§ 9. [Działka ewidencyjna] 1. Działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.

2. Sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne, jeżeli:

1) wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, a materiały powstałe w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych związanych z tym podziałem przyjęte zostały do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego;

2) są wyszczególnione w istniejących dokumentach określających stan prawny nieruchomości, a w szczególności w księgach wieczystych, zbiorach dokumentów, aktach notarialnych, prawomocnych orzeczeniach sądowych i ostatecznych decyzjach administracyjnych, a jednocześnie są działkami gruntu lub działkami budowlanymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami;

3) obejmują grunty zajęte pod drogi publiczne, linie kolejowe, wody śródlądowe, rowy, a ich wyróżnienie w postaci odrębnych działek jest celowe ze względu na odrębne oznaczenia tych gruntów w innych ewidencjach i rejestrach publicznych bądź ze względu na ich różne nazwy urzędowe.

3. W razie wzajemnego przecinania się gruntów, zajętych pod linie kolejowe, drogi publiczne lub kanały, dla których ze względu na brak księgi wieczystej lub innych dokumentów nie można ustalić osób, którym przysługuje do tych gruntów prawo własności lub udział we wspólnocie gruntowej, zwanych dalej „gruntami o nieustalonym właścicielu”, przy ustalaniu granic działek ewidencyjnych stosuje się następujące zasady:

1) linie kolejowe wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi publiczne wybudowane na powierzchni gruntu na odrębne działki ewidencyjne;

2) drogi wyższej kategorii wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi niższej kategorii wybudowane na powierzchni gruntu na odrębne działki ewidencyjne;

3) drogi i linie kolejowe wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi i linie kolejowe wybudowane w tunelach i na wiaduktach na odrębne działki ewidencyjne;

4) drogi publiczne dzielą drogi wewnętrzne na odrębne działki ewidencyjne;

5) kryte kanały oraz rurociągi nie dzielą linii kolejowych oraz dróg publicznych na odrębne działki ewidencyjne.

3a. Grunt zajęty przez ciek naturalny stanowi odrębną działkę ewidencyjną w granicach linii brzegu, niezależnie od tego, czy wody w tym cieku płyną korytem naturalnym czy korytem uregulowanym odkrytym lub zakrytym.

4. W obszarze obrębu lub arkusza ewidencyjnego działka ewidencyjna jest wyróżniana przez jej numer, który ma postać liczby naturalnej.

5. W razie podziału nieruchomości, nowo powstałe działki ewidencyjne oznacza się numerami w postaci ułamka q/p, w którym q jest liczbą naturalną oznaczającą numer działki ewidencyjnej pierwotnej podlegającej podziałowi, zaś p jest najmniejszą liczbą naturalną umożliwiającą wyróżnienie każdej nowej działki ewidencyjnej.

5a. Starosta w uzgodnieniu z wojewódzkim inspektorem nadzoru geodezyjnego i kartograficznego może przyjąć inny niż określony w ust. 5, dotychczas stosowany sposób oznaczania działek ewidencyjnych powstałych w związku z podziałem nieruchomości, jeżeli sposób ten zapewnia unikalność oznaczeń tych działek w granicach obrębu oraz ich oznaczanie liczbami naturalnymi lub ułamkami zwykłymi, w których zarówno licznik, jak i mianownik są liczbami naturalnymi.

6. W przypadku połączenia działek ewidencyjnych lub podziału nieruchomości, składającej się z co najmniej dwóch sąsiadujących ze sobą działek ewidencyjnych, w którym nie uwzględniono dotychczasowych granic działek ewidencyjnych przebiegających wewnątrz tej nieruchomości, nowo powstałe działki ewidencyjne oznacza się kolejnymi, niewykorzystanymi w danym obrębie, liczbami naturalnymi.

7. Numery działek ewidencyjnych, które w wyniku zmiany granic obrębów znalazły się w granicach innego obrębu, przyjmują postać:

1) kolejnych liczb naturalnych niewykorzystanych do numeracji działek ewidencyjnych w tym obrębie albo

2) liczb naturalnych lub ułamków zwykłych utworzonych w wyniku dodania do liczb naturalnych lub liczników ułamków zwykłych, którymi dotychczas oznaczone były te działki, stałej wartości, stanowiącej krotność liczby 1000, niewykorzystanej dotychczas do numeracji działek ewidencyjnych w tym obrębie.

§ 9. [Działka ewidencyjna] 1. Działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.

2. Sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne, jeżeli:

1) wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, a materiały powstałe w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych związanych z tym podziałem przyjęte zostały do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego;

2) są wyszczególnione w istniejących dokumentach określających stan prawny nieruchomości, a w szczególności w księgach wieczystych, zbiorach dokumentów, aktach notarialnych, prawomocnych orzeczeniach sądowych i ostatecznych decyzjach administracyjnych, a jednocześnie są działkami gruntu lub działkami budowlanymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami;

3) obejmują grunty zajęte pod drogi publiczne, linie kolejowe, wody śródlądowe, rowy, a ich wyróżnienie w postaci odrębnych działek jest celowe ze względu na odrębne oznaczenia tych gruntów w innych ewidencjach i rejestrach publicznych bądź ze względu na ich różne nazwy urzędowe.

3. W razie wzajemnego przecinania się gruntów, zajętych pod linie kolejowe, drogi publiczne lub kanały, dla których ze względu na brak księgi wieczystej lub innych dokumentów nie można ustalić osób, którym przysługuje do tych gruntów prawo własności lub udział we wspólnocie gruntowej, zwanych dalej „gruntami o nieustalonym właścicielu”, przy ustalaniu granic działek ewidencyjnych stosuje się następujące zasady:

1) linie kolejowe wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi publiczne wybudowane na powierzchni gruntu na odrębne działki ewidencyjne;

2) drogi wyższej kategorii wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi niższej kategorii wybudowane na powierzchni gruntu na odrębne działki ewidencyjne;

3) drogi i linie kolejowe wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi i linie kolejowe wybudowane w tunelach i na wiaduktach na odrębne działki ewidencyjne;

4) drogi publiczne dzielą drogi wewnętrzne na odrębne działki ewidencyjne;

5) kryte kanały oraz rurociągi nie dzielą linii kolejowych oraz dróg publicznych na odrębne działki ewidencyjne.

3a. Grunt zajęty przez ciek naturalny stanowi odrębną działkę ewidencyjną w granicach linii brzegu, niezależnie od tego, czy wody w tym cieku płyną korytem naturalnym czy korytem uregulowanym odkrytym lub zakrytym.

4. W obszarze obrębu lub arkusza ewidencyjnego działka ewidencyjna jest wyróżniana przez jej numer, który ma postać liczby naturalnej.

5. W razie podziału nieruchomości, nowo powstałe działki ewidencyjne oznacza się numerami w postaci ułamka q/p, w którym q jest liczbą naturalną oznaczającą numer działki ewidencyjnej pierwotnej podlegającej podziałowi, zaś p jest najmniejszą liczbą naturalną umożliwiającą wyróżnienie każdej nowej działki ewidencyjnej.

5a. Starosta w uzgodnieniu z wojewódzkim inspektorem nadzoru geodezyjnego i kartograficznego może przyjąć inny niż określony w ust. 5, dotychczas stosowany sposób oznaczania działek ewidencyjnych powstałych w związku z podziałem nieruchomości, jeżeli sposób ten zapewnia unikalność oznaczeń tych działek w granicach obrębu oraz ich oznaczanie liczbami naturalnymi lub ułamkami zwykłymi, w których zarówno licznik, jak i mianownik są liczbami naturalnymi.

