Wersja obowiązująca od 2023-09-28 (Dz.U.2023.2048 tekst jednolity)

Rozdział 9

(uchylony)

Art. 43. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2022-07-29 do 2023-09-27 (Dz.U.2022.1599 tekst jednolity)

Rozdział 9

(uchylony)

Art. 43. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-06-29 do 2022-07-28 (Dz.U.2020.1133 tekst jednolity)

Rozdział 9

(uchylony)

Art. 43. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-08-06 do 2020-06-28 (Dz.U.2019.1468 tekst jednolity)

Rozdział 9

(uchylony)

Art. 43. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-06-29 do 2019-08-05 (Dz.U.2018.1263 tekst jednolity)

Rozdział 9

(uchylony)

Art. 43. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-07-31 do 2018-06-28 (Dz.U.2017.1463 tekst jednolity)

Rozdział 9

(uchylony)

Art. 43. (uchylony)

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-07-01 do 2017-07-30

Rozdział 9

(uchylony)

Art. 43. [3] (uchylony)

[3] Rozdział 9 uchylony przez art. 50 pkt 3 ustawy z dnia 21 kwietnia 2017 r. o zwalczaniu dopingu w sporcie (Dz.U. poz. 1051). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2017 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-08-11 do 2017-06-30

Rozdział 9

Zwalczanie dopingu w sporcie

Art. 43. [Doping w sporcie] [3] 1. Za doping w sporcie uznaje się:

1) obecność substancji zabronionej, jej metabolitów lub markerów w próbce fizjologicznej zawodnika;

2) użycie lub usiłowanie użycia przez zawodnika substancji zabronionej lub metody zabronionej;

3) niewyrażenie zgody lub bez ważnego uzasadnienia niezgłoszenie się na pobranie próbki fizjologicznej lub w inny sposób unikanie pobrania próbki fizjologicznej;

4) nieprzedstawienie wymaganych informacji na temat miejsca pobytu zawodnika na potrzeby kontroli antydopingowej;

5) manipulowanie lub usiłowanie manipulowania jakąkolwiek częścią kontroli antydopingowej;

6) posiadanie substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających stosowanie metody zabronionej;

7) wprowadzenie do obrotu lub usiłowanie wprowadzenia do obrotu substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających stosowanie metody zabronionej;

8) podanie lub usiłowanie podania zawodnikowi podczas zawodów substancji zabronionej lub metody zabronionej albo podanie lub usiłowanie podania zawodnikowi poza zawodami substancji zabronionej poza zawodami lub metody zabronionej poza zawodami;

9) pomocnictwo, podżeganie lub każdy inny rodzaj świadomego współdziałania wiążący się z zachowaniem stanowiącym doping w sporcie lub usiłowaniem takiego zachowania lub naruszeniem warunków kary dyskwalifikacji przez inną osobę;

10) współpraca w ramach obowiązków zawodowych lub innych związanych ze sportem z osobą pomagającą w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego, która:

a) podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, odbywa karę dyskwalifikacji, lub

b) nie podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, została skazana lub w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej dowiedziono jej udziału w zachowaniu, które wyczerpuje znamiona dopingu w sporcie; zakaz współpracy z tą osobą trwa przez okres 6 lat, licząc od momentu rozstrzygnięcia w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej, lub przez okres odbywania kary orzeczonej w tym postępowaniu, jeśli jej wymiar przekracza 6 lat, lub

c) działa jako przedstawiciel lub pośrednik dla osób wymienionych w lit. a i b

– jeżeli zawodnik lub inna osoba podejmująca współpracę została uprzednio powiadomiona na piśmie przez właściwą organizację antydopingową lub Światową Agencję Antydopingową o statusie, o którym mowa w lit. a i b, osoby pomagającej w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego oraz o konsekwencjach współpracy oraz jeżeli zawodnik lub inna osoba może tej współpracy uniknąć, a także pod warunkiem, że właściwa organizacja antydopingowa dołożyła wszelkich starań w poinformowaniu osoby pomagającej w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego objętej powiadomieniem o przysługującym jej w ciągu 15 dni od dnia poinformowania prawie do złożenia wyjaśnień o braku okoliczności, o których mowa w lit. a i b.

2. [4] Dopingiem w sporcie nie jest zachowanie określone w ust. 1 pkt 1, 2, 6 i 8, jeżeli jest ono uzasadnione celem leczniczym, a zawodnik otrzymał zgodę na stosowanie danej substancji zabronionej lub metody zabronionej na zasadach określonych w załączniku nr 2 do Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu dopingu w sporcie, sporządzonej w Paryżu dnia 19 października 2005 r. (Dz. U. z 2007 r. poz. 999, z 2013 r. poz. 1243, z 2014 r. poz. 343 oraz z 2016 r. poz. 79 i 332).

3. Substancją zabronioną jest substancja mogąca służyć poprawie wyniku sportowego, której użycie pozostaje w sprzeczności z uczciwością rywalizacji sportowej, określona w załączniku nr 1 do konwencji, o której mowa w ust. 2.

4. Metodą zabronioną jest działanie mogące służyć poprawie wyniku sportowego, pozostające w sprzeczności z uczciwością rywalizacji sportowej, określone w załączniku nr 1 do konwencji, o której mowa w ust. 2.

5. Substancją lub metodą zabronioną są także substancja lub działanie utrudniające wykrycie substancji lub metody określonych w ust. 3 i 4, określone w załączniku nr 1 do konwencji, o której mowa w ust. 2.

6. [5] (uchylony)

[3] Art. 43 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o sporcie (Dz.U. poz. 1171). Zmiana weszła w życie 11 sierpnia 2016 r.

[4] Art. 43 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o sporcie (Dz.U. poz. 1171). Zmiana weszła w życie 11 sierpnia 2016 r.

[5] Art. 43 ust. 6 uchylony przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o sporcie (Dz.U. poz. 1171). Zmiana weszła w życie 11 sierpnia 2016 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-02-15 do 2016-08-10 (Dz.U.2016.176 tekst jednolity)

Rozdział 9

Zwalczanie dopingu w sporcie

Art. 43. [Doping w sporcie] 1. Za doping w sporcie uznaje się:

1) obecność substancji zabronionej lub jej metabolitów lub markerów w próbce fizjologicznej osoby uczestniczącej lub przygotowującej się do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym;

2) użycie, usiłowanie użycia, pomocnictwo lub podżeganie do użycia przez osobę uczestniczącą lub przygotowującą się do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym substancji zabronionej lub metody zabronionej;

3) posiadanie w związku z uczestnictwem lub przygotowaniem do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających stosowanie metody zabronionej;

4) podanie lub usiłowanie podania substancji zabronionej oraz udział w przygotowaniu lub zastosowaniu metody zabronionej w związku z uczestnictwem lub przygotowaniem do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym;

5)utrudnianie lub udaremnianie kontroli antydopingowej lub manipulowanie jej przebiegiem;

6) wprowadzanie do obrotu substancji zabronionych lub przyrządów umożliwiających stosowanie metody zabronionej albo uczestniczenie w takim obrocie.

2. Dopingiem w sporcie nie jest zachowanie określone w ust. 1 pkt 1–4, jeżeli jest ono uzasadnione celem leczniczym, a zawodnik otrzymał zgodę na stosowanie określonej substancji zabronionej lub metody zabronionej na zasadach określonych w załączniku nr 2 do Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu dopingu w sporcie, sporządzonej w Paryżu dnia 19 października 2005 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 142, poz. 999, z 2013 r. poz. 1243 oraz z 2014 r. poz. 343), a także zachowanie określone w ust. 1 pkt 6 w odniesieniu do produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm.).

3. Substancją zabronioną jest substancja mogąca służyć poprawie wyniku sportowego, której użycie pozostaje w sprzeczności z uczciwością rywalizacji sportowej, określona w załączniku nr 1 do konwencji, o której mowa w ust. 2.

4. Metodą zabronioną jest działanie mogące służyć poprawie wyniku sportowego, pozostające w sprzeczności z uczciwością rywalizacji sportowej, określone w załączniku nr 1 do konwencji, o której mowa w ust. 2.

5. Substancją lub metodą zabronioną są także substancja lub działanie utrudniające wykrycie substancji lub metody określonych w ust. 3 i 4, określone w załączniku nr 1 do konwencji, o której mowa w ust. 2.

6. Podmioty prowadzące działalność sportową, w szczególności polskie związki sportowe, realizują odpowiedzialność dyscyplinarną za stosowanie dopingu w sporcie w zakresie określonym w ich regulaminach.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2015-09-22 do 2016-02-14

Rozdział 9

Zwalczanie dopingu w sporcie

Art. 43. [Doping w sporcie] 1. Za doping w sporcie uznaje się:

1) obecność substancji zabronionej lub jej metabolitów lub markerów w próbce fizjologicznej osoby uczestniczącej lub przygotowującej się do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym;

2) użycie, usiłowanie użycia, pomocnictwo lub podżeganie do użycia przez osobę uczestniczącą lub przygotowującą się do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym substancji zabronionej lub metody zabronionej;

3) posiadanie w związku z uczestnictwem lub przygotowaniem do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających stosowanie metody zabronionej;

4) podanie lub usiłowanie podania substancji zabronionej oraz udział w przygotowaniu lub zastosowaniu metody zabronionej w związku z uczestnictwem lub przygotowaniem do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym;

5) [19] utrudnianie lub udaremnianie kontroli antydopingowej lub manipulowanie jej przebiegiem;

6) wprowadzanie do obrotu substancji zabronionych lub przyrządów umożliwiających stosowanie metody zabronionej albo uczestniczenie w takim obrocie.

2. [20] Dopingiem w sporcie nie jest zachowanie określone w ust. 1 pkt 1–4, jeżeli jest ono uzasadnione celem leczniczym, a zawodnik otrzymał zgodę na stosowanie określonej substancji zabronionej lub metody zabronionej na zasadach określonych w załączniku nr 2 do Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu dopingu w sporcie, sporządzonej w Paryżu dnia 19 października 2005 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 142, poz. 999, z 2013 r. poz. 1243 oraz z 2014 r. poz. 343), a także zachowanie określone w ust. 1 pkt 6 w odniesieniu do produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm.).

3. [21] Substancją zabronioną jest substancja mogąca służyć poprawie wyniku sportowego, której użycie pozostaje w sprzeczności z uczciwością rywalizacji sportowej, określona w załączniku nr 1 do konwencji, o której mowa w ust. 2.

4. [22] Metodą zabronioną jest działanie mogące służyć poprawie wyniku sportowego, pozostające w sprzeczności z uczciwością rywalizacji sportowej, określone w załączniku nr 1 do konwencji, o której mowa w ust. 2.

5. [23] Substancją lub metodą zabronioną są także substancja lub działanie utrudniające wykrycie substancji lub metody określonych w ust. 3 i 4, określone w załączniku nr 1 do konwencji, o której mowa w ust. 2.

6. Podmioty prowadzące działalność sportową, w szczególności polskie związki sportowe, realizują odpowiedzialność dyscyplinarną za stosowanie dopingu w sporcie w zakresie określonym w ich regulaminach.

[19] Art. 43 ust. 1 pkt 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. a) ustawy z dnia 23 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o sporcie oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. poz. 1321). Zmiana weszła w życie 22 września 2015 r.

[20] Art. 43 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy z dnia 23 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o sporcie oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. poz. 1321). Zmiana weszła w życie 22 września 2015 r.

[21] Art. 43 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy z dnia 23 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o sporcie oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. poz. 1321). Zmiana weszła w życie 22 września 2015 r.

[22] Art. 43 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy z dnia 23 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o sporcie oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. poz. 1321). Zmiana weszła w życie 22 września 2015 r.

[23] Art. 43 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy z dnia 23 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o sporcie oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. poz. 1321). Zmiana weszła w życie 22 września 2015 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2014-05-30 do 2015-09-21 (Dz.U.2014.715 tekst jednolity)

Rozdział 9

Zwalczanie dopingu w sporcie

Art. 43. [Doping w sporcie] 1. Za doping w sporcie uznaje się:

1) obecność substancji zabronionej lub jej metabolitów lub markerów w próbce fizjologicznej osoby uczestniczącej lub przygotowującej się do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym;

2) użycie, usiłowanie użycia, pomocnictwo lub podżeganie do użycia przez osobę uczestniczącą lub przygotowującą się do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym substancji zabronionej lub metody zabronionej;

3) posiadanie w związku z uczestnictwem lub przygotowaniem do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających stosowanie metody zabronionej;

4) podanie lub usiłowanie podania substancji zabronionej oraz udział w przygotowaniu lub zastosowaniu metody zabronionej w związku z uczestnictwem lub przygotowaniem do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym;

5) utrudnianie lub udaremnianie kontroli dopingowej lub manipulowanie jej przebiegiem;

6) wprowadzanie do obrotu substancji zabronionych lub przyrządów umożliwiających stosowanie metody zabronionej albo uczestniczenie w takim obrocie.

2. Dopingiem w sporcie nie jest zachowanie określone w ust. 1 pkt 1–4, jeżeli jest ono uzasadnione celem leczniczym, a zawodnik otrzymał zgodę Komisji do Zwalczania Dopingu w Sporcie na stosowanie określonej substancji zabronionej lub metody zabronionej, a także zachowanie określone w ust. 1 pkt 6 w odniesieniu do produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm.).

3. Substancją zabronioną jest substancja mogąca służyć poprawie wyniku sportowego, której użycie pozostaje w sprzeczności z uczciwością rywalizacji sportowej, określona w załączniku nr 1 do Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu dopingu w sporcie, sporządzonej w Paryżu dnia 19 października 2005 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 142, poz. 999 oraz z 2013 r. poz. 1243) oraz jego zmianach dokonanych w trybie art. 34 tej konwencji.

4. Metodą zabronioną jest działanie mogące służyć poprawie wyniku sportowego, pozostające w sprzeczności z uczciwością rywalizacji sportowej, określone w załączniku nr 1 do konwencji, o której mowa w ust. 3, oraz jego zmianach dokonanych w trybie art. 34 tej konwencji.

5. Substancją lub metodą zabronioną jest także substancja lub działanie utrudniające wykrycie substancji lub metody określonej w ust. 3 i 4, określone w załączniku nr 1 do konwencji, o której mowa w ust. 3, oraz jego zmianach dokonanych w trybie art. 34 tej konwencji.

6. Podmioty prowadzące działalność sportową, w szczególności polskie związki sportowe, realizują odpowiedzialność dyscyplinarną za stosowanie dopingu w sporcie w zakresie określonym w ich regulaminach.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2010-10-16 do 2014-05-29

Rozdział 9

Zwalczanie dopingu w sporcie

Art. 43. [Doping w sporcie] 1. Za doping w sporcie uznaje się:

1) obecność substancji zabronionej lub jej metabolitów lub markerów w próbce fizjologicznej osoby uczestniczącej lub przygotowującej się do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym;

2) użycie, usiłowanie użycia, pomocnictwo lub podżeganie do użycia przez osobę uczestniczącą lub przygotowującą się do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym substancji zabronionej lub metody zabronionej;

3) posiadanie w związku z uczestnictwem lub przygotowaniem do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym substancji zabronionej lub przyrządów umożliwiających stosowanie metody zabronionej;

4) podanie lub usiłowanie podania substancji zabronionej oraz udział w przygotowaniu lub zastosowaniu metody zabronionej w związku z uczestnictwem lub przygotowaniem do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym;

5) utrudnianie lub udaremnianie kontroli dopingowej lub manipulowanie jej przebiegiem;

6) wprowadzanie do obrotu substancji zabronionych lub przyrządów umożliwiających stosowanie metody zabronionej albo uczestniczenie w takim obrocie.

2. Dopingiem w sporcie nie jest zachowanie określone w ust. 1 pkt 1–4, jeżeli jest ono uzasadnione celem leczniczym, a zawodnik otrzymał zgodę Komisji do Zwalczania Dopingu w Sporcie na stosowanie określonej substancji zabronionej lub metody zabronionej, a także zachowanie określone w ust. 1 pkt 6 w odniesieniu do produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm.⁵⁾).

3. Substancją zabronioną jest substancja mogąca służyć poprawie wyniku sportowego, której użycie pozostaje w sprzeczności z uczciwością rywalizacji sportowej, określona w załączniku nr 1 do Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu dopingu w sporcie, sporządzonej w Paryżu dnia 19 października 2005 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 142, poz. 999) oraz jego zmianach dokonanych w trybie art. 34 tej konwencji.

4. Metodą zabronioną jest działanie mogące służyć poprawie wyniku sportowego, pozostające w sprzeczności z uczciwością rywalizacji sportowej, określone w załączniku nr 1 do konwencji, o której mowa w ust. 3, oraz jego zmianach dokonanych w trybie art. 34 tej konwencji.

5. Substancją lub metodą zabronioną jest także substancja lub działanie utrudniające wykrycie substancji lub metody określonej w ust. 3 i 4, określone w załączniku nr 1 do konwencji, o której mowa w ust. 3, oraz jego zmianach dokonanych w trybie art. 34 tej konwencji.

6. Podmioty prowadzące działalność sportową, w szczególności polskie związki sportowe, realizują odpowiedzialność dyscyplinarną za stosowanie dopingu w sporcie w zakresie określonym w ich regulaminach.