Wersja obowiązująca od 2019-09-13 do 2022-09-21

§ 162. [Realizacja ochrony konstrukcji] 1. Ochrona, o której mowa w § 161 pkt 1, powinna być zrealizowana w szczególności poprzez:

1) zastosowanie w miarę możliwości konstrukcji monolitycznych betonowanych na miejscu budowy lub prefabrykowanych przęseł jako jednolitych elementów

2) zastosowanie elementów prefabrykowanych w ustrojach nośnych z zachowaniem warunków określonych w ust. 3,

3) [33] (uchylony)

4) dobór odpowiednich kształtów i wymiarów elementów konstrukcji, tak aby:

a) zapewnione były co najmniej minimalne grubości otulin zewnętrznych prętów zbrojenia i cięgien sprężających przewidzianych przez Polską Normę,

b) uniemożliwione było pojawienie się rys bądź ich rozwartość nie przekraczała wartości określonych za dopuszczalne w Polskiej Normie,

c) wyeliminowane zostały zamknięte przestrzenie niedostępne dla kontroli stanu konstrukcji,

d) zapewniona była możliwość odprowadzenia skroplin pary wodnej,

5) dobór stali zbrojeniowej i sprężającej, z uwzględnieniem właściwego oszacowania strat, gwarantujący przenoszenie obciążeń podstawowych jak i dodatkowych oraz spełnienie wymogu minimalnego procentu zbrojenia przewidzianego w Polskiej Normie,

6) zastosowanie rozwiązań zamykających dostęp wód opadowych do wnętrza elementów konstrukcji w wyniku:

a) zapewnienia odpowiednich pochyleń,

b) wykonania kapinosów,

c) osadzenia elementów wyposażenia przed betonowaniem konstrukcji, a w szczególności dolnych części wpustów, kotwi, rur osłonowych,

7) zastosowanie szczelnych zabezpieczeń przerw dylatacyjnych,

8) zabezpieczenie cięgien sprężających przed korozją za pomocą:

a) preparatów chroniących przed korozją i zapewniających przesuw cięgien – w przypadku wypełnienia kanałów na cięgna sprężające,

b) preparatów chroniących przed korozją oraz osłon – w przypadku cięgien sprężających usytuowanych na zewnątrz przekroju elementu, z zastrzeżeniem ust. 2,

c) otuliny na wystających po obcięciu cięgnach strunobetonowych i kablobetonowych wraz z blokami kotwiącymi.

2. Dopuszcza się zabezpieczenie cięgien sprężających, o których mowa w ust.1 pkt 8 lit. b), tylko za pomocą preparatów chroniących przed korozją, pod warunkiem że powłoki z tych preparatów nie są narażone na uszkodzenia mechaniczne i uszkodzenia wywołane czynnikami atmosferycznymi.

3. Elementy prefabrykowane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinny być w szczególności zastosowane jako:

1) zespolone z betonem wykonanym na budowie – dla układów konstrukcyjnych gwarantujących współpracę łączonych części w przenoszeniu obciążeń,

2) uciąglone – w przypadku wieloprzęsłowych obiektów mostowych,

3) odpowiednio przygotowane do zespolenia w szczególności poprzez:

a) obróbkę płaszczyzn kontaktowych – usunięcie szkliwa cementowego i w szczególnych przypadkach dodatkowo żłobkowanie,

b) wypuszczone zbrojenie – do połączenia z betonem wykonanym na budowie,

c) pokrycie preparatami poprawiającymi przyczepność,

d) wypełnienie styków kontaktowych klejem w przypadku sprężenia,

4) współpracujące ze sobą w kierunku poprzecznym – w szczególności poprzez sprężenie lub wypełnienie przerw między prefabrykatami betonem zbrojonym, po spełnieniu odpowiednio wymagań pkt 3.

[33] § 162 ust. 1 pkt 3 uchylony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 1 sierpnia 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz.U. poz. 1642). Zmiana weszła w życie 13 września 2019 r.