Kodeks w głowie, głowa w kodeksie

Takie będzie sądownictwo, jak sędziów wychowanie. Jak wygląda w praktyce? I co można zmienić, żeby było lepiej? Jakie są inne modele?

Kształcenie sędziów reguluje w Polsce przede wszystkim ustawa o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury. Droga do zawodu prowadzi przez krakowską Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury. To tam młodzi adepci prawa po ukończeniu pięcioletnich jednolitych studiów prawniczych mogą się zastanowić, czy chcą zostać sędziami. KSSIP jest pod nadzorem ministra sprawiedliwości.

Trafić do niej może każdy obywatel Polski, który spełnia wymogi ustawowe: oprócz skończenia studiów wyższych prawniczych w Polsce lub równoważnych za granicą i zdania egzaminu nie ukończył 35 lat życia, ma nieposzlakowaną opinię i nie jest karany. Egzamin składa się z dwóch części - testu wiedzy z poszczególnych dziedzin prawa oraz pracy pisemnej sprawdzającej umiejętności dokonywania wykładni i stosowania prawa, stosowania argumentacji prawniczej oraz kwalifikowania stanów faktycznych do zakresów właściwych norm prawnych.

Pomyślne przejście tego etapu oraz zmieszczenie się w limicie przyjęć pozwala na podjęcie trwającej trzy lata aplikacji sędziowskiej, podczas której pod okiem patronów przyszły sędzia nabywa teoretyczne umiejętności niezbędne do wykonywania zawodu sędziego, odbywając także praktyki w sądach. Wyczerpujący charakter nauki wymusił na ustawodawcy stworzenie drogi do otrzymania stypendium w wysokości nie niższej niż wynagrodzenie referendarza sądowego.