnego próbki pobiera się z partii jednorodnych; maksymalna waga partii i minimalna waga próbki znajdują się w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny i handlowy materiał siewny były sprzedawane tylko w formie dostatecznie jednolitych partii i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9, 10 lub 10 a, którykolwiek jest właściwy.

2. W przypadku sprzedaży niewielkich ilości do konsumenta finalnego Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do pakowania, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego, materiału siewnego kwalifikowanego i materiału siewnego handlowego, za wyjątkiem, gdy materiał siewny tych ostatnich dwóch kategorii jest przedstawiany w formie opakowań WE B, były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania, system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w akapicie drugim nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Państwa Członkowskie wymagają, z wyjątkiem przypadku małych opakowań WE B, aby opakowania nie były ponownie plombowane, chyba że urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym. Jeśli opakowania są ponownie plombowane, fakt powtórnego plombowania, data plombowania oraz władza odpowiedzialna są umieszczane na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1.

3. Państwa Członkowskie wymagają, by małe opakowania WE B były zapieczętowane w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia etykiety lub opakowania. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu. Opakowania nie mogą być ponownie zapieczętowane chyba, że zostanie to dokonane pod urzędowym nadzorem.

4. (uchylony)

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego i handlowego materiału siewnego, z wyjątkiem przypadku gdy materiał siewny z ostatnich dwóch kategorii pakowany jest w formie małych opakowań WE B:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki określone w załączniku IV (A) i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego rozmnożenia występującego po elitarnym materiale siewnym, czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego następnych rozmnożeń oraz brązowy dla handlowego materiału siewnego. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 lit. a), elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV, (A) (I) lit. a) (3), (4) i (5), a w przypadku handlowego materiału siewnego lit. b) (2), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. (uchylony)

Artykuł 10a

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby małe opakowania WE B:

a) nosiły na zewnątrz, zgodnie z załącznikiem IV lit. b), etykietę dostawcy, drukowaną informację lub stempel w jednym z urzędowych języków Wspólnoty; w przypadku opakowań przezroczystych etykieta może zostać umiejscowiona wewnątrz, pod warunkiem że może być odczytana przez opakowanie; co się tyczy koloru etykiety, stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a);

b) nosiły na zewnątrz lub na etykiecie dostawcy, określonej w lit. a), przydzielony urzędowy numer seryjny; jeżeli używane się urzędowe etykiety przylepne, odnośnie do koloru etykiety stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a); metody przytwierdzenia numeru seryjnego mogą zostać ustalone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

2. Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby urzędowe etykiety przylepne zawierające część informacji ustanowionych w załączniku IV B były używane do oznaczania małych opakowań WE B pakowanych na ich terytorium; tak długo jak informacja podana jest na etykiecie, oznakowanie określone w ust. 1 lit. a) nie będzie wymagane.

Artykuł 10b

Państwa Członkowskie mogą postanowić, że po złożeniu wniosku, możliwe będzie plombowanie i znakowanie małych opakowań WE B materiału siewnego urzędowo lub pod urzędowym nadzorem zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 10.

Artykuł 10c

Państwa Członkowskie podejmują wszystkie niezbędne środki działania w celu zapewnienia, że w przypadku małych opakowań materiału siewnego tożsamość materiału siewnego może zostać sprawdzona, w szczególności w czasie, kiedy próbki materiału siewnego są podzielone. W tym celu Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby małe opakowania podzielone na ich terytorium były urzędowo plombowane lub plombowane pod urzędowym nadzorem.

Artykuł 10d

1. Państwa Członkowskie mogą, w drodze odstępstwa od art. 8, 9 i 10, wprowadzić uproszczenia przepisów dotyczących urządzeń zamykających oraz oznakowania opakowań, w przypadku sprzedaży luzem konsumentowi końcowemu materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny".

2. Warunki stosowania odstępstwa na podstawie ust. 1 powyżej są ustanawiane zgodnie z procedurą, określoną w art. 21 ust. 1.

Do czasu przyjęcia tych środków, zastosowanie mają warunki ustanowione w art. 2 decyzji Komisji 94/650/WE (²).

Artykuł 11

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, można postanowić, że Państwa Członkowskie mają prawo, w przypadkach innych niż objęte niniejszą dyrektywą, wymagać umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również przedstawiona w formie nadruku dostawcy na opakowaniu), lub konieczności dołączenia do partii materiału siewnego spełniającej warunki szczególne dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego zgodność z tymi warunkami.

2. Dane szczegółowe na tych etykietach należy również ustalić zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych na każdej etykiecie i w każdym dokumencie, urzędowym lub nie, dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny lub handlowy materiał siewny.

Artykuł 13

1. (skreślony)

1. Państwa Członkowskie określają warunki dopuszczalności wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin różnych gatunków w sposób następujący:

– jeśli nie jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona gatunków roślin wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, z wyjątkiem odmian wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 70/457/EWG;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w celu ochrony środowiska naturalnego w kontekście ochrony zasobów genetycznych, określonych w art. 22a lit. b), w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz nasiona roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy.

W przypadkach określonych w tiret pierwszym i drugim, różne składniki mieszanek, jeśli należą do gatunków wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, muszą, przed zmieszaniem, spełniać warunki dotyczące przepisów o ich obrocie.

Inne warunki, w tym etykietowanie technicznego zatwierdzenia firm produkujących mieszanki materiału siewnego, inspekcji produkcji mieszanek, a także pobierania próbek partii składników początkowych oraz mieszanek końcowych, określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

W przypadku określonym w tiret trzecim, warunki, na jakich te mieszanki mogą zostać dopuszczone do obrotu, określone są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

3. Artykuły 8, 9, 10b, 11 oraz 12 są stosowane oraz art. 10 i 10a są stosowane z zastrzeżeniem, że etykieta jest koloru zielonego. Do tego celu małe opakowania WE A uważa się za małe opakowania EWG B.

Jakkolwiek dla małych opakowań WE A urzędowo przyznany numer seryjny, określony w art. 10 lit. a) ust. 1 lit. b) nie jest wymagany.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie czasowych doświadczeń na szczególnych warunkach na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganych badań, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony)

3. (uchylony)

Artykuł 14a

1. Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny, wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) nasiona należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

- jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

- numer partii,

- miesiąc i rok plombowania, lub

- miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki w celach kwalifikacji,

- gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

- odmiana, zapisana alfabetem łacińskim,

- opis „wstępny elitarny materiał siewny”;,

- liczba pokoleń poprzedzających materiał siewny kategorii „kwalifikowany materiał siewny”; lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych,

- który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

- który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/457/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym, spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego kwalifikowanego materiału siewnego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. Nasiona roślin pastewnych, zebrane na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1, należy:

- pakować i oznaczać urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

- transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów; jasno wskazuje, że ta odmiana jest genetycznie modyfikowana.

3. Państwa Członkowskie przewidują też, że materiał siewny roślin pastewnych zebrany w państwie trzecim zostanie w przypadku otrzymania wniosku urzędowo kwalifikowany, jeżeli:

a) został wyprodukowany bezpośrednio z:

i) elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego w pierwszym pokoleniu, urzędowo kwalifikowanego w jednym Państwie Członkowskim lub kilku, lub w państwie trzecim, który uznano za równoważny na podstawie art. 16 ust. 1 lit. b),

lub

ii) ze skrzyżowania elitarnego materiału siewnego urzędowo kwalifikowanego w Państwie Członkowskim z elitarnym materiałem siewnym urzędowo kwalifikowanym w państwie trzecim, o którym mowa w pkt. i);

b) został on poddany inspekcji polowej spełniającej warunki określone w decyzji dotyczącej równorzędności, podjętej na mocy art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii;

c) badanie urzędowe wykazało, że zostały spełnione warunki określone w załączniku II dla tej samej kategorii.

Artykuł 16

1. Rada, działając na wniosek Komisji kwalifikowaną większością głosów, określa, czy:

a) w przypadku określonym w art. 15 inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki ustanowione w załączniku I;

b) materiał siewny roślin pastewnych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki dotyczące jego właściwości i badań, dla zagwarantowania jego tożsamości, oznaczenia i kontroli, są równoważne względem elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego zebranego na obszarze Wspólnoty i spełniają wymagania ustanowione przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1980 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony pozwolenia do wprowadzenia do obrotu w całej Wspólnocie materiału siewnego w ilości niezbędnej do zlikwidowania trudności w dostawach nasion kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub nasion niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Materiał siewny kategorii z każdej danej odmiany, należy oznaczać etykietami przewidzianymi dla odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami jak dla handlowego materiału siewnego. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj materiału siewnego należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin pastewnych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z wymogami i warunkami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonymi w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolna;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych można określić zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 20

1. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału siewnego roślin pastewnych wprowadzanego do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe, oraz podczas pobierania próbek. Badania porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

- materiał siewny zbierany w państwach trzecich,

- materiał siewny nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

- materiał siewny wprowadzony do obrotu w związku z ochroną na miejscu i trwałym użytkowaniem genetycznych zasobów roślinnych.

2. Powyższe testy porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać materiał siewny.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 21, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 21 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań i prób i ich wynikach.

4. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 1 i 2. Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez władze budżetowe.

5. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład finansowy Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

6. Badania i próby przewidziane w ust. 1 i 2 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł 21

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, powołany na mocy art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG (zwany dalej "Komitetem").

2. W przypadku gdy występuje odwołanie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji Komisji 199/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (³).

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 22

Niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych względami ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem zasobów genetycznych roślin, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/457/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, w terminie do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów art. 14 ust. 1 oraz, w terminie do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Zgodnie z przepisami art. 21 Państwo Członkowskie może wnieść o całkowite lub częściowe zwolnienie z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy w odniesieniu do niektórych gatunków, jeśli na jego obszarze gatunki te nie są zwykle reprodukowane i wprowadzane do obrotu.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomicznego-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja roślin pastewnych zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin pastewnych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały przez pewien czas ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin pastewnych, dopuszczając jedynie obrót materiałem siewnym o wysokiej jakości; kraje te potrafiły wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin dokonywanych od wielu dziesięcioleci, co poskutkowało rozwojem wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin pastewnych, które, z uwagi na swe cechy, zapowiadają się na posiadające wielką wartość dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin pastewnych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne, jak jest to możliwe;

uzasadnione jest jednak ograniczanie obrotu do niektórych odmian, tylko wtedy, gdy użytkownik może być pewien uzyskania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu schematy kwalifikacyjne, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych kontroli, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

schemat taki już istnieje na szczeblu międzynarodowym; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju opracowała schemat odmianowej kwalifikacji nasion traw znajdujących się w obrocie międzynarodowym;

pożądane jest uchwalenie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty, opartego na doświadczeniu zdobytym przy stosowaniu wspomnianego schematu oraz schematów krajowych dla tego produktu;

schemat taki powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu w innych Państwach Członkowskich, jak i na rynkach krajowych;

zgodnie z ogólną zasadą materiał siewny roślin pastewnych, niezależnie od jego przeznaczenia po uprawie, powinien zostać dopuszczony do obrotu, tylko jeśli został poddany urzędowemu badaniu i został zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny lub kwalifikowany materiał siewny lub jeśli, w przypadku pewnych rodzajów lub gatunków, został poddany urzędowemu badaniu i został zatwierdzony jako handlowy materiał siewny; wybór określenia specjalistycznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” oparty jest na istniejącej terminologii międzynarodowej;

należy zatwierdzać handlowy materiał siewny, aby wziąć pod uwagę fakt, że nie wszystkie gatunki i rodzaje roślin pastewnych, mających znaczenie dla uprawy, dały pożądane odmiany lub wystarczające ilości materiału siewnego istniejących odmian, aby spełnić wszystkie potrzeby Wspólnoty; konieczne jest zatem, w przypadku niektórych rodzajów i gatunków, zatwierdzanie materiału siewnego roślin pastewnych, których nazwa odmiany nie została określona, ale które spełniają wymagania pod każdym innym względem;

materiał siewny roślin pastewnych, które nie są przedmiotem obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze, nie powinien podlegać zasadom wspólnotowym; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania przepisów specjalnych w odniesieniu do takiego materiału siewnego;

zasady wspólnotowe nie powinny mieć zastosowania dla materiału siewnego przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin pastewnych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, należy ustalić pewne wymagania co do laboratoryjnej czystości i zdolności kiełkowania;

w celu zagwarantowania tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione wspólnotowe reguły dotyczące pakowania, pobierania próbek, plombowania i znakowania; w tym celu etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje niezbędne zarówno dla urzędowej kontroli, jak i dla informacji użytkowników, oraz powinny jasno przedstawiać wspólnotowy charakter kwalifikacji kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin pastewnych kilku rodzajów i gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb Państwa Członkowskie powinny być upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem pewnych warunków;

w celu zagwarantowania spełniania podczas obrotu wymagań jakościowych oraz przepisów gwarantujących tożsamość materiału siewnego Państwa Członkowskie muszą zapewnić stosowanie właściwych ustaleń dotyczących kontroli;

materiał siewny spełniający te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom w obrocie, innym niż przewidziane przez zasady wspólnotowe;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, dopuszczalne ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i są używane na ich własnych terytoriach;

z zastrzeżeniem pewnych warunków, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z elitarnego materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny materiałowi siewnemu rozmnażanemu w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, należy umożliwić dopuszczanie do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin pastewnych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy taki materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany lub został urzędowo zatwierdzony jako handlowy materiał siewny w obrębie Wspólnoty i zgodny z regułami wspólnotowymi;

w okresie, w którym występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii lub handlowego materiału siewnego, powinno się czasowo dopuszczać do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymogi;

w celu zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji stosowanych w różnych Państwach Członkowskich oraz w celu umożliwienia dokonywania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym we Wspólnocie a tym pochodzącym z państw trzecich, należy ustanowić wspólnotowe pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych kontroli a posteriori materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji należy powierzyć zadanie przyjęcia pewnych środków w celu stosowania niniejszej dyrektywy; dla ułatwienia wdrożenia proponowanych środków należy przewidzieć procedurę ustanowienia ścisłej współpracy pomiędzy Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z zamiarem wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, "obrót"; oznacza sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży lub jakąkolwiek ofertę sprzedaży, dostawa lub przesłanie, mających na celu wykorzystanie handlowe materiału siewnego na rzecz stron trzecich, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót nasionami w celu innym niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak opisane poniżej działania, nie jest uznawany za sprzedaż:

— dostawa materiału siewnego do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażania materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego powinien przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczany materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Dla celów niniejszej dyrektywy mają zastosowanie następujące definicje:

A. Rośliny pastewne: rośliny następujących rodzajów i gatunków:

B. Elitarny materiał siewny:

1. Materiał siewny odmian wyhodowanych: materiał siewny, który:

a) został wyprodukowany pod nadzorem hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymywania odmiany;

b) przeznaczony jest do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) [1] który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

2. Materiał siewny odmian miejscowych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany pod urzędową kontrolą z materiału urzędowo zatwierdzonego jako odmiana miejscowa w jednym lub większej liczbie gospodarstw usytuowanych w obrębie wyraźnie oddzielonego regionu pochodzenia;

b) są przeznaczone do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem przepisów art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) [2] który w trakcie urzędowego badania lub w przypadku warunków określonych w załączniku II, w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

C. kwalifikowany materiał siewny: materiał siewny wszystkich gatunków wymienionych w pkt A, innych niż Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa:

a) wyprodukowane bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) przeznaczone do celu innego niż produkcja materiału siewnego;

c) spełniające, zgodnie z art. 4 lit. b), warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) [3] który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

Ca. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny pierwszego pokolenia (Lupinuspp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) które są przeznaczone są do produkcji materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie"; lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) [4] który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

Cb. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny drugiej generacji (Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia, lub, na wniosek hodowcy, z rozmnożeń przed elitarnym materiałem siewnym, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) który został przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) [5] który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a)-c).

D. Handlowy materiał siewny: materiał siewny, który

a) jest identyfikowalny jako należący do określonego gatunku;

b) z zastrzeżeniem art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załączniku II dla handlowego materiału siewnego; oraz

c) [6] który w trakcie urzędowego badania lub w trakcie badania przeprowadzonego pod nadzorem urzędowym został uznany za spełniający warunki określone w pkt. a) i b).

E. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które są także pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę fizyczną należycie w tym celu umocowaną,

pod warunkiem że osoby wymienione w lit. b) i c) nie osiągają żadnych osobistych korzyści z takich środków.

F. Małe opakowania WE A: opakowania zawierające mieszanki materiału siewnego nie przeznaczone do produkcji roślin pastewnych, o wadze netto nieprzekraczającej 2 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

G. Małe opakowania WE B: opakowania zawierające elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny, handlowy materiał siewny lub – jeśli określone opakowania nie są małymi opakowaniami EWG A – mieszaninę materiałów siewnych o wadze netto nieprzekraczającej 10 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonym w ust. 1 pkt A, zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. Różne typy odmian, włączając składniki nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

1c. (uchylony)

1d. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, mogą zostać upoważnione do niestosowania warunków zawartych w załączniku II sekcja I B4 dla jednego lub większej ilości omawianych gatunków, jeżeli można będzie założyć przy uwzględnieniu warunków ekologicznych oraz nabytego doświadczenia, że standardy ustanowione w załączniku II sekcja I pkt 2 kolumna 13 tabeli są spełnione.

2. Państwa Członkowskie mogą w okresie przejściowym, trwającym nie więcej niż 4 lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, niezbędnych do wykonania niniejszej dyrektywy i na zasadzie odstępstwa od ust. 1 część C, zakwalifikować jako kwalifikowany materiał siewny materiał siewny pochodzący bezpośrednio z materiału siewnego urzędowo kontrolowanego w Państwie Członkowskim na podstawie obecnego systemu i zapewniający takie same gwarancje jakości jak materiał siewny kwalifikowany jako materiał siewny elitarny lub kwalifikowany materiał siewny zgodnie z zasadami niniejszej dyrektywy.

3. [7] Jeżeli przeprowadza się urzędowe badanie pod urzędowym nadzorem określone w ust. 1 lit. B pkt. 1 d), ust. 1 lit. B pkt. 2 d), ust. 1 lit. C pkt. d), ust. 1 lit. Ca pkt. d), ust. 1 lit. Cb) pkt. d) oraz ust. 1 lit. D pkt. c) należy spełnić następujące wymagania:

A. Inspekcja polowa

a) Inspektorzy:

i) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne,

ii) nie czerpią żadnych korzyści osobistych w związku z prowadzeniem inspekcji,

iii) posiadają urzędową licencję wydaną przez organ zainteresowanego Państwa Członkowskiego zajmujący się kwalifikacją materiału siewnego, przy czym taka licencja zawiera albo zaprzysiężenie, albo pisemne oświadczenie złożone przez inspektorów, w którym zobowiązują się oni do przestrzegania zasad przeprowadzania urzędowych badań,

iv) przeprowadzają inspekcje pod urzędowym nadzorem, zgodnie z zasadami stosującymi się do urzędowych inspekcji.

b) Uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadawalające.

c) Część upraw nasiennych jest sprawdzana przez urzędowych inspektorów. Część ta wynosi przynajmniej 5 %.

d) Część próbek z partii materiału siewnego zebranego z upraw materiału siewnego pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori oraz, w stosownym przypadku, w celu przeprowadzenia badań laboratoryjnych tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego.

e) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym, przyjętych zgodnie z tą dyrektywą. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać między innymi na cofnięciu licencji, o których mowa w lit. a) pkt. iii), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo licencjonowani inspektorzy zostali uznani za winnych w sposób celowy lub przez zaniedbanie naruszania zasad przeprowadzania urzędowych badań. W przypadku takiego naruszenia, Państwo Członkowskie zapewni, iż anuluje się każdą kwalifikację badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że materiał siewny nadal spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

B. Badanie materiału siewnego

a) Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest przez laboratoria badające materiał siewny, które zostały upoważnione do tego celu przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego zgodnie z warunkami wymienionymi w lit. b)–d).

b) Laboratorium badające materiał siewny posiada kierownika ds. materiału siewnego, który jest bezpośrednio odpowiedzialny za techniczne działanie laboratorium i posiada niezbędne kwalifikacje do technicznego zarządzania laboratorium badającym materiał siewny. Analitycy laboratorium badającego materiał siewny posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędowych analityków materiału siewnego potwierdzone w drodze urzędowych egzaminów. Laboratorium prowadzone jest w pomieszczeniach i z wyposażeniem urzędowo zatwierdzonym przez jednostkę kwalifikującą materiał siewny za wystarczający do celów badania materiału siewnego, w zakresie upoważnienia. Badanie materiału siewnego przeprowadzane jest zgodnie z aktualnymi metodami międzynarodowymi.

c) Laboratorium badające materiał siewny jest:

i) laboratorium niezależnym;

lub

ii) laboratorium należącym do przedsiębiorstwa nasiennego.

W przypadku określonym w pkt. ii) laboratorium może przeprowadzać badanie materiału siewnego wyłącznie na partiach materiału siewnego przedstawionych przez przedsiębiorstwo nasienne, do którego należy, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między przedsiębiorstwem nasiennym, osobą ubiegającą się o kwalifikację i jednostką kwalifikującą materiał siewny.

d) Badanie materiału siewnego wykonywane przez laboratorium badające materiał siewny podlega odpowiedniemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest badaniu kontrolnemu w drodze urzędowego badania materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5 %.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym, przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że urzędowo upoważnione laboratoria badające materiał siewny celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Państwa Członkowskie zapewniają, że gdy zaistnieją takie okoliczności, anuluje się każdą kwalifikację badanego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

4. [8] Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny:

Brassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.

Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. + var. viridis L.

Dactylis glomerata L.

Festuca arundinacea Schreber

Festuca pratensis Hudson

Festuca rubra L.

x Festulolium

Lolim multiflorum Lam.

Lolim perenne L.

Lolium x boucheanum Kunth

Phleum pratense L.

Medicago sativa L.

Medicago x varia T. Martyn

Pisum sativum L.

Raphanus sativus L. var. oleiformis Pers.

Trifolium repens L.,

a także, począwszy od dnia 1 lipca 1971 r., Trifolium pratense L. nie mogą być wprowadzane do obrotu, jeśli nie zostały urzędowo zakwalifikowane jako: ‘elitarny materiał siewny’ lub ‘kwalifikowany materiał siewny’.

1a. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 Królestwo Hiszpanii może uzyskać zgodę na wprowadzanie zwolnień do dnia 31 grudnia 1989 r., w ust. 1 w odniesieniu do materiału siewnego Medicago sativa, Brassica oleracea convar. acephala i Raphanus sativus.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych z rodzajów i gatunków innych niż te wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny” lub jeżeli nie jest handlowym materiałem siewnym.

3. Komisja może, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, określić, że po upływie określonych terminów materiał siewny należący do rodzajów i gatunków roślin pastewnych innych niż wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”;

4. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania przeprowadzane są zgodnie z aktualnymi, międzynarodowo przyjętymi metodami, o ile metody takie istnieją.

5. (skreślony)

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że

— nasiona wyhodowane z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać dopuszczony do obrotu.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie mogą jednakże w drodze odstępstwa od przepisów art. 3:

a) usankcjonować urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; podobne odstępstwa mogą być także przyznane w odniesieniu do kwalifikowanego materiału siewnego Trifolium pratense, jeśli taki materiał siewny przeznaczony jest do dalszej produkcji kwalifikowanego materiału siewnego.

W powyższych przypadkach podejmuje się wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić, że dostawca gwarantuje ściśle określoną zdolność kiełkowania, którą umieszcza on dla celów handlowych na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego sankcjonować urzędową kwalifikację lub zatwierdzenie oraz obrót aż do pierwszego kupującego poprzez handel materiałem siewnym należącym do kategorii „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny” lub „handlowy materiał siewny”, pomimo braku przeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja lub zatwierdzenie jest dokonywane jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wskazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; podejmuje się wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że dostawca gwarantuje zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania umieszcza się dla celów handlowych na specjalnej etykiecie, z nazwiskiem dostawcy, adresem i numerem referencyjnym partii.

Niniejsze przepisy nie mają zastosowania do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, z zastrzeżeniem przepisów art. 15 w odniesieniu do reprodukcji poza Wspólnotą.

Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie kontroli.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczalnych pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b), przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilości i warunki wydania takich pozwoleń ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy określone zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w odniesieniu do warunków podanych w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej rygorystyczne wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego oraz dla badania handlowego materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa do „kwalifikowanego materiału siewnego”; pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. [9] Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, a także w celu zbadania handlowego materiału siewnego, próbki pobierane były urzędowo zgodnie z właściwymi metodami. Jednakże badanie materiału siewnego w celu kontroli zgodnie z art. 19 ma być wykonywane urzędowo.

1a. [10] W przypadku wykonywania badania materiału siewnego pod nadzorem urzędowym, o którym mowa w ust. 1, należy spełnić następujące wymagania:

a) Pobieranie próbek materiału siewnego jest przeprowadzane przez osoby upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego przez jednostkę kwalifikującą danego Państwa Członkowskiego na warunkach określonych w lit. b)-d).

b) Osoby pobierające próbki materiału siewnego posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne, nabyte podczas kursów szkoleniowych zorganizowanych na warunkach obowiązujących wobec urzędników pobierających próbki materiału siewnego i potwierdzone w drodze egzaminów urzędowych.

Będą one przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego zgodnie z obecnymi metodami międzynarodowymi.

c) Osobami pobierającymi próbki materiału siewnego są:

i) niezależne osoby fizyczne,

ii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne lub prawne, których działalność nie obejmuje produkcji materiału siewnego, uprawy materiału siewnego, przetwarzania materiału siewnego lub handlu materiałem siewnym,

lub

iii) osoby zatrudniane przez osoby fizyczne i prawne, których działalność obejmuje produkcję materiału siewnego, uprawę materiału siewnego, przetwarzanie materiału siewnego lub handel materiałem siewnym.

W przypadku określonym w pkt. iii), osoba pobierająca próbki materiału siewnego może przeprowadzać pobieranie próbek materiału siewnego wyłącznie z partii materiału siewnego przedstawionych przez jednostkę ją zatrudniającą, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między jednostką ją zatrudniającą, osobą ubiegającą się o kwalifikację i jednostką kwalifikującą materiał siewny.

d) Wykonywanie przez nie pobierania próbek materiału siewnego podlega stosownemu nadzorowi jednostki kwalifikującej materiał siewny. W przypadku automatycznego pobierania próbek należy stosować się do odpowiednich procedur pod nadzorem urzędowym.

e) Do celów nadzoru określonego w lit. d), część partii materiału siewnego zgłoszonych do urzędowej kwalifikacji poddana jest kontrolnemu pobraniu próbek przez urzędników pobierających próbki materiału siewnego. Część ta jest co do zasady możliwie najbardziej równomiernie rozprowadzona wśród osób fizycznych i prawnych zgłaszających materiał siewny do kwalifikacji i zgłoszonych gatunków, ale może być również ukierunkowana na usunięcie szczególnych wątpliwości. Część ta wynosi co najmniej 5%. Niniejsza kontrola próbek nie stosuje się do automatycznego pobierania próbek.

Państwa Członkowskie porównują próbki materiału siewnego pobrane urzędowo z próbkami materiału siewnego z tej samej partii materiału siewnego pobranymi pod nadzorem urzędowym.

f) Państwa Członkowskie określają reguły w sprawie kar stosujących się do naruszeń przepisów krajowych przyjętych stosownie do niniejszej dyrektywy, rządzących badaniami prowadzonymi pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Kary mogą polegać na cofnięciu upoważnień, o których mowa w lit. a), jeżeli zostanie stwierdzone, że osoby urzędowo upoważnione do pobierania próbek materiału siewnego celowo lub przez zaniedbanie naruszają zasady przeprowadzania urzędowych badań. Gdy zaistnieją takie okoliczności, Państwa Członkowskie zapewniają anulowanie każdej kwalifikacji pobranego materiału siewnego, chyba że zostanie dowiedzione, że jednak materiał siewny spełnia wszelkie stawiane mu wymagania.

1b. [11] Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 ust. 2.

2. Dla przeprowadzenia badania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji i przeprowadzenia badania handlowego materiału siewnego próbki pobiera się z partii jednorodnych; maksymalna waga partii i minimalna waga próbki znajdują się w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny i handlowy materiał siewny były sprzedawane tylko w formie dostatecznie jednolitych partii i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9, 10 lub 10 a, którykolwiek jest właściwy.

2. W przypadku sprzedaży niewielkich ilości do konsumenta finalnego Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do pakowania, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego, materiału siewnego kwalifikowanego i materiału siewnego handlowego, za wyjątkiem, gdy materiał siewny tych ostatnich dwóch kategorii jest przedstawiany w formie opakowań WE B, były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania, system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w akapicie drugim nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Państwa Członkowskie wymagają, z wyjątkiem przypadku małych opakowań WE B, aby opakowania nie były ponownie plombowane, chyba że urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym. Jeśli opakowania są ponownie plombowane, fakt powtórnego plombowania, data plombowania oraz władza odpowiedzialna są umieszczane na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1.

3. Państwa Członkowskie wymagają, by małe opakowania WE B były zapieczętowane w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia etykiety lub opakowania. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu. Opakowania nie mogą być ponownie zapieczętowane chyba, że zostanie to dokonane pod urzędowym nadzorem.

4. (uchylony)

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego i handlowego materiału siewnego, z wyjątkiem przypadku gdy materiał siewny z ostatnich dwóch kategorii pakowany jest w formie małych opakowań WE B:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki określone w załączniku IV (A) i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego rozmnożenia występującego po elitarnym materiale siewnym, czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego następnych rozmnożeń oraz brązowy dla handlowego materiału siewnego. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 lit. a), elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV, (A) (I) lit. a) (3), (4) i (5), a w przypadku handlowego materiału siewnego lit. b) (2), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. (uchylony)

Artykuł 10a

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby małe opakowania WE B:

a) nosiły na zewnątrz, zgodnie z załącznikiem IV lit. b), etykietę dostawcy, drukowaną informację lub stempel w jednym z urzędowych języków Wspólnoty; w przypadku opakowań przezroczystych etykieta może zostać umiejscowiona wewnątrz, pod warunkiem że może być odczytana przez opakowanie; co się tyczy koloru etykiety, stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a);

b) nosiły na zewnątrz lub na etykiecie dostawcy, określonej w lit. a), przydzielony urzędowy numer seryjny; jeżeli używane się urzędowe etykiety przylepne, odnośnie do koloru etykiety stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a); metody przytwierdzenia numeru seryjnego mogą zostać ustalone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

2. Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby urzędowe etykiety przylepne zawierające część informacji ustanowionych w załączniku IV B były używane do oznaczania małych opakowań WE B pakowanych na ich terytorium; tak długo jak informacja podana jest na etykiecie, oznakowanie określone w ust. 1 lit. a) nie będzie wymagane.

Artykuł 10b

Państwa Członkowskie mogą postanowić, że po złożeniu wniosku, możliwe będzie plombowanie i znakowanie małych opakowań WE B materiału siewnego urzędowo lub pod urzędowym nadzorem zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 10.

Artykuł 10c

Państwa Członkowskie podejmują wszystkie niezbędne środki działania w celu zapewnienia, że w przypadku małych opakowań materiału siewnego tożsamość materiału siewnego może zostać sprawdzona, w szczególności w czasie, kiedy próbki materiału siewnego są podzielone. W tym celu Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby małe opakowania podzielone na ich terytorium były urzędowo plombowane lub plombowane pod urzędowym nadzorem.

Artykuł 10d

1. Państwa Członkowskie mogą, w drodze odstępstwa od art. 8, 9 i 10, wprowadzić uproszczenia przepisów dotyczących urządzeń zamykających oraz oznakowania opakowań, w przypadku sprzedaży luzem konsumentowi końcowemu materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny".

2. Warunki stosowania odstępstwa na podstawie ust. 1 powyżej są ustanawiane zgodnie z procedurą, określoną w art. 21 ust. 1.

Do czasu przyjęcia tych środków, zastosowanie mają warunki ustanowione w art. 2 decyzji Komisji 94/650/WE (²).

Artykuł 11

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, można postanowić, że Państwa Członkowskie mają prawo, w przypadkach innych niż objęte niniejszą dyrektywą, wymagać umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również przedstawiona w formie nadruku dostawcy na opakowaniu), lub konieczności dołączenia do partii materiału siewnego spełniającej warunki szczególne dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego zgodność z tymi warunkami.

2. Dane szczegółowe na tych etykietach należy również ustalić zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych na każdej etykiecie i w każdym dokumencie, urzędowym lub nie, dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny lub handlowy materiał siewny.

Artykuł 13

1. (skreślony)

1. Państwa Członkowskie określają warunki dopuszczalności wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin różnych gatunków w sposób następujący:

– jeśli nie jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona gatunków roślin wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, z wyjątkiem odmian wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 70/457/EWG;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w celu ochrony środowiska naturalnego w kontekście ochrony zasobów genetycznych, określonych w art. 22a lit. b), w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz nasiona roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy.

W przypadkach określonych w tiret pierwszym i drugim, różne składniki mieszanek, jeśli należą do gatunków wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, muszą, przed zmieszaniem, spełniać warunki dotyczące przepisów o ich obrocie.

Inne warunki, w tym etykietowanie technicznego zatwierdzenia firm produkujących mieszanki materiału siewnego, inspekcji produkcji mieszanek, a także pobierania próbek partii składników początkowych oraz mieszanek końcowych, określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

W przypadku określonym w tiret trzecim, warunki, na jakich te mieszanki mogą zostać dopuszczone do obrotu, określone są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

3. Artykuły 8, 9, 10b, 11 oraz 12 są stosowane oraz art. 10 i 10a są stosowane z zastrzeżeniem, że etykieta jest koloru zielonego. Do tego celu małe opakowania WE A uważa się za małe opakowania EWG B.

Jakkolwiek dla małych opakowań WE A urzędowo przyznany numer seryjny, określony w art. 10 lit. a) ust. 1 lit. b) nie jest wymagany.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie czasowych doświadczeń na szczególnych warunkach na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganych badań, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony)

3. (uchylony)

Artykuł 14a

1. Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny, wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) nasiona należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

- jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

- numer partii,

- miesiąc i rok plombowania, lub

- miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki w celach kwalifikacji,

- gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

- odmiana, zapisana alfabetem łacińskim,

- opis „wstępny elitarny materiał siewny”;,

- liczba pokoleń poprzedzających materiał siewny kategorii „kwalifikowany materiał siewny”; lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych,

- który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

- który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/457/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym, spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego kwalifikowanego materiału siewnego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. Nasiona roślin pastewnych, zebrane na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1, należy:

- pakować i oznaczać urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

- transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów; jasno wskazuje, że ta odmiana jest genetycznie modyfikowana.

3. [12] Państwa Członkowskie przewidują też, że materiał siewny roślin pastewnych zebrany w państwie trzecim zostanie w przypadku otrzymania wniosku urzędowo kwalifikowany, jeżeli:

a) został wyprodukowany bezpośrednio z:

i) elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego w pierwszym pokoleniu, urzędowo kwalifikowanego w jednym Państwie Członkowskim lub kilku, lub w państwie trzecim, który uznano za równoważny na podstawie art. 16 ust. 1 lit. b),

lub

ii) ze skrzyżowania elitarnego materiału siewnego urzędowo kwalifikowanego w Państwie Członkowskim z elitarnym materiałem siewnym urzędowo kwalifikowanym w państwie trzecim, o którym mowa w pkt. i);

b) został on poddany inspekcji polowej spełniającej warunki określone w decyzji dotyczącej równorzędności, podjętej na mocy art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii;

c) badanie urzędowe wykazało, że zostały spełnione warunki określone w załączniku II dla tej samej kategorii.

Artykuł 16

1. Rada, działając na wniosek Komisji kwalifikowaną większością głosów, określa, czy:

a) w przypadku określonym w art. 15 inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki ustanowione w załączniku I;

b) [13] materiał siewny roślin pastewnych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki dotyczące jego właściwości i badań, dla zagwarantowania jego tożsamości, oznaczenia i kontroli, są równoważne względem elitarnego materiału siewnego lub kwalifikowanego materiału siewnego zebranego na obszarze Wspólnoty i spełniają wymagania ustanowione przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1980 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony pozwolenia do wprowadzenia do obrotu w całej Wspólnocie materiału siewnego w ilości niezbędnej do zlikwidowania trudności w dostawach nasion kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub nasion niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Materiał siewny kategorii z każdej danej odmiany, należy oznaczać etykietami przewidzianymi dla odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami jak dla handlowego materiału siewnego. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj materiału siewnego należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin pastewnych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z wymogami i warunkami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonymi w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolna;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych można określić zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 20

1. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału siewnego roślin pastewnych wprowadzanego do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe, oraz podczas pobierania próbek. Badania porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

- materiał siewny zbierany w państwach trzecich,

- materiał siewny nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

- materiał siewny wprowadzony do obrotu w związku z ochroną na miejscu i trwałym użytkowaniem genetycznych zasobów roślinnych.

2. Powyższe testy porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać materiał siewny.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 21, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 21 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań i prób i ich wynikach.

4. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 1 i 2. Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez władze budżetowe.

5. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład finansowy Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

6. Badania i próby przewidziane w ust. 1 i 2 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł 21

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, powołany na mocy art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG (zwany dalej "Komitetem").

2. W przypadku gdy występuje odwołanie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji Komisji 199/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (³).

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 22

Niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych względami ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem zasobów genetycznych roślin, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/457/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, w terminie do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów art. 14 ust. 1 oraz, w terminie do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Zgodnie z przepisami art. 21 Państwo Członkowskie może wnieść o całkowite lub częściowe zwolnienie z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy w odniesieniu do niektórych gatunków, jeśli na jego obszarze gatunki te nie są zwykle reprodukowane i wprowadzane do obrotu.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomicznego-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja roślin pastewnych zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin pastewnych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały przez pewien czas ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin pastewnych, dopuszczając jedynie obrót materiałem siewnym o wysokiej jakości; kraje te potrafiły wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin dokonywanych od wielu dziesięcioleci, co poskutkowało rozwojem wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin pastewnych, które, z uwagi na swe cechy, zapowiadają się na posiadające wielką wartość dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin pastewnych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne, jak jest to możliwe;

uzasadnione jest jednak ograniczanie obrotu do niektórych odmian, tylko wtedy, gdy użytkownik może być pewien uzyskania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu schematy kwalifikacyjne, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych kontroli, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

schemat taki już istnieje na szczeblu międzynarodowym; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju opracowała schemat odmianowej kwalifikacji nasion traw znajdujących się w obrocie międzynarodowym;

pożądane jest uchwalenie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty, opartego na doświadczeniu zdobytym przy stosowaniu wspomnianego schematu oraz schematów krajowych dla tego produktu;

schemat taki powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu w innych Państwach Członkowskich, jak i na rynkach krajowych;

zgodnie z ogólną zasadą materiał siewny roślin pastewnych, niezależnie od jego przeznaczenia po uprawie, powinien zostać dopuszczony do obrotu, tylko jeśli został poddany urzędowemu badaniu i został zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny lub kwalifikowany materiał siewny lub jeśli, w przypadku pewnych rodzajów lub gatunków, został poddany urzędowemu badaniu i został zatwierdzony jako handlowy materiał siewny; wybór określenia specjalistycznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” oparty jest na istniejącej terminologii międzynarodowej;

należy zatwierdzać handlowy materiał siewny, aby wziąć pod uwagę fakt, że nie wszystkie gatunki i rodzaje roślin pastewnych, mających znaczenie dla uprawy, dały pożądane odmiany lub wystarczające ilości materiału siewnego istniejących odmian, aby spełnić wszystkie potrzeby Wspólnoty; konieczne jest zatem, w przypadku niektórych rodzajów i gatunków, zatwierdzanie materiału siewnego roślin pastewnych, których nazwa odmiany nie została określona, ale które spełniają wymagania pod każdym innym względem;

materiał siewny roślin pastewnych, które nie są przedmiotem obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze, nie powinien podlegać zasadom wspólnotowym; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania przepisów specjalnych w odniesieniu do takiego materiału siewnego;

zasady wspólnotowe nie powinny mieć zastosowania dla materiału siewnego przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin pastewnych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, należy ustalić pewne wymagania co do laboratoryjnej czystości i zdolności kiełkowania;

w celu zagwarantowania tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione wspólnotowe reguły dotyczące pakowania, pobierania próbek, plombowania i znakowania; w tym celu etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje niezbędne zarówno dla urzędowej kontroli, jak i dla informacji użytkowników, oraz powinny jasno przedstawiać wspólnotowy charakter kwalifikacji kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin pastewnych kilku rodzajów i gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb Państwa Członkowskie powinny być upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem pewnych warunków;

w celu zagwarantowania spełniania podczas obrotu wymagań jakościowych oraz przepisów gwarantujących tożsamość materiału siewnego Państwa Członkowskie muszą zapewnić stosowanie właściwych ustaleń dotyczących kontroli;

materiał siewny spełniający te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom w obrocie, innym niż przewidziane przez zasady wspólnotowe;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, dopuszczalne ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i są używane na ich własnych terytoriach;

z zastrzeżeniem pewnych warunków, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z elitarnego materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny materiałowi siewnemu rozmnażanemu w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, należy umożliwić dopuszczanie do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin pastewnych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy taki materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany lub został urzędowo zatwierdzony jako handlowy materiał siewny w obrębie Wspólnoty i zgodny z regułami wspólnotowymi;

w okresie, w którym występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii lub handlowego materiału siewnego, powinno się czasowo dopuszczać do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymogi;

w celu zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji stosowanych w różnych Państwach Członkowskich oraz w celu umożliwienia dokonywania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym we Wspólnocie a tym pochodzącym z państw trzecich, należy ustanowić wspólnotowe pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych kontroli a posteriori materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji należy powierzyć zadanie przyjęcia pewnych środków w celu stosowania niniejszej dyrektywy; dla ułatwienia wdrożenia proponowanych środków należy przewidzieć procedurę ustanowienia ścisłej współpracy pomiędzy Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z zamiarem wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, "obrót"; oznacza sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży lub jakąkolwiek ofertę sprzedaży, dostawa lub przesłanie, mających na celu wykorzystanie handlowe materiału siewnego na rzecz stron trzecich, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót nasionami w celu innym niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak opisane poniżej działania, nie jest uznawany za sprzedaż:

— dostawa materiału siewnego do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażania materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego powinien przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczany materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Dla celów niniejszej dyrektywy mają zastosowanie następujące definicje:

A. Rośliny pastewne: rośliny następujących rodzajów i gatunków:

B. Elitarny materiał siewny:

1. Materiał siewny odmian wyhodowanych: materiał siewny, który:

a) został wyprodukowany pod nadzorem hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymywania odmiany;

b) przeznaczony jest do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

2. Materiał siewny odmian miejscowych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany pod urzędową kontrolą z materiału urzędowo zatwierdzonego jako odmiana miejscowa w jednym lub większej liczbie gospodarstw usytuowanych w obrębie wyraźnie oddzielonego regionu pochodzenia;

b) są przeznaczone do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem przepisów art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) zostały uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

C. kwalifikowany materiał siewny: materiał siewny wszystkich gatunków wymienionych w pkt A, innych niż Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa:

a) wyprodukowane bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) przeznaczone do celu innego niż produkcja materiału siewnego;

c) spełniające, zgodnie z art. 4 lit. b), warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) które określono w drodze urzędowej inspekcji spełnienia wyżej wymienionych warunków.

Ca. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny pierwszego pokolenia (Lupinuspp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) które są przeznaczone są do produkcji materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie"; lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) który został uznany w drodze urzędowej inspekcji jako spełniające wyżej wymienione warunki.

Cb. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny drugiej generacji (Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia, lub, na wniosek hodowcy, z rozmnożeń przed elitarnym materiałem siewnym, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) który został przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) który został uznany w drodze urzędowej inspekcji jako spełniający wyżej wymienione warunki.

D. Handlowy materiał siewny: materiał siewny, który

a) jest identyfikowalny jako należący do określonego gatunku;

b) z zastrzeżeniem art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załączniku II dla handlowego materiału siewnego; oraz

c) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

E. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które są także pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę fizyczną należycie w tym celu umocowaną,

pod warunkiem że osoby wymienione w lit. b) i c) nie osiągają żadnych osobistych korzyści z takich środków.

F. Małe opakowania WE A: opakowania zawierające mieszanki materiału siewnego nie przeznaczone do produkcji roślin pastewnych, o wadze netto nieprzekraczającej 2 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

G. Małe opakowania WE B: opakowania zawierające elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny, handlowy materiał siewny lub – jeśli określone opakowania nie są małymi opakowaniami EWG A – mieszaninę materiałów siewnych o wadze netto nieprzekraczającej 10 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonym w ust. 1 pkt A, zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. Różne typy odmian, włączając składniki nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

1c. (uchylony)

1d. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, mogą zostać upoważnione do niestosowania warunków zawartych w załączniku II sekcja I B4 dla jednego lub większej ilości omawianych gatunków, jeżeli można będzie założyć przy uwzględnieniu warunków ekologicznych oraz nabytego doświadczenia, że standardy ustanowione w załączniku II sekcja I pkt 2 kolumna 13 tabeli są spełnione.

2. Państwa Członkowskie mogą w okresie przejściowym, trwającym nie więcej niż 4 lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, niezbędnych do wykonania niniejszej dyrektywy i na zasadzie odstępstwa od ust. 1 część C, zakwalifikować jako kwalifikowany materiał siewny materiał siewny pochodzący bezpośrednio z materiału siewnego urzędowo kontrolowanego w Państwie Członkowskim na podstawie obecnego systemu i zapewniający takie same gwarancje jakości jak materiał siewny kwalifikowany jako materiał siewny elitarny lub kwalifikowany materiał siewny zgodnie z zasadami niniejszej dyrektywy.

3. Badanie przeprowadzane pod nadzorem urzędowym, określonym w ust. 1 pkt C lit. d) ii) odbywa się pod następującymi warunkami:

i) inspektorzy:

a) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne;

b) nie czerpią osobistych korzyści związanych z przeprowadzaniem inspekcji;

c) są urzędowo zatwierdzeni przez jednostkę kwalifikującą dla materiału siewnego danego Państwa Członkowskiego, przy czym zatwierdzenie to obejmuje zaprzysiężenie inspektorów albo podpisanie przez inspektora oświadczenia o przestrzeganiu zasad regulujących urzędowe badania;

d) przeprowadzają inspekcje pod nadzorem urzędowym zgodnie z zasadami stosowanymi do urzędowych inspekcji;

ii) uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadowalające;

iii) część upraw nasiennych stanowi przedmiot inspekcji prowadzonej przez urzędowych inspektorów. Dla upraw samopylnych część ta wynosi 10 % a 20 % dla upraw o zapylaniu krzyżowym lub dla gatunków, dla których Państwa Członkowskie przewidują prowadzenie urzędowych badań laboratoryjnych materiału siewnego za pomocą procedur morfologicznych, fizjologicznych lub, w stosownym przypadku, biochemicznych, celem określenia tożsamości i czystości odmian, odpowiednio 5 % i 15 %;

iv) część próbek z partii materiału siewnego zebranego z upraw nasiennych pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori, a w razie potrzeby w celu przeprowadzenia analizy laboratoryjnej tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego;

v) Państwa Członkowskie ustalają kary stosowane za naruszenia zasad regulujących badania prowadzone pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Jeżeli urzędowo zatwierdzeni inspektorzy naruszają, w sposób celowy lub przez zaniedbanie, zasady regulujące urzędowe badania, kary mogą przewidywać w szczególności cofnięcie zatwierdzenia określonego w ust. 3 i) lit. c). W tym przypadku wszelkie zatwierdzenia badanego materiału siewnego zostają unieważnione, chyba że zostanie udowodnione że materiał siewny spełnia jednak wszystkie wymagane warunki.

4. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Do czasu przyjęcia takich środków, należy przestrzegać warunków określonych w art. 2 decyzji Komisji 89/540/EWG.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny:

Brassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.

Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. + var. viridis L.

Dactylis glomerata L.

Festuca arundinacea Schreber

Festuca pratensis Hudson

Festuca rubra L.

x Festulolium

Lolim multiflorum Lam.

Lolim perenne L.

Lolium x boucheanum Kunth

Phleum pratense L.

Medicago sativa L.

Medicago x varia T. Martyn

Pisum sativum L.

Raphanus sativus L. var. oleiformis Pers.

Trifolium repens L.,

a także, począwszy od dnia 1 lipca 1971 r., Trifolium pratense L. nie mogą być wprowadzane do obrotu, jeśli nie zostały urzędowo zakwalifikowane jako: ‘elitarny materiał siewny’ lub ‘kwalifikowany materiał siewny’.

1a. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 Królestwo Hiszpanii może uzyskać zgodę na wprowadzanie zwolnień do dnia 31 grudnia 1989 r., w ust. 1 w odniesieniu do materiału siewnego Medicago sativa, Brassica oleracea convar. acephala i Raphanus sativus.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych z rodzajów i gatunków innych niż te wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny” lub jeżeli nie jest handlowym materiałem siewnym.

3. Komisja może, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, określić, że po upływie określonych terminów materiał siewny należący do rodzajów i gatunków roślin pastewnych innych niż wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”;

4. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania przeprowadzane są zgodnie z aktualnymi, międzynarodowo przyjętymi metodami, o ile metody takie istnieją.

5. (skreślony)

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że

— nasiona wyhodowane z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać dopuszczony do obrotu.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie mogą jednakże w drodze odstępstwa od przepisów art. 3:

a) usankcjonować urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; podobne odstępstwa mogą być także przyznane w odniesieniu do kwalifikowanego materiału siewnego Trifolium pratense, jeśli taki materiał siewny przeznaczony jest do dalszej produkcji kwalifikowanego materiału siewnego.

W powyższych przypadkach podejmuje się wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić, że dostawca gwarantuje ściśle określoną zdolność kiełkowania, którą umieszcza on dla celów handlowych na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego sankcjonować urzędową kwalifikację lub zatwierdzenie oraz obrót aż do pierwszego kupującego poprzez handel materiałem siewnym należącym do kategorii „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny” lub „handlowy materiał siewny”, pomimo braku przeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja lub zatwierdzenie jest dokonywane jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wskazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; podejmuje się wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że dostawca gwarantuje zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania umieszcza się dla celów handlowych na specjalnej etykiecie, z nazwiskiem dostawcy, adresem i numerem referencyjnym partii.

Niniejsze przepisy nie mają zastosowania do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, z zastrzeżeniem przepisów art. 15 w odniesieniu do reprodukcji poza Wspólnotą.

Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie kontroli.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczalnych pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b), przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilości i warunki wydania takich pozwoleń ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy określone zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w odniesieniu do warunków podanych w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej rygorystyczne wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego oraz dla badania handlowego materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa do „kwalifikowanego materiału siewnego”; pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, a także w celu zbadania handlowego materiału siewnego, próbki pobierane były urzędowo zgodnie z właściwymi metodami.

2. Dla przeprowadzenia badania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji i przeprowadzenia badania handlowego materiału siewnego próbki pobiera się z partii jednorodnych; maksymalna waga partii i minimalna waga próbki znajdują się w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny i handlowy materiał siewny były sprzedawane tylko w formie dostatecznie jednolitych partii i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9, 10 lub 10 a, którykolwiek jest właściwy.

2. W przypadku sprzedaży niewielkich ilości do konsumenta finalnego Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do pakowania, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego, materiału siewnego kwalifikowanego i materiału siewnego handlowego, za wyjątkiem, gdy materiał siewny tych ostatnich dwóch kategorii jest przedstawiany w formie opakowań WE B, były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania, system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w akapicie drugim nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Państwa Członkowskie wymagają, z wyjątkiem przypadku małych opakowań WE B, aby opakowania nie były ponownie plombowane, chyba że urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym. Jeśli opakowania są ponownie plombowane, fakt powtórnego plombowania, data plombowania oraz władza odpowiedzialna są umieszczane na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1.

3. Państwa Członkowskie wymagają, by małe opakowania WE B były zapieczętowane w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia etykiety lub opakowania. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu. Opakowania nie mogą być ponownie zapieczętowane chyba, że zostanie to dokonane pod urzędowym nadzorem.

4. (uchylony)

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego i handlowego materiału siewnego, z wyjątkiem przypadku gdy materiał siewny z ostatnich dwóch kategorii pakowany jest w formie małych opakowań WE B:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki określone w załączniku IV (A) i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego rozmnożenia występującego po elitarnym materiale siewnym, czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego następnych rozmnożeń oraz brązowy dla handlowego materiału siewnego. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 lit. a), elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV, (A) (I) lit. a) (3), (4) i (5), a w przypadku handlowego materiału siewnego lit. b) (2), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. (uchylony)

Artykuł 10a

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby małe opakowania WE B:

a) nosiły na zewnątrz, zgodnie z załącznikiem IV lit. b), etykietę dostawcy, drukowaną informację lub stempel w jednym z urzędowych języków Wspólnoty; w przypadku opakowań przezroczystych etykieta może zostać umiejscowiona wewnątrz, pod warunkiem że może być odczytana przez opakowanie; co się tyczy koloru etykiety, stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a);

b) nosiły na zewnątrz lub na etykiecie dostawcy, określonej w lit. a), przydzielony urzędowy numer seryjny; jeżeli używane się urzędowe etykiety przylepne, odnośnie do koloru etykiety stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a); metody przytwierdzenia numeru seryjnego mogą zostać ustalone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

2. Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby urzędowe etykiety przylepne zawierające część informacji ustanowionych w załączniku IV B były używane do oznaczania małych opakowań WE B pakowanych na ich terytorium; tak długo jak informacja podana jest na etykiecie, oznakowanie określone w ust. 1 lit. a) nie będzie wymagane.

Artykuł 10b

Państwa Członkowskie mogą postanowić, że po złożeniu wniosku, możliwe będzie plombowanie i znakowanie małych opakowań WE B materiału siewnego urzędowo lub pod urzędowym nadzorem zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 10.

Artykuł 10c

Państwa Członkowskie podejmują wszystkie niezbędne środki działania w celu zapewnienia, że w przypadku małych opakowań materiału siewnego tożsamość materiału siewnego może zostać sprawdzona, w szczególności w czasie, kiedy próbki materiału siewnego są podzielone. W tym celu Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby małe opakowania podzielone na ich terytorium były urzędowo plombowane lub plombowane pod urzędowym nadzorem.

Artykuł 10d

1. Państwa Członkowskie mogą, w drodze odstępstwa od art. 8, 9 i 10, wprowadzić uproszczenia przepisów dotyczących urządzeń zamykających oraz oznakowania opakowań, w przypadku sprzedaży luzem konsumentowi końcowemu materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny".

2. Warunki stosowania odstępstwa na podstawie ust. 1 powyżej są ustanawiane zgodnie z procedurą, określoną w art. 21 ust. 1.

Do czasu przyjęcia tych środków, zastosowanie mają warunki ustanowione w art. 2 decyzji Komisji 94/650/WE (²).

Artykuł 11

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, można postanowić, że Państwa Członkowskie mają prawo, w przypadkach innych niż objęte niniejszą dyrektywą, wymagać umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również przedstawiona w formie nadruku dostawcy na opakowaniu), lub konieczności dołączenia do partii materiału siewnego spełniającej warunki szczególne dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego zgodność z tymi warunkami.

2. Dane szczegółowe na tych etykietach należy również ustalić zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych na każdej etykiecie i w każdym dokumencie, urzędowym lub nie, dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny lub handlowy materiał siewny.

Artykuł 13

1. (skreślony)

1. Państwa Członkowskie określają warunki dopuszczalności wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin różnych gatunków w sposób następujący:

– jeśli nie jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona gatunków roślin wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, z wyjątkiem odmian wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 70/457/EWG;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w celu ochrony środowiska naturalnego w kontekście ochrony zasobów genetycznych, określonych w art. 22a lit. b), w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz nasiona roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy.

W przypadkach określonych w tiret pierwszym i drugim, różne składniki mieszanek, jeśli należą do gatunków wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, muszą, przed zmieszaniem, spełniać warunki dotyczące przepisów o ich obrocie.

Inne warunki, w tym etykietowanie technicznego zatwierdzenia firm produkujących mieszanki materiału siewnego, inspekcji produkcji mieszanek, a także pobierania próbek partii składników początkowych oraz mieszanek końcowych, określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

W przypadku określonym w tiret trzecim, warunki, na jakich te mieszanki mogą zostać dopuszczone do obrotu, określone są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

3. Artykuły 8, 9, 10b, 11 oraz 12 są stosowane oraz art. 10 i 10a są stosowane z zastrzeżeniem, że etykieta jest koloru zielonego. Do tego celu małe opakowania WE A uważa się za małe opakowania EWG B.

Jakkolwiek dla małych opakowań WE A urzędowo przyznany numer seryjny, określony w art. 10 lit. a) ust. 1 lit. b) nie jest wymagany.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie czasowych doświadczeń na szczególnych warunkach na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganych badań, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony)

3. (uchylony)

Artykuł 14a

1. Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny, wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) nasiona należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

- jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

- numer partii,

- miesiąc i rok plombowania, lub

- miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki w celach kwalifikacji,

- gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

- odmiana, zapisana alfabetem łacińskim,

- opis „wstępny elitarny materiał siewny”;,

- liczba pokoleń poprzedzających materiał siewny kategorii „kwalifikowany materiał siewny”; lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych,

- który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

- który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/457/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym, spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego kwalifikowanego materiału siewnego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. Nasiona roślin pastewnych, zebrane na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1, należy:

- pakować i oznaczać urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

- transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów; jasno wskazuje, że ta odmiana jest genetycznie modyfikowana.

3. Państwa Członkowskie zapewniają także, że materiał siewny roślin pastewnych

- który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub który został bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

- który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, gdzie elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny, określony powyżej, został albo wyprodukowany, albo urzędowo poddany kwalifikacji, jeśli nasiona te zostały poddane inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w równoważnej decyzji zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badania wykazały, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione. Inne Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację takiego materiału siewnego.

Artykuł 16

1. Rada, działając na wniosek Komisji kwalifikowaną większością głosów, określa, czy:

a) w przypadku określonym w art. 15 inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki ustanowione w załączniku I;

b) materiał siewny roślin pastewnych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki dotyczące jego cech i przeprowadzonych badań, dla zagwarantowania jego tożsamości, oznaczenia i kontroli, jest równoważny z elitarnym materiałem siewnym, kwalifikowanym materiałem siewnym lub handlowym materiałem siewnym zebranym w obrębie Wspólnoty i zgodnym z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1980 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony pozwolenia do wprowadzenia do obrotu w całej Wspólnocie materiału siewnego w ilości niezbędnej do zlikwidowania trudności w dostawach nasion kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub nasion niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Materiał siewny kategorii z każdej danej odmiany, należy oznaczać etykietami przewidzianymi dla odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami jak dla handlowego materiału siewnego. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj materiału siewnego należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin pastewnych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z wymogami i warunkami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonymi w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolna;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych można określić zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 20

1. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału siewnego roślin pastewnych wprowadzanego do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe, oraz podczas pobierania próbek. Badania porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

- materiał siewny zbierany w państwach trzecich,

- materiał siewny nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

- materiał siewny wprowadzony do obrotu w związku z ochroną na miejscu i trwałym użytkowaniem genetycznych zasobów roślinnych.

2. Powyższe testy porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać materiał siewny.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 21, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 21 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań i prób i ich wynikach.

4. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 1 i 2. Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez władze budżetowe.

5. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład finansowy Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

6. Badania i próby przewidziane w ust. 1 i 2 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł 21

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, powołany na mocy art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG (zwany dalej "Komitetem").

2. W przypadku gdy występuje odwołanie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji Komisji 199/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (³).

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 22

Niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych względami ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem zasobów genetycznych roślin, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/457/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, w terminie do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów art. 14 ust. 1 oraz, w terminie do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Zgodnie z przepisami art. 21 Państwo Członkowskie może wnieść o całkowite lub częściowe zwolnienie z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy w odniesieniu do niektórych gatunków, jeśli na jego obszarze gatunki te nie są zwykle reprodukowane i wprowadzane do obrotu.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomicznego-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja roślin pastewnych zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin pastewnych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały przez pewien czas ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin pastewnych, dopuszczając jedynie obrót materiałem siewnym o wysokiej jakości; kraje te potrafiły wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin dokonywanych od wielu dziesięcioleci, co poskutkowało rozwojem wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin pastewnych, które, z uwagi na swe cechy, zapowiadają się na posiadające wielką wartość dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin pastewnych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne, jak jest to możliwe;

uzasadnione jest jednak ograniczanie obrotu do niektórych odmian, tylko wtedy, gdy użytkownik może być pewien uzyskania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu schematy kwalifikacyjne, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych kontroli, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

schemat taki już istnieje na szczeblu międzynarodowym; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju opracowała schemat odmianowej kwalifikacji nasion traw znajdujących się w obrocie międzynarodowym;

pożądane jest uchwalenie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty, opartego na doświadczeniu zdobytym przy stosowaniu wspomnianego schematu oraz schematów krajowych dla tego produktu;

schemat taki powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu w innych Państwach Członkowskich, jak i na rynkach krajowych;

zgodnie z ogólną zasadą materiał siewny roślin pastewnych, niezależnie od jego przeznaczenia po uprawie, powinien zostać dopuszczony do obrotu, tylko jeśli został poddany urzędowemu badaniu i został zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny lub kwalifikowany materiał siewny lub jeśli, w przypadku pewnych rodzajów lub gatunków, został poddany urzędowemu badaniu i został zatwierdzony jako handlowy materiał siewny; wybór określenia specjalistycznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” oparty jest na istniejącej terminologii międzynarodowej;

należy zatwierdzać handlowy materiał siewny, aby wziąć pod uwagę fakt, że nie wszystkie gatunki i rodzaje roślin pastewnych, mających znaczenie dla uprawy, dały pożądane odmiany lub wystarczające ilości materiału siewnego istniejących odmian, aby spełnić wszystkie potrzeby Wspólnoty; konieczne jest zatem, w przypadku niektórych rodzajów i gatunków, zatwierdzanie materiału siewnego roślin pastewnych, których nazwa odmiany nie została określona, ale które spełniają wymagania pod każdym innym względem;

materiał siewny roślin pastewnych, które nie są przedmiotem obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze, nie powinien podlegać zasadom wspólnotowym; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania przepisów specjalnych w odniesieniu do takiego materiału siewnego;

zasady wspólnotowe nie powinny mieć zastosowania dla materiału siewnego przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin pastewnych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, należy ustalić pewne wymagania co do laboratoryjnej czystości i zdolności kiełkowania;

w celu zagwarantowania tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione wspólnotowe reguły dotyczące pakowania, pobierania próbek, plombowania i znakowania; w tym celu etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje niezbędne zarówno dla urzędowej kontroli, jak i dla informacji użytkowników, oraz powinny jasno przedstawiać wspólnotowy charakter kwalifikacji kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin pastewnych kilku rodzajów i gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb Państwa Członkowskie powinny być upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem pewnych warunków;

w celu zagwarantowania spełniania podczas obrotu wymagań jakościowych oraz przepisów gwarantujących tożsamość materiału siewnego Państwa Członkowskie muszą zapewnić stosowanie właściwych ustaleń dotyczących kontroli;

materiał siewny spełniający te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom w obrocie, innym niż przewidziane przez zasady wspólnotowe;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, dopuszczalne ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i są używane na ich własnych terytoriach;

z zastrzeżeniem pewnych warunków, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z elitarnego materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny materiałowi siewnemu rozmnażanemu w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, należy umożliwić dopuszczanie do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin pastewnych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy taki materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany lub został urzędowo zatwierdzony jako handlowy materiał siewny w obrębie Wspólnoty i zgodny z regułami wspólnotowymi;

w okresie, w którym występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii lub handlowego materiału siewnego, powinno się czasowo dopuszczać do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymogi;

w celu zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji stosowanych w różnych Państwach Członkowskich oraz w celu umożliwienia dokonywania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym we Wspólnocie a tym pochodzącym z państw trzecich, należy ustanowić wspólnotowe pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych kontroli a posteriori materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji należy powierzyć zadanie przyjęcia pewnych środków w celu stosowania niniejszej dyrektywy; dla ułatwienia wdrożenia proponowanych środków należy przewidzieć procedurę ustanowienia ścisłej współpracy pomiędzy Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z zamiarem wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, "obrót"; oznacza sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży lub jakąkolwiek ofertę sprzedaży, dostawa lub przesłanie, mających na celu wykorzystanie handlowe materiału siewnego na rzecz stron trzecich, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót nasionami w celu innym niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak opisane poniżej działania, nie jest uznawany za sprzedaż:

— dostawa materiału siewnego do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażania materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego powinien przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczany materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Dla celów niniejszej dyrektywy mają zastosowanie następujące definicje:

A. Rośliny pastewne: rośliny następujących rodzajów i gatunków:

B. Elitarny materiał siewny:

1. Materiał siewny odmian wyhodowanych: materiał siewny, który:

a) został wyprodukowany pod nadzorem hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymywania odmiany;

b) przeznaczony jest do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

2. Materiał siewny odmian miejscowych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany pod urzędową kontrolą z materiału urzędowo zatwierdzonego jako odmiana miejscowa w jednym lub większej liczbie gospodarstw usytuowanych w obrębie wyraźnie oddzielonego regionu pochodzenia;

b) są przeznaczone do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem przepisów art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) zostały uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

C. kwalifikowany materiał siewny: materiał siewny wszystkich gatunków wymienionych w pkt A, innych niż Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa:

a) wyprodukowane bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) przeznaczone do celu innego niż produkcja materiału siewnego;

c) spełniające, zgodnie z art. 4 lit. b), warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) które określono w drodze urzędowej inspekcji spełnienia wyżej wymienionych warunków.

Ca. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny pierwszego pokolenia (Lupinuspp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) które są przeznaczone są do produkcji materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie"; lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) który został uznany w drodze urzędowej inspekcji jako spełniające wyżej wymienione warunki.

Cb. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny drugiej generacji (Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia, lub, na wniosek hodowcy, z rozmnożeń przed elitarnym materiałem siewnym, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) który został przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) który został uznany w drodze urzędowej inspekcji jako spełniający wyżej wymienione warunki.

D. Handlowy materiał siewny: materiał siewny, który

a) jest identyfikowalny jako należący do określonego gatunku;

b) z zastrzeżeniem art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załączniku II dla handlowego materiału siewnego; oraz

c) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

E. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które są także pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę fizyczną należycie w tym celu umocowaną,

pod warunkiem że osoby wymienione w lit. b) i c) nie osiągają żadnych osobistych korzyści z takich środków.

F. Małe opakowania WE A: opakowania zawierające mieszanki materiału siewnego nie przeznaczone do produkcji roślin pastewnych, o wadze netto nieprzekraczającej 2 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

G. Małe opakowania WE B: opakowania zawierające elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny, handlowy materiał siewny lub – jeśli określone opakowania nie są małymi opakowaniami EWG A – mieszaninę materiałów siewnych o wadze netto nieprzekraczającej 10 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonym w ust. 1 pkt A, zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. Różne typy odmian, włączając składniki nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

1c. (uchylony)

1d. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, mogą zostać upoważnione do niestosowania warunków zawartych w załączniku II sekcja I B4 dla jednego lub większej ilości omawianych gatunków, jeżeli można będzie założyć przy uwzględnieniu warunków ekologicznych oraz nabytego doświadczenia, że standardy ustanowione w załączniku II sekcja I pkt 2 kolumna 13 tabeli są spełnione.

2. Państwa Członkowskie mogą w okresie przejściowym, trwającym nie więcej niż 4 lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, niezbędnych do wykonania niniejszej dyrektywy i na zasadzie odstępstwa od ust. 1 część C, zakwalifikować jako kwalifikowany materiał siewny materiał siewny pochodzący bezpośrednio z materiału siewnego urzędowo kontrolowanego w Państwie Członkowskim na podstawie obecnego systemu i zapewniający takie same gwarancje jakości jak materiał siewny kwalifikowany jako materiał siewny elitarny lub kwalifikowany materiał siewny zgodnie z zasadami niniejszej dyrektywy.

3. Badanie przeprowadzane pod nadzorem urzędowym, określonym w ust. 1 pkt C lit. d) ii) odbywa się pod następującymi warunkami:

i) inspektorzy:

a) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne;

b) nie czerpią osobistych korzyści związanych z przeprowadzaniem inspekcji;

c) są urzędowo zatwierdzeni przez jednostkę kwalifikującą dla materiału siewnego danego Państwa Członkowskiego, przy czym zatwierdzenie to obejmuje zaprzysiężenie inspektorów albo podpisanie przez inspektora oświadczenia o przestrzeganiu zasad regulujących urzędowe badania;

d) przeprowadzają inspekcje pod nadzorem urzędowym zgodnie z zasadami stosowanymi do urzędowych inspekcji;

ii) uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadowalające;

iii) część upraw nasiennych stanowi przedmiot inspekcji prowadzonej przez urzędowych inspektorów. Dla upraw samopylnych część ta wynosi 10 % a 20 % dla upraw o zapylaniu krzyżowym lub dla gatunków, dla których Państwa Członkowskie przewidują prowadzenie urzędowych badań laboratoryjnych materiału siewnego za pomocą procedur morfologicznych, fizjologicznych lub, w stosownym przypadku, biochemicznych, celem określenia tożsamości i czystości odmian, odpowiednio 5 % i 15 %;

iv) część próbek z partii materiału siewnego zebranego z upraw nasiennych pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori, a w razie potrzeby w celu przeprowadzenia analizy laboratoryjnej tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego;

v) Państwa Członkowskie ustalają kary stosowane za naruszenia zasad regulujących badania prowadzone pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Jeżeli urzędowo zatwierdzeni inspektorzy naruszają, w sposób celowy lub przez zaniedbanie, zasady regulujące urzędowe badania, kary mogą przewidywać w szczególności cofnięcie zatwierdzenia określonego w ust. 3 i) lit. c). W tym przypadku wszelkie zatwierdzenia badanego materiału siewnego zostają unieważnione, chyba że zostanie udowodnione że materiał siewny spełnia jednak wszystkie wymagane warunki.

4. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Do czasu przyjęcia takich środków, należy przestrzegać warunków określonych w art. 2 decyzji Komisji 89/540/EWG.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny:

Brassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.

Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. + var. viridis L.

Dactylis glomerata L.

Festuca arundinacea Schreber

Festuca pratensis Hudson

Festuca rubra L.

x Festulolium

Lolim multiflorum Lam.

Lolim perenne L.

Lolium x boucheanum Kunth

Phleum pratense L.

Medicago sativa L.

Medicago x varia T. Martyn

Pisum sativum L.

Raphanus sativus L. var. oleiformis Pers.

Trifolium repens L.,

a także, począwszy od dnia 1 lipca 1971 r., Trifolium pratense L. nie mogą być wprowadzane do obrotu, jeśli nie zostały urzędowo zakwalifikowane jako: ‘elitarny materiał siewny’ lub ‘kwalifikowany materiał siewny’.

1a. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 Królestwo Hiszpanii może uzyskać zgodę na wprowadzanie zwolnień do dnia 31 grudnia 1989 r., w ust. 1 w odniesieniu do materiału siewnego Medicago sativa, Brassica oleracea convar. acephala i Raphanus sativus.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych z rodzajów i gatunków innych niż te wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny” lub jeżeli nie jest handlowym materiałem siewnym.

3. Komisja może, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, określić, że po upływie określonych terminów materiał siewny należący do rodzajów i gatunków roślin pastewnych innych niż wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”;

4. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania przeprowadzane są zgodnie z aktualnymi, międzynarodowo przyjętymi metodami, o ile metody takie istnieją.

5. (skreślony)

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że

— nasiona wyhodowane z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać dopuszczony do obrotu.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie mogą jednakże w drodze odstępstwa od przepisów art. 3:

a) usankcjonować urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; podobne odstępstwa mogą być także przyznane w odniesieniu do kwalifikowanego materiału siewnego Trifolium pratense, jeśli taki materiał siewny przeznaczony jest do dalszej produkcji kwalifikowanego materiału siewnego.

W powyższych przypadkach podejmuje się wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić, że dostawca gwarantuje ściśle określoną zdolność kiełkowania, którą umieszcza on dla celów handlowych na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego sankcjonować urzędową kwalifikację lub zatwierdzenie oraz obrót aż do pierwszego kupującego poprzez handel materiałem siewnym należącym do kategorii „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny” lub „handlowy materiał siewny”, pomimo braku przeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja lub zatwierdzenie jest dokonywane jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wskazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; podejmuje się wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że dostawca gwarantuje zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania umieszcza się dla celów handlowych na specjalnej etykiecie, z nazwiskiem dostawcy, adresem i numerem referencyjnym partii.

Niniejsze przepisy nie mają zastosowania do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, z zastrzeżeniem przepisów art. 15 w odniesieniu do reprodukcji poza Wspólnotą.

Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie kontroli.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczalnych pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b), przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilości i warunki wydania takich pozwoleń ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy określone zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w odniesieniu do warunków podanych w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej rygorystyczne wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego oraz dla badania handlowego materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa do „kwalifikowanego materiału siewnego”; pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, a także w celu zbadania handlowego materiału siewnego, próbki pobierane były urzędowo zgodnie z właściwymi metodami.

2. Dla przeprowadzenia badania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji i przeprowadzenia badania handlowego materiału siewnego próbki pobiera się z partii jednorodnych; maksymalna waga partii i minimalna waga próbki znajdują się w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny i handlowy materiał siewny były sprzedawane tylko w formie dostatecznie jednolitych partii i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9, 10 lub 10 a, którykolwiek jest właściwy.

2. W przypadku sprzedaży niewielkich ilości do konsumenta finalnego Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do pakowania, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego, materiału siewnego kwalifikowanego i materiału siewnego handlowego, za wyjątkiem, gdy materiał siewny tych ostatnich dwóch kategorii jest przedstawiany w formie opakowań WE B, były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania, system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w akapicie drugim nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Państwa Członkowskie wymagają, z wyjątkiem przypadku małych opakowań WE B, aby opakowania nie były ponownie plombowane, chyba że urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym. Jeśli opakowania są ponownie plombowane, fakt powtórnego plombowania, data plombowania oraz władza odpowiedzialna są umieszczane na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1.

3. Państwa Członkowskie wymagają, by małe opakowania WE B były zapieczętowane w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia etykiety lub opakowania. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu. Opakowania nie mogą być ponownie zapieczętowane chyba, że zostanie to dokonane pod urzędowym nadzorem.

4. (uchylony)

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego i handlowego materiału siewnego, z wyjątkiem przypadku gdy materiał siewny z ostatnich dwóch kategorii pakowany jest w formie małych opakowań WE B:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki określone w załączniku IV (A) i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego rozmnożenia występującego po elitarnym materiale siewnym, czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego następnych rozmnożeń oraz brązowy dla handlowego materiału siewnego. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 lit. a), elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV, (A) (I) lit. a) (3), (4) i (5), a w przypadku handlowego materiału siewnego lit. b) (2), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. (uchylony)

Artykuł 10a

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby małe opakowania WE B:

a) nosiły na zewnątrz, zgodnie z załącznikiem IV lit. b), etykietę dostawcy, drukowaną informację lub stempel w jednym z urzędowych języków Wspólnoty; w przypadku opakowań przezroczystych etykieta może zostać umiejscowiona wewnątrz, pod warunkiem że może być odczytana przez opakowanie; co się tyczy koloru etykiety, stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a);

b) nosiły na zewnątrz lub na etykiecie dostawcy, określonej w lit. a), przydzielony urzędowy numer seryjny; jeżeli używane się urzędowe etykiety przylepne, odnośnie do koloru etykiety stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a); metody przytwierdzenia numeru seryjnego mogą zostać ustalone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

2. Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby urzędowe etykiety przylepne zawierające część informacji ustanowionych w załączniku IV B były używane do oznaczania małych opakowań WE B pakowanych na ich terytorium; tak długo jak informacja podana jest na etykiecie, oznakowanie określone w ust. 1 lit. a) nie będzie wymagane.

Artykuł 10b

Państwa Członkowskie mogą postanowić, że po złożeniu wniosku, możliwe będzie plombowanie i znakowanie małych opakowań WE B materiału siewnego urzędowo lub pod urzędowym nadzorem zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 10.

Artykuł 10c

Państwa Członkowskie podejmują wszystkie niezbędne środki działania w celu zapewnienia, że w przypadku małych opakowań materiału siewnego tożsamość materiału siewnego może zostać sprawdzona, w szczególności w czasie, kiedy próbki materiału siewnego są podzielone. W tym celu Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby małe opakowania podzielone na ich terytorium były urzędowo plombowane lub plombowane pod urzędowym nadzorem.

Artykuł 10d

1. Państwa Członkowskie mogą, w drodze odstępstwa od art. 8, 9 i 10, wprowadzić uproszczenia przepisów dotyczących urządzeń zamykających oraz oznakowania opakowań, w przypadku sprzedaży luzem konsumentowi końcowemu materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny".

2. Warunki stosowania odstępstwa na podstawie ust. 1 powyżej są ustanawiane zgodnie z procedurą, określoną w art. 21 ust. 1.

Do czasu przyjęcia tych środków, zastosowanie mają warunki ustanowione w art. 2 decyzji Komisji 94/650/WE (²).

Artykuł 11

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, można postanowić, że Państwa Członkowskie mają prawo, w przypadkach innych niż objęte niniejszą dyrektywą, wymagać umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również przedstawiona w formie nadruku dostawcy na opakowaniu), lub konieczności dołączenia do partii materiału siewnego spełniającej warunki szczególne dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego zgodność z tymi warunkami.

2. Dane szczegółowe na tych etykietach należy również ustalić zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych na każdej etykiecie i w każdym dokumencie, urzędowym lub nie, dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny lub handlowy materiał siewny.

Artykuł 13

1. (skreślony)

1. Państwa Członkowskie określają warunki dopuszczalności wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin różnych gatunków w sposób następujący:

– jeśli nie jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona gatunków roślin wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, z wyjątkiem odmian wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 70/457/EWG;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w celu ochrony środowiska naturalnego w kontekście ochrony zasobów genetycznych, określonych w art. 22a lit. b), w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz nasiona roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy.

W przypadkach określonych w tiret pierwszym i drugim, różne składniki mieszanek, jeśli należą do gatunków wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, muszą, przed zmieszaniem, spełniać warunki dotyczące przepisów o ich obrocie.

Inne warunki, w tym etykietowanie technicznego zatwierdzenia firm produkujących mieszanki materiału siewnego, inspekcji produkcji mieszanek, a także pobierania próbek partii składników początkowych oraz mieszanek końcowych, określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

W przypadku określonym w tiret trzecim, warunki, na jakich te mieszanki mogą zostać dopuszczone do obrotu, określone są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

3. Artykuły 8, 9, 10b, 11 oraz 12 są stosowane oraz art. 10 i 10a są stosowane z zastrzeżeniem, że etykieta jest koloru zielonego. Do tego celu małe opakowania WE A uważa się za małe opakowania EWG B.

Jakkolwiek dla małych opakowań WE A urzędowo przyznany numer seryjny, określony w art. 10 lit. a) ust. 1 lit. b) nie jest wymagany.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie czasowych doświadczeń na szczególnych warunkach na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganych badań, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony)

3. (uchylony)

Artykuł 14a

1. Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny, wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) nasiona należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

- jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

- numer partii,

- miesiąc i rok plombowania, lub

- miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki w celach kwalifikacji,

- gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

- odmiana, zapisana alfabetem łacińskim,

- opis „wstępny elitarny materiał siewny”;,

- liczba pokoleń poprzedzających materiał siewny kategorii „kwalifikowany materiał siewny”; lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych,

- który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

- który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/457/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym, spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego kwalifikowanego materiału siewnego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. Nasiona roślin pastewnych, zebrane na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1, należy:

- pakować i oznaczać urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

- transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów; jasno wskazuje, że ta odmiana jest genetycznie modyfikowana.

3. Państwa Członkowskie zapewniają także, że materiał siewny roślin pastewnych

- który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub który został bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

- który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, gdzie elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny, określony powyżej, został albo wyprodukowany, albo urzędowo poddany kwalifikacji, jeśli nasiona te zostały poddane inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w równoważnej decyzji zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badania wykazały, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione. Inne Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację takiego materiału siewnego.

Artykuł 16

1. Rada, działając na wniosek Komisji kwalifikowaną większością głosów, określa, czy:

a) w przypadku określonym w art. 15 inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki ustanowione w załączniku I;

b) materiał siewny roślin pastewnych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki dotyczące jego cech i przeprowadzonych badań, dla zagwarantowania jego tożsamości, oznaczenia i kontroli, jest równoważny z elitarnym materiałem siewnym, kwalifikowanym materiałem siewnym lub handlowym materiałem siewnym zebranym w obrębie Wspólnoty i zgodnym z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1980 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony pozwolenia do wprowadzenia do obrotu w całej Wspólnocie materiału siewnego w ilości niezbędnej do zlikwidowania trudności w dostawach nasion kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub nasion niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Materiał siewny kategorii z każdej danej odmiany, należy oznaczać etykietami przewidzianymi dla odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami jak dla handlowego materiału siewnego. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj materiału siewnego należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin pastewnych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z wymogami i warunkami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonymi w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolna;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych można określić zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 20

[1] 1. Wspólnotowe badania porównawcze i próby przeprowadza się we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału siewnego roślin pastewnych wprowadzanego do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe, oraz podczas pobierania próbek. Badania porównawcze i próby mogą obejmować, co następuje:

- materiał siewny zbierany w państwach trzecich,

- materiał siewny nadający się dla rolnictwa ekologicznego,

- materiał siewny wprowadzony do obrotu w związku z ochroną na miejscu i trwałym użytkowaniem genetycznych zasobów roślinnych.

2. Powyższe testy porównawcze i próby stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione warunki, którym musi odpowiadać materiał siewny.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 21, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania badań. Komisja powiadamia komitet określony w art. 21 o technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania badań i prób i ich wynikach.

4. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla przeprowadzania badań i prób przewidzianych w ust. 1 i 2. Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków wyznaczonych przez władze budżetowe.

5. Badania i próby, na które można przeznaczyć wkład finansowy Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu finansowego ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

6. Badania i próby przewidziane w ust. 1 i 2 mogą być przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby prawne działające w imieniu państwa.

Artykuł 21

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, powołany na mocy art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG (zwany dalej "Komitetem").

2. W przypadku gdy występuje odwołanie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji Komisji 199/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (³).

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 22

Niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych względami ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem zasobów genetycznych roślin, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/457/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, w terminie do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów art. 14 ust. 1 oraz, w terminie do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Zgodnie z przepisami art. 21 Państwo Członkowskie może wnieść o całkowite lub częściowe zwolnienie z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy w odniesieniu do niektórych gatunków, jeśli na jego obszarze gatunki te nie są zwykle reprodukowane i wprowadzane do obrotu.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomicznego-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja roślin pastewnych zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin pastewnych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały przez pewien czas ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin pastewnych, dopuszczając jedynie obrót materiałem siewnym o wysokiej jakości; kraje te potrafiły wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin dokonywanych od wielu dziesięcioleci, co poskutkowało rozwojem wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin pastewnych, które, z uwagi na swe cechy, zapowiadają się na posiadające wielką wartość dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin pastewnych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne, jak jest to możliwe;

uzasadnione jest jednak ograniczanie obrotu do niektórych odmian, tylko wtedy, gdy użytkownik może być pewien uzyskania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu schematy kwalifikacyjne, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych kontroli, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

schemat taki już istnieje na szczeblu międzynarodowym; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju opracowała schemat odmianowej kwalifikacji nasion traw znajdujących się w obrocie międzynarodowym;

pożądane jest uchwalenie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty, opartego na doświadczeniu zdobytym przy stosowaniu wspomnianego schematu oraz schematów krajowych dla tego produktu;

schemat taki powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu w innych Państwach Członkowskich, jak i na rynkach krajowych;

zgodnie z ogólną zasadą materiał siewny roślin pastewnych, niezależnie od jego przeznaczenia po uprawie, powinien zostać dopuszczony do obrotu, tylko jeśli został poddany urzędowemu badaniu i został zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny lub kwalifikowany materiał siewny lub jeśli, w przypadku pewnych rodzajów lub gatunków, został poddany urzędowemu badaniu i został zatwierdzony jako handlowy materiał siewny; wybór określenia specjalistycznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” oparty jest na istniejącej terminologii międzynarodowej;

należy zatwierdzać handlowy materiał siewny, aby wziąć pod uwagę fakt, że nie wszystkie gatunki i rodzaje roślin pastewnych, mających znaczenie dla uprawy, dały pożądane odmiany lub wystarczające ilości materiału siewnego istniejących odmian, aby spełnić wszystkie potrzeby Wspólnoty; konieczne jest zatem, w przypadku niektórych rodzajów i gatunków, zatwierdzanie materiału siewnego roślin pastewnych, których nazwa odmiany nie została określona, ale które spełniają wymagania pod każdym innym względem;

materiał siewny roślin pastewnych, które nie są przedmiotem obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze, nie powinien podlegać zasadom wspólnotowym; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania przepisów specjalnych w odniesieniu do takiego materiału siewnego;

zasady wspólnotowe nie powinny mieć zastosowania dla materiału siewnego przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin pastewnych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, należy ustalić pewne wymagania co do laboratoryjnej czystości i zdolności kiełkowania;

w celu zagwarantowania tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione wspólnotowe reguły dotyczące pakowania, pobierania próbek, plombowania i znakowania; w tym celu etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje niezbędne zarówno dla urzędowej kontroli, jak i dla informacji użytkowników, oraz powinny jasno przedstawiać wspólnotowy charakter kwalifikacji kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin pastewnych kilku rodzajów i gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb Państwa Członkowskie powinny być upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem pewnych warunków;

w celu zagwarantowania spełniania podczas obrotu wymagań jakościowych oraz przepisów gwarantujących tożsamość materiału siewnego Państwa Członkowskie muszą zapewnić stosowanie właściwych ustaleń dotyczących kontroli;

materiał siewny spełniający te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom w obrocie, innym niż przewidziane przez zasady wspólnotowe;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, dopuszczalne ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i są używane na ich własnych terytoriach;

z zastrzeżeniem pewnych warunków, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z elitarnego materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny materiałowi siewnemu rozmnażanemu w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, należy umożliwić dopuszczanie do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin pastewnych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy taki materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany lub został urzędowo zatwierdzony jako handlowy materiał siewny w obrębie Wspólnoty i zgodny z regułami wspólnotowymi;

w okresie, w którym występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii lub handlowego materiału siewnego, powinno się czasowo dopuszczać do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymogi;

w celu zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji stosowanych w różnych Państwach Członkowskich oraz w celu umożliwienia dokonywania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym we Wspólnocie a tym pochodzącym z państw trzecich, należy ustanowić wspólnotowe pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych kontroli a posteriori materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji należy powierzyć zadanie przyjęcia pewnych środków w celu stosowania niniejszej dyrektywy; dla ułatwienia wdrożenia proponowanych środków należy przewidzieć procedurę ustanowienia ścisłej współpracy pomiędzy Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z zamiarem wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych we Wspólnocie.

Artykuł 1a

Do celów niniejszej dyrektywy, "obrót"; oznacza sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży lub jakąkolwiek ofertę sprzedaży, dostawa lub przesłanie, mających na celu wykorzystanie handlowe materiału siewnego na rzecz stron trzecich, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót nasionami w celu innym niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak opisane poniżej działania, nie jest uznawany za sprzedaż:

— dostawa materiału siewnego do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażania materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego powinien przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczany materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Dla celów niniejszej dyrektywy mają zastosowanie następujące definicje:

A. Rośliny pastewne: rośliny następujących rodzajów i gatunków:

B. Elitarny materiał siewny:

1. Materiał siewny odmian wyhodowanych: materiał siewny, który:

a) został wyprodukowany pod nadzorem hodowcy zgodnie z przyjętymi praktykami utrzymywania odmiany;

b) przeznaczony jest do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

2. Materiał siewny odmian miejscowych: materiał siewny, który

a) został wyprodukowany pod urzędową kontrolą z materiału urzędowo zatwierdzonego jako odmiana miejscowa w jednym lub większej liczbie gospodarstw usytuowanych w obrębie wyraźnie oddzielonego regionu pochodzenia;

b) są przeznaczone do produkcji materiału siewnego z kategorii „kwalifikowany materiał siewny”;

c) z zastrzeżeniem przepisów art. 4, spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego; oraz

d) zostały uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

C. kwalifikowany materiał siewny: materiał siewny wszystkich gatunków wymienionych w pkt A, innych niż Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa:

a) wyprodukowane bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) przeznaczone do celu innego niż produkcja materiału siewnego;

c) spełniające, zgodnie z art. 4 lit. b), warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) które określono w drodze urzędowej inspekcji spełnienia wyżej wymienionych warunków.

Ca. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny pierwszego pokolenia (Lupinuspp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego lub, na wniosek hodowcy, z nasion wyhodowanych z elitarnego materiału siewnego, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) które są przeznaczone są do produkcji materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie"; lub do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki wymienione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; i

d) który został uznany w drodze urzędowej inspekcji jako spełniające wyżej wymienione warunki.

Cb. Kwalifikowany materiał siewny, materiał siewny drugiej generacji (Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa):

a) który został wyprodukowany bezpośrednio z elitarnego materiału siewnego, z kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego pokolenia, lub, na wniosek hodowcy, z rozmnożeń przed elitarnym materiałem siewnym, które określono w drodze urzędowej inspekcji jako zgodne z warunkami ustanowionymi w załącznikach I i II dla elitarnego materiału siewnego;

b) który został przeznaczony do celów innych niż produkcja materiału siewnego roślin pastewnych;

c) który, zgodnie z art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załącznikach I i II dla kwalifikowanego materiału siewnego; oraz

d) który został uznany w drodze urzędowej inspekcji jako spełniający wyżej wymienione warunki.

D. Handlowy materiał siewny: materiał siewny, który

a) jest identyfikowalny jako należący do określonego gatunku;

b) z zastrzeżeniem art. 4 lit. b), spełnia warunki ustanowione w załączniku II dla handlowego materiału siewnego; oraz

c) został uznany, w drodze badań urzędowych, za spełniający wyżej podane warunki.

E. Środki urzędowe: środki podjęte

a) przez władze państwowe; lub

b) przez jakąkolwiek osobę prawną prawa publicznego lub prywatnego, działającą na odpowiedzialność państwa; lub

c) w przypadku działań pomocniczych, które są także pod kontrolą państwa, przez jakąkolwiek osobę fizyczną należycie w tym celu umocowaną,

pod warunkiem że osoby wymienione w lit. b) i c) nie osiągają żadnych osobistych korzyści z takich środków.

F. Małe opakowania WE A: opakowania zawierające mieszanki materiału siewnego nie przeznaczone do produkcji roślin pastewnych, o wadze netto nieprzekraczającej 2 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

G. Małe opakowania WE B: opakowania zawierające elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny, handlowy materiał siewny lub – jeśli określone opakowania nie są małymi opakowaniami EWG A – mieszaninę materiałów siewnych o wadze netto nieprzekraczającej 10 kg, wyłączając, tam gdzie potrzeba, granulowane pestycydy, gotowe mieszanki pastewne lub inne stałe dodatki.

1a. Zmiany, które należy wprowadzić w wykazie gatunków określonym w ust. 1 pkt A, zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

1b. Różne typy odmian, włączając składniki nadające się do kwalifikacji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, mogą zostać określone i zdefiniowane zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21.

1c. (uchylony)

1d. Państwa Członkowskie, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, mogą zostać upoważnione do niestosowania warunków zawartych w załączniku II sekcja I B4 dla jednego lub większej ilości omawianych gatunków, jeżeli można będzie założyć przy uwzględnieniu warunków ekologicznych oraz nabytego doświadczenia, że standardy ustanowione w załączniku II sekcja I pkt 2 kolumna 13 tabeli są spełnione.

2. Państwa Członkowskie mogą w okresie przejściowym, trwającym nie więcej niż 4 lata po wejściu w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, niezbędnych do wykonania niniejszej dyrektywy i na zasadzie odstępstwa od ust. 1 część C, zakwalifikować jako kwalifikowany materiał siewny materiał siewny pochodzący bezpośrednio z materiału siewnego urzędowo kontrolowanego w Państwie Członkowskim na podstawie obecnego systemu i zapewniający takie same gwarancje jakości jak materiał siewny kwalifikowany jako materiał siewny elitarny lub kwalifikowany materiał siewny zgodnie z zasadami niniejszej dyrektywy.

3. Badanie przeprowadzane pod nadzorem urzędowym, określonym w ust. 1 pkt C lit. d) ii) odbywa się pod następującymi warunkami:

i) inspektorzy:

a) posiadają niezbędne kwalifikacje techniczne;

b) nie czerpią osobistych korzyści związanych z przeprowadzaniem inspekcji;

c) są urzędowo zatwierdzeni przez jednostkę kwalifikującą dla materiału siewnego danego Państwa Członkowskiego, przy czym zatwierdzenie to obejmuje zaprzysiężenie inspektorów albo podpisanie przez inspektora oświadczenia o przestrzeganiu zasad regulujących urzędowe badania;

d) przeprowadzają inspekcje pod nadzorem urzędowym zgodnie z zasadami stosowanymi do urzędowych inspekcji;

ii) uprawa nasienna, która ma być poddana inspekcji, prowadzona jest z materiału siewnego poddanego urzędowej kontroli a posteriori, której wyniki były zadowalające;

iii) część upraw nasiennych stanowi przedmiot inspekcji prowadzonej przez urzędowych inspektorów. Dla upraw samopylnych część ta wynosi 10 % a 20 % dla upraw o zapylaniu krzyżowym lub dla gatunków, dla których Państwa Członkowskie przewidują prowadzenie urzędowych badań laboratoryjnych materiału siewnego za pomocą procedur morfologicznych, fizjologicznych lub, w stosownym przypadku, biochemicznych, celem określenia tożsamości i czystości odmian, odpowiednio 5 % i 15 %;

iv) część próbek z partii materiału siewnego zebranego z upraw nasiennych pobierana jest do urzędowej kontroli a posteriori, a w razie potrzeby w celu przeprowadzenia analizy laboratoryjnej tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego;

v) Państwa Członkowskie ustalają kary stosowane za naruszenia zasad regulujących badania prowadzone pod nadzorem urzędowym. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Jeżeli urzędowo zatwierdzeni inspektorzy naruszają, w sposób celowy lub przez zaniedbanie, zasady regulujące urzędowe badania, kary mogą przewidywać w szczególności cofnięcie zatwierdzenia określonego w ust. 3 i) lit. c). W tym przypadku wszelkie zatwierdzenia badanego materiału siewnego zostają unieważnione, chyba że zostanie udowodnione że materiał siewny spełnia jednak wszystkie wymagane warunki.

4. Inne środki stosowane do prowadzenia badań pod nadzorem urzędowym mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Do czasu przyjęcia takich środków, należy przestrzegać warunków określonych w art. 2 decyzji Komisji 89/540/EWG.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny:

Brassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.

Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. + var. viridis L.

Dactylis glomerata L.

Festuca arundinacea Schreber

Festuca pratensis Hudson

Festuca rubra L.

x Festulolium

Lolim multiflorum Lam.

Lolim perenne L.

Lolium x boucheanum Kunth

Phleum pratense L.

Medicago sativa L.

Medicago x varia T. Martyn

Pisum sativum L.

Raphanus sativus L. var. oleiformis Pers.

Trifolium repens L.,

a także, począwszy od dnia 1 lipca 1971 r., Trifolium pratense L. nie mogą być wprowadzane do obrotu, jeśli nie zostały urzędowo zakwalifikowane jako: ‘elitarny materiał siewny’ lub ‘kwalifikowany materiał siewny’.

1a. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 Królestwo Hiszpanii może uzyskać zgodę na wprowadzanie zwolnień do dnia 31 grudnia 1989 r., w ust. 1 w odniesieniu do materiału siewnego Medicago sativa, Brassica oleracea convar. acephala i Raphanus sativus.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych z rodzajów i gatunków innych niż te wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny” lub jeżeli nie jest handlowym materiałem siewnym.

3. Komisja może, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, określić, że po upływie określonych terminów materiał siewny należący do rodzajów i gatunków roślin pastewnych innych niż wymienione w ust. 1 nie może być dopuszczony do obrotu, jeżeli nie został urzędowo zakwalifikowany jako „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny”;

4. Państwa Członkowskie zapewniają, że urzędowe badania przeprowadzane są zgodnie z aktualnymi, międzynarodowo przyjętymi metodami, o ile metody takie istnieją.

5. (skreślony)

Artykuł 3a

Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, że

— nasiona wyhodowane z elitarnego materiału siewnego, oraz

— uprawiany materiał siewny, sprzedawany w celu przetworzenia, pod warunkiem potwierdzenia jego tożsamości,

może zostać dopuszczony do obrotu.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie mogą jednakże w drodze odstępstwa od przepisów art. 3:

a) usankcjonować urzędową kwalifikację i obrót elitarnym materiałem siewnym, który nie spełnia warunków podanych w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania; podobne odstępstwa mogą być także przyznane w odniesieniu do kwalifikowanego materiału siewnego Trifolium pratense, jeśli taki materiał siewny przeznaczony jest do dalszej produkcji kwalifikowanego materiału siewnego.

W powyższych przypadkach podejmuje się wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić, że dostawca gwarantuje ściśle określoną zdolność kiełkowania, którą umieszcza on dla celów handlowych na specjalnej etykiecie z jego nazwiskiem, adresem i numerem referencyjnym partii materiału siewnego;

b) w celu szybkiego udostępniania materiału siewnego sankcjonować urzędową kwalifikację lub zatwierdzenie oraz obrót aż do pierwszego kupującego poprzez handel materiałem siewnym należącym do kategorii „elitarny materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny” lub „handlowy materiał siewny”, pomimo braku przeprowadzenia urzędowego badania w celu sprawdzenia zgodności z warunkami podanymi w załączniku II w odniesieniu do zdolności kiełkowania. Kwalifikacja lub zatwierdzenie jest dokonywane jedynie po przedstawieniu tymczasowego raportu analitycznego materiału siewnego i pod warunkiem wskazania nazwiska i adresu pierwszego odbiorcy; podejmuje się wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że dostawca gwarantuje zdolność kiełkowania stwierdzoną podczas tymczasowej analizy; zdolność kiełkowania umieszcza się dla celów handlowych na specjalnej etykiecie, z nazwiskiem dostawcy, adresem i numerem referencyjnym partii.

Niniejsze przepisy nie mają zastosowania do materiału siewnego przywożonego z państw trzecich, z zastrzeżeniem przepisów art. 15 w odniesieniu do reprodukcji poza Wspólnotą.

Państwa Członkowskie korzystające z odstępstw określonych w lit. a) lub b) udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w zakresie kontroli.

Artykuł 4a

1. Nie naruszając przepisów art. 3 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić producentom prowadzącym działalność na ich terytorium na wprowadzanie do obrotu:

a) niewielkich ilości materiału siewnego do celów naukowych lub pracy selekcyjnej;

b) właściwej ilości materiału siewnego do innych celów badawczych lub doświadczalnych pod warunkiem że dotyczy to odmian, dla których został przez dane Państwo Członkowskie złożony wniosek o umieszczenie w katalogu.

W przypadku materiału genetycznie modyfikowanego pozwolenie takie przyznaje się wyłącznie pod warunkiem podjęcia wszelkich niezbędnych środków ostrożności w celu uniknięcia szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi oraz na środowisko. Do przeprowadzenia w tym względzie oceny ryzyka dla środowiska stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 4 dyrektywy 70/457/EWG.

2. Cel, w którym pozwolenia określone w ust. 1 lit. b), przepisy dotyczące oznakowania opakowań, oraz ilości i warunki wydania takich pozwoleń ustalane są zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

3. Pozwolenia wydane przed przyjęciem niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie producentom prowadzącym działalność na ich terytorium do celów określonych w ust. 1, pozostają w mocy do czasu ustalenia przepisów określonych w ust. 2. Od tego czasu przy wydawaniu wszystkich tego typu pozwoleń należy uwzględniać przepisy określone zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą, w odniesieniu do warunków podanych w załącznikach I i II, nakładać dodatkowe lub bardziej rygorystyczne wymagania dla kwalifikacji materiału siewnego oraz dla badania handlowego materiału siewnego produkowanego na ich własnych terytoriach.

Artykuł 5a

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć kwalifikację nasion Lupinus spp., Pisum sativum, Vicia spp. i Medicago sativa do „kwalifikowanego materiału siewnego”; pierwszego pokolenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie zapewniają, na życzenie hodowcy, poufność opisu składników genealogicznych.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby w celu sprawdzenia odmian oraz w celu zbadania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji, a także w celu zbadania handlowego materiału siewnego, próbki pobierane były urzędowo zgodnie z właściwymi metodami.

2. Dla przeprowadzenia badania materiału siewnego przeznaczonego do kwalifikacji i przeprowadzenia badania handlowego materiału siewnego próbki pobiera się z partii jednorodnych; maksymalna waga partii i minimalna waga próbki znajdują się w załączniku III.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny i handlowy materiał siewny były sprzedawane tylko w formie dostatecznie jednolitych partii i w zaplombowanych pojemnikach posiadających plomby i oznaczenia, jak określono w art. 9, 10 lub 10 a, którykolwiek jest właściwy.

2. W przypadku sprzedaży niewielkich ilości do konsumenta finalnego Państwa Członkowskie mogą ustanawiać odstępstwa od przepisów ust. 1 w odniesieniu do pakowania, plombowania i oznaczania.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie wymagają, by opakowania materiału matecznego, materiału siewnego kwalifikowanego i materiału siewnego handlowego, za wyjątkiem, gdy materiał siewny tych ostatnich dwóch kategorii jest przedstawiany w formie opakowań WE B, były zapieczętowane urzędowo lub pod nadzorem urzędowym w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia urzędowej etykiety przewidzianej w art. 10 ust. 1 lub opakowania.

W celu zapewnienia zapieczętowania, system pieczętowania zawiera przynajmniej powyższą etykietę lub przyczepioną urzędową pieczęć.

Środki przewidziane w akapicie drugim nie są konieczne, jeśli stosuje się system pieczętowania jednokrotnego użytku.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu.

2. Państwa Członkowskie wymagają, z wyjątkiem przypadku małych opakowań WE B, aby opakowania nie były ponownie plombowane, chyba że urzędowo bądź pod nadzorem urzędowym. Jeśli opakowania są ponownie plombowane, fakt powtórnego plombowania, data plombowania oraz władza odpowiedzialna są umieszczane na etykiecie wymaganej zgodnie z art. 10 ust. 1.

3. Państwa Członkowskie wymagają, by małe opakowania WE B były zapieczętowane w taki sposób, by nie można było ich otworzyć bez naruszenia systemu pieczętowania lub pozostawienia dowodu próby naruszenia etykiety lub opakowania. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 można ustalić czy dany system pieczętowania jest zgodny z przepisami niniejszego ustępu. Opakowania nie mogą być ponownie zapieczętowane chyba, że zostanie to dokonane pod urzędowym nadzorem.

4. (uchylony)

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby opakowania elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego i handlowego materiału siewnego, z wyjątkiem przypadku gdy materiał siewny z ostatnich dwóch kategorii pakowany jest w formie małych opakowań WE B:

a) były oznakowane na stronie zewnętrznej etykietą urzędową, nieużywaną wcześniej, spełniającą warunki określone w załączniku IV (A) i zawierającą informacje w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Kolor etykiety jest biały dla elitarnego materiału siewnego, niebieski dla kwalifikowanego materiału siewnego pierwszego rozmnożenia występującego po elitarnym materiale siewnym, czerwony dla kwalifikowanego materiału siewnego następnych rozmnożeń oraz brązowy dla handlowego materiału siewnego. Gdy używana jest etykieta sznurowana z dziurkami, jej końcówki opatrzone zostają w każdym przypadku plombą urzędową. Jeżeli, w przypadkach, określonych w art. 4 lit. a), elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny nie spełniają warunków ustanowionych w załączniku II w odniesieniu do kiełkowania, fakt ten jest podany na etykiecie. Użycie urzędowych etykiet samoprzylepnych podlega zatwierdzeniu. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 trwały nadruk określonej informacji, wykonany na opakowaniu pod urzędowym nadzorem zgodnie ze wzorem etykiety, może zostać zatwierdzony;

b) zawierały urzędowy dokument, w tym samym kolorze co etykieta, zawierający co najmniej informacje wymagane zgodnie z załącznikiem IV, (A) (I) lit. a) (3), (4) i (5), a w przypadku handlowego materiału siewnego lit. b) (2), (4) i (5). Dokument ten jest sporządzony w taki sposób, aby nie mógł być pomylony z urzędową etykietą, określoną w lit. a). Dokument ten nie jest konieczny, jeśli informacja została podana na opakowaniu w formie trwałego nadruku lub jeśli, zgodnie z przepisami określonymi w lit. a), została użyta etykieta samoprzylepna lub etykieta wykonana z niedrącego się materiału.

2. (uchylony)

Artykuł 10a

1. Państwa Członkowskie wymagają, aby małe opakowania WE B:

a) nosiły na zewnątrz, zgodnie z załącznikiem IV lit. b), etykietę dostawcy, drukowaną informację lub stempel w jednym z urzędowych języków Wspólnoty; w przypadku opakowań przezroczystych etykieta może zostać umiejscowiona wewnątrz, pod warunkiem że może być odczytana przez opakowanie; co się tyczy koloru etykiety, stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a);

b) nosiły na zewnątrz lub na etykiecie dostawcy, określonej w lit. a), przydzielony urzędowy numer seryjny; jeżeli używane się urzędowe etykiety przylepne, odnośnie do koloru etykiety stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 lit. a); metody przytwierdzenia numeru seryjnego mogą zostać ustalone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

2. Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby urzędowe etykiety przylepne zawierające część informacji ustanowionych w załączniku IV B były używane do oznaczania małych opakowań WE B pakowanych na ich terytorium; tak długo jak informacja podana jest na etykiecie, oznakowanie określone w ust. 1 lit. a) nie będzie wymagane.

Artykuł 10b

Państwa Członkowskie mogą postanowić, że po złożeniu wniosku, możliwe będzie plombowanie i znakowanie małych opakowań WE B materiału siewnego urzędowo lub pod urzędowym nadzorem zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 10.

Artykuł 10c

Państwa Członkowskie podejmują wszystkie niezbędne środki działania w celu zapewnienia, że w przypadku małych opakowań materiału siewnego tożsamość materiału siewnego może zostać sprawdzona, w szczególności w czasie, kiedy próbki materiału siewnego są podzielone. W tym celu Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby małe opakowania podzielone na ich terytorium były urzędowo plombowane lub plombowane pod urzędowym nadzorem.

Artykuł 10d

[1] 1. Państwa Członkowskie mogą, w drodze odstępstwa od art. 8, 9 i 10, wprowadzić uproszczenia przepisów dotyczących urządzeń zamykających oraz oznakowania opakowań, w przypadku sprzedaży luzem konsumentowi końcowemu materiału siewnego kategorii "kwalifikowany materiał siewny".

2. Warunki stosowania odstępstwa na podstawie ust. 1 powyżej są ustanawiane zgodnie z procedurą, określoną w art. 21 ust. 1.

Do czasu przyjęcia tych środków, zastosowanie mają warunki ustanowione w art. 2 decyzji Komisji 94/650/WE (²).

Artykuł 11

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, można postanowić, że Państwa Członkowskie mają prawo, w przypadkach innych niż objęte niniejszą dyrektywą, wymagać umieszczania etykiety dostawcy na opakowaniach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego (może to być etykieta inna niż etykieta urzędowa; informacja może być również przedstawiona w formie nadruku dostawcy na opakowaniu), lub konieczności dołączenia do partii materiału siewnego spełniającej warunki szczególne dotyczące obecności Avena fatua, ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 21, urzędowego świadectwa potwierdzającego zgodność z tymi warunkami.

2. Dane szczegółowe na tych etykietach należy również ustalić zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 11a

W przypadku materiału siewnego odmian genetycznie modyfikowanych na każdej etykiecie i w każdym dokumencie, urzędowym lub nie, dołączonym do lub towarzyszącym partii materiału siewnego zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, należy wyraźnie zaznaczyć, iż odmiana ta jest genetycznie modyfikowana.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wymagają, aby na urzędowej etykiecie lub na etykiecie dostawcy oraz na pojemniku lub wewnątrz niego został odnotowany każdy zabieg chemiczny, jakiemu został poddany elitarny materiał siewny, kwalifikowany materiał siewny lub handlowy materiał siewny.

Artykuł 13

1. (skreślony)

1. Państwa Członkowskie określają warunki dopuszczalności wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin różnych gatunków w sposób następujący:

– jeśli nie jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w charakterze roślin pastewnych, w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona gatunków roślin wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, z wyjątkiem odmian wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 70/457/EWG;

– jeśli jest przeznaczony do wykorzystania w celu ochrony środowiska naturalnego w kontekście ochrony zasobów genetycznych, określonych w art. 22a lit. b), w którym to przypadku mieszanki mogą zawierać nasiona roślin pastewnych oraz nasiona roślin niebędących roślinami pastewnymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy.

W przypadkach określonych w tiret pierwszym i drugim, różne składniki mieszanek, jeśli należą do gatunków wymienionych w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG, 69/208/EWG i 70/458/EWG, muszą, przed zmieszaniem, spełniać warunki dotyczące przepisów o ich obrocie.

Inne warunki, w tym etykietowanie technicznego zatwierdzenia firm produkujących mieszanki materiału siewnego, inspekcji produkcji mieszanek, a także pobierania próbek partii składników początkowych oraz mieszanek końcowych, określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

W przypadku określonym w tiret trzecim, warunki, na jakich te mieszanki mogą zostać dopuszczone do obrotu, określone są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

3. Artykuły 8, 9, 10b, 11 oraz 12 są stosowane oraz art. 10 i 10a są stosowane z zastrzeżeniem, że etykieta jest koloru zielonego. Do tego celu małe opakowania WE A uważa się za małe opakowania EWG B.

Jakkolwiek dla małych opakowań WE A urzędowo przyznany numer seryjny, określony w art. 10 lit. a) ust. 1 lit. b) nie jest wymagany.

Artykuł 13a

Do celów poszukiwania lepszych rozwiązań dla zastąpienia niektórych przepisów niniejszej dyrektywy, może zostać przewidziane zorganizowanie czasowych doświadczeń na szczególnych warunkach na poziomie wspólnotowym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

W ramach tych eksperymentów Państwa Członkowskie mogą zostać zwolnione z niektórych zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Rozmiary tych zwolnień zostaną określone w odniesieniu do przepisów, do których będą stosowane. Czas trwania eksperymentu nie przekroczy siedmiu lat.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że na materiał siewny wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, obowiązkowo lub nieobowiązkowo, nie nakłada się ograniczeń w obrocie w odniesieniu do charakterystyki, wymaganych badań, oznakowania ani plombowania, innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie lub innych dyrektywach.

2. (uchylony)

3. (uchylony)

Artykuł 14a

1. Warunki, na jakich można wprowadzić do obrotu materiał siewny, wyhodowany z elitarnego materiału siewnego, zgodnie z art. 3a tiret pierwsze, ustala się następująco:

a) właściwa jednostka kwalifikująca musi przeprowadzić urzędową inspekcję materiału siewnego zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji elitarnego materiału siewnego;

b) nasiona należy pakować zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

c) na opakowaniach należy umieścić urzędową etykietę, na której znajdą się następujące informacje:

- jednostka kwalifikująca i nazwa Państwa Członkowskiego lub uznane skróty tych nazw,

- numer partii,

- miesiąc i rok plombowania, lub

- miesiąc i rok pobrania ostatniej próbki w celach kwalifikacji,

- gatunek, zapisany przynajmniej alfabetem łacińskim, według nazwy botanicznej, która może być podana w skrócie i bez nazwy autorów,

- odmiana, zapisana alfabetem łacińskim,

- opis „wstępny elitarny materiał siewny”;,

- liczba pokoleń poprzedzających materiał siewny kategorii „kwalifikowany materiał siewny”; lub „kwalifikowany materiał siewny pierwszego pokolenia”.

Należy stosować etykiety białe z poprzeczną fioletową linią.

Artykuł 15

Państwa Członkowskie zapewniają, że materiał siewny roślin pastewnych,

- który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub który został bezpośrednio wyprodukowany ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

- który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 70/457/EWG, jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, jeśli ten materiał siewny został poddany inspekcjom polowym, spełniającym warunki ustanowione w załączniku I dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badanie wykazało, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione.

W takich przypadkach, gdzie materiał siewny został bezpośrednio wyprodukowany z pokolenia urzędowo uznanego kwalifikowanego materiału siewnego przed materiałem elitarnym, Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację materiału jako materiału elitarnego, jeśli warunki ustanowione dla tej kategorii są spełnione.

2. Nasiona roślin pastewnych, zebrane na terytorium Wspólnoty, z przeznaczeniem do kwalifikacji zgodnie z ust. 1, należy:

- pakować i oznaczać urzędową etykietą spełniającą wymogi określone w załącznikach V(A) i (B), zgodnie z art. 9 ust. 1, i

- transportować wraz z urzędowym dokumentem spełniającym wymogi określone w załączniku V(C).

Możliwe jest odstąpienie od przepisów pierwszego akapitu, dotyczących pakowania i oznaczania, gdy władze odpowiedzialne za inspekcję polową, władze wystawiające dokumenty kwalifikacji nasion, których kwalifikacja nie została ostatecznie przeprowadzona, oraz władze odpowiedzialne za kwalifikację to ten sam urząd, lub, gdy władze te wyrażają zgodę na odstąpienie od powyższych przepisów; jasno wskazuje, że ta odmiana jest genetycznie modyfikowana.

3. Państwa Członkowskie zapewniają także, że materiał siewny roślin pastewnych

- który został wyprodukowany bezpośrednio z materiału elitarnego lub kwalifikowanego materiału siewnego urzędowo poddanego kwalifikacji w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub w państwie trzecim, któremu została przyznana klauzula równoważności zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b), lub który został bezpośrednio wyprodukowane ze skrzyżowania materiału elitarnego urzędowo poddanego kwalifikacji w Państwie Członkowskim z materiałem elitarnym urzędowo poddanym kwalifikacji w takim państwie trzecim, i

- który został zebrany w innym Państwie Członkowskim,

na wniosek jest urzędowo poświadczany jako kwalifikowany materiał siewny w każdym Państwie Członkowskim, gdzie elitarny materiał siewny lub kwalifikowany materiał siewny, określony powyżej, został albo wyprodukowany, albo urzędowo poddany kwalifikacji, jeśli nasiona te zostały poddane inspekcjom polowym spełniającym warunki ustanowione w równoważnej decyzji zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. a) dla odpowiedniej kategorii i jeśli urzędowe badania wykazały, że warunki ustanowione w załączniku II dla tej samej kategorii są spełnione. Inne Państwa Członkowskie mogą także autoryzować urzędową kwalifikację takiego materiału siewnego.

Artykuł 16

1. Rada, działając na wniosek Komisji kwalifikowaną większością głosów, określa, czy:

a) w przypadku określonym w art. 15 inspekcje polowe w państwie trzecim spełniają warunki ustanowione w załączniku I;

b) materiał siewny roślin pastewnych zebrany w państwie trzecim i spełniający te same warunki dotyczące jego cech i przeprowadzonych badań, dla zagwarantowania jego tożsamości, oznaczenia i kontroli, jest równoważny z elitarnym materiałem siewnym, kwalifikowanym materiałem siewnym lub handlowym materiałem siewnym zebranym w obrębie Wspólnoty i zgodnym z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. W odniesieniu do państwa trzeciego Państwa Członkowskie mogą same podejmować decyzje na mocy ust. 1 w zakresie, w jakim Rada nie podjęła żadnej decyzji w odniesieniu do tego państwa w ramach niniejszej dyrektywy. Prawo to wygasa dnia 1 lipca 1980 r.

3. Ustęp 1 i 2 znajdują również zastosowanie w odniesieniu do jakiegokolwiek nowego Państwa Członkowskiego od dnia jego przystąpienia do dnia, w którym ma ono wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 17

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 21, w celu wyeliminowania wszelkich występujących we Wspólnocie tymczasowych trudności w dostawach elitarnego materiału siewnego, kwalifikowanego materiału siewnego lub handlowego materiału siewnego, jeśli niemożliwe jest ich pokonanie w inny sposób, istnieje możliwość wydania przez Państwa Członkowskie na czas określony pozwolenia do wprowadzenia do obrotu w całej Wspólnocie materiału siewnego w ilości niezbędnej do zlikwidowania trudności w dostawach nasion kategorii podlegającej mniej rygorystycznym wymogom, lub nasion niewyszczególnionych we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Uprawnych lub katalogach odmian poszczególnych Państw Członkowskich.

2. Materiał siewny kategorii z każdej danej odmiany, należy oznaczać etykietami przewidzianymi dla odpowiedniej kategorii; materiał siewny odmian nieujętych w wyżej wymienionych katalogach należy oznaczać etykietami jak dla handlowego materiału siewnego. Na etykiecie należy zawsze zaznaczać, iż dany rodzaj materiału siewnego należy do kategorii spełniającej mniej rygorystyczne wymogi.

3. Zasady stosowania ust. 1 można przyjąć zgodnie z procedura określoną w art. 21.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do materiału siewnego roślin pastewnych przeznaczonych na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie zapewnią przeprowadzenie urzędowych inspekcji obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych, a przynajmniej inspekcji wyrywkowych, w celu oceny zgodności z wymogami i warunkami niniejszej dyrektywy.

2. Bez uszczerbku dla swobodnego przepływu materiału siewnego we Wspólnocie, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu otrzymania następujących danych szczegółowych w trakcie obrotu materiałem siewnym przywożonymi w ilości przekraczającej dwa kilogramy z państw trzecich:

a) gatunek;

b) odmiana;

c) kategoria;

d) kraj pochodzenia i urzędowa jednostka kontrolna;

e) kraj wysyłki;

f) importer;

g) ilość materiału siewnego.

Sposób przedstawienia powyższych danych można określić zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 20

1. Testy porównawcze Wspólnoty są przeprowadzane na terenie Wspólnoty, aby umożliwić wybiórczą wtórną kontrolę próbek elitarnego materiału siewnego z wyłączeniem pobranego losowo materiału siewnego odmian mieszańcowych, syntetycznych oraz kwalifikowanego materiału siewnego roślin pastewnych. Ocena norm, jakim musi sprostać kwalifikowany materiał siewny, może być zawa rta we wtórnej kontroli. Przebieg przeprowadzania testów oraz ich wyniki przedkłada się Komitetowi w myśl art. 21.

2. Te porównawcze testy, w pierwszym etapie, stosowane są w celu zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji, aby uzyskać porównywalne wyniki. Kiedy tylko cel ten zostanie osiągnięty, rozpocznie się przesyłanie corocznych sprawozdań z postępu w sprawie porównawczych testów i wysyłanie ich z zachowaniem poufności do Państw Członkowskich i do Komisji. Komisja, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, ustala datę sporządzenia pierwszego sprawozdania.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące przeprowadzania testów porównawczych. Testy porównawcze mogą być przeprowadzane również na roślinach pastewnych zebranych w państwach trzecich.

Artykuł 21

[2] 1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa, powołany na mocy art. 1 decyzji Rady 66/339/EWG (zwany dalej "Komitetem").

2. W przypadku gdy występuje odwołanie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji Komisji 199/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (³).

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 21a

Zmiany, jakie należy wprowadzić w treści załączników w świetle rozwoju w dziedzinie wiedzy naukowej lub technicznej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21.

Artykuł 22

Niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów prawa krajowego, uzasadnionych względami ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin albo ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 22a

1. Można ustanowić szczególne warunki, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie:

a) warunków obrotu materiałem siewnym zaprawionym chemicznie;

b) warunków obrotu materiałem siewnym w związku z ochroną in situ oraz zachowawczym wykorzystaniem zasobów genetycznych roślin, włącznie z materiałem siewnym mieszanek powstałych również z gatunków wymienionych w art. 1 dyrektywy Rady 70/457/EWG, związanych z określonym środowiskiem naturalnym i częściowo naturalnym, zagrożonych erozją genetyczną;

c) warunków obrotu materiałem siewnym nadającym się do produkcji ekologicznej.

2. Warunki szczególne określone w ust. 1, zawierają w szczególności następujące kwestie:

i) w przypadku lit. b), należy stwierdzić pochodzenie materiału siewnego tych gatunków, zatwierdzone przez właściwe władze w każdym z Państw Członkowskich w celu obrotu tym materiałem siewnym na określonym terenie;

ii) w przypadku lit. b), właściwe ograniczenia ilościowe.

Artykuł 23

Państwa Członkowskie, w terminie do dnia 1 lipca 1968 r., wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów art. 14 ust. 1 oraz, w terminie do dnia 1 lipca 1969 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wypełnienia przepisów niniejszej dyrektywy i jej załączników. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 23a

Zgodnie z przepisami art. 21 Państwo Członkowskie może wnieść o całkowite lub częściowe zwolnienie z obowiązku stosowania przepisów niniejszej dyrektywy w odniesieniu do niektórych gatunków, jeśli na jego obszarze gatunki te nie są zwykle reprodukowane i wprowadzane do obrotu.

Artykuł 24

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 czerwca 1966 r.

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomicznego-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja roślin pastewnych zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej;

uzyskanie zadowalających efektów w uprawie roślin pastewnych zależy w dużej mierze od stosowania odpowiedniego materiału siewnego; w tym celu niektóre Państwa Członkowskie stosowały przez pewien czas ograniczenia w obrocie materiałem siewnym roślin pastewnych, dopuszczając jedynie obrót materiałem siewnym o wysokiej jakości; kraje te potrafiły wykorzystać doświadczenia systematycznych selekcji roślin dokonywanych od wielu dziesięcioleci, co poskutkowało rozwojem wystarczająco stabilnych i jednolitych odmian roślin pastewnych, które, z uwagi na swe cechy, zapowiadają się na posiadające wielką wartość dla zamierzonych celów;

zostanie osiągnięta większa produktywność w uprawie roślin pastewnych we Wspólnocie, jeśli przy wyborze odmian dopuszczonych do obrotu Państwa Członkowskie zastosują jednolite zasady, tak rygorystyczne, jak jest to możliwe;

uzasadnione jest jednak ograniczanie obrotu do niektórych odmian, tylko wtedy, gdy użytkownik może być pewien uzyskania materiału siewnego tych odmian;

niektóre Państwa Członkowskie stosują w tym celu schematy kwalifikacyjne, których zamierzeniem jest, w drodze urzędowych kontroli, zagwarantowanie tożsamości i czystości odmianowej;

schemat taki już istnieje na szczeblu międzynarodowym; Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju opracowała schemat odmianowej kwalifikacji nasion traw znajdujących się w obrocie międzynarodowym;

pożądane jest uchwalenie jednolitego systemu kwalifikacji dla Wspólnoty, opartego na doświadczeniu zdobytym przy stosowaniu wspomnianego schematu oraz schematów krajowych dla tego produktu;

schemat taki powinien być stosowany zarówno w przypadku obrotu w innych Państwach Członkowskich, jak i na rynkach krajowych;

zgodnie z ogólną zasadą materiał siewny roślin pastewnych, niezależnie od jego przeznaczenia po uprawie, powinien zostać dopuszczony do obrotu, tylko jeśli został poddany urzędowemu badaniu i został zakwalifikowany, zgodnie z zasadami kwalifikacji, jako elitarny lub kwalifikowany materiał siewny lub jeśli, w przypadku pewnych rodzajów lub gatunków, został poddany urzędowemu badaniu i został zatwierdzony jako handlowy materiał siewny; wybór określenia specjalistycznego „elitarny materiał siewny” i „kwalifikowany materiał siewny” oparty jest na istniejącej terminologii międzynarodowej;

należy zatwierdzać handlowy materiał siewny, aby wziąć pod uwagę fakt, że nie wszystkie gatunki i rodzaje roślin pastewnych, mających znaczenie dla uprawy, dały pożądane odmiany lub wystarczające ilości materiału siewnego istniejących odmian, aby spełnić wszystkie potrzeby Wspólnoty; konieczne jest zatem, w przypadku niektórych rodzajów i gatunków, zatwierdzanie materiału siewnego roślin pastewnych, których nazwa odmiany nie została określona, ale które spełniają wymagania pod każdym innym względem;

materiał siewny roślin pastewnych, które nie są przedmiotem obrotu, z uwagi na ich niewielkie znaczenie gospodarcze, nie powinien podlegać zasadom wspólnotowym; Państwa Członkowskie muszą zachować prawo stosowania przepisów specjalnych w odniesieniu do takiego materiału siewnego;

zasady wspólnotowe nie powinny mieć zastosowania dla materiału siewnego przeznaczonego na wywóz do państw trzecich;

w celu polepszenia nie tylko jakości genetycznej materiału siewnego roślin pastewnych we Wspólnocie, ale także jego cech zewnętrznych, należy ustalić pewne wymagania co do laboratoryjnej czystości i zdolności kiełkowania;

w celu zagwarantowania tożsamości materiału siewnego muszą zostać ustanowione wspólnotowe reguły dotyczące pakowania, pobierania próbek, plombowania i znakowania; w tym celu etykiety powinny zawierać szczegółowe informacje niezbędne zarówno dla urzędowej kontroli, jak i dla informacji użytkowników, oraz powinny jasno przedstawiać wspólnotowy charakter kwalifikacji kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii;

niektóre Państwa Członkowskie potrzebują mieszanek materiału siewnego roślin pastewnych kilku rodzajów i gatunków do celów specjalnych; w celu uwzględnienia tych potrzeb Państwa Członkowskie powinny być upoważnione do zatwierdzania takich mieszanek z zastrzeżeniem pewnych warunków;

w celu zagwarantowania spełniania podczas obrotu wymagań jakościowych oraz przepisów gwarantujących tożsamość materiału siewnego Państwa Członkowskie muszą zapewnić stosowanie właściwych ustaleń dotyczących kontroli;

materiał siewny spełniający te wymagania nie powinien, bez uszczerbku dla art. 36 Traktatu, podlegać żadnym ograniczeniom w obrocie, innym niż przewidziane przez zasady wspólnotowe;

w pierwszym etapie, aż do ustanowienia wspólnego katalogu odmian, dopuszczalne ograniczenia powinny obejmować w szczególności prawo Państw Członkowskich do ograniczania obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym do tych odmian, które mają znaczenie dla uprawy i są używane na ich własnych terytoriach;

z zastrzeżeniem pewnych warunków, materiał siewny rozmnażany w innym kraju z elitarnego materiału siewnego kwalifikowanego w Państwie Członkowskim powinien zostać uznany za równoważny materiałowi siewnemu rozmnażanemu w tym Państwie Członkowskim;

z drugiej strony, należy umożliwić dopuszczanie do obrotu w obrębie Wspólnoty materiału siewnego roślin pastewnych zebranego w państwach trzecich tylko wtedy, gdy taki materiał siewny spełnia takie same warunki jak materiał siewny urzędowo kwalifikowany lub został urzędowo zatwierdzony jako handlowy materiał siewny w obrębie Wspólnoty i zgodny z regułami wspólnotowymi;

w okresie, w którym występują trudności w uzyskiwaniu dostaw kwalifikowanego materiału siewnego różnych kategorii lub handlowego materiału siewnego, powinno się czasowo dopuszczać do obrotu materiał siewny spełniający mniej rygorystyczne wymogi;

w celu zharmonizowania technicznych metod kwalifikacji stosowanych w różnych Państwach Członkowskich oraz w celu umożliwienia dokonywania w przyszłości porównań między materiałem siewnym kwalifikowanym we Wspólnocie a tym pochodzącym z państw trzecich, należy ustanowić wspólnotowe pola testowe w Państwach Członkowskich, aby możliwe było dokonywanie corocznych kontroli a posteriori materiału siewnego należącego do różnych kategorii „kwalifikowanego materiału siewnego”;

Komisji należy powierzyć zadanie przyjęcia pewnych środków w celu stosowania niniejszej dyrektywy; dla ułatwienia wdrożenia proponowanych środków należy przewidzieć procedurę ustanowienia ścisłej współpracy pomiędzy Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

[1] Niniejszą dyrektywę stosuje się do produkcji z zamiarem wprowadzenia do obrotu, oraz do obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych we Wspólnocie.

Artykuł 1a

[2] Do celów niniejszej dyrektywy, "obrót"; oznacza sprzedaż, przechowywanie z zamiarem sprzedaży lub jakąkolwiek ofertę sprzedaży, dostawa lub przesłanie, mających na celu wykorzystanie handlowe materiału siewnego na rzecz stron trzecich, bez względu na to, czy pobierane jest wynagrodzenie.

Obrót nasionami w celu innym niż handlowe wykorzystanie danej odmiany, taki jak opisane poniżej działania, nie jest uznawany za sprzedaż:

— dostawa materiału siewnego do urzędowego badania i jednostek kontrolujących,

— dostawa materiału siewnego do usługodawców w celu przetworzenia lub pakowania, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa do dostarczonego materiału siewnego.

Dostawa materiału siewnego, pod pewnymi warunkami, do usługodawców w zakresie produkcji niektórych surowców rolnych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle, lub rozmnażania materiału siewnego w tym celu, nie są uznawane za obrót, pod warunkiem, iż usługodawca nie nabywa prawa ani do dostarczonego materiału siewnego, ani też do zbiorów. Dostawca materiału siewnego powinien przedstawia jednostce kwalifikującej odpis odpowiednich części umowy zawartej z usługodawcą, zawierający normy i warunki, jakie aktualnie spełnia dostarczany materiał siewny.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 21.

Artykuł 2

1. Dla celów niniejszej dyrektywy mają zastosowanie następujące definicje:

A. Rośliny pastewne: rośliny następujących rodzajów i gatunków: