history Historia zmian
Wersja obowiązująca od 2023-05-26 (Dz.U.2023.1015 tekst jednolity)
[Niestawiennictwo] 1. Niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę lub posiedzenie Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego w trakcie dochodzenia dyscyplinarnego nie wstrzymuje rozpoznania sprawy lub przeprowadzenia czynności, chyba że należycie usprawiedliwią oni swoją nieobecność, jednocześnie wnosząc o odroczenie lub przerwanie rozprawy lub posiedzenia, lub nieprzeprowadzanie czynności przed Krajowym Rzecznikiem Dyscyplinarnym, albo Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny z ważnych przyczyn uzna ich obecność za konieczną.
2. Za należyte usprawiedliwienie niestawiennictwa obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego rozumie się wskazanie i uprawdopodobnienie wyjątkowych przyczyn, zaś w przypadku choroby, przedstawienie zaświadczenia lekarskiego wystawionego przez lekarza sądowego, potwierdzającego niemożność stawienia się na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego.
3. Za nieusprawiedliwione niestawiennictwo, odmowę złożenia zeznań lub przyrzeczenia przez świadka lub biegłego, Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny może nałożyć karę porządkową w wysokości do 5000 zł. Świadek lub biegły nie podlega karze, jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa, odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia.
3a. Na kierownika firmy audytorskiej, innej osoby prawnej, jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej lub osobę fizyczną, którzy bez należytego usprawiedliwienia nie wykonali obowiązku udzielenia informacji lub przekazania poświadczonych za zgodność z oryginałem dokumentów, Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny może nałożyć karę porządkową w wysokości do 5000 zł. Kierownik podmiotu zobowiązanego lub zobowiązana osoba fizyczna nie podlegają karze, jeżeli nie byli uprzedzeni o skutkach niewykonania zobowiązania.
4. Przymusowe doprowadzenie świadka lub biegłego zarządza, na wniosek Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego, sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka albo biegłego.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3–4, na postanowienie przysługuje zażalenie.
6. Zażalenie na postanowienie o nałożeniu kary, o której mowa w ust. 3 albo 3a, przez:
1) Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego – rozpoznaje sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka albo biegłego;
2) Krajowy Sąd Dyscyplinarny – rozpoznaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy w drugiej instancji.
7. Zażalenie na postanowienie o przymusowym doprowadzeniu świadka lub biegłego rozpoznaje sąd, który zarządził to przymusowe doprowadzenie, w składzie trzech sędziów.
Wersja obowiązująca od 2023-05-26 (Dz.U.2023.1015 tekst jednolity)
[Niestawiennictwo] 1. Niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę lub posiedzenie Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego w trakcie dochodzenia dyscyplinarnego nie wstrzymuje rozpoznania sprawy lub przeprowadzenia czynności, chyba że należycie usprawiedliwią oni swoją nieobecność, jednocześnie wnosząc o odroczenie lub przerwanie rozprawy lub posiedzenia, lub nieprzeprowadzanie czynności przed Krajowym Rzecznikiem Dyscyplinarnym, albo Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny z ważnych przyczyn uzna ich obecność za konieczną.
2. Za należyte usprawiedliwienie niestawiennictwa obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego rozumie się wskazanie i uprawdopodobnienie wyjątkowych przyczyn, zaś w przypadku choroby, przedstawienie zaświadczenia lekarskiego wystawionego przez lekarza sądowego, potwierdzającego niemożność stawienia się na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego.
3. Za nieusprawiedliwione niestawiennictwo, odmowę złożenia zeznań lub przyrzeczenia przez świadka lub biegłego, Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny może nałożyć karę porządkową w wysokości do 5000 zł. Świadek lub biegły nie podlega karze, jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa, odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia.
