Rozdział 2

Szczegółowe zasady ustalania i poboru podatku z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usług międzynarodowego przewozu drogowego przez niektórych podatników wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy

§ 3. [Opodatkowanie międzynarodowego przewozu drogowego towarów] 1. Podatnicy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, płacą podatek z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usług międzynarodowego przewozu drogowego towarów:

1) w części – według zasad określonych w ust. 2–7 – w urzędzie celnym,

2) w pozostałej części według zasad ogólnych określonych w ustawie i rozporządzeniu

– jeżeli przewóz ten jest wykonywany pojazdami zarejestrowanymi za granicą.

2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do podatników, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, z tych krajów, które nie pobierają podatków lub opłat o podobnym charakterze od usług międzynarodowego przewozu drogowego wykonywanych pojazdami zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Kwotę podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się jako iloczyn stawki 22% oraz kwoty 45 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych.

4. Podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może być również płacony za okresy tygodniowe, miesięczne lub roczne, jeżeli podatnik złoży takie oświadczenie do naczelnika urzędu celnego [1] najpóźniej w dniu powstania po raz pierwszy obowiązku podatkowego. Kwotę podatku ustala się:

1) za tydzień – jako iloczyn stawki 22% i kwoty 136 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych,

2) za miesiąc – jako iloczyn stawki 22% i kwoty 454 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych,

3) za rok – jako iloczyn stawki 22% i kwoty 4 545 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych.

5. Organ celny wydaje dowód zapłaty podatku.

6. Organ celny jest obowiązany do poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdu, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku gdy pojazd wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ładunku – z chwilą wyjazdu z tego terytorium z ładunkiem.

7. Zwalnia się od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, usługi wykonywane;

1) samochodami osobowymi i kempingowymi,

2) samochodami służb specjalnych, w szczególności: straży pożarnej, pogotowia ratunkowego i technicznego, służby więziennej, a także samochodami urzędów i izb celnych,

3) samochodami przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych, pod warunkiem wzajemności, oraz misji specjalnych i organizacji międzynarodowych, korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych,

4) pojazdami innymi niż wymienione w pkt 1–3, których dopuszczalna ładowność wraz z przyczepą nie przekracza 1500 kg.

Rozdział 2

Szczegółowe zasady ustalania i poboru podatku z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usług międzynarodowego przewozu drogowego przez niektórych podatników wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy

§ 3. [Opodatkowanie międzynarodowego przewozu drogowego towarów] 1. Podatnicy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, płacą podatek z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usług międzynarodowego przewozu drogowego towarów:

1) w części – według zasad określonych w ust. 2–7 – w urzędzie celnym,

2) w pozostałej części według zasad ogólnych określonych w ustawie i rozporządzeniu

– jeżeli przewóz ten jest wykonywany pojazdami zarejestrowanymi za granicą.

2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do podatników, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, z tych krajów, które nie pobierają podatków lub opłat o podobnym charakterze od usług międzynarodowego przewozu drogowego wykonywanych pojazdami zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Kwotę podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się jako iloczyn stawki 22% oraz kwoty 45 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych.

4. Podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może być również płacony za okresy tygodniowe, miesięczne lub roczne, jeżeli podatnik złoży takie oświadczenie w urzędzie celnym najpóźniej w dniu powstania po raz pierwszy obowiązku podatkowego. Kwotę podatku ustala się:

1) za tydzień – jako iloczyn stawki 22% i kwoty 136 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych,

2) za miesiąc – jako iloczyn stawki 22% i kwoty 454 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych,

3) za rok – jako iloczyn stawki 22% i kwoty 4 545 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych.

5. Organ celny wydaje dowód zapłaty podatku.

6. Organ celny jest obowiązany do poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdu, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku gdy pojazd wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ładunku – z chwilą wyjazdu z tego terytorium z ładunkiem.

7. Zwalnia się od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, usługi wykonywane;

1) samochodami osobowymi i kempingowymi,

2) samochodami służb specjalnych, w szczególności: straży pożarnej, pogotowia ratunkowego i technicznego, służby więziennej, a także samochodami urzędów i izb celnych [1] ,

3) samochodami przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych, pod warunkiem wzajemności, oraz misji specjalnych i organizacji międzynarodowych, korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych,

4) pojazdami innymi niż wymienione w pkt 1–3, których dopuszczalna ładowność wraz z przyczepą nie przekracza 1500 kg.

Rozdział 2

Szczegółowe zasady ustalania i poboru podatku z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usług międzynarodowego przewozu drogowego przez niektórych podatników wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy

§ 3. [Opodatkowanie międzynarodowego przewozu drogowego towarów] 1. Podatnicy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, płacą podatek z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usług międzynarodowego przewozu drogowego towarów:

1) w części – według zasad określonych w ust. 2–7 – w urzędzie celnym,

2) w pozostałej części według zasad ogólnych określonych w ustawie i rozporządzeniu

– jeżeli przewóz ten jest wykonywany pojazdami zarejestrowanymi za granicą.

2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do podatników, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, z tych krajów, które nie pobierają podatków lub opłat o podobnym charakterze od usług międzynarodowego przewozu drogowego wykonywanych pojazdami zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Kwotę podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się jako iloczyn stawki 22% oraz kwoty 45 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych.

4. Podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może być również płacony za okresy tygodniowe, miesięczne lub roczne, jeżeli podatnik złoży takie oświadczenie w urzędzie celnym najpóźniej w dniu powstania po raz pierwszy obowiązku podatkowego. Kwotę podatku ustala się:

1) za tydzień – jako iloczyn stawki 22% i kwoty 136 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych,

2) za miesiąc – jako iloczyn stawki 22% i kwoty 454 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych,

3) za rok – jako iloczyn stawki 22% i kwoty 4 545 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych.

5. Organ celny wydaje dowód zapłaty podatku.

6. Organ celny jest obowiązany do poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdu, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku gdy pojazd wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ładunku – z chwilą wyjazdu z tego terytorium z ładunkiem.

7. Zwalnia się od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, usługi wykonywane;

1) samochodami osobowymi i kempingowymi,

2) samochodami służb specjalnych, w szczególności: straży pożarnej, pogotowia ratunkowego i technicznego, służby więziennej, a także samochodami urzędów celnych,

3) samochodami przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych, pod warunkiem wzajemności, oraz misji specjalnych i organizacji międzynarodowych, korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych,

4) pojazdami innymi niż wymienione w pkt 1–3, których dopuszczalna ładowność wraz z przyczepą nie przekracza 1500 kg.