history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2024-02-23 (Dz.U.2024.248 tekst jednolity)
[Świadczenie motywacyjne] 1. Żołnierzowi zawodowemu przyznaje się świadczenie motywacyjne po osiągnięciu:
1) 25 lat służby wojskowej, ale nie więcej niż 28 lat i 6 miesięcy – w wysokości 1500 zł miesięcznie albo
2) 28 lat i 6 miesięcy służby wojskowej – w wysokości 2500 zł miesięcznie.
2. Świadczenie motywacyjne przyznaje lub odmawia przyznania, w formie decyzji, organ, o którym mowa w art. 470, na czas pełnienia służby w danej jednostce wojskowej.
3. Świadczenia motywacyjnego nie przyznaje się żołnierzowi zawodowemu:
1) który w ostatniej opinii służbowej otrzymał ocenę ogólną niższą niż dobra;
2) przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne, dyscyplinarne lub o odpowiedzialności zawodowej do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania;
3) ukaranemu karą dyscyplinarną – do czasu jej zatarcia;
4) skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone – przez okres 1 roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, art. 456 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. Świadczenia motywacyjnego nie wypłaca się za okres:
1) korzystania z urlopu bezpłatnego lub urlopu opiekuńczego;
2) przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, wymienionych w art. 457;
3) zawieszenia w czynnościach służbowych albo tymczasowego aresztowania;
4) zwolnienia od zajęć służbowych w przypadkach, o których mowa w art. 276 ust. 1 pkt 1 i 3–6 oraz art. 284 ust. 1;
5) innej nieobecności trwającej co najmniej 1 miesiąc kalendarzowy.
6. Jeżeli po przyznaniu świadczenia motywacyjnego wystąpią okoliczności, o których mowa w ust. 3 i 5, wstrzymanie wypłaty świadczenia motywacyjnego następuje z dniem zaistnienia tych okoliczności. Wstrzymanie wypłaty świadczenia motywacyjnego następuje w formie dokumentu wydawanego dla celów ewidencyjnych przez organ, który przyznał to świadczenie.
7. Do ustalania wysokości świadczenia motywacyjnego przepis art. 435 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Wersja obowiązująca od 2024-02-23 (Dz.U.2024.248 tekst jednolity)
[Świadczenie motywacyjne] 1. Żołnierzowi zawodowemu przyznaje się świadczenie motywacyjne po osiągnięciu:
1) 25 lat służby wojskowej, ale nie więcej niż 28 lat i 6 miesięcy – w wysokości 1500 zł miesięcznie albo
2) 28 lat i 6 miesięcy służby wojskowej – w wysokości 2500 zł miesięcznie.
2. Świadczenie motywacyjne przyznaje lub odmawia przyznania, w formie decyzji, organ, o którym mowa w art. 470, na czas pełnienia służby w danej jednostce wojskowej.
3. Świadczenia motywacyjnego nie przyznaje się żołnierzowi zawodowemu:
1) który w ostatniej opinii służbowej otrzymał ocenę ogólną niższą niż dobra;
2) przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne, dyscyplinarne lub o odpowiedzialności zawodowej do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania;
3) ukaranemu karą dyscyplinarną – do czasu jej zatarcia;
4) skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone – przez okres 1 roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, art. 456 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. Świadczenia motywacyjnego nie wypłaca się za okres:
1) korzystania z urlopu bezpłatnego lub urlopu opiekuńczego;
2) przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, wymienionych w art. 457;
3) zawieszenia w czynnościach służbowych albo tymczasowego aresztowania;
4) zwolnienia od zajęć służbowych w przypadkach, o których mowa w art. 276 ust. 1 pkt 1 i 3–6 oraz art. 284 ust. 1;
5) innej nieobecności trwającej co najmniej 1 miesiąc kalendarzowy.
6. Jeżeli po przyznaniu świadczenia motywacyjnego wystąpią okoliczności, o których mowa w ust. 3 i 5, wstrzymanie wypłaty świadczenia motywacyjnego następuje z dniem zaistnienia tych okoliczności. Wstrzymanie wypłaty świadczenia motywacyjnego następuje w formie dokumentu wydawanego dla celów ewidencyjnych przez organ, który przyznał to świadczenie.
7. Do ustalania wysokości świadczenia motywacyjnego przepis art. 435 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2023-04-26 do 2024-02-22
[Świadczenie motywacyjne] 1. Żołnierzowi zawodowemu przyznaje się świadczenie motywacyjne po osiągnięciu:
1) 25 lat służby wojskowej, ale nie więcej niż 28 lat i 6 miesięcy – w wysokości 1500 zł miesięcznie albo
2) 28 lat i 6 miesięcy służby wojskowej – w wysokości 2500 zł miesięcznie.
2. Świadczenie motywacyjne przyznaje lub odmawia przyznania, w formie decyzji, organ, o którym mowa w art. 470, na czas pełnienia służby w danej jednostce wojskowej.
3. Świadczenia motywacyjnego nie przyznaje się żołnierzowi zawodowemu:
1) który w ostatniej opinii służbowej otrzymał ocenę ogólną niższą niż dobra;
2) przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne, dyscyplinarne lub o odpowiedzialności zawodowej do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania;
3) ukaranemu karą dyscyplinarną – do czasu jej zatarcia;
4) skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone – przez okres 1 roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, art. 456 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. Świadczenia motywacyjnego nie wypłaca się za okres:
1) [8] korzystania z urlopu bezpłatnego lub urlopu opiekuńczego;
2) przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, wymienionych w art. 457;
3) zawieszenia w czynnościach służbowych albo tymczasowego aresztowania;
4) [9] zwolnienia od zajęć służbowych w przypadkach, o których mowa w art. 276 ust. 1 pkt 1 i 3–6 oraz art. 284 ust. 1;
5) innej nieobecności trwającej co najmniej 1 miesiąc kalendarzowy.
6. Jeżeli po przyznaniu świadczenia motywacyjnego wystąpią okoliczności, o których mowa w ust. 3 i 5, wstrzymanie wypłaty świadczenia motywacyjnego następuje z dniem zaistnienia tych okoliczności. Wstrzymanie wypłaty świadczenia motywacyjnego następuje w formie dokumentu wydawanego dla celów ewidencyjnych przez organ, który przyznał to świadczenie.
7. Do ustalania wysokości świadczenia motywacyjnego przepis art. 435 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
[8] Art. 449 ust. 5 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 21 pkt 5 lit. a) ustawy z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 641). Zmiana weszła w życie 26 kwietnia 2023 r.
[9] Art. 449 ust. 5 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 21 pkt 5 lit. b) ustawy z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 641). Zmiana weszła w życie 26 kwietnia 2023 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2022-11-14 do 2023-04-25 (Dz.U.2022.2305 tekst jednolity)
[Świadczenie motywacyjne] 1. Żołnierzowi zawodowemu przyznaje się świadczenie motywacyjne po osiągnięciu:
1) 25 lat służby wojskowej, ale nie więcej niż 28 lat i 6 miesięcy – w wysokości 1500 zł miesięcznie albo
2) 28 lat i 6 miesięcy służby wojskowej – w wysokości 2500 zł miesięcznie.
2. Świadczenie motywacyjne przyznaje lub odmawia przyznania, w formie decyzji, organ, o którym mowa w art. 470, na czas pełnienia służby w danej jednostce wojskowej.
3. Świadczenia motywacyjnego nie przyznaje się żołnierzowi zawodowemu:
1) który w ostatniej opinii służbowej otrzymał ocenę ogólną niższą niż dobra;
2) przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne, dyscyplinarne lub o odpowiedzialności zawodowej do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania;
3) ukaranemu karą dyscyplinarną – do czasu jej zatarcia;
4) skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone – przez okres 1 roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, art. 456 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. Świadczenia motywacyjnego nie wypłaca się za okres:
1) korzystania z urlopu bezpłatnego;
2) przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, wymienionych w art. 457;
3) zawieszenia w czynnościach służbowych albo tymczasowego aresztowania;
4) zwolnienia z zajęć służbowych, o którym mowa w art. 276 ust. 1 pkt 1 i 3–6;
5) innej nieobecności trwającej co najmniej 1 miesiąc kalendarzowy.
6. Jeżeli po przyznaniu świadczenia motywacyjnego wystąpią okoliczności, o których mowa w ust. 3 i 5, wstrzymanie wypłaty świadczenia motywacyjnego następuje z dniem zaistnienia tych okoliczności. Wstrzymanie wypłaty świadczenia motywacyjnego następuje w formie dokumentu wydawanego dla celów ewidencyjnych przez organ, który przyznał to świadczenie.
7. Do ustalania wysokości świadczenia motywacyjnego przepis art. 435 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2022-04-23 do 2022-11-13
[Świadczenie motywacyjne] 1. Żołnierzowi zawodowemu przyznaje się świadczenie motywacyjne po osiągnięciu:
1) 25 lat służby wojskowej, ale nie więcej niż 28 lat i 6 miesięcy – w wysokości 1500 zł miesięcznie albo
2) 28 lat i 6 miesięcy służby wojskowej – w wysokości 2500 zł miesięcznie.
2. Świadczenie motywacyjne przyznaje lub odmawia przyznania, w formie decyzji, organ, o którym mowa w art. 470, na czas pełnienia służby w danej jednostce wojskowej.
3. Świadczenia motywacyjnego nie przyznaje się żołnierzowi zawodowemu:
1) który w ostatniej opinii służbowej otrzymał ocenę ogólną niższą niż dobra;
2) przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne, dyscyplinarne lub o odpowiedzialności zawodowej do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania;
3) ukaranemu karą dyscyplinarną – do czasu jej zatarcia;
4) skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone – przez okres 1 roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, art. 456 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. Świadczenia motywacyjnego nie wypłaca się za okres:
1) korzystania z urlopu bezpłatnego;
2) przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, wymienionych w art. 457;
3) zawieszenia w czynnościach służbowych albo tymczasowego aresztowania;
4) zwolnienia z zajęć służbowych, o którym mowa w art. 276 ust. 1 pkt 1 i 3–6;
5) innej nieobecności trwającej co najmniej 1 miesiąc kalendarzowy.
6. Jeżeli po przyznaniu świadczenia motywacyjnego wystąpią okoliczności, o których mowa w ust. 3 i 5, wstrzymanie wypłaty świadczenia motywacyjnego następuje z dniem zaistnienia tych okoliczności. Wstrzymanie wypłaty świadczenia motywacyjnego następuje w formie dokumentu wydawanego dla celów ewidencyjnych przez organ, który przyznał to świadczenie.
7. Do ustalania wysokości świadczenia motywacyjnego przepis art. 435 ust. 3 stosuje się odpowiednio.