6. W przypadku połączenia działek ewidencyjnych lub podziału nieruchomości, składającej się z co najmniej dwóch sąsiadujących ze sobą działek ewidencyjnych, w którym nie uwzględniono dotychczasowych granic działek ewidencyjnych przebiegających wewnątrz tej nieruchomości, nowo powstałe działki ewidencyjne oznacza się kolejnymi, niewykorzystanymi w danym obrębie, liczbami naturalnymi.

7. Numery działek ewidencyjnych, które w wyniku zmiany granic obrębów znalazły się w granicach innego obrębu, przyjmują postać:

1) kolejnych liczb naturalnych niewykorzystanych do numeracji działek ewidencyjnych w tym obrębie albo

2) liczb naturalnych lub ułamków zwykłych utworzonych w wyniku dodania do liczb naturalnych lub liczników ułamków zwykłych, którymi dotychczas oznaczone były te działki, stałej wartości, stanowiącej krotność liczby 1000, niewykorzystanej dotychczas do numeracji działek ewidencyjnych w tym obrębie.

§ 9. [Działka ewidencyjna] 1. Działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.

2. Sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne, jeżeli:

1) wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, a materiały powstałe w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych związanych z tym podziałem przyjęte zostały do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego;

2) są wyszczególnione w istniejących dokumentach określających stan prawny nieruchomości, a w szczególności w księgach wieczystych, zbiorach dokumentów, aktach notarialnych, prawomocnych orzeczeniach sądowych i ostatecznych decyzjach administracyjnych, a jednocześnie są działkami gruntu lub działkami budowlanymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami;

3) obejmują grunty zajęte pod drogi publiczne, linie kolejowe, wody śródlądowe, rowy, a ich wyróżnienie w postaci odrębnych działek jest celowe ze względu na odrębne oznaczenia tych gruntów w innych ewidencjach i rejestrach publicznych bądź ze względu na ich różne nazwy urzędowe.

3. W razie wzajemnego przecinania się gruntów, zajętych pod linie kolejowe, drogi publiczne lub kanały, dla których ze względu na brak księgi wieczystej lub innych dokumentów nie można ustalić osób, którym przysługuje do tych gruntów prawo własności lub udział we wspólnocie gruntowej, zwanych dalej „gruntami o nieustalonym właścicielu”, przy ustalaniu granic działek ewidencyjnych stosuje się następujące zasady:

1) linie kolejowe wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi publiczne wybudowane na powierzchni gruntu na odrębne działki ewidencyjne;

2) drogi wyższej kategorii wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi niższej kategorii wybudowane na powierzchni gruntu na odrębne działki ewidencyjne;

3) drogi i linie kolejowe wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi i linie kolejowe wybudowane w tunelach i na wiaduktach na odrębne działki ewidencyjne;

4) drogi publiczne dzielą drogi wewnętrzne na odrębne działki ewidencyjne;

5) kryte kanały oraz rurociągi nie dzielą linii kolejowych oraz dróg publicznych na odrębne działki ewidencyjne.

3a. Grunt zajęty przez ciek naturalny stanowi odrębną działkę ewidencyjną w granicach linii brzegu, niezależnie od tego, czy wody w tym cieku płyną korytem naturalnym czy korytem uregulowanym odkrytym lub zakrytym.

4. W obszarze obrębu lub arkusza ewidencyjnego działka ewidencyjna jest wyróżniana przez jej numer, który ma postać liczby naturalnej.

5. W razie podziału nieruchomości, nowo powstałe działki ewidencyjne oznacza się numerami w postaci ułamka q/p, w którym q jest liczbą naturalną oznaczającą numer działki ewidencyjnej pierwotnej podlegającej podziałowi, zaś p jest najmniejszą liczbą naturalną umożliwiającą wyróżnienie każdej nowej działki ewidencyjnej.

5a. Starosta w uzgodnieniu z wojewódzkim inspektorem nadzoru geodezyjnego i kartograficznego może przyjąć inny niż określony w ust. 5, dotychczas stosowany sposób oznaczania działek ewidencyjnych powstałych w związku z podziałem nieruchomości, jeżeli sposób ten zapewnia unikalność oznaczeń tych działek w granicach obrębu oraz ich oznaczanie liczbami naturalnymi lub ułamkami zwykłymi, w których zarówno licznik, jak i mianownik są liczbami naturalnymi.

6. W przypadku połączenia działek ewidencyjnych lub podziału nieruchomości, składającej się z co najmniej dwóch sąsiadujących ze sobą działek ewidencyjnych, w którym nie uwzględniono dotychczasowych granic działek ewidencyjnych przebiegających wewnątrz tej nieruchomości, nowo powstałe działki ewidencyjne oznacza się kolejnymi, niewykorzystanymi w danym obrębie, liczbami naturalnymi.

7. Numery działek ewidencyjnych, które w wyniku zmiany granic obrębów znalazły się w granicach innego obrębu, przyjmują postać:

1) kolejnych liczb naturalnych niewykorzystanych do numeracji działek ewidencyjnych w tym obrębie albo

2) liczb naturalnych lub ułamków zwykłych utworzonych w wyniku dodania do liczb naturalnych lub liczników ułamków zwykłych, którymi dotychczas oznaczone były te działki, stałej wartości, stanowiącej krotność liczby 1000, niewykorzystanej dotychczas do numeracji działek ewidencyjnych w tym obrębie.

§ 9. [Działka ewidencyjna] 1. Działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.

2. Sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne, jeżeli:

1) wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, a materiały powstałe w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych związanych z tym podziałem przyjęte zostały do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,

2) są wyszczególnione w istniejących dokumentach określających stan prawny nieruchomości, a w szczególności w księgach wieczystych, zbiorach dokumentów, aktach notarialnych, prawomocnych orzeczeniach sądowych i ostatecznych decyzjach administracyjnych, a jednocześnie są działkami gruntu lub działkami budowlanymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami,

3) obejmują grunty zajęte pod drogi publiczne, linie kolejowe, wody śródlądowe, rowy, a ich wyróżnienie w postaci odrębnych działek jest celowe ze względu na odrębne oznaczenia tych gruntów w innych ewidencjach i rejestrach publicznych bądź ze względu na ich różne nazwy urzędowe.

3. [15] W razie wzajemnego przecinania się gruntów, zajętych pod linie kolejowe, drogi publiczne lub kanały, dla których ze względu na brak księgi wieczystej lub innych dokumentów nie można ustalić osób, którym przysługuje do tych gruntów prawo własności lub udział we wspólnocie gruntowej, zwanych dalej „gruntami o nieustalonym właścicielu”, przy ustalaniu granic działek ewidencyjnych stosuje się następujące zasady:

1) linie kolejowe wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi publiczne wybudowane na powierzchni gruntu na odrębne działki ewidencyjne,

2) drogi wyższej kategorii wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi niższej kategorii wybudowane na powierzchni gruntu na odrębne działki ewidencyjne,

3) drogi i linie kolejowe wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi i linie kolejowe wybudowane w tunelach i na wiaduktach na odrębne działki ewidencyjne,

4) drogi publiczne dzielą drogi wewnętrzne na odrębne działki ewidencyjne,

5) kryte kanały oraz rurociągi nie dzielą linii kolejowych oraz dróg publicznych na odrębne działki ewidencyjne.

3a. [16] Grunt zajęty przez ciek naturalny stanowi odrębną działkę ewidencyjną w granicach linii brzegu, niezależnie od tego, czy wody w tym cieku płyną korytem naturalnym czy korytem uregulowanym odkrytym lub zakrytym.

4. [17] W obszarze obrębu lub arkusza ewidencyjnego działka ewidencyjna jest wyróżniana przez jej numer, który ma postać liczby naturalnej.

5. W razie podziału nieruchomości, nowo powstałe działki ewidencyjne oznacza się numerami w postaci ułamka q/p, w którym q jest liczbą naturalną oznaczającą numer działki ewidencyjnej pierwotnej podlegającej podziałowi, zaś p jest najmniejszą liczbą naturalną umożliwiającą wyróżnienie każdej nowej działki ewidencyjnej.

5a. [18] Starosta w uzgodnieniu z wojewódzkim inspektorem nadzoru geodezyjnego i kartograficznego może przyjąć inny niż określony w ust. 5, dotychczas stosowany sposób oznaczania działek ewidencyjnych powstałych w związku z podziałem nieruchomości, jeżeli sposób ten zapewnia unikalność oznaczeń tych działek w granicach obrębu oraz ich oznaczanie liczbami naturalnymi lub ułamkami zwykłymi, w których zarówno licznik, jak i mianownik są liczbami naturalnymi.

6. [19] W przypadku połączenia działek ewidencyjnych lub podziału nieruchomości, składającej się z co najmniej dwóch sąsiadujących ze sobą działek ewidencyjnych, w którym nie uwzględniono dotychczasowych granic działek ewidencyjnych przebiegających wewnątrz tej nieruchomości, nowo powstałe działki ewidencyjne oznacza się kolejnymi, niewykorzystanymi w danym obrębie, liczbami naturalnymi.

7. [20] Numery działek ewidencyjnych, które w wyniku zmiany granic obrębów znalazły się w granicach innego obrębu, przyjmują postać:

1) kolejnych liczb naturalnych niewykorzystanych do numeracji działek ewidencyjnych w tym obrębie albo

2) liczb naturalnych lub ułamków zwykłych utworzonych w wyniku dodania do liczb naturalnych lub liczników ułamków zwykłych, którymi dotychczas oznaczone były te działki, stałej wartości, stanowiącej krotność liczby 1000, niewykorzystanej dotychczas do numeracji działek ewidencyjnych w tym obrębie.

§ 9. [Działka ewidencyjna] 1. Działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.

2. Sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne, jeżeli:

1) wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, a materiały powstałe w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych związanych z tym podziałem przyjęte zostały do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,

2) są wyszczególnione w istniejących dokumentach określających stan prawny nieruchomości, a w szczególności w księgach wieczystych, zbiorach dokumentów, aktach notarialnych, prawomocnych orzeczeniach sądowych i ostatecznych decyzjach administracyjnych, a jednocześnie są działkami gruntu lub działkami budowlanymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami,

3) obejmują grunty zajęte pod drogi publiczne, linie kolejowe, wody śródlądowe, rowy, a ich wyróżnienie w postaci odrębnych działek jest celowe ze względu na odrębne oznaczenia tych gruntów w innych ewidencjach i rejestrach publicznych bądź ze względu na ich różne nazwy urzędowe.

3. W razie wzajemnego przecinania się linii kolejowych, dróg publicznych, morskich wód wewnętrznych oraz wód śródlądowych, przy ustalaniu granic działek ewidencyjnych stosuje się następujące zasady:

1) morskie wody wewnętrzne oraz wody śródlądowe, z wyjątkiem wód płynących rurociągami lub krytymi kanałami, dzielą linie kolejowe i drogi publiczne na odrębne działki ewidencyjne,

2) linie kolejowe dzielą drogi publiczne na odrębne działki ewidencyjne,

3) drogi wyższej kategorii dzielą drogi niższej kategorii na odrębne działki ewidencyjne.

4. W obszarze obrębu działka ewidencyjna jest wyróżniana przez jej numer, który ma postać liczby naturalnej.

5. W razie podziału nieruchomości, nowo powstałe działki ewidencyjne oznacza się numerami w postaci ułamka q/p, w którym q jest liczbą naturalną oznaczającą numer działki ewidencyjnej pierwotnej podlegającej podziałowi, zaś p jest najmniejszą liczbą naturalną umożliwiającą wyróżnienie każdej nowej działki ewidencyjnej.

6. W przypadku połączenia działek ewidencyjnych nowo powstałą działkę ewidencyjną oznacza się kolejną, niewykorzystaną w danym obrębie, liczbą naturalną.