3a. Na kierownika firmy audytorskiej, innej osoby prawnej, jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej lub osobę fizyczną, którzy bez należytego usprawiedliwienia nie wykonali obowiązku udzielenia informacji lub przekazania poświadczonych za zgodność z oryginałem dokumentów, Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny może nałożyć karę porządkową w wysokości do 5000 zł. Kierownik podmiotu zobowiązanego lub zobowiązana osoba fizyczna nie podlegają karze, jeżeli nie byli uprzedzeni o skutkach niewykonania zobowiązania.
4. Przymusowe doprowadzenie świadka lub biegłego zarządza, na wniosek Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego, sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka albo biegłego.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3–4, na postanowienie przysługuje zażalenie.
6. Zażalenie na postanowienie o nałożeniu kary, o której mowa w ust. 3 albo 3a, przez:
1) Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego – rozpoznaje sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka albo biegłego;
2) Krajowy Sąd Dyscyplinarny – rozpoznaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy w drugiej instancji.
7. Zażalenie na postanowienie o przymusowym doprowadzeniu świadka lub biegłego rozpoznaje sąd, który zarządził to przymusowe doprowadzenie, w składzie trzech sędziów.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2022-06-22 do 2023-05-25 (Dz.U.2022.1302 tekst jednolity)
[Niestawiennictwo] 1. Niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę lub posiedzenie Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego w trakcie dochodzenia dyscyplinarnego nie wstrzymuje rozpoznania sprawy lub przeprowadzenia czynności, chyba że należycie usprawiedliwią oni swoją nieobecność, jednocześnie wnosząc o odroczenie lub przerwanie rozprawy lub posiedzenia, lub nieprzeprowadzanie czynności przed Krajowym Rzecznikiem Dyscyplinarnym, albo Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny z ważnych przyczyn uzna ich obecność za konieczną.
2. Za należyte usprawiedliwienie niestawiennictwa obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego rozumie się wskazanie i uprawdopodobnienie wyjątkowych przyczyn, zaś w przypadku choroby, przedstawienie zaświadczenia lekarskiego wystawionego przez lekarza sądowego, potwierdzającego niemożność stawienia się na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego.
3. Za nieusprawiedliwione niestawiennictwo, odmowę złożenia zeznań lub przyrzeczenia przez świadka lub biegłego, Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny może nałożyć karę porządkową w wysokości do 5000 zł. Świadek lub biegły nie podlega karze, jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa, odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia.
3a. Na kierownika firmy audytorskiej, innej osoby prawnej, jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej lub osobę fizyczną, którzy bez należytego usprawiedliwienia nie wykonali obowiązku udzielenia informacji lub przekazania poświadczonych za zgodność z oryginałem dokumentów, Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny może nałożyć karę porządkową w wysokości do 5000 zł. Kierownik podmiotu zobowiązanego lub zobowiązana osoba fizyczna nie podlegają karze, jeżeli nie byli uprzedzeni o skutkach niewykonania zobowiązania.
4. Przymusowe doprowadzenie świadka lub biegłego zarządza, na wniosek Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego, sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka albo biegłego.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3–4, na postanowienie przysługuje zażalenie.
6. Zażalenie na postanowienie o nałożeniu kary, o której mowa w ust. 3 albo 3a, przez:
1) Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego – rozpoznaje sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka albo biegłego;
2) Krajowy Sąd Dyscyplinarny – rozpoznaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy w drugiej instancji.
7. Zażalenie na postanowienie o przymusowym doprowadzeniu świadka lub biegłego rozpoznaje sąd, który zarządził to przymusowe doprowadzenie, w składzie trzech sędziów.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-08-19 do 2022-06-21 (Dz.U.2020.1415 tekst jednolity)
[Niestawiennictwo] 1. Niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę lub posiedzenie Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego w trakcie dochodzenia dyscyplinarnego nie wstrzymuje rozpoznania sprawy lub przeprowadzenia czynności, chyba że należycie usprawiedliwią oni swoją nieobecność, jednocześnie wnosząc o odroczenie lub przerwanie rozprawy lub posiedzenia, lub nieprzeprowadzanie czynności przed Krajowym Rzecznikiem Dyscyplinarnym, albo Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny z ważnych przyczyn uzna ich obecność za konieczną.
2. Za należyte usprawiedliwienie niestawiennictwa obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego rozumie się wskazanie i uprawdopodobnienie wyjątkowych przyczyn, zaś w przypadku choroby, przedstawienie zaświadczenia lekarskiego wystawionego przez lekarza sądowego, potwierdzającego niemożność stawienia się na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego.
3. Za nieusprawiedliwione niestawiennictwo, odmowę złożenia zeznań lub przyrzeczenia przez świadka lub biegłego, Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny może nałożyć karę porządkową w wysokości do 5000 zł. Świadek lub biegły nie podlega karze, jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa, odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia.
3a. Na kierownika firmy audytorskiej, innej osoby prawnej, jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej lub osobę fizyczną, którzy bez należytego usprawiedliwienia nie wykonali obowiązku udzielenia informacji lub przekazania poświadczonych za zgodność z oryginałem dokumentów, Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny może nałożyć karę porządkową w wysokości do 5000 zł. Kierownik podmiotu zobowiązanego lub zobowiązana osoba fizyczna nie podlegają karze, jeżeli nie byli uprzedzeni o skutkach niewykonania zobowiązania.
4. Przymusowe doprowadzenie świadka lub biegłego zarządza, na wniosek Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego, sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka albo biegłego.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3–4, na postanowienie przysługuje zażalenie.
6. Zażalenie na postanowienie o nałożeniu kary, o której mowa w ust. 3 albo 3a, przez:
1) Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego – rozpoznaje sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka albo biegłego;
2) Krajowy Sąd Dyscyplinarny – rozpoznaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy w drugiej instancji.
7. Zażalenie na postanowienie o przymusowym doprowadzeniu świadka lub biegłego rozpoznaje sąd, który zarządził to przymusowe doprowadzenie, w składzie trzech sędziów.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2020-01-01 do 2020-08-18
[Niestawiennictwo] 1. [268] Niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę lub posiedzenie Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego w trakcie dochodzenia dyscyplinarnego nie wstrzymuje rozpoznania sprawy lub przeprowadzenia czynności, chyba że należycie usprawiedliwią oni swoją nieobecność, jednocześnie wnosząc o odroczenie lub przerwanie rozprawy lub posiedzenia, lub nieprzeprowadzanie czynności przed Krajowym Rzecznikiem Dyscyplinarnym, albo Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny z ważnych przyczyn uzna ich obecność za konieczną.
2. [269] Za należyte usprawiedliwienie niestawiennictwa obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego rozumie się wskazanie i uprawdopodobnienie wyjątkowych przyczyn, zaś w przypadku choroby, przedstawienie zaświadczenia lekarskiego wystawionego przez lekarza sądowego, potwierdzającego niemożność stawienia się na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego.
3. [270] Za nieusprawiedliwione niestawiennictwo, odmowę złożenia zeznań lub przyrzeczenia przez świadka lub biegłego, Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny może nałożyć karę porządkową w wysokości do 5000 zł. Świadek lub biegły nie podlega karze, jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa, odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia.
3a. [271] Na kierownika firmy audytorskiej, innej osoby prawnej, jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej lub osobę fizyczną, którzy bez należytego usprawiedliwienia nie wykonali obowiązku udzielenia informacji lub przekazania poświadczonych za zgodność z oryginałem dokumentów, Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny może nałożyć karę porządkową w wysokości do 5000 zł. Kierownik podmiotu zobowiązanego lub zobowiązana osoba fizyczna nie podlegają karze, jeżeli nie byli uprzedzeni o skutkach niewykonania zobowiązania.
4. [272] Przymusowe doprowadzenie świadka lub biegłego zarządza, na wniosek Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego, sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka albo biegłego.
5. [273] W przypadkach, o których mowa w ust. 3–4, na postanowienie przysługuje zażalenie.
6. [274] Zażalenie na postanowienie o nałożeniu kary, o której mowa w ust. 3 albo 3a, przez:
1) Krajowego Rzecznika Dyscyplinarnego – rozpoznaje sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka albo biegłego;
2) Krajowy Sąd Dyscyplinarny – rozpoznaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy w drugiej instancji.
7. [275] Zażalenie na postanowienie o przymusowym doprowadzeniu świadka lub biegłego rozpoznaje sąd, który zarządził to przymusowe doprowadzenie, w składzie trzech sędziów.
[268] Art. 157 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 81 lit. a) ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1571). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2020 r.
[269] Art. 157 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 81 lit. a) ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1571). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2020 r.
[270] Art. 157 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 81 lit. a) ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1571). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2020 r.
[271] Art. 157 ust. 3a dodany przez art. 1 pkt 81 lit. b) ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1571). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2020 r.
[272] Art. 157 ust. 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 81 lit. c) ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1571). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2020 r.
[273] Art. 157 ust. 5 dodany przez art. 1 pkt 81 lit. d) ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1571). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2020 r.
[274] Art. 157 ust. 6 dodany przez art. 1 pkt 81 lit. d) ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1571). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2020 r.
[275] Art. 157 ust. 7 dodany przez art. 1 pkt 81 lit. d) ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1571). Zmiana weszła w życie 1 stycznia 2020 r.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2019-07-30 do 2019-12-31 (Dz.U.2019.1421 tekst jednolity)
[Niestawiennictwo] 1. Niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę lub posiedzenie Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub wezwanie organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne nie wstrzymuje rozpoznania sprawy lub przeprowadzenia czynności, chyba że należycie usprawiedliwią oni swoją nieobecność, jednocześnie wnosząc o odroczenie lub przerwanie rozprawy lub posiedzenia, lub nieprzeprowadzanie czynności przed organem prowadzącym dochodzenie dyscyplinarne, albo Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub organ prowadzący dochodzenie dyscyplinarne z ważnych przyczyn uzna ich obecność za konieczną.
2. Za należyte usprawiedliwienie niestawiennictwa obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne rozumie się wskazanie i uprawdopodobnienie wyjątkowych przyczyn, zaś w przypadku choroby, przedstawienie zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego niemożność stawienia się na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne.
3. Karę za nieusprawiedliwione niestawiennictwo, odmowę złożenia zeznań lub przyrzeczenia nakłada na świadka lub biegłego, na wniosek Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne, sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka lub biegłego. Świadek lub biegły nie podlega karze, jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa, odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia.
4. Przymusowe doprowadzenie świadka zarządza, na wniosek Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne, sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka.
Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-06-21 do 2019-07-29
[Niestawiennictwo] 1. Niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę lub posiedzenie Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub wezwanie organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne nie wstrzymuje rozpoznania sprawy lub przeprowadzenia czynności, chyba że należycie usprawiedliwią oni swoją nieobecność, jednocześnie wnosząc o odroczenie lub przerwanie rozprawy lub posiedzenia, lub nieprzeprowadzanie czynności przed organem prowadzącym dochodzenie dyscyplinarne, albo Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub organ prowadzący dochodzenie dyscyplinarne z ważnych przyczyn uzna ich obecność za konieczną.
2. Za należyte usprawiedliwienie niestawiennictwa obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne rozumie się wskazanie i uprawdopodobnienie wyjątkowych przyczyn, zaś w przypadku choroby, przedstawienie zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego niemożność stawienia się na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne.
3. Karę za nieusprawiedliwione niestawiennictwo, odmowę złożenia zeznań lub przyrzeczenia nakłada na świadka lub biegłego, na wniosek Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne, sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka lub biegłego. Świadek lub biegły nie podlega karze, jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa, odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia.
4. Przymusowe doprowadzenie świadka zarządza, na wniosek Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne, sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